Marc De Clercq
Marc De Clercq werd geboren op 23 juli 1966 in Antwerpen en was van in het begin verliefd op voetbal. Het bracht hem, via een omweg bij Olympia, bij Rood-Wit. Daar leerde hij jongens kennen die hem later nog meer plezier zouden laten beleven aan het balspelletje. En hij zag er Dirk Papanikitas terug, iemand die hij al kende sinds zijn elfde. Samen vochten ze verschillende strijden uit op en naast het veld.
Marc was iemand die verliefd was op het voetbalspelletje. Op zondag speelde hij bij Rood-Wit, op zaterdag ging hij voetballen bij Krea. Het toeval wilde dat deze ploeg op dezelfde terreinen speelden als de zondagploeg. Zo kon hij zijn rugzak laten staan en moest hij enkel proper ondergoed en een handdoek meepakken. "Maar dat vergat hij wel vaker", lachte Ronny Van Daele nog, een van zijn ploeggenoten bij Rood-Wit.
Marc was iemand die verliefd was op het voetbalspelletje. Op zondag speelde hij bij Rood-Wit, op zaterdag ging hij voetballen bij Krea. Het toeval wilde dat deze ploeg op dezelfde terreinen speelden als de zondagploeg. Zo kon hij zijn rugzak laten staan en moest hij enkel proper ondergoed en een handdoek meepakken. "Maar dat vergat hij wel vaker", lachte Ronny Van Daele nog, een van zijn ploeggenoten bij Rood-Wit.
Marc was, naast jarenlang actief lid van Rood-Wit, ook aan de slag bij De Nieuwe Kroon. Naar aanleiding van zijn overlijden zijn beide clubs on speaking terms om jaarlijks een Memorial Marc De Clercq te houden. Een oefenwedstrijd tussen beide teams die enkel en alleen draait om mazout of fruitsapjes achterover te kappen. |
Net zoals de meesten voetbalde Marc dus bij de twee ploegen en sloot hij later nog aan bij De Nieuwe Kroon. Maar hij bleef ook op zondag voetballen bij Rood-Wit. Daar maakte hij alle velden mee. Van het veld op de Krijgsbaan tot het onderdak bij VC Wilrijk én nadien Beerschot Wilrijk. In 2013 vierde hij de titel mee met de Veteranen. Tot heden het laatste kampioenschap van Rood-Wit.
Marc was op het veld een goeie dribbelaar, ondanks zijn korte beentjes en die korte passjes. "Je kan hem het beste vergelijken met Zëtterberg", vertelde Ronny nog. En ruzie kon je met hem ook niet hebben. Op het veld was hij nooit de ambrasmaker, meer zelfs hij was de eerste om spelers uit elkaar te gaan halen. Zo ook op Belgica enkele jaren geleden, toen het ontaarde.
Marc was op het veld een goeie dribbelaar, ondanks zijn korte beentjes en die korte passjes. "Je kan hem het beste vergelijken met Zëtterberg", vertelde Ronny nog. En ruzie kon je met hem ook niet hebben. Op het veld was hij nooit de ambrasmaker, meer zelfs hij was de eerste om spelers uit elkaar te gaan halen. Zo ook op Belgica enkele jaren geleden, toen het ontaarde.
Na zijn jarenlange voetbalcarrière hing hij in 2016 zijn schoenen aan de haak. "Ik heb nog nooit zoveel verloren als toen", klonk het in zijn laatste interview als speler. Meer dan veertig jaar was de middenvelder, een goeie middenvelder, een van de steunpilaren van Rood-Wit.
Marc ging, samen met Frank Coppens, de derde ploeg coachen. Ook hij kon niet voorkomen dat deze ploeg na een paar jaar ophield te bestaan. Voor Marc zelf was er altijd een plekje bij Rood-Wit. Hij nam het roer over van Stephan en leidde zijn team naar enkele knappe resultaten. Zo coachte hij het jaar na corona zijn ploeg, die aan de winterstop op de laatste plaats stond, naar een knappe vijfde plaats en werd het lentekampioen. In 2023 gaf hij de fakkel door aan de jongere garde.
Marc ging, samen met Frank Coppens, de derde ploeg coachen. Ook hij kon niet voorkomen dat deze ploeg na een paar jaar ophield te bestaan. Voor Marc zelf was er altijd een plekje bij Rood-Wit. Hij nam het roer over van Stephan en leidde zijn team naar enkele knappe resultaten. Zo coachte hij het jaar na corona zijn ploeg, die aan de winterstop op de laatste plaats stond, naar een knappe vijfde plaats en werd het lentekampioen. In 2023 gaf hij de fakkel door aan de jongere garde.
Nadat hij de eerste ploeg had doorgegeven aan de jongere garde, kwam Marc nog vaak kijken naar zijn jongens. In december sloeg het noodlot toe. Kanker, een vies beestje. Marc, altijd een vechter en een winnaar geweest, vocht ervoor. Alleen zat winnen er deze keer jammer genoeg niet in.
Marc is jammer genoeg van ons heen gegaan. Op 10 juli 2024 blies hij zijn laatste adem uit en werd gepast geëerd door een paar minuten stilte bij Rood-Wit.
Marc is jammer genoeg van ons heen gegaan. Op 10 juli 2024 blies hij zijn laatste adem uit en werd gepast geëerd door een paar minuten stilte bij Rood-Wit.
Met speciale dank aan:
Dirk Papanikitas
Ronny Van Daele
Dirk Papanikitas
Ronny Van Daele