Seizoen afgesloten, vakantie kan beginnen
Vorige week speelde KFC Rood-Wit zijn laatste wedstrijd van de competitie. Tijd dus voor een terugblik op het ganse jaar én een vooruitblik op wat misschien wel kan veranderen.
Financieel was het een bijzonder goed jaar. "Er gaan roddels rond dat we failliet zijn, maar dat is verre van waar", zei de voorzitter. En wie zijn wij om hem niet te geloven. Er wordt zelfs gewag gemaakt dat er binnenkort een aantal nieuwe ballen komen om mee te voetballen van de subsidies én is er onze sponsor, Phone D'Anvers, die de ploeg nog graag even wilden danken. Ook Kenny Massart werd bedankt voor de deal met de sponsor.
Toch is niet alles peis en vree op de jeugdvelden van KFCO Beerschot-Wilrijk. De lidgelden gaan opnieuw omhoog. Dit keer naar zeventig euro voor de spelers als ze die betalen voor 15 november. Als het dat niet doet, zal het bedrag met tien euro stijgen. Dit keer zal het ook enkel per overschijving zijn, cash wordt snel vergeten van wie dat net is. Dit is om misverstanden te voorkomen. Als je het lidgeld niet betaalt, vlieg je uit de ploeg.
De boetes van de KVV waren veel minder dan vorig seizoen, maar per gele kaart moet de club toch ook een aardige som op tafel leggen. Het idee kwam om de boete door te spelen aan de speler in kwestie. Uiteraard moet er een lijn getrokken worden. De delegue per ploeg beslist welke kaart er moest genomen worden (tackle) of die gelaten kon worden (het gaat dan over zagen op de scheidsrechter en dergelijke).
Ook het feestbestuur sprak op de algemene vergadering. "De kerstmarkt was een ontgoocheling. We maakten een beetje winst, maar niet genoeg om er heel veel mee bezig te zijn", zei het feestbestuur. "We willen het nog één keer proberen met alleen drank. Maken we volgend seizoen weer zo weinig winst, zullen we niet meer te zien zijn op de kerstmarkt."
Naar volgend seizoen toe wilden de bestuursleden al een afspraak maken: op dertien augustus starten de trainingen, tien dagen later staat de eerste oefenwedstrijd op het menu. De eerste ploeg zal meedoen aan de beker van Mechelen, terwijl de veteranen ook worden ingeschreven in het bekertoernooi. De beker van Mechelen is er gekomen op aanraden van de voorzitter. "We komen altijd een ereklasser tegen en als je ziet dat Hemiksem de halve finales haalt, moeten we hierover nadenken", maar zo ver kwam het niet. De trainer klonk vol overtuiging: "Dan gaan we die beker pakken."
Bij de veteranen zijn er een aantal die aan stoppen denken, waardoor ook Frank Coppens aan stoppen dacht. Daarop kwam de trainer terug, hij wil nog doorgaan, maar hij wil sowieso spelers bij krijgen. "Er komen sowieso versterkingen", zei de voorzitter. En er kwam ook een affiche, die door iedereen gedeeld mag worden. Hopelijk leidt dat tot een aantal nieuwe toppers. Bij de tweede ploeg zal Benny de honeurs waarnemen. Al mogen er nog kandidaturen volgen.
Financieel was het een bijzonder goed jaar. "Er gaan roddels rond dat we failliet zijn, maar dat is verre van waar", zei de voorzitter. En wie zijn wij om hem niet te geloven. Er wordt zelfs gewag gemaakt dat er binnenkort een aantal nieuwe ballen komen om mee te voetballen van de subsidies én is er onze sponsor, Phone D'Anvers, die de ploeg nog graag even wilden danken. Ook Kenny Massart werd bedankt voor de deal met de sponsor.
Toch is niet alles peis en vree op de jeugdvelden van KFCO Beerschot-Wilrijk. De lidgelden gaan opnieuw omhoog. Dit keer naar zeventig euro voor de spelers als ze die betalen voor 15 november. Als het dat niet doet, zal het bedrag met tien euro stijgen. Dit keer zal het ook enkel per overschijving zijn, cash wordt snel vergeten van wie dat net is. Dit is om misverstanden te voorkomen. Als je het lidgeld niet betaalt, vlieg je uit de ploeg.
De boetes van de KVV waren veel minder dan vorig seizoen, maar per gele kaart moet de club toch ook een aardige som op tafel leggen. Het idee kwam om de boete door te spelen aan de speler in kwestie. Uiteraard moet er een lijn getrokken worden. De delegue per ploeg beslist welke kaart er moest genomen worden (tackle) of die gelaten kon worden (het gaat dan over zagen op de scheidsrechter en dergelijke).
Ook het feestbestuur sprak op de algemene vergadering. "De kerstmarkt was een ontgoocheling. We maakten een beetje winst, maar niet genoeg om er heel veel mee bezig te zijn", zei het feestbestuur. "We willen het nog één keer proberen met alleen drank. Maken we volgend seizoen weer zo weinig winst, zullen we niet meer te zien zijn op de kerstmarkt."
Naar volgend seizoen toe wilden de bestuursleden al een afspraak maken: op dertien augustus starten de trainingen, tien dagen later staat de eerste oefenwedstrijd op het menu. De eerste ploeg zal meedoen aan de beker van Mechelen, terwijl de veteranen ook worden ingeschreven in het bekertoernooi. De beker van Mechelen is er gekomen op aanraden van de voorzitter. "We komen altijd een ereklasser tegen en als je ziet dat Hemiksem de halve finales haalt, moeten we hierover nadenken", maar zo ver kwam het niet. De trainer klonk vol overtuiging: "Dan gaan we die beker pakken."
Bij de veteranen zijn er een aantal die aan stoppen denken, waardoor ook Frank Coppens aan stoppen dacht. Daarop kwam de trainer terug, hij wil nog doorgaan, maar hij wil sowieso spelers bij krijgen. "Er komen sowieso versterkingen", zei de voorzitter. En er kwam ook een affiche, die door iedereen gedeeld mag worden. Hopelijk leidt dat tot een aantal nieuwe toppers. Bij de tweede ploeg zal Benny de honeurs waarnemen. Al mogen er nog kandidaturen volgen.
“Je hebt een Rood-Wit hart of je hebt het niet”
Dirk Papanikitas is sinds mei 2014 de nieuwe trainer van de eerste ploeg van Rood-Wit. Langs de lijn stond hij vaak te vloeken en nadien had hij soms geen zin meer om te reageren. Toch konden we hem strikken voor een interview en blikken we terug op de voorbije periode en ook even vooruit op wat nog mag komen.
Zes maanden geleden zei je ‘ja’ tegen KFC Rood-Wit. Waarom?
“Op een gegeven moment zat ik in de kantine na een wedstrijd van de veteranen. Ik zat er samen met Yvan Immens en wij keken samen naar de eerste ploeg, wat toen een samenraapsel was. Hij is een kanjer van een speler met een geweldige mentaliteit. Maar wat de eerste ploeg bracht, deed pijn bij ons. Toen zei ik tegen Yvan, wat denk je? Hij kon zich er niet voor engageren door zijn drukke job en toen besloot ik om het sportieve in handen te nemen. Dat heb ik vroeger ook al gedaan, toen verdween de discipline en besliste ik om te stoppen. Je stak er heel veel energie in en je was er constant mee bezig. Ik besloot om enkel te voetballen bij Rood-Wit en werd trainer van de jeugd bij SK Wilrijk, een ploeg die nergens stond. We hadden vele goeie voetballers, maar geen groep. We zijn van de laatste plaats naar de vierde plaats gegaan en het jaar nadien werden we kampioen. Met jeugd werk ik graag, dat zal je ook in de toekomst zien bij ons. Ik zal meer en meer jeugd laten primeren bij de eerste ploeg. Dit seizoen hadden we het geluk dat er enkele nieuwe jongens zijn gekomen en is er ook wat jeugd boven water gekomen die momenteel spelen bij de tweede ploeg. Ik hoop dat ze blijven en we twee goeie groepen kunnen maken.”
Wat heeft jou doen in zien om terug aan de slag te gaan bij de eerste ploeg?
“Ik ben al van mijn achttiende bij de club, al was ik ook enkele jaren weg. Ik heb altijd een Rood-Wit hart gehad, zoals meerdere veteranen. We zijn daarmee opgegroeid. De groep die we vroeger hadden, komt ook niet meer terug. Je ziet alles achteruitgaan. Je ziet ook dat de anciens zich echt nog inzetten voor de club. We besloten dan om alles terug in handen te nemen. Alleen lukt dat niet, je hebt de hulp nodig van anderen zoals een ‘beer’ en Jean. Zij verrichten ook enorm veel werk, ook al lopen ze richting de zeventig. Al van in het begin heb ik gezegd dat het sportief niet meteen zal komen. Het belangrijkste was een goeie groep creëren en daarin zijn we wel geslaagd. De bedoeling is om in de reeks te blijven. We hebben geen ploeg om te zakken, alleen moet het er soms nog uitkomen.”
Je liet ook meteen een zes op negen noteren. Kwam de victorie te vroeg?
“We zijn goed vertrokken. Het voetbal dat we brachten was goed en op een gegeven moment ga je naar Copain, een ploeg die nog niet veel verloor. Je verliest daar in de laatste minuten. Ik denk dat dat een kantelmoment is geweest. Samen met het uitvallen van enkele jongens. Je hebt enkele sleutelfiguren in een ploeg, in iedere lijn moet je zo’n figuur hebben waar je elke week op kan rekenen. We hebben het systeem ook moeten aanpassen. Kevin Paenen viel dan geblesseerd uit en we hadden niet meteen een vervanger klaar staan, zeker niet op de manier waarop hij speelt. Hij is enorm balvast, kan scoren en laten scoren.”
Heeft de nederlaag op Copain een soort ‘ow-gevoel’ gegeven in de kleedkamer?
“Tuurlijk is dat een weerbots geweest. De weken daarna was het een pak minder. Onze mannen waren het voetbal wel een beetje verleerd en dat deed pijn. Dan begin je te zoeken: hoe komt dat. Heeft dat met vertrouwen te maken? Heeft dat te maken dat je moet gaan sleutelen met het uitvallen van één persoon? Komt het door een tekort aan matchritme? Lotfi bijvoorbeeld moet volgend seizoen een vaste waarde worden. Je mag niet vergeten dat hij aan zijn eerste seizoen in vijf jaar bezig is. Ik heb dan ook het systeem aangepast en je merkt dat je met twee spitsen wel begint te scoren. Dat was een groot probleem. We hingen af van een paar man in vorm. Als zij niet in vorm waren, dan scoorden we amper. Dan moet je gaan beginnen zoeken. Die jongens moeten dan een Kevin of een Kenny doen vergeten en dat lukt niet.”
Door de reeks zonder overwinningen zakte Rood-Wit wel af in het klassement?
“De andere ploegen pakten wel punten en wij verloren bijna continu. Hier en daar pakten we wel eens een punt, maar dat was niet genoeg. We wonnen te weinig. We zouden eigenlijk eens een serie van twee zeges op rij moeten neerzetten en dan ben je save. Dan kunnen we ook wat rustiger spelen.”
Hoe zie jij de periode voor de zogenaamde nieuwe competitie?
“Je kan het zien als een serieuze dip op basis van resultaten. Je hebt wedstrijden gehad waarin je wel meer punten verdiende. De tegenstander zei het ook: ‘Wij snappen niet dat jullie voorlaatste of zelfs laatste staan.’ Het heeft ook te maken met het geluk dat bij ons ontbrak. Ik geef niet graag commentaar op de scheidsrechter, maar we hebben er toch een paar gehad die in ons nadeel bliezen.”
Zes maanden geleden zei je ‘ja’ tegen KFC Rood-Wit. Waarom?
“Op een gegeven moment zat ik in de kantine na een wedstrijd van de veteranen. Ik zat er samen met Yvan Immens en wij keken samen naar de eerste ploeg, wat toen een samenraapsel was. Hij is een kanjer van een speler met een geweldige mentaliteit. Maar wat de eerste ploeg bracht, deed pijn bij ons. Toen zei ik tegen Yvan, wat denk je? Hij kon zich er niet voor engageren door zijn drukke job en toen besloot ik om het sportieve in handen te nemen. Dat heb ik vroeger ook al gedaan, toen verdween de discipline en besliste ik om te stoppen. Je stak er heel veel energie in en je was er constant mee bezig. Ik besloot om enkel te voetballen bij Rood-Wit en werd trainer van de jeugd bij SK Wilrijk, een ploeg die nergens stond. We hadden vele goeie voetballers, maar geen groep. We zijn van de laatste plaats naar de vierde plaats gegaan en het jaar nadien werden we kampioen. Met jeugd werk ik graag, dat zal je ook in de toekomst zien bij ons. Ik zal meer en meer jeugd laten primeren bij de eerste ploeg. Dit seizoen hadden we het geluk dat er enkele nieuwe jongens zijn gekomen en is er ook wat jeugd boven water gekomen die momenteel spelen bij de tweede ploeg. Ik hoop dat ze blijven en we twee goeie groepen kunnen maken.”
Wat heeft jou doen in zien om terug aan de slag te gaan bij de eerste ploeg?
“Ik ben al van mijn achttiende bij de club, al was ik ook enkele jaren weg. Ik heb altijd een Rood-Wit hart gehad, zoals meerdere veteranen. We zijn daarmee opgegroeid. De groep die we vroeger hadden, komt ook niet meer terug. Je ziet alles achteruitgaan. Je ziet ook dat de anciens zich echt nog inzetten voor de club. We besloten dan om alles terug in handen te nemen. Alleen lukt dat niet, je hebt de hulp nodig van anderen zoals een ‘beer’ en Jean. Zij verrichten ook enorm veel werk, ook al lopen ze richting de zeventig. Al van in het begin heb ik gezegd dat het sportief niet meteen zal komen. Het belangrijkste was een goeie groep creëren en daarin zijn we wel geslaagd. De bedoeling is om in de reeks te blijven. We hebben geen ploeg om te zakken, alleen moet het er soms nog uitkomen.”
Je liet ook meteen een zes op negen noteren. Kwam de victorie te vroeg?
“We zijn goed vertrokken. Het voetbal dat we brachten was goed en op een gegeven moment ga je naar Copain, een ploeg die nog niet veel verloor. Je verliest daar in de laatste minuten. Ik denk dat dat een kantelmoment is geweest. Samen met het uitvallen van enkele jongens. Je hebt enkele sleutelfiguren in een ploeg, in iedere lijn moet je zo’n figuur hebben waar je elke week op kan rekenen. We hebben het systeem ook moeten aanpassen. Kevin Paenen viel dan geblesseerd uit en we hadden niet meteen een vervanger klaar staan, zeker niet op de manier waarop hij speelt. Hij is enorm balvast, kan scoren en laten scoren.”
Heeft de nederlaag op Copain een soort ‘ow-gevoel’ gegeven in de kleedkamer?
“Tuurlijk is dat een weerbots geweest. De weken daarna was het een pak minder. Onze mannen waren het voetbal wel een beetje verleerd en dat deed pijn. Dan begin je te zoeken: hoe komt dat. Heeft dat met vertrouwen te maken? Heeft dat te maken dat je moet gaan sleutelen met het uitvallen van één persoon? Komt het door een tekort aan matchritme? Lotfi bijvoorbeeld moet volgend seizoen een vaste waarde worden. Je mag niet vergeten dat hij aan zijn eerste seizoen in vijf jaar bezig is. Ik heb dan ook het systeem aangepast en je merkt dat je met twee spitsen wel begint te scoren. Dat was een groot probleem. We hingen af van een paar man in vorm. Als zij niet in vorm waren, dan scoorden we amper. Dan moet je gaan beginnen zoeken. Die jongens moeten dan een Kevin of een Kenny doen vergeten en dat lukt niet.”
Door de reeks zonder overwinningen zakte Rood-Wit wel af in het klassement?
“De andere ploegen pakten wel punten en wij verloren bijna continu. Hier en daar pakten we wel eens een punt, maar dat was niet genoeg. We wonnen te weinig. We zouden eigenlijk eens een serie van twee zeges op rij moeten neerzetten en dan ben je save. Dan kunnen we ook wat rustiger spelen.”
Hoe zie jij de periode voor de zogenaamde nieuwe competitie?
“Je kan het zien als een serieuze dip op basis van resultaten. Je hebt wedstrijden gehad waarin je wel meer punten verdiende. De tegenstander zei het ook: ‘Wij snappen niet dat jullie voorlaatste of zelfs laatste staan.’ Het heeft ook te maken met het geluk dat bij ons ontbrak. Ik geef niet graag commentaar op de scheidsrechter, maar we hebben er toch een paar gehad die in ons nadeel bliezen.”
"Ik hoop dat mijn spelers beseffen dat wedstrijden tegen Wavria en Hemiksem sleutelmatchen zijn. Het is misschien raar dat ik het zeg, maar ik hoop dat ze een beetje nadenken dat weekend." |
Foto: Saskia De Groof
|
Nieuwe competitie
Op Wavria bracht Rood-Wit opnieuw vechtvoetbal. Toen sprak Rood-Wit over de nieuwe competitie.
“Ik denk dat je iedere wedstrijd op zich moet bekijken. We verloren hier door een fout van de scheidsrechter, die een strafschop gaf die er geen was. Uiteindelijk kom je tegen ploegen te spelen waar je eigenlijk van denkt: oei wat komt er hier af, maar die wel als groep een sterk blok hebben. Ons spelniveau wisselt nog te veel. Soms dwingen we tien kansen af en scoren we er drie, de andere keer dwingen we er geen af en scoren we wel één keer. Het hangt allemaal van kleine dingen af. Sommige tegenstanders hebben me wel verrast met het knokkersvoetbal. Je hebt zo verschillende ploegen. Denk maar aan Duffel Oost. Daar kregen we twee keer onze bak vol. Dat is een groep die aan elkaar hangt. Het voetbal is wat minder, maar ze hebben meer knokkers. En ze hebben een individuele speler die het verschil kan maken. Dat is iets wat Rood-Wit nog mist.”
De eerste zege liet wel lang op zich wachten. Hoe kwam dat?
“Ik blijf het aanhalen omdat we moesten wisselen van spelers. Die overwinning kwam er niet en dan ging ik nadenken en veranderde ik het systeem. In plaats van met één diepe spits en opkomende flanken, koos ik voor twee spitsen. Spelers voelden zich er beter bij en de kansen kwamen er ook. Dat probeer ik nu te handhaven tot het eind van het seizoen. Er zal misschien nog één wedstrijd zijn waarin ik iets anders zal spelen. Voor de rest moeten we gaan voor aanvallend voetballen.”
Het vechtvoetbal was er, de punten niet. Rood-Wit zakte af naar de laatste plaats.
“Dat wijt ik aan te weinig spelers in vorm rond Dario Immens. Als je ziet hoe hij de eerste wedstrijden voetbalde, dat was schitterend in één tijd. Dat was subliem. Zo iemand wilde je in je team en dat zakte dan een beetje weg omdat je tegen ploegen komt te spelen waartegen je moet werken. Als ploeg had je niet meer de bovenhand, als individu moest je beginnen knokken en daar hadden sommige spelers het bijzonder moeilijk mee. Als je het overwicht hebt, dan merk je dat onze spelers groeien. Dario heeft meer knokkers naast zich nodig, want zo kan hij zijn spel spelen. Maar als je onder ligt en er moet geknokt worden, dan moet je met z’n allen knokken.”
Was het een voordeel dat jullie maar één week laatste stonden?
“Ik denk wel dat het een voordeel was. We moesten daar zo snel mogelijk weg en we hebben het geluk gehad dat we meteen punten pakte. En ook dat de anderen het lieten afweten. We mogen echt blij zijn dat ploegen als Wavria of Hemiksem in hetzelfde schuitje zitten als wij. Die pakken af en toe eens punten, maar wij pakken er momenteel meer als hen. Die ploegen moeten we achter ons houden. Als je nog een beetje aansluiting wilt met ploegen boven ons moest je op Albatros ook winnen. Het was de wedstrijd die alles doet kantelen.”
Was de zege een beloning voor het goeie spel?
“Ik denk het wel. Dat was tegen Ostan. Daar hebben we het geluk aan onze kant gehad. We hebben verdiend gewonnen, maar zij kunnen ook voetballen. Zij zijn niet de knokkersploeg die andere ploegen wel zijn. Thuis hebben zij ons door één speler monddood gemaakt. Ook bij ons maakte hij het verschil in de eerste helft, maar we hebben dat opgelost door Stephan centraal te zetten. In de tweede helft namen we dan de bovenhand.”
Had je het gevoel dat het systeem veranderen ook meteen ging renderen?
“We zijn naar twee spitsen gegaan. Dat systeem kan je alleen maar spelen als je Raf vanachter hebt staan. Dan bouw je een beetje zekerheid in. Daarachter heb je nog een hele goeie doelman staan. Je hebt een Davy die je op de flank kan zetten en als Wesley in vorm is heb je een schitterende verdediging. Maar als je continu moet wijzigen, voelen ze het tot voorin. Wij zijn afhankelijk van enkele spelers. We hebben een jonge groep en die hebben iemand met ervaring nodig. Tijdens de wedstrijd sturen die jongens ook bij, maar dat kan je van jongeren niet verwachten dat ze dat meteen ook doen. Je geeft die wel een aantal zaken mee, maar ze vergeten een deel uit te voeren.”
Toekomst
Wat kan er nog beter?
“Het spel moet gewoon beter. Er moet meer bewogen worden zonder bal. We hebben youngsters die te weinig praten en te weinig bijsturen. De mentaliteit en de ingesteldheid zitten goed, maar dan heb je anderen waar het voetbalverstand niet tussen de oren zit. Qua discipline is het dit seizoen al beter, maar het kan nog beter. Je hebt nog enkelen die buitensporig doen, al zat ik nooit met te weinig man. Ik kon altijd terecht bij de tweede ploeg en kon zelfs rekenen op enkele veteranen. Je merkt dat er ook terug samenhang is, ook al zijn het slechts enkelingen van de tweede ploeg. Dat is het volgende dat we in handen zullen nemen.”
Wat verwacht je nog van de komende vijf wedstrijden?
“Jolika zal niet gemakkelijk zijn, daar hebben we thuis een pandoering van gehad. Tegen Wavria en Hemiksem hoop ik dat mijn spelers een beetje gaan nadenken dat weekend. Het is misschien raar dat ik het zeg, maar ik hoop dat ze beseffen dat dat de sleutelmatchen zijn. Ik wil zeker in derde blijven. Dat begint door tegen hen te winnen. Ik hoop niet dat we moeten knokken tot de laatste wedstrijd. Ik hoop dat we dan nog kunnen stunten tegen De Vrede. Als je naar daar kan gaan met een safe gevoel, verwacht ik wel een specialleke.”
Kijk je nu al naar volgend seizoen toe?
“Daar zijn we al even mee bezig. Bij de tweede ploeg zijn tal van problemen. Ik ben nu al aan het kijken welke spelers er nu mogen blijven en moeten vertrekken. De bedoeling is dat er nog een paar spelers bijkomen. We willen zo naar twee plezante groepen gaan. Ik ben nu bij de eerste ploeg met vijftien man. Zeker thuis hoop ik dat mijn bankzitters matchritme kan opdoen en zo de aanhang weer kan aanwakkeren. Nu is de kloof te groot. Van de eerste ploeg staan er regelmatig jongens langs de zijlijn te kijken naar de tweede ploeg, maar andersom zijn het altijd dezelfde die komen zien. De rest pakt hun zak en zijn weg. Er zullen sowieso jongens zijn die volgend jaar regelmatig met de eerste ploeg spelen. Een Kenny en een Ashley zullen zo meer kansen krijgen.”
Enkele maanden geleden klonk het nog dat Kenny de tweede ploeg niet in de steek wilde laten. Vanwaar die ommekeer?
“Ik heb vernomen dat hij niet meer wil spelen omdat daar van alles gebeurd. Ik zag hem een paar keer aan het werk en heb ook gemerkt dat hij zich effectief druk maakt op het plein ook. Als hij bij ons speelt, past hij zich ook aan. Dat hebben we gezien. We weten ook dat hij het hart op de tong heeft en kan niet verbergen als hem iets dwars zit. Ik vermoed dat, wanneer hij bij ons komt, hij zich kan schikken en hij zich minder druk zal maken.”
Wat zijn de ambities voor volgend seizoen?
“Zoals ik al eerder zei wilde ik bij de eerste ploeg een goeie groep creëren en dan zullen de resultaten wel volgen. Die groep hebben we al deels, maar naar volgend seizoen toe willen we twee goeie groepen. Momenteel is dat onmogelijk. Ik ben immers nog te veel bezig met de eerste ploeg om de tweede er ook bij te nemen. Momenteel ben ik aan het denken wie we er aan het roer kunnen zetten. Er circuleren wat namen, maar momenteel is er nog niets concreet. Er moet iemand komen met haar op zijn tanden en er moet een grote kuis komen. Die gaat er dit seizoen niet meer komen, maar in mei zullen er beslissingen genomen worden. Er mogen een paar spelers vertrekken, spelers met een mentaliteit die ik liever niet heb. Volgend jaar moet de eerste ploeg oogsten en gaan we voor top-vijf. Als ik geen problemen heb, heb ik achttien tot negentien spelers. Het is de bedoeling dat een deel van de eerste ploeg ook matchritme zal opdoen bij de tweede ploeg. Zo kunnen ze elkaar leren kennen en wordt het samenhorigheidsgevoel weer wat groter. Met twee goeie groepen bereik je meer dan met één goeie groep. Ik hoop dat er geen spelers vertrekken, maar je mag ook niet vergeten dat we met enkele dertigers zitten. Ik kijk niet graag van jaar naar jaar, maar denk liever op langere termijn. Binnen de twee jaar zou ik met de eerste ploeg in tweede willen spelen mét de jongeren die we vandaag al binnen de club hebben zoals een Lotfi, een Ashley, een Rodney, een Yannick, een Dario Immens, een Matthew, de gebroers Fierens, een Kenny Rosseels. Als zij allemaal blijven, gaan we met de eerste ploeg nog een mooie toekomst tegemoet. Zij zijn de toekomst van Rood-Wit.”
Op Wavria bracht Rood-Wit opnieuw vechtvoetbal. Toen sprak Rood-Wit over de nieuwe competitie.
“Ik denk dat je iedere wedstrijd op zich moet bekijken. We verloren hier door een fout van de scheidsrechter, die een strafschop gaf die er geen was. Uiteindelijk kom je tegen ploegen te spelen waar je eigenlijk van denkt: oei wat komt er hier af, maar die wel als groep een sterk blok hebben. Ons spelniveau wisselt nog te veel. Soms dwingen we tien kansen af en scoren we er drie, de andere keer dwingen we er geen af en scoren we wel één keer. Het hangt allemaal van kleine dingen af. Sommige tegenstanders hebben me wel verrast met het knokkersvoetbal. Je hebt zo verschillende ploegen. Denk maar aan Duffel Oost. Daar kregen we twee keer onze bak vol. Dat is een groep die aan elkaar hangt. Het voetbal is wat minder, maar ze hebben meer knokkers. En ze hebben een individuele speler die het verschil kan maken. Dat is iets wat Rood-Wit nog mist.”
De eerste zege liet wel lang op zich wachten. Hoe kwam dat?
“Ik blijf het aanhalen omdat we moesten wisselen van spelers. Die overwinning kwam er niet en dan ging ik nadenken en veranderde ik het systeem. In plaats van met één diepe spits en opkomende flanken, koos ik voor twee spitsen. Spelers voelden zich er beter bij en de kansen kwamen er ook. Dat probeer ik nu te handhaven tot het eind van het seizoen. Er zal misschien nog één wedstrijd zijn waarin ik iets anders zal spelen. Voor de rest moeten we gaan voor aanvallend voetballen.”
Het vechtvoetbal was er, de punten niet. Rood-Wit zakte af naar de laatste plaats.
“Dat wijt ik aan te weinig spelers in vorm rond Dario Immens. Als je ziet hoe hij de eerste wedstrijden voetbalde, dat was schitterend in één tijd. Dat was subliem. Zo iemand wilde je in je team en dat zakte dan een beetje weg omdat je tegen ploegen komt te spelen waartegen je moet werken. Als ploeg had je niet meer de bovenhand, als individu moest je beginnen knokken en daar hadden sommige spelers het bijzonder moeilijk mee. Als je het overwicht hebt, dan merk je dat onze spelers groeien. Dario heeft meer knokkers naast zich nodig, want zo kan hij zijn spel spelen. Maar als je onder ligt en er moet geknokt worden, dan moet je met z’n allen knokken.”
Was het een voordeel dat jullie maar één week laatste stonden?
“Ik denk wel dat het een voordeel was. We moesten daar zo snel mogelijk weg en we hebben het geluk gehad dat we meteen punten pakte. En ook dat de anderen het lieten afweten. We mogen echt blij zijn dat ploegen als Wavria of Hemiksem in hetzelfde schuitje zitten als wij. Die pakken af en toe eens punten, maar wij pakken er momenteel meer als hen. Die ploegen moeten we achter ons houden. Als je nog een beetje aansluiting wilt met ploegen boven ons moest je op Albatros ook winnen. Het was de wedstrijd die alles doet kantelen.”
Was de zege een beloning voor het goeie spel?
“Ik denk het wel. Dat was tegen Ostan. Daar hebben we het geluk aan onze kant gehad. We hebben verdiend gewonnen, maar zij kunnen ook voetballen. Zij zijn niet de knokkersploeg die andere ploegen wel zijn. Thuis hebben zij ons door één speler monddood gemaakt. Ook bij ons maakte hij het verschil in de eerste helft, maar we hebben dat opgelost door Stephan centraal te zetten. In de tweede helft namen we dan de bovenhand.”
Had je het gevoel dat het systeem veranderen ook meteen ging renderen?
“We zijn naar twee spitsen gegaan. Dat systeem kan je alleen maar spelen als je Raf vanachter hebt staan. Dan bouw je een beetje zekerheid in. Daarachter heb je nog een hele goeie doelman staan. Je hebt een Davy die je op de flank kan zetten en als Wesley in vorm is heb je een schitterende verdediging. Maar als je continu moet wijzigen, voelen ze het tot voorin. Wij zijn afhankelijk van enkele spelers. We hebben een jonge groep en die hebben iemand met ervaring nodig. Tijdens de wedstrijd sturen die jongens ook bij, maar dat kan je van jongeren niet verwachten dat ze dat meteen ook doen. Je geeft die wel een aantal zaken mee, maar ze vergeten een deel uit te voeren.”
Toekomst
Wat kan er nog beter?
“Het spel moet gewoon beter. Er moet meer bewogen worden zonder bal. We hebben youngsters die te weinig praten en te weinig bijsturen. De mentaliteit en de ingesteldheid zitten goed, maar dan heb je anderen waar het voetbalverstand niet tussen de oren zit. Qua discipline is het dit seizoen al beter, maar het kan nog beter. Je hebt nog enkelen die buitensporig doen, al zat ik nooit met te weinig man. Ik kon altijd terecht bij de tweede ploeg en kon zelfs rekenen op enkele veteranen. Je merkt dat er ook terug samenhang is, ook al zijn het slechts enkelingen van de tweede ploeg. Dat is het volgende dat we in handen zullen nemen.”
Wat verwacht je nog van de komende vijf wedstrijden?
“Jolika zal niet gemakkelijk zijn, daar hebben we thuis een pandoering van gehad. Tegen Wavria en Hemiksem hoop ik dat mijn spelers een beetje gaan nadenken dat weekend. Het is misschien raar dat ik het zeg, maar ik hoop dat ze beseffen dat dat de sleutelmatchen zijn. Ik wil zeker in derde blijven. Dat begint door tegen hen te winnen. Ik hoop niet dat we moeten knokken tot de laatste wedstrijd. Ik hoop dat we dan nog kunnen stunten tegen De Vrede. Als je naar daar kan gaan met een safe gevoel, verwacht ik wel een specialleke.”
Kijk je nu al naar volgend seizoen toe?
“Daar zijn we al even mee bezig. Bij de tweede ploeg zijn tal van problemen. Ik ben nu al aan het kijken welke spelers er nu mogen blijven en moeten vertrekken. De bedoeling is dat er nog een paar spelers bijkomen. We willen zo naar twee plezante groepen gaan. Ik ben nu bij de eerste ploeg met vijftien man. Zeker thuis hoop ik dat mijn bankzitters matchritme kan opdoen en zo de aanhang weer kan aanwakkeren. Nu is de kloof te groot. Van de eerste ploeg staan er regelmatig jongens langs de zijlijn te kijken naar de tweede ploeg, maar andersom zijn het altijd dezelfde die komen zien. De rest pakt hun zak en zijn weg. Er zullen sowieso jongens zijn die volgend jaar regelmatig met de eerste ploeg spelen. Een Kenny en een Ashley zullen zo meer kansen krijgen.”
Enkele maanden geleden klonk het nog dat Kenny de tweede ploeg niet in de steek wilde laten. Vanwaar die ommekeer?
“Ik heb vernomen dat hij niet meer wil spelen omdat daar van alles gebeurd. Ik zag hem een paar keer aan het werk en heb ook gemerkt dat hij zich effectief druk maakt op het plein ook. Als hij bij ons speelt, past hij zich ook aan. Dat hebben we gezien. We weten ook dat hij het hart op de tong heeft en kan niet verbergen als hem iets dwars zit. Ik vermoed dat, wanneer hij bij ons komt, hij zich kan schikken en hij zich minder druk zal maken.”
Wat zijn de ambities voor volgend seizoen?
“Zoals ik al eerder zei wilde ik bij de eerste ploeg een goeie groep creëren en dan zullen de resultaten wel volgen. Die groep hebben we al deels, maar naar volgend seizoen toe willen we twee goeie groepen. Momenteel is dat onmogelijk. Ik ben immers nog te veel bezig met de eerste ploeg om de tweede er ook bij te nemen. Momenteel ben ik aan het denken wie we er aan het roer kunnen zetten. Er circuleren wat namen, maar momenteel is er nog niets concreet. Er moet iemand komen met haar op zijn tanden en er moet een grote kuis komen. Die gaat er dit seizoen niet meer komen, maar in mei zullen er beslissingen genomen worden. Er mogen een paar spelers vertrekken, spelers met een mentaliteit die ik liever niet heb. Volgend jaar moet de eerste ploeg oogsten en gaan we voor top-vijf. Als ik geen problemen heb, heb ik achttien tot negentien spelers. Het is de bedoeling dat een deel van de eerste ploeg ook matchritme zal opdoen bij de tweede ploeg. Zo kunnen ze elkaar leren kennen en wordt het samenhorigheidsgevoel weer wat groter. Met twee goeie groepen bereik je meer dan met één goeie groep. Ik hoop dat er geen spelers vertrekken, maar je mag ook niet vergeten dat we met enkele dertigers zitten. Ik kijk niet graag van jaar naar jaar, maar denk liever op langere termijn. Binnen de twee jaar zou ik met de eerste ploeg in tweede willen spelen mét de jongeren die we vandaag al binnen de club hebben zoals een Lotfi, een Ashley, een Rodney, een Yannick, een Dario Immens, een Matthew, de gebroers Fierens, een Kenny Rosseels. Als zij allemaal blijven, gaan we met de eerste ploeg nog een mooie toekomst tegemoet. Zij zijn de toekomst van Rood-Wit.”
"Voetbal is een deel van mijn hart"
Met een droge Facebookmelding “Ik heb mijn ontslag ingediend bij Rood-Wit” heeft Andy Rombouts afgelopen vrijdag zelf zijn afscheid bij Rood-Wit aangekondigd. De doelman stond enkele seizoenen onder de lat bij de eerste ploeg, maar zag zijn plaats dit seizoen ingenomen worden door Tony Van Oppens.
Onze eerlijkheid gebied ons wel te zeggen dat er méér stond in de melding op Facebook. “Ik ben noch fysiek, noch mentaal 100% klaar om het doel opnieuw te verdedigen. Ik wil iedereen bedanken voor de jarenlange samenwerking.”
Andy vond even de tijd om te spreken over zijn beslissing. “Ik heb heel wat last van mijn enkel en ik moet daaraan geopereerd worden. Ze gaan daar een boutje in steken en zo kan alles weer aan elkaar groeien. Moest ik nu mijn enkel omslagen, dan zegt elke dokter dat mijn enkel gebroken is terwijl dat niet het geval is.”
“Mentaal botert het ook niet meer honderd procent. De druk ligt heel hoog op een doelman en je wil toch niet onderdoen voor de prestaties die je in het verleden hebt geleverd. Maar dat is het niet alleen: ik ben een heel goeie vriendin kwijt geraakt en ook het horecaleven is bijzonder zwaar. Dat alles is één pakketje en heeft me tot deze beslissing doen leiden.”
Over de toekomst wilde de jonge goalie wel even wat kwijt. “Een definitief afscheid heeft nooit door mijn hoofd gespeeld. Een sabbatjaar, zoals ik het noem, is er wel. Volgend seizoen wil ik terug vechten voor wat ik waard ben en wil ik opnieuw de eerste doelman van Rood-Wit worden. Moest ik naar de tweede ploeg gaan, geen problemen mee. Ik zal blijven vechten voor mijn plaats. Voetbal is een deel van mijn hart, maar momenteel zegt mijn hart even ‘neen’.”
“Ik vind het bijzonder jammer dat ik niet gehoord ben in heel deze zaak”, vertelde Dirk Papanikitas ons afgelopen zondag. “Het klopt dat ik hem even links heb laten liggen. Dirk heeft de kracht om mensen te kunnen ompraten, maar dat had hier niet de juiste oplossing geweest. Ik weet dat ik daarin niet juist ben geweest, maar als ik dat telefonisch of face to face had gedaan dan was het niet voor de volle honderd procent.”
Tot slot wilde onze doelman zich ook nog even richten tot enkele Rood-Witters. “Eerst en vooral wil ik de dames bedanken. Zij staan er keer op keer, door weer en wind. Ze staan altijd paraat om de mensen van drank te voorzien. Ik wil ook de ploeg bedanken voor het vertrouwen van de afgelopen jaren. Ook Dirk wil ik graag bedanken. Hij is toch de ‘papa’ van de groep. Zijn achternaam zegt het zelf. Binnenkort ga ik wel eens een babbeltje doen met de mensen. Je mag me zeker nog verwachten bij de club.”
Wesley Mannaerts, ex-trainer en momenteel weer gewoon speler van Rood-Wit, vond het zeer jammer dat er enkel een Facebookmelding kwam. “Ik denk dat het ook tussen de oren zit van hem. Het is jammer voor de club, maar ik wens hem het allerbeste toe. Hij is nog steeds welkom om zich opnieuw tot een vaste waarde binnen Rood-Wit op te werken. Of dat in de eerste ploeg is? We hebben een trainer die daar de beslissingen over neemt.”
Onze eerlijkheid gebied ons wel te zeggen dat er méér stond in de melding op Facebook. “Ik ben noch fysiek, noch mentaal 100% klaar om het doel opnieuw te verdedigen. Ik wil iedereen bedanken voor de jarenlange samenwerking.”
Andy vond even de tijd om te spreken over zijn beslissing. “Ik heb heel wat last van mijn enkel en ik moet daaraan geopereerd worden. Ze gaan daar een boutje in steken en zo kan alles weer aan elkaar groeien. Moest ik nu mijn enkel omslagen, dan zegt elke dokter dat mijn enkel gebroken is terwijl dat niet het geval is.”
“Mentaal botert het ook niet meer honderd procent. De druk ligt heel hoog op een doelman en je wil toch niet onderdoen voor de prestaties die je in het verleden hebt geleverd. Maar dat is het niet alleen: ik ben een heel goeie vriendin kwijt geraakt en ook het horecaleven is bijzonder zwaar. Dat alles is één pakketje en heeft me tot deze beslissing doen leiden.”
Over de toekomst wilde de jonge goalie wel even wat kwijt. “Een definitief afscheid heeft nooit door mijn hoofd gespeeld. Een sabbatjaar, zoals ik het noem, is er wel. Volgend seizoen wil ik terug vechten voor wat ik waard ben en wil ik opnieuw de eerste doelman van Rood-Wit worden. Moest ik naar de tweede ploeg gaan, geen problemen mee. Ik zal blijven vechten voor mijn plaats. Voetbal is een deel van mijn hart, maar momenteel zegt mijn hart even ‘neen’.”
“Ik vind het bijzonder jammer dat ik niet gehoord ben in heel deze zaak”, vertelde Dirk Papanikitas ons afgelopen zondag. “Het klopt dat ik hem even links heb laten liggen. Dirk heeft de kracht om mensen te kunnen ompraten, maar dat had hier niet de juiste oplossing geweest. Ik weet dat ik daarin niet juist ben geweest, maar als ik dat telefonisch of face to face had gedaan dan was het niet voor de volle honderd procent.”
Tot slot wilde onze doelman zich ook nog even richten tot enkele Rood-Witters. “Eerst en vooral wil ik de dames bedanken. Zij staan er keer op keer, door weer en wind. Ze staan altijd paraat om de mensen van drank te voorzien. Ik wil ook de ploeg bedanken voor het vertrouwen van de afgelopen jaren. Ook Dirk wil ik graag bedanken. Hij is toch de ‘papa’ van de groep. Zijn achternaam zegt het zelf. Binnenkort ga ik wel eens een babbeltje doen met de mensen. Je mag me zeker nog verwachten bij de club.”
Wesley Mannaerts, ex-trainer en momenteel weer gewoon speler van Rood-Wit, vond het zeer jammer dat er enkel een Facebookmelding kwam. “Ik denk dat het ook tussen de oren zit van hem. Het is jammer voor de club, maar ik wens hem het allerbeste toe. Hij is nog steeds welkom om zich opnieuw tot een vaste waarde binnen Rood-Wit op te werken. Of dat in de eerste ploeg is? We hebben een trainer die daar de beslissingen over neemt.”
