Seizoen 2022-2023
Terugblik op het seizoen 2022-2023
3 RECR. B (Voetbal Vlaanderen) - 4e plaats (43 punten)
3 RECR. B (Voetbal Vlaanderen) - 4e plaats (43 punten)
Eindigen op een vierde stek
Rood-Wit heeft de Hel van de Meyl overleefd én de vierde stek gepakt. Uiteindelijk had het daar wel veel meer moeite mee dan aanvankelijk gedacht. Het werd 1-2.
Onze eerste ploeg wilde het seizoen in schoonheid afsluiten met een vierde plaats. Daarvoor moest gewonnen worden van VDP, maar dat was geen sinecure. Onze coach miste de geschorste Matthew Coorman, maar kon weer rekenen op Jarrith en de twee Fiersensen. Die wilden maar wat graag een goeie prestatie neerzetten voor Robert Coppens, die vorige week overleed. Het was hij die hen nog mee had ingeschreven als secretaris.
Rood-Wit begon ook goed aan de wedstrijd. Eerst was het Tarik, nadien Redgy die twee wenkende kansen lieten liggen. Tarik kwam oog in oog met de doelman, maar schoot vol op de man die het doel verdedigde. Ook Redgy kreeg zo’n mogelijkheid. Beiden keken vol ongeloof toe. Wat lieten zij liggen? VDP ontsnapte, het gaf hen de tijd om meer in de wedstrijd te komen zonder echt grote kansen af te dwingen. Rodney beleefde tot dan een rustige namiddag.
Halfweg de eerste helft een vrije trap voor Rood-Wit. De doelman duwde de bal in de voeten van Niels en die scoorde. In de viering werd een kushandje in de lucht gegooid. “Voor Robert”, zou hij er nadien over zeggen. Met de voorsprong was het halve werk gedaan en moesten de bezoekers die proberen uit te bouwen. Dat terwijl de thuisploeg steeds meer het randje van het toelaatbare ging opzoeken met vuile, smerige, tackles.
Het is in dat soort momenten dat hun voetbal het beste tot hun recht komt. Dat ze daardoor ook gelijk konden maken na een diepe bal binnendoor, heeft ongetwijfeld geholpen. Dat ze nadien nog met elf de rust zouden halen, was dan weer tot ongeloof van alles wat Rood-Wit is. Een tweede gele kaart was zeker één van de mogelijkheden nadat een speler weer door ging op een van onze spelers. Ze kregen een kwartiertje de tijd om de kopjes leeg te maken.
De twee elftallen kregen een kwartiertje de tijd om de koppen bij elkaar te steken en tot rust te komen. En dat gebeurde ook, want bij de start van de tweede helft was het felle van VDP wel even verdwenen. Rood-Wit legde een aantal prachtige combinaties op de mat, maar slaagde er niet in om deze te verzilveren met een tweede doelpunt. En de thuisploeg? Dat zocht de counter om zo iets te forceren. Er moest maar eens een bal goed vallen.
Dat gebeurde niet, ondanks het vele risico dat onze doelman bij momenten name. Gelukkig liep het nooit goed fout, al werd er wel telkens opgelucht adem gehaald toen de situatie voorbij was. En aan de overkant weigerden de spitsen mee te werken. Wassim, die ondertussen in het veld was gekomen, kreeg een eerste grote kans. Zijn schot verdween naast de kooi van de thuisploeg. Ondertussen tikte de tijd weg. De vierde plaats mocht ons toch écht niet meer ontglippen?
Met nog twintig minuten op de klok viel de bal dan toch een keer goed. Na een hoekschop werd de bal richting doel gekopt. Rood-Wit vierde al, maar de scheids liet doorspelen. VDP wilde wegwerken, maar vol tegen de benen van Wassim, waardoor de bal dan toch tegen de touwen ging. “Die eerste bal zat er al in hé”, werd geroepen naar de bank. Sorry, Redgy. De scheids wilde hier niet van weten. Het doelpunt van Wassim telde wel.
Rood-Wit speelde de wedstrijd uit en kreeg nog een paar grote kansen op de 3-1. Lotfi chipte de bal nét niet over de pas ingevallen doelman en ook Wassim kreeg geen tweede doelpunt van de middag gemaakt nadat hij quasi alles perfect deed. In de ultieme slotfase liep het weer uit de hand. Onze spits was het beu om tikken te krijgen en deelde er zelf een uit. Het kwam hem te staan op een tweede gele kaart, waardoor de boel opnieuw ontspoorde. De minuut die nog restte, werd wel afgewerkt. De stand bleef ongewijzigd.
Onze eerste ploeg wilde het seizoen in schoonheid afsluiten met een vierde plaats. Daarvoor moest gewonnen worden van VDP, maar dat was geen sinecure. Onze coach miste de geschorste Matthew Coorman, maar kon weer rekenen op Jarrith en de twee Fiersensen. Die wilden maar wat graag een goeie prestatie neerzetten voor Robert Coppens, die vorige week overleed. Het was hij die hen nog mee had ingeschreven als secretaris.
Rood-Wit begon ook goed aan de wedstrijd. Eerst was het Tarik, nadien Redgy die twee wenkende kansen lieten liggen. Tarik kwam oog in oog met de doelman, maar schoot vol op de man die het doel verdedigde. Ook Redgy kreeg zo’n mogelijkheid. Beiden keken vol ongeloof toe. Wat lieten zij liggen? VDP ontsnapte, het gaf hen de tijd om meer in de wedstrijd te komen zonder echt grote kansen af te dwingen. Rodney beleefde tot dan een rustige namiddag.
Halfweg de eerste helft een vrije trap voor Rood-Wit. De doelman duwde de bal in de voeten van Niels en die scoorde. In de viering werd een kushandje in de lucht gegooid. “Voor Robert”, zou hij er nadien over zeggen. Met de voorsprong was het halve werk gedaan en moesten de bezoekers die proberen uit te bouwen. Dat terwijl de thuisploeg steeds meer het randje van het toelaatbare ging opzoeken met vuile, smerige, tackles.
Het is in dat soort momenten dat hun voetbal het beste tot hun recht komt. Dat ze daardoor ook gelijk konden maken na een diepe bal binnendoor, heeft ongetwijfeld geholpen. Dat ze nadien nog met elf de rust zouden halen, was dan weer tot ongeloof van alles wat Rood-Wit is. Een tweede gele kaart was zeker één van de mogelijkheden nadat een speler weer door ging op een van onze spelers. Ze kregen een kwartiertje de tijd om de kopjes leeg te maken.
De twee elftallen kregen een kwartiertje de tijd om de koppen bij elkaar te steken en tot rust te komen. En dat gebeurde ook, want bij de start van de tweede helft was het felle van VDP wel even verdwenen. Rood-Wit legde een aantal prachtige combinaties op de mat, maar slaagde er niet in om deze te verzilveren met een tweede doelpunt. En de thuisploeg? Dat zocht de counter om zo iets te forceren. Er moest maar eens een bal goed vallen.
Dat gebeurde niet, ondanks het vele risico dat onze doelman bij momenten name. Gelukkig liep het nooit goed fout, al werd er wel telkens opgelucht adem gehaald toen de situatie voorbij was. En aan de overkant weigerden de spitsen mee te werken. Wassim, die ondertussen in het veld was gekomen, kreeg een eerste grote kans. Zijn schot verdween naast de kooi van de thuisploeg. Ondertussen tikte de tijd weg. De vierde plaats mocht ons toch écht niet meer ontglippen?
Met nog twintig minuten op de klok viel de bal dan toch een keer goed. Na een hoekschop werd de bal richting doel gekopt. Rood-Wit vierde al, maar de scheids liet doorspelen. VDP wilde wegwerken, maar vol tegen de benen van Wassim, waardoor de bal dan toch tegen de touwen ging. “Die eerste bal zat er al in hé”, werd geroepen naar de bank. Sorry, Redgy. De scheids wilde hier niet van weten. Het doelpunt van Wassim telde wel.
Rood-Wit speelde de wedstrijd uit en kreeg nog een paar grote kansen op de 3-1. Lotfi chipte de bal nét niet over de pas ingevallen doelman en ook Wassim kreeg geen tweede doelpunt van de middag gemaakt nadat hij quasi alles perfect deed. In de ultieme slotfase liep het weer uit de hand. Onze spits was het beu om tikken te krijgen en deelde er zelf een uit. Het kwam hem te staan op een tweede gele kaart, waardoor de boel opnieuw ontspoorde. De minuut die nog restte, werd wel afgewerkt. De stand bleef ongewijzigd.
Vintage Rood-Wit
Verliezen van de laatste, winnen van de tweede? Het is vintage Rood-Wit. Vorige week verzopen we met z'n allen nog in de Zenne, vandaag werd de promotiejacht van Ostan even gepauzeerd.
Onze eerste ploeg moest vol aan de bak tegen de nummer twee uit de reeks. Winnen betekende voor hen het spelen van barrages om over te gaan. Ze waren dus op volle sterkte naar Hoboken afgereisd om Rood-Wit partij te geven. Onze coach stond deze week weer langs de lijn: Imad stond weer onder de lat. Zoals hij dat ook deed tegen Union Malinese een paar weken geleden op zaterdagavond.
Ostan kwam van in het begin goed opzetten en was gevaarlijk met een paar stilstaande fases. Een daarvan werd door Nathan, aka de Arthur Theate van Ostan, tegen de paal gekopt. Het zat de thuisploeg dus goed mee, want meteen in de verdrukking en niet afgestraft worden voor een foutje. Rood-Wit loerde op de counter en zocht naar openingen in de muur van de groen-zwarten. Eén keer werd dat ook goed uitgespeeld.
Nick Felix werd de diepte in gestuurd en strafte het ook genadeloos af. Doelpunt nummer veertien en zo, samen met Bilal die vandaag op de bank zat, de eerste achtervolger van Lotfi. Hij staat er nog zes achter. Voor de bezoekers was het een opdoffer en waren ze hun spel ook even kwijt. Rood-Wit kwam er beter en beter uit. Een tweede poging van de nummer acht werd door de doelman in hoekschop gebokst.
Dat Ostan het niet meer wist, is duidelijk. Alleen bleef de score beperkt. En dan is het altijd goed als je Redgy één op één kan zetten met de doelman. Helaas zag de man in het zwart buitenspel, tot woede van alles wat van de thuisploeg was. Later zou hij zich van zijn minder mooie kant laten zien. Soit, met een kleine voorsprong trok Rood-Wit richting kleedkamers. Daar konden ze even op adem komen om eenzelfde tweede helft af te werken.
Meteen na de pauze ging het bijna meteen mis. In de zestien werd een speler van Ostan onderuit gelopen door een Rood-Witte verdediger. En wanneer iedereen denkt dat de bal op de stip gaat, is het kleinste gaatje het redmiddel van Rood-Wit. De scheids blies immers niet. Voor de bezoekers het sein om door te gaan en te zoeken naar de gelijkmaker. Het had de wedstrijd zomaar in een andere richting kunnen duwen.
Rood-Wit bleef speculeren op de counter en Ostan zocht de gelijkmaker, maar echt grote kansen waren er niet. De pogingen van de bezoekers waren veelal vanuit de tweede lijn en als er gevoetbald werd, zat er nog steeds een verdediger of onze doelman tussen. Zo kwam hij goed uit in een één tegen één situatie halfweg de tweede helft en bracht hij redding. Er was nog een halve helft te spelen, voor Ostan drong de tijd.
Als het won, kon het sowieso de eerste barragewedstrijd spelen tegen de ploeg die tweede staat in de A-reeks. Rood-Wit plooide echter niet. Het knokte voor elke morzel grond en op de bank wilde iedereen weten of het nog geen tijd was. Vijftien minuten, veertien minuten, dertien minuten. Alle minuten hadden we gezien. En de counters, die kwamen er minder en minder uit. Tot Lotfi randje buitenspel de diepte werd ingestoken.
De topschutter van de club, die met 20 doelpunten aan één van zijn productiefste jaren bezig is, kwam oog in oog met de doelman en liet hem kansloos: 2-0 en boeken toe. Met een vrije trap werd de muur opgesteld en plots ontaarde het helemaal. De scheids had iets over de ramadan gezegd en dat werd opgepikt door de twee ploegen. De speler in kwestie werd gekalmeerd door spelers van zowel Ostan als van Rood-Wit en kon de match uitspelen.
Onze eerste ploeg moest vol aan de bak tegen de nummer twee uit de reeks. Winnen betekende voor hen het spelen van barrages om over te gaan. Ze waren dus op volle sterkte naar Hoboken afgereisd om Rood-Wit partij te geven. Onze coach stond deze week weer langs de lijn: Imad stond weer onder de lat. Zoals hij dat ook deed tegen Union Malinese een paar weken geleden op zaterdagavond.
Ostan kwam van in het begin goed opzetten en was gevaarlijk met een paar stilstaande fases. Een daarvan werd door Nathan, aka de Arthur Theate van Ostan, tegen de paal gekopt. Het zat de thuisploeg dus goed mee, want meteen in de verdrukking en niet afgestraft worden voor een foutje. Rood-Wit loerde op de counter en zocht naar openingen in de muur van de groen-zwarten. Eén keer werd dat ook goed uitgespeeld.
Nick Felix werd de diepte in gestuurd en strafte het ook genadeloos af. Doelpunt nummer veertien en zo, samen met Bilal die vandaag op de bank zat, de eerste achtervolger van Lotfi. Hij staat er nog zes achter. Voor de bezoekers was het een opdoffer en waren ze hun spel ook even kwijt. Rood-Wit kwam er beter en beter uit. Een tweede poging van de nummer acht werd door de doelman in hoekschop gebokst.
Dat Ostan het niet meer wist, is duidelijk. Alleen bleef de score beperkt. En dan is het altijd goed als je Redgy één op één kan zetten met de doelman. Helaas zag de man in het zwart buitenspel, tot woede van alles wat van de thuisploeg was. Later zou hij zich van zijn minder mooie kant laten zien. Soit, met een kleine voorsprong trok Rood-Wit richting kleedkamers. Daar konden ze even op adem komen om eenzelfde tweede helft af te werken.
Meteen na de pauze ging het bijna meteen mis. In de zestien werd een speler van Ostan onderuit gelopen door een Rood-Witte verdediger. En wanneer iedereen denkt dat de bal op de stip gaat, is het kleinste gaatje het redmiddel van Rood-Wit. De scheids blies immers niet. Voor de bezoekers het sein om door te gaan en te zoeken naar de gelijkmaker. Het had de wedstrijd zomaar in een andere richting kunnen duwen.
Rood-Wit bleef speculeren op de counter en Ostan zocht de gelijkmaker, maar echt grote kansen waren er niet. De pogingen van de bezoekers waren veelal vanuit de tweede lijn en als er gevoetbald werd, zat er nog steeds een verdediger of onze doelman tussen. Zo kwam hij goed uit in een één tegen één situatie halfweg de tweede helft en bracht hij redding. Er was nog een halve helft te spelen, voor Ostan drong de tijd.
Als het won, kon het sowieso de eerste barragewedstrijd spelen tegen de ploeg die tweede staat in de A-reeks. Rood-Wit plooide echter niet. Het knokte voor elke morzel grond en op de bank wilde iedereen weten of het nog geen tijd was. Vijftien minuten, veertien minuten, dertien minuten. Alle minuten hadden we gezien. En de counters, die kwamen er minder en minder uit. Tot Lotfi randje buitenspel de diepte werd ingestoken.
De topschutter van de club, die met 20 doelpunten aan één van zijn productiefste jaren bezig is, kwam oog in oog met de doelman en liet hem kansloos: 2-0 en boeken toe. Met een vrije trap werd de muur opgesteld en plots ontaarde het helemaal. De scheids had iets over de ramadan gezegd en dat werd opgepikt door de twee ploegen. De speler in kwestie werd gekalmeerd door spelers van zowel Ostan als van Rood-Wit en kon de match uitspelen.
Verzopen in de Zenne
Rood-Wit is er niet geslaagd om voor een derde opeenvolgende keer te winnen. In een wedstrijd die verdacht veel leek op waterpolo verzopen de bezoekers in het eerste kwartier en kwam het dat nooit meer te boven.
De kalendermaker was Rood-Wit absoluut niet gunstig gezind. Net in een weekend dat de klok een uur wordt verzet en we dus met z’n allen een uur minder slaap hadden, trakteerden zij ons op de laatste vroege wedstrijd van het seizoen. Op bezoek bij Hombeek ging Rood-Wit op zoek naar een negen op negen om de druk bij SK De Vrede te leggen voor plekje vier in de stand. Maar we waren allesbehalve compleet.
Dat zat eigenlijk zo: deze week kregen we melding of we nog wel zin hadden om te voetballen omdat we net met elf waren. En zo kan je onmogelijk naar een wedstrijd toeleven. Op de dag zelf, belden nog twee spelers af en had er één zijn klok niet verzet. Zo maak je het jezelf moeilijk natuurlijk en daarvan profiteerde Hombeek in de beginfase van de wedstrijd. Onze achtste doelman dit seizoen, deze keer trok de coach de handschoenen aan, moest zich in het eerste kwartier al twee keer omdraaien.
Net op het moment dat het tweede doelpunt was gevallen, kwam onze elfde speler aan. Hij mocht meteen de laarzen aantrekken, want het veld was zompig en modderig. Het weer deed daar ook geen goed aan. Al vanaf acht uur was het non-stop aan het druppelen in het Mechelse. Dat er überhaupt gespeeld werd, mag gerust een mirakel worden genoemd. Even voorbij halfweg werd Nick Felix onderuit gehaald in de zestien. Tarik zette de strafschop om.
Met de gemaakte aansluitingstreffer ging Rood-Wit op zoek naar meer. Kenny trapte nog een keer van aan de middenlijn richting doel. Dat schot miste de kader maar op een haar na. Het had dus zomaar gekund dat we in een regenachtig Hombeek met een gelijke stand gingen rusten. Tijdens de pauze werd gezegd om het verleden te laten rusten en onze eigen wedstrijd te beginnen spelen. Het moest en het zou beter gaan na de pauze.
“Als we de winnende treffer maken, dan glijden we door de modder.” Maar al snel zou blijken dat het moeilijker zou worden dan gedacht. De grote kansen bleven uit en het was pas iets voorbij het uur dat er opnieuw gevaar was van Rood-Witte zijde. Een uitgespeelde aanval en Tarik had de bal maar binnen te leggen. Jammer genoeg besloot hij naast. De ergernis nam toe omwille van het veld én dat het niet liep.
Ondertussen was er van voetbal echt geen sprake meer op de Hombeekse akker. Waterpolo had een betere benaming geweest voor deze match. Het was harken en zoeken, maar Rood-Wit vond maar geen gat in de muur die Hombeek na de dubbele voorsprong had neergezet. De thuisploeg loerde bijgevolg op de counter in de hoop om zo een derde keer tegen te prikken en zo de wedstrijd in een definitieve plooi te leggen.
De tijd tikte weg en met nog een klein kwartiertje te spelen, leek de wedstrijd gespeeld. Een bal op links door, Marc die iets te ver was uitgekomen omdat er geen verdediger in de buurt was en de spits van Hombeek trapte. De bal vloog tegen de touwen, de punten bleven in Hombeek. Zoveel was toen al zeker, omdat Rood-Wit er niet in slaagde om grote kansen af te dwingen. En als er dan toch eens een grote kans kwam, verkwanselde we ze zelf. Zo ging een bal van Lotfi nog voorlangs.
Met nog tien minuten op de klok gooide Nick Felix in. Een kopbal later hing de bal tegen de touwen. Een duidelijke owngoal en terug spanning in de wedstrijd. Rood-Wit drukte en op de Hombeekse bank steeg de stress. “Tis tijd, tis tijd”, werd meermaals geroepen. Terwijl er nog enkele minuten te spelen waren. In de absolute slotseconden werd nog een schot geblokt en was Wassim gevolgd. Helaas rolde het leer voorlangs. Luttele seconden later weerklonken drie ademstoten en het einde van de wedstrijd
De kalendermaker was Rood-Wit absoluut niet gunstig gezind. Net in een weekend dat de klok een uur wordt verzet en we dus met z’n allen een uur minder slaap hadden, trakteerden zij ons op de laatste vroege wedstrijd van het seizoen. Op bezoek bij Hombeek ging Rood-Wit op zoek naar een negen op negen om de druk bij SK De Vrede te leggen voor plekje vier in de stand. Maar we waren allesbehalve compleet.
Dat zat eigenlijk zo: deze week kregen we melding of we nog wel zin hadden om te voetballen omdat we net met elf waren. En zo kan je onmogelijk naar een wedstrijd toeleven. Op de dag zelf, belden nog twee spelers af en had er één zijn klok niet verzet. Zo maak je het jezelf moeilijk natuurlijk en daarvan profiteerde Hombeek in de beginfase van de wedstrijd. Onze achtste doelman dit seizoen, deze keer trok de coach de handschoenen aan, moest zich in het eerste kwartier al twee keer omdraaien.
Net op het moment dat het tweede doelpunt was gevallen, kwam onze elfde speler aan. Hij mocht meteen de laarzen aantrekken, want het veld was zompig en modderig. Het weer deed daar ook geen goed aan. Al vanaf acht uur was het non-stop aan het druppelen in het Mechelse. Dat er überhaupt gespeeld werd, mag gerust een mirakel worden genoemd. Even voorbij halfweg werd Nick Felix onderuit gehaald in de zestien. Tarik zette de strafschop om.
Met de gemaakte aansluitingstreffer ging Rood-Wit op zoek naar meer. Kenny trapte nog een keer van aan de middenlijn richting doel. Dat schot miste de kader maar op een haar na. Het had dus zomaar gekund dat we in een regenachtig Hombeek met een gelijke stand gingen rusten. Tijdens de pauze werd gezegd om het verleden te laten rusten en onze eigen wedstrijd te beginnen spelen. Het moest en het zou beter gaan na de pauze.
“Als we de winnende treffer maken, dan glijden we door de modder.” Maar al snel zou blijken dat het moeilijker zou worden dan gedacht. De grote kansen bleven uit en het was pas iets voorbij het uur dat er opnieuw gevaar was van Rood-Witte zijde. Een uitgespeelde aanval en Tarik had de bal maar binnen te leggen. Jammer genoeg besloot hij naast. De ergernis nam toe omwille van het veld én dat het niet liep.
Ondertussen was er van voetbal echt geen sprake meer op de Hombeekse akker. Waterpolo had een betere benaming geweest voor deze match. Het was harken en zoeken, maar Rood-Wit vond maar geen gat in de muur die Hombeek na de dubbele voorsprong had neergezet. De thuisploeg loerde bijgevolg op de counter in de hoop om zo een derde keer tegen te prikken en zo de wedstrijd in een definitieve plooi te leggen.
De tijd tikte weg en met nog een klein kwartiertje te spelen, leek de wedstrijd gespeeld. Een bal op links door, Marc die iets te ver was uitgekomen omdat er geen verdediger in de buurt was en de spits van Hombeek trapte. De bal vloog tegen de touwen, de punten bleven in Hombeek. Zoveel was toen al zeker, omdat Rood-Wit er niet in slaagde om grote kansen af te dwingen. En als er dan toch eens een grote kans kwam, verkwanselde we ze zelf. Zo ging een bal van Lotfi nog voorlangs.
Met nog tien minuten op de klok gooide Nick Felix in. Een kopbal later hing de bal tegen de touwen. Een duidelijke owngoal en terug spanning in de wedstrijd. Rood-Wit drukte en op de Hombeekse bank steeg de stress. “Tis tijd, tis tijd”, werd meermaals geroepen. Terwijl er nog enkele minuten te spelen waren. In de absolute slotseconden werd nog een schot geblokt en was Wassim gevolgd. Helaas rolde het leer voorlangs. Luttele seconden later weerklonken drie ademstoten en het einde van de wedstrijd
Moeilijk gaat ook
Soms zeggen cijfers niet alles. Rood-Wit zag echt wel af tegen Heffen, maar uiteindelijk blijven de punten wél netjes in Hoboken en pakt het de vierde plaats in de rangschikking terug van De Vrede, dat vandaag niet moest voetballen.
Onze eerste ploeg wilde een vervolg breiden aan de zware uithaal tegen Union Malinese. Tegenstander Heffen was daar echter niet voor afgezakt naar Hoboken. Geen Bilal bij de thuisploeg, Redgy kwam terug in de ploeg. En op het middenveld konden we weer rekenen op het voetballend vermogen van Kenny, die zijn favoriete ronde van De Pappenheimers kon waarmaken: verdeel en heers.
Het waren de troepen onder leiding van Alexander Wolf die het heft in handen namen. Achterin werd te veel risico genomen door passes centraal achterin. De eerste keer dat deze werd onderschept, kwam Rood-Wit nog goed weg. Bij een tweede keer was het prijs. De Heffense kapitein toonde zo meteen de weg voor de bezoekers. En de thuisploeg? Dat zocht naar openingen, maar vond deze niet.
Rood-Wit moest de koppen bij elkaar steken om er toch vol voor te gaan. Wat ben je immers met een deugddoende en vlotte overwinning tegen Union Malinese om een week nadien kopje onder te gaan tegen Heffen. Maar het was zwoegen voor de Rood-Witten en echt grote kansen kwamen er niet, eerder schoten uit de tweede lijn die het doel niet troffen. Uiteindelijk was er bij de gelijkmaker toch wat meeval mee gemoeid.
Want hoewel we wel een overtreding zagen, was het ook van aan de bank een grote verrassing toen de scheids naar de stip wees. Tarik, die de laatste weken in vorm is, zette zich achter de bal en liet de doelman kansloos. Met die gelijke stand trokken we ook richting kleedkamers, om daar het een en het ander uit te klaren om de punten toch thuis te houden en minstens te profiteren van het feit dat De Vrede niet moest spelen vandaag.
Lang duurde het echter niet, vooraleer het oude Rood-Wit weer te boven kwam in die tweede helft. Terug in het gekende systeem spelen, deed wonderen. En als je dat dan snel bekroont met een doelpunt, geeft dat helemaal vertrouwen. Zo gebeurde het ook. Bart Fredrickx dook plots op oog in oog met de doelman van Heffen en liet die al kansloos. En dat doelpunt kwam niet uit de lucht vallen, want ook Lotfi en Matthew Van Dessel hadden al kansen afgedwongen.
De voorsprong werkte bevrijdend en ook het feit dat Heffen met tien moest voetballen in het laatste half uur, werkte mee. De bezoekers hadden hun enige wissel nét daarvoor doorgevoerd en dan viel er nog een tweede speler geblesseerd uit. Met tien tegen elf probeerden ze er wel door te komen, maar de verdediging gaf nauwelijks een krimp. Doelman Tim kende een rustige namiddag, al was het telkens wel opletten op de weinige mogelijkheden.
En er zoefde zo een schot nog nét naast de juiste kant van de lat, of het had zomaar opnieuw gelijk gestaan. Het sein voor de thuisploeg om nog eens door te duwen. Eerst was het Nick Felix die de bal tegen de touwen joeg en niet veel later bezorgde Lotfi zijn ploeg de verlossende 4-1 en was het wachten op het laatste fluitsignaal. Ondertussen waren de Rood-Witte wissels al opgebruikt en konden ook zij zich tonen.
Wassim, vorige week nog zijn eerste doelpunt gemaakt, probeerde het met een schotje. Kadreren lukte jammer genoeg niet. Ook Tarik en Lotfi lieten nog een paar acties noteren, maar doelpunten kwamen daar niet meer van. En dus trekt Rood-Wit met vertrouwen richting Hombeek voor opnieuw een match die eigenlijk gewonnen zou moeten worden. Maar ochtend-matchen en Rood-Wit, dat is geen combo. Vraag dat maar aan Vosberg Sport of Heffen.
Onze eerste ploeg wilde een vervolg breiden aan de zware uithaal tegen Union Malinese. Tegenstander Heffen was daar echter niet voor afgezakt naar Hoboken. Geen Bilal bij de thuisploeg, Redgy kwam terug in de ploeg. En op het middenveld konden we weer rekenen op het voetballend vermogen van Kenny, die zijn favoriete ronde van De Pappenheimers kon waarmaken: verdeel en heers.
Het waren de troepen onder leiding van Alexander Wolf die het heft in handen namen. Achterin werd te veel risico genomen door passes centraal achterin. De eerste keer dat deze werd onderschept, kwam Rood-Wit nog goed weg. Bij een tweede keer was het prijs. De Heffense kapitein toonde zo meteen de weg voor de bezoekers. En de thuisploeg? Dat zocht naar openingen, maar vond deze niet.
Rood-Wit moest de koppen bij elkaar steken om er toch vol voor te gaan. Wat ben je immers met een deugddoende en vlotte overwinning tegen Union Malinese om een week nadien kopje onder te gaan tegen Heffen. Maar het was zwoegen voor de Rood-Witten en echt grote kansen kwamen er niet, eerder schoten uit de tweede lijn die het doel niet troffen. Uiteindelijk was er bij de gelijkmaker toch wat meeval mee gemoeid.
Want hoewel we wel een overtreding zagen, was het ook van aan de bank een grote verrassing toen de scheids naar de stip wees. Tarik, die de laatste weken in vorm is, zette zich achter de bal en liet de doelman kansloos. Met die gelijke stand trokken we ook richting kleedkamers, om daar het een en het ander uit te klaren om de punten toch thuis te houden en minstens te profiteren van het feit dat De Vrede niet moest spelen vandaag.
Lang duurde het echter niet, vooraleer het oude Rood-Wit weer te boven kwam in die tweede helft. Terug in het gekende systeem spelen, deed wonderen. En als je dat dan snel bekroont met een doelpunt, geeft dat helemaal vertrouwen. Zo gebeurde het ook. Bart Fredrickx dook plots op oog in oog met de doelman van Heffen en liet die al kansloos. En dat doelpunt kwam niet uit de lucht vallen, want ook Lotfi en Matthew Van Dessel hadden al kansen afgedwongen.
De voorsprong werkte bevrijdend en ook het feit dat Heffen met tien moest voetballen in het laatste half uur, werkte mee. De bezoekers hadden hun enige wissel nét daarvoor doorgevoerd en dan viel er nog een tweede speler geblesseerd uit. Met tien tegen elf probeerden ze er wel door te komen, maar de verdediging gaf nauwelijks een krimp. Doelman Tim kende een rustige namiddag, al was het telkens wel opletten op de weinige mogelijkheden.
En er zoefde zo een schot nog nét naast de juiste kant van de lat, of het had zomaar opnieuw gelijk gestaan. Het sein voor de thuisploeg om nog eens door te duwen. Eerst was het Nick Felix die de bal tegen de touwen joeg en niet veel later bezorgde Lotfi zijn ploeg de verlossende 4-1 en was het wachten op het laatste fluitsignaal. Ondertussen waren de Rood-Witte wissels al opgebruikt en konden ook zij zich tonen.
Wassim, vorige week nog zijn eerste doelpunt gemaakt, probeerde het met een schotje. Kadreren lukte jammer genoeg niet. Ook Tarik en Lotfi lieten nog een paar acties noteren, maar doelpunten kwamen daar niet meer van. En dus trekt Rood-Wit met vertrouwen richting Hombeek voor opnieuw een match die eigenlijk gewonnen zou moeten worden. Maar ochtend-matchen en Rood-Wit, dat is geen combo. Vraag dat maar aan Vosberg Sport of Heffen.
Schietoefeningen
Rood-Wit hield zaterdagavond opnieuw een schietoefening in het Mechelse. Tegenstander Union Malinese, toch de nummer zes in het klassement, slikte maar liefst tien doelpunten.
De laatste avondwedstrijd van het seizoen en eentje tegen Union Malinese. Zestien spelers waren klaar om er vol voor te gaan om de thuisploeg achter hen te houden in het klassement. Wie, wat en hoe, dat wisten we niet. In de heenronde gaf de ploeg immers forfait wegens te weinig spelers op zaterdagavond. Bilal keerde terug na een blessure. Een speciale vermelding is er voor Jackson, die doelman nummer zeven is voor Rood-Wit dit seizoen.
Rood-Wit begon uitstekend aan de wedstrijd. Het voetbalde goed en creëerde een aantal grote kansen. Scoren zat er echter niet meteen in. Of toch niet vanuit zo’n uitgespeelde actie. Eén keer kreeg Tarik de bal en hij schilderde het leer als een volleerde spits in de winkelhaak. Een heerlijk doelpunt van de flankaanvaller, die zo zijn tweede van het seizoen maakte. “Dat is goed voor het vertrouwen”, klonk het naar hem toe.
De gas werd niet gelost. Twee minuten later opnieuw een uitstekende kans. Lotfi kreeg de bal, zag de doelman uit zijn doel komen en ging liggen. Voor de topschutter een klein kunstje om het leer over de man met het drie-kleuren-pak heen te liften en de dubbele voorsprong op het bord te zetten. Maar dan volgde het grote niets. De voet ging van het gaspedaal en Union Malinese kreeg meer vertrouwen aan de bal.
Het kreeg ook een paar goeie mogelijkheden en uiteindelijk werd een van die kansen ook afgewerkt: 1-2. Er was ook nog een bal tegen de lat na een vrije trap, waar Rood-Wit écht wel ontsnapte aan de gelijkmaker. Maar zo ver kwam het uiteindelijk niet. Bilal zette zijn terugkeer kracht bij met een knal in doel. Zo trokken we de kleedkamers in met een 1-3-voorsprong op het bord. Daar moest het een en het ander worden uitgepraat.
Na de pauze ging Rood-Wit gewoon door op haar elan. Het ging op zoek naar het vierde doelpunt en vond dat ook. Het was Nick Felix die dan toch de weg naar de netten vond. Eerdere pogingen van de creatieveling mislukten. Maar nét na de 1-4 ging het licht even uit. Aftrap, balletje naar achter en in één tijd getrapt. Consternatie alom: de bal tegen de touwen gevlogen. Ons deed het terugdenken aan de bekerpartij tegen Vlug Vooruit waarin exact hetzelfde gebeurde.
Rood-Wit was allesbehalve aangeslagen en ging meteen op zoek naar meer. En het vond dat ook bij de eerste de beste aanval. Bilal knalde zijn tweede van de avond tegen de touwen. “I’m back”, zei hij en toonde ook meteen waarom hij zo belangrijk is voor de ploeg, zowel voorin als achterin. Het was de tik te veel voor de thuisploeg die het hoofd liet hangen en nog een paar doelpunten om de oren kreeg.
Want stond het na een uur 2-5, dan was het met nog tien minuten te spelen al uitgelopen tot 2-8. Doelpunten van Lotfi en Nick Felix. Daarmee had de topschutter zijn hattrick al compleet gemaakt. En dan waren er nog acties die niet afgerond werden. Ondertussen werden er langs Rood-Witte zijde al grapjes gemaakt: “Kan het scorebord dubbele cijfers aan?” “Het gaat tot twee cijfers”, was het antwoord.
Union Malinese, helemaal uit elkaar gevallen, zag in de slotfase van de wedstrijd Wassim zijn eerste doelpunt nog maken. Een voorzet van Nick die licht werd aangeraakt en aan de tweede paal tegen de touwen ging. Ook Tarik scoorde zijn tweede van de wedstrijd nog, waardoor het een vooroorlogse score werd dat het scorebord niet aan kon. Hulde wel voor de tegenstander, dat er op geen enkel moment een schoppartij van maakte. Bij deze is iedereen gewaarschuwd: Rood-Wit wil nog vijf weken vol gas gaan.
De laatste avondwedstrijd van het seizoen en eentje tegen Union Malinese. Zestien spelers waren klaar om er vol voor te gaan om de thuisploeg achter hen te houden in het klassement. Wie, wat en hoe, dat wisten we niet. In de heenronde gaf de ploeg immers forfait wegens te weinig spelers op zaterdagavond. Bilal keerde terug na een blessure. Een speciale vermelding is er voor Jackson, die doelman nummer zeven is voor Rood-Wit dit seizoen.
Rood-Wit begon uitstekend aan de wedstrijd. Het voetbalde goed en creëerde een aantal grote kansen. Scoren zat er echter niet meteen in. Of toch niet vanuit zo’n uitgespeelde actie. Eén keer kreeg Tarik de bal en hij schilderde het leer als een volleerde spits in de winkelhaak. Een heerlijk doelpunt van de flankaanvaller, die zo zijn tweede van het seizoen maakte. “Dat is goed voor het vertrouwen”, klonk het naar hem toe.
De gas werd niet gelost. Twee minuten later opnieuw een uitstekende kans. Lotfi kreeg de bal, zag de doelman uit zijn doel komen en ging liggen. Voor de topschutter een klein kunstje om het leer over de man met het drie-kleuren-pak heen te liften en de dubbele voorsprong op het bord te zetten. Maar dan volgde het grote niets. De voet ging van het gaspedaal en Union Malinese kreeg meer vertrouwen aan de bal.
Het kreeg ook een paar goeie mogelijkheden en uiteindelijk werd een van die kansen ook afgewerkt: 1-2. Er was ook nog een bal tegen de lat na een vrije trap, waar Rood-Wit écht wel ontsnapte aan de gelijkmaker. Maar zo ver kwam het uiteindelijk niet. Bilal zette zijn terugkeer kracht bij met een knal in doel. Zo trokken we de kleedkamers in met een 1-3-voorsprong op het bord. Daar moest het een en het ander worden uitgepraat.
Na de pauze ging Rood-Wit gewoon door op haar elan. Het ging op zoek naar het vierde doelpunt en vond dat ook. Het was Nick Felix die dan toch de weg naar de netten vond. Eerdere pogingen van de creatieveling mislukten. Maar nét na de 1-4 ging het licht even uit. Aftrap, balletje naar achter en in één tijd getrapt. Consternatie alom: de bal tegen de touwen gevlogen. Ons deed het terugdenken aan de bekerpartij tegen Vlug Vooruit waarin exact hetzelfde gebeurde.
Rood-Wit was allesbehalve aangeslagen en ging meteen op zoek naar meer. En het vond dat ook bij de eerste de beste aanval. Bilal knalde zijn tweede van de avond tegen de touwen. “I’m back”, zei hij en toonde ook meteen waarom hij zo belangrijk is voor de ploeg, zowel voorin als achterin. Het was de tik te veel voor de thuisploeg die het hoofd liet hangen en nog een paar doelpunten om de oren kreeg.
Want stond het na een uur 2-5, dan was het met nog tien minuten te spelen al uitgelopen tot 2-8. Doelpunten van Lotfi en Nick Felix. Daarmee had de topschutter zijn hattrick al compleet gemaakt. En dan waren er nog acties die niet afgerond werden. Ondertussen werden er langs Rood-Witte zijde al grapjes gemaakt: “Kan het scorebord dubbele cijfers aan?” “Het gaat tot twee cijfers”, was het antwoord.
Union Malinese, helemaal uit elkaar gevallen, zag in de slotfase van de wedstrijd Wassim zijn eerste doelpunt nog maken. Een voorzet van Nick die licht werd aangeraakt en aan de tweede paal tegen de touwen ging. Ook Tarik scoorde zijn tweede van de wedstrijd nog, waardoor het een vooroorlogse score werd dat het scorebord niet aan kon. Hulde wel voor de tegenstander, dat er op geen enkel moment een schoppartij van maakte. Bij deze is iedereen gewaarschuwd: Rood-Wit wil nog vijf weken vol gas gaan.
Billijke puntendeling
Rood-Wit heeft de laatste rechte lijn in gezet met een puntendeling tegen FC Sac. De thuisploeg kwam snel op voorsprong maar moest twee keer een achterstand ongedaan maken. Doelpunten bij de vleet: 3-3 na negentig minuten.
Onze eerste ploeg wilde koste wat het kost aansluiten met de drie punten nadat het twee weken niet moest voetballen. In extremis moest Tim geblesseerd afhaken en dus stond Jarrith in doel. De vijfde doelman al dit seizoen: we zijn het seizoen begonnen met Sascha, ook Rodney heeft onder de lat gestaan. Redgy, Tim en nu dus ook Jarrith. De heenwedstrijd, die was nog lang niet vergeten. “We zijn daar op karakter gaan winnen. Dat doen we vandaag opnieuw”, sprak onze coach.
En zo geschiedde ook. Rood-Wit begon als door een wesp gestoken aan de wedstrijd en kwam snel tot een paar grote kansen. Scoren lukte echter pas op het kwartier, toen Nick Felix hetzelfde kunststukje als bij de reserven uit zijn sloefen toverde. Hij dribbelde een paar man en knalde dan staalhard tegen de touwen. Een dik verdiende voorsprong voor Rood-Wit. En de thuisploeg wilde meer. En net dan viel Yannis geblesseerd uit met een knieblessure.
Het kreeg immers nog een paar goeie mogelijkheden, maar wist niet te scoren. Meer zelfs, het waren de bezoekers die nadien beter in de wedstrijd wisten te komen. Jarrith moest echter weinig doen om de voorsprong op het bord te houden. Maar telkens was het toch ook opgelucht adem halen als er een kans de nek werd omgwrongen. Vlak voor de rust was het dan toch nog even spannend. Eerst liet Nick Mariën een wenkende kans op de dubbele voorsprong liggen. De bal glipte achter hem door.
En wie zijn eigen kansen de nek omwringt, krijgt het deksel vroeg of laat op de neus. SAC spaarde Rood-Wit nog eerst van de gelijkmaker, een onbegrijpelijke misser. Twee minuten later hing de gelijkmaker wél tegen de touwen. Op een hoekschop, een werkpunt. En slechter kon het niet vallen, nog geen minuut later moest onze coach proberen de kopjes weer omhoog te krijgen tijdens het kwartiertje rust dat hen werd gegund.
De kopjes waren wel omhoog, maar kregen al snel weer een duw naar beneden. Nog geen vijf minuten waren we bezig of de 1-2 hing tegen de touwen. De meest ondankbare momenten om een doelpunt tegen te krijgen, de meest dankbare momenten om een doelpunt te maken. En Rood-Wit kon van voor af aan beginnen om de punten toch nog thuis te houden. Met Redgy, Nick Mariën, Nick Felix en Lotfi liepen er wel wat balkunstenaars rond voorin.
En zo gebeurde het ook. Halfweg de tweede helft beging SAC een overduidelijke overtreding op Lotfi en de scheids kon niet anders dan de bal op de stip leggen. Lotfi knalde eigenhandig de thuisploeg langszij en voelde dat er meer in zat. Maar twee minuten later ging de bal ook aan de overkant op de stip na een trekfout. Al was dat vanaf de bank niet duidelijk te zien en was het vooral gissen. Jarrith zat nog dicht bij de strafschop, maar kon de nieuwe voorsprong voor SAC niet voorkomen.
De thuisploeg trok bijna met de moed der wanhoop naar voren in de hoop om nog een tegenprik te verzilveren, maar moest zelf opletten dat het niet op een counter botste. SAC kreeg daartoe enkele mogelijkheden, maar geraakte niet voorbij Jarrith. Aan de overkant was het zwoegen en zweten tot dat ene appeltje uit de kast zou vallen. Dat moest gebeuren. Matthew werd zelfs mee voorin geposteerd. Alles om de gelijkmaker te forceren.
En uiteindelijk zou dat ook gebeuren. Met nog acht minuten op de klok trok Nick Felix het leer naar zich toe, wrong zich een weg naar doel en trapte vervolgens in de korte hoek: 3-3. SAC wilde winnen en ging nog op zoek naar een nieuwe voorsprong, maar al bij al was het een terechte puntendeling. Volgende week wacht voor Rood-Wit een nieuwe, moeilijke klip. Dan trekt het naar Union Malinese. En SAC, zij focussen zich vol op de promotiestrijd.
Onze eerste ploeg wilde koste wat het kost aansluiten met de drie punten nadat het twee weken niet moest voetballen. In extremis moest Tim geblesseerd afhaken en dus stond Jarrith in doel. De vijfde doelman al dit seizoen: we zijn het seizoen begonnen met Sascha, ook Rodney heeft onder de lat gestaan. Redgy, Tim en nu dus ook Jarrith. De heenwedstrijd, die was nog lang niet vergeten. “We zijn daar op karakter gaan winnen. Dat doen we vandaag opnieuw”, sprak onze coach.
En zo geschiedde ook. Rood-Wit begon als door een wesp gestoken aan de wedstrijd en kwam snel tot een paar grote kansen. Scoren lukte echter pas op het kwartier, toen Nick Felix hetzelfde kunststukje als bij de reserven uit zijn sloefen toverde. Hij dribbelde een paar man en knalde dan staalhard tegen de touwen. Een dik verdiende voorsprong voor Rood-Wit. En de thuisploeg wilde meer. En net dan viel Yannis geblesseerd uit met een knieblessure.
Het kreeg immers nog een paar goeie mogelijkheden, maar wist niet te scoren. Meer zelfs, het waren de bezoekers die nadien beter in de wedstrijd wisten te komen. Jarrith moest echter weinig doen om de voorsprong op het bord te houden. Maar telkens was het toch ook opgelucht adem halen als er een kans de nek werd omgwrongen. Vlak voor de rust was het dan toch nog even spannend. Eerst liet Nick Mariën een wenkende kans op de dubbele voorsprong liggen. De bal glipte achter hem door.
En wie zijn eigen kansen de nek omwringt, krijgt het deksel vroeg of laat op de neus. SAC spaarde Rood-Wit nog eerst van de gelijkmaker, een onbegrijpelijke misser. Twee minuten later hing de gelijkmaker wél tegen de touwen. Op een hoekschop, een werkpunt. En slechter kon het niet vallen, nog geen minuut later moest onze coach proberen de kopjes weer omhoog te krijgen tijdens het kwartiertje rust dat hen werd gegund.
De kopjes waren wel omhoog, maar kregen al snel weer een duw naar beneden. Nog geen vijf minuten waren we bezig of de 1-2 hing tegen de touwen. De meest ondankbare momenten om een doelpunt tegen te krijgen, de meest dankbare momenten om een doelpunt te maken. En Rood-Wit kon van voor af aan beginnen om de punten toch nog thuis te houden. Met Redgy, Nick Mariën, Nick Felix en Lotfi liepen er wel wat balkunstenaars rond voorin.
En zo gebeurde het ook. Halfweg de tweede helft beging SAC een overduidelijke overtreding op Lotfi en de scheids kon niet anders dan de bal op de stip leggen. Lotfi knalde eigenhandig de thuisploeg langszij en voelde dat er meer in zat. Maar twee minuten later ging de bal ook aan de overkant op de stip na een trekfout. Al was dat vanaf de bank niet duidelijk te zien en was het vooral gissen. Jarrith zat nog dicht bij de strafschop, maar kon de nieuwe voorsprong voor SAC niet voorkomen.
De thuisploeg trok bijna met de moed der wanhoop naar voren in de hoop om nog een tegenprik te verzilveren, maar moest zelf opletten dat het niet op een counter botste. SAC kreeg daartoe enkele mogelijkheden, maar geraakte niet voorbij Jarrith. Aan de overkant was het zwoegen en zweten tot dat ene appeltje uit de kast zou vallen. Dat moest gebeuren. Matthew werd zelfs mee voorin geposteerd. Alles om de gelijkmaker te forceren.
En uiteindelijk zou dat ook gebeuren. Met nog acht minuten op de klok trok Nick Felix het leer naar zich toe, wrong zich een weg naar doel en trapte vervolgens in de korte hoek: 3-3. SAC wilde winnen en ging nog op zoek naar een nieuwe voorsprong, maar al bij al was het een terechte puntendeling. Volgende week wacht voor Rood-Wit een nieuwe, moeilijke klip. Dan trekt het naar Union Malinese. En SAC, zij focussen zich vol op de promotiestrijd.
Een totale offday
De Krokusbreak komt op een juist moment voor onze ploeg. Na de wedstrijd vorige week, leverden onze mannen een wanprestatie af die pijn deed aan de ogen. Steeds meer glijdt Rood-Wit af in het klassement.
Onze eerste ploeg wilde maar wat graag weer effectief drie punten bijschrijven op het conto om bovenin mee te blijven draaien. In de top-vijf blijven, dat moest na dit knappe seizoen toch minstens de bedoeling zijn. Onze coach zag wel een aantal sterkhouders terugkeren uit blessure, waardoor het het laatste deel van de competitie kan aanschouwen met een iets bredere kern. Op bezoek vandaag: Familia Academia, een niet te onderschatten tegenstander.
Rood-Wit begon aarzelend aan de wedstrijd en al snel kwam het besef: we missen Redgy vandaag. De middenvelder zat immers een schorsing uit, hij pakte vorige week zijn derde gele kaart en moest toekijken. Nog bij de aandachtige toeschouwers: Bilal. Hij werd de afgelopen weken meermaals genoemd als een bepalende pion die we misten. Hij kwam zijn manschappen aanmoedigen en is misschien sneller dan verwacht terug.
En hij zag dat het nodig was. Het liep van geen meter vandaag en na zeventien minuten voetballen was er dan ook het logische gevolg: de achterstand. Een bal die tegen de touwen werd getrapt waarop onze doelman geen reactie in huis had. Het zat ook allemaal niet mee. Rood-Wit probeerde zich, ondanks de weinige kansen, toch weer in de wedstrijd te knokken en dat leverde ook een doelpunt op. Nick Felix zit Bilal en Lotfi op de hielen in de topschuttersstand.
Het mocht echter niet zijn: Rood-Wit leek met het hoofd al in de kleedkamers te zitten, maar moest toch nog een hoekschop weggeven. Nu ja, die bal was toch niet helemaal over de achterlijn geweest. Enfin: spel om een corner, extra venijn bij de trapper en een prima kopbal: 1-2. Eigenlijk zoals het omschreven staat in de ongeschreven voetbalregels. Filip Joos heeft in 90 Minutes weer stof om over na te praten.
Dat deed onze coach in de kleedkamers, maar éénzelfde spelbeeld na de pauze. Geen dash, geen gif in de ploeg. Familia Academia bleef makkelijk overeind en koos in de tweede helft ervoor om een laag blok te zetten en zoveel mogelijk tijd te pakken, daar waar het kon. Rood-Wit maalde er niet om en bleef vechten tegen zichzelf. Om uit de omknelling te geraken die het zichzelf had aangedaan toen ze het veld op kwamen.
De lange ballen waren ook vandaag van de partij. Een goeie lange bal van Nick Felix zorgde ervoor dat Lotfi, in één van zijn weinige kansen, toch eens richting doel kon trappen. Hij miste echter de kooi van de tegenstander. Een kleine opflakkering in een wedstrijd waar iedereen moedeloos van werd. Ook al was het verschil klein, na een kwartier in de tweede helft was het al zoeken naar het laatste fluitsignaal. Het was zo’n wedstrijd.
Familia Academia ging ook niet vol op zoek naar de 1-3, uit schrik om ruimtes weg te geven en er moest maar eens een bal goed vallen. En zo kreeg je een wedstrijd waar je het niet warm van kreeg. Ook al was het buiten tien graden en deden enkel de wolken denken aan de winterperiode. De coach greep ook in en ging in de slotfase nog man op man spelen om toch iets te forceren. Een appeltje kan zomaar uit de boom vallen.
Bijna gebeurde dat ook, vlak voor tijd. De bal werd voor doel gezet, Tarik moest hard op doel trappen en de gelijkmaker hing tegen de touwen. Hij leverde echter een slap schot op de doelman af. “Verdomme, dat net moet uiteen”, vloekte de coach. Twee minuten later counterde Familia Academia zich naar de 1-3 en de eerste thuisnederlaag sinds september voor onze jongens. De korte Krokus-break komt op een gelegen moment.
Onze eerste ploeg wilde maar wat graag weer effectief drie punten bijschrijven op het conto om bovenin mee te blijven draaien. In de top-vijf blijven, dat moest na dit knappe seizoen toch minstens de bedoeling zijn. Onze coach zag wel een aantal sterkhouders terugkeren uit blessure, waardoor het het laatste deel van de competitie kan aanschouwen met een iets bredere kern. Op bezoek vandaag: Familia Academia, een niet te onderschatten tegenstander.
Rood-Wit begon aarzelend aan de wedstrijd en al snel kwam het besef: we missen Redgy vandaag. De middenvelder zat immers een schorsing uit, hij pakte vorige week zijn derde gele kaart en moest toekijken. Nog bij de aandachtige toeschouwers: Bilal. Hij werd de afgelopen weken meermaals genoemd als een bepalende pion die we misten. Hij kwam zijn manschappen aanmoedigen en is misschien sneller dan verwacht terug.
En hij zag dat het nodig was. Het liep van geen meter vandaag en na zeventien minuten voetballen was er dan ook het logische gevolg: de achterstand. Een bal die tegen de touwen werd getrapt waarop onze doelman geen reactie in huis had. Het zat ook allemaal niet mee. Rood-Wit probeerde zich, ondanks de weinige kansen, toch weer in de wedstrijd te knokken en dat leverde ook een doelpunt op. Nick Felix zit Bilal en Lotfi op de hielen in de topschuttersstand.
Het mocht echter niet zijn: Rood-Wit leek met het hoofd al in de kleedkamers te zitten, maar moest toch nog een hoekschop weggeven. Nu ja, die bal was toch niet helemaal over de achterlijn geweest. Enfin: spel om een corner, extra venijn bij de trapper en een prima kopbal: 1-2. Eigenlijk zoals het omschreven staat in de ongeschreven voetbalregels. Filip Joos heeft in 90 Minutes weer stof om over na te praten.
Dat deed onze coach in de kleedkamers, maar éénzelfde spelbeeld na de pauze. Geen dash, geen gif in de ploeg. Familia Academia bleef makkelijk overeind en koos in de tweede helft ervoor om een laag blok te zetten en zoveel mogelijk tijd te pakken, daar waar het kon. Rood-Wit maalde er niet om en bleef vechten tegen zichzelf. Om uit de omknelling te geraken die het zichzelf had aangedaan toen ze het veld op kwamen.
De lange ballen waren ook vandaag van de partij. Een goeie lange bal van Nick Felix zorgde ervoor dat Lotfi, in één van zijn weinige kansen, toch eens richting doel kon trappen. Hij miste echter de kooi van de tegenstander. Een kleine opflakkering in een wedstrijd waar iedereen moedeloos van werd. Ook al was het verschil klein, na een kwartier in de tweede helft was het al zoeken naar het laatste fluitsignaal. Het was zo’n wedstrijd.
Familia Academia ging ook niet vol op zoek naar de 1-3, uit schrik om ruimtes weg te geven en er moest maar eens een bal goed vallen. En zo kreeg je een wedstrijd waar je het niet warm van kreeg. Ook al was het buiten tien graden en deden enkel de wolken denken aan de winterperiode. De coach greep ook in en ging in de slotfase nog man op man spelen om toch iets te forceren. Een appeltje kan zomaar uit de boom vallen.
Bijna gebeurde dat ook, vlak voor tijd. De bal werd voor doel gezet, Tarik moest hard op doel trappen en de gelijkmaker hing tegen de touwen. Hij leverde echter een slap schot op de doelman af. “Verdomme, dat net moet uiteen”, vloekte de coach. Twee minuten later counterde Familia Academia zich naar de 1-3 en de eerste thuisnederlaag sinds september voor onze jongens. De korte Krokus-break komt op een gelegen moment.
De zege (voor de groene tafel?)
Rood-Wit heeft er nog eens drie punten bij. Tenminste... Als de stand die bij het laatste fluitsignaal op het bord telt. Want in een tumultueuze slotfase, werden niet alle negentig minuten afgewerkt.
Onze eerste ploeg moest op bezoek bij Belgica op zoek naar eerherstel en zien dat het dat plekje bij de eerste vijf kan vasthouden. Daarvoor kon het alleen maar tevreden zijn met een driepunter. De thuisploeg had vorige week een pandoering gekregen van Vosberg en was ook op zoek naar eerherstel. Onze coach zag deze week een hoop spelers geblesseerd afhaken. Gelukkig kwamen een paar spelers van de reserven helpen.
Redgy, die vorige week liet vallen dat hij graag nog eens op het veld wilde staan, kreeg zijn zin. Doelman Glenn van de reserven stond onder de lat. En hij zag van daaruit de bezoekers van bij de start het heft in handen nemen. Redgy, Lotfi, Nick Felix. Het trio vond elkaar als vanouds en dwong een paar goeie kansen af. Na een kwartier moest er zelfs een bal van de lijn worden gehaald. Een voorsprong voor de bezoekers had niet eens onverdiend geweest.
En die kwam ook: de doelman van Belgica kwam iets te ver uit. Redgy omspeelde hem en legde de 0-1 tegen de touwen. Maar dan werden de teugels wat gelost en kwam de thuisploeg meer en meer in de wedstrijd en dat leverde ook een paar goeie kansen op. Glenn, wiens positie normaal niet onder de lat is, bleef foutloos en hield zijn ploeg op voorsprong. Dat terwijl de ergernis over het niet-lopen van het eigen spel de bovenhand aan het halen was.
Vlak voor de rust een bizarre fase. Belgica heeft bal en kan tot twee keer toe richting doel trappen waar er niets aan de hand lijkt. Plots wijst de scheids naar de stip. “Ik zag een fout gebeuren en liet nog twee, drie seconden doorspelen vooraleer te fluiten”, kwam de scheids ons tijdens de rust melden. Bizarre fase, de elfmeter werd omgezet door de thuisploeg en bij de bezoekers groeiden de frustraties over het ‘cadeautje’ van de man in het zwart.
Na een kwartier de kalmte en de koelte te hebben gezocht, begon Rood-Wit weer te voetballen in de tweede helft. Met de nadruk op voetballen. De bal ging van voet naar voet en het leverde ook kansen op. Meer zelfs, een doelpunt. Redgy knalde een voorzet richting doel en ging naast gaan. Tarik was echter goed gevolgd en duwde het leer tegen de touwen. Een bevrijding voor hem want zijn eerste doelpunt van het seizoen nadat hij een tijd out is geweest.
Lang stond Rood-Wit niet op voorsprong. Een bal binnendoor was voldoende voor Belgica om op gelijke hoogte te komen. De bezoekers fulmineerden: buitenspel. De scheids wilde er echter niet van weten. De thuisploeg rook bloed en ging vol in het offensief. Doelman Glenn moest nog een bal uit zijn winkelhaak halen om te voorkomen dat de groen-roden op voorsprong kwamen. “Hoe wij hier vandaag spelen, zo kan je niet winnen”, klonk het op de bank.
En toch kwam Rood-Wit een derde keer op voorsprong. Nick lokte een vrije trap uit op een prima positie en Redgy liet zijn coach zien waarom hij toch maar liever op het veld staat in plaats van in doel: hij trapte de bal op een heerlijke manier tegen de touwen. Twee minuten later tumult aan de andere kant van het veld. Matthew tackelde op de bal, maar bij Belgica vroeg iedereen om een rode kaart. De scheids hield ze, terecht, op zak.
In het daarop volgende opstootje werd een speler van Belgica uitgesloten omdat hij iets te fel reageerde op een van de spelers van Rood-Wit. Het was niet het enige opstootje. Enkele minuten later stonden twee kemphanen hoofd tegen hoofd en vond de doelman van de thuisploeg het nodig om een lel uit te delen. In het daaropvolgende tumult floot de scheids de wedstrijd af. Het einde zal blijven nazinderen, maar onze coach heeft werk. Veel werk.
Onze eerste ploeg moest op bezoek bij Belgica op zoek naar eerherstel en zien dat het dat plekje bij de eerste vijf kan vasthouden. Daarvoor kon het alleen maar tevreden zijn met een driepunter. De thuisploeg had vorige week een pandoering gekregen van Vosberg en was ook op zoek naar eerherstel. Onze coach zag deze week een hoop spelers geblesseerd afhaken. Gelukkig kwamen een paar spelers van de reserven helpen.
Redgy, die vorige week liet vallen dat hij graag nog eens op het veld wilde staan, kreeg zijn zin. Doelman Glenn van de reserven stond onder de lat. En hij zag van daaruit de bezoekers van bij de start het heft in handen nemen. Redgy, Lotfi, Nick Felix. Het trio vond elkaar als vanouds en dwong een paar goeie kansen af. Na een kwartier moest er zelfs een bal van de lijn worden gehaald. Een voorsprong voor de bezoekers had niet eens onverdiend geweest.
En die kwam ook: de doelman van Belgica kwam iets te ver uit. Redgy omspeelde hem en legde de 0-1 tegen de touwen. Maar dan werden de teugels wat gelost en kwam de thuisploeg meer en meer in de wedstrijd en dat leverde ook een paar goeie kansen op. Glenn, wiens positie normaal niet onder de lat is, bleef foutloos en hield zijn ploeg op voorsprong. Dat terwijl de ergernis over het niet-lopen van het eigen spel de bovenhand aan het halen was.
Vlak voor de rust een bizarre fase. Belgica heeft bal en kan tot twee keer toe richting doel trappen waar er niets aan de hand lijkt. Plots wijst de scheids naar de stip. “Ik zag een fout gebeuren en liet nog twee, drie seconden doorspelen vooraleer te fluiten”, kwam de scheids ons tijdens de rust melden. Bizarre fase, de elfmeter werd omgezet door de thuisploeg en bij de bezoekers groeiden de frustraties over het ‘cadeautje’ van de man in het zwart.
Na een kwartier de kalmte en de koelte te hebben gezocht, begon Rood-Wit weer te voetballen in de tweede helft. Met de nadruk op voetballen. De bal ging van voet naar voet en het leverde ook kansen op. Meer zelfs, een doelpunt. Redgy knalde een voorzet richting doel en ging naast gaan. Tarik was echter goed gevolgd en duwde het leer tegen de touwen. Een bevrijding voor hem want zijn eerste doelpunt van het seizoen nadat hij een tijd out is geweest.
Lang stond Rood-Wit niet op voorsprong. Een bal binnendoor was voldoende voor Belgica om op gelijke hoogte te komen. De bezoekers fulmineerden: buitenspel. De scheids wilde er echter niet van weten. De thuisploeg rook bloed en ging vol in het offensief. Doelman Glenn moest nog een bal uit zijn winkelhaak halen om te voorkomen dat de groen-roden op voorsprong kwamen. “Hoe wij hier vandaag spelen, zo kan je niet winnen”, klonk het op de bank.
En toch kwam Rood-Wit een derde keer op voorsprong. Nick lokte een vrije trap uit op een prima positie en Redgy liet zijn coach zien waarom hij toch maar liever op het veld staat in plaats van in doel: hij trapte de bal op een heerlijke manier tegen de touwen. Twee minuten later tumult aan de andere kant van het veld. Matthew tackelde op de bal, maar bij Belgica vroeg iedereen om een rode kaart. De scheids hield ze, terecht, op zak.
In het daarop volgende opstootje werd een speler van Belgica uitgesloten omdat hij iets te fel reageerde op een van de spelers van Rood-Wit. Het was niet het enige opstootje. Enkele minuten later stonden twee kemphanen hoofd tegen hoofd en vond de doelman van de thuisploeg het nodig om een lel uit te delen. In het daaropvolgende tumult floot de scheids de wedstrijd af. Het einde zal blijven nazinderen, maar onze coach heeft werk. Veel werk.
Terug naar af
Onze eerste ploeg was vandaag niet thuis. Op bezoek bij De Vrede, waar Rood-Wit wel vaker onderuit gaat, werden opnieuw geen punten geraapt. Meer zelfs: de strijd tussen plek twee en vijf ligt nu volledig open.
Onze eerste ploeg moest vol aan de bak tegen De Vrede. Zij geloofden nog in een strijd voor promotie en hadden deze wedstrijd met stip aangeduid in de agenda want tegen een rechtstreekse concurrent. Onze coach zag Nick Mariën uit schorsing terugkeren, maar moest wel Kenny Smets missen. Hij werd op het middenveld vervangen door Bart Fredrickx die zijn eerste minuten in het nieuwe jaar maakte.
“We hebben hier nog nooit gewonnen en de laatste jaren zelfs zwaar verloren. Vandaag gaan we dat omdraaien”, was het devies in de kleedkamer voor de aftrap van de wedstrijd. De bezoekers probeerden van bij de start het heft in handen te nemen. Lotfi en Robby kregen een paar goeie mogelijkheden, maar scoren zat er niet in. Aan de overkant was het telkens opletten voor de grote mannen. De Vrede is een ploeg die wel vaker weet te scoren uit stilstaande fases.
De wedstrijd verliep gelijkopgaand zonder dat een van de twee ploegen echt de bovenhand nam. Ook de kansen waren schaars. Grote reddingen hebben geen van de twee doelmannen moeten doen. Redgy zag een paar keer een schot naast zijn kooi gaan en ook aan de overkant zag de man in het roze de ballen naast of over zijn kooi gaan. Zo bleef het wel spannend, al was er ook tijd voor een lach op het veld.
Op een moment dat De Vrede mag ingooien, wilde Bert Verhoeven terugspelen op zijn ploegmaat zodat die kon ingooien. Jammer genoeg deed hij dat zo goed dat er werd geroepen dat ze nu al bezig waren met tijd winnen. Niet dat het effectief zo was, beide ploegen spelen immers om te winnen en wisten dat ze met een driepunter een goeie zaak konden doen. Zonder doelpunten en met een Vredelievende glimlach op het gelaat trokken we richting kleedkamers.
Na de pauze, die weliswaar een aantal minuten korter duurde dan gewoonlijk, ging het al snel mis voor de bezoekers. Plots waren ze met De Vrede met een paar spelers weg en konden ze profiteren van een misverstandje in de Rood-Witte verdediging. De thuisploeg rook bloed en wilde doorgaan op haar elan en zocht naar de dubbele voorsprong. Redgy moest een paar keer gepast tussenkomen op schoten.
Rood-Wit bleek niet bij machte om te reageren. Voorin kende de ploeg een totale offday. Nick Felix verloor ballen zoals we dat van hem absoluut niet gewend zijn en ook Tarik zoekt nog naar zijn beste vorm na zijn blessure. De bezoekers probeerden het dan ook met lange ballen, maar dat is verre van het spel van de ploeg in rood en wit. Neen, combinaties werden er nauwelijks op de mat gelegd en het was hopen op een balletje dat toch eens goed zou vallen.
Rood-Wit bleef zoeken naar de gelijkmaker, maar telkens op de foute manier. En dan gebeurde het. Met zoveel ruimte in de rug kon de dubbele voorsprong niet uitblijven. Een foutje net buiten de zestien, waar de thuisploeg een rode prent voor wilde zien, en de vrije trap werd heerlijk tegen de touwen gepoeierd. Redgy bleef geblesseerd liggen. “Pink uit de kom”, werd gezegd. Jarrith moest de slotfase in het doel afwerken.
Met Redgy op het veld werd nog gezocht naar de aansluitingstreffer. Nick Mariën kwam nog het dichtst bij een doelpunt. Zijn schot ging een metertje naast de verste paal buiten. Luttele seconden later floot de scheidsrechter af. Een nieuwe nederlaag, op bezoek bij De Vrede. De mindere reeks aan de Meylweg blijft duren. En De Vrede kan weer omhoog kijken, richting de topplaatsen. “We wilden vooraf spelen in de top-drie. Het kan nog”, klonk het.
Onze eerste ploeg moest vol aan de bak tegen De Vrede. Zij geloofden nog in een strijd voor promotie en hadden deze wedstrijd met stip aangeduid in de agenda want tegen een rechtstreekse concurrent. Onze coach zag Nick Mariën uit schorsing terugkeren, maar moest wel Kenny Smets missen. Hij werd op het middenveld vervangen door Bart Fredrickx die zijn eerste minuten in het nieuwe jaar maakte.
“We hebben hier nog nooit gewonnen en de laatste jaren zelfs zwaar verloren. Vandaag gaan we dat omdraaien”, was het devies in de kleedkamer voor de aftrap van de wedstrijd. De bezoekers probeerden van bij de start het heft in handen te nemen. Lotfi en Robby kregen een paar goeie mogelijkheden, maar scoren zat er niet in. Aan de overkant was het telkens opletten voor de grote mannen. De Vrede is een ploeg die wel vaker weet te scoren uit stilstaande fases.
De wedstrijd verliep gelijkopgaand zonder dat een van de twee ploegen echt de bovenhand nam. Ook de kansen waren schaars. Grote reddingen hebben geen van de twee doelmannen moeten doen. Redgy zag een paar keer een schot naast zijn kooi gaan en ook aan de overkant zag de man in het roze de ballen naast of over zijn kooi gaan. Zo bleef het wel spannend, al was er ook tijd voor een lach op het veld.
Op een moment dat De Vrede mag ingooien, wilde Bert Verhoeven terugspelen op zijn ploegmaat zodat die kon ingooien. Jammer genoeg deed hij dat zo goed dat er werd geroepen dat ze nu al bezig waren met tijd winnen. Niet dat het effectief zo was, beide ploegen spelen immers om te winnen en wisten dat ze met een driepunter een goeie zaak konden doen. Zonder doelpunten en met een Vredelievende glimlach op het gelaat trokken we richting kleedkamers.
Na de pauze, die weliswaar een aantal minuten korter duurde dan gewoonlijk, ging het al snel mis voor de bezoekers. Plots waren ze met De Vrede met een paar spelers weg en konden ze profiteren van een misverstandje in de Rood-Witte verdediging. De thuisploeg rook bloed en wilde doorgaan op haar elan en zocht naar de dubbele voorsprong. Redgy moest een paar keer gepast tussenkomen op schoten.
Rood-Wit bleek niet bij machte om te reageren. Voorin kende de ploeg een totale offday. Nick Felix verloor ballen zoals we dat van hem absoluut niet gewend zijn en ook Tarik zoekt nog naar zijn beste vorm na zijn blessure. De bezoekers probeerden het dan ook met lange ballen, maar dat is verre van het spel van de ploeg in rood en wit. Neen, combinaties werden er nauwelijks op de mat gelegd en het was hopen op een balletje dat toch eens goed zou vallen.
Rood-Wit bleef zoeken naar de gelijkmaker, maar telkens op de foute manier. En dan gebeurde het. Met zoveel ruimte in de rug kon de dubbele voorsprong niet uitblijven. Een foutje net buiten de zestien, waar de thuisploeg een rode prent voor wilde zien, en de vrije trap werd heerlijk tegen de touwen gepoeierd. Redgy bleef geblesseerd liggen. “Pink uit de kom”, werd gezegd. Jarrith moest de slotfase in het doel afwerken.
Met Redgy op het veld werd nog gezocht naar de aansluitingstreffer. Nick Mariën kwam nog het dichtst bij een doelpunt. Zijn schot ging een metertje naast de verste paal buiten. Luttele seconden later floot de scheidsrechter af. Een nieuwe nederlaag, op bezoek bij De Vrede. De mindere reeks aan de Meylweg blijft duren. En De Vrede kan weer omhoog kijken, richting de topplaatsen. “We wilden vooraf spelen in de top-drie. Het kan nog”, klonk het.
Een thuis/uit-match winnend afgesloten
Rood-Wit heeft de knop omgedraaid. Op een moeilijk te bespelen veld, wat het daar toch altijd is, heeft onze eerste ploeg makkelijk de drie punten gepakt. Doordat de topper tussen SAC en Ostan niet werd gespeeld, springt het voorlopig naar plek twee.
In ijskoude temperaturen moest Rood-Wit op bezoek bij Vosberg Sport op zoek naar een driepunter die hen weer naar boven kon doen kijken. “Wat we moeten meepakken van vorige week, zijn de eerste twintig minuten”, klonk het bij onze coach. Hij moest wel Nick Mariën missen. Die was geschorst. Kenny mocht, ondanks zijn rode kaart vorige week, nog wel meespelen. Zijn schorsing gaat pas in vanaf volgende week.
Rood-Wit begon goed aan de wedstrijd en dwong de thuisploeg meteen achteruit. Lotfi kon een keer op wandel gaan door de Vosbergse defensie, maar zag zijn schot nog voor de lijn gekeerd worden. Twee minuten later was het wél raak. Nick Felix toonde zich opnieuw trefzeker (0-1). De bezoekers voelden dat er meer in zat en gingen op zoek naar de dubbele voorsprong. Lotfi, Nick, Tarik, ze probeerden het allemaal zonder succes.
Vosberg Sport loerde op de tegenaanval en daarin was het wel gevaarlijk. Keer op keer werd de verdediging in de problemen gebracht. Matthew stond, met dank aan de kapiteinsband(?), weer scherp te verdedigen en zat overal goed tussen. Ook de rest van de verdediging bleef overeind op het moeilijk te bespelen veld. Een ijsplek vlak voor de bank was een mogelijkheid om de wedstrijd niet te laten doorgaan, maar daar keek de scheids niet naar.
In het slotkwartier viel nog het een en het ander te beleven. Rood-Wit kwam op een dubbele voorsprong, wéér via Nick Felix. Lotfi lobde een bal nét naast de kooi. Zijn honderdste doelpunt voor Rood-Wit kon echt niet achterblijven. Maar moest ook nog een tegentreffer slikken. Een veel te makkelijk doelpunt om te slikken: 2-1. Vernieuwde hoop bij Vosberg Sport om de kleedkamers in te duiken. Rood-Wit mocht dit niet uit handen laten schieten.
Meteen na de pauze kwam Lotfi oog in oog met de Vosbergse doelman. Ook nu geraakte hij niet voorbij de man in doel. Er rustte een vloek op de honderdste goal voor hem, zo leek het. Te meer omdat één minuut later de thuisploeg dé kans kreeg op de gelijkmaker. Onze coach heeft zijn grijze haren al moeten kleuren, het werd gewoon te veel voor hem. Gelukkig ging de bal naast de kooi van Redgy en ontsnapte Rood-Wit.
Die kans was wel het sein voor de jongens om het gaspedaal even in te duwen. Op de linkerkant ontsnapte Nick Felix en zette hij het leer voor doel. Via een verdedigend been ging het leer tegen de touwen, al was vanuit ons standpunt niet geheel duidelijk of Lotfi de bal raakte. “Ja, ik raakte hem”, lachte hij na de wedstrijd. Zijn honderdste doelpunt twee minuten later wel vallen. Een heerlijke lob over de doelman en meteen de eindstand.
Tussendoor had Kenny Smets zijn rekening ook geopend bij Rood-Wit met een knappe goal van zowat halfweg de middenlijn. De bal ging tegen de binnenkant van de paal tegen de touwen. Een heerlijke pot, en meteen ook een groot verschil op het bord. Vosberg Sport probeerde nadien nog met een paar man minder, er sukkelden wat jongens met blessures en wisselspelers hadden ze niet, om nog wat te doen aan de stand.
Het was eigenlijk Rood-Wit dat een groter verschil de nek om wrong. Tot drie keer toe ontsnapten ze met een aantal personen, maar werd het niet goed uitgespeeld of kwam de bal niet aan. Dubbele cijfers had écht wel gekund, de doelman besliste er anders over. Niet veel later floot de scheidsrechter de wedstrijd richting de geschiedenisboeken en konden onze spelers, met drie punten in de zak, de warmte gaan opzoeken.
In ijskoude temperaturen moest Rood-Wit op bezoek bij Vosberg Sport op zoek naar een driepunter die hen weer naar boven kon doen kijken. “Wat we moeten meepakken van vorige week, zijn de eerste twintig minuten”, klonk het bij onze coach. Hij moest wel Nick Mariën missen. Die was geschorst. Kenny mocht, ondanks zijn rode kaart vorige week, nog wel meespelen. Zijn schorsing gaat pas in vanaf volgende week.
Rood-Wit begon goed aan de wedstrijd en dwong de thuisploeg meteen achteruit. Lotfi kon een keer op wandel gaan door de Vosbergse defensie, maar zag zijn schot nog voor de lijn gekeerd worden. Twee minuten later was het wél raak. Nick Felix toonde zich opnieuw trefzeker (0-1). De bezoekers voelden dat er meer in zat en gingen op zoek naar de dubbele voorsprong. Lotfi, Nick, Tarik, ze probeerden het allemaal zonder succes.
Vosberg Sport loerde op de tegenaanval en daarin was het wel gevaarlijk. Keer op keer werd de verdediging in de problemen gebracht. Matthew stond, met dank aan de kapiteinsband(?), weer scherp te verdedigen en zat overal goed tussen. Ook de rest van de verdediging bleef overeind op het moeilijk te bespelen veld. Een ijsplek vlak voor de bank was een mogelijkheid om de wedstrijd niet te laten doorgaan, maar daar keek de scheids niet naar.
In het slotkwartier viel nog het een en het ander te beleven. Rood-Wit kwam op een dubbele voorsprong, wéér via Nick Felix. Lotfi lobde een bal nét naast de kooi. Zijn honderdste doelpunt voor Rood-Wit kon echt niet achterblijven. Maar moest ook nog een tegentreffer slikken. Een veel te makkelijk doelpunt om te slikken: 2-1. Vernieuwde hoop bij Vosberg Sport om de kleedkamers in te duiken. Rood-Wit mocht dit niet uit handen laten schieten.
Meteen na de pauze kwam Lotfi oog in oog met de Vosbergse doelman. Ook nu geraakte hij niet voorbij de man in doel. Er rustte een vloek op de honderdste goal voor hem, zo leek het. Te meer omdat één minuut later de thuisploeg dé kans kreeg op de gelijkmaker. Onze coach heeft zijn grijze haren al moeten kleuren, het werd gewoon te veel voor hem. Gelukkig ging de bal naast de kooi van Redgy en ontsnapte Rood-Wit.
Die kans was wel het sein voor de jongens om het gaspedaal even in te duwen. Op de linkerkant ontsnapte Nick Felix en zette hij het leer voor doel. Via een verdedigend been ging het leer tegen de touwen, al was vanuit ons standpunt niet geheel duidelijk of Lotfi de bal raakte. “Ja, ik raakte hem”, lachte hij na de wedstrijd. Zijn honderdste doelpunt twee minuten later wel vallen. Een heerlijke lob over de doelman en meteen de eindstand.
Tussendoor had Kenny Smets zijn rekening ook geopend bij Rood-Wit met een knappe goal van zowat halfweg de middenlijn. De bal ging tegen de binnenkant van de paal tegen de touwen. Een heerlijke pot, en meteen ook een groot verschil op het bord. Vosberg Sport probeerde nadien nog met een paar man minder, er sukkelden wat jongens met blessures en wisselspelers hadden ze niet, om nog wat te doen aan de stand.
Het was eigenlijk Rood-Wit dat een groter verschil de nek om wrong. Tot drie keer toe ontsnapten ze met een aantal personen, maar werd het niet goed uitgespeeld of kwam de bal niet aan. Dubbele cijfers had écht wel gekund, de doelman besliste er anders over. Niet veel later floot de scheidsrechter de wedstrijd richting de geschiedenisboeken en konden onze spelers, met drie punten in de zak, de warmte gaan opzoeken.
Voeten op de grond
Rood-Wit is er niet in geslaagd om de Weitse Gans te verrassen. Het pakte de aangeboden momenten niet en kreeg pardoes het deksel op de neus: 4-0.
Ochtendstond heeft een topper in de mond. Rood-Wit trok vanmorgen richting Weerde voor de clash tegen de nummer één. Bij ondergetekende omgedoopt tot El Belcarico. De bezoekers konden jammer genoeg niet rekenen op Bilal, die nog te veel last ondervond van zijn knie. Wel waren er voldoende andere spelers om een goeie ploeg op het veld te krijgen. Voor de Weitse Gansen was het de allereerste samenkomst van het jaar.
Rood-Wit begon aardig aan de wedstrijd en kreeg een paar goeie kansen. Tarik met een schot dat voorlangs zoefde en Jarrith probeerde het met een vrije trap. De thuisploeg had het knap lastig met de goed opzittende bezoekers. “We gaan dat wel moeten omzetten in een doelpunt, want voor je het weet komen ze beter in de wedstrijd en heb je met je overwicht niets gedaan”, klonk het op de bank.
De woorden waren nog niet koud of het stond 1-0. De verdediging ging naast de bal door en de vrijgeleide tot het openingsdoelpunt was daar. Aan de overkant ging Redgy door, maar zag de doelman ook uitkomen. Beiden gingen voor de bal en de doelman had hem. Vanaf toen liep het mis. “Dat is toch nergens voor nodig, jongens”, kloeg de trainer van de thuisploeg. Het zou daarbij niet blijven. Elke keer als er één van zijn jongens werd geraakt, hoe licht ook, kwamen die woorden terug.
Met nog een kwartier op de klok moest Rood-Wit een dubbele opdoffer incasseren. Eerst viel de 2-0, weer na mistasten in de verdediging. Enkele minuten later moest Kenny met rood naar de kant. Niemand heeft gezien wat er gebeurd is. Even dachten we terug in de tijd te zijn en per toeval uitkwamen in de thuiswedstrijd tegen Vitesse Boom, die toen ook volledig uit de hand liep door een ploeg die niet kwam om te voetballen.
Na de pauze moest Rood-Wit dus met tien man op zoek gaan naar een doelpuntje. Lotfi ging even op wandel in de verdediging van de thuisploeg, maar besloot finaal te zwak om de doelman in verlegenheid te brengen. Zijn honderdste doelpunt voor Rood-Wit kwam er nog niet. Weitse Gans, niet voor niets de nummer één, weet perfect wanneer het moet prikken. In plaats dat de aansluitingstreffer viel, gingen de boeken toe.
Een ingooi waarbij de speler tot tegen de achterlijn wordt gedwongen. Die krijgt het leer toch nog voor doel en daar stond nog een thuisspeler om de bal binnen te tikken. Met tien tegen elf, een wedstrijd waarin niets lukte, de frustratie kan dan niet achter blijven. “Geen domme kaarten pakken”, vroeg de coach aan de zijlijn. Te veel spelers waren echter bezig met de wedstrijd in de wedstrijd.
Ondanks de 3-0-tussenstand was de thuisploeg ook niet wauw aan het voetballen. Rodney moest hier en daar nog wel eens gepast tussenkomen, het waren eigenlijk de bezoekers die een doelpunt verdienden. Alleen zat het geluk niet mee. De kleine kansjes wilden er gewoon niet in gaan. Doorjagen op de doelman, waarbij de bal tegen de lat uiteen spat en terug het veld in gaat. Het is maar een voorbeeld.
In de slotfase van de wedstrijd, waarin het kantje duidelijk niet het Rood-Witte kamp wilde uitvallen, viel dat eens te meer voor de thuisploeg. Rodney wilde zwaar uithalen, maar trapte los op de speler. Tot zijn eigen verbazing ging die bal ook nog eens tegen de touwen. Iets met kelk en bodem. Een afstraffing zoals in de heenwedstrijd werd het uiteindelijk niet, maar de (kleine) Rood-Witte titelambities mogen nu wel definitief de kast in. De kloof bedraagt nu dertien punten.
Ochtendstond heeft een topper in de mond. Rood-Wit trok vanmorgen richting Weerde voor de clash tegen de nummer één. Bij ondergetekende omgedoopt tot El Belcarico. De bezoekers konden jammer genoeg niet rekenen op Bilal, die nog te veel last ondervond van zijn knie. Wel waren er voldoende andere spelers om een goeie ploeg op het veld te krijgen. Voor de Weitse Gansen was het de allereerste samenkomst van het jaar.
Rood-Wit begon aardig aan de wedstrijd en kreeg een paar goeie kansen. Tarik met een schot dat voorlangs zoefde en Jarrith probeerde het met een vrije trap. De thuisploeg had het knap lastig met de goed opzittende bezoekers. “We gaan dat wel moeten omzetten in een doelpunt, want voor je het weet komen ze beter in de wedstrijd en heb je met je overwicht niets gedaan”, klonk het op de bank.
De woorden waren nog niet koud of het stond 1-0. De verdediging ging naast de bal door en de vrijgeleide tot het openingsdoelpunt was daar. Aan de overkant ging Redgy door, maar zag de doelman ook uitkomen. Beiden gingen voor de bal en de doelman had hem. Vanaf toen liep het mis. “Dat is toch nergens voor nodig, jongens”, kloeg de trainer van de thuisploeg. Het zou daarbij niet blijven. Elke keer als er één van zijn jongens werd geraakt, hoe licht ook, kwamen die woorden terug.
Met nog een kwartier op de klok moest Rood-Wit een dubbele opdoffer incasseren. Eerst viel de 2-0, weer na mistasten in de verdediging. Enkele minuten later moest Kenny met rood naar de kant. Niemand heeft gezien wat er gebeurd is. Even dachten we terug in de tijd te zijn en per toeval uitkwamen in de thuiswedstrijd tegen Vitesse Boom, die toen ook volledig uit de hand liep door een ploeg die niet kwam om te voetballen.
Na de pauze moest Rood-Wit dus met tien man op zoek gaan naar een doelpuntje. Lotfi ging even op wandel in de verdediging van de thuisploeg, maar besloot finaal te zwak om de doelman in verlegenheid te brengen. Zijn honderdste doelpunt voor Rood-Wit kwam er nog niet. Weitse Gans, niet voor niets de nummer één, weet perfect wanneer het moet prikken. In plaats dat de aansluitingstreffer viel, gingen de boeken toe.
Een ingooi waarbij de speler tot tegen de achterlijn wordt gedwongen. Die krijgt het leer toch nog voor doel en daar stond nog een thuisspeler om de bal binnen te tikken. Met tien tegen elf, een wedstrijd waarin niets lukte, de frustratie kan dan niet achter blijven. “Geen domme kaarten pakken”, vroeg de coach aan de zijlijn. Te veel spelers waren echter bezig met de wedstrijd in de wedstrijd.
Ondanks de 3-0-tussenstand was de thuisploeg ook niet wauw aan het voetballen. Rodney moest hier en daar nog wel eens gepast tussenkomen, het waren eigenlijk de bezoekers die een doelpunt verdienden. Alleen zat het geluk niet mee. De kleine kansjes wilden er gewoon niet in gaan. Doorjagen op de doelman, waarbij de bal tegen de lat uiteen spat en terug het veld in gaat. Het is maar een voorbeeld.
In de slotfase van de wedstrijd, waarin het kantje duidelijk niet het Rood-Witte kamp wilde uitvallen, viel dat eens te meer voor de thuisploeg. Rodney wilde zwaar uithalen, maar trapte los op de speler. Tot zijn eigen verbazing ging die bal ook nog eens tegen de touwen. Iets met kelk en bodem. Een afstraffing zoals in de heenwedstrijd werd het uiteindelijk niet, maar de (kleine) Rood-Witte titelambities mogen nu wel definitief de kast in. De kloof bedraagt nu dertien punten.
Met vertrouwen naar de topper
Het nieuwe jaar is ingezet met een driepunter. Al hadden we er iets meer moeite mee dan halfweg gedacht. Rood-Wit weet nu wat het volgende week zeker niet moet doen.
Onze eerste ploeg kreeg deze middag, net als de reserven, ook het bezoek van VDP. Onze coach zag een quasi volledige ploeg, enkel Bilal was licht geblesseerd en was er niet bij. Keuzestress dus, want ook Redgy keerde na zijn blessure terug. De bezoekers stonden onderin het klassement, eigenlijk een ideale opwarmer om volgende week de leider te bekampen. Want met Weitse Gansen hebben we nog een kleine rekening open staan.
Rood-Wit begon aardig aan de wedstrijd. Al snel kon Bart scoren, maar zag tot zijn eigen woede het doelpunt afgekeurd worden voor buitenspel. Twee minuten later leek Lotfi te scoren, maar werd zijn bal van de lijn gehaald. Kansen genoeg om een vroeg doelpunt te hebben. Nog voor het openingskwartier verstreken was, kreeg Rood-Wit een strafschop na een overtreding op Nick Mariën. Het was hij die de strafschop miste.
“Het wordt weer zo’n middag”, dachten we al. VDP is immers altijd een lastige tegenstander. Maar nadien drukte Rood-Wit door. In een mum van tijd scoorden Nick Felix (op een vrije trap kwam de bal tot bij hem en legde hij het leer binnen) en Lotfi. Die laatste scoorde zelfs twee keer en springt zo over Bilal in de topschutterstand. 3-0 bij de rust, het leek in de maak. En dan zou de tweede helft er eentje worden waarin vooral nog automatismen konden worden gekweekt.
De georganiseerde chaos, zoals ondergetekende het durft noemen, bleef aanhouden en er kwamen nog kansen van. Scoren zat er echter niet in. Maar dan botsten ze tegen de Van Dessel zijn kathedraal en werd er pardoes een strafschop gegeven. Rodney zat er nog héél dicht bij, maar kon niet voorkomen dat VDP vertrouwen kon tanken uit dat ene doelpunt. Met de 3-1-tussenstand trokken beide ploegen richting kleedkamers.
Na de pauze ging Rood-Wit op zoek naar meer. Redgy vuurde het eerste schot van de tweede helft af. De doelman zat er nog net tussen. Twee minuten later opnieuw spanning in de wedstrijd. VDP ontsnapte en kon de aansluitingstreffer maken. De stress sloeg toe, maar al snel werd dat ongedaan gemaakt en kon de kloof opnieuw op twee doelpunten worden gezet. Het was Redgy die de treffer met een hieltje maakte.
Rood-Wit bleef ook in de tweede helft voetballen, maar het was met minder scherpte en minder iets intensiteit. Het was alsof we op zondagmiddag in de tuin aan het voetballen waren, zo ongeveer ging het er aan toe. Daar profiteerden de bezoekers van en kwamen zij beter in de wedstrijd en zochten ze naar de nieuwe aansluitingstreffer. Niet dat VDP die grote kansen heeft afgedwongen en zo Rodney tot reddingen dwong.
Opschudding wel halfweg de tweede helft. In een ogenschijnlijk onschuldig duel bleef een speler van VDP liggen en meteen was duidelijk dat het niet zomaar was. Achteraf zou blijken dat de man die in duel ging met Matthew een gebroken neus had. Daardoor lag het spel een aantal minuten stil. Niet dat het spelbeeld van Rood-Wit nadien zoveel beter was. Alsof de wedstrijd van volgende week al in de hoofden is geslopen.
En dan wordt het gevaarlijk als met nog tien minuten op de klok de 4-3 valt. Even sloeg de paniek weer toe, maar uiteindelijk was Nick Felix de redder van de middag en zorgde hij er eigenhandig voor dat de punten in Hoboken bleven: 5-3. Een goeie opener voor het nieuwe jaar, een goeie driepunter. Zo trekt Rood-Wit volgende week mét vertrouwen naar de Weitse Gans, de ongenaakbare leider in 3. Recreatief B.
Onze eerste ploeg kreeg deze middag, net als de reserven, ook het bezoek van VDP. Onze coach zag een quasi volledige ploeg, enkel Bilal was licht geblesseerd en was er niet bij. Keuzestress dus, want ook Redgy keerde na zijn blessure terug. De bezoekers stonden onderin het klassement, eigenlijk een ideale opwarmer om volgende week de leider te bekampen. Want met Weitse Gansen hebben we nog een kleine rekening open staan.
Rood-Wit begon aardig aan de wedstrijd. Al snel kon Bart scoren, maar zag tot zijn eigen woede het doelpunt afgekeurd worden voor buitenspel. Twee minuten later leek Lotfi te scoren, maar werd zijn bal van de lijn gehaald. Kansen genoeg om een vroeg doelpunt te hebben. Nog voor het openingskwartier verstreken was, kreeg Rood-Wit een strafschop na een overtreding op Nick Mariën. Het was hij die de strafschop miste.
“Het wordt weer zo’n middag”, dachten we al. VDP is immers altijd een lastige tegenstander. Maar nadien drukte Rood-Wit door. In een mum van tijd scoorden Nick Felix (op een vrije trap kwam de bal tot bij hem en legde hij het leer binnen) en Lotfi. Die laatste scoorde zelfs twee keer en springt zo over Bilal in de topschutterstand. 3-0 bij de rust, het leek in de maak. En dan zou de tweede helft er eentje worden waarin vooral nog automatismen konden worden gekweekt.
De georganiseerde chaos, zoals ondergetekende het durft noemen, bleef aanhouden en er kwamen nog kansen van. Scoren zat er echter niet in. Maar dan botsten ze tegen de Van Dessel zijn kathedraal en werd er pardoes een strafschop gegeven. Rodney zat er nog héél dicht bij, maar kon niet voorkomen dat VDP vertrouwen kon tanken uit dat ene doelpunt. Met de 3-1-tussenstand trokken beide ploegen richting kleedkamers.
Na de pauze ging Rood-Wit op zoek naar meer. Redgy vuurde het eerste schot van de tweede helft af. De doelman zat er nog net tussen. Twee minuten later opnieuw spanning in de wedstrijd. VDP ontsnapte en kon de aansluitingstreffer maken. De stress sloeg toe, maar al snel werd dat ongedaan gemaakt en kon de kloof opnieuw op twee doelpunten worden gezet. Het was Redgy die de treffer met een hieltje maakte.
Rood-Wit bleef ook in de tweede helft voetballen, maar het was met minder scherpte en minder iets intensiteit. Het was alsof we op zondagmiddag in de tuin aan het voetballen waren, zo ongeveer ging het er aan toe. Daar profiteerden de bezoekers van en kwamen zij beter in de wedstrijd en zochten ze naar de nieuwe aansluitingstreffer. Niet dat VDP die grote kansen heeft afgedwongen en zo Rodney tot reddingen dwong.
Opschudding wel halfweg de tweede helft. In een ogenschijnlijk onschuldig duel bleef een speler van VDP liggen en meteen was duidelijk dat het niet zomaar was. Achteraf zou blijken dat de man die in duel ging met Matthew een gebroken neus had. Daardoor lag het spel een aantal minuten stil. Niet dat het spelbeeld van Rood-Wit nadien zoveel beter was. Alsof de wedstrijd van volgende week al in de hoofden is geslopen.
En dan wordt het gevaarlijk als met nog tien minuten op de klok de 4-3 valt. Even sloeg de paniek weer toe, maar uiteindelijk was Nick Felix de redder van de middag en zorgde hij er eigenhandig voor dat de punten in Hoboken bleven: 5-3. Een goeie opener voor het nieuwe jaar, een goeie driepunter. Zo trekt Rood-Wit volgende week mét vertrouwen naar de Weitse Gans, de ongenaakbare leider in 3. Recreatief B.
Met een goed gevoel de winterstop in
Rood-Wit heeft haar heenronde met glans afgesloten. Tegen FC Malinswa, dat weliswaar ook de allereerste tegenstander was dit seizoen, werd met ruime cijfers gewonnen.
In principe startte vandaag de terugronde, aangezien Malinswa eerder al eens tegenstander was van Rood-Wit. Ter opfrissing: op de velden van FC Muizen begon onze eerste ploeg met een 3-1-zege aan het seizoen. Het was ook de laatste wedstrijd voor een periode van zes weken zonder voetbal. Die moest in gezet worden met een driepunter om zo een streep te zetten onder een goeie heenronde. Voetnoot: nét na de winterstop ontvangen we VDP, de wedstrijd die door België versus Marokko werd verzet.
Al snel zat Rood-Wit op rozen. Bilal, die nochtans voor de wedstrijd zei dat hij in het donker voetballen niet leuk vond, kapte zijn man uit, ging buitenom en vlamde de thuisploeg op voorsprong. Malinswa was meteen wakker en wist ook wat er moest gebeuren: reageren. Maar het was de thuisploeg die de lakens uitdeelde. Kansen waren er in overvloed, de doelman van de tegenstander werd op de proef gesteld.
Scoren lukte echter pas een kwartiertje later opnieuw. Bilal werd randje buitenspel de diepte in gestuurd en knalde het leer binnen. Twee minuten later een balletje binnendoor, waardoor Nick voor doel kwam, werd afgefloten tot woede van Yannis op de bank. Uiteindelijk zou het derde doelpunt vallen. Nick Felix knalde het leer vanop een meter of twintig heerlijk tegen de touwen. 3-0, het ging net iets te makkelijk.
Rood-Wit ging wat met de handrem op spelen en dat leverde ook een paar kansen op voor de bezoekers, die wel steevast de voetballende oplossing bleven zoeken. Een keer slaagden ze er ook in om te scoren, ook al zat doelman Tim in één en dezelfde fase drie keer bij de bal en kreeg hij op de lijn hulp van Robby. Twee minuten later opnieuw een grote kans, ook deze keer liet hij zich niet passeren. Toch trok Malinswa met wat hoop richting kleedkamers.
“We gaan in dat eerste kwartier full gass en we maken een doelpuntje”, klonk het tijdens de rust. Een kwartiertje tijd voor onze coach om oplossingen te zoeken want Bilal en Nick moesten noodgedwongen gewisseld worden. Zij hadden nog andere plannen op zaterdagavond waar ze niet onderuit konden en het verschil leek toch al gemaakt. Van Dessel schoof op, Yannis en Lotfi kwamen in de ploeg.
Vijf minuten. Meer had Lotfi niet nodig om te scoren en de achtervolging op Bilal in te zetten. Hij zag immers de topschutter al twee doelpunten maken. Hij had dus een rekening open staan. Twee minuten na de 4-1 kreeg hij een enorme mogelijkheid, maar vergat hij de bal tegen de touwen te rammen. Bovendien schoot ook Nick Felix tegen de lat. Rood-Wit was los en Malinswa was klaar om helemaal opgepeuzeld te worden.
Het vijfde doelpunt kwam dan toch: Nick Felix kreeg de bal toegespeeld van Lotfi en hij legde binnen. Toch sloeg de verstomming toe. Malinswa kwam nog eens over de middenlijn en legde het leer, via de binnenkant van de paal, binnen (5-2). Rood-Wit was hier toch van aangedaan en liet na de score verder uit te diepen. Ook al klonk het op de bank dat het binnen was. De tegenstander bleef zoeken naar meer. De 5-3 hing echter nooit in de lucht.
Met nog een kwartier op de klok trok Van Dessel in de aanval. Zijn schot ging maar net voorlangs. Twee minuten later lag hij op het middenveld neer: krampen. “Ik ben het niet gewoon om negentig minuten te voetballen”, lachte hij. In de absolute slotfase duwde Lotfi nog nummer zes en nummer zeven van de middag binnen en vervolledigde hij zijn hattrick. Het antwoord dat de coach verwachtte van zijn spits.
In principe startte vandaag de terugronde, aangezien Malinswa eerder al eens tegenstander was van Rood-Wit. Ter opfrissing: op de velden van FC Muizen begon onze eerste ploeg met een 3-1-zege aan het seizoen. Het was ook de laatste wedstrijd voor een periode van zes weken zonder voetbal. Die moest in gezet worden met een driepunter om zo een streep te zetten onder een goeie heenronde. Voetnoot: nét na de winterstop ontvangen we VDP, de wedstrijd die door België versus Marokko werd verzet.
Al snel zat Rood-Wit op rozen. Bilal, die nochtans voor de wedstrijd zei dat hij in het donker voetballen niet leuk vond, kapte zijn man uit, ging buitenom en vlamde de thuisploeg op voorsprong. Malinswa was meteen wakker en wist ook wat er moest gebeuren: reageren. Maar het was de thuisploeg die de lakens uitdeelde. Kansen waren er in overvloed, de doelman van de tegenstander werd op de proef gesteld.
Scoren lukte echter pas een kwartiertje later opnieuw. Bilal werd randje buitenspel de diepte in gestuurd en knalde het leer binnen. Twee minuten later een balletje binnendoor, waardoor Nick voor doel kwam, werd afgefloten tot woede van Yannis op de bank. Uiteindelijk zou het derde doelpunt vallen. Nick Felix knalde het leer vanop een meter of twintig heerlijk tegen de touwen. 3-0, het ging net iets te makkelijk.
Rood-Wit ging wat met de handrem op spelen en dat leverde ook een paar kansen op voor de bezoekers, die wel steevast de voetballende oplossing bleven zoeken. Een keer slaagden ze er ook in om te scoren, ook al zat doelman Tim in één en dezelfde fase drie keer bij de bal en kreeg hij op de lijn hulp van Robby. Twee minuten later opnieuw een grote kans, ook deze keer liet hij zich niet passeren. Toch trok Malinswa met wat hoop richting kleedkamers.
“We gaan in dat eerste kwartier full gass en we maken een doelpuntje”, klonk het tijdens de rust. Een kwartiertje tijd voor onze coach om oplossingen te zoeken want Bilal en Nick moesten noodgedwongen gewisseld worden. Zij hadden nog andere plannen op zaterdagavond waar ze niet onderuit konden en het verschil leek toch al gemaakt. Van Dessel schoof op, Yannis en Lotfi kwamen in de ploeg.
Vijf minuten. Meer had Lotfi niet nodig om te scoren en de achtervolging op Bilal in te zetten. Hij zag immers de topschutter al twee doelpunten maken. Hij had dus een rekening open staan. Twee minuten na de 4-1 kreeg hij een enorme mogelijkheid, maar vergat hij de bal tegen de touwen te rammen. Bovendien schoot ook Nick Felix tegen de lat. Rood-Wit was los en Malinswa was klaar om helemaal opgepeuzeld te worden.
Het vijfde doelpunt kwam dan toch: Nick Felix kreeg de bal toegespeeld van Lotfi en hij legde binnen. Toch sloeg de verstomming toe. Malinswa kwam nog eens over de middenlijn en legde het leer, via de binnenkant van de paal, binnen (5-2). Rood-Wit was hier toch van aangedaan en liet na de score verder uit te diepen. Ook al klonk het op de bank dat het binnen was. De tegenstander bleef zoeken naar meer. De 5-3 hing echter nooit in de lucht.
Met nog een kwartier op de klok trok Van Dessel in de aanval. Zijn schot ging maar net voorlangs. Twee minuten later lag hij op het middenveld neer: krampen. “Ik ben het niet gewoon om negentig minuten te voetballen”, lachte hij. In de absolute slotfase duwde Lotfi nog nummer zes en nummer zeven van de middag binnen en vervolledigde hij zijn hattrick. Het antwoord dat de coach verwachtte van zijn spits.
Net niet genoeg teruggevochten
Rood-Wit is er bijna in geslaagd om uit een quasi onmogelijke positie terug te komen en met puntengewin terug naar Hoboken te keren. Jammer genoeg floot de scheids nét iets te vroeg af.
Rewind naar drie april 2022. Ostan was onze laatste tegenstander op het Universiteitsplein en ging met 2-1 onderuit. Die bemoedigende prestatie met een groot aantal beloften zag ook onze coach. “Ostan staat een mooie toekomst te wachten”, klonk het toen. Als we vandaag naar het klassement kijken, moeten we misschien ook eens polsen voor de lotto-cijfers. Tweede is immers verre van slecht. “Vandaag moeten we laten zien tot wat we in staat zijn”, vertelde hij in de kleedkamer.
En dat gebeurde ook. Bij de eerste de beste bal diep, ging Bilal even aan het toveren. De flankaanvaller ging voorbij zijn man en dropte het leer in de verste hoek. Twee minuten ver en de voorsprong stond op het bord. Ostan reageerde: op een vrije trap konden ze scoren. De scheids zag echter buitenspel en keurde het doelpunt terecht af. De Rood-Witte voorsprong bleef op het bord staan.
Maar Ostan was niet van zin om zich zomaar naar de slachtbank te laten leiden. De groen-witten kregen een paar goeie kansen, terwijl Rood-Wit op de counter ook zocht naar de dubbele voorsprong. Tarik kwam tot twee keer toe dichtbij de 0-2. Zelfs op een vrije trap in de zestien, na een terugspeelbal te hebben gepakt door de doelman, kwam het er dicht bij. De vrije trap, die tegen een hand ging, werd uiteindelijk niet gefloten.
Maar op het half uur ging het licht uit bij de bezoekers. Eerst was er een plaatsbal waar Tim nét niet bij kon, waardoor de gelijkmaker een feit was. Nadien ging Ostan door: miscommunicatie tussen doelman en verdediging werd afgestraft (2-1), een bal die onze doelman uit zijn handen liet glippen (3-1) en een moment van onoplettendheid (4-1). Op een kwartier tijd leek de hele wedstrijd te zijn gespeeld.
Rood-Wit begon vol goeie moed aan de tweede helft en beloonde zichzelf ook vrij snel met het tweede doelpunt. Opnieuw werd Bilal aangespeeld, hij kroop naar binnen en schoot vol in de kortste hoek. De doelman gezien en opnieuw geloof in de Rood-Witte gelederen. En dat was verre van de eerste kans in die tweede periode. Ostan wist even niet meer van welk hout pijlen maken. Misschien wel te euforisch na de veilige 4-1-voorsprong bij de rust.
Rood-Wit was echter nog lang niet klaar. Nog twee doelpunten moesten ze inhalen. En wanneer er dan een bal over de verdediging werd gelift en de verdediger zijn hand uitstak naar de bal, werd hij slechts beloond met een gele kaart. Rood had hier zeker niet misstaan en maakte het de thuisploeg nog een pak moeilijker. Al deden ze met elf wel hun best om de wedstrijd vroegtijdig dood te maken en het Rood-Witte vertrouwen te fnuiken.
Jammer voor hen, maar onze doelman was in de tweede helft niet te stoppen. In een paar één-tegen-één situaties kwam hij uitstekend tussen, waardoor de kloof twee doelpunten bleef en zelfs naar één doelpunt werd gebracht wanneer Nick Felix een bal van op de eigen helft verstuurde richting onze spitsen. Nick Mariën werkte het koud af en de spanning was helemaal terug. Eén doelpunt scheidde Rood-Wit van een gewonnen punt.
Ostan wist het niet meer. Ze haalden alle truckjes uit de kast om de wedstrijd over de streep te trekken. Rood-Wit kwam nog een paar keer gevaarlijk opzetten. Een bal van Robby ging voorlangs, Nick Mariën probeerde het nog eens, Nick Felix trapte een paar keer over en ook Bilal schudde nog een paar acties uit zijn mouwen. Het mocht niet baten. De teleurstelling was af te lezen bij Rood-Wit, de groen-witte zucht van opluchting was tot in Qatar te horen.
Rewind naar drie april 2022. Ostan was onze laatste tegenstander op het Universiteitsplein en ging met 2-1 onderuit. Die bemoedigende prestatie met een groot aantal beloften zag ook onze coach. “Ostan staat een mooie toekomst te wachten”, klonk het toen. Als we vandaag naar het klassement kijken, moeten we misschien ook eens polsen voor de lotto-cijfers. Tweede is immers verre van slecht. “Vandaag moeten we laten zien tot wat we in staat zijn”, vertelde hij in de kleedkamer.
En dat gebeurde ook. Bij de eerste de beste bal diep, ging Bilal even aan het toveren. De flankaanvaller ging voorbij zijn man en dropte het leer in de verste hoek. Twee minuten ver en de voorsprong stond op het bord. Ostan reageerde: op een vrije trap konden ze scoren. De scheids zag echter buitenspel en keurde het doelpunt terecht af. De Rood-Witte voorsprong bleef op het bord staan.
Maar Ostan was niet van zin om zich zomaar naar de slachtbank te laten leiden. De groen-witten kregen een paar goeie kansen, terwijl Rood-Wit op de counter ook zocht naar de dubbele voorsprong. Tarik kwam tot twee keer toe dichtbij de 0-2. Zelfs op een vrije trap in de zestien, na een terugspeelbal te hebben gepakt door de doelman, kwam het er dicht bij. De vrije trap, die tegen een hand ging, werd uiteindelijk niet gefloten.
Maar op het half uur ging het licht uit bij de bezoekers. Eerst was er een plaatsbal waar Tim nét niet bij kon, waardoor de gelijkmaker een feit was. Nadien ging Ostan door: miscommunicatie tussen doelman en verdediging werd afgestraft (2-1), een bal die onze doelman uit zijn handen liet glippen (3-1) en een moment van onoplettendheid (4-1). Op een kwartier tijd leek de hele wedstrijd te zijn gespeeld.
Rood-Wit begon vol goeie moed aan de tweede helft en beloonde zichzelf ook vrij snel met het tweede doelpunt. Opnieuw werd Bilal aangespeeld, hij kroop naar binnen en schoot vol in de kortste hoek. De doelman gezien en opnieuw geloof in de Rood-Witte gelederen. En dat was verre van de eerste kans in die tweede periode. Ostan wist even niet meer van welk hout pijlen maken. Misschien wel te euforisch na de veilige 4-1-voorsprong bij de rust.
Rood-Wit was echter nog lang niet klaar. Nog twee doelpunten moesten ze inhalen. En wanneer er dan een bal over de verdediging werd gelift en de verdediger zijn hand uitstak naar de bal, werd hij slechts beloond met een gele kaart. Rood had hier zeker niet misstaan en maakte het de thuisploeg nog een pak moeilijker. Al deden ze met elf wel hun best om de wedstrijd vroegtijdig dood te maken en het Rood-Witte vertrouwen te fnuiken.
Jammer voor hen, maar onze doelman was in de tweede helft niet te stoppen. In een paar één-tegen-één situaties kwam hij uitstekend tussen, waardoor de kloof twee doelpunten bleef en zelfs naar één doelpunt werd gebracht wanneer Nick Felix een bal van op de eigen helft verstuurde richting onze spitsen. Nick Mariën werkte het koud af en de spanning was helemaal terug. Eén doelpunt scheidde Rood-Wit van een gewonnen punt.
Ostan wist het niet meer. Ze haalden alle truckjes uit de kast om de wedstrijd over de streep te trekken. Rood-Wit kwam nog een paar keer gevaarlijk opzetten. Een bal van Robby ging voorlangs, Nick Mariën probeerde het nog eens, Nick Felix trapte een paar keer over en ook Bilal schudde nog een paar acties uit zijn mouwen. Het mocht niet baten. De teleurstelling was af te lezen bij Rood-Wit, de groen-witte zucht van opluchting was tot in Qatar te horen.
Gedaan wat moest gedaan worden
Rood-Wit heeft vanmiddag op het veld gedaan wat het moest doen: winnen van de nummer laatst in het klassement. Het was zwoegen en zweten, vooral door eigen nonchalance.
Onze eerste ploeg moest het vandaag zonder Redgy op het veld doen. De spelmaker zat wel op de bank om zijn manschappen te stuwen richting een driepunter. Tegen Hombeek zou dat in principe geen probleem mogen zijn, maar de coach zette zijn troepen toch op scherp. “Ik vind ons te weinig voetballen. Dat moeten we vandaag terug zien. Het maakt niet uit waar dat de tegenstander van vandaag staat in het klassement.”
Rood-Wit begon met een nieuwkomer in de ploeg. Nick Felix kwam het elftal versterken en erfde de nummer tien van Redgy. “Ik ben al meteen vervangen”, kon er al een lachje vanaf op de bank. De nieuwkomer probeerde het meteen met een schotje, waar de doelman van Hombeek nog goed tussen zat. De thuisploeg had het heft van bij de start in handen genomen en de voorsprong kon niet uitblijven.
Na twintig minuten voetballen kwam dan toch de voorsprong op het bord. Een uitstekende bal binnendoor en Lotfi maakte hetmet een stiftertje af. Nummer acht van het seizoen. Een streepje bij en de honderd nog wat meer in zicht. De bezoekers voelden de match uit handen glippen en hadden het geluk dat de afwerking bij Rood-Wit verder wat te wensen over liet, zodat ze op een onbewaakt moment konden toeslaan.
Want voor de rust werd er niet meer gescoord, ook al waren daar nog een aantal mogelijkheden voor. Het vloeiende combinatiespel kwam er goed uit, maar werd te weinig beloond. Dat moest de coach zijn manschappen wijsmaken, samen met het feit dat het absoluut verboden was om nonchalant te worden. Dat zou vandaag wel eens cash betaald kunnen worden want Hombeek hield enkele weken geleden de Weitse gansen nog op een 2-2-gelijkspel, ook al werd die match stilgelegd.
Meteen na de pauze was er dat onbewaakte moment. Op een hoekschop greep Hombeek haar kans en knalde het de gelijkmaker tegen de touwen. De coach zag, ondanks de helderblauwe hemel, de bui hangen. Twee minuten later moest Rodney gepast tussenkomen of de bezoekers stonden zomaar op voorsprong. En nog wat later stond hij alweer pal. Rood-Wit ontsnapte aan erger bij het begin van de tweede helft.
Rood-Wit reageerde wel als door een wesp gestoken. Nick Mariën werd de diepte in gestuurd en hij knalde de thuisploeg op een moeilijk moment op voorsprong. En op vijf minuten tijd was de klus geklaard: twee minuten later had onze andere Nick, Felix, ook de netten doen trillen. Altijd leuk als je je debuutwedstrijd kan opfleuren met een doelpunt. Hombeek was meteen uitgeteld. Een black-out van vijf minuten. Meer was er niet nodig.
Nu ja, zo leek het wel. Onze coach had door omstandigheden nog maar één wisselmoment over om drie spelers in te brengen. “Als we nog een keer scoren, breng ik ze in”, klonk het. En er werd gescoord, aan de overkant… Een bal tussen de verdediging door en Hombeek scoorde de aansluitingstreffer. Het zal toch niet waar zijn, dat we hier vandaag punten gaan laten liggen? De bezoekers kregen echter wél meteen het deksel op de neus.
Bilal zag Lotfi in de eerste helft al scoren en kon niet achterblijven. Hij trapte uiteindelijk de 4-2 tegen de touwen en meteen de doodsteek voor het hernieuwde vertrouwen bij de bezoekers. Zo trok Rood-Wit aan het langste einde, een deugddoende zege na een moeilijke week. Volgende week moet dit een vervolg krijgen, op het veld van Ostan. Een rechtstreeks duel voor plaats twee in het klassement. Spektakel gegarandeerd.
Onze eerste ploeg moest het vandaag zonder Redgy op het veld doen. De spelmaker zat wel op de bank om zijn manschappen te stuwen richting een driepunter. Tegen Hombeek zou dat in principe geen probleem mogen zijn, maar de coach zette zijn troepen toch op scherp. “Ik vind ons te weinig voetballen. Dat moeten we vandaag terug zien. Het maakt niet uit waar dat de tegenstander van vandaag staat in het klassement.”
Rood-Wit begon met een nieuwkomer in de ploeg. Nick Felix kwam het elftal versterken en erfde de nummer tien van Redgy. “Ik ben al meteen vervangen”, kon er al een lachje vanaf op de bank. De nieuwkomer probeerde het meteen met een schotje, waar de doelman van Hombeek nog goed tussen zat. De thuisploeg had het heft van bij de start in handen genomen en de voorsprong kon niet uitblijven.
Na twintig minuten voetballen kwam dan toch de voorsprong op het bord. Een uitstekende bal binnendoor en Lotfi maakte hetmet een stiftertje af. Nummer acht van het seizoen. Een streepje bij en de honderd nog wat meer in zicht. De bezoekers voelden de match uit handen glippen en hadden het geluk dat de afwerking bij Rood-Wit verder wat te wensen over liet, zodat ze op een onbewaakt moment konden toeslaan.
Want voor de rust werd er niet meer gescoord, ook al waren daar nog een aantal mogelijkheden voor. Het vloeiende combinatiespel kwam er goed uit, maar werd te weinig beloond. Dat moest de coach zijn manschappen wijsmaken, samen met het feit dat het absoluut verboden was om nonchalant te worden. Dat zou vandaag wel eens cash betaald kunnen worden want Hombeek hield enkele weken geleden de Weitse gansen nog op een 2-2-gelijkspel, ook al werd die match stilgelegd.
Meteen na de pauze was er dat onbewaakte moment. Op een hoekschop greep Hombeek haar kans en knalde het de gelijkmaker tegen de touwen. De coach zag, ondanks de helderblauwe hemel, de bui hangen. Twee minuten later moest Rodney gepast tussenkomen of de bezoekers stonden zomaar op voorsprong. En nog wat later stond hij alweer pal. Rood-Wit ontsnapte aan erger bij het begin van de tweede helft.
Rood-Wit reageerde wel als door een wesp gestoken. Nick Mariën werd de diepte in gestuurd en hij knalde de thuisploeg op een moeilijk moment op voorsprong. En op vijf minuten tijd was de klus geklaard: twee minuten later had onze andere Nick, Felix, ook de netten doen trillen. Altijd leuk als je je debuutwedstrijd kan opfleuren met een doelpunt. Hombeek was meteen uitgeteld. Een black-out van vijf minuten. Meer was er niet nodig.
Nu ja, zo leek het wel. Onze coach had door omstandigheden nog maar één wisselmoment over om drie spelers in te brengen. “Als we nog een keer scoren, breng ik ze in”, klonk het. En er werd gescoord, aan de overkant… Een bal tussen de verdediging door en Hombeek scoorde de aansluitingstreffer. Het zal toch niet waar zijn, dat we hier vandaag punten gaan laten liggen? De bezoekers kregen echter wél meteen het deksel op de neus.
Bilal zag Lotfi in de eerste helft al scoren en kon niet achterblijven. Hij trapte uiteindelijk de 4-2 tegen de touwen en meteen de doodsteek voor het hernieuwde vertrouwen bij de bezoekers. Zo trok Rood-Wit aan het langste einde, een deugddoende zege na een moeilijke week. Volgende week moet dit een vervolg krijgen, op het veld van Ostan. Een rechtstreeks duel voor plaats twee in het klassement. Spektakel gegarandeerd.
Dubbele opdoffer: nederlaag én zware blessure
Rood-Wit is er niet in geslaagd om te profiteren van het duel tussen de Weitse Gansen en Ostan. Al baart de nederlaag niet meteen zorgen, wél de zware blessure van Redgy.
Onze eerste ploeg wilde de bekeruitschakeling tegen Groenenhoek doorspoelen met een klinkende zege tegen Heffen. De ploeg stond in de onderste regionen van het klassement, maar was zeker niet te onderschatten. Dat ondervond Rood-Wit zelf de voorbije jaren, toen de ploeg nog gewoon Boterwaag United heette. Met Matthew en Bilal miste de coach wel twee belangrijke pionnen, al was er volk genoeg om dit op te vangen.
Maar alles wat goed was in het eerste half uur tegen Groenenhoek, verdween op de akker van Heffen. Geen druk, geen grinta en vooral veel uitglijden. Het was wroeten en wringen, zonder dat het écht tot kansen kwam. Na een tiental minuten moest de Heffense doelman een eerste keer in actie komen na een zwak kopballetje van Nick Mariën. Aan de overkant zette Rodney de lijnen uit vanuit het doel. Er was geen doorkomen aan.
Halfweg de eerste helft viel Jarrith geblesseerd uit. Te veel last aan de enkel, opgelopen in een andere wedstrijd. Het mocht echter niet baten. Rood-Wit kwam er nauwelijks aan te pas en Heffen kon zijn voet naast die van de nummer drie zetten. Meer zelfs, rond het half uur profiteerde het van een foutje achterin bij Rood-Wit. Plots stonden de bezoekers op achterstand. Dit stond niet in het vooraf geschreven draaiboek.
En de ramp werd nog wat groter toen vlak voor de rust zelfs de 2-0 viel. Een knap doelpunt, dat moet wel gezegd worden. Rood-Wit probeerde in de slotseconden nog iets terug te doen, maar een strafschopfout op Nick Mariën werd niet gefloten, een lichte fout nét buiten de zestien wel. De vrije trap werd uiteindelijk afgeblokt. Gisteren heeft nog een andere ploeg een dubbele voorsprong weggegeven. Het was hopen op eenzelfde scenario vanochtend.
Rood-Wit kwam beter uit de kleedkamers en dwong meteen een paar goeie kansen af. Eén van die kansen zou zelfs uitmonden in een strafschopovertreding. Lotfi zette zich achter de bal, maar trapte naast de kooi van de Heffense goalie. De thuisploeg ontsnapte aan de aansluitingstreffer en het volledige geloof in een terugkeer van de bezoekers. Twee minuten later zou hét moment van de wedstrijd plaatsvinden.
Redgy werd de diepte in gestuurd en pakte uit met een heerlijke lob. Een speler van Heffen haalde de bal nog van onder de lat weg, maar daarna werden we opgeschrikt door geschreeuw. Al snel werd duidelijk dat de doelman en onze nummer tien in onzachte aanraking zijn gekomen met elkaar én dat het ernstig was. De wedstrijd werd meteen stilgelegd, er zijn immers ergere dingen des levens dan het voetbal.
Met zo’n vijfentwintig minuten vertraging ging het spel toch verder. Redgy was ondertussen afgevoerd met de ambulance richting ziekenhuis en het was wachten op de eerste diagnose daar. Ondertussen probeerde Rood-Wit wél voor hun speler nog het beste van zichzelf te geven én de achterstand ongedaan te maken. Maar de hoekschop leverde niet veel op en uiteindelijk was er ook niet veel meer te beleven op het veld.
De Heffense goalie was ondertussen ook vervangen. Hij was té aangedaan na de fase met Redgy en koos ervoor om de luwte op te zoeken. Daardoor moest een veldspeler in doel gaan staan, maar ook hij werd nauwelijks in de problemen gebracht. Rood-Wit gaf echter niet thuis. Het bonkte wel op de muur, maar scoren zat er gewoon nooit in. Een pijnlijke uitschuiver van Rood-Wit, met zware gevolgen. Ondertussen sijpelde het nieuws binnen: Redgy moet onder het mes…
Onze eerste ploeg wilde de bekeruitschakeling tegen Groenenhoek doorspoelen met een klinkende zege tegen Heffen. De ploeg stond in de onderste regionen van het klassement, maar was zeker niet te onderschatten. Dat ondervond Rood-Wit zelf de voorbije jaren, toen de ploeg nog gewoon Boterwaag United heette. Met Matthew en Bilal miste de coach wel twee belangrijke pionnen, al was er volk genoeg om dit op te vangen.
Maar alles wat goed was in het eerste half uur tegen Groenenhoek, verdween op de akker van Heffen. Geen druk, geen grinta en vooral veel uitglijden. Het was wroeten en wringen, zonder dat het écht tot kansen kwam. Na een tiental minuten moest de Heffense doelman een eerste keer in actie komen na een zwak kopballetje van Nick Mariën. Aan de overkant zette Rodney de lijnen uit vanuit het doel. Er was geen doorkomen aan.
Halfweg de eerste helft viel Jarrith geblesseerd uit. Te veel last aan de enkel, opgelopen in een andere wedstrijd. Het mocht echter niet baten. Rood-Wit kwam er nauwelijks aan te pas en Heffen kon zijn voet naast die van de nummer drie zetten. Meer zelfs, rond het half uur profiteerde het van een foutje achterin bij Rood-Wit. Plots stonden de bezoekers op achterstand. Dit stond niet in het vooraf geschreven draaiboek.
En de ramp werd nog wat groter toen vlak voor de rust zelfs de 2-0 viel. Een knap doelpunt, dat moet wel gezegd worden. Rood-Wit probeerde in de slotseconden nog iets terug te doen, maar een strafschopfout op Nick Mariën werd niet gefloten, een lichte fout nét buiten de zestien wel. De vrije trap werd uiteindelijk afgeblokt. Gisteren heeft nog een andere ploeg een dubbele voorsprong weggegeven. Het was hopen op eenzelfde scenario vanochtend.
Rood-Wit kwam beter uit de kleedkamers en dwong meteen een paar goeie kansen af. Eén van die kansen zou zelfs uitmonden in een strafschopovertreding. Lotfi zette zich achter de bal, maar trapte naast de kooi van de Heffense goalie. De thuisploeg ontsnapte aan de aansluitingstreffer en het volledige geloof in een terugkeer van de bezoekers. Twee minuten later zou hét moment van de wedstrijd plaatsvinden.
Redgy werd de diepte in gestuurd en pakte uit met een heerlijke lob. Een speler van Heffen haalde de bal nog van onder de lat weg, maar daarna werden we opgeschrikt door geschreeuw. Al snel werd duidelijk dat de doelman en onze nummer tien in onzachte aanraking zijn gekomen met elkaar én dat het ernstig was. De wedstrijd werd meteen stilgelegd, er zijn immers ergere dingen des levens dan het voetbal.
Met zo’n vijfentwintig minuten vertraging ging het spel toch verder. Redgy was ondertussen afgevoerd met de ambulance richting ziekenhuis en het was wachten op de eerste diagnose daar. Ondertussen probeerde Rood-Wit wél voor hun speler nog het beste van zichzelf te geven én de achterstand ongedaan te maken. Maar de hoekschop leverde niet veel op en uiteindelijk was er ook niet veel meer te beleven op het veld.
De Heffense goalie was ondertussen ook vervangen. Hij was té aangedaan na de fase met Redgy en koos ervoor om de luwte op te zoeken. Daardoor moest een veldspeler in doel gaan staan, maar ook hij werd nauwelijks in de problemen gebracht. Rood-Wit gaf echter niet thuis. Het bonkte wel op de muur, maar scoren zat er gewoon nooit in. Een pijnlijke uitschuiver van Rood-Wit, met zware gevolgen. Ondertussen sijpelde het nieuws binnen: Redgy moet onder het mes…
Pandoering in de beker
Ondanks een stevige eerste helft, is Rood-Wit met een kater opgestaan deze ochtend. Een pandoering in de tweede helft, gekruid met negen doelpunten. En in de eerste periode slikten ze er ook al twee. Het bekeravontuur zit er op.
Met Groenenhoek kreeg Rood-Wit deze avond een moeilijk te bekampen tegenstander over zich. De ploeg staat los aan de leiding in eerste en kijkt uit naar de derby tegen Ik Dien van komend weekend. Voor hen was dit bekerduel dan ook eentje om snel te beslissen en krachten te sparen voor die wedstrijd. De bezoekers uit Hoboken wilden dan weer een vervolg breien aan hun goeie reeks. “Rupel Boom won ook op het veld van Anderlecht in de beker. Daarin kan alles”, klonk het.
Met respect voor de tegenstander begon de wedstrijd ook, al was het geloof ook aanwezig. En de wind speelde ook nog een rol. Rukwinden tot tachtig kilometer per uur, hoorden we op de radio. Het zou meespelen in de wedstrijd. Na een kwartiertje voetballen had de scheids de 1-0 van de thuisploeg al afgekeurd wegens voorafgaand buitenspel. Terwijl Rood-Wit vocht als leeuwen tegen de mannen van Groenenhoek.
En het deed zelfs meer dan dat: Lotfi bediende Redgy, die ook werd teruggefloten voor twijfelachtig buitenspel. Vijf minuten later verstuurde Tarik, die zijn wederoptreden maakte na een lange blessure, een uitstekende pass richting de topschutter. Die schoot echter tegen de lat. Nog wat later was hij sneller dan zijn verdediger, maar koos hij ervoor om voor een onmogelijke bal te vechten in plaats van te profiteren van het uitgestoken been van de doelman.
Een ongeschreven regel in het voetbal is dat wie zijn kansen niet afwerkt, het deksel op de neus krijgt. En dat was ook nu het gevolg. Groenenhoek, dat tot dusver weinig liet zien maar vooral liet horen, profiteerde van een slordigheidje bij Rood-Wit (1-0). Even later viel de 2-0, na een zwak schot van de thuisploeg. Een knappe eerste helft, maar onze jongens moesten wel met een dubbele opdoffer naar de kleedkamers.
Jammer genoeg begon de tweede helft hoe de eerste was geëindigd: met een doelpunt. Op een corner nota bene, de zwakke plek bij uitstek van Rood-Wit. En de veer leek wel gebroken bij de bezoekers, terwijl de thuisploeg net op de gaspedaal was gaan drukken. In een mum van tijd ging het naar 5-0 en was de wedstrijd helemaal gespeeld. Maar met de rem op spelen, was voor Groenenhoek vandaag niet van tel.
Terwijl Rood-Wit met nog een half uur op de klok, snakte naar het eindsignaal, ging de thuisploeg gewoon door op haar elan. Jarrith, die voor de gelegenheid in doel stond, zorgde er eigenhandig voor dat die dubbele cijfers lang geen issue was. Ook al wilde de harde kern van Groenenhoek dat héél graag. “Tien, tien, tien”, klonk het al op het uur. De bezoekers kwamen aanvallend ook totaal niet meer in het stuk voor. Bilal, Lotfi, Redgy en co zagen we amper nog voorin.
En ineens zagen we zelfs Redgy zelfs in de verdediging staan. Alsof hij de bal wilde voelen achterin. Maar het leek wel kaas met gaten bij Rood-Wit in de tweede helft. Steevast glipten de mannen van Groenenhoek erdoor en bleven ze ook scoren. De teller liep op, het bleef even steken op acht doelpunten, om vervolgens weer verder te gaan richting de negen. En telkens als ze wisten te scoren, toch uitbundig blijven vieren. “Ze zijn u hier gewoon aan het uitlachen.”
Dat respect waarmee de match begon, was plots ver te zoeken. Redgy moest in de slotfase Jarrith nog vervangen onder de lat en riep al lachend naar de coach: “Als ik nu de nul kan houden, zal ik zondag in doel staan.” En het moet gezegd worden: hij deed het behoorlijk, al moest ook hij zich een paar keer omdraaien. Twee keer. Uiteindelijk bleef de teller steken op elf tegendoelpunten. Een pak slaag, in die tweede helft.
Met Groenenhoek kreeg Rood-Wit deze avond een moeilijk te bekampen tegenstander over zich. De ploeg staat los aan de leiding in eerste en kijkt uit naar de derby tegen Ik Dien van komend weekend. Voor hen was dit bekerduel dan ook eentje om snel te beslissen en krachten te sparen voor die wedstrijd. De bezoekers uit Hoboken wilden dan weer een vervolg breien aan hun goeie reeks. “Rupel Boom won ook op het veld van Anderlecht in de beker. Daarin kan alles”, klonk het.
Met respect voor de tegenstander begon de wedstrijd ook, al was het geloof ook aanwezig. En de wind speelde ook nog een rol. Rukwinden tot tachtig kilometer per uur, hoorden we op de radio. Het zou meespelen in de wedstrijd. Na een kwartiertje voetballen had de scheids de 1-0 van de thuisploeg al afgekeurd wegens voorafgaand buitenspel. Terwijl Rood-Wit vocht als leeuwen tegen de mannen van Groenenhoek.
En het deed zelfs meer dan dat: Lotfi bediende Redgy, die ook werd teruggefloten voor twijfelachtig buitenspel. Vijf minuten later verstuurde Tarik, die zijn wederoptreden maakte na een lange blessure, een uitstekende pass richting de topschutter. Die schoot echter tegen de lat. Nog wat later was hij sneller dan zijn verdediger, maar koos hij ervoor om voor een onmogelijke bal te vechten in plaats van te profiteren van het uitgestoken been van de doelman.
Een ongeschreven regel in het voetbal is dat wie zijn kansen niet afwerkt, het deksel op de neus krijgt. En dat was ook nu het gevolg. Groenenhoek, dat tot dusver weinig liet zien maar vooral liet horen, profiteerde van een slordigheidje bij Rood-Wit (1-0). Even later viel de 2-0, na een zwak schot van de thuisploeg. Een knappe eerste helft, maar onze jongens moesten wel met een dubbele opdoffer naar de kleedkamers.
Jammer genoeg begon de tweede helft hoe de eerste was geëindigd: met een doelpunt. Op een corner nota bene, de zwakke plek bij uitstek van Rood-Wit. En de veer leek wel gebroken bij de bezoekers, terwijl de thuisploeg net op de gaspedaal was gaan drukken. In een mum van tijd ging het naar 5-0 en was de wedstrijd helemaal gespeeld. Maar met de rem op spelen, was voor Groenenhoek vandaag niet van tel.
Terwijl Rood-Wit met nog een half uur op de klok, snakte naar het eindsignaal, ging de thuisploeg gewoon door op haar elan. Jarrith, die voor de gelegenheid in doel stond, zorgde er eigenhandig voor dat die dubbele cijfers lang geen issue was. Ook al wilde de harde kern van Groenenhoek dat héél graag. “Tien, tien, tien”, klonk het al op het uur. De bezoekers kwamen aanvallend ook totaal niet meer in het stuk voor. Bilal, Lotfi, Redgy en co zagen we amper nog voorin.
En ineens zagen we zelfs Redgy zelfs in de verdediging staan. Alsof hij de bal wilde voelen achterin. Maar het leek wel kaas met gaten bij Rood-Wit in de tweede helft. Steevast glipten de mannen van Groenenhoek erdoor en bleven ze ook scoren. De teller liep op, het bleef even steken op acht doelpunten, om vervolgens weer verder te gaan richting de negen. En telkens als ze wisten te scoren, toch uitbundig blijven vieren. “Ze zijn u hier gewoon aan het uitlachen.”
Dat respect waarmee de match begon, was plots ver te zoeken. Redgy moest in de slotfase Jarrith nog vervangen onder de lat en riep al lachend naar de coach: “Als ik nu de nul kan houden, zal ik zondag in doel staan.” En het moet gezegd worden: hij deed het behoorlijk, al moest ook hij zich een paar keer omdraaien. Twee keer. Uiteindelijk bleef de teller steken op elf tegendoelpunten. Een pak slaag, in die tweede helft.
Met rust naar de beker
Het was in de volle voorbereiding naar de Held van't Veld dat we een bericht kregen: de wedstrijd tegen Union Malinese gaat niet door wegens forfait van de tegenstander. Dat wil zeggen dat onze spelers goed uitgerust zijn voor het bekerduel tegen Groenenhoek volgende dinsdag, 1 november. En dat kondigt zich aan als een moeilijk duel. De ploeg uit eerste verloor nog geen enkel punt en slikte nog maar acht treffers... Al is een stunt in de beker nooit uitgesloten. Afspraak dinsdag, 19 uur.
Negen Rood-Witters SAC'en niet door het ijs
Met negen waren ze nog, op het einde. Negen strijders hebben de drie punten over de streep getrokken en dat op bezoek bij SAC. Toch opnieuw een knappe zege van onze boys.
Na een weekje rusten kreeg onze ploeg de opdracht om de draad weer op te pikken. Op het veld van SAC diende dat te gebeuren, maar dat kondigde zich alles behalve aan als een makkelijke opdracht. Bovendien moest de coach op zoek naar een oplossing in doel. Zowel Jimmy als Rodney konden niet, dus overtuigde de coach Tim om terug in doel te gaan staan voor deze ene wedstrijd. “We gaan laten zien dat we beter zijn dan hen”, sprak hij voor de wedstrijd.
Maar het veld was de grote spelbreker. Een patattenveld, daar waar je de koeien nog niet op zou zetten. Dat was zowat het beeld van de middag. En SAC kent dit natuurlijk als het beste en pushte meteen van bij de start. Het leverde een doelpunt op. Een bal die niet weggeraakte achterin en gewoon werd afgewerkt. Tim geklopt, zijn eerste clean sheet voor Rood-Wit was dus ook niet voor vandaag.
Aan de overkant was er eerder al een ingestudeerd nummertje zoals we dat ook al zagen op Familia Academia. Helaas was hier niemand op gevolgd en kon de thuisploeg wegwerken. Nadien was er het grote niets. Rood-Wit probeerde wel, maar verloor te vaak de bal en kreeg nauwelijks iets bij elkaar gevoetbald. Achterin stond het echter als een huis met Matthew als exponent. Hij groeit weer naar zijn vorm van vorig jaar.
In de slotfase van de eerste helft kreeg Rood-Wit nog een paar mogelijkheden. Lotfi knalde een keer voorlangs en van op ruime afstand. Daar moest de doelman nog een handje tussen steken. Op een hoekschop kwam de bal tot bij Bilal en die liet de netten trillen. De gelijkmaker, vlak voor de rust. Een idealer moment bestaat quasi niet. Meteen daarna trokken beide ploegen richting kleedkamers. Op zoek naar meer van dat in de tweede helft.
De bezoekers kwamen geweldig uit de kleedkamers en zochten meer en meer naar de aanval. Het toeval wil ook dat de thuisploeg iets meer ruimte liet en daar werd duchtig gebruik van gemaakt. Redgy glipte een keer door de buitenspelval en legde het leer voor doel. Aan de tweede paal liep Lotfi toe en die knalde zijn zevende van het seizoen tegen de touwen. Een verjaardagscadeautje voor onze spits.
Nog geen twee minuten later vloekte de spits wel weer. Van op het middenveld zag hij een fout in de zestien gebeuren en kon de scheids niets anders dan SAC een strafschop toekennen. Tim strekte zich helemaal uit, maar kon de bal niet tegenhouden. Een nieuwe gelijkmaker. En dan had de scheidsrechter er genoeg van. Al een hele namiddag strooide hij duchtig met de gele kaarten en dat werd cash betaald.
Het was Bilal die vroegtijdig naar de kant werd gestuurd nadat hij iets gemompeld zou hebben. Met tien spelers ging Rood-Wit nog meer in overlevingsmodus. Alsof je in de Football Manager-game zegt: "Kom op, ook met tien is een resultaat mogelijk." SAC voelde dat er meer in zat en wilde ook winnen. Een slotoffensief kwam er niet uit en het waren de bezoekers die nog de beste kansen kregen. Een schot vanop afstand moest over de lat worden getikt.
In de ultieme slotfase gebeurde het dan toch: Redgy werd fel aangepakt, de scheids liet doorspelen en de aanvaller knalde de bal ijzig kalm in doel. Rood-Wit opnieuw op voorsprong, maar ook Matthew Chulo werd vroegtijdig naar de kant gestuurd met een rode kaart. Rood-Wit overleefde, al had de wedstrijd vroeger gespeeld moeten zijn. Lotfi had altijd een tweede keer moeten scoren, zijn lobbal spatte uiteen tegen de lat. "Ik moet niet vertellen hoe belangrijk deze zege is, jongens", klonk het na de match.
Na een weekje rusten kreeg onze ploeg de opdracht om de draad weer op te pikken. Op het veld van SAC diende dat te gebeuren, maar dat kondigde zich alles behalve aan als een makkelijke opdracht. Bovendien moest de coach op zoek naar een oplossing in doel. Zowel Jimmy als Rodney konden niet, dus overtuigde de coach Tim om terug in doel te gaan staan voor deze ene wedstrijd. “We gaan laten zien dat we beter zijn dan hen”, sprak hij voor de wedstrijd.
Maar het veld was de grote spelbreker. Een patattenveld, daar waar je de koeien nog niet op zou zetten. Dat was zowat het beeld van de middag. En SAC kent dit natuurlijk als het beste en pushte meteen van bij de start. Het leverde een doelpunt op. Een bal die niet weggeraakte achterin en gewoon werd afgewerkt. Tim geklopt, zijn eerste clean sheet voor Rood-Wit was dus ook niet voor vandaag.
Aan de overkant was er eerder al een ingestudeerd nummertje zoals we dat ook al zagen op Familia Academia. Helaas was hier niemand op gevolgd en kon de thuisploeg wegwerken. Nadien was er het grote niets. Rood-Wit probeerde wel, maar verloor te vaak de bal en kreeg nauwelijks iets bij elkaar gevoetbald. Achterin stond het echter als een huis met Matthew als exponent. Hij groeit weer naar zijn vorm van vorig jaar.
In de slotfase van de eerste helft kreeg Rood-Wit nog een paar mogelijkheden. Lotfi knalde een keer voorlangs en van op ruime afstand. Daar moest de doelman nog een handje tussen steken. Op een hoekschop kwam de bal tot bij Bilal en die liet de netten trillen. De gelijkmaker, vlak voor de rust. Een idealer moment bestaat quasi niet. Meteen daarna trokken beide ploegen richting kleedkamers. Op zoek naar meer van dat in de tweede helft.
De bezoekers kwamen geweldig uit de kleedkamers en zochten meer en meer naar de aanval. Het toeval wil ook dat de thuisploeg iets meer ruimte liet en daar werd duchtig gebruik van gemaakt. Redgy glipte een keer door de buitenspelval en legde het leer voor doel. Aan de tweede paal liep Lotfi toe en die knalde zijn zevende van het seizoen tegen de touwen. Een verjaardagscadeautje voor onze spits.
Nog geen twee minuten later vloekte de spits wel weer. Van op het middenveld zag hij een fout in de zestien gebeuren en kon de scheids niets anders dan SAC een strafschop toekennen. Tim strekte zich helemaal uit, maar kon de bal niet tegenhouden. Een nieuwe gelijkmaker. En dan had de scheidsrechter er genoeg van. Al een hele namiddag strooide hij duchtig met de gele kaarten en dat werd cash betaald.
Het was Bilal die vroegtijdig naar de kant werd gestuurd nadat hij iets gemompeld zou hebben. Met tien spelers ging Rood-Wit nog meer in overlevingsmodus. Alsof je in de Football Manager-game zegt: "Kom op, ook met tien is een resultaat mogelijk." SAC voelde dat er meer in zat en wilde ook winnen. Een slotoffensief kwam er niet uit en het waren de bezoekers die nog de beste kansen kregen. Een schot vanop afstand moest over de lat worden getikt.
In de ultieme slotfase gebeurde het dan toch: Redgy werd fel aangepakt, de scheids liet doorspelen en de aanvaller knalde de bal ijzig kalm in doel. Rood-Wit opnieuw op voorsprong, maar ook Matthew Chulo werd vroegtijdig naar de kant gestuurd met een rode kaart. Rood-Wit overleefde, al had de wedstrijd vroeger gespeeld moeten zijn. Lotfi had altijd een tweede keer moeten scoren, zijn lobbal spatte uiteen tegen de lat. "Ik moet niet vertellen hoe belangrijk deze zege is, jongens", klonk het na de match.
Wanneer de coach een steekje laat vallen
Als een orkaan verwoest Rood-Wit alles wat het dezer dagen tegen komt. Van Familia Academia werd geen staander heel gelaten en eindigde het op 2-6. De dubbele opdoffer, tegen Vosberg Sport en Weitse Gans is quasi vergeten.
12u30. De tijd tikte weg en nog steeds geen coach of truitjes te zien. Nochtans werd er om 12 uur afgesproken. De groep die al klaar stond om zich om te kleden hoorden bij het duo waar ze bleven. En wat bleek: klaarblijkelijk vergist van veld én van tegenstander. Een klein kwartier later waren ze dan toch ter plekke. Een niet zo’n vlekkeloze zondagmiddag dus, maar dat moest de groep dan maar meepakken op het veld om zich aan op te trekken.
Familia Academia was ook niet zomaar de eerste de beste tegenstander. Het sprokkelde in deze competitie ook al negen punten (net zoals de helft van de ploegen) en stond mee in de subtop. Bovendien leveren duels tussen beide teams ook vaak veel doelpunten op. Daar was in de eerste helft weinig van de merken. Er waren kansen, maar het kanon van zowel Bilal, Redgy als Lotfi stond nog niet afgesteld.
De tegenstander prikte een paar keer gevaarlijk tegen, maar Jimmy in gevaar brengen zat er niet meteen in. Meer zelfs, bij één van de kansen gleed de speler van de thuisploeg uit en was het gevaar gekeerd. Uiteindelijk klommen ze zo’n vijf minuten voor het rustsignaal wél op voorsprong. Een domme overtreding in de zestien leverde een strafschop op. Jimmy pakte hem opnieuw, maar de verdediging was niet gevolgd. Gevolg: een simpele intikker en de achterstand.
Rood-Wit reageerde meteen. Redgy maakte een schijnbeweging en viel over zijn eigen veters. De scheids wees naar de stip. Lotfi pakte het cadeautje in dank aan: 1-1. En wanneer het dan helemaal richting de rust aan het gaan was, ging Familia Academia helemaal kopje onder. Op een hoekschop (maak van je zwakte je sterkte) trapte Jarrith de bezoekers op voorsprong. Daarmee trokken beide ploegen richting kleedkamers.
De achterstand is hard aangekomen bij de thuisploeg en kon de hoge druk van Rood-Wit ook bij de start van de tweede helft niet aan. Op een hoekschop kopte Jarrith nét naast en nog voor het uur gespeeld was, werd de 1-3 gemaakt. Een vrije trap die slim naar de zijlijn werd gespeeld en nadien werd voorgezet. Lotfi duwde zijn tweede van de middag tegen de touwen. “Hier hebben we weken op getraind, mannen”, lachte onze coach.
Rood-Wit wilde meer en de 1-3 stond niet lang op het bord. Kenny zag uit zijn ooghoek Robby op de linkerkant staan. Hij speelde hem aan en met een fijn balletje over de doelman werden de 1-4-cijfers duchtig genoteerd. Het sein voor de coach om een paar bepalende pionnen te wisselen. De kwaliteit bleef dezelfde. Halfweg de tweede helft opnieuw een knappe aanval over verschillende stationnetjes. Bilal legde voor, Lotfi scoorde. Zijn race naar de honderd is nu écht wel een versnelling hoger gezet.
De thuisploeg was al lang blij dat het een tweede keer kon scoren en zo slecht verdedigen van de bezoekers kon afstraffen. Dat wilde Rood-Wit ook doen, maar zag tot afgrijzen een paar kansen gemist worden. Nick talmde net iets te lang met de bal en schoof het leer richting de doelman. Lotfi zag dan weer zijn vierde doelpunt afgekeurd worden wegens voorafgaandelijk buitenspel. Rood-Wit dirigeerde.
In de absolute slotfase van de wedstrijd duwde ook Redgy nog een doelpunt tegen de touwen. Een heerlijke lob over de doelman. En zo werd er na negentig minuten weer gezongen op het veld. “We are red. We are white. We are fucking dynamiyte.” De vragen zijn stilaan op na opnieuw een zege. De week rust komt misschien voor de spelers ongelegen, voor ondergetekende heel gelegen om op zoek te gaan na een nieuwe overwinning.
12u30. De tijd tikte weg en nog steeds geen coach of truitjes te zien. Nochtans werd er om 12 uur afgesproken. De groep die al klaar stond om zich om te kleden hoorden bij het duo waar ze bleven. En wat bleek: klaarblijkelijk vergist van veld én van tegenstander. Een klein kwartier later waren ze dan toch ter plekke. Een niet zo’n vlekkeloze zondagmiddag dus, maar dat moest de groep dan maar meepakken op het veld om zich aan op te trekken.
Familia Academia was ook niet zomaar de eerste de beste tegenstander. Het sprokkelde in deze competitie ook al negen punten (net zoals de helft van de ploegen) en stond mee in de subtop. Bovendien leveren duels tussen beide teams ook vaak veel doelpunten op. Daar was in de eerste helft weinig van de merken. Er waren kansen, maar het kanon van zowel Bilal, Redgy als Lotfi stond nog niet afgesteld.
De tegenstander prikte een paar keer gevaarlijk tegen, maar Jimmy in gevaar brengen zat er niet meteen in. Meer zelfs, bij één van de kansen gleed de speler van de thuisploeg uit en was het gevaar gekeerd. Uiteindelijk klommen ze zo’n vijf minuten voor het rustsignaal wél op voorsprong. Een domme overtreding in de zestien leverde een strafschop op. Jimmy pakte hem opnieuw, maar de verdediging was niet gevolgd. Gevolg: een simpele intikker en de achterstand.
Rood-Wit reageerde meteen. Redgy maakte een schijnbeweging en viel over zijn eigen veters. De scheids wees naar de stip. Lotfi pakte het cadeautje in dank aan: 1-1. En wanneer het dan helemaal richting de rust aan het gaan was, ging Familia Academia helemaal kopje onder. Op een hoekschop (maak van je zwakte je sterkte) trapte Jarrith de bezoekers op voorsprong. Daarmee trokken beide ploegen richting kleedkamers.
De achterstand is hard aangekomen bij de thuisploeg en kon de hoge druk van Rood-Wit ook bij de start van de tweede helft niet aan. Op een hoekschop kopte Jarrith nét naast en nog voor het uur gespeeld was, werd de 1-3 gemaakt. Een vrije trap die slim naar de zijlijn werd gespeeld en nadien werd voorgezet. Lotfi duwde zijn tweede van de middag tegen de touwen. “Hier hebben we weken op getraind, mannen”, lachte onze coach.
Rood-Wit wilde meer en de 1-3 stond niet lang op het bord. Kenny zag uit zijn ooghoek Robby op de linkerkant staan. Hij speelde hem aan en met een fijn balletje over de doelman werden de 1-4-cijfers duchtig genoteerd. Het sein voor de coach om een paar bepalende pionnen te wisselen. De kwaliteit bleef dezelfde. Halfweg de tweede helft opnieuw een knappe aanval over verschillende stationnetjes. Bilal legde voor, Lotfi scoorde. Zijn race naar de honderd is nu écht wel een versnelling hoger gezet.
De thuisploeg was al lang blij dat het een tweede keer kon scoren en zo slecht verdedigen van de bezoekers kon afstraffen. Dat wilde Rood-Wit ook doen, maar zag tot afgrijzen een paar kansen gemist worden. Nick talmde net iets te lang met de bal en schoof het leer richting de doelman. Lotfi zag dan weer zijn vierde doelpunt afgekeurd worden wegens voorafgaandelijk buitenspel. Rood-Wit dirigeerde.
In de absolute slotfase van de wedstrijd duwde ook Redgy nog een doelpunt tegen de touwen. Een heerlijke lob over de doelman. En zo werd er na negentig minuten weer gezongen op het veld. “We are red. We are white. We are fucking dynamiyte.” De vragen zijn stilaan op na opnieuw een zege. De week rust komt misschien voor de spelers ongelegen, voor ondergetekende heel gelegen om op zoek te gaan na een nieuwe overwinning.
Belgica overklast
Rood-Wit heet de nul op zes tegen de Weitse Gansen en Vosberg Sport achter zich gelaten. Vanmiddag kreeg Belgica een bolwassing. Ondanks de sterke prestatie van de Belgica-goalie, stonden de forfaitcijfers na negentig minuten op het bord.
Rood-Wit kreeg een tweede zaterdagavond wedstrijd voorgeschoteld. Dit keer was het in eigen huis en heette de tegenstander Belgica. Zij hadden tot dusver nog maar één punt gesprokkeld en zaten ook met een geschorste doelman. De thuisploeg moest dan weer vol ertegenaan om vorige week niet als een eendagsvlieg te laten overkomen en terug aan te sluiten in de subtop van het klassement. Bovendien had de coach een uitgebreide selectie ter beschikking.
“Belgica heeft een goeie ploeg bij”, klonk het nog voor de wedstrijd, maar Rood-Wit begon het beste aan de partij. Na zowat tien minuten voetballen, en het vele balbezit van de thuisploeg, kregen ze ook een eerste mogelijkheid. Lotfi knalde, maar zag zijn tweede van het seizoen nog voor de lijn gekeerd worden door de doelman van Belgica. Twee minuten later was het wél prijs: plots stonden er drie Rood-Witters voor doel, Redgy was de gelukkige die kon afwerken.
De thuisploeg had de bezoekende ploeg bij het nekvel vast, maar de vele prachtige combinaties die op de mat werden gelegd, werden niet afgemaakt. Bart haalde een keer uit en zag zijn schot gekeerd worden, Kenny trapte nog een keer over het doel en Lotfi knalde nog eens voorlangs. De kleine voorsprong op het bord zou snel uitgebreid worden, zo leek het. En de bezoekers? Die konden Jimmy nauwelijks bedreigen. Ook achterin stond het als een huis.
In de slotfase van de eerste helft, waar het vaak op het scherpst van de snee was, kreeg Rood-Wit nog een uitstekende kans. Redgy dribbelde alles en iedereen, inclusief zichzelf. Het lege doel liep hij zomaar voorbij, tot frustratie van de bank. “Met iets meer efficiëntie was er hier allang geen sprake meer van een match”, werd nog gezegd langs de lijn. Niet veel later mocht de coach zijn sterspeler aan zijn oren gaan trekken in de kleedkamers.
De tweede helft kon niet beter beginnen voor de thuisploeg. Al snel werd Bilal de diepte in gestuurd en legde hij de bal tegen de touwen. De dubbele voorsprong stond, eindelijk, op het bord. En heel snel nadien ging Lotfi op zoek naar ook zijn doelpuntje. De topschutter van vorig seizoen vond dat ook: 3-0 nog voor er een uur was gespeeld. Dat heet dan snel het verschil maken in de tweede helft. De coach kon wisselen.
Lichtgeblesseerden Bart en Jarrith werden gewisseld: Ijan en Matthew waren de vervangers. En zij zagen van op de bank dat Belgica, ondanks de duidelijke achterstand, niet opgaf. Meer zelfs, met een mirakelsave hield Jimmy de nul op het bord, want plots stonden ze daar voor doel. Twee minuten later werd Bilal tegen de grond gewerkt: strafschop. Nick zette zich achter de bal, maar faalde jammerlijk in de afwerking.
De doelman van Belgica speelde een uitstekende wedstrijd en hield nog een paar keer de vierde treffer van het bord. Bilal testte zijn vuisten nog eens. En met nog een kwartiertje op de klok duwde Lotfi zijn tweede treffer van de avond tegen de touwen. Het lijkt wel of er een hoop druk van zijn schouders is gevallen nadat hij vorige week zijn eerste doelpunt van het seizoen maakte. Twee minuten later ging hij opnieuw door en werd hij onderuit gehaald.
Opnieuw wees de scheids naar de stip. Lotfi wilde liever niet trappen. Kapitein Nick wilde na zijn misser niet opnieuw oog in oog staan. Niels deed al teken met zijn vingertje dat hij de penalty liever niet wilde nemen. Faisal werd aangeduid en liet de doelman kansloos: 5-0. Belgica bleef zoeken naar de eerredder, Jimmy hield voor het eerst dit seizoen de nul. De nul op zes ligt achter ons. “Ik zag het voetbal van eind vorig seizoen en van de voorbereiding terug”, aldus onze coach. Dat belooft…
Rood-Wit kreeg een tweede zaterdagavond wedstrijd voorgeschoteld. Dit keer was het in eigen huis en heette de tegenstander Belgica. Zij hadden tot dusver nog maar één punt gesprokkeld en zaten ook met een geschorste doelman. De thuisploeg moest dan weer vol ertegenaan om vorige week niet als een eendagsvlieg te laten overkomen en terug aan te sluiten in de subtop van het klassement. Bovendien had de coach een uitgebreide selectie ter beschikking.
“Belgica heeft een goeie ploeg bij”, klonk het nog voor de wedstrijd, maar Rood-Wit begon het beste aan de partij. Na zowat tien minuten voetballen, en het vele balbezit van de thuisploeg, kregen ze ook een eerste mogelijkheid. Lotfi knalde, maar zag zijn tweede van het seizoen nog voor de lijn gekeerd worden door de doelman van Belgica. Twee minuten later was het wél prijs: plots stonden er drie Rood-Witters voor doel, Redgy was de gelukkige die kon afwerken.
De thuisploeg had de bezoekende ploeg bij het nekvel vast, maar de vele prachtige combinaties die op de mat werden gelegd, werden niet afgemaakt. Bart haalde een keer uit en zag zijn schot gekeerd worden, Kenny trapte nog een keer over het doel en Lotfi knalde nog eens voorlangs. De kleine voorsprong op het bord zou snel uitgebreid worden, zo leek het. En de bezoekers? Die konden Jimmy nauwelijks bedreigen. Ook achterin stond het als een huis.
In de slotfase van de eerste helft, waar het vaak op het scherpst van de snee was, kreeg Rood-Wit nog een uitstekende kans. Redgy dribbelde alles en iedereen, inclusief zichzelf. Het lege doel liep hij zomaar voorbij, tot frustratie van de bank. “Met iets meer efficiëntie was er hier allang geen sprake meer van een match”, werd nog gezegd langs de lijn. Niet veel later mocht de coach zijn sterspeler aan zijn oren gaan trekken in de kleedkamers.
De tweede helft kon niet beter beginnen voor de thuisploeg. Al snel werd Bilal de diepte in gestuurd en legde hij de bal tegen de touwen. De dubbele voorsprong stond, eindelijk, op het bord. En heel snel nadien ging Lotfi op zoek naar ook zijn doelpuntje. De topschutter van vorig seizoen vond dat ook: 3-0 nog voor er een uur was gespeeld. Dat heet dan snel het verschil maken in de tweede helft. De coach kon wisselen.
Lichtgeblesseerden Bart en Jarrith werden gewisseld: Ijan en Matthew waren de vervangers. En zij zagen van op de bank dat Belgica, ondanks de duidelijke achterstand, niet opgaf. Meer zelfs, met een mirakelsave hield Jimmy de nul op het bord, want plots stonden ze daar voor doel. Twee minuten later werd Bilal tegen de grond gewerkt: strafschop. Nick zette zich achter de bal, maar faalde jammerlijk in de afwerking.
De doelman van Belgica speelde een uitstekende wedstrijd en hield nog een paar keer de vierde treffer van het bord. Bilal testte zijn vuisten nog eens. En met nog een kwartiertje op de klok duwde Lotfi zijn tweede treffer van de avond tegen de touwen. Het lijkt wel of er een hoop druk van zijn schouders is gevallen nadat hij vorige week zijn eerste doelpunt van het seizoen maakte. Twee minuten later ging hij opnieuw door en werd hij onderuit gehaald.
Opnieuw wees de scheids naar de stip. Lotfi wilde liever niet trappen. Kapitein Nick wilde na zijn misser niet opnieuw oog in oog staan. Niels deed al teken met zijn vingertje dat hij de penalty liever niet wilde nemen. Faisal werd aangeduid en liet de doelman kansloos: 5-0. Belgica bleef zoeken naar de eerredder, Jimmy hield voor het eerst dit seizoen de nul. De nul op zes ligt achter ons. “Ik zag het voetbal van eind vorig seizoen en van de voorbereiding terug”, aldus onze coach. Dat belooft…
De reactie die we wilden
Drie keer op achterstand gekomen, drie keer teruggevochten. Waar het de voorbije week ontbrak aan mentaliteit, leek het vandaag wel helemaal terug. En het ging erop en erover: 6-4!
Nul op zes. Harde cijfers voor een ploeg die zich in het begin van het seizoen nog titelkandidaat noemde. Daarmee was het immers afgezakt naar de voorlaatste plaats in het klassement. Maar opnieuw moest de coach puzzelen. Geen Yannis of geen Nick. Wél een Redgy die op tijd fit genoeg was bevonden om mee te doen en de terugkeer van Kenny op het middenveld. En een volle bank, het is de voorbije weken wel anders geweest.
Jammer genoeg heeft de nul op zes er echt wel in gehakt bij de ploeg. In de wedstrijd tegen De Vrede ging het al héél snel mis op, nota bene, de eerste corner in de wedstrijd. De bal bleef hangen en de bezoekers profiteerden optimaal: 0-1. Een scenario zoals in de vorige thuiswedstrijd, tegen de Weitse Gansen, spookte even door het hoofd. Te meer omdat het niet liep zoals het zou moeten. Al hadden de bezoekers ook geen grote kansen meer.
Rood-Wit rechtte echter de rug en kwam na een kwartier op gelijke hoogte via Billal. Een voorzet werd door de flankaanvaller in doel gejaagd. Een vervolg kwam er echter niet van. Een misverstand in de verdediging leidde meteen het tweede doelpunt van De Vrede in. Een te korte terugspeelbal en de bezoekers profiteerden. De thuisploeg kon van voor af aan beginnen. Maar opnieuw werd de rug gerecht. Twee minuten na de achterstand hingen de bordjes alweer in evenwicht.
De thuisploeg nam het initiatief in handen. Bart trapte en via een hand van de doelman en het doelhout, kwam er geen voorsprong van. Ook Lotfi probeerde het vanop afstand. Jammer genoeg zonder succes. En wie zijn kansen niet afwerkt, botst op een counter. Opnieuw miscommunicatie in de verdediging en dat werd afgestraft. “Buitenspel”, werd gezegd. Maar de scheids floot niet. Zo trok Rood-Wit met een achterstand richting kleedkamers.
Het moest dus beter na de rust en na tien minuten kreeg Bilal een niet te missen kans, aangeboden door Lotfi. De man die er al twee had gemaakt, liet het deze keer liggen. Nog geen minuut later een aanval over verschillende stations: Redgy legde voor doel, Bilal kon afwerken. Weer botste hij op de Vredense doelman. “Is hij Neuer geworden”, vroegen ze zich af op de bank. Met de hoeveelheid kansen, dan kon die achterstand nooit blijven staan.
En effectief. Nog voor het uur gespeeld was, stonden de bordjes in evenwicht. Deze keer poeierde Redgy het leer tegen de touwen. Eéntje is geentje, dacht hij en twee minuten later glipte hij opnieuw door de buitenspelval: 4-3. Voor het eerst in deze wedstrijd stond Rood-Wit op voorsprong. En dat was niet meer dan verdiend. De Vrede kwam er gewoon niet meer aan te pas. Rodney beleefde een rustige en zonnige namiddag.
Wanneer Bilal zijn hattrick compleet maakte, opnieuw op assist van Redgy, leek de wedstrijd gespeeld. Maar al snel werd het mogelijke nonchalante spel in de kiem gesmoord door een verloren bal van De Vrede, die ook nog eens rustig aflegde. Ze geloofden nog in een puntendeling, maar Rood-Wit wilde de tweede zege van het seizoen niet meer door de vingers laten glippen. Anders dan vorige week werd voor elkaar gevochten en geknokt.
Met nog tien minuten op de klok werd de wedstrijd in een definitieve plooi gelegd. Lotfi werd de diepte in gestuurd en vanuit een schuine hoek trapte hij de 6-4 tegen de touwen. Rood-Wit kwam nadien niet meer in de problemen en boekt een tweede overwinning van het seizoen. Eentje die deugd doet, na de nul op zes van de voorbije weken. De derde helft was, om De Vrede te bewaren, voor de bezoekers. Volgende week wacht met Belgica opnieuw een ploeg die op zoek is naar zichzelf.
Nul op zes. Harde cijfers voor een ploeg die zich in het begin van het seizoen nog titelkandidaat noemde. Daarmee was het immers afgezakt naar de voorlaatste plaats in het klassement. Maar opnieuw moest de coach puzzelen. Geen Yannis of geen Nick. Wél een Redgy die op tijd fit genoeg was bevonden om mee te doen en de terugkeer van Kenny op het middenveld. En een volle bank, het is de voorbije weken wel anders geweest.
Jammer genoeg heeft de nul op zes er echt wel in gehakt bij de ploeg. In de wedstrijd tegen De Vrede ging het al héél snel mis op, nota bene, de eerste corner in de wedstrijd. De bal bleef hangen en de bezoekers profiteerden optimaal: 0-1. Een scenario zoals in de vorige thuiswedstrijd, tegen de Weitse Gansen, spookte even door het hoofd. Te meer omdat het niet liep zoals het zou moeten. Al hadden de bezoekers ook geen grote kansen meer.
Rood-Wit rechtte echter de rug en kwam na een kwartier op gelijke hoogte via Billal. Een voorzet werd door de flankaanvaller in doel gejaagd. Een vervolg kwam er echter niet van. Een misverstand in de verdediging leidde meteen het tweede doelpunt van De Vrede in. Een te korte terugspeelbal en de bezoekers profiteerden. De thuisploeg kon van voor af aan beginnen. Maar opnieuw werd de rug gerecht. Twee minuten na de achterstand hingen de bordjes alweer in evenwicht.
De thuisploeg nam het initiatief in handen. Bart trapte en via een hand van de doelman en het doelhout, kwam er geen voorsprong van. Ook Lotfi probeerde het vanop afstand. Jammer genoeg zonder succes. En wie zijn kansen niet afwerkt, botst op een counter. Opnieuw miscommunicatie in de verdediging en dat werd afgestraft. “Buitenspel”, werd gezegd. Maar de scheids floot niet. Zo trok Rood-Wit met een achterstand richting kleedkamers.
Het moest dus beter na de rust en na tien minuten kreeg Bilal een niet te missen kans, aangeboden door Lotfi. De man die er al twee had gemaakt, liet het deze keer liggen. Nog geen minuut later een aanval over verschillende stations: Redgy legde voor doel, Bilal kon afwerken. Weer botste hij op de Vredense doelman. “Is hij Neuer geworden”, vroegen ze zich af op de bank. Met de hoeveelheid kansen, dan kon die achterstand nooit blijven staan.
En effectief. Nog voor het uur gespeeld was, stonden de bordjes in evenwicht. Deze keer poeierde Redgy het leer tegen de touwen. Eéntje is geentje, dacht hij en twee minuten later glipte hij opnieuw door de buitenspelval: 4-3. Voor het eerst in deze wedstrijd stond Rood-Wit op voorsprong. En dat was niet meer dan verdiend. De Vrede kwam er gewoon niet meer aan te pas. Rodney beleefde een rustige en zonnige namiddag.
Wanneer Bilal zijn hattrick compleet maakte, opnieuw op assist van Redgy, leek de wedstrijd gespeeld. Maar al snel werd het mogelijke nonchalante spel in de kiem gesmoord door een verloren bal van De Vrede, die ook nog eens rustig aflegde. Ze geloofden nog in een puntendeling, maar Rood-Wit wilde de tweede zege van het seizoen niet meer door de vingers laten glippen. Anders dan vorige week werd voor elkaar gevochten en geknokt.
Met nog tien minuten op de klok werd de wedstrijd in een definitieve plooi gelegd. Lotfi werd de diepte in gestuurd en vanuit een schuine hoek trapte hij de 6-4 tegen de touwen. Rood-Wit kwam nadien niet meer in de problemen en boekt een tweede overwinning van het seizoen. Eentje die deugd doet, na de nul op zes van de voorbije weken. De derde helft was, om De Vrede te bewaren, voor de bezoekers. Volgende week wacht met Belgica opnieuw een ploeg die op zoek is naar zichzelf.
Als je geen zin hebt...
"Dramatisch. Gedegouteerd. Schandalig." Onze coach wond er na de wedstrijd geen doekjes om. Deze wanprestatie had op andere velden "Shame on you"-gezangen kunnen bezorgen.
Een week na de opdoffer tegen de Weitse Gansen moest Rood-Wit om 10 uur al aan de slag op het veld van Vosberg Sport. De coach recupereerde een aantal spelers, waardoor de hoop groeide dat vorige week slechts een uitschuiver was. Hij dropte Yannis, Matthew, Redgy en Jarrith meteen in de ploeg. Zij misten, door omstandigheden, vorige week de wedstrijd. De tegenstander had nog geen enkel punt gepakt in deze competitie.
Maar al snel zou duidelijk worden dat Vosberg Sport te weinig punten heeft gekregen voor wat ze lieten zien. Rood-Wit moest het ‘mooi-weer-voetbal’ achterwege laten en mikken op de lange bal en de snelheid voorin. Maar de snelheid werd onvoldoende gebruikt. Er waren wel wat kansjes, langs de twee kanten, maar de twee doelmannen moesten nauwelijks tot niet ingrijpen. De thuisploeg kwam er het dichtst bij. Op het kwartier werd een hoekschop achteruit gelegd en nét naast de paal getrapt.
Het was zwoegen en zweten voor Rood-Wit, ondanks de frissere temperaturen. En voor de coach zal er ook wat angstzweet hebben bij gezeten. Yannis, net hersteld van blessure, viel terug geblesseerd uit. Het leek wel dezelfde plaats, waardoor de enige wissel al vroeg doorgevoerd moest worden. En de thuisploeg? Die probeerden te profiteren van dat moment. De grote kansen kwamen daar echter niet van.
Voorin bij Rood-Wit liep het niet. Redgy, Lotfi, Nick, Bilal, allemaal zochten ze naar de vorm die ze etaleerden in de voorbereiding. En als er dan eens een kans aan kwam, zat er altijd wel een Vosbergs been tussen. Vlak voor de rust gebeurde het dan toch, aan de overkant. Een bal bleef hangen in de zestien van Rood-Wit. De thuisploeg zette er een voet tegen en de 1-0 was het logische gevolg.
De wekker moest af gaan tijdens de rust. Hier zit zoveel meer in.
Maar ook na de pauze bleef het spelbeeld ongewijzigd. Rood-Wit zwoegde wel, maar liet nauwelijks iets zien. Vosberg Sport bleef zo makkelijk overeind zonder écht grote kansen af te dwingen of weg te geven. Na zowat vijf minuten in de tweede helft mocht Jarrith een vrije trap nemen. De bal ging maar nipt naast de verkeerde kant van de paal. Het was één van de weinige hoogtepunten van de wedstrijd.
De frustraties namen toe, ook op de bank. “We laten ons hier belachelijk maken”, klonk het meer dan eens op de bank. De harde woorden werden er niet geschuwd. En dan moest de grootste vloek van de dag nog komen. Op snelheid ging een speler van Vosberg Sport voorbij de verdediging en legde vervolgens het leer tegen de touwen: 2-0. De coach ging zitten, het leek wel of de beslissing was gevallen.
In Rood-Wit zat er vandaag niets. Geen vechtlust, geen passie. Het spel dat op de mat werd gelegd door de bezoekers was niet om aan te zien. En Vosberg Sport bleef al bij al makkelijk overeind. Eén keer moest de doelman wel gepast tussenkomen. Nick met een lage voorzet die onderweg nog afweek. In twee tijden had de doelman de bal vast. Met nog een kwartier op de klok trapte Jarrith eens naar doel. Iedereen, inclusief hijzelf, verrast want de bal ging binnen.
Maar van een slotoffensief was geen sprake. De coach probeerde nog alles op alles te zetten, met Jarrith mee naar voren. Helaas viel een tweede doelpunt niet uit de lucht. Als zo’n prestatie op de mat wordt gelegd bij een eersteklasser en je speelt als thuisploeg, roept het ganse stadion ‘Shame on you.’ En meer dan terecht. “Misschien moeten we de ambities bijstellen: geen titel, maar erin blijven”, werd op de bank nog gezegd.
Een week na de opdoffer tegen de Weitse Gansen moest Rood-Wit om 10 uur al aan de slag op het veld van Vosberg Sport. De coach recupereerde een aantal spelers, waardoor de hoop groeide dat vorige week slechts een uitschuiver was. Hij dropte Yannis, Matthew, Redgy en Jarrith meteen in de ploeg. Zij misten, door omstandigheden, vorige week de wedstrijd. De tegenstander had nog geen enkel punt gepakt in deze competitie.
Maar al snel zou duidelijk worden dat Vosberg Sport te weinig punten heeft gekregen voor wat ze lieten zien. Rood-Wit moest het ‘mooi-weer-voetbal’ achterwege laten en mikken op de lange bal en de snelheid voorin. Maar de snelheid werd onvoldoende gebruikt. Er waren wel wat kansjes, langs de twee kanten, maar de twee doelmannen moesten nauwelijks tot niet ingrijpen. De thuisploeg kwam er het dichtst bij. Op het kwartier werd een hoekschop achteruit gelegd en nét naast de paal getrapt.
Het was zwoegen en zweten voor Rood-Wit, ondanks de frissere temperaturen. En voor de coach zal er ook wat angstzweet hebben bij gezeten. Yannis, net hersteld van blessure, viel terug geblesseerd uit. Het leek wel dezelfde plaats, waardoor de enige wissel al vroeg doorgevoerd moest worden. En de thuisploeg? Die probeerden te profiteren van dat moment. De grote kansen kwamen daar echter niet van.
Voorin bij Rood-Wit liep het niet. Redgy, Lotfi, Nick, Bilal, allemaal zochten ze naar de vorm die ze etaleerden in de voorbereiding. En als er dan eens een kans aan kwam, zat er altijd wel een Vosbergs been tussen. Vlak voor de rust gebeurde het dan toch, aan de overkant. Een bal bleef hangen in de zestien van Rood-Wit. De thuisploeg zette er een voet tegen en de 1-0 was het logische gevolg.
De wekker moest af gaan tijdens de rust. Hier zit zoveel meer in.
Maar ook na de pauze bleef het spelbeeld ongewijzigd. Rood-Wit zwoegde wel, maar liet nauwelijks iets zien. Vosberg Sport bleef zo makkelijk overeind zonder écht grote kansen af te dwingen of weg te geven. Na zowat vijf minuten in de tweede helft mocht Jarrith een vrije trap nemen. De bal ging maar nipt naast de verkeerde kant van de paal. Het was één van de weinige hoogtepunten van de wedstrijd.
De frustraties namen toe, ook op de bank. “We laten ons hier belachelijk maken”, klonk het meer dan eens op de bank. De harde woorden werden er niet geschuwd. En dan moest de grootste vloek van de dag nog komen. Op snelheid ging een speler van Vosberg Sport voorbij de verdediging en legde vervolgens het leer tegen de touwen: 2-0. De coach ging zitten, het leek wel of de beslissing was gevallen.
In Rood-Wit zat er vandaag niets. Geen vechtlust, geen passie. Het spel dat op de mat werd gelegd door de bezoekers was niet om aan te zien. En Vosberg Sport bleef al bij al makkelijk overeind. Eén keer moest de doelman wel gepast tussenkomen. Nick met een lage voorzet die onderweg nog afweek. In twee tijden had de doelman de bal vast. Met nog een kwartier op de klok trapte Jarrith eens naar doel. Iedereen, inclusief hijzelf, verrast want de bal ging binnen.
Maar van een slotoffensief was geen sprake. De coach probeerde nog alles op alles te zetten, met Jarrith mee naar voren. Helaas viel een tweede doelpunt niet uit de lucht. Als zo’n prestatie op de mat wordt gelegd bij een eersteklasser en je speelt als thuisploeg, roept het ganse stadion ‘Shame on you.’ En meer dan terecht. “Misschien moeten we de ambities bijstellen: geen titel, maar erin blijven”, werd op de bank nog gezegd.
Offday
Het had alles om vandaag een perfecte zondagmiddag te worden. Jammer genoeg had de thuisploeg een offday en is het daarmee de ongeslagen status sinds begin dit jaar kwijt.
Iets voor twee: daar sta je dan, op het Universiteitsplein. Niemand te zien en poorten gesloten. En dan sijpelde het door in het hoofd: verkeerd. Rood-Wit stond voor haar allereerste thuiswedstrijd in Hoboken. Met een wedstrijd tegen de Weitse Gansen was dat meteen een topper van jewelste, want hoorden we vorige week niet dat de titel een stiekeme doelstelling was in de kleedkamer? En dat is voor de tegenstander ook de doelstelling. Bovendien wilde Rood-Wit de ongeslagen status in 2022 behouden.
Maar we waren niet op de afspraak. Akkoord, er waren vijf basispionnen niet bij, maar het liep al van bij de start mis. Na nog geen vijf minuten werd de bal over Sascha in doel gelobd: 0-1. Meteen daarna kwam wel de reactie van Rood-Wit. Bilal werd de diepte in gestuurd, maar zijn schot kwam er niet helemaal uit. Jammer, want als daar de gelijkmaker was gevallen, had het een heel andere wedstrijd kunnen worden.
Nu pakten de bezoekers het heft in handen en straften ze elk foutje achterin af. Een aanval leverde de 0-2 op en een vrije trap die rechtstreeks binnen werd getrapt zelfs de 0-3 tussenstand. We keken even naar de klok: een kwartier bezig. Daar sta je dan. Met de moed der wanhoop ging de thuisploeg wel op zoek naar een eerredder, maar de eerste echte kans kwam pas rond het half uur. Een vrije trap van Rodney werd door Lotfi net naast gekopt.
“We hebben tien minuten meegedaan, daarna hebben we onder gelegen”, was de harde conclusie op de bank. Vijf basisspelers missen is iets te veel van het goede en daar kwam Kenny ook nog bij. In de slotfase van de eerste helft kreeg Rood-Wit zelfs nog een vierde treffer om de oren. Pijnlijke cijfers. Het rustsignaal kwam dan ook op het juiste moment. De coach moest zijn groep nu bij elkaar proberen te houden en zien dat dit slechts een eenmalig voorval was.
Het devies tijdens de pauze was: schade proberen te beperken en vooral geen onnodige kaarten pakken. Dat lukte aardig in het openingskwartier na de pauze. Niet dat er veel kansen uit verder kwamen voor de thuisploeg, maar ook de bezoekers hadden het iets moeilijker om aan kansen te komen. Het leek wel alsof dan al werd gezocht naar het laatste fluitsignaal. Dat was nog wel een eind ver, maar de 0-4 net voor de rust was echt een opdoffer.
Omdat op het uur nog meer doelpunten vielen. Weer een lange bal, er lag altijd wel veel ruimte, en de 0-5 was gewoon een feit. Twee minuten later werd het zelfs 0-6. Telkens weer werden foutjes achterin pijnlijk afgestraft. En voorin? Bilal, Lotfi en co werkten zich uit de naad, maar kansen creëren zat er nooit in. Iets of wat terugdoen, dat was voor een andere keer. Een non-wedstrijd eigenlijk en dat na twee weken in de competitie. Kan gebeuren.
Wanneer vroeger zo’n tussenstand op het bord stond, konden de ploegmaats elkaars bloed drinken. Van dat alles was vandaag niets het geval. Meer zelfs, een scheids die het nodig vond om even in de spotlights te staan, kreeg zelfs geen kans om kaarten uit te delen. Volwassenheid tonen op momenten dat het écht nodig is. En intussen ging de stand vlotjes naar acht tegendoelpunten. “Je kan beter een keer 8-0 verliezen dan acht keer 1-0”, klonk het op de bank.
In de absolute slotfase probeerde Lotfi nog eens met een trap vanop afstand. Zonder écht gevaarlijk te zijn. Een paar minuten later floot de scheids de wedstrijd af. De allereerste thuiswedstrijd van Rood-Wit in Hoboken eindigde in een pijnlijke nederlaag. Een offday. Die moet volgende week rechtgezet worden tegen Vosberg Sport. En de Weitse Gansen, die zijn duidelijk niet van plan lang in derde te blijven.
Iets voor twee: daar sta je dan, op het Universiteitsplein. Niemand te zien en poorten gesloten. En dan sijpelde het door in het hoofd: verkeerd. Rood-Wit stond voor haar allereerste thuiswedstrijd in Hoboken. Met een wedstrijd tegen de Weitse Gansen was dat meteen een topper van jewelste, want hoorden we vorige week niet dat de titel een stiekeme doelstelling was in de kleedkamer? En dat is voor de tegenstander ook de doelstelling. Bovendien wilde Rood-Wit de ongeslagen status in 2022 behouden.
Maar we waren niet op de afspraak. Akkoord, er waren vijf basispionnen niet bij, maar het liep al van bij de start mis. Na nog geen vijf minuten werd de bal over Sascha in doel gelobd: 0-1. Meteen daarna kwam wel de reactie van Rood-Wit. Bilal werd de diepte in gestuurd, maar zijn schot kwam er niet helemaal uit. Jammer, want als daar de gelijkmaker was gevallen, had het een heel andere wedstrijd kunnen worden.
Nu pakten de bezoekers het heft in handen en straften ze elk foutje achterin af. Een aanval leverde de 0-2 op en een vrije trap die rechtstreeks binnen werd getrapt zelfs de 0-3 tussenstand. We keken even naar de klok: een kwartier bezig. Daar sta je dan. Met de moed der wanhoop ging de thuisploeg wel op zoek naar een eerredder, maar de eerste echte kans kwam pas rond het half uur. Een vrije trap van Rodney werd door Lotfi net naast gekopt.
“We hebben tien minuten meegedaan, daarna hebben we onder gelegen”, was de harde conclusie op de bank. Vijf basisspelers missen is iets te veel van het goede en daar kwam Kenny ook nog bij. In de slotfase van de eerste helft kreeg Rood-Wit zelfs nog een vierde treffer om de oren. Pijnlijke cijfers. Het rustsignaal kwam dan ook op het juiste moment. De coach moest zijn groep nu bij elkaar proberen te houden en zien dat dit slechts een eenmalig voorval was.
Het devies tijdens de pauze was: schade proberen te beperken en vooral geen onnodige kaarten pakken. Dat lukte aardig in het openingskwartier na de pauze. Niet dat er veel kansen uit verder kwamen voor de thuisploeg, maar ook de bezoekers hadden het iets moeilijker om aan kansen te komen. Het leek wel alsof dan al werd gezocht naar het laatste fluitsignaal. Dat was nog wel een eind ver, maar de 0-4 net voor de rust was echt een opdoffer.
Omdat op het uur nog meer doelpunten vielen. Weer een lange bal, er lag altijd wel veel ruimte, en de 0-5 was gewoon een feit. Twee minuten later werd het zelfs 0-6. Telkens weer werden foutjes achterin pijnlijk afgestraft. En voorin? Bilal, Lotfi en co werkten zich uit de naad, maar kansen creëren zat er nooit in. Iets of wat terugdoen, dat was voor een andere keer. Een non-wedstrijd eigenlijk en dat na twee weken in de competitie. Kan gebeuren.
Wanneer vroeger zo’n tussenstand op het bord stond, konden de ploegmaats elkaars bloed drinken. Van dat alles was vandaag niets het geval. Meer zelfs, een scheids die het nodig vond om even in de spotlights te staan, kreeg zelfs geen kans om kaarten uit te delen. Volwassenheid tonen op momenten dat het écht nodig is. En intussen ging de stand vlotjes naar acht tegendoelpunten. “Je kan beter een keer 8-0 verliezen dan acht keer 1-0”, klonk het op de bank.
In de absolute slotfase probeerde Lotfi nog eens met een trap vanop afstand. Zonder écht gevaarlijk te zijn. Een paar minuten later floot de scheids de wedstrijd af. De allereerste thuiswedstrijd van Rood-Wit in Hoboken eindigde in een pijnlijke nederlaag. Een offday. Die moet volgende week rechtgezet worden tegen Vosberg Sport. En de Weitse Gansen, die zijn duidelijk niet van plan lang in derde te blijven.
Eerste wedstrijd, eerste zege
De kop is eraf! Rood-Wit is het seizoen met glans begonnen. Een eerste driepunter van het seizoen werd gevierd op het veld van FC Malinswa: 1-3, al leek het even een koude douche te gaan worden.
“Nu de voorbereiding voorbij is, is dat allemaal vergeten. Vandaag start een nieuwe reeks”, aldus onze coach vlak voor de wedstrijd. Rood-Wit wilde graag een vervolg breien aan het goeie einde van vorig seizoen, maar kreeg af te rekenen met een vakantieplaag in de eigen kern. Maar liefst drie spelers pakten afgelopen week het vliegtuig richting rustiger oorden, daardoor werd de familie Tysmans in allerijl opgeroepen om mee op de bank te zitten.
Van daaruit zagen ze dat Rood-Wit van bij de start de wedstrijd meteen in handen nam. FC Malinswa, de nummer zes uit vierde vorig seizoen, kreeg al van bij het begin de verwittiging. Een uitstekende voorzet van Niels aan de linkerkant werd door Lotfi pardoes tegen de lat gekopt. De spits, die dit seizoen graag bij de club van 100 wil geraken, kwam wel goed voor zijn man.
Rood-Wit bleef de betere ploeg en kreeg kansen afdwingen. Robby en Bart kwamen net te kort bij een voorzet van Bilal en de flankaanvaller kreeg even later ook nog een open kopkans, hij geraakte niet in doel. Halfweg de eerste helft was het dan toch raak: Robby duwde de bal voor doel, Bilal legde binnen.
In de slotfase van de eerste helft kregen beide ploegen nog een paar mogelijkheden. Jarrith knalde een keer over en naast de kooi van de Malinswa-doelman en ook Yannis probeerde met een actie voor gevaar te zorgen. Het was telkens te weinig om het verschil op het bord groter te maken bij de rust. Daar stond immers bij de pauze een 0-1-voorsprong voor Rood-Wit op. Al moest onze ploeg wel uit een ander vaatje tappen na de pauze.
Meteen na de pauze gebeurde het dan. Nick Marïen, kersverse aanvoerder van het elftal, kreeg een prima mogelijkheid om te trappen en dacht bij zichzelf: waarom niet? Hij trapte en zag, tot zijn eigen verbazing, de bal meteen in doel gaan. De plannetjes van FC Malinswa om op zoek te gaan naar de gelijkmaker konden meteen de vuilbak in, de dubbele achterstand stond op het bord. Een prima moment om te scoren, zouden ze overal zeggen.
De thuisploeg was echter niet aangeslagen en ging meteen na de opdoffer op zoek naar de aansluitingstreffer. Op het uur viel die ook, een stilstaande fase. Even daarvoor viel Yannis geblesseerd uit en werd ook Robby naar de kant gehaald, waardoor de wissels opgebruikt waren. Het leek erop dat Malinswa de wedstrijd in handen nam en ging vol in het offensief. Rood-Wit moest verdedigen en hopen dat het zo bleef.
Wanneer de hemelsluizen helemaal open stonden, wat een zondvloed was dat in Muizen, kwam er nog weinig van geluid op het veld. Op de bank was het om de twee minuten: “Wakker worden, boys” of “Niet in slaap vallen, jongens.” Wie daarin kon slapen, chapeau. Onze ploeg bleef knokken en het gematigde voetbal werd even achterwege gelaten. Het knokvoetbal stond op, de drie punten moesten en zouden meekomen naar Wilrijk (nu ja, Hoboken).
De koude douche was echter voor FC Malinswa. Het aanvallende spel werd niet beloond en wanneer er aan de hemel ook nog eens twee prachtige regenbogen te zien waren, schoot Bilal zijn tweede van de middag tegen de touwen. Het emmertje goud mocht hij meepakken als matchwinnaar. Rood-Wit start het seizoen met een driepunter en meteen is de tegenstand gewaarschuwd. Het is immers competitiezege nummer tien op rij. "Wanneer dit eindigt? Op het einde van het seizoen, met de titel", klonk het na de match.
“Nu de voorbereiding voorbij is, is dat allemaal vergeten. Vandaag start een nieuwe reeks”, aldus onze coach vlak voor de wedstrijd. Rood-Wit wilde graag een vervolg breien aan het goeie einde van vorig seizoen, maar kreeg af te rekenen met een vakantieplaag in de eigen kern. Maar liefst drie spelers pakten afgelopen week het vliegtuig richting rustiger oorden, daardoor werd de familie Tysmans in allerijl opgeroepen om mee op de bank te zitten.
Van daaruit zagen ze dat Rood-Wit van bij de start de wedstrijd meteen in handen nam. FC Malinswa, de nummer zes uit vierde vorig seizoen, kreeg al van bij het begin de verwittiging. Een uitstekende voorzet van Niels aan de linkerkant werd door Lotfi pardoes tegen de lat gekopt. De spits, die dit seizoen graag bij de club van 100 wil geraken, kwam wel goed voor zijn man.
Rood-Wit bleef de betere ploeg en kreeg kansen afdwingen. Robby en Bart kwamen net te kort bij een voorzet van Bilal en de flankaanvaller kreeg even later ook nog een open kopkans, hij geraakte niet in doel. Halfweg de eerste helft was het dan toch raak: Robby duwde de bal voor doel, Bilal legde binnen.
In de slotfase van de eerste helft kregen beide ploegen nog een paar mogelijkheden. Jarrith knalde een keer over en naast de kooi van de Malinswa-doelman en ook Yannis probeerde met een actie voor gevaar te zorgen. Het was telkens te weinig om het verschil op het bord groter te maken bij de rust. Daar stond immers bij de pauze een 0-1-voorsprong voor Rood-Wit op. Al moest onze ploeg wel uit een ander vaatje tappen na de pauze.
Meteen na de pauze gebeurde het dan. Nick Marïen, kersverse aanvoerder van het elftal, kreeg een prima mogelijkheid om te trappen en dacht bij zichzelf: waarom niet? Hij trapte en zag, tot zijn eigen verbazing, de bal meteen in doel gaan. De plannetjes van FC Malinswa om op zoek te gaan naar de gelijkmaker konden meteen de vuilbak in, de dubbele achterstand stond op het bord. Een prima moment om te scoren, zouden ze overal zeggen.
De thuisploeg was echter niet aangeslagen en ging meteen na de opdoffer op zoek naar de aansluitingstreffer. Op het uur viel die ook, een stilstaande fase. Even daarvoor viel Yannis geblesseerd uit en werd ook Robby naar de kant gehaald, waardoor de wissels opgebruikt waren. Het leek erop dat Malinswa de wedstrijd in handen nam en ging vol in het offensief. Rood-Wit moest verdedigen en hopen dat het zo bleef.
Wanneer de hemelsluizen helemaal open stonden, wat een zondvloed was dat in Muizen, kwam er nog weinig van geluid op het veld. Op de bank was het om de twee minuten: “Wakker worden, boys” of “Niet in slaap vallen, jongens.” Wie daarin kon slapen, chapeau. Onze ploeg bleef knokken en het gematigde voetbal werd even achterwege gelaten. Het knokvoetbal stond op, de drie punten moesten en zouden meekomen naar Wilrijk (nu ja, Hoboken).
De koude douche was echter voor FC Malinswa. Het aanvallende spel werd niet beloond en wanneer er aan de hemel ook nog eens twee prachtige regenbogen te zien waren, schoot Bilal zijn tweede van de middag tegen de touwen. Het emmertje goud mocht hij meepakken als matchwinnaar. Rood-Wit start het seizoen met een driepunter en meteen is de tegenstand gewaarschuwd. Het is immers competitiezege nummer tien op rij. "Wanneer dit eindigt? Op het einde van het seizoen, met de titel", klonk het na de match.
Ons bekeravontuur gaat, na strafschoppen, verder
Rood-Wit bekert verder. De bezoekers hadden er strafschoppen voor nodig, maar kan terugblikken op een goeie voorbereiding. Volgende week start de competitie met een uitwedstrijd tegen FC Malinswa.
Rood-Wit bekerde vandaag tegen Vlug Vooruit, de eerste officiële wedstrijd van het seizoen. De tegenstander speelt haar competitiewedstrijden in 3 Recreatief A en was dus een ideale waardemeter om te zien waar we stonden één week voor de competitie. Het was ook perfect weer om de voorbereiding af te sluiten. De coach moest in laatste instantie zijn basisopstelling nog wijzigen: Sascha stond onder de lat. Rodney mocht, door een blessure bij Bilal, op het veld spelen.
De bezoekers wilden hun goeie voorbereiding doortrekken en kwamen ook al snel voor het doel. Lotfi probeerde het met een uithaal, zijn schot werd door de doelman gepakt. Twee minuten later was het prijs. Op een stilstaande fase ging de doelman van Vlug Vooruit onder de bal door en Nick werkte het leer tegen de touwen. "We willen van de beker een hoofddoel maken", sprak de coach voor de match. De spelers deden de rest.
Maar doordat het al snel op 0-1 kwam, leek er ook nonchalance in de ploeg te komen. Rood-Wit kreeg nog een paar mogelijkheden, maar dacht dat het er wel over kon lopen. Jammer genoeg voor de bezoekers is dat niet het geval. De thuisploeg nam over en forceerde gevaar over de beide flanken. Doelman Sascha moest zich een paar keer tonen. De coach wist wat hij moest doen bij de rust: bijsturen en intussen hopen dat de gelijkmaker niet valt.
Ook dat was ijdele hoop. Op een stilstaande fase, het blijft toch een precedent bij Rood-Wit, werd de bal niet goed weggewerkt. Vlug Vooruit profiteerde optimaal en scoorde de gelijkmaker. In de slotfase van de eerste helft waren er nog mogelijkheden voor de thuisploeg om met een voorsprong richting kleedkamers te gaan. Dat gebeurde niet en lag alles nog open voor de volgende ronde van de beker.
Het moest en het zou beter gaan na de pauze en de donderspeech tijdens de rust leek wel gewerkt te hebben. Rood-Wit ging er vol en kwam ook een aantal keer voor doel. Eerst was het Nick die voorbij zijn man gleed en trapte op de Merksemse doelman. Twee minuten later knalde invaller Matthew over. Het doelpunt kon niet uitblijven en uiteindelijk knalde Lotfi, nadat eerst Nick en Redgy het probeerden, de bal tegen de touwen.
De voorsprong stond niet lang op het bord. Een understatement. Afgetrapt en vieren, zo ongeveer moet het gebeurd zijn. Ondergetekende was het voorbije doelpunt nog aan het noteren en hoorde ineens gejuich. Een werelddoelpunt of een flater van de doelman, we laten het in het midden. Feit was wel dat de bordjes meteen daarna terug op gelijke hoogte stonden en het spelletje kon opnieuw beginnen.
Kenny knalde nog een keertje naast, maar al snel verwaterde het spel van Rood-Wit weer. Alsof er ergernis in de ploeg leek te sluipen. Het verloor meer en meer de grip op de wedstrijd, zonder de tegenstander écht aan kansen te laten komen. Sascha moest op een andere manier zijn foutje recht zetten. Uiteindelijk was de drankpauze het vonkje dat onze ploeg nodig had om zich helemaal op te pompen.
Na de drankpauze ging Rood-Wit vol in het offensief. Lotfi knalde nog een keer naast. Redgy, Kenny, Nick, ze probeerden het allemaal. Helaas vonden ze telkens de doelman op hun weg naar de ultieme goal voor de overwinning te vieren. "Wie scoort, wint de wedstrijd", klonk het. Maar scoren gebeurde niet meer. Daardoor beslisten strafschoppen over wie in de volgende ronde, op 1 november, tegen Canticrode mag voetballen.
We zagen onze coach afstappen op een paar spelers. Twee minuten later zagen we ook die vijf spelers richting de middenstip. Vlug Vooruit zag de eerste strafschop gepakt worden door Sascha. Rood-Wit bleef foutloos van op de stip. Redgy mocht als laatste de strafschop nemen en liet, ondanks de druk van aan de zijlijn, de doelman kansloos. Uiteindelijk zegevieren de bezoekers, nét als vorig jaar trouwens, via strafschoppen.
Rood-Wit bekerde vandaag tegen Vlug Vooruit, de eerste officiële wedstrijd van het seizoen. De tegenstander speelt haar competitiewedstrijden in 3 Recreatief A en was dus een ideale waardemeter om te zien waar we stonden één week voor de competitie. Het was ook perfect weer om de voorbereiding af te sluiten. De coach moest in laatste instantie zijn basisopstelling nog wijzigen: Sascha stond onder de lat. Rodney mocht, door een blessure bij Bilal, op het veld spelen.
De bezoekers wilden hun goeie voorbereiding doortrekken en kwamen ook al snel voor het doel. Lotfi probeerde het met een uithaal, zijn schot werd door de doelman gepakt. Twee minuten later was het prijs. Op een stilstaande fase ging de doelman van Vlug Vooruit onder de bal door en Nick werkte het leer tegen de touwen. "We willen van de beker een hoofddoel maken", sprak de coach voor de match. De spelers deden de rest.
Maar doordat het al snel op 0-1 kwam, leek er ook nonchalance in de ploeg te komen. Rood-Wit kreeg nog een paar mogelijkheden, maar dacht dat het er wel over kon lopen. Jammer genoeg voor de bezoekers is dat niet het geval. De thuisploeg nam over en forceerde gevaar over de beide flanken. Doelman Sascha moest zich een paar keer tonen. De coach wist wat hij moest doen bij de rust: bijsturen en intussen hopen dat de gelijkmaker niet valt.
Ook dat was ijdele hoop. Op een stilstaande fase, het blijft toch een precedent bij Rood-Wit, werd de bal niet goed weggewerkt. Vlug Vooruit profiteerde optimaal en scoorde de gelijkmaker. In de slotfase van de eerste helft waren er nog mogelijkheden voor de thuisploeg om met een voorsprong richting kleedkamers te gaan. Dat gebeurde niet en lag alles nog open voor de volgende ronde van de beker.
Het moest en het zou beter gaan na de pauze en de donderspeech tijdens de rust leek wel gewerkt te hebben. Rood-Wit ging er vol en kwam ook een aantal keer voor doel. Eerst was het Nick die voorbij zijn man gleed en trapte op de Merksemse doelman. Twee minuten later knalde invaller Matthew over. Het doelpunt kon niet uitblijven en uiteindelijk knalde Lotfi, nadat eerst Nick en Redgy het probeerden, de bal tegen de touwen.
De voorsprong stond niet lang op het bord. Een understatement. Afgetrapt en vieren, zo ongeveer moet het gebeurd zijn. Ondergetekende was het voorbije doelpunt nog aan het noteren en hoorde ineens gejuich. Een werelddoelpunt of een flater van de doelman, we laten het in het midden. Feit was wel dat de bordjes meteen daarna terug op gelijke hoogte stonden en het spelletje kon opnieuw beginnen.
Kenny knalde nog een keertje naast, maar al snel verwaterde het spel van Rood-Wit weer. Alsof er ergernis in de ploeg leek te sluipen. Het verloor meer en meer de grip op de wedstrijd, zonder de tegenstander écht aan kansen te laten komen. Sascha moest op een andere manier zijn foutje recht zetten. Uiteindelijk was de drankpauze het vonkje dat onze ploeg nodig had om zich helemaal op te pompen.
Na de drankpauze ging Rood-Wit vol in het offensief. Lotfi knalde nog een keer naast. Redgy, Kenny, Nick, ze probeerden het allemaal. Helaas vonden ze telkens de doelman op hun weg naar de ultieme goal voor de overwinning te vieren. "Wie scoort, wint de wedstrijd", klonk het. Maar scoren gebeurde niet meer. Daardoor beslisten strafschoppen over wie in de volgende ronde, op 1 november, tegen Canticrode mag voetballen.
We zagen onze coach afstappen op een paar spelers. Twee minuten later zagen we ook die vijf spelers richting de middenstip. Vlug Vooruit zag de eerste strafschop gepakt worden door Sascha. Rood-Wit bleef foutloos van op de stip. Redgy mocht als laatste de strafschop nemen en liet, ondanks de druk van aan de zijlijn, de doelman kansloos. Uiteindelijk zegevieren de bezoekers, nét als vorig jaar trouwens, via strafschoppen.
