Seizoen 2021-2022
Terugblik op het seizoen 2021-2022
3 RECR. B (Voetbal Vlaanderen) - 5e plaats (34 punten)
3 RECR. B (Voetbal Vlaanderen) - 5e plaats (34 punten)
Lentekampioen!
Onze eerste ploeg is lentekampioen. Ok, het is een papieren titel, maar niet iets waar minder trots over gedaan mag worden. Vandaag was het wel knokken voor de drie punten tegen Ostan, overwinning nummer negen op rij.
De laatste thuiswedstrijd van het seizoen zou wel eens de laatste wedstrijd op het Universiteitsplein kunnen worden voor Rood-Wit. De reserven wilden die tegen Ostan in schoonheid eindigen, maar zagen dat gisterenavond door hun neus geboord worden. Daardoor was kon de eerste ploeg rekenen op een aantal invallers, waaronder doelman Jimmy en verdedigers Tom en Yannick. De groen-witten van Edegem hadden dan weer een mix van een paar ploegen op de been gebracht.
Het was van in het begin duidelijk dat Rood-Wit wel eens snel het verschil moest maken om ervoor te zorgen dat de gemixte elf van Ostan geen vertrouwen kregen. Het kreeg daartoe een paar mogelijkheden en na zowat zeven minuten voetballen, krulde Rodney het leer héérlijk tegen de touwen. Het snelle doelpunt was er, en er waren kansen om al vroeg helemaal op rozen te zitten via Nick en Lotfi.
Maar Rood-Wit zakte weg en nonchalance nam het over van het elftal van Marc De Clercq. Er waren nog mogelijkheden om de score uit te diepen. De thuisploeg wilde nog een strafschop na handspel, de scheids ging daar niet op in. Tegelijk voelde Ostan dat er wel eens meer in zat. Het kreeg op de counter wel een paar goeie kansen. Daar zat telkens een verdediger goed tussen.
Op het half uur ging het dan toch fout voor Rood-Wit. Een domme tackle in de zestien en de scheids wees naar de stip. Jimmy zou zichzelf, net als tegen Team Pouvri in de beker, ontpoppen tot penaltyheld. Hij stopte de elfmeter en de thuisploeg haalde opgelucht adem. "Wat een schijtmatch is dit nu weer", klonk het tijdens de rust. Nog vijfenveertig minuten stoempen en knokken en dan zat het seizoen er op. Met misschien wel de lentetitel op zak.
Maar ook na de rust bleef KFC Rood-Wit krasselen. Het leek wel of het een eindeseizoenswedstrijd was en de troepen geen zin hadden om lentekampioen te worden. Nochtans, alleen mits winst had de thuisploeg alles in eigen handen om de ploeg van de terugronde te worden. Enkel Vitesse Boom kon, door eventueel puntenverlies van ons, nog naast of over ons komen in die strijd. En de spion van de leider had er goede hoop in.
De jonge garde van Ostan bleef geloven in puntengewin op het Universiteitsplein. Even leek het erop dat Rood-Wit met een man minder verder moest, maar de tweede gele kaart voor de Fierens bleef op zak. Uit voorzorg werd hij naar de kant gehaald. Op het uur was het dan toch raak voor de bezoekers. Een fraai doelpunt over de rechterkant en de gelijkmaker hing tegen de touwen. De thuisploeg moest weer van voor af aan beginnen.
Wie dacht dat het wekkersignaal dan zou afgaan, kwam bedrogen uit. Rood-Wit kreeg nog wel een aantal mogelijkheden om opnieuw te scoren, maar steevast zat de jonge doelman van Ostan er tussen. Redgy, Lotfi, Tarik. Allemaal bleven ze steken op de man tussen de palen. Tot frustratie van de bank, die de lentetitel door hun handen zagen glippen. Een gelijkspel zou niet volstaan, aangezien Vitesse Boom zélf uithaalde tegen Belgica.
Met nog tien minuten op de klok kreeg Rood-Wit een vrije trap aan de middenlijn. Jarrith heeft een stevige lange bal in zijn voeten zitten en dacht: ik probeer het eens. Zijn doelpunt mocht, wanneer het gefilmd zijn, de hele wereld zijn over gegaan. De bezoekers drukten nog door, maar het scenario zoals in de heenwedstrijd (met een heel laat tegendoelpunt) bleef uit. Zevenentwintig op zevenentwintig. Lentekampioen!
De laatste thuiswedstrijd van het seizoen zou wel eens de laatste wedstrijd op het Universiteitsplein kunnen worden voor Rood-Wit. De reserven wilden die tegen Ostan in schoonheid eindigen, maar zagen dat gisterenavond door hun neus geboord worden. Daardoor was kon de eerste ploeg rekenen op een aantal invallers, waaronder doelman Jimmy en verdedigers Tom en Yannick. De groen-witten van Edegem hadden dan weer een mix van een paar ploegen op de been gebracht.
Het was van in het begin duidelijk dat Rood-Wit wel eens snel het verschil moest maken om ervoor te zorgen dat de gemixte elf van Ostan geen vertrouwen kregen. Het kreeg daartoe een paar mogelijkheden en na zowat zeven minuten voetballen, krulde Rodney het leer héérlijk tegen de touwen. Het snelle doelpunt was er, en er waren kansen om al vroeg helemaal op rozen te zitten via Nick en Lotfi.
Maar Rood-Wit zakte weg en nonchalance nam het over van het elftal van Marc De Clercq. Er waren nog mogelijkheden om de score uit te diepen. De thuisploeg wilde nog een strafschop na handspel, de scheids ging daar niet op in. Tegelijk voelde Ostan dat er wel eens meer in zat. Het kreeg op de counter wel een paar goeie kansen. Daar zat telkens een verdediger goed tussen.
Op het half uur ging het dan toch fout voor Rood-Wit. Een domme tackle in de zestien en de scheids wees naar de stip. Jimmy zou zichzelf, net als tegen Team Pouvri in de beker, ontpoppen tot penaltyheld. Hij stopte de elfmeter en de thuisploeg haalde opgelucht adem. "Wat een schijtmatch is dit nu weer", klonk het tijdens de rust. Nog vijfenveertig minuten stoempen en knokken en dan zat het seizoen er op. Met misschien wel de lentetitel op zak.
Maar ook na de rust bleef KFC Rood-Wit krasselen. Het leek wel of het een eindeseizoenswedstrijd was en de troepen geen zin hadden om lentekampioen te worden. Nochtans, alleen mits winst had de thuisploeg alles in eigen handen om de ploeg van de terugronde te worden. Enkel Vitesse Boom kon, door eventueel puntenverlies van ons, nog naast of over ons komen in die strijd. En de spion van de leider had er goede hoop in.
De jonge garde van Ostan bleef geloven in puntengewin op het Universiteitsplein. Even leek het erop dat Rood-Wit met een man minder verder moest, maar de tweede gele kaart voor de Fierens bleef op zak. Uit voorzorg werd hij naar de kant gehaald. Op het uur was het dan toch raak voor de bezoekers. Een fraai doelpunt over de rechterkant en de gelijkmaker hing tegen de touwen. De thuisploeg moest weer van voor af aan beginnen.
Wie dacht dat het wekkersignaal dan zou afgaan, kwam bedrogen uit. Rood-Wit kreeg nog wel een aantal mogelijkheden om opnieuw te scoren, maar steevast zat de jonge doelman van Ostan er tussen. Redgy, Lotfi, Tarik. Allemaal bleven ze steken op de man tussen de palen. Tot frustratie van de bank, die de lentetitel door hun handen zagen glippen. Een gelijkspel zou niet volstaan, aangezien Vitesse Boom zélf uithaalde tegen Belgica.
Met nog tien minuten op de klok kreeg Rood-Wit een vrije trap aan de middenlijn. Jarrith heeft een stevige lange bal in zijn voeten zitten en dacht: ik probeer het eens. Zijn doelpunt mocht, wanneer het gefilmd zijn, de hele wereld zijn over gegaan. De bezoekers drukten nog door, maar het scenario zoals in de heenwedstrijd (met een heel laat tegendoelpunt) bleef uit. Zevenentwintig op zevenentwintig. Lentekampioen!
FC De Kampioenen, maar dan in het écht
Cafévoetbal op haar best. Dat hebben Rood-Wit én Team Pouvri vanmiddag aan den lijve mogen ondervinden. Door een communicatiefout (en de nodige gevolgen) werd er vanmiddag niet gespeeld.
We schreven het al in het bekerverslag (helemaal onderaan): cafévoetbal op haar best. Vandaag werd daar nog een trede aan bijgevoegd. Door een pietlullige communicatiefout leek gans deze namiddag wel op een scène uit FC De Kampioenen. We nemen u even mee naar de aflevering 'de Gokchinees', waar Fernand Costermans ploegen omkocht op een 'eerlijke' manier. Zo zette hij een bus vast op een rond punt, waardoor die forfait moest geven omdat ze niet tijdig op het veld geraakte.
De situatie voor de wedstrijd was duidelijk. Team Pouvri, laatste in de stand, zou Rood-Wit bekampen op de velden van SK Heffen. Daar waar eerder ook in de beker werd gespeeld. Sommigen waren er echter al heel vroeg, maar zagen geen beweging. Tot er plots iemand opdook: "Het is hier niet te doen, je moet wat verder zijn." Ze kregen het adres mee, de troepen vertrokken richting het andere veld. Ondertussen kwamen ze nog bekenden tegen, die rechtsomkeer moesten maken.
De scheidsrechter, die ondertussen ook al ter plaatse was, werd ook naar het andere veld gestuurd. Wat later zou blijken dat Team Pouvri op het veld van JK Jolika verzamelde. Tegen half drie, er was een paar man een tocht door het Mechelse aan het doen, was zowat iedereen aanwezig op het andere terrein. De spelers konden zich omkleden en klaarmaken voor de wedstrijd. De goeie reeks moest verder gezet worden en dit kon alleen maar motivatie zijn.
Maar dan kwam hét moment van de middag. Ondanks een half uur aanwezigheid op de velden van JK Jolika, kwam Team Pouvri tot de vaststelling dat ze de scheidsrechter géén aparte cabine konden geven. De thuisploeg probeerde nog wel: "Je mag altijd onze kleedkamer even gebruiken", maar het mocht niet baten. De scheidsrechter zag op zijn klok: twintig voor drie. Hij vertelde dat er vandaag niet gespeeld zou worden. Een interview gaf hij niet, wel was hij meteen na de beslissing weg.
Consternatie alom: beide ploegen stonden quasi klaar om de wedstrijd, weliswaar zonder opwarming, te starten. Even was er nog sprake om vriendschappelijk wat minuten te maken, maar dat is er uiteindelijk niet van gekomen. Rood-Wit keerde terug naar huis, niet wetende wat er nu gaat gebeuren. De groene tafel zal beslissen. Feit is: het laatste woord is hier nog niet over gezegd.
We schreven het al in het bekerverslag (helemaal onderaan): cafévoetbal op haar best. Vandaag werd daar nog een trede aan bijgevoegd. Door een pietlullige communicatiefout leek gans deze namiddag wel op een scène uit FC De Kampioenen. We nemen u even mee naar de aflevering 'de Gokchinees', waar Fernand Costermans ploegen omkocht op een 'eerlijke' manier. Zo zette hij een bus vast op een rond punt, waardoor die forfait moest geven omdat ze niet tijdig op het veld geraakte.
De situatie voor de wedstrijd was duidelijk. Team Pouvri, laatste in de stand, zou Rood-Wit bekampen op de velden van SK Heffen. Daar waar eerder ook in de beker werd gespeeld. Sommigen waren er echter al heel vroeg, maar zagen geen beweging. Tot er plots iemand opdook: "Het is hier niet te doen, je moet wat verder zijn." Ze kregen het adres mee, de troepen vertrokken richting het andere veld. Ondertussen kwamen ze nog bekenden tegen, die rechtsomkeer moesten maken.
De scheidsrechter, die ondertussen ook al ter plaatse was, werd ook naar het andere veld gestuurd. Wat later zou blijken dat Team Pouvri op het veld van JK Jolika verzamelde. Tegen half drie, er was een paar man een tocht door het Mechelse aan het doen, was zowat iedereen aanwezig op het andere terrein. De spelers konden zich omkleden en klaarmaken voor de wedstrijd. De goeie reeks moest verder gezet worden en dit kon alleen maar motivatie zijn.
Maar dan kwam hét moment van de middag. Ondanks een half uur aanwezigheid op de velden van JK Jolika, kwam Team Pouvri tot de vaststelling dat ze de scheidsrechter géén aparte cabine konden geven. De thuisploeg probeerde nog wel: "Je mag altijd onze kleedkamer even gebruiken", maar het mocht niet baten. De scheidsrechter zag op zijn klok: twintig voor drie. Hij vertelde dat er vandaag niet gespeeld zou worden. Een interview gaf hij niet, wel was hij meteen na de beslissing weg.
Consternatie alom: beide ploegen stonden quasi klaar om de wedstrijd, weliswaar zonder opwarming, te starten. Even was er nog sprake om vriendschappelijk wat minuten te maken, maar dat is er uiteindelijk niet van gekomen. Rood-Wit keerde terug naar huis, niet wetende wat er nu gaat gebeuren. De groene tafel zal beslissen. Feit is: het laatste woord is hier nog niet over gezegd.
Uitgecounterd!
Onze eerste ploeg weet niet meer wat verliezen is. Ook de nummer twee, die zelf nog streed voor het kampioenschap, moest er vanmiddag aan geloven. Daardoor is het quasi zeker van de lentetitel.
“We willen graag de ploeg van de terugronde worden”, aldus onze coach enkele weken geleden. En wanneer je door de week dan eens tijd te veel hebt, begin je te tellen en te rekenen. Met achttien gesprokkelde punten staat Rood-Wit, als je het klassement vanaf de tweede ronde neemt, bovenaan. De tweede, met één punt achterstand, kwam vanmiddag op bezoek. Red Boys Elzestraat stond voor een cruciaal duel in de strijd voor de titel, aangezien Vitesse Boom deze voormiddag al won bij KFC Broechem.
Maar de eerste helft begon niet zoals de bezoekers dat wilden. Na een kwartiertje voetballen viel de eerste echte kans te noteren: Bilal zette het leer hard voor doel. Red Boys Elzestraat kreeg het leer niet weggewerkt en via Ruben ging de bal tegen de touwen. De ontgoocheling konden we zo van zijn gezicht aflezen, Rood-Wit maalde er niet om: opnieuw op voorsprong. De wedstrijd duurde nog wel lang, dus het bleef opletten.
Red Boys Elzestraat reageerde meteen met een paar mogelijkheden. Doelman Tim had vertrouwen nadat hij afgelopen vrijdag zijn eerste clean sheet in een aantal maanden bij elkaar keepte. Bovendien stond de verdediging ook als een huis en was doorkomen quasi niet mogelijk. Toch konden de bezoekers een paar keer voor dreiging zorgen. Het werd steevast ongedaan gemaakt. Aan de overkant kwamen de aanvallen er nauwelijks uit. De perfecte samenvatting voor een 0-0-wedstrijd. Al werd er al gescoord.
Ook naarmate de eerste helft vorderde, bleef Rood-Wit de opdrachten plichtbewust uitvoeren. Op het middenveld werd continu druk gezet, de aanvallers zochten naar ruimte en de verdediging stond pal wanneer dat moest. Dat Rood-Wit met de voorsprong ging rusten, had het dus te danken aan een eigen doelpunt van de bezoekers. Een 21 op 21 wenkte en dan was het kijken naar welke reeks nu de mooiste was, want eerder haalden ook de reserven zulke cijfers.
Na de pauze een heel ander vat waaruit getapt werd. Rood-Wit zocht naar de dubbele voorsprong en kreeg daar een paar mogelijkheden toe, maar ook aan de overkant hield Tim zijn team recht. Een doelpunt hing in de lucht en op het uur was het dan toch raak. Een heerlijke combinatie tussen Redgy, Lotfi en Tarik waarbij die laatste de thuisploeg richting de bevrijding knalde. Een 2-0-voorsprong, énkel KV Mechelen is meester om dát week in week uit weg te geven.
De bezoekers reageerden wel meteen. Ze claimden een doelpunt nadat de bal achter de doellijn leek te zijn. De scheids gebaarde om door te spelen. "Terecht", sprak onze doelman na de wedstrijd. Meteen naar de overkant was er voor Redgy dé kans om de deur definitief dicht te doen, maar de counter werd slecht uitgespeeld. En net als bij Malinwa zijn stilstaande fases een probleem bij Rood-Wit, zeker wanneer er net een dubbele meter in het veld kwam. De bal ging binnen, de stress sloeg toe.
Zeker wanneer Rood-Wit het vertikte om meteen daarna de wedstrijd in een beslissende plooi te leggen. Nick werd door Redgy de diepte in gestuurd. Hij kon alleen op de doelman gaan, maar besloot vol op de man die zijn doel beschermde. De bezoekers voelden dat er meer in zat en kropen vol in het offensief, Tim had nauwelijks nog werk. Hij deed wel slim van wat een doelman werd verwacht: de momentjes pakken die zich aandienden.
En zijn uittrappen zijn een geweldig wapen om ons kwartet in gang te zetten. Redgy leek aangetikt te worden, ging neer, maar kreeg geen fout mee. Het spel ging door en ging even later zélf het licht uitdoen bij de tegenstander: 3-1 na een welgemikte counter. De bezoekers zagen hun offensiefje nog bijna beloond worden met een tweede doelpunt, maar Tim was niet van de wijs te brengen. Er mocht géén spanning meer in de wedstrijd komen.
Bij één van de daaropvolgende aanvallen dook Rood-Wit plots met drie man op voor het doel van de bezoekers. Lotfi mocht en kon doelpunt nummer dertien van het seizoen maken: 4-1. "Noem ons gerust het Union van de reeks. We counteren alles kapot", klonk het na de wedstrijd. Lentekampioen, we hebben het zelf in handen. De komende duels tegen Team Pouvri en Ostan zullen daarvoor allesbepalend zijn... Twee keer winnen en het is áltijd binnen.
“We willen graag de ploeg van de terugronde worden”, aldus onze coach enkele weken geleden. En wanneer je door de week dan eens tijd te veel hebt, begin je te tellen en te rekenen. Met achttien gesprokkelde punten staat Rood-Wit, als je het klassement vanaf de tweede ronde neemt, bovenaan. De tweede, met één punt achterstand, kwam vanmiddag op bezoek. Red Boys Elzestraat stond voor een cruciaal duel in de strijd voor de titel, aangezien Vitesse Boom deze voormiddag al won bij KFC Broechem.
Maar de eerste helft begon niet zoals de bezoekers dat wilden. Na een kwartiertje voetballen viel de eerste echte kans te noteren: Bilal zette het leer hard voor doel. Red Boys Elzestraat kreeg het leer niet weggewerkt en via Ruben ging de bal tegen de touwen. De ontgoocheling konden we zo van zijn gezicht aflezen, Rood-Wit maalde er niet om: opnieuw op voorsprong. De wedstrijd duurde nog wel lang, dus het bleef opletten.
Red Boys Elzestraat reageerde meteen met een paar mogelijkheden. Doelman Tim had vertrouwen nadat hij afgelopen vrijdag zijn eerste clean sheet in een aantal maanden bij elkaar keepte. Bovendien stond de verdediging ook als een huis en was doorkomen quasi niet mogelijk. Toch konden de bezoekers een paar keer voor dreiging zorgen. Het werd steevast ongedaan gemaakt. Aan de overkant kwamen de aanvallen er nauwelijks uit. De perfecte samenvatting voor een 0-0-wedstrijd. Al werd er al gescoord.
Ook naarmate de eerste helft vorderde, bleef Rood-Wit de opdrachten plichtbewust uitvoeren. Op het middenveld werd continu druk gezet, de aanvallers zochten naar ruimte en de verdediging stond pal wanneer dat moest. Dat Rood-Wit met de voorsprong ging rusten, had het dus te danken aan een eigen doelpunt van de bezoekers. Een 21 op 21 wenkte en dan was het kijken naar welke reeks nu de mooiste was, want eerder haalden ook de reserven zulke cijfers.
Na de pauze een heel ander vat waaruit getapt werd. Rood-Wit zocht naar de dubbele voorsprong en kreeg daar een paar mogelijkheden toe, maar ook aan de overkant hield Tim zijn team recht. Een doelpunt hing in de lucht en op het uur was het dan toch raak. Een heerlijke combinatie tussen Redgy, Lotfi en Tarik waarbij die laatste de thuisploeg richting de bevrijding knalde. Een 2-0-voorsprong, énkel KV Mechelen is meester om dát week in week uit weg te geven.
De bezoekers reageerden wel meteen. Ze claimden een doelpunt nadat de bal achter de doellijn leek te zijn. De scheids gebaarde om door te spelen. "Terecht", sprak onze doelman na de wedstrijd. Meteen naar de overkant was er voor Redgy dé kans om de deur definitief dicht te doen, maar de counter werd slecht uitgespeeld. En net als bij Malinwa zijn stilstaande fases een probleem bij Rood-Wit, zeker wanneer er net een dubbele meter in het veld kwam. De bal ging binnen, de stress sloeg toe.
Zeker wanneer Rood-Wit het vertikte om meteen daarna de wedstrijd in een beslissende plooi te leggen. Nick werd door Redgy de diepte in gestuurd. Hij kon alleen op de doelman gaan, maar besloot vol op de man die zijn doel beschermde. De bezoekers voelden dat er meer in zat en kropen vol in het offensief, Tim had nauwelijks nog werk. Hij deed wel slim van wat een doelman werd verwacht: de momentjes pakken die zich aandienden.
En zijn uittrappen zijn een geweldig wapen om ons kwartet in gang te zetten. Redgy leek aangetikt te worden, ging neer, maar kreeg geen fout mee. Het spel ging door en ging even later zélf het licht uitdoen bij de tegenstander: 3-1 na een welgemikte counter. De bezoekers zagen hun offensiefje nog bijna beloond worden met een tweede doelpunt, maar Tim was niet van de wijs te brengen. Er mocht géén spanning meer in de wedstrijd komen.
Bij één van de daaropvolgende aanvallen dook Rood-Wit plots met drie man op voor het doel van de bezoekers. Lotfi mocht en kon doelpunt nummer dertien van het seizoen maken: 4-1. "Noem ons gerust het Union van de reeks. We counteren alles kapot", klonk het na de wedstrijd. Lentekampioen, we hebben het zelf in handen. De komende duels tegen Team Pouvri en Ostan zullen daarvoor allesbepalend zijn... Twee keer winnen en het is áltijd binnen.
Zege nummer zes (op een rij)
Anders dan de eerste tien minuten deden vermoeden, was het zwoegen en zweten voor drie punten. Uiteindelijk won Rood-Wit van Familia Academia met 2-4, de zesde zege op rij.
We moesten even lachen afgelopen week. Familia Academia had immers een aanvraag ingediend om een half uurtje later te beginnen. Rekening houdend met dat onze reserven hun wedstrijdje een half uurtje eerder zagen afgetrapt worden, konden we zeker de verplaatsing maken. Na twee weken zonder competitievoetbal voor onze eerste ploeg, was het een aangenaam weerzien. Een achttien op achttien pakken zou een unicum zijn.
Familia Academia was natuurlijk niet zomaar de eerste de beste. De ploeg verloor in de terugronde nog niet. Tot het vorige week tegen De Vrede in onzachte aanraking kwam met de nederlaag. En of ze daar van aangedaan waren. Rood-Wit begon gretig aan de wedstrijd en bij de eerste de beste kans was het meteen prijs. Redgy krulde van de linkerkant de bal enig mooi in de verste hoek. Een doelpunt zoals Nikola Storm ze ook wel eens durft maken.
Nog geen vijf minuten later zat Rood-Wit op rozen. De bezoekers combineerden aardig, de bal kwam tot bij Lotfi die een open gat benutte. De topschutter zit nu aan twaalf stuks. Een makkelijke namiddag was in de maak, zo leek het wel. Maar de bezoekers gingen plots dingen doen die ze anders niet zouden gedaan hebben: te lang lopen met de bal, nonchalance in de ploeg laten komen. En dan kan het best wel eens gevaarlijk worden.
Want Familia Academia voelde zich dan weer beter in de wedstrijd komen en op een hoekschop, alweer, bekroonde het dat ook met een doelpunt. Alweer geen clean sheet voor doelman Tim. De alarmbellen moesten afgaan, maar het duurde tot in de kleedkamer vooraleer de boodschap ook effectief toekwam. Alsof de snooze-knop een paar keer werd ingeduwd om rustig te blijven slapen.
Wie een ander spelbeeld in de tweede helft had verwacht, kwam bedrogen uit. De bezoekers bleven de dingen doen die ze in het tweede deel van de eerste helft ook deed en daarmee in de problemen kwam. De thuisploeg daarentegen rook bloed. Het wilde geen nul op zes op de tabellen zetten. Tim moest na vijf minuten een eerste keer plat na een schotje van Familia Academia. Rood-Wit geraakte gewoon niet meer tot bij de aanvallers.
Daarvan was Bilal tijdens de rust wel in de kleedkamer gebleven door blessure. Het was zwoegen voor Rood-Wit, en hopen dat de kansen uitbleven. Maar helaas. Met nog een twintigtal minuten op de klok kwam er plots een groot gat in de defensie van de bezoekers. Familia-Academia profiteerde optimaal en lieten doelman Tim kansloos: 2-2. Een KV Mechelen-scenario waar géén rekening mee werd gehouden.
De bal lag héél snel terug op de middenstip, Familia-Academia wilde erop en erover. Helaas voor de tegenstander: Rood-Wit deed wat het eerder ook al deed na een klap: reageren. Nick werd de diepte in gestuurd en hij zette de bezoekers weer op voorsprong. "En nu vasthouden", klonk het. Maar een kleine voorsprong over de streep trekken, tegen een tegenstander die bloed rook. Het zou sowieso nog een spannende slotfase worden.
En dat met kansen aan beide kanten. Eerst was er Lotfi die áltijd de 2-4 moest maken, nadien moest Tim uitpakken met een kattenreflex om de gelijkmaker van het bord te houden. Redgy werd nog fel aangepakt en een speler van Familia-Academia pakte nog rood. In de ultieme slotfase counterde Rood-Wit zich naar de zege: Sebastien duwde de 2-4 tegen de touwen na een heerlijke assist van de topschutter. Achttien op achttien. De ploeg van de terugronde, dat kan haast niet anders.
We moesten even lachen afgelopen week. Familia Academia had immers een aanvraag ingediend om een half uurtje later te beginnen. Rekening houdend met dat onze reserven hun wedstrijdje een half uurtje eerder zagen afgetrapt worden, konden we zeker de verplaatsing maken. Na twee weken zonder competitievoetbal voor onze eerste ploeg, was het een aangenaam weerzien. Een achttien op achttien pakken zou een unicum zijn.
Familia Academia was natuurlijk niet zomaar de eerste de beste. De ploeg verloor in de terugronde nog niet. Tot het vorige week tegen De Vrede in onzachte aanraking kwam met de nederlaag. En of ze daar van aangedaan waren. Rood-Wit begon gretig aan de wedstrijd en bij de eerste de beste kans was het meteen prijs. Redgy krulde van de linkerkant de bal enig mooi in de verste hoek. Een doelpunt zoals Nikola Storm ze ook wel eens durft maken.
Nog geen vijf minuten later zat Rood-Wit op rozen. De bezoekers combineerden aardig, de bal kwam tot bij Lotfi die een open gat benutte. De topschutter zit nu aan twaalf stuks. Een makkelijke namiddag was in de maak, zo leek het wel. Maar de bezoekers gingen plots dingen doen die ze anders niet zouden gedaan hebben: te lang lopen met de bal, nonchalance in de ploeg laten komen. En dan kan het best wel eens gevaarlijk worden.
Want Familia Academia voelde zich dan weer beter in de wedstrijd komen en op een hoekschop, alweer, bekroonde het dat ook met een doelpunt. Alweer geen clean sheet voor doelman Tim. De alarmbellen moesten afgaan, maar het duurde tot in de kleedkamer vooraleer de boodschap ook effectief toekwam. Alsof de snooze-knop een paar keer werd ingeduwd om rustig te blijven slapen.
Wie een ander spelbeeld in de tweede helft had verwacht, kwam bedrogen uit. De bezoekers bleven de dingen doen die ze in het tweede deel van de eerste helft ook deed en daarmee in de problemen kwam. De thuisploeg daarentegen rook bloed. Het wilde geen nul op zes op de tabellen zetten. Tim moest na vijf minuten een eerste keer plat na een schotje van Familia Academia. Rood-Wit geraakte gewoon niet meer tot bij de aanvallers.
Daarvan was Bilal tijdens de rust wel in de kleedkamer gebleven door blessure. Het was zwoegen voor Rood-Wit, en hopen dat de kansen uitbleven. Maar helaas. Met nog een twintigtal minuten op de klok kwam er plots een groot gat in de defensie van de bezoekers. Familia-Academia profiteerde optimaal en lieten doelman Tim kansloos: 2-2. Een KV Mechelen-scenario waar géén rekening mee werd gehouden.
De bal lag héél snel terug op de middenstip, Familia-Academia wilde erop en erover. Helaas voor de tegenstander: Rood-Wit deed wat het eerder ook al deed na een klap: reageren. Nick werd de diepte in gestuurd en hij zette de bezoekers weer op voorsprong. "En nu vasthouden", klonk het. Maar een kleine voorsprong over de streep trekken, tegen een tegenstander die bloed rook. Het zou sowieso nog een spannende slotfase worden.
En dat met kansen aan beide kanten. Eerst was er Lotfi die áltijd de 2-4 moest maken, nadien moest Tim uitpakken met een kattenreflex om de gelijkmaker van het bord te houden. Redgy werd nog fel aangepakt en een speler van Familia-Academia pakte nog rood. In de ultieme slotfase counterde Rood-Wit zich naar de zege: Sebastien duwde de 2-4 tegen de touwen na een heerlijke assist van de topschutter. Achttien op achttien. De ploeg van de terugronde, dat kan haast niet anders.
Vijftien op vijftien
Geknokt voor de drie punten. Elf strijders hebben de punten in eigen huis gehouden. Rood-Wit liet De Vrede puntenloos terug naar huis gaan.
Het was met een trillende stem toen we in december vroegen aan de geïnterviewden of we gingen zakken. Alle drie, in koor, zeiden ze: "Neen." En kijk: spoken verjagen mag Rood-Wit toevoegen aan haar lijstje wat gebeurde in 2022. In het nieuwe jaar verloor de club immers nog niet op de groene grasmat. Daar moest de wedstrijd tegen De Vrede aan toegevoegd worden. De ploeg van De Vierkante Paler Ben Jacobs hakte ons in oktober nog in de pan. Het werd 6-1, tijd dus om wat recht te zetten.
Ook onze eerste ploeg had te lijden onder het 'net met elf zijn'-syndroom. In extremis moest Bart ook afhaken. Iedereen zou dus negentig minuten voetballen en net als bij de reserven stond het blok goed. De Vrede zocht naar momenten om te scoren, maar vond er geen. De eerste twintig minuten was het zoeken voor beide partijen. Telkens liep het mis bij de laatste pass, waardoor de kansen uitbleven.
Maar je hebt geen kansen nodig om op voorsprong te komen. Dat demonstreerde De Vrede. Een voorzet werd door onze doelman ongelukkig in doel verwerkt. Rood-Wit reageerde meteen: Redgy zette eigenhandig de actie op en rondde het ook af. Meteen de gelijkmaker, zoals het de afgelopen weken vaak meteen reageerde na een tegenslag. Rood-Wit wilde echter meer: Bilal zette, na een hoekschop, zijn voet tegen een bal. De doelman redde.
Met nog een kwartiertje op de klok in de eerste helft wilde Bilal het nog eens proberen. Hij trapte vanuit de tweede lijn staalhard op de doelman. Aan de overkant moest Tim nauwelijks een redding uitvoeren. Het blok stond goed, de acties mochten nog net iets doelgerichter zijn. Alles was aanwezig om voor een vijfde opeenvolgende keer te winnen. Daarmee zette het de tegenstanders onder druk.
Ook na de pauze bleef het zoeken voor Rood-Wit. Zeker in de eerste vijf a tien minuten. De Vrede wilde maar wat graag winnen om de druk naar boven toe te houden. Het was echter de thuisploeg dat opnieuw tot scoren kwam. Maxim stuurde Redgy de diepte in. Die zag de doelman uit zijn doel komen en verraste hem met een heerlijke lobbal: 2-1. Voor hem het vierde doelpunt van het seizoen. Zijn terugkeer werpt duidelijk zijn vruchten af.
Door de achterstand moest De Vrede meer komen en ze gingen op de buitenspelval spelen. Tot drie keer toe raakte Rood-Wit erdoor, maar vertikte het om de kansen af te maken. Een voorzet van Tarik waaide aan de tweede paal voorbij. Lotfi kreeg een goeie kans, maar werd in extremis nog afgeblokt en ook Bilal poeierde nog eens een bal richting de kooi. Maar het derde, bevrijdende, doelpunt wilde maar niet vallen.
Het was knokken, overleven, voor de thuisploeg. Maar echt grote kansen gaf het niet weg. Doelman Tim kreeg, na zijn foutje in de eerste helft, nauwelijks werk op te knappen. Het was telkens wél opletten wanneer de verdediging ging dribbelen in of aan de rand van de zestien. De dichtgeknepen billen op de bank was niet van het weer, maar de schrik om twee punten te verliezen in de slotfase. Dat gebeurde eerder vandaag al.
Uiteindelijk bleef Rood-Wit al bij al makkelijk overeind. In de slotfase probeerde Lotfi het nog eens. Zijn loeier werd door de doelman gered. De scheids floot af, op het veld werd in de gietende regen nog verzameld. Elf strijders op het veld, het zingen achteraf ging als vanouds. Voor de vijfde opeenvolgende keer sprokkelen we drie punten. De spoken zijn verdwenen, de hemel klaar weer op boven Rood-Wit.
Het was met een trillende stem toen we in december vroegen aan de geïnterviewden of we gingen zakken. Alle drie, in koor, zeiden ze: "Neen." En kijk: spoken verjagen mag Rood-Wit toevoegen aan haar lijstje wat gebeurde in 2022. In het nieuwe jaar verloor de club immers nog niet op de groene grasmat. Daar moest de wedstrijd tegen De Vrede aan toegevoegd worden. De ploeg van De Vierkante Paler Ben Jacobs hakte ons in oktober nog in de pan. Het werd 6-1, tijd dus om wat recht te zetten.
Ook onze eerste ploeg had te lijden onder het 'net met elf zijn'-syndroom. In extremis moest Bart ook afhaken. Iedereen zou dus negentig minuten voetballen en net als bij de reserven stond het blok goed. De Vrede zocht naar momenten om te scoren, maar vond er geen. De eerste twintig minuten was het zoeken voor beide partijen. Telkens liep het mis bij de laatste pass, waardoor de kansen uitbleven.
Maar je hebt geen kansen nodig om op voorsprong te komen. Dat demonstreerde De Vrede. Een voorzet werd door onze doelman ongelukkig in doel verwerkt. Rood-Wit reageerde meteen: Redgy zette eigenhandig de actie op en rondde het ook af. Meteen de gelijkmaker, zoals het de afgelopen weken vaak meteen reageerde na een tegenslag. Rood-Wit wilde echter meer: Bilal zette, na een hoekschop, zijn voet tegen een bal. De doelman redde.
Met nog een kwartiertje op de klok in de eerste helft wilde Bilal het nog eens proberen. Hij trapte vanuit de tweede lijn staalhard op de doelman. Aan de overkant moest Tim nauwelijks een redding uitvoeren. Het blok stond goed, de acties mochten nog net iets doelgerichter zijn. Alles was aanwezig om voor een vijfde opeenvolgende keer te winnen. Daarmee zette het de tegenstanders onder druk.
Ook na de pauze bleef het zoeken voor Rood-Wit. Zeker in de eerste vijf a tien minuten. De Vrede wilde maar wat graag winnen om de druk naar boven toe te houden. Het was echter de thuisploeg dat opnieuw tot scoren kwam. Maxim stuurde Redgy de diepte in. Die zag de doelman uit zijn doel komen en verraste hem met een heerlijke lobbal: 2-1. Voor hem het vierde doelpunt van het seizoen. Zijn terugkeer werpt duidelijk zijn vruchten af.
Door de achterstand moest De Vrede meer komen en ze gingen op de buitenspelval spelen. Tot drie keer toe raakte Rood-Wit erdoor, maar vertikte het om de kansen af te maken. Een voorzet van Tarik waaide aan de tweede paal voorbij. Lotfi kreeg een goeie kans, maar werd in extremis nog afgeblokt en ook Bilal poeierde nog eens een bal richting de kooi. Maar het derde, bevrijdende, doelpunt wilde maar niet vallen.
Het was knokken, overleven, voor de thuisploeg. Maar echt grote kansen gaf het niet weg. Doelman Tim kreeg, na zijn foutje in de eerste helft, nauwelijks werk op te knappen. Het was telkens wél opletten wanneer de verdediging ging dribbelen in of aan de rand van de zestien. De dichtgeknepen billen op de bank was niet van het weer, maar de schrik om twee punten te verliezen in de slotfase. Dat gebeurde eerder vandaag al.
Uiteindelijk bleef Rood-Wit al bij al makkelijk overeind. In de slotfase probeerde Lotfi het nog eens. Zijn loeier werd door de doelman gered. De scheids floot af, op het veld werd in de gietende regen nog verzameld. Elf strijders op het veld, het zingen achteraf ging als vanouds. Voor de vijfde opeenvolgende keer sprokkelen we drie punten. De spoken zijn verdwenen, de hemel klaar weer op boven Rood-Wit.
We kijken weer omhoog
Rood-Wit dendert voort in de competitie. Voor de vierde week op rij werden er drie punten gepakt. Met negentien punten heeft het de onderste regionen van het klassement voorgoed achter zich gelaten. De blik kan omhoog.
Rood-Wit tegen Belgica in het Vic Coveliersstadion. Dat is opletten voor hele late doelpunten. Dat was zo tegen de Edegemnaars twee jaar geleden en dat was zo in oktober, toen we hier mochten voetballen tegen Ostan. Vandaag miste de coach zijn kapitein. Hij was geelgeschorst. Nick Loubry was zijn vervanger. Voorin kon hij dan weer rekenen op de flitsen van Redgy, die terugkeerde uit schorsing.
En of hij warm stond. Twee weken moest hij noodgedwongen toekijken, maar na vijf minuten voetballen had hij zijn moment al te pakken. Een heerlijke aanval werd knap afgerond door de middenvelder. Nog geen twee minuten later was het opnieuw prijs bij de bezoekers. Nick Mariën dribbelde zich voorbij zijn verdedigers en legde de bal terug. Lotfi knalde zijn tiende van het seizoen tegen de touwen. 0-2, na tien minuten. Het ging vlot.
Misschien wel iets té vlot. Want niet veel later hing de aansluitingstreffer al tegen de touwen. Op een hoekschop, alweer, leek Nick Loubry de bal nog voor de lijn weg te werken, maar de scheids gaf het doelpunt. Al was niet iedereen bij Belgica het daarmee eens. Zij wilden liever een strafschop en een rode kaart zien, want onze verdediger raakte de bal nog met de hand achter de doellijn. Rood-Wit leek de simpele zege die in de maak was, weg te geven.
Nog voor het half uur kregen we nog twee doelpunten te zien. In een duel met Nick verspeelde hij de bal en ging die tegen de touwen (2-2), maar niet veel later trapte Bilal de bal tegen de touwen, nadat Tim een stevige knal naar voren verstuurde. Gekeken naar Union, waar Moris dat zo vaak doet richting het duo Vanzeir-Undav. In het slotkwartier kwamen er weinig kansen, waardoor de kleedkamers werden opgezocht met een voorsprong voor de bezoekers. Al bleef het wél opletten voor die laatste minuten.
Maar de doemdenkers zouden na de rust anders piepen. Met een paar tactische wijzigingen probeerde de coach de blackout van in het tweede kwartier te vermijden. Het leverde in de beginfase van de tweede helft nauwelijks doelgevaar op. Wanneer er dan toch een kans kwam, was het wel meteen prijs. Bilal met een uitstekende voorzet, Tarik trapte de bal hoog tegen de touwen. Al hield men het hart vast op de bank. De bal ging wel héél hoog tegen de touwen.
Even daarvoor was er ook al een uitstekende mogelijkheid. Bilal kon scoren met het hoofd, maar hij zag zijn kopbal tegen de lat uiteenspatten. Belgica probeerde na de 2-4 nog wat terug te doen, maar verder dan een paar pogingen naast de kooi kwamen ze niet. Ondertussen vermaakte het thuispubliek zich. "Zo'n mooi voetbal hebben we hier nog niet vaak gezien", klonk het. Onze coach glunderde.
Met nog ruim twintig minuten op de klok, was het wachten op het laatste fluitsignaal. Het was wel quasi zeker dat de drie punten meer de bus op gingen naar Wilrijk. Maar wanneer je een doelpuntje extra kan maken, laat je dat nooit liggen. Lotfi knalde op de doelman en twee minuten later werd hij de diepte in gestuurd door Redgy. De topschutter van het team legde zijn elfde van het seizoen tegen de touwen.
Zowat iedereen voorin had gescoord, dan vond de coach het tijd om een paar wisselspelers wat minuten te gunnen. Zo kwamen Faisal en Sebastian in de ploeg. Zij zagen zo'n tien minuten voor tijd Nick Mariën nog scoren. En of het deugd deed, want het was al een tijdje geleden dat hij nog scoorde. Belgica testte in de slotfase van de wedstrijd nog eens de vuisten van onze doelman, maar verder dan dat kwamen ze niet. "We zijn vandaag met de billen bloot gegaan", was het enige wat ze na de wedstrijd kwijt wilden.
Rood-Wit tegen Belgica in het Vic Coveliersstadion. Dat is opletten voor hele late doelpunten. Dat was zo tegen de Edegemnaars twee jaar geleden en dat was zo in oktober, toen we hier mochten voetballen tegen Ostan. Vandaag miste de coach zijn kapitein. Hij was geelgeschorst. Nick Loubry was zijn vervanger. Voorin kon hij dan weer rekenen op de flitsen van Redgy, die terugkeerde uit schorsing.
En of hij warm stond. Twee weken moest hij noodgedwongen toekijken, maar na vijf minuten voetballen had hij zijn moment al te pakken. Een heerlijke aanval werd knap afgerond door de middenvelder. Nog geen twee minuten later was het opnieuw prijs bij de bezoekers. Nick Mariën dribbelde zich voorbij zijn verdedigers en legde de bal terug. Lotfi knalde zijn tiende van het seizoen tegen de touwen. 0-2, na tien minuten. Het ging vlot.
Misschien wel iets té vlot. Want niet veel later hing de aansluitingstreffer al tegen de touwen. Op een hoekschop, alweer, leek Nick Loubry de bal nog voor de lijn weg te werken, maar de scheids gaf het doelpunt. Al was niet iedereen bij Belgica het daarmee eens. Zij wilden liever een strafschop en een rode kaart zien, want onze verdediger raakte de bal nog met de hand achter de doellijn. Rood-Wit leek de simpele zege die in de maak was, weg te geven.
Nog voor het half uur kregen we nog twee doelpunten te zien. In een duel met Nick verspeelde hij de bal en ging die tegen de touwen (2-2), maar niet veel later trapte Bilal de bal tegen de touwen, nadat Tim een stevige knal naar voren verstuurde. Gekeken naar Union, waar Moris dat zo vaak doet richting het duo Vanzeir-Undav. In het slotkwartier kwamen er weinig kansen, waardoor de kleedkamers werden opgezocht met een voorsprong voor de bezoekers. Al bleef het wél opletten voor die laatste minuten.
Maar de doemdenkers zouden na de rust anders piepen. Met een paar tactische wijzigingen probeerde de coach de blackout van in het tweede kwartier te vermijden. Het leverde in de beginfase van de tweede helft nauwelijks doelgevaar op. Wanneer er dan toch een kans kwam, was het wel meteen prijs. Bilal met een uitstekende voorzet, Tarik trapte de bal hoog tegen de touwen. Al hield men het hart vast op de bank. De bal ging wel héél hoog tegen de touwen.
Even daarvoor was er ook al een uitstekende mogelijkheid. Bilal kon scoren met het hoofd, maar hij zag zijn kopbal tegen de lat uiteenspatten. Belgica probeerde na de 2-4 nog wat terug te doen, maar verder dan een paar pogingen naast de kooi kwamen ze niet. Ondertussen vermaakte het thuispubliek zich. "Zo'n mooi voetbal hebben we hier nog niet vaak gezien", klonk het. Onze coach glunderde.
Met nog ruim twintig minuten op de klok, was het wachten op het laatste fluitsignaal. Het was wel quasi zeker dat de drie punten meer de bus op gingen naar Wilrijk. Maar wanneer je een doelpuntje extra kan maken, laat je dat nooit liggen. Lotfi knalde op de doelman en twee minuten later werd hij de diepte in gestuurd door Redgy. De topschutter van het team legde zijn elfde van het seizoen tegen de touwen.
Zowat iedereen voorin had gescoord, dan vond de coach het tijd om een paar wisselspelers wat minuten te gunnen. Zo kwamen Faisal en Sebastian in de ploeg. Zij zagen zo'n tien minuten voor tijd Nick Mariën nog scoren. En of het deugd deed, want het was al een tijdje geleden dat hij nog scoorde. Belgica testte in de slotfase van de wedstrijd nog eens de vuisten van onze doelman, maar verder dan dat kwamen ze niet. "We zijn vandaag met de billen bloot gegaan", was het enige wat ze na de wedstrijd kwijt wilden.
De trein is vertrokken
Willen de passagiers aan het spoor instappen, want de trein is echt wel vertrokken. Rood-Wit klopte achtereenvolgens Berkenrode en Broechem. Vandaag mocht Sint Jozef bij aan dat lijstje toegevoegd worden.
De reserven zagen hun wedstrijd uitgesteld worden door het slechte veld, maar de weergoden waren de eerste ploegen goed gezind en dus stopten de regendruppels met uit de lucht te vallen. Rood-Wit wilde een vervolg breien aan de goeie reeks waar het na de winterstop aan begonnen was. Zonder de forfait-nederlaag tegen Vitesse Boom spraken we over een zeven op negen. Sint Jozef, de nummer drie in de stand, kwam op bezoek.
Maar écht wakker leken ze niet. Na nog geen twee minuten had Bilal al een actie uit zijn schoenen getoverd en legde de bal voor doel. Tarik, die goed mee opgerukt was, legde de bal tegen de touwen. Rood-Wit op voorsprong en de nummer drie moest achtervolgen. Echt grote kansen kwamen daar in het begin niet van. Meer zelfs, de zon kwam achter de wolken even piepen. Het leek erop dat de wolken werden verdreven.
Op het veld was het knokken geblazen. Rood-Wit vocht voor elke morzel grond en Sint Jozef probeerde dan weer wakker te worden. De coach liet dat ook constant blijken langs de lijn. En het kreeg ook een uitstekende kans: op het half uur werd de bal voor doel gezet. De spits moest de bal kruisen en in doel leggen, maar hij trapte de bal een meter of twee naast de kooi. Verder was het ook op een hoekschop gevaarlijk. Yannis kopte de bal voor de neus van een speler van de tegenpartij weg.
Rood-Wit kwam er minder en minder uit, maar als het kwam, was het telkens gevaarlijk. Doelman Glenn Pauwels van Sint Jozef moest elke keer goed opletten wanneer er weer een paar blauwen voor het doel opdoken. Uiteindelijk werd de rust gehaald met een kleine voorsprong op het bord. Alles was ter plaatse om de drie punten thuis te houden en zo voor de negen op negen te zorgen. Er kon alvast geklommen worden in het klassement.
Ook na de pauze bleef Rood-Wit de betere ploeg. Het bekroonde dat alweer met een snel doelpunt. Sebaastien kreeg de bal aangespeeld en dacht even naar doel te trappen. Tot zijn eigen verbazing zag hij de bal ook tegen de touwen gaan. Sint Jozef moest reageren, maar had geluk dat het derde doelpunt van Rood-Wit werd afgekeurd. De thuisploeg zocht en vond een weg richting de goal, Nick Mariën stond volgens de scheids echter buitenspel.
Bij de dubbele voorsprong op het bord kon er gegrapt worden. De negen op negen tegen de nummers drie, vier én vijf was binnen handbereik. Sint Jozef probeerde nog wel wat te doen, maar reddingen moest Tim niet uitvoeren. Wél opletten dat er niet een kans zou binnen waaien, maar zelfs dat zou niet lukken. Rood-Wit kon uiteindelijk makkelijk overeind blijven en de zon kwam er stilletjes aan door.
De thuisploeg wilde echter meer. "Een derde doelpunt zou de stress helemaal wegnemen", aldus onze coach langs de lijn. En Tarik aanhoorde de gebeden en willigde deze in. Met een prachtige lob over de doelman van Sint Jozef zette hij de thuisploeg op een veilige voorsprong. Zo kreeg de jonge Jany Tysmans zijn kans bij de eerste ploeg en liet hij een paar goeie acties noteren. Maar kansen waren daar nog niet bij.
In de slotfase van de wedstrijd was er Lotfi, die de druk achter zich in de topschutterslijst weer voelt toenemen. Hij zette een actie op, omspeelde de doelman en legde de bal tegen de touwen: 4-0. Sint Jozef zag sterretjes, maar mocht in de slotfase toch ingetogen vieren nadat de eerredder in doel rolde. Negen op negen, de laatste plaatsen werden achter ons gelaten. Volgende week volgt een nieuwe clash tegen Belgica.
De reserven zagen hun wedstrijd uitgesteld worden door het slechte veld, maar de weergoden waren de eerste ploegen goed gezind en dus stopten de regendruppels met uit de lucht te vallen. Rood-Wit wilde een vervolg breien aan de goeie reeks waar het na de winterstop aan begonnen was. Zonder de forfait-nederlaag tegen Vitesse Boom spraken we over een zeven op negen. Sint Jozef, de nummer drie in de stand, kwam op bezoek.
Maar écht wakker leken ze niet. Na nog geen twee minuten had Bilal al een actie uit zijn schoenen getoverd en legde de bal voor doel. Tarik, die goed mee opgerukt was, legde de bal tegen de touwen. Rood-Wit op voorsprong en de nummer drie moest achtervolgen. Echt grote kansen kwamen daar in het begin niet van. Meer zelfs, de zon kwam achter de wolken even piepen. Het leek erop dat de wolken werden verdreven.
Op het veld was het knokken geblazen. Rood-Wit vocht voor elke morzel grond en Sint Jozef probeerde dan weer wakker te worden. De coach liet dat ook constant blijken langs de lijn. En het kreeg ook een uitstekende kans: op het half uur werd de bal voor doel gezet. De spits moest de bal kruisen en in doel leggen, maar hij trapte de bal een meter of twee naast de kooi. Verder was het ook op een hoekschop gevaarlijk. Yannis kopte de bal voor de neus van een speler van de tegenpartij weg.
Rood-Wit kwam er minder en minder uit, maar als het kwam, was het telkens gevaarlijk. Doelman Glenn Pauwels van Sint Jozef moest elke keer goed opletten wanneer er weer een paar blauwen voor het doel opdoken. Uiteindelijk werd de rust gehaald met een kleine voorsprong op het bord. Alles was ter plaatse om de drie punten thuis te houden en zo voor de negen op negen te zorgen. Er kon alvast geklommen worden in het klassement.
Ook na de pauze bleef Rood-Wit de betere ploeg. Het bekroonde dat alweer met een snel doelpunt. Sebaastien kreeg de bal aangespeeld en dacht even naar doel te trappen. Tot zijn eigen verbazing zag hij de bal ook tegen de touwen gaan. Sint Jozef moest reageren, maar had geluk dat het derde doelpunt van Rood-Wit werd afgekeurd. De thuisploeg zocht en vond een weg richting de goal, Nick Mariën stond volgens de scheids echter buitenspel.
Bij de dubbele voorsprong op het bord kon er gegrapt worden. De negen op negen tegen de nummers drie, vier én vijf was binnen handbereik. Sint Jozef probeerde nog wel wat te doen, maar reddingen moest Tim niet uitvoeren. Wél opletten dat er niet een kans zou binnen waaien, maar zelfs dat zou niet lukken. Rood-Wit kon uiteindelijk makkelijk overeind blijven en de zon kwam er stilletjes aan door.
De thuisploeg wilde echter meer. "Een derde doelpunt zou de stress helemaal wegnemen", aldus onze coach langs de lijn. En Tarik aanhoorde de gebeden en willigde deze in. Met een prachtige lob over de doelman van Sint Jozef zette hij de thuisploeg op een veilige voorsprong. Zo kreeg de jonge Jany Tysmans zijn kans bij de eerste ploeg en liet hij een paar goeie acties noteren. Maar kansen waren daar nog niet bij.
In de slotfase van de wedstrijd was er Lotfi, die de druk achter zich in de topschutterslijst weer voelt toenemen. Hij zette een actie op, omspeelde de doelman en legde de bal tegen de touwen: 4-0. Sint Jozef zag sterretjes, maar mocht in de slotfase toch ingetogen vieren nadat de eerredder in doel rolde. Negen op negen, de laatste plaatsen werden achter ons gelaten. Volgende week volgt een nieuwe clash tegen Belgica.
De ommekeer is ingezet
De eerste ploeg heeft zes op zes te pakken. Twee doelpunten van Bilal maakten een vroege achterstand tegen KFC Broechem ongedaan. Stilaan worden de laatste plaatsen achter gelaten.
Missie Redding werd vorige week in gezet met een broodnodige en deugddoende zege tegen SK Berkenrode. Maar één zwaluw maakt de lente niet en dus diende de wedstrijd een vervolg te krijgen tegen KFC Broechem. Een ploeg waartegen we nog nooit een goeie wedstrijd hebben gespeeld en één keer met een puntje naar huis zijn gegaan. Bovendien waren we net met elf, maar net op zo'n momenten laat Rood-Wit haar tanden zien.
Nog geen vijf minuten waren we bezig of de thuisploeg stond op voorsprong. Een hoekschop, een oud zeer bij Rood-Wit, bleef hangen en werd binnen gekopt door Broechem. Maar Rood-Wit herpakte zich en nog geen twee minuten later hingen de bordjes alweer in evenwicht. Een knappe actie van Jarrith en Billal duwde de bal tegen de touwen. De gelijkmaker was een feit, nu was het zaak vast te houden en eventueel zelfs door te duwen.
De thuisploeg was verrast door de aanpak van Rood-Wit, dat er zijn hoofd voor legde. "We werken voor elkaar vandaag", hoorden we vlak voor de wedstrijd op gang werd gefloten en dat lieten de spelers ook zien. De tijd tikte weg, het spel was goed. Echte kansen waren er nog wel, Billal met een schotje en ook Tarik en Lotfi hadden goeie acties in huis. Alleen hadden ze niet al te veel succes.
Wanneer iedereen zich opmaakte voor de rust, was er nog een momentje voor de bezoekers. Een bal van Nick werd aan de tweede paal binnen geduwd door Billal. Het was zijn tweede van de middag. Nog één keer kwam Broechem vlak voor de rust, maar de drie tegen één situatie werd slecht uitgespeeld en zo trok Rood-Wit met een voorsprong richting kleedkamers. En dat voor de tweede week op rij.
In het begin van de tweede helft ging Rood-Wit op zoek naar een derde doelpunt. Op een schot van Bilal moest de doelman tussen komen. Twee minuten later was er een actie van Lotfi, het schot werd opnieuw gepakt. De thuisploeg probeerde aan de overkant ook wel wat te doen, maar aan echte kansen kwam het niet. Tim beleefde een rustige beginfase. De tijd tikte weg, Rood-Wit zag het graag gebeuren.
Op het uur leek Rood-Wit dan toch het derde doelpunt te scoren. Een vrije trap bleef hangen en kwam voor de voeten van Nick Loubry. Die zag zijn schot over de doellijn hobbelen, terwijl de scheids floot. Bilal stond immers buitenspel en dreigde het leer nog tegen de touwen te rammen. Géén 1-3. "Allez scheids, nu scoor ik eens", klonk het bij de verdediger met een glimlach. De scheids lachte mee.
De tijd tikte weg, Broechem ging op zoek naar de gelijkmaker. Stelselmatig nam de druk van de thuisploeg toe en kreeg Rood-Wit het moeilijker om erdoor te geraken. "We gaan man op man spelen achterin", hoorden we de coach van de tegenpartij zeggen. "Dan gaan wij met Lotfi onze snelheid voorin gebruiken", was de replica van onze trainer, die voor de gelegenheid ook een tenue had aangetrokken. De druk van de coach leverde meteen ook een pak vechtlust op.
In de slotfase van de wedstrijd moest Tim zijn kunnen nog tonen. Meer dan eens hield hij de Rood-Witte voorsprong op het bord. Een schot laag over de grond in de hoek? Geen probleem. Een kopbal na een hoekschop? Geen probleem. Alles stopte hij. Broechem wilde nog een strafschop na hands, maar de scheids gaf geen krimp. Zo pakt Rood-Wit opnieuw de drie punten en heeft het met zes op zes zijn puntentotaal bijna verdubbeld.
Missie Redding werd vorige week in gezet met een broodnodige en deugddoende zege tegen SK Berkenrode. Maar één zwaluw maakt de lente niet en dus diende de wedstrijd een vervolg te krijgen tegen KFC Broechem. Een ploeg waartegen we nog nooit een goeie wedstrijd hebben gespeeld en één keer met een puntje naar huis zijn gegaan. Bovendien waren we net met elf, maar net op zo'n momenten laat Rood-Wit haar tanden zien.
Nog geen vijf minuten waren we bezig of de thuisploeg stond op voorsprong. Een hoekschop, een oud zeer bij Rood-Wit, bleef hangen en werd binnen gekopt door Broechem. Maar Rood-Wit herpakte zich en nog geen twee minuten later hingen de bordjes alweer in evenwicht. Een knappe actie van Jarrith en Billal duwde de bal tegen de touwen. De gelijkmaker was een feit, nu was het zaak vast te houden en eventueel zelfs door te duwen.
De thuisploeg was verrast door de aanpak van Rood-Wit, dat er zijn hoofd voor legde. "We werken voor elkaar vandaag", hoorden we vlak voor de wedstrijd op gang werd gefloten en dat lieten de spelers ook zien. De tijd tikte weg, het spel was goed. Echte kansen waren er nog wel, Billal met een schotje en ook Tarik en Lotfi hadden goeie acties in huis. Alleen hadden ze niet al te veel succes.
Wanneer iedereen zich opmaakte voor de rust, was er nog een momentje voor de bezoekers. Een bal van Nick werd aan de tweede paal binnen geduwd door Billal. Het was zijn tweede van de middag. Nog één keer kwam Broechem vlak voor de rust, maar de drie tegen één situatie werd slecht uitgespeeld en zo trok Rood-Wit met een voorsprong richting kleedkamers. En dat voor de tweede week op rij.
In het begin van de tweede helft ging Rood-Wit op zoek naar een derde doelpunt. Op een schot van Bilal moest de doelman tussen komen. Twee minuten later was er een actie van Lotfi, het schot werd opnieuw gepakt. De thuisploeg probeerde aan de overkant ook wel wat te doen, maar aan echte kansen kwam het niet. Tim beleefde een rustige beginfase. De tijd tikte weg, Rood-Wit zag het graag gebeuren.
Op het uur leek Rood-Wit dan toch het derde doelpunt te scoren. Een vrije trap bleef hangen en kwam voor de voeten van Nick Loubry. Die zag zijn schot over de doellijn hobbelen, terwijl de scheids floot. Bilal stond immers buitenspel en dreigde het leer nog tegen de touwen te rammen. Géén 1-3. "Allez scheids, nu scoor ik eens", klonk het bij de verdediger met een glimlach. De scheids lachte mee.
De tijd tikte weg, Broechem ging op zoek naar de gelijkmaker. Stelselmatig nam de druk van de thuisploeg toe en kreeg Rood-Wit het moeilijker om erdoor te geraken. "We gaan man op man spelen achterin", hoorden we de coach van de tegenpartij zeggen. "Dan gaan wij met Lotfi onze snelheid voorin gebruiken", was de replica van onze trainer, die voor de gelegenheid ook een tenue had aangetrokken. De druk van de coach leverde meteen ook een pak vechtlust op.
In de slotfase van de wedstrijd moest Tim zijn kunnen nog tonen. Meer dan eens hield hij de Rood-Witte voorsprong op het bord. Een schot laag over de grond in de hoek? Geen probleem. Een kopbal na een hoekschop? Geen probleem. Alles stopte hij. Broechem wilde nog een strafschop na hands, maar de scheids gaf geen krimp. Zo pakt Rood-Wit opnieuw de drie punten en heeft het met zes op zes zijn puntentotaal bijna verdubbeld.
Missie Redding is ingezet
Rood-Wit is bij de tweede wedstrijd van het nieuwe jaar in geslaagd om de drie punten thuis te houden. Het vocht zicht naar de overwinning tegen Berkenrode. Jarrith zorgde voor de bevrijding.
De eerste ploeg moest vol aan de bak tegen Berkenrode, nadat de wedstrijd tegen Vitesse Boom op een forfait-nederlaag is geëindigd. "We behouden het positieve van die wedstrijd. Ik wil dat je knokt voor elkaar en je als ploeg laat zien", aldus de coach vooraf. Maar hij moest timmeren: géén Matthew of Lotfi, die beiden geschorst moesten toekijken. Imad kwam zich nog eens laten zien en mocht zich opmaken voor een basisplaats.
Rood-Wit begon ook goed aan de wedstrijd. Al snel lieten een paar lange ballen de monden van de aanwezigen open vallen. Tarik zorgde voor een eerste kopbalkans voor Bilal. Twee minuten later verstuurde Jarrith een uitstekende bal richting Imad. Die vond dan weer de handen van de goalie op zijn weg. Het eerste kwartier deed vermoeden dat de thuisploeg klaar was om de inhaalrace in te zetten.
"Een corner levert ons nooit eens wat op", klinkt het wel meer dan eens. Wel, dan was vandaag de ideale moment om daar verandering in te brengen. Jarrith kopte een hoekschop héérlijk tegen de touwen. Tussen twee verdedigers door wist hij het leer nog in het juiste doel weg te leggen. Het was ook de ideale moment om tegen te prikken, want Rood-Wit had wel wat energie opgebruikt in het eerste half uur.
Berkenrode probeerde wel iets te doen aan de achterstand, maar verder dan een vermeende poging om een strafschop te versieren zat er niet in. En dat versieren, kan je letterlijk nemen. Een dribbel en een val over de bal. De scheids ging niet er, meer dan terecht, niet op in. Een paar minuten later zag Rodney een bal over zijn doel vliegen. Zo trokken we met een kleine voorsprong richting kleedkamers.
Rood-Wit kwam ook uitstekend uit de kleedkamers. Bilal kreeg al vrij snel een eerste mogelijkheid om de dubbele voorsprong op het bord te zetten, maar zag zijn schot over het doel gaan. Even later richting de overkant, waar Rodney uitstekend plat ging op een schot van Berkenrode. De bezoekers probeerden dan weer iets aanvallends in elkaar te knutselen. Echt veel hadden ze tot dan niet afgedwongen.
En Rood-Wit vocht voor elke morzel grond. Overlevingsmodus werd ingezet. Met in het achterhoofd het duel tussen Team Pouvri en Boterwaag United waren drie punten vandaag bijzonder welkom. Aan de overkant zocht de thuisploeg wel naar een dubbele voorsprong. Een paar pogingen van Redgy werden gevaarlijk voor doel gebracht, maar de doelman moest nauwelijks ingrijpen. Hij beleefde een rustige namiddag.
De tijd tikte weg in het voordeel van de thuisploeg. Constant werd er naar de klok gekeken. Elk minuutje dat voorbij was, was er eentje gewonnen. Maar een scenario zoals in Ostan moest absoluut vermeden worden. Toen stond de ploeg ook voor tot minuut 91, waarna het toch de gelijkmaker moest incasseren. Dat moest vandaag absoluut vermeden worden. En Berkenrode deed er alles aan om als nummer drie toch niet te verliezen in Wilrijk.
Er waren nog twee vrije trappen die iets van doelgevaar opleverden, maar niet om te zeggen dat onze doelman een wereldsave moest uitvoeren. Snel weer naar de overkant, waar Redgy in de slotfase van de wedstrijd nog een tik kreeg te verwerken. "Komedie", aldus Berkenrode. Het bloed aan de enkel na de wedstrijd sprak boekdelen. Uiteindelijk hield Rodney, samen met zijn verdediging, voor het eerst deze competitie de nul en werd Missie Redding ingezet met een gouden driepunter.
De eerste ploeg moest vol aan de bak tegen Berkenrode, nadat de wedstrijd tegen Vitesse Boom op een forfait-nederlaag is geëindigd. "We behouden het positieve van die wedstrijd. Ik wil dat je knokt voor elkaar en je als ploeg laat zien", aldus de coach vooraf. Maar hij moest timmeren: géén Matthew of Lotfi, die beiden geschorst moesten toekijken. Imad kwam zich nog eens laten zien en mocht zich opmaken voor een basisplaats.
Rood-Wit begon ook goed aan de wedstrijd. Al snel lieten een paar lange ballen de monden van de aanwezigen open vallen. Tarik zorgde voor een eerste kopbalkans voor Bilal. Twee minuten later verstuurde Jarrith een uitstekende bal richting Imad. Die vond dan weer de handen van de goalie op zijn weg. Het eerste kwartier deed vermoeden dat de thuisploeg klaar was om de inhaalrace in te zetten.
"Een corner levert ons nooit eens wat op", klinkt het wel meer dan eens. Wel, dan was vandaag de ideale moment om daar verandering in te brengen. Jarrith kopte een hoekschop héérlijk tegen de touwen. Tussen twee verdedigers door wist hij het leer nog in het juiste doel weg te leggen. Het was ook de ideale moment om tegen te prikken, want Rood-Wit had wel wat energie opgebruikt in het eerste half uur.
Berkenrode probeerde wel iets te doen aan de achterstand, maar verder dan een vermeende poging om een strafschop te versieren zat er niet in. En dat versieren, kan je letterlijk nemen. Een dribbel en een val over de bal. De scheids ging niet er, meer dan terecht, niet op in. Een paar minuten later zag Rodney een bal over zijn doel vliegen. Zo trokken we met een kleine voorsprong richting kleedkamers.
Rood-Wit kwam ook uitstekend uit de kleedkamers. Bilal kreeg al vrij snel een eerste mogelijkheid om de dubbele voorsprong op het bord te zetten, maar zag zijn schot over het doel gaan. Even later richting de overkant, waar Rodney uitstekend plat ging op een schot van Berkenrode. De bezoekers probeerden dan weer iets aanvallends in elkaar te knutselen. Echt veel hadden ze tot dan niet afgedwongen.
En Rood-Wit vocht voor elke morzel grond. Overlevingsmodus werd ingezet. Met in het achterhoofd het duel tussen Team Pouvri en Boterwaag United waren drie punten vandaag bijzonder welkom. Aan de overkant zocht de thuisploeg wel naar een dubbele voorsprong. Een paar pogingen van Redgy werden gevaarlijk voor doel gebracht, maar de doelman moest nauwelijks ingrijpen. Hij beleefde een rustige namiddag.
De tijd tikte weg in het voordeel van de thuisploeg. Constant werd er naar de klok gekeken. Elk minuutje dat voorbij was, was er eentje gewonnen. Maar een scenario zoals in Ostan moest absoluut vermeden worden. Toen stond de ploeg ook voor tot minuut 91, waarna het toch de gelijkmaker moest incasseren. Dat moest vandaag absoluut vermeden worden. En Berkenrode deed er alles aan om als nummer drie toch niet te verliezen in Wilrijk.
Er waren nog twee vrije trappen die iets van doelgevaar opleverden, maar niet om te zeggen dat onze doelman een wereldsave moest uitvoeren. Snel weer naar de overkant, waar Redgy in de slotfase van de wedstrijd nog een tik kreeg te verwerken. "Komedie", aldus Berkenrode. Het bloed aan de enkel na de wedstrijd sprak boekdelen. Uiteindelijk hield Rodney, samen met zijn verdediging, voor het eerst deze competitie de nul en werd Missie Redding ingezet met een gouden driepunter.
Wanneer één man wil opvallen...
Rood-Wit is er niet in geslaagd om het nieuwe jaar in te zetten met een zege. Nochtans waren er tegen Vitesse Boom wél mogelijkheden om het tot een goed einde te brengen. Vroegtijdig besliste de scheids er anders over.
De Sint is geweest, de kerstcadeaus zijn uitgepakt en de meeste kerstbomen zijn al terug veilig opgeborgen in de kelders. Dan is het weer tijd voor voetballen. De eerste ploeg ontving de leider, die tot dusver ongeslagen was in de competitie. Het zou geen makkelijke opdracht worden, maar Rood-Wit zou Rood-Wit niet zijn als er toch mogelijkheden zijn. Bovendien is de terugronde immers altijd beter als de heenronde.
Maar slechter kan je niet aan een wedstrijd beginnen. Na twee minuten floot de scheids een lichte duwfout in de zestien van Rood-Wit: strafschop. Voor Vitesse Boom de ideale start van een wedstrijd, want dat lieten ze niet liggen. Rood-Wit had even nodig om daarvan te bekomen, maar ze kwamen terug. Rond de twintigste minuut kreeg Bart Fredrickx de bal en hij duwde het leer tegen de touwen: 1-1. Erop en erover, dat wilde iedereen.
Helaas, de scheids had nog een paar kerstcadeaus onder de kerstboom liggen. Een loepzuivere tackle op de bal in de zestien werd zo plots een strafschop. Vitesse Boom pakte het uit en de voorsprong verblijdde de ganse ploeg. De Rood-Witte frustratie nam toe, te meer omdat de kaarten maar in één richting werden gegeven. Alsof het er vingerdik op lag wie er moest winnen vanmiddag. Gelukkig was er ook nog wat voetbal om ons aan op te warmen.
En wat kan je beter doen op een zondag dan aan een fikse wandeling te beginnen. Met de bal aan de voet dribbelde Redgy vijf spelers en legde vervolgens de bal af. Via Billal kwam de bal tot bij Lotfi, die het leer tegen de touwen trapte. Rood-Wit zou nog meer willen, maar uiteindelijk ging het wél met een gelijke stand richting kleedkamers. Vitesse Boom wist even niet wat er gebeurde. Dit hadden ze wellicht nooit verwacht "tegen de laatste."
Na de pauze schakelden de bezoekers een versnelling hoger. Het ging hoog druk zetten en probeerde wat kansen af te dwingen. Jimmy moest tussenkomen op een paar hoekschoppen, maar ook niet meer als dat. En dan toonde Vitesse Boom dat ze wél konden voetballen en zelfs konden scoren zonder een strafschop. Wéér een achterstand voor de thuisploeg. Even later hoorden we het leer staalhard tegen de paal gaan. Ontsnapt aan erger.
Rood-Wit knokte zich terug in de wedstrijd, maar ze voelden al dat de wedstrijd toch niet zou lopen zoals ze hadden verwacht. Redgy, Nick en Lotfi kregen tik na tik, zonder dat Vitesse Boom ervoor bestraft werd met een fout of een gele kaart. Terwijl de tegenstander bij het minste zuchtje wind ging liggen en de scheidsrechter duchtig stond te zwaaien met zijn kaarten. "We eindigen nooit elf tegen elf", klonk het langs de lijn.
Op het uur werd Tarik de diepte in gestuurd nadat Redgy tegen de grond werd gewerkt. De scheids liet doorspelen en Tarik scoorde: 3-3. Opnieuw teruggekomen na een achterstand, dat is wél de typische vechtlust van Rood-Wit en werd ook voor de match aangegeven in de kleedkamer. "Uw taken uitvoeren en knokken voor élke morzel grond." Helaas zou de man in het geel nog een hoofdrol opeisen.
We schreven het eerder al: hij strooide duchtig met gele kaarten in de Rood-Witte richting. Een loepzuivere tackle op de bal leverde geel op. Kapitein Matthew zag dat beloond worden met zijn tweede gele kaart. Vitesse Boom voelde het tij weer keren in hun voordeel. "Ze zitten op hun tandvlees", zeiden ze. Scoren lukte echter niet meer. Een counter via Stefano zou uiteindelijk niets opleveren. Twee minuten later duwde Tarik de bal richting Nick, die het doelhout testte. De bal spatte uiteen tegen de lat.
Lotfi kreeg op een gegeven moment de bal en liet die iets te ver van zijn voet glippen. In een poging om de bal tot bij een ploeggenoot te krijgen, schoof hij weg. Hij werd getrakteerd op zijn tweede gele kaart, waarna het hele spel op de wagen zat. Plots hoorden we: "Uw vieze kankermoeder", richting één van onze spelers, die door het lint ging. Hij kreeg rood en luttele tellen later floot de scheids de match af, nadat hij door supporters 'levensbedreigende' zaken kreeg te horen.
De Sint is geweest, de kerstcadeaus zijn uitgepakt en de meeste kerstbomen zijn al terug veilig opgeborgen in de kelders. Dan is het weer tijd voor voetballen. De eerste ploeg ontving de leider, die tot dusver ongeslagen was in de competitie. Het zou geen makkelijke opdracht worden, maar Rood-Wit zou Rood-Wit niet zijn als er toch mogelijkheden zijn. Bovendien is de terugronde immers altijd beter als de heenronde.
Maar slechter kan je niet aan een wedstrijd beginnen. Na twee minuten floot de scheids een lichte duwfout in de zestien van Rood-Wit: strafschop. Voor Vitesse Boom de ideale start van een wedstrijd, want dat lieten ze niet liggen. Rood-Wit had even nodig om daarvan te bekomen, maar ze kwamen terug. Rond de twintigste minuut kreeg Bart Fredrickx de bal en hij duwde het leer tegen de touwen: 1-1. Erop en erover, dat wilde iedereen.
Helaas, de scheids had nog een paar kerstcadeaus onder de kerstboom liggen. Een loepzuivere tackle op de bal in de zestien werd zo plots een strafschop. Vitesse Boom pakte het uit en de voorsprong verblijdde de ganse ploeg. De Rood-Witte frustratie nam toe, te meer omdat de kaarten maar in één richting werden gegeven. Alsof het er vingerdik op lag wie er moest winnen vanmiddag. Gelukkig was er ook nog wat voetbal om ons aan op te warmen.
En wat kan je beter doen op een zondag dan aan een fikse wandeling te beginnen. Met de bal aan de voet dribbelde Redgy vijf spelers en legde vervolgens de bal af. Via Billal kwam de bal tot bij Lotfi, die het leer tegen de touwen trapte. Rood-Wit zou nog meer willen, maar uiteindelijk ging het wél met een gelijke stand richting kleedkamers. Vitesse Boom wist even niet wat er gebeurde. Dit hadden ze wellicht nooit verwacht "tegen de laatste."
Na de pauze schakelden de bezoekers een versnelling hoger. Het ging hoog druk zetten en probeerde wat kansen af te dwingen. Jimmy moest tussenkomen op een paar hoekschoppen, maar ook niet meer als dat. En dan toonde Vitesse Boom dat ze wél konden voetballen en zelfs konden scoren zonder een strafschop. Wéér een achterstand voor de thuisploeg. Even later hoorden we het leer staalhard tegen de paal gaan. Ontsnapt aan erger.
Rood-Wit knokte zich terug in de wedstrijd, maar ze voelden al dat de wedstrijd toch niet zou lopen zoals ze hadden verwacht. Redgy, Nick en Lotfi kregen tik na tik, zonder dat Vitesse Boom ervoor bestraft werd met een fout of een gele kaart. Terwijl de tegenstander bij het minste zuchtje wind ging liggen en de scheidsrechter duchtig stond te zwaaien met zijn kaarten. "We eindigen nooit elf tegen elf", klonk het langs de lijn.
Op het uur werd Tarik de diepte in gestuurd nadat Redgy tegen de grond werd gewerkt. De scheids liet doorspelen en Tarik scoorde: 3-3. Opnieuw teruggekomen na een achterstand, dat is wél de typische vechtlust van Rood-Wit en werd ook voor de match aangegeven in de kleedkamer. "Uw taken uitvoeren en knokken voor élke morzel grond." Helaas zou de man in het geel nog een hoofdrol opeisen.
We schreven het eerder al: hij strooide duchtig met gele kaarten in de Rood-Witte richting. Een loepzuivere tackle op de bal leverde geel op. Kapitein Matthew zag dat beloond worden met zijn tweede gele kaart. Vitesse Boom voelde het tij weer keren in hun voordeel. "Ze zitten op hun tandvlees", zeiden ze. Scoren lukte echter niet meer. Een counter via Stefano zou uiteindelijk niets opleveren. Twee minuten later duwde Tarik de bal richting Nick, die het doelhout testte. De bal spatte uiteen tegen de lat.
Lotfi kreeg op een gegeven moment de bal en liet die iets te ver van zijn voet glippen. In een poging om de bal tot bij een ploeggenoot te krijgen, schoof hij weg. Hij werd getrakteerd op zijn tweede gele kaart, waarna het hele spel op de wagen zat. Plots hoorden we: "Uw vieze kankermoeder", richting één van onze spelers, die door het lint ging. Hij kreeg rood en luttele tellen later floot de scheids de match af, nadat hij door supporters 'levensbedreigende' zaken kreeg te horen.
Nieuwe Rode Lantaarn
"Verboden te verliezen", de boodschap vooraf was duidelijk. Helaas stonden de voetbalgoden in het kamp van Boterwaag United, dat de rode lantaarn doorgaf aan Rood-Wit: 4-2.
Rood-Wit tegen Paars-Wit. Vanmiddag was er ergens in de buurt van Antwerpen een vurige stadsderby, maar ook in het Mechelse was er een belangrijke wedstrijd. Onze eerste ploeg stond er tegen Boterwaag United, de laatste in de rangschikking. En daarvoor kon het rekenen op een oude bekende: Redgy keerde terug naar de ploeg met de rood-witte kleuren. "Vandaag moet ik niet benadrukken hoe belangrijk het is", aldus de coach in de kleedkamer.
En Rood-Wit begon met peper in het gat. Een vrije trap van Redgy ging nipt over, een doelpunt van Nick Mariën werd afgekeurd voor buitenspel. En dat allemaal nog voor de eerste tien minuten verstreken waren. Nog voor het kwartier kwamen daar nog twee grote kansen bij. Nick Mariën knalde los tegen de lat en Lotfi geraakte niet voorbij de doelman van Boterwaag United. De frustratie om de gemiste kansen nam dan al toe.
Dan moest het beste nog komen. Boterwaag United, dat tot dusver nog niet aan het doel van Rodney kwam, was daar plots. Matthew haalde de bal nog van de lijn. Twee minuten later was het wél raak voor de paars-witten. Een bal tegen de lat en aan de tweede paal werd de bal tegen de touwen geduwd. Rood-Wit was aageslagen na de opdoffer en moest op zoek naar oplossingen. Voorin kwamen er geen kansen meer.
En daar profiteerde de thuisploeg optimaal van. Een voorzet van aan de linkerkant werd binnen geduwd aan de tweede paal. 2-0, Rood-Wit reageerde met een uitstekende kans voor Nick Mariën. Zijn schot ging voorlangs. "Nog eentje voor de rust", klonk het op de bank. Dat zou helaas niet meer gebeuren. Een dubbele achterstand en een grote opdracht want winnen was vandaag wat moest gebeuren.
Rood-Wit begon wel goed aan de tweede helft, met een paar doelpogingen. Op een schot van Lotfi had de doelman van Boterwaag United wat moeite, maar de bal wilde niet tegen de touwen gaan. En als de bal dan toch tegen de netten ging, dan werd er wel een voorafgaande fout geconstateerd door de scheids. Opnieuw was Nick Mariën de pineut. Dit keer zag de man in het zwart handspel.
Wanneer je zelf de kansen niet afmaakt, dan weet je dat het aan de overkant wel prijs kan zijn. En dat aloude voetbalcliché kwam vanmiddag wéér tot leven. Eerst werd een poging na een hoekschop nog afgeblokt, een vijftal minuten later was het wél prijs. En Rood-Wit bleef er wel voor gaan, al nam de frustratie toe op het veld. 3-0 nadat tal van kansen onbenut werden gelaten. Het mocht niet zijn.
Rood-Wit zocht naar de eerredder, Redgy kreeg een enorme kans op 3-1 en een voorzet van Matthew vond geen rood-witte voet op zijn zoektocht naar doel. Aan de overkant zocht Boterwaag United meer en meer de counter om de wedstrijd helemaal uit te spelen. En dan geef je achterin wel wat ruimte weg. Daar profiteerde de thuisploeg van met een geplaatst schot van buiten de zestien. "Dat mag hij nog twintig keer proberen. Dat zal evenveel keer mislukken", maar net vandaag is het raak.
In de slotfase van de wedstrijd scoorden Redgy en Lotfi nog tegen, maar om het écht nog spannend te maken werden te veel kansen gemist. Faisal kreeg daar nog een mogelijkheid toe, het schot ging nipt over het doel. Het is duidelijk dat de Rood-Witten stout zijn geweest, want de gevraagde drie punten aan Sinterklaas bleven bij Boterwaag United. Daarmee is het ook de nieuwe rode lantaarn in de reeks. En toch is het geloof er nog: "Wij zijn geen zakkers, wij zakken niet."
Rood-Wit tegen Paars-Wit. Vanmiddag was er ergens in de buurt van Antwerpen een vurige stadsderby, maar ook in het Mechelse was er een belangrijke wedstrijd. Onze eerste ploeg stond er tegen Boterwaag United, de laatste in de rangschikking. En daarvoor kon het rekenen op een oude bekende: Redgy keerde terug naar de ploeg met de rood-witte kleuren. "Vandaag moet ik niet benadrukken hoe belangrijk het is", aldus de coach in de kleedkamer.
En Rood-Wit begon met peper in het gat. Een vrije trap van Redgy ging nipt over, een doelpunt van Nick Mariën werd afgekeurd voor buitenspel. En dat allemaal nog voor de eerste tien minuten verstreken waren. Nog voor het kwartier kwamen daar nog twee grote kansen bij. Nick Mariën knalde los tegen de lat en Lotfi geraakte niet voorbij de doelman van Boterwaag United. De frustratie om de gemiste kansen nam dan al toe.
Dan moest het beste nog komen. Boterwaag United, dat tot dusver nog niet aan het doel van Rodney kwam, was daar plots. Matthew haalde de bal nog van de lijn. Twee minuten later was het wél raak voor de paars-witten. Een bal tegen de lat en aan de tweede paal werd de bal tegen de touwen geduwd. Rood-Wit was aageslagen na de opdoffer en moest op zoek naar oplossingen. Voorin kwamen er geen kansen meer.
En daar profiteerde de thuisploeg optimaal van. Een voorzet van aan de linkerkant werd binnen geduwd aan de tweede paal. 2-0, Rood-Wit reageerde met een uitstekende kans voor Nick Mariën. Zijn schot ging voorlangs. "Nog eentje voor de rust", klonk het op de bank. Dat zou helaas niet meer gebeuren. Een dubbele achterstand en een grote opdracht want winnen was vandaag wat moest gebeuren.
Rood-Wit begon wel goed aan de tweede helft, met een paar doelpogingen. Op een schot van Lotfi had de doelman van Boterwaag United wat moeite, maar de bal wilde niet tegen de touwen gaan. En als de bal dan toch tegen de netten ging, dan werd er wel een voorafgaande fout geconstateerd door de scheids. Opnieuw was Nick Mariën de pineut. Dit keer zag de man in het zwart handspel.
Wanneer je zelf de kansen niet afmaakt, dan weet je dat het aan de overkant wel prijs kan zijn. En dat aloude voetbalcliché kwam vanmiddag wéér tot leven. Eerst werd een poging na een hoekschop nog afgeblokt, een vijftal minuten later was het wél prijs. En Rood-Wit bleef er wel voor gaan, al nam de frustratie toe op het veld. 3-0 nadat tal van kansen onbenut werden gelaten. Het mocht niet zijn.
Rood-Wit zocht naar de eerredder, Redgy kreeg een enorme kans op 3-1 en een voorzet van Matthew vond geen rood-witte voet op zijn zoektocht naar doel. Aan de overkant zocht Boterwaag United meer en meer de counter om de wedstrijd helemaal uit te spelen. En dan geef je achterin wel wat ruimte weg. Daar profiteerde de thuisploeg van met een geplaatst schot van buiten de zestien. "Dat mag hij nog twintig keer proberen. Dat zal evenveel keer mislukken", maar net vandaag is het raak.
In de slotfase van de wedstrijd scoorden Redgy en Lotfi nog tegen, maar om het écht nog spannend te maken werden te veel kansen gemist. Faisal kreeg daar nog een mogelijkheid toe, het schot ging nipt over het doel. Het is duidelijk dat de Rood-Witten stout zijn geweest, want de gevraagde drie punten aan Sinterklaas bleven bij Boterwaag United. Daarmee is het ook de nieuwe rode lantaarn in de reeks. En toch is het geloof er nog: "Wij zijn geen zakkers, wij zakken niet."
Nooit zit het mee
De ontgoocheling droop er van af. Rood-Wit is er in Edegem niet in geslaagd om drie punten mee te pakken bij Ostan. Nochtans stond het voor tot minuut 91. Helaas viel dan nét de gelijkmaker. Het zit ook nooit eens mee.
Een beetje verder in het Sportpaleis stond een man die zong: "Vandaag wordt de dag van het jaar, wordt de dag dat ik graag met een glimlach naar buiten kijk." Na vorige week zou die glimlach verdwenen zijn omdat het niet de eerste keer was dat het een punt pakte tegen een rechtstreekse concurrent. Vandaag winnen tegen Ostan zou veel goed maken. Volgende week wordt allesbepalend tegen Boterwaag United.
Rood-Wit begon matig aan de wedstrijd. Alsof het gelijke spel tegen Team Pouvri vorige week was aangekomen. Een snelle vrije trap werd in de korte hoek tegen de touwen geduwd. Ostan stond al snel op voorsprong en Rood-Wit wist het even niet meer. "Het wordt weer zo'n namiddag", dachten we. De bezoekers leken niet in staat om iets terug te doen in aanvallend opzicht. De thuisploeg liet nadien nog wenkende kansen onbenut.
Alsof ze er mee lachten, alsof ze dachten: het komt wel in orde tegen Rood-Wit. Maar de bezoekers reageerden. Op het half uur stuurde Rodney Bilal de diepte in. Hij liet zijn man achter en duwde het leer tot bij Tarik. Die stond plots oog in oog met de doelman van de thuisploeg en die liet de spits kansloos achter: 1-1, uit het niets. Ostan was het kwijt, te meer omdat het zelf de kansen niet afwerkte.
"Het had hier al 4-1 kunnen zijn", klonk het op de bank. Maar het stond dus gelijk, tot twee minuten voor de rust. Sanches werd redelijk hard aangepakt, maar volgens de thuisfans was er niets aan de hand. De vrije trap van Jarrith werd nog afgeblokt, maar Bart Fredrickx was goed gevolgd en de voormalige kapitein duwde de bal tegen de touwen. Zo trok Rood-Wit, ietwat verrassend, met een voorsprong richting kleedkamer.
Na de pauze kwam Lotfi in de ploeg ten koste van Sanches. De thuisploeg begon met volle moed aan de tweede periode in de hoop snel een gelijkmaker te forceren. Maar het was Rood-Wit dat het dichtst bij een doelpunt kwam. Lotfi bediende spitsbroer Nick Mariën, maar hij raakte de bal compleet verkeerd waardoor die aan de hoekschopvlag buiten ging. De coach greep zich al naar de haren, het zou toch niet waar zijn?
Rood-Wit bleef op zoek gaan naar het derde doelpunt en de bevrijding, maar écht grote kansen kreeg het daar niet meer voor. Ostan zette meer druk en bleef ook zoeken naar de gelijkmaker. Het leverde spektakel op langs de lijn, een extra spits werd in de ploeg gedropt om toch voor dat doelpuntje te zorgen. Het leverde ook ruimte op aan de andere kant, waar onze topschutter áltijd een streepje bij had moeten zetten.
De doelman stond ver naar voren, werd uitgespeeld door Lotfi en hij trapte richting doel. Helaas voor Rood-Wit ging de bal ver naast de kooi van de doelman van Ostan. Opnieuw greep onze coach zich naar de haren. Hij zag de bui al hangen, ook al waren er nog twintig minuten te spelen en werd het pompen of verzuipen. De bezoekers moesten vol in het defensief, maar slaagde erin om de voorsprong op het bord te houden.
Tot minuut 90... De thuisploeg zocht een gaatje in de defensie om een voorzet te trappen. Dat kwam er ook en een invaller bij Ostan kopte het leer tegen de touwen. 2-2, tot vreugde bij thuisploeg en enkele vloekwoorden bij de bezoekers. In de tijd die nog restte probeerde Rood-Wit nog de rug te rechten, maar scoren zat er uiteindelijk niet meer in. In het Sportpaleis klonk het ondertussen: "Kom nu maar, De speeltijd is voorbij. Nog even wachten, even zoeken en later zat je weer naast mij."
Een beetje verder in het Sportpaleis stond een man die zong: "Vandaag wordt de dag van het jaar, wordt de dag dat ik graag met een glimlach naar buiten kijk." Na vorige week zou die glimlach verdwenen zijn omdat het niet de eerste keer was dat het een punt pakte tegen een rechtstreekse concurrent. Vandaag winnen tegen Ostan zou veel goed maken. Volgende week wordt allesbepalend tegen Boterwaag United.
Rood-Wit begon matig aan de wedstrijd. Alsof het gelijke spel tegen Team Pouvri vorige week was aangekomen. Een snelle vrije trap werd in de korte hoek tegen de touwen geduwd. Ostan stond al snel op voorsprong en Rood-Wit wist het even niet meer. "Het wordt weer zo'n namiddag", dachten we. De bezoekers leken niet in staat om iets terug te doen in aanvallend opzicht. De thuisploeg liet nadien nog wenkende kansen onbenut.
Alsof ze er mee lachten, alsof ze dachten: het komt wel in orde tegen Rood-Wit. Maar de bezoekers reageerden. Op het half uur stuurde Rodney Bilal de diepte in. Hij liet zijn man achter en duwde het leer tot bij Tarik. Die stond plots oog in oog met de doelman van de thuisploeg en die liet de spits kansloos achter: 1-1, uit het niets. Ostan was het kwijt, te meer omdat het zelf de kansen niet afwerkte.
"Het had hier al 4-1 kunnen zijn", klonk het op de bank. Maar het stond dus gelijk, tot twee minuten voor de rust. Sanches werd redelijk hard aangepakt, maar volgens de thuisfans was er niets aan de hand. De vrije trap van Jarrith werd nog afgeblokt, maar Bart Fredrickx was goed gevolgd en de voormalige kapitein duwde de bal tegen de touwen. Zo trok Rood-Wit, ietwat verrassend, met een voorsprong richting kleedkamer.
Na de pauze kwam Lotfi in de ploeg ten koste van Sanches. De thuisploeg begon met volle moed aan de tweede periode in de hoop snel een gelijkmaker te forceren. Maar het was Rood-Wit dat het dichtst bij een doelpunt kwam. Lotfi bediende spitsbroer Nick Mariën, maar hij raakte de bal compleet verkeerd waardoor die aan de hoekschopvlag buiten ging. De coach greep zich al naar de haren, het zou toch niet waar zijn?
Rood-Wit bleef op zoek gaan naar het derde doelpunt en de bevrijding, maar écht grote kansen kreeg het daar niet meer voor. Ostan zette meer druk en bleef ook zoeken naar de gelijkmaker. Het leverde spektakel op langs de lijn, een extra spits werd in de ploeg gedropt om toch voor dat doelpuntje te zorgen. Het leverde ook ruimte op aan de andere kant, waar onze topschutter áltijd een streepje bij had moeten zetten.
De doelman stond ver naar voren, werd uitgespeeld door Lotfi en hij trapte richting doel. Helaas voor Rood-Wit ging de bal ver naast de kooi van de doelman van Ostan. Opnieuw greep onze coach zich naar de haren. Hij zag de bui al hangen, ook al waren er nog twintig minuten te spelen en werd het pompen of verzuipen. De bezoekers moesten vol in het defensief, maar slaagde erin om de voorsprong op het bord te houden.
Tot minuut 90... De thuisploeg zocht een gaatje in de defensie om een voorzet te trappen. Dat kwam er ook en een invaller bij Ostan kopte het leer tegen de touwen. 2-2, tot vreugde bij thuisploeg en enkele vloekwoorden bij de bezoekers. In de tijd die nog restte probeerde Rood-Wit nog de rug te rechten, maar scoren zat er uiteindelijk niet meer in. In het Sportpaleis klonk het ondertussen: "Kom nu maar, De speeltijd is voorbij. Nog even wachten, even zoeken en later zat je weer naast mij."
Moeilijk, moeilijker, moeilijkst
Rood-Wit is er niet in geslaagd om goed te beginnen aan het belangrijke drieluik voor de winterstop. Tegen Team Pouvri gaf het twee keer een voorsprong uit handen en bleef het steken op een 3-3-gelijkspel.
Rood-Wit stond aan de vooravond van enkele belangrijke weken. Met wedstrijden tegen Team Pouvri, Ostan én Boterwaag United keek het nog drie rechtstreekse concurrenten voor het behoud in de ogen. De eerstgenoemde waren we echter al eens tegen gekomen in ons bekeravontuur en daarin waren strafschoppen nodig om een winnaar aan te duiden. Vandaag was er geen redmiddel van op de stip. Het moest binnen de negentig minuten gebeuren.
Maar wanneer je zo zwak aan de wedstrijd begint zoals de thuisploeg vandaag, schiet je jezelf in de voet. En na tien minuten voetballen profiteerde Team Pouvri en scoorden ze het eerste doelpunt van de wedstrijd. Bij Rood-Wit lukte er niets. Controles mislukten, passes kwamen niet aan. De coach schreeuwde zijn stem schor, maar het hielp allemaal niet. Ondertussen gingen de ogen van de toeschouwers naast het veld: een regenboog.
Halfweg de eerste helft kwam er wat beterschap in het spel. Een paar knappe acties zorgden voor wat Rood-Wit-doelgevaar, maar niet om te zeggen dat ze vertrokken waren. Tot plots op het half uur de thuisploeg een versnelling hoger speelde. Rodney trapte richting doel, Bilal was gevolgd en duwde aan de tweede paal de gelijkmaker tegen de touwen. Hernieuwde moed voor de thuisploeg, dat vandaag moest winnen.
De thuisploeg vocht en kreeg nog mogelijkheden om te scoren. Nick Loubry zou nog voor het rustsignaal een uitstekende mogelijkheid krijgen om te scoren. Zijn kopbal na een hoekschop ging nipt over het doel van Team Pouvri. Zo trokken we met een billijke puntendeling richting kleedkamers. Daar zette de coach zijn troepen nog eens op scherp. "De drie punten moeten hier blijven vandaag."
Het moet gezegd worden: Rood-Wit pakte van bij de start van de tweede helft het heft in handen. Vijf minuten ver en Bilal werd de diepte in gestuurd. Hij schudde zijn man af en trapte vervolgens de bal in de korte hoek. Het moeilijkste gedeelte van de wedstrijd was gedaan, de achterstand was omgebogen in een voorsprong. Zo snel mogelijk de 3-1 vinden én de wedstrijd uitspelen. Dat moest het vervolg zijn.
Maar helaas, de 3-1 van Nick Mariën, na een assist van die andere Nick, werd afgekeurd voor buitenspel. Enkele minuten later stond het alweer gelijk. Al duurde dat liedje ook niet lang. Het waren een paar zinderende minuten op het veld. Meteen na de gelijkmaker van de bezoekers, was er een hoekschop voor Rood-Wit. Lotfi kopte de bal tegen de touwen. De training van afgelopen week leverde meteen wat op.
Rood-Wit stond dus opnieuw op voorsprong en het kreeg ook kansen om de bal nog een paar keer tegen de touwen te trappen. Alleen werd iets te vaak de verkeerde beslissing genomen om het écht tot een schot te laten komen. Dan weet je dat het moeilijk kan worden tegen een team dat niet opgeeft. Met nog een kwartier op de klok slikte de thuisploeg misschien wel het lulligste doelpunt van het seizoen, een eigen doelpunt.
De vloeken weerklonken luider dan ooit op de Rood-Witte bank. Het muntje kon nadien nog beide kanten vallen, maar uiteindelijk vielen er geen doelpunten meer. Een puntje dus tegen een rechtstreekse concurrent. Daar schiet je nauwelijks iets mee op. En dat gebeurt net iets te vaak. En de regenboog? Aan het eind stond er een pot met drie punten, Team Pouvri nam ééntje mee, Rood-Wit mocht er eentje uit nemen en het derde punt verdween als sneeuw voor de zon.
Rood-Wit stond aan de vooravond van enkele belangrijke weken. Met wedstrijden tegen Team Pouvri, Ostan én Boterwaag United keek het nog drie rechtstreekse concurrenten voor het behoud in de ogen. De eerstgenoemde waren we echter al eens tegen gekomen in ons bekeravontuur en daarin waren strafschoppen nodig om een winnaar aan te duiden. Vandaag was er geen redmiddel van op de stip. Het moest binnen de negentig minuten gebeuren.
Maar wanneer je zo zwak aan de wedstrijd begint zoals de thuisploeg vandaag, schiet je jezelf in de voet. En na tien minuten voetballen profiteerde Team Pouvri en scoorden ze het eerste doelpunt van de wedstrijd. Bij Rood-Wit lukte er niets. Controles mislukten, passes kwamen niet aan. De coach schreeuwde zijn stem schor, maar het hielp allemaal niet. Ondertussen gingen de ogen van de toeschouwers naast het veld: een regenboog.
Halfweg de eerste helft kwam er wat beterschap in het spel. Een paar knappe acties zorgden voor wat Rood-Wit-doelgevaar, maar niet om te zeggen dat ze vertrokken waren. Tot plots op het half uur de thuisploeg een versnelling hoger speelde. Rodney trapte richting doel, Bilal was gevolgd en duwde aan de tweede paal de gelijkmaker tegen de touwen. Hernieuwde moed voor de thuisploeg, dat vandaag moest winnen.
De thuisploeg vocht en kreeg nog mogelijkheden om te scoren. Nick Loubry zou nog voor het rustsignaal een uitstekende mogelijkheid krijgen om te scoren. Zijn kopbal na een hoekschop ging nipt over het doel van Team Pouvri. Zo trokken we met een billijke puntendeling richting kleedkamers. Daar zette de coach zijn troepen nog eens op scherp. "De drie punten moeten hier blijven vandaag."
Het moet gezegd worden: Rood-Wit pakte van bij de start van de tweede helft het heft in handen. Vijf minuten ver en Bilal werd de diepte in gestuurd. Hij schudde zijn man af en trapte vervolgens de bal in de korte hoek. Het moeilijkste gedeelte van de wedstrijd was gedaan, de achterstand was omgebogen in een voorsprong. Zo snel mogelijk de 3-1 vinden én de wedstrijd uitspelen. Dat moest het vervolg zijn.
Maar helaas, de 3-1 van Nick Mariën, na een assist van die andere Nick, werd afgekeurd voor buitenspel. Enkele minuten later stond het alweer gelijk. Al duurde dat liedje ook niet lang. Het waren een paar zinderende minuten op het veld. Meteen na de gelijkmaker van de bezoekers, was er een hoekschop voor Rood-Wit. Lotfi kopte de bal tegen de touwen. De training van afgelopen week leverde meteen wat op.
Rood-Wit stond dus opnieuw op voorsprong en het kreeg ook kansen om de bal nog een paar keer tegen de touwen te trappen. Alleen werd iets te vaak de verkeerde beslissing genomen om het écht tot een schot te laten komen. Dan weet je dat het moeilijk kan worden tegen een team dat niet opgeeft. Met nog een kwartier op de klok slikte de thuisploeg misschien wel het lulligste doelpunt van het seizoen, een eigen doelpunt.
De vloeken weerklonken luider dan ooit op de Rood-Witte bank. Het muntje kon nadien nog beide kanten vallen, maar uiteindelijk vielen er geen doelpunten meer. Een puntje dus tegen een rechtstreekse concurrent. Daar schiet je nauwelijks iets mee op. En dat gebeurt net iets te vaak. En de regenboog? Aan het eind stond er een pot met drie punten, Team Pouvri nam ééntje mee, Rood-Wit mocht er eentje uit nemen en het derde punt verdween als sneeuw voor de zon.
Alles draait om fysiek
Het zag er zo goed uit bij de rust. Een voorsprong op bezoek bij de nummer twee in het klassement. De kentering leek ingezet. Maar een gebrek aan fysieke kracht deed het kaartenhuisje in elkaar storten. Uiteindelijk werd het 5-2.
"Ik hoop dat iedereen het zaterdagavond wat rustig houdt, want zondag is het weer voetbal en het is nodig dat er punten worden gepakt." Aan het woord is coach Marc De Clercq. De boodschap kwam aan, want hoewel de Rode Duivels de kwalificatie voor het wereldkampioenschap in Qatar binnen hebben gehaald, bleef het feestgedruis binnen de ploeg beperkt. Rood-Wit ging in Sint Katelijne Waver op zoek naar een vervolg van de goeie bekerwedstrijd tegen Ik Dien.
Nog geen minuut ver of Rood-Wit kwam er al een eerste keer door: Lotfi stuurde Tarik de diepte in, hij trapte op doel maar zag de doelman redding brengen. Aan de overkant was het bij de eerste poging wél meteen raak. Een ogenschijnlijk makkelijke bal werd door een eenzame Red Boy in de korte hoek tegen de touwen gekopt. Een vroege achterstand, het was zaak om de kopjes erbij te houden.
Maar nét dan staan de grote jongens recht. Opnieuw werd Tarik de diepte in gestuurd en deze keer lobde hij de doelman van de thuisploeg. Tot zijn grote verbazing ging de bal over de man tegen de touwen: 1-1 en niets gebeurd. Rood-Wit lag onder, maar probeerde wél te voetballen. Zo trapten onder meer Sanchez, Tarik en Lotfi allemaal zonder succes naar doel. Aan de overkant moest Rodney zich nog een keer tonen op een schot.
Wanneer iedereen zich op leek te maken voor een gelijke stand bij de rust, duwde Rood-Wit nog even door. Een bal van op de rechterkant kwam voor Sanchez, de van achter zijn man kwam. Hij kwam oog in oog met de doelman en liet hem kansloos: 1-2, erop en erover. Het was nog zwoegen en zweten om die stand tot aan het rustsignaal te trekken, maar dat gebeurde zonder al te veel problemen. Rood-Wit moest dit nu verder proberen te zetten in de tweede helft.
Maar we waren amper ver in de tweede helft of de miserie begon al. Rood-Wit kon de storm die de coach van Elzestraat liet ontstaan niet tegenhouden. Kans na kans werd onbenut gelaten en de bezoekers ontsnapten aan de gelijkmaker. Als je dan een keer kan uitbreken, moet je daar van profiteren. Helaas, Nick kreeg de mogelijkheid, maar zag in laatste instantie de bal nog buiten gezet worden door de thuisploeg.
De gelijkmaker kon niet uitblijven en op het uur was het dan ook raak voor de thuisploeg. Een te gemakkelijk doelpunt en de gelijkmaker was een feit. Proberen de rug te rechten om er tocch nog iets van te maken, maar de bezoekers waren te vermoeid om nog iets terug te kunnen doen. Alsof het een kat was die met haar prooi zat te spelen. Dat deed Elzestraat deze voormiddag ook. Opnieuw moest Rodney zich een paar keer onderscheiden.
Tien minuten na de gelijkmaker, was het dan ook prijs: 3-2. Erop en erover dachten ze. En plots, uit het niets was daar Lotfi. Die schoot vanuit een schuine hoek voorlangs. Als de gelijkmaker hier valt, willen we het nog wel eens zien. Het gebeurde niet en twee minuten na die geweldige kans, trapte Elzestraat zich richting de driepunter met de 4-2. De kaars doofde uit.
De thuisploeg speelde de wedstrijd rustig uit, het gevaar van Rood-Wit was helemaal geweken. Heel even zag het er goed uit, maar de coach van Red Boys Elzestraat heeft zijn bankzitters kansen zien grijpen en dan is het uitkijken naar wat Brian Huysmans nog kan op het veld. Hij maakt zich stilaan klaar voor zijn comeback. Bij Rood-Wit is het terug naar af. Al volgt er nu een drieluik waarin punten moeten gepakt worden.
"Ik hoop dat iedereen het zaterdagavond wat rustig houdt, want zondag is het weer voetbal en het is nodig dat er punten worden gepakt." Aan het woord is coach Marc De Clercq. De boodschap kwam aan, want hoewel de Rode Duivels de kwalificatie voor het wereldkampioenschap in Qatar binnen hebben gehaald, bleef het feestgedruis binnen de ploeg beperkt. Rood-Wit ging in Sint Katelijne Waver op zoek naar een vervolg van de goeie bekerwedstrijd tegen Ik Dien.
Nog geen minuut ver of Rood-Wit kwam er al een eerste keer door: Lotfi stuurde Tarik de diepte in, hij trapte op doel maar zag de doelman redding brengen. Aan de overkant was het bij de eerste poging wél meteen raak. Een ogenschijnlijk makkelijke bal werd door een eenzame Red Boy in de korte hoek tegen de touwen gekopt. Een vroege achterstand, het was zaak om de kopjes erbij te houden.
Maar nét dan staan de grote jongens recht. Opnieuw werd Tarik de diepte in gestuurd en deze keer lobde hij de doelman van de thuisploeg. Tot zijn grote verbazing ging de bal over de man tegen de touwen: 1-1 en niets gebeurd. Rood-Wit lag onder, maar probeerde wél te voetballen. Zo trapten onder meer Sanchez, Tarik en Lotfi allemaal zonder succes naar doel. Aan de overkant moest Rodney zich nog een keer tonen op een schot.
Wanneer iedereen zich op leek te maken voor een gelijke stand bij de rust, duwde Rood-Wit nog even door. Een bal van op de rechterkant kwam voor Sanchez, de van achter zijn man kwam. Hij kwam oog in oog met de doelman en liet hem kansloos: 1-2, erop en erover. Het was nog zwoegen en zweten om die stand tot aan het rustsignaal te trekken, maar dat gebeurde zonder al te veel problemen. Rood-Wit moest dit nu verder proberen te zetten in de tweede helft.
Maar we waren amper ver in de tweede helft of de miserie begon al. Rood-Wit kon de storm die de coach van Elzestraat liet ontstaan niet tegenhouden. Kans na kans werd onbenut gelaten en de bezoekers ontsnapten aan de gelijkmaker. Als je dan een keer kan uitbreken, moet je daar van profiteren. Helaas, Nick kreeg de mogelijkheid, maar zag in laatste instantie de bal nog buiten gezet worden door de thuisploeg.
De gelijkmaker kon niet uitblijven en op het uur was het dan ook raak voor de thuisploeg. Een te gemakkelijk doelpunt en de gelijkmaker was een feit. Proberen de rug te rechten om er tocch nog iets van te maken, maar de bezoekers waren te vermoeid om nog iets terug te kunnen doen. Alsof het een kat was die met haar prooi zat te spelen. Dat deed Elzestraat deze voormiddag ook. Opnieuw moest Rodney zich een paar keer onderscheiden.
Tien minuten na de gelijkmaker, was het dan ook prijs: 3-2. Erop en erover dachten ze. En plots, uit het niets was daar Lotfi. Die schoot vanuit een schuine hoek voorlangs. Als de gelijkmaker hier valt, willen we het nog wel eens zien. Het gebeurde niet en twee minuten na die geweldige kans, trapte Elzestraat zich richting de driepunter met de 4-2. De kaars doofde uit.
De thuisploeg speelde de wedstrijd rustig uit, het gevaar van Rood-Wit was helemaal geweken. Heel even zag het er goed uit, maar de coach van Red Boys Elzestraat heeft zijn bankzitters kansen zien grijpen en dan is het uitkijken naar wat Brian Huysmans nog kan op het veld. Hij maakt zich stilaan klaar voor zijn comeback. Bij Rood-Wit is het terug naar af. Al volgt er nu een drieluik waarin punten moeten gepakt worden.
Einde van het bekeravontuur
Mirakels, ze bestaan in het voetbal. Helaas bleef dat voor Rood-Wit vanmiddag uit. Ondanks de 6-0-nederlaag zagen we wel positieve zaken die mee moeten genomen worden naar het verdere verloop van de competitie.
Niets moet, alles mocht. In de beker heb je immers altijd verrassingen. Ik Dien, nummer vier uit de eerste afdeling, nam het op tegen Rood-Wit. Zij bengelen onderaan de derde afdeling met amper vijf gesprokkelde punten. De bezoekers namen het ook iets anders aan, net iets meer verdedigend. "Mentaliteit tonen vandaag", was het devies van de coach. Hij wilde een afslachting vermijden want de baas van zijn werk was aanwezig.
Rood-Wit begon aardig aan de wedstrijd. Je zag wel dat IK Dien een paar niveau's hoger speelde, maar de bezoekers konden hun voet er wél naast zetten. En het dwong zelfs mogelijkheden af. Stefano trapte een eerste keer richting doel, de doelman bracht redding. Een kwartiertje later was er een vrije trap van Jarrith. Nick Mariën zag zijn schot afgeblokt worden en maar nét naast de verkeerde kant van de paal gaan.
Ik Dien had moeite met de stugge verdediging van Rood-Wit. Het tempo kwam maar niet in hun spel, waardoor de mogelijkheden beperkt bleven voor de paars-witten. Aan de overkant was er nog een uitstekende actie van Sebastien, de voorzet wilde Lotfi nog controleren. In tussentijd was de doelman echter goed gevolgd om het gevaar te ontmijnen. Géén doelpunten en toch al halfweg de wedstrijd. Het liep aardig.
Maar uit het niets kwam de thuisploeg dan toch op voorsprong. Een eerste schot werd nog door Tim gepakt, op een tweede was hij kansloos. De bezoekers protesteerden nog voor buitenspel, maar dat mocht niet baten. En dan ging het snel. Vijf minuten later was het verschil drie doelpunten. Alsof Rood-Wit even een black out heeft gehad, want nadien nam het de draad weer op zonder nog kansen af te dwingen. Daardoor ging Ik Dien rusten met een 3-0-voorsprong.
Voor Rood-Wit was het zaak om mekaar niet los te laten en zo al het goeie van in de eerste helft verder te trekken in de tweede helft. Al snel moest Tim zijn kunnen tonen nadat een bal iets te makkelijk door kwam. Hij bracht redding, waarna Matthew de bal kon wegwerken. De thuisploeg bleef het de bezoekers moeilijk maken en een vierde treffer zou niet lang meer op zich laten wachten.
Zo ook nu: een individueel foutje werd genadeloos afgestraft en de bal hing tegen de touwen. Rood-Wit bleef vechten, maar zelf een kansje in elkaar knutselen was moeilijker dan gedacht. Het was wachten op die ene bal die wel eens zou vallen. Halfweg de tweede periode probeerde Yannis Nick weg te sturen, maar de aanvaller geraakte in twee keer niet voorbij de doelman van Ik Dien. Dat ene doelpuntje verdiende Rood-Wit immers wel.
De thuisploeg creeërde wel een aantal mogelijkheden, maar Tim werkte zich meer en meer op tot de man van deze wedstrijd. In zijn doel had hij ondertussen al een muur gemetst waar er nog één gaatje in zat. Niet goed gemetst en laat nét dat gaatje gevonden worden door Ik Dien, ook al was er voorafgaand sprake van buitenspel. De scheids keurde het doelpunt goed: 5-0. "We hadden beter forfait gegeven", klonk het op de bank met een zwans.
Ondertussen haalde Tim wél opnieuw een vrije trap van onder zijn lat, ondanks dat de tegenpartij het doelpunt al aan het vieren was. Even later werd het zesde doelpunt wél gescoord. Het bekeravontuur van KFC Rood-Wit komt zo tot een einde, maar al bij al bleef de schade beperkt. Ik Dien speelt immers twee reeksen boven ons en had het in het eerste half uur knap lastig. Laat ons vooral dát meepakken naar de competitie, waarin het zondag aan de bak moet tegen RB Elzestraat.
Niets moet, alles mocht. In de beker heb je immers altijd verrassingen. Ik Dien, nummer vier uit de eerste afdeling, nam het op tegen Rood-Wit. Zij bengelen onderaan de derde afdeling met amper vijf gesprokkelde punten. De bezoekers namen het ook iets anders aan, net iets meer verdedigend. "Mentaliteit tonen vandaag", was het devies van de coach. Hij wilde een afslachting vermijden want de baas van zijn werk was aanwezig.
Rood-Wit begon aardig aan de wedstrijd. Je zag wel dat IK Dien een paar niveau's hoger speelde, maar de bezoekers konden hun voet er wél naast zetten. En het dwong zelfs mogelijkheden af. Stefano trapte een eerste keer richting doel, de doelman bracht redding. Een kwartiertje later was er een vrije trap van Jarrith. Nick Mariën zag zijn schot afgeblokt worden en maar nét naast de verkeerde kant van de paal gaan.
Ik Dien had moeite met de stugge verdediging van Rood-Wit. Het tempo kwam maar niet in hun spel, waardoor de mogelijkheden beperkt bleven voor de paars-witten. Aan de overkant was er nog een uitstekende actie van Sebastien, de voorzet wilde Lotfi nog controleren. In tussentijd was de doelman echter goed gevolgd om het gevaar te ontmijnen. Géén doelpunten en toch al halfweg de wedstrijd. Het liep aardig.
Maar uit het niets kwam de thuisploeg dan toch op voorsprong. Een eerste schot werd nog door Tim gepakt, op een tweede was hij kansloos. De bezoekers protesteerden nog voor buitenspel, maar dat mocht niet baten. En dan ging het snel. Vijf minuten later was het verschil drie doelpunten. Alsof Rood-Wit even een black out heeft gehad, want nadien nam het de draad weer op zonder nog kansen af te dwingen. Daardoor ging Ik Dien rusten met een 3-0-voorsprong.
Voor Rood-Wit was het zaak om mekaar niet los te laten en zo al het goeie van in de eerste helft verder te trekken in de tweede helft. Al snel moest Tim zijn kunnen tonen nadat een bal iets te makkelijk door kwam. Hij bracht redding, waarna Matthew de bal kon wegwerken. De thuisploeg bleef het de bezoekers moeilijk maken en een vierde treffer zou niet lang meer op zich laten wachten.
Zo ook nu: een individueel foutje werd genadeloos afgestraft en de bal hing tegen de touwen. Rood-Wit bleef vechten, maar zelf een kansje in elkaar knutselen was moeilijker dan gedacht. Het was wachten op die ene bal die wel eens zou vallen. Halfweg de tweede periode probeerde Yannis Nick weg te sturen, maar de aanvaller geraakte in twee keer niet voorbij de doelman van Ik Dien. Dat ene doelpuntje verdiende Rood-Wit immers wel.
De thuisploeg creeërde wel een aantal mogelijkheden, maar Tim werkte zich meer en meer op tot de man van deze wedstrijd. In zijn doel had hij ondertussen al een muur gemetst waar er nog één gaatje in zat. Niet goed gemetst en laat nét dat gaatje gevonden worden door Ik Dien, ook al was er voorafgaand sprake van buitenspel. De scheids keurde het doelpunt goed: 5-0. "We hadden beter forfait gegeven", klonk het op de bank met een zwans.
Ondertussen haalde Tim wél opnieuw een vrije trap van onder zijn lat, ondanks dat de tegenpartij het doelpunt al aan het vieren was. Even later werd het zesde doelpunt wél gescoord. Het bekeravontuur van KFC Rood-Wit komt zo tot een einde, maar al bij al bleef de schade beperkt. Ik Dien speelt immers twee reeksen boven ons en had het in het eerste half uur knap lastig. Laat ons vooral dát meepakken naar de competitie, waarin het zondag aan de bak moet tegen RB Elzestraat.
Wat als...
Een dubbele voorsprong na een half uur voetballen en na een uur voetballen. En toch slaagde Rood-Wit er met een man minder in om een puntje thuis te houden. Op karakter en mentaliteit. Maar wat als...
De situatie was wat ze was: Rood-Wit bengelde onderin en ook Familia Academia was daar gesukkeld. Een echte degradatiekraker op het menu dus, op de Wilrijkse pleinen. Rood-Wit begon met een aantal nieuwe spelers. Zowel Stefano als Sebastien, spelers die tegen Belgica invielen, mochten aan de wedstrijd beginnen. "We moeten daarop verder bouwen en vandaag de punten pakken", sprak de coach voor de wedstrijd.
Rood-Wit kende echter een moeilijk begin. Familia Academia begon als een wervelwind en na tien minuten kwam het zelfs op voorsprong na talmen in de verdediging van Rood-Wit. Halfweg de eerste helft werd een van de pijnpunten van de club weer pijnlijk bloot gelegd: hoekschoppen tegen. De spits van de bezoekers werkte het leer wel heerlijk aan de tweede paal binnen. 0-2 na nog geen half uur. Om moedeloos van te worden.
Gelukkig was er Nick Mariën for the rescue. De spits, die vooraf met een lach aankondigde dat hij maanden met vakantie zou gaan als Rood-Wit vandaag zou verliezen, trapte Rood-Wit terug in de wedstrijd nadat hij door ging en de bal achter de doelman tegen de touwen legde. Helaas zou de vers ingepompte moed van korte duur zijn. Yannis kreeg een black out en maakte een overtreding die hem de rode kaart opleverde.
Doordat het met tien man nog een uur moest voetballen in een wedstrijd die absoluut gewonnen moest worden, moest de coach op zoek naar een ander tactisch plan. Yolan werd even op de linksachter geplaatst en van daaruit zag hij Lotfi de doelman omspelen vlak voor de rust. De topschutter dikte zijn totaal ondertussen aan naar vier stuks. Zo maakte Rood-Wit een dubbele achterstand ongedaan en kon het weer van voor af aan beginnen.
De thuisploeg begon vol goeie moed aan de tweede helft. Het moeilijkste deel van de middag was immers al achter de rug. Nick kreeg nog een enorme mogelijkheid om Rood-Wit op voorsprong te trappen, maar zijn lobbal ging maar nipt naast de verkeerde kant van de paal. Het was hét sein voor Familia Academia om even door te duwen en mogelijk de genadeslag uit te delen. Op twee minuten tijd ging het van kwaad naar erger.
Twee identiek dezelfde doelpunten slikken op twee minuten tijd, dat is een genadeslag. Althans, dat dachten we. Want niet veel later knalde Lotfi Rood-Wit terug in de wedstrijd. Net nadat hij tegen de coach had gevraagd wat hij nog kon doen. Scoren, dus. En wat voor een doelpunt: van op een meter of vijfentwintig knalde hij het leer tegen de touwen. En het werd zelfs nog beter toen Nick Mariën zijn tweede van de middag tegen de touwen trapte: 4-4. Wat een wedstrijd, wat een mentaliteit.
Maar Rood-Wit zakte nadien, ergens logisch, terug nadat het de dubbele achterstand heeft ongedaan gemaakt. En er waren nog kansen, vooral Familia Academia ging nog op zoek naar de vijfde treffer. Hoekschoppen bleven een gevaar en ook de snelheid voorin werd meermaals gebruikt. Jarrith moest nog één keer gepast tussen komen op een schot van de bezoekers. Even later haalde hij ook opgelucht adem nadat een bal tegen de arm leek te gaan. De scheids ging er niet op in.
De tijd verstreek. De reserven hadden in minuut 90 al van één punt drie punten gemaakt en Rood-Wit hoopte op eenzelfde scenario tegen Familia Academia. En dan was er de hoekschop. De bal kwam tot bij Fayçal en het leer ging over het doel. Meteen daarna blies de scheidsrechter af. De thuisploeg pakte een punt en kwam twee keer terug van een dubbele achterstand. Maar wat als die laatste bal was binnen gegaan en wat als Yannis géén rode kaart pakte...
De situatie was wat ze was: Rood-Wit bengelde onderin en ook Familia Academia was daar gesukkeld. Een echte degradatiekraker op het menu dus, op de Wilrijkse pleinen. Rood-Wit begon met een aantal nieuwe spelers. Zowel Stefano als Sebastien, spelers die tegen Belgica invielen, mochten aan de wedstrijd beginnen. "We moeten daarop verder bouwen en vandaag de punten pakken", sprak de coach voor de wedstrijd.
Rood-Wit kende echter een moeilijk begin. Familia Academia begon als een wervelwind en na tien minuten kwam het zelfs op voorsprong na talmen in de verdediging van Rood-Wit. Halfweg de eerste helft werd een van de pijnpunten van de club weer pijnlijk bloot gelegd: hoekschoppen tegen. De spits van de bezoekers werkte het leer wel heerlijk aan de tweede paal binnen. 0-2 na nog geen half uur. Om moedeloos van te worden.
Gelukkig was er Nick Mariën for the rescue. De spits, die vooraf met een lach aankondigde dat hij maanden met vakantie zou gaan als Rood-Wit vandaag zou verliezen, trapte Rood-Wit terug in de wedstrijd nadat hij door ging en de bal achter de doelman tegen de touwen legde. Helaas zou de vers ingepompte moed van korte duur zijn. Yannis kreeg een black out en maakte een overtreding die hem de rode kaart opleverde.
Doordat het met tien man nog een uur moest voetballen in een wedstrijd die absoluut gewonnen moest worden, moest de coach op zoek naar een ander tactisch plan. Yolan werd even op de linksachter geplaatst en van daaruit zag hij Lotfi de doelman omspelen vlak voor de rust. De topschutter dikte zijn totaal ondertussen aan naar vier stuks. Zo maakte Rood-Wit een dubbele achterstand ongedaan en kon het weer van voor af aan beginnen.
De thuisploeg begon vol goeie moed aan de tweede helft. Het moeilijkste deel van de middag was immers al achter de rug. Nick kreeg nog een enorme mogelijkheid om Rood-Wit op voorsprong te trappen, maar zijn lobbal ging maar nipt naast de verkeerde kant van de paal. Het was hét sein voor Familia Academia om even door te duwen en mogelijk de genadeslag uit te delen. Op twee minuten tijd ging het van kwaad naar erger.
Twee identiek dezelfde doelpunten slikken op twee minuten tijd, dat is een genadeslag. Althans, dat dachten we. Want niet veel later knalde Lotfi Rood-Wit terug in de wedstrijd. Net nadat hij tegen de coach had gevraagd wat hij nog kon doen. Scoren, dus. En wat voor een doelpunt: van op een meter of vijfentwintig knalde hij het leer tegen de touwen. En het werd zelfs nog beter toen Nick Mariën zijn tweede van de middag tegen de touwen trapte: 4-4. Wat een wedstrijd, wat een mentaliteit.
Maar Rood-Wit zakte nadien, ergens logisch, terug nadat het de dubbele achterstand heeft ongedaan gemaakt. En er waren nog kansen, vooral Familia Academia ging nog op zoek naar de vijfde treffer. Hoekschoppen bleven een gevaar en ook de snelheid voorin werd meermaals gebruikt. Jarrith moest nog één keer gepast tussen komen op een schot van de bezoekers. Even later haalde hij ook opgelucht adem nadat een bal tegen de arm leek te gaan. De scheids ging er niet op in.
De tijd verstreek. De reserven hadden in minuut 90 al van één punt drie punten gemaakt en Rood-Wit hoopte op eenzelfde scenario tegen Familia Academia. En dan was er de hoekschop. De bal kwam tot bij Fayçal en het leer ging over het doel. Meteen daarna blies de scheidsrechter af. De thuisploeg pakte een punt en kwam twee keer terug van een dubbele achterstand. Maar wat als die laatste bal was binnen gegaan en wat als Yannis géén rode kaart pakte...
Terug naar af
Waar we vorige week blij waren dat we eindelijk eens de drie punten hadden gepakt, werden we vandaag pijnlijk hard met de neus op de feiten gedrukt. Zonder inzet en drive wordt het niets.
Rood-Wit ging in Kontich op zoek naar een zes op zes nadat het vorige week Belgica puntenloos naar huis had gestuurd. Drie punten pakken tegen De Vrede zou de ploeg van coach Marc De Clercq weer ademruimte geven in het klassement. Dan zouden zowel de thuisploeg als de bezoekers naast elkaar komen in het klassement. Bij de groen-witten ontbrak Ben Jacobs, de rood-witten maakten dan weer de comeback van Jackson mee.
Al snel bleek duidelijk dat De Vrede de betere start nam. Kapitein Chulo kopte een ogenschijnlijk makkelijke bal terug richting doel, de paal en Jimmy voorkwamen een achterstand na drie minuten. De vroege achterstand kwam er toch. De Vrede liep simpel door de Rood-Witte verdediging en legde vervolgens de bal simpel tegen de touwen. Een te gemakkelijk doelpunt en wéér maakten de bezoekers het er niet simpeler op.
Maar Rood-Wit knokte zich terug in de wedstrijd, zonder écht grote kansen af te dwingen. Maar nét op dat moment ging een afvallende hoekschop pardoes tegen de touwen. 2-0 achter na goed twintig minuten voetballen. Dan weet je dat het wel een moeilijke namiddag kan worden, zou Bob Peeters zeggen. De bezoekers liepen wat achter de feiten aan, maar probeerde wel iets te doen aan de achterstand.
Een vrije trap van Jarrith zou door een Vrede-speler aangeraakt worden en daarmee verraste hij zijn eigen doelman: 2-1. De thuisploeg reageerde meteen: eerst moest Jimmy achteruitlopend een bal van onder de lat halen, enkele minuten later voorkwam de lat een olympisch doelpunt. Met de kleine achterstand trokken beide ploegen richting kleedkamers. Rood-Wit moest op zoek naar oplossingen om toch met een goed gevoel de korte break in te gaan.
Maar al snel zou duidelijk worden dat het vandaag niets zou worden. Rood-Wit was niet bij machte om de heerschappij van De Vrede een halt toe te roepen. Jimmy hield de ploeg recht nadat hij opnieuw in een één tegen één situatie de sterkste bleek te zijn. Een schotje van Lotfi een minuutje eerder ging maar nipt naast de kooi van de thuisploeg. Op het uur volgde de doodsteek voor de bezoekers.
Een simpel uitgespeelde aanval en De Vrede mocht zomaar de 3-1 tegen de touwen leggen. De kopjes bij de bezoekers gingen naar beneden, het was nog een half uur zwoegen om geen pandoering te krijgen. Aan kansen kwam Rood-Wit gewoon niet, de thuisploeg bleef aardige combinaties op de mat leggen, maar weigerde tegelijk aanvankelijk om de voet écht vol op de gaspedaal te zetten.
Tot zo'n twintig minuten voor tijd dan toch werd besloten de pedaal helemaal in te duwen. Onze verdediging, wiens bobijntje al een tijdje uit was, kon het niet blijven belopen en slikte in het slotkwartier nog drie gemakkelijke doelpunten waarbij de doelman kansloos werd gelaten. Jimmy hield zijn ploeg nog recht van een grotere score door nog uit te pakken met een paar reddingen. En dat half geblesseerd, want na twintig minuten sloeg hij zijn enkel om.
In de slotfase van de wedstrijd zocht Rood-Wit nog naar een kleine opsteker, maar die kwam er niet. Lotfi knalde nog eens een metertje naast en dat was het zo'n beetje. De bezoekers kenden een totale offday vlak voor de herfstbreak en blijft ter plekke trappelen. De Vrede speelde dan weer, naar eigen zeggen, hun beste wedstrijd van het seizoen. Ben Jacobs, voorzitter van de groen-witten, zal het graag lezen.
Rood-Wit ging in Kontich op zoek naar een zes op zes nadat het vorige week Belgica puntenloos naar huis had gestuurd. Drie punten pakken tegen De Vrede zou de ploeg van coach Marc De Clercq weer ademruimte geven in het klassement. Dan zouden zowel de thuisploeg als de bezoekers naast elkaar komen in het klassement. Bij de groen-witten ontbrak Ben Jacobs, de rood-witten maakten dan weer de comeback van Jackson mee.
Al snel bleek duidelijk dat De Vrede de betere start nam. Kapitein Chulo kopte een ogenschijnlijk makkelijke bal terug richting doel, de paal en Jimmy voorkwamen een achterstand na drie minuten. De vroege achterstand kwam er toch. De Vrede liep simpel door de Rood-Witte verdediging en legde vervolgens de bal simpel tegen de touwen. Een te gemakkelijk doelpunt en wéér maakten de bezoekers het er niet simpeler op.
Maar Rood-Wit knokte zich terug in de wedstrijd, zonder écht grote kansen af te dwingen. Maar nét op dat moment ging een afvallende hoekschop pardoes tegen de touwen. 2-0 achter na goed twintig minuten voetballen. Dan weet je dat het wel een moeilijke namiddag kan worden, zou Bob Peeters zeggen. De bezoekers liepen wat achter de feiten aan, maar probeerde wel iets te doen aan de achterstand.
Een vrije trap van Jarrith zou door een Vrede-speler aangeraakt worden en daarmee verraste hij zijn eigen doelman: 2-1. De thuisploeg reageerde meteen: eerst moest Jimmy achteruitlopend een bal van onder de lat halen, enkele minuten later voorkwam de lat een olympisch doelpunt. Met de kleine achterstand trokken beide ploegen richting kleedkamers. Rood-Wit moest op zoek naar oplossingen om toch met een goed gevoel de korte break in te gaan.
Maar al snel zou duidelijk worden dat het vandaag niets zou worden. Rood-Wit was niet bij machte om de heerschappij van De Vrede een halt toe te roepen. Jimmy hield de ploeg recht nadat hij opnieuw in een één tegen één situatie de sterkste bleek te zijn. Een schotje van Lotfi een minuutje eerder ging maar nipt naast de kooi van de thuisploeg. Op het uur volgde de doodsteek voor de bezoekers.
Een simpel uitgespeelde aanval en De Vrede mocht zomaar de 3-1 tegen de touwen leggen. De kopjes bij de bezoekers gingen naar beneden, het was nog een half uur zwoegen om geen pandoering te krijgen. Aan kansen kwam Rood-Wit gewoon niet, de thuisploeg bleef aardige combinaties op de mat leggen, maar weigerde tegelijk aanvankelijk om de voet écht vol op de gaspedaal te zetten.
Tot zo'n twintig minuten voor tijd dan toch werd besloten de pedaal helemaal in te duwen. Onze verdediging, wiens bobijntje al een tijdje uit was, kon het niet blijven belopen en slikte in het slotkwartier nog drie gemakkelijke doelpunten waarbij de doelman kansloos werd gelaten. Jimmy hield zijn ploeg nog recht van een grotere score door nog uit te pakken met een paar reddingen. En dat half geblesseerd, want na twintig minuten sloeg hij zijn enkel om.
In de slotfase van de wedstrijd zocht Rood-Wit nog naar een kleine opsteker, maar die kwam er niet. Lotfi knalde nog eens een metertje naast en dat was het zo'n beetje. De bezoekers kenden een totale offday vlak voor de herfstbreak en blijft ter plekke trappelen. De Vrede speelde dan weer, naar eigen zeggen, hun beste wedstrijd van het seizoen. Ben Jacobs, voorzitter van de groen-witten, zal het graag lezen.
Ein-de-lijk
Opluchting! De 'We are red, we are white' na de match heeft nog nooit zo goed geklonken als vanmiddag. Rood-Wit heeft vanmiddag missie redding ingezet met een driepunter tegen Belgica.
"We hebben dringend nieuwe spelers nodig." Al enkele weken hamert onze coach op een aantal aanwinsten en hoera, hoezee, Sinterklaas is een maand of twee te vroeg gepasseerd. Vandaag konden drie spelers hun debuut maken voor de club. Het trio begon echter wél op de bank. Enkel Rodney werd vervangen, hij zat een eerste van drie schorsingsdagen uit. Bij de bezoekers waren er ook een aantal ontbrekenden.
De wedstrijd begon gelijkopgaand. Zowel Rood-Wit als Belgica wilden er op deze zondagnamiddag een leuke wedstrijd van maken. Maar de bezoekers, die tot dusver nog niet hadden verloren, wilden dat elan graag doortrekken. En overigens was een wedstrijd tegen hen altijd een moeilijk gegeven. Denk maar aan de avondwedstrijd een paar jaar geleden, die in de slotfase verloren werd. Gelukkig hadden de dames van Belgica in de voormiddag al gewonnen.
Op het half uur kwam de thuisploeg ietwat onverwacht op voorsprong. Het was Nick Mariën die de ban brak na een bal die bleef hangen. Tot dusver was er nog niet al te veel gebeurd, de grote kansen bleven uit en het spel was in evenwicht. De voorsprong mocht dus ietwat gevleid genoemd worden, maar het nam niet weg dat de thuisploeg erg blij was met de stand van zaken tot dusver.
Daarmee de rust halen, zou meteen een huzarenstukje worden. De bezoekers verloren immers nog niet dit seizoen, maar speelden tegelijk wél al drie keer gelijk op vier wedstrijden. Dat terwijl Rood-Wit nog geen wedstrijd wist te winnen. Doelman Tim moest zich nauwelijks onderscheiden van de rest in de slotfase van de eerste helft. Het mirakel leek dan toch te gebeuren, toen de scheids na vijfenveertig minuten blies voor de rust.
Na de pauze zagen we een heel ander Belgica. Het zette veel meer druk op de bal, het creëerde ook een pak meer doelgevaar en het was zaak om de kalmte te bewaren. Steekpassjes hier, voorzetten daar. Op élke gevaarlijke poging zat onze doelman er uitstekend tussen. Eén keer had hij geluk dat Niels mee op de lijn stond om de gelijkmaker van het bord te houden. "Hoe lang is het nog", vroeg men op de bank. Te lang om het nu al vol te houden.
Een uur ver, Rood-Wit had het lastig. Ze kwamen er voorin ook niet meer uit zoals het dat in de eerste helft wél deed. Bovendien zag de thuisploeg ook na een zeventigtal minuten de score gelijk gemaakt worden. "Ai, ai, ai", dachten we. "Nu gaan we erover", zei een speler van Belgica nog op het veld. De bezoekers bleven gevaarlijk en kwamen opzetten. Onze doelman kreeg ook een tik op zijn pols te verwerken. Gelukkig kon hij verder.
Bij de eerstvolgende tegenaanval stuurde Tarik de bal prachtig richting Lotfi. Die bleef koel genoeg om de bal tussen de benen van de verdediger te leggen en vervolgens te scoren. Twee minuten later was er opnieuw Tarik met een uitstekende voorzet. Dit keer was de pas ingevallen Bilal klaar om de bal tegen de touwen te rammen: 3-1, dit mocht niet meer fout lopen. "Nu zijn we gerust", klonk het op de bank.
Met nog vijf minuten op de klok, was het gewoon simpel de wedstrijd uit spelen wat Rood-Wit moest doen. En als er een extra doelpuntje uit de kast zou vallen, was dat uitstekend voor het vertrouwen. De bezoekers haalden nog een bal van de lijn, maar deden te weinig om nog iets te doen aan de achterstand. De eerste nederlaag van Belgica dit seizoen is een feit, de eerste zege van Rood-Wit ook. Volgende week trekken we naar De Vrede.
"We hebben dringend nieuwe spelers nodig." Al enkele weken hamert onze coach op een aantal aanwinsten en hoera, hoezee, Sinterklaas is een maand of twee te vroeg gepasseerd. Vandaag konden drie spelers hun debuut maken voor de club. Het trio begon echter wél op de bank. Enkel Rodney werd vervangen, hij zat een eerste van drie schorsingsdagen uit. Bij de bezoekers waren er ook een aantal ontbrekenden.
De wedstrijd begon gelijkopgaand. Zowel Rood-Wit als Belgica wilden er op deze zondagnamiddag een leuke wedstrijd van maken. Maar de bezoekers, die tot dusver nog niet hadden verloren, wilden dat elan graag doortrekken. En overigens was een wedstrijd tegen hen altijd een moeilijk gegeven. Denk maar aan de avondwedstrijd een paar jaar geleden, die in de slotfase verloren werd. Gelukkig hadden de dames van Belgica in de voormiddag al gewonnen.
Op het half uur kwam de thuisploeg ietwat onverwacht op voorsprong. Het was Nick Mariën die de ban brak na een bal die bleef hangen. Tot dusver was er nog niet al te veel gebeurd, de grote kansen bleven uit en het spel was in evenwicht. De voorsprong mocht dus ietwat gevleid genoemd worden, maar het nam niet weg dat de thuisploeg erg blij was met de stand van zaken tot dusver.
Daarmee de rust halen, zou meteen een huzarenstukje worden. De bezoekers verloren immers nog niet dit seizoen, maar speelden tegelijk wél al drie keer gelijk op vier wedstrijden. Dat terwijl Rood-Wit nog geen wedstrijd wist te winnen. Doelman Tim moest zich nauwelijks onderscheiden van de rest in de slotfase van de eerste helft. Het mirakel leek dan toch te gebeuren, toen de scheids na vijfenveertig minuten blies voor de rust.
Na de pauze zagen we een heel ander Belgica. Het zette veel meer druk op de bal, het creëerde ook een pak meer doelgevaar en het was zaak om de kalmte te bewaren. Steekpassjes hier, voorzetten daar. Op élke gevaarlijke poging zat onze doelman er uitstekend tussen. Eén keer had hij geluk dat Niels mee op de lijn stond om de gelijkmaker van het bord te houden. "Hoe lang is het nog", vroeg men op de bank. Te lang om het nu al vol te houden.
Een uur ver, Rood-Wit had het lastig. Ze kwamen er voorin ook niet meer uit zoals het dat in de eerste helft wél deed. Bovendien zag de thuisploeg ook na een zeventigtal minuten de score gelijk gemaakt worden. "Ai, ai, ai", dachten we. "Nu gaan we erover", zei een speler van Belgica nog op het veld. De bezoekers bleven gevaarlijk en kwamen opzetten. Onze doelman kreeg ook een tik op zijn pols te verwerken. Gelukkig kon hij verder.
Bij de eerstvolgende tegenaanval stuurde Tarik de bal prachtig richting Lotfi. Die bleef koel genoeg om de bal tussen de benen van de verdediger te leggen en vervolgens te scoren. Twee minuten later was er opnieuw Tarik met een uitstekende voorzet. Dit keer was de pas ingevallen Bilal klaar om de bal tegen de touwen te rammen: 3-1, dit mocht niet meer fout lopen. "Nu zijn we gerust", klonk het op de bank.
Met nog vijf minuten op de klok, was het gewoon simpel de wedstrijd uit spelen wat Rood-Wit moest doen. En als er een extra doelpuntje uit de kast zou vallen, was dat uitstekend voor het vertrouwen. De bezoekers haalden nog een bal van de lijn, maar deden te weinig om nog iets te doen aan de achterstand. De eerste nederlaag van Belgica dit seizoen is een feit, de eerste zege van Rood-Wit ook. Volgende week trekken we naar De Vrede.
Wéér nét niet
"We hebben eigenlijk nog geen afstraffingen gehad", klonk het na de wedstrijd tegen Sint Jozef. Maar opnieuw werden er geen punten gepakt. De bezoekers blijven achter met amper één op vijftien.
"Is dit een degradatietopper", vroegen we ons af voor de wedstrijd. Zowel Sint Jozef als Rood-Wit verzeilden na een slechte competitiestart onderaan de rangschikking. De bezoekers wonnen nog geen wedstrijd en wilden daar komaf mee maken tegen een rechtstreekse concurrent. De thuisploeg kon mits een zege de aansluiting maken met de middenmoot. Bovendien slaagden we er hier in om een achterstand met tien man ongedaan te maken en te winnen.
Dat laatste moest vandaag ook gebeuren: winnen. Rood-Wit begon niet goed aan de wedstrijd en na vijf minuten dribbelde onze verdediging zich vast. Tim, die de bezoekers kwam helpen in doel, moest zich een eerste keer omdraaien. De zon verdween en maakte plaats voor donkere wolken. Toen al. De reactie liet echter niet op zich wachten. Een uitstekende aanval over de rechterkant kwam perfect voor de voet van Lotfi, die de bal over zette.
Een eerste opgelegde kans werd dus verprutst, de tweede ging binnen. Een vrije trap schoot door en kwam uiteindelijk tot bij Tarik. Die knalde de gelijkmaker tegen de touwen. De bezoekers namen het heft in handen en bleven gokken op een bal die over de verdediging viel. Zo kwamen er nog wel kansen. Lotfi schoot nog eens vol op de doelman, terwijl ook Nick een opgelegde kans de nek om wrong.
Aan de overkant beleefde Tim een ietwat rustige namiddag. Ook Sint Jozef probeerde het met lange ballen, maar onze doelman liet zich niet verrassen. De bezoekers zagen in de slotfase van de eerste helft opnieuw een uitstekende kans de mist in gaan. Zo trokken we uiteindelijk richting kleedkamers met een 1-1 tussenstand op het bord. Daar moest de coach de kopjes in dezelfde richting houden om hier de broodnodige driepunter mee te pakken.
Maar meteen na de pauze moest er eerst een waarschuwing komen vooraleer de bezoekers écht wakker waren. De thuisploeg kwam al snel in een één tegen één situatie terecht met onze doelman en hij hield het hoofd koel. Even later was de koelte meteen verdwenen nadat Sint Jozef op voorsprong kwam. Er leek een overtreding gemaakt te worden, maar dat had de scheids zo niet gezien. De discussie op het veld zorgde er voor dat de gemoederen hoog op liepen.
Zeker wanneer aan de overkant een duwfout op Lotfi in de zestien niet wordt gezien. De woede op de bank liep zo hoog op dat de assistent-coach een rode kaart onder zijn neus kreeg geduwd. Het zou er mee voor zorgen dat de bezoekers uit de wedstrijd ging en de thuisploeg een vrijgeleide kreeg richting de driepunter, die meteen ook een gouden randje kreeg aangezien ze op slechts drie punten stonden.
Op een hoekschop kon Jarrith nog wel koppen richting doel, maar de doelman van Sint Jozef zweefde het leer nog van onder de deklat weg. De thuisploeg counterde en bij één van die pogingen ging Matthew in de fout. Een strafschop was het gevolg. De thuisploeg liet onze doelman kansloos en gezien het wedstrijdverloop zag het er niet naar uit dat Rood-Wit hetzelfde kon doen als twee jaar geleden: de boel in het slot nog omkeren.
Maar ere wie ere toekomt, Rood-Wit bleef erin geloven en kreeg ook de hulp van de doelman van Sint Jozef. Een vrije trap van Tarik moest hij normaal maar pakken. Hij dacht er anders over en maakte het voor zijn eigen ploeg nog spannend. In de ultieme slotminuten zette hij wél eigenhandig zijn foutje recht en zorgde hij ervoor dat er géén puntendeling kwam. Rood-Wit blijft pijnlijk onderaan staan en heeft nog altijd maar één punt.
"Is dit een degradatietopper", vroegen we ons af voor de wedstrijd. Zowel Sint Jozef als Rood-Wit verzeilden na een slechte competitiestart onderaan de rangschikking. De bezoekers wonnen nog geen wedstrijd en wilden daar komaf mee maken tegen een rechtstreekse concurrent. De thuisploeg kon mits een zege de aansluiting maken met de middenmoot. Bovendien slaagden we er hier in om een achterstand met tien man ongedaan te maken en te winnen.
Dat laatste moest vandaag ook gebeuren: winnen. Rood-Wit begon niet goed aan de wedstrijd en na vijf minuten dribbelde onze verdediging zich vast. Tim, die de bezoekers kwam helpen in doel, moest zich een eerste keer omdraaien. De zon verdween en maakte plaats voor donkere wolken. Toen al. De reactie liet echter niet op zich wachten. Een uitstekende aanval over de rechterkant kwam perfect voor de voet van Lotfi, die de bal over zette.
Een eerste opgelegde kans werd dus verprutst, de tweede ging binnen. Een vrije trap schoot door en kwam uiteindelijk tot bij Tarik. Die knalde de gelijkmaker tegen de touwen. De bezoekers namen het heft in handen en bleven gokken op een bal die over de verdediging viel. Zo kwamen er nog wel kansen. Lotfi schoot nog eens vol op de doelman, terwijl ook Nick een opgelegde kans de nek om wrong.
Aan de overkant beleefde Tim een ietwat rustige namiddag. Ook Sint Jozef probeerde het met lange ballen, maar onze doelman liet zich niet verrassen. De bezoekers zagen in de slotfase van de eerste helft opnieuw een uitstekende kans de mist in gaan. Zo trokken we uiteindelijk richting kleedkamers met een 1-1 tussenstand op het bord. Daar moest de coach de kopjes in dezelfde richting houden om hier de broodnodige driepunter mee te pakken.
Maar meteen na de pauze moest er eerst een waarschuwing komen vooraleer de bezoekers écht wakker waren. De thuisploeg kwam al snel in een één tegen één situatie terecht met onze doelman en hij hield het hoofd koel. Even later was de koelte meteen verdwenen nadat Sint Jozef op voorsprong kwam. Er leek een overtreding gemaakt te worden, maar dat had de scheids zo niet gezien. De discussie op het veld zorgde er voor dat de gemoederen hoog op liepen.
Zeker wanneer aan de overkant een duwfout op Lotfi in de zestien niet wordt gezien. De woede op de bank liep zo hoog op dat de assistent-coach een rode kaart onder zijn neus kreeg geduwd. Het zou er mee voor zorgen dat de bezoekers uit de wedstrijd ging en de thuisploeg een vrijgeleide kreeg richting de driepunter, die meteen ook een gouden randje kreeg aangezien ze op slechts drie punten stonden.
Op een hoekschop kon Jarrith nog wel koppen richting doel, maar de doelman van Sint Jozef zweefde het leer nog van onder de deklat weg. De thuisploeg counterde en bij één van die pogingen ging Matthew in de fout. Een strafschop was het gevolg. De thuisploeg liet onze doelman kansloos en gezien het wedstrijdverloop zag het er niet naar uit dat Rood-Wit hetzelfde kon doen als twee jaar geleden: de boel in het slot nog omkeren.
Maar ere wie ere toekomt, Rood-Wit bleef erin geloven en kreeg ook de hulp van de doelman van Sint Jozef. Een vrije trap van Tarik moest hij normaal maar pakken. Hij dacht er anders over en maakte het voor zijn eigen ploeg nog spannend. In de ultieme slotminuten zette hij wél eigenhandig zijn foutje recht en zorgde hij ervoor dat er géén puntendeling kwam. Rood-Wit blijft pijnlijk onderaan staan en heeft nog altijd maar één punt.
SOS Rood-Wit
Rood-Wit blijft in hetzelfde bedje ziek. De thuisploeg weet niet meer wat winnen is en pakte tot dusver nog maar één punt. Broechem pakte vanmiddag soeverein de drie punten mee en rukken op in het klassement.
Onze coach liet vorige week de alarmbellen nog een keer af gaan in de kleedkamer. Het was niet goed genoeg om een rol van betekenis te kunnen spelen in deze competitie. Zelfs tegen een tienkoppig Berkenrode ging het mis. Vandaag dan maar, tegen Broechem. De bezoekers hadden vier punten, dat zijn er drie meer dan de thuisploeg. Zij wilden dringend die eerste driepunter van het seizoen pakken en zo aansluiting maken met de middenmoot.
De thuisploeg begon goed aan de wedstrijd, maar het waren de bezoekers die het eerst aan een doelkans kwamen. Doelman Jimmy, die bij de tweede ploeg geen werk had, moest een eerste keer gepast tussenkomen. Aan de overkant kwam de laatste pass nooit echt goed aan. Het was werkendag, alweer. Veel kansen vielen er niet te noteren. Het enige positieve aan de eerste twintig minuten: het was gestopt met regenen. Hoera!
Maar helaas, tot daar het enige positieve aan de wedstrijd. Want nog voor halfweg de eerste helft effectief gespeeld was, moest de thuisploeg achtervolgen. Een bal die via de paal tegen de touwen ging. "Eerste kans, meteen goal", zo klonk het aan de zijlijn. De reactie van Rood-Wit liet niet op zich wachten. Lotfi kopte een vrije trap terug voor doel, maar er was niemand gevolgd om de bal tegen de touwen te trappen.
De thuisploeg probeerde wel, maar het slaagde er niet in om een goeie aanval in elkaar te knutselen. En als je achteraan nog niet op elkaar bent ingespeeld, loopt het mis. Een tackle op de bal, zo leek het toch van aan de bank, werd door de scheids anders geïnterpreteerd. De bal ging op de tip, Broechem liet de kans op de dubbele voorsprong niet liggen. Nick Loubry, die zijn eerste match van het seizoen speelde, probeerde nog iets te doen aan de achterstand. Hij botste op de Broechemse doelman.
Ook na de pauze bleek Rood-Wit in hetzelfde bedje ziek. De thuisploeg probeerde wel, maar aan echte doelkansen kwam het niet. Broechem deed wat het al een ganse wedstrijd deed: counteren en op zoek gaan naar een derde doelpunt. Een paar mogelijkheden waren daar wel toe, maar nooit echt grote kansen. Doelman Jimmy beleefde een rustige tweede helft. Het middenveld was de favoriete plek van de bal.
Hoe soeverein Broechem op het veld van Rood-Wit kwa voetballen na de voorsprong, dat was knap om te zien. Rood-Wit had niets in de pap te brokken. Geen enkel gevaar kwam er van de spitsen, het middenveld werd constant overlopen en verdedigend liep het wel iets beter, maar toch nog met wat gaten. De wederoptredende Nick Loubry speelde als vanouds, zonder zijn mond te gebruiken. Een hele verbetering.
En de wisselspelers? Sja. De ene viel geblesseerd uit nog voor hij in moest vallen. "Wat ben ik toch een gelukzalige coach", grapte onze trainer. Maar net dat legt de pijnpunten van dit seizoen pijnlijk bloot. Uiteindelijk zouden er twee spelers invallen: Thierry mocht na zijn goeie prestatie vorige week nog vijfenveertig minuten voetballen en ook Wesley Mannaerts kreeg nog een kwartier de tijd om zich te bewijzen.
In de slotfase van de wedstrijd kreeg Jimmy nog twee ballen te verwerken. Hij pakte ze allebei. In de allerlaatste minuten trok de ingevallen Wesley nog aan de noodrem, nadat hij nochtans de instructie kreeg om niets te doen. Het werd zijn tweede gele kaart, waardoor de rode prent volgde. De vierde alweer dit seizoen voor Rood-Wit. De vrije trap leverde niets meer op. De punten gaan mee naar Broechem, terwijl de thuisploeg achter blijft met een schamele één op twaalf.
Onze coach liet vorige week de alarmbellen nog een keer af gaan in de kleedkamer. Het was niet goed genoeg om een rol van betekenis te kunnen spelen in deze competitie. Zelfs tegen een tienkoppig Berkenrode ging het mis. Vandaag dan maar, tegen Broechem. De bezoekers hadden vier punten, dat zijn er drie meer dan de thuisploeg. Zij wilden dringend die eerste driepunter van het seizoen pakken en zo aansluiting maken met de middenmoot.
De thuisploeg begon goed aan de wedstrijd, maar het waren de bezoekers die het eerst aan een doelkans kwamen. Doelman Jimmy, die bij de tweede ploeg geen werk had, moest een eerste keer gepast tussenkomen. Aan de overkant kwam de laatste pass nooit echt goed aan. Het was werkendag, alweer. Veel kansen vielen er niet te noteren. Het enige positieve aan de eerste twintig minuten: het was gestopt met regenen. Hoera!
Maar helaas, tot daar het enige positieve aan de wedstrijd. Want nog voor halfweg de eerste helft effectief gespeeld was, moest de thuisploeg achtervolgen. Een bal die via de paal tegen de touwen ging. "Eerste kans, meteen goal", zo klonk het aan de zijlijn. De reactie van Rood-Wit liet niet op zich wachten. Lotfi kopte een vrije trap terug voor doel, maar er was niemand gevolgd om de bal tegen de touwen te trappen.
De thuisploeg probeerde wel, maar het slaagde er niet in om een goeie aanval in elkaar te knutselen. En als je achteraan nog niet op elkaar bent ingespeeld, loopt het mis. Een tackle op de bal, zo leek het toch van aan de bank, werd door de scheids anders geïnterpreteerd. De bal ging op de tip, Broechem liet de kans op de dubbele voorsprong niet liggen. Nick Loubry, die zijn eerste match van het seizoen speelde, probeerde nog iets te doen aan de achterstand. Hij botste op de Broechemse doelman.
Ook na de pauze bleek Rood-Wit in hetzelfde bedje ziek. De thuisploeg probeerde wel, maar aan echte doelkansen kwam het niet. Broechem deed wat het al een ganse wedstrijd deed: counteren en op zoek gaan naar een derde doelpunt. Een paar mogelijkheden waren daar wel toe, maar nooit echt grote kansen. Doelman Jimmy beleefde een rustige tweede helft. Het middenveld was de favoriete plek van de bal.
Hoe soeverein Broechem op het veld van Rood-Wit kwa voetballen na de voorsprong, dat was knap om te zien. Rood-Wit had niets in de pap te brokken. Geen enkel gevaar kwam er van de spitsen, het middenveld werd constant overlopen en verdedigend liep het wel iets beter, maar toch nog met wat gaten. De wederoptredende Nick Loubry speelde als vanouds, zonder zijn mond te gebruiken. Een hele verbetering.
En de wisselspelers? Sja. De ene viel geblesseerd uit nog voor hij in moest vallen. "Wat ben ik toch een gelukzalige coach", grapte onze trainer. Maar net dat legt de pijnpunten van dit seizoen pijnlijk bloot. Uiteindelijk zouden er twee spelers invallen: Thierry mocht na zijn goeie prestatie vorige week nog vijfenveertig minuten voetballen en ook Wesley Mannaerts kreeg nog een kwartier de tijd om zich te bewijzen.
In de slotfase van de wedstrijd kreeg Jimmy nog twee ballen te verwerken. Hij pakte ze allebei. In de allerlaatste minuten trok de ingevallen Wesley nog aan de noodrem, nadat hij nochtans de instructie kreeg om niets te doen. Het werd zijn tweede gele kaart, waardoor de rode prent volgde. De vierde alweer dit seizoen voor Rood-Wit. De vrije trap leverde niets meer op. De punten gaan mee naar Broechem, terwijl de thuisploeg achter blijft met een schamele één op twaalf.
Cadeautjestijd
Rood-Wit is er niet in geslaagd om op bezoek bij Berkenrode voor drie punten te zorgen. Drie partijen deelden cadeautjes uit, Berkenrode was de gelukkige, maar verdiende, winnaar.
"Het is ongelofelijk dat wij moeten spelen op een moment dat het wereldkampioenschap Wielrennen in eigen land aan zijn finale begint", aldus Hein Vanhaezebrouck voor de wedstrijd tegen Cercle Brugge. Gelukkig is hij trainer van een profclub en is hij geen speler van Rood-Wit of van Berkenrode, die los tijdens het wereldkampioenschap wielrennen aan de bak moesten. Voor de bezoekers kwam er hulp van de reserven. Bij de thuisploeg waren er nét elf spelers komen opdagen.
Al snel zou Berkenrode met een man minder verder moeten. Niet dat er een rode kaart viel, maar wél een speler geblesseerd uitviel. Een duel met onze doelman, Rodney voor de verandering zorgde ervoor dat hij met last aan de rug richting het ziekenhuis werd gebracht. Even daarna had de thuisploeg wél twee grote mogelijkheden om op voorsprong te komen. De bezoekers, die een man meer op het veld hadden, kreeg geen poot aan de grond.
Berkenrode zou met zijn snelle omschakelingen telkens voor de problemen zorgen. Halfweg de eerste helft was het dan toch raak voor de thuisploeg: een counter werd perfect omgezet en eindigde met een lob over de doelman. Tot woede van alles wat Rood-Wit was. Wanneer iets voorbij het half uur zelfs de dubbele voorsprong zou volgen, dachten velen al aan de pauze. "Het wordt zo'n match", klonk het langs de lijn.
Maar hoewel Rood-Wit moeite had om een goeie aanval in elkaar te knutselen, de doelman van Berkenrode moest nauwelijks een noemenswaardige redding uitvoeren, kwamen ze toch weer terug in de wedstrijd. Een lange bal richting Thierry, die in alle haast nog van Knokke kwam. Hij bleef koelbloedig genoeg om de bal tegen de touwen te jagen. Daarmee werd ook richting kleedkamers getrokken. Daar moest de coach op zoek naar oplossingen.
Vlak na de rust zou Lotfi de ideale kans krijgen om de bordjes op gelijke hoogte te zetten. De topschutter werd aangetrapt in de zestien en de bal ging op de stip. Helaas miste hij de kans op de 2-2 en zette hij de bal naast de kooi van Berkenrode. Nog geen minuut later deelde Rood-Wit zélf een cadeautje uit. Een te korte terugspeelbal van Josse werd door de thuisploeg onderschept en koelbloedig afgemaakt.
Rood-Wit liet haar hoofd echter niet hangen en knokte zich meteen terug in de wedstrijd. Tarik bleef goed jagen op de Berkenrodense doelman en ontfutselde hem de bal. Matthew was goed gevolgd en trapte vervolgens de 3-2 tegen de touwen. Nadien vond de scheidsrechter het nodig om de hoofdrol helemaal op te eisen. Nadat hij in de eerste helft Matthew al geel gaf voor een tackle op de bal, zag hij nu een duidelijke slag van de thuisploeg aan onze doelman niet.
Hij reageerde echter als door een wesp gestoken en kreeg van de scheids de rode kaart. Plots was het tien tegen tien. Rood-Wit probeerde echter nog voor de ommekeer te zorgen en met nog twintig minuten op de klok was het ook prijs. Een even groot cadeautje van de thuisploeg werd door Thierry ontvangen: 3-3. Tijd om de boel helemaal om te draaien, zou je denken. Maar Berkenrode kreeg, ongewild, wat hulp.
Matthew hield eerst nog een bal van de lijn en nadat hij wéér een tackle op de bal deed, moest hij gaan douchen. Hij kreeg zijn tweede gele kaart en de thuisploeg kreeg een strafschop. Zij lieten hem niet liggen: 4-3. In de slotfase van de wedstrijd counterde Berkenrode zich nog naar de 5-3, nadat ze tegen negen Rood-Witters mochten voetballen. De bezoekers blijven achter met één op negen en hebben hun start gemist.
"Het is ongelofelijk dat wij moeten spelen op een moment dat het wereldkampioenschap Wielrennen in eigen land aan zijn finale begint", aldus Hein Vanhaezebrouck voor de wedstrijd tegen Cercle Brugge. Gelukkig is hij trainer van een profclub en is hij geen speler van Rood-Wit of van Berkenrode, die los tijdens het wereldkampioenschap wielrennen aan de bak moesten. Voor de bezoekers kwam er hulp van de reserven. Bij de thuisploeg waren er nét elf spelers komen opdagen.
Al snel zou Berkenrode met een man minder verder moeten. Niet dat er een rode kaart viel, maar wél een speler geblesseerd uitviel. Een duel met onze doelman, Rodney voor de verandering zorgde ervoor dat hij met last aan de rug richting het ziekenhuis werd gebracht. Even daarna had de thuisploeg wél twee grote mogelijkheden om op voorsprong te komen. De bezoekers, die een man meer op het veld hadden, kreeg geen poot aan de grond.
Berkenrode zou met zijn snelle omschakelingen telkens voor de problemen zorgen. Halfweg de eerste helft was het dan toch raak voor de thuisploeg: een counter werd perfect omgezet en eindigde met een lob over de doelman. Tot woede van alles wat Rood-Wit was. Wanneer iets voorbij het half uur zelfs de dubbele voorsprong zou volgen, dachten velen al aan de pauze. "Het wordt zo'n match", klonk het langs de lijn.
Maar hoewel Rood-Wit moeite had om een goeie aanval in elkaar te knutselen, de doelman van Berkenrode moest nauwelijks een noemenswaardige redding uitvoeren, kwamen ze toch weer terug in de wedstrijd. Een lange bal richting Thierry, die in alle haast nog van Knokke kwam. Hij bleef koelbloedig genoeg om de bal tegen de touwen te jagen. Daarmee werd ook richting kleedkamers getrokken. Daar moest de coach op zoek naar oplossingen.
Vlak na de rust zou Lotfi de ideale kans krijgen om de bordjes op gelijke hoogte te zetten. De topschutter werd aangetrapt in de zestien en de bal ging op de stip. Helaas miste hij de kans op de 2-2 en zette hij de bal naast de kooi van Berkenrode. Nog geen minuut later deelde Rood-Wit zélf een cadeautje uit. Een te korte terugspeelbal van Josse werd door de thuisploeg onderschept en koelbloedig afgemaakt.
Rood-Wit liet haar hoofd echter niet hangen en knokte zich meteen terug in de wedstrijd. Tarik bleef goed jagen op de Berkenrodense doelman en ontfutselde hem de bal. Matthew was goed gevolgd en trapte vervolgens de 3-2 tegen de touwen. Nadien vond de scheidsrechter het nodig om de hoofdrol helemaal op te eisen. Nadat hij in de eerste helft Matthew al geel gaf voor een tackle op de bal, zag hij nu een duidelijke slag van de thuisploeg aan onze doelman niet.
Hij reageerde echter als door een wesp gestoken en kreeg van de scheids de rode kaart. Plots was het tien tegen tien. Rood-Wit probeerde echter nog voor de ommekeer te zorgen en met nog twintig minuten op de klok was het ook prijs. Een even groot cadeautje van de thuisploeg werd door Thierry ontvangen: 3-3. Tijd om de boel helemaal om te draaien, zou je denken. Maar Berkenrode kreeg, ongewild, wat hulp.
Matthew hield eerst nog een bal van de lijn en nadat hij wéér een tackle op de bal deed, moest hij gaan douchen. Hij kreeg zijn tweede gele kaart en de thuisploeg kreeg een strafschop. Zij lieten hem niet liggen: 4-3. In de slotfase van de wedstrijd counterde Berkenrode zich nog naar de 5-3, nadat ze tegen negen Rood-Witters mochten voetballen. De bezoekers blijven achter met één op negen en hebben hun start gemist.
Een punt dat voelt als een overwinning
Rood-Wit heeft in de allerlaatste seconden van de wedstrijd een punt kunnen thuis houden tegen Boterwaag United. De thuisploeg kende een moeilijke namiddag, vocht tot twee keer terug en zag dat beloond worden met een puntje.
De laatsten zullen de eersten zijn. Het is een liedje van De Kreuners, maar bij deze wel toepasselijk. 329 dagen geleden was Boterwaag United de laatste tegenstander voor Rood-Wit toen de competitie vroegtijdig tot een einde kwam. Vandaag, bij de start van het nieuwe seizoen, was paars-wit de eerste tegenstander. Voor de coach was er ook goed nieuws. Hij recupereerde Maxim, die meteen zijn eerste minuten van het nieuwe seizoen maakte.
Rood-Wit begon aardig aan de wedstrijd met meteen een paar goeie kansen, maar scoren lukte niet. Tarik liet een wenkende mogelijkheid onbenut. En als je zelf de kansen niet afmaakt, dan krijg je het deksel altijd wel op de neus. Zo ook nu weer. Boterwaag United kwam één keer aan doel en werkte de bal tegen de touwen. "Met de hand", sprak onze doelman tijdens een drankpauze. Het protest haalde niets uit, het doelpunt telde.
Na het doelpunt kreeg Boterwaag United nog een uitstekende kans, maar de 0-2 kwam niet op het bord. Meer zelfs, het was de thuisploeg die verse moed had na een trap tegen de lat van Maxim. Het was de middenvelder die even later ook de bordjes in evenwicht zette. Hij kwam dankzij Niels, die vorige week al scoorde, alleen voor doel en liet die kans niet onbenut. Voor de thuisploeg een zucht van opluchting.
Met de rust in zicht, dacht Rood-Wit erop en erover te gaan. Het was Lotfi die de thuisploeg met nog tien minuten op de klok op voorsprong bracht. "Binnenkantje voet was te simpel", klonk het. Een prinsheerlijke lobbal die tegen de touwen plofte. Maar helaas zou Boterwaag United ook nog een keertje scoren. De bal ging via de paal binnen. Voor de thuisploeg was het terug "werkendag." Het is tegen de paars-witten uit Mechelen altijd moeilijk.
Het zou er na de pauze niet makkelijker op worden wanneer Yannis een tweede gele kaart in ontvangst moest nemen. Het woord 'werkendag' was eens te meer van toepassing vandaag. De thuisploeg voelde dat ze vol in de verdediging moesten. "Een puntje hier thuis is goed vandaag", was het devies. Meteen starten met een billijke puntendeling en de rest zagen we nadien wel verder. Het was dus knokken.
Elke morzel grond was een gevecht tussen paars-wit en Rood-Wit zoals er in de Stad Antwerpen wel meerdere gevechten, figuurlijke dan weliswaar, worden uitgevochten. De thuisploeg moest vol aan de bak om het puntje in eigen huis te houden. Met nog een twintigtal minuten op de klok was het zwoegen en zweten. De drankpauze kwam dan ook geen moment te vroeg. "Maak geen fouten en dan trekken we dit over de streep."
Maar dat had verdediger Niels niet zo begrepen. In de zestien haalde hij een speler van Boterwaag United neer. De scheids gaf een strafschop weg. Die lieten de bezoekers niet onbenut, waardoor het er naar uit zag dat Rood-Wit voor de eerste wedstrijd meteen in het zand zou bijten. De thuisploeg vond wel moed en via Lotfi en Maxim kreeg het nog een paar goeie kansen om de gelijkmaker te maken.
De doelman van Boterwaag United zat er elke keer goed tussen. In de slotseconden van de wedstrijd werd Fayçal tegen de grond gewerkt. De scheids kon niet anders dan de bal op de stip leggen. Lotfi liet de kans niet liggen en trapte staalhard de derde Rood-Witte goal tegen de touwen. Niet veel later floot de scheidsrechter de wedstrijd af. "Dit is een overwinning, jongens", sprak de coach na de match.
De laatsten zullen de eersten zijn. Het is een liedje van De Kreuners, maar bij deze wel toepasselijk. 329 dagen geleden was Boterwaag United de laatste tegenstander voor Rood-Wit toen de competitie vroegtijdig tot een einde kwam. Vandaag, bij de start van het nieuwe seizoen, was paars-wit de eerste tegenstander. Voor de coach was er ook goed nieuws. Hij recupereerde Maxim, die meteen zijn eerste minuten van het nieuwe seizoen maakte.
Rood-Wit begon aardig aan de wedstrijd met meteen een paar goeie kansen, maar scoren lukte niet. Tarik liet een wenkende mogelijkheid onbenut. En als je zelf de kansen niet afmaakt, dan krijg je het deksel altijd wel op de neus. Zo ook nu weer. Boterwaag United kwam één keer aan doel en werkte de bal tegen de touwen. "Met de hand", sprak onze doelman tijdens een drankpauze. Het protest haalde niets uit, het doelpunt telde.
Na het doelpunt kreeg Boterwaag United nog een uitstekende kans, maar de 0-2 kwam niet op het bord. Meer zelfs, het was de thuisploeg die verse moed had na een trap tegen de lat van Maxim. Het was de middenvelder die even later ook de bordjes in evenwicht zette. Hij kwam dankzij Niels, die vorige week al scoorde, alleen voor doel en liet die kans niet onbenut. Voor de thuisploeg een zucht van opluchting.
Met de rust in zicht, dacht Rood-Wit erop en erover te gaan. Het was Lotfi die de thuisploeg met nog tien minuten op de klok op voorsprong bracht. "Binnenkantje voet was te simpel", klonk het. Een prinsheerlijke lobbal die tegen de touwen plofte. Maar helaas zou Boterwaag United ook nog een keertje scoren. De bal ging via de paal binnen. Voor de thuisploeg was het terug "werkendag." Het is tegen de paars-witten uit Mechelen altijd moeilijk.
Het zou er na de pauze niet makkelijker op worden wanneer Yannis een tweede gele kaart in ontvangst moest nemen. Het woord 'werkendag' was eens te meer van toepassing vandaag. De thuisploeg voelde dat ze vol in de verdediging moesten. "Een puntje hier thuis is goed vandaag", was het devies. Meteen starten met een billijke puntendeling en de rest zagen we nadien wel verder. Het was dus knokken.
Elke morzel grond was een gevecht tussen paars-wit en Rood-Wit zoals er in de Stad Antwerpen wel meerdere gevechten, figuurlijke dan weliswaar, worden uitgevochten. De thuisploeg moest vol aan de bak om het puntje in eigen huis te houden. Met nog een twintigtal minuten op de klok was het zwoegen en zweten. De drankpauze kwam dan ook geen moment te vroeg. "Maak geen fouten en dan trekken we dit over de streep."
Maar dat had verdediger Niels niet zo begrepen. In de zestien haalde hij een speler van Boterwaag United neer. De scheids gaf een strafschop weg. Die lieten de bezoekers niet onbenut, waardoor het er naar uit zag dat Rood-Wit voor de eerste wedstrijd meteen in het zand zou bijten. De thuisploeg vond wel moed en via Lotfi en Maxim kreeg het nog een paar goeie kansen om de gelijkmaker te maken.
De doelman van Boterwaag United zat er elke keer goed tussen. In de slotseconden van de wedstrijd werd Fayçal tegen de grond gewerkt. De scheids kon niet anders dan de bal op de stip leggen. Lotfi liet de kans niet liggen en trapte staalhard de derde Rood-Witte goal tegen de touwen. Niet veel later floot de scheidsrechter de wedstrijd af. "Dit is een overwinning, jongens", sprak de coach na de match.
Met dank aan de reserven: Rood-Wit bekert verder
Rood-Wit heeft zich geplaatst voor de volgende ronde van de beker. In de strafschoppen bleef het koelbloediger dan Team Pouvri op de belangrijkste momenten. Jesse en Jimmy beslisten de partij. Later moet blijken of dit geen vergiftigd geschenk is.
Rood-Wit tegen Team Pouvri, dat was een van de wedstrijden die vorig seizoen net niet gespeeld kon worden. De thuisploeg kwam voor de eerste keer samen en hadden zelfs geen tenue's bij. Cafévoetbal op het beste. Voor Rood-Wit was het een ideale waardemeter want ook in de voorbereiding liep er wel het een en het ander mis én de tegenstander zou ook later opnieuw aan bod komen. Beide ploegen zitten in dezelfde reeks.
De bezoekers, die aangevuld werden met speler van de tweede ploeg, kwamen een paar keer dicht bij de voorsprong. Lotfi kreeg de eerste kans van de wedstrijd, maar schoot deze over het doel. Later werd een keer de diepte in gestuurd, waarna hij zelf op de doelman schoof. Het kanon van onze topschutter stond nog niet scherp gesteld. Bij de derde poging vond hij zijn spitsbroer Fayçal, maar ook daar wam geen doelpunt uit verder. De hemelsluizen hadden zich ondertussen helemaal open gezet.
Nog voor het half uur was het prijs. Een weggewerkte bal kwam aan bij een speler van Team Pouvri, maar de tegenstander besloot door te spelen. Rood-Wit was niet gevolgd en wachtte tevergeefs op het fluitsignaal van de scheids om het spel even stil te leggen. De thuisploeg profiteerde, waarna Jimmy een vogel voor de kat was en de bal tegen de touwen ging. De bezoekers haalden nog verhaal bij de scheidsrechter, maar die keurde het doelpunt gewoon goed.
Het was wachten op een reactie van de bezoekers. Rood-Wit was niet bij machte om iets te doen aan de achterstand. Er waren nauwelijks nog kansen voor geen van de twee ploegen. Mocht het doelpunt niet zijn gevallen, was 0-0 een logische ruststand geweest. De coach moest tijdens de rust op zoek naar oplossingen, want zo zou het bekeravontuur van Rood-Wit van korte duur zijn.
De reactie was evenzeer heel duidelijk: drie wissels bij de rust, waardoor de bank al quasi leeg was. Zowel Jesse, Tom als Tarik mochten invallen. 'Slachtoffers' waren Jarrith, Fayçal en Josse. Het leek wel meteen te renderen, want de bezoekers kwamen beter in de wedstrijd en dwongen meteen een paar kansen af via topschutter Lotfi. Alleen was zijn kanon nog niet helemaal scherp gesteld.
De bezoekers waren helemaal klaar om Team Pouvri bij het nekvel te grijpen. De thuisploeg was blijkbaar in de kleedkamer gebleven. Yannis, verdediger van beroep, trapte een eerste kans nog uit de draai naast de kooi. Even later kwam een voorzet perfect op zijn hoofd, maar slaagde hij er nog in de bal naast de kooi te koppen. De voorsprong op het bord voor de ploeg die normaal de Juventus-kleuren draagt, zou daar niet lang meer staan.
Halfweg de tweede helft was het dan toch raak. Een vrije trap van Lotfi werd door de doelman niet helemaal goed weggewerkt. Aan de tweede paal kon Niels Fierens, een van de twee tweelingbroertjes, de bal tegen de touwen trappen. "Je hebt mijn eer gered", klonk het uit de mond van Yannis. Hij besefte ook dat hij altijd minstens één keer moest scoren. Bovendien was er nog tijd om de bekerdroom levend te houden.
In de slotfase van de wedstrijd zou Team Pouvri nog een paar goeie mogelijkheden hebben om de wedstrijd alsnog in hun voordeel uit te doen draaien, maar evenzeer had ook Rood-Wit nog de kansen om de situatie helemaal om te draaien. Uiteindelijk zou er na negentig minuten een gelijke stand op het programma staan. Strafschoppen zouden de beslissing moeten bezorgen, en geen verlengingen. Gelukkig maar, want er vielen al twee spelers uit met krampen.
Tijdens de strafschoppenreeks was het eerst Rodney die zijn strafschop miste, maar dat maakte doelman Jimmy op het nippertje goed. Hij stopte de vijfde strafschop, waarna een zesde poging voor beide ploegen de beslissing moest geven. Jesse deed wat er gevraagd werd en scoorde. Jimmy pakte daarna uit met een beenveeg. Rood-Wit bekert een ronde verder en treft op 11 november Ik Dien!
Rood-Wit tegen Team Pouvri, dat was een van de wedstrijden die vorig seizoen net niet gespeeld kon worden. De thuisploeg kwam voor de eerste keer samen en hadden zelfs geen tenue's bij. Cafévoetbal op het beste. Voor Rood-Wit was het een ideale waardemeter want ook in de voorbereiding liep er wel het een en het ander mis én de tegenstander zou ook later opnieuw aan bod komen. Beide ploegen zitten in dezelfde reeks.
De bezoekers, die aangevuld werden met speler van de tweede ploeg, kwamen een paar keer dicht bij de voorsprong. Lotfi kreeg de eerste kans van de wedstrijd, maar schoot deze over het doel. Later werd een keer de diepte in gestuurd, waarna hij zelf op de doelman schoof. Het kanon van onze topschutter stond nog niet scherp gesteld. Bij de derde poging vond hij zijn spitsbroer Fayçal, maar ook daar wam geen doelpunt uit verder. De hemelsluizen hadden zich ondertussen helemaal open gezet.
Nog voor het half uur was het prijs. Een weggewerkte bal kwam aan bij een speler van Team Pouvri, maar de tegenstander besloot door te spelen. Rood-Wit was niet gevolgd en wachtte tevergeefs op het fluitsignaal van de scheids om het spel even stil te leggen. De thuisploeg profiteerde, waarna Jimmy een vogel voor de kat was en de bal tegen de touwen ging. De bezoekers haalden nog verhaal bij de scheidsrechter, maar die keurde het doelpunt gewoon goed.
Het was wachten op een reactie van de bezoekers. Rood-Wit was niet bij machte om iets te doen aan de achterstand. Er waren nauwelijks nog kansen voor geen van de twee ploegen. Mocht het doelpunt niet zijn gevallen, was 0-0 een logische ruststand geweest. De coach moest tijdens de rust op zoek naar oplossingen, want zo zou het bekeravontuur van Rood-Wit van korte duur zijn.
De reactie was evenzeer heel duidelijk: drie wissels bij de rust, waardoor de bank al quasi leeg was. Zowel Jesse, Tom als Tarik mochten invallen. 'Slachtoffers' waren Jarrith, Fayçal en Josse. Het leek wel meteen te renderen, want de bezoekers kwamen beter in de wedstrijd en dwongen meteen een paar kansen af via topschutter Lotfi. Alleen was zijn kanon nog niet helemaal scherp gesteld.
De bezoekers waren helemaal klaar om Team Pouvri bij het nekvel te grijpen. De thuisploeg was blijkbaar in de kleedkamer gebleven. Yannis, verdediger van beroep, trapte een eerste kans nog uit de draai naast de kooi. Even later kwam een voorzet perfect op zijn hoofd, maar slaagde hij er nog in de bal naast de kooi te koppen. De voorsprong op het bord voor de ploeg die normaal de Juventus-kleuren draagt, zou daar niet lang meer staan.
Halfweg de tweede helft was het dan toch raak. Een vrije trap van Lotfi werd door de doelman niet helemaal goed weggewerkt. Aan de tweede paal kon Niels Fierens, een van de twee tweelingbroertjes, de bal tegen de touwen trappen. "Je hebt mijn eer gered", klonk het uit de mond van Yannis. Hij besefte ook dat hij altijd minstens één keer moest scoren. Bovendien was er nog tijd om de bekerdroom levend te houden.
In de slotfase van de wedstrijd zou Team Pouvri nog een paar goeie mogelijkheden hebben om de wedstrijd alsnog in hun voordeel uit te doen draaien, maar evenzeer had ook Rood-Wit nog de kansen om de situatie helemaal om te draaien. Uiteindelijk zou er na negentig minuten een gelijke stand op het programma staan. Strafschoppen zouden de beslissing moeten bezorgen, en geen verlengingen. Gelukkig maar, want er vielen al twee spelers uit met krampen.
Tijdens de strafschoppenreeks was het eerst Rodney die zijn strafschop miste, maar dat maakte doelman Jimmy op het nippertje goed. Hij stopte de vijfde strafschop, waarna een zesde poging voor beide ploegen de beslissing moest geven. Jesse deed wat er gevraagd werd en scoorde. Jimmy pakte daarna uit met een beenveeg. Rood-Wit bekert een ronde verder en treft op 11 november Ik Dien!