Seizoen 2019-2020
Terugblik op het seizoen 2019-2020
3 RECR. A (Voetbal Vlaanderen) - 8e plaats (23 punten)
3 RECR. A (Voetbal Vlaanderen) - 8e plaats (23 punten)
Corona-virus treft competitie
Het was de afgelopen weken al bang afwachten wat Voetbal Vlaanderen zou beslissen over de lopende competities, maar nu is er duidelijkheid. Hoewel KFC Rood-Wit dit seizoen nog drie wedstrijden moest afwerken (onder andere de partij tegen nummer twee Ostan en de partij tegen HTH) besliste Voetbal Vlaanderen om een punt te zetten achter het lopende seizoen. Doordat niet iedereen evenveel wedstrijden afwerkte, paste de bond de regel van drie toe. In dat opzicht kreeg Rood-Wit er een puntje bij en eindigden we op 24 stuks.
Horrordag bij De Vrede
Rood-Wit beleefde een horrornamiddag op bezoek bij De Vrede. De thuisploeg wilde revanche nemen voor de nederlaag in de heenwedstrijd en dat deed de bezoekers pijn: 7-0. Een offday op de verkeerde moment, plaats vijf is nu ook weg.
Na de late tegentreffer tegen Belgica kreeg Rood-Wit anderhalve week om ervan te herstellen. De Wilrijkenaars kregen SK De Vrede de kans om de weg naar de vijfde plek verder in te zetten. Maar dat is ook een doelstelling voor de tegenstander van vandaag. “Best of the rest”, wie dat ook moge worden. Coach Marc De Clercq lag echter ziek thuis. Voorzitter Dirk Papanikitas mocht de honneurs waarnemen van op de bank.
Rood-Wit probeerde van bij de start de intenties duidelijk te maken, maar De Vrede was ook niet janneke en mieke. De thuisploeg, die in het groen aantraden, kregen een paar goeie mogelijkheden. Aan de andere kant bleef het beperkt tot goeie intenties. Ballen over de grond werden gespeeld, maar ze kwamen niet door. Een evenwichtige partij waarbij een scoreloos gelijkspel op zijn plaats leek te zijn.
Maar De Vrede had zijn huiswerk gemaakt en pakte Rood-Wit op haar zwakke plek. Een eerste hoekschop werd in extremis weggewerkt. De tweede hoekschop ging tegen de touwen via een Wilrijks been. De thuisploeg bleef op zoek naar een dubbele voorsprong, maar ook de bezoekers gingen vol in het offensief. Kansen waren er voor Nick, Redgy en Lotfi. Maar de bal wilde er niet in voor de bezoekers uit Wilrijk. En de uitbraken aan de overkant bleven gevaarlijk.
Een van de uitbraken leverde een nieuwe hoekschop op. Een fout op de doelman, zo klonk tijdens de rust, maar die zagen wij alvast niet. De dubbele voorsprong was meteen een feit voor De Vrede. Daarmee trokken beide ploegen ook richting de kleedkamers. Rood-Wit moest dringend op zoek naar zichzelf, want wat we tijdens de eerste helft op het veld zagen, was niet hetgeen wat we de voorbije weken mochten bewonderen.
Maar het zou nog een pak minder worden voor Rood-Wit. Tot twee keer toe kon De Vrede van buiten de zestien aanleggen. Twee keer verdween de bal tegen de touwen. 4-0 nog voor er een uur gespeeld was. Prachtige doelpunten, dat wel. Al was er her en der ook het nodige geluk mee gemoeid, maar Rood-Wit was helemaal zichzelf niet. De coach ging aan het wisselen en het moest maar eens beter lopen. Acties waren er, maar niet voldoende. De fut verdween ook.
Nog net iets meer wanneer er nog een duidelijke strafschopfout was en De Vrede de elfmeter mocht nemen. Rodney moest zich echter opnieuw omdraaien omdat de strafschop perfect getrapt was. Alweer gaan vissen voor de doelman, alweer een hoop frustratie die eruit kwam. De bezoekers kregen werkelijk niets in elkaar geknutseld. Lotfi, Redgy, Sofyan en co, ze probeerden wel een actie op te zetten, maar zonder succes.
Drie minuten na het vijfde doelpunt was het alweer raak, zwak verdedigen werd gewoon kansloos afgestraft: 6-0. Een afstraffing voor Rood-Wit, na een totale offday. De thuisploeg bleef grossieren in kansen afdwingen, maar hield het lang bij de zes. De frustraties bij Rood-Wit namen toe. “The best of the rest” zullen de Wlrijkenaars niet worden na vandaag, her en der klonk nog dat plaats vier een mogelijkheid was, maar de thuisploeg bleef de betere ploeg.
De tijd tikte weg, de punten waren al lang in de pocket voor De Vrede. Maar in de slotfase van de wedstrijd kreeg Rood-Wit nog een zevende tegendoelpunt te slikken. Buitenspel, volgens de mannen van de bezoekers, maar de scheids wilde er niet van weten. Enkele minuten later floot de man in het zwart de wedstrijd af. Een offday op het verkeerde moment. Volgende week wacht HTH in een van de laatste wedstrijden van het seizoen. Daarin zou best nog eens gewonnen worden.
Na de late tegentreffer tegen Belgica kreeg Rood-Wit anderhalve week om ervan te herstellen. De Wilrijkenaars kregen SK De Vrede de kans om de weg naar de vijfde plek verder in te zetten. Maar dat is ook een doelstelling voor de tegenstander van vandaag. “Best of the rest”, wie dat ook moge worden. Coach Marc De Clercq lag echter ziek thuis. Voorzitter Dirk Papanikitas mocht de honneurs waarnemen van op de bank.
Rood-Wit probeerde van bij de start de intenties duidelijk te maken, maar De Vrede was ook niet janneke en mieke. De thuisploeg, die in het groen aantraden, kregen een paar goeie mogelijkheden. Aan de andere kant bleef het beperkt tot goeie intenties. Ballen over de grond werden gespeeld, maar ze kwamen niet door. Een evenwichtige partij waarbij een scoreloos gelijkspel op zijn plaats leek te zijn.
Maar De Vrede had zijn huiswerk gemaakt en pakte Rood-Wit op haar zwakke plek. Een eerste hoekschop werd in extremis weggewerkt. De tweede hoekschop ging tegen de touwen via een Wilrijks been. De thuisploeg bleef op zoek naar een dubbele voorsprong, maar ook de bezoekers gingen vol in het offensief. Kansen waren er voor Nick, Redgy en Lotfi. Maar de bal wilde er niet in voor de bezoekers uit Wilrijk. En de uitbraken aan de overkant bleven gevaarlijk.
Een van de uitbraken leverde een nieuwe hoekschop op. Een fout op de doelman, zo klonk tijdens de rust, maar die zagen wij alvast niet. De dubbele voorsprong was meteen een feit voor De Vrede. Daarmee trokken beide ploegen ook richting de kleedkamers. Rood-Wit moest dringend op zoek naar zichzelf, want wat we tijdens de eerste helft op het veld zagen, was niet hetgeen wat we de voorbije weken mochten bewonderen.
Maar het zou nog een pak minder worden voor Rood-Wit. Tot twee keer toe kon De Vrede van buiten de zestien aanleggen. Twee keer verdween de bal tegen de touwen. 4-0 nog voor er een uur gespeeld was. Prachtige doelpunten, dat wel. Al was er her en der ook het nodige geluk mee gemoeid, maar Rood-Wit was helemaal zichzelf niet. De coach ging aan het wisselen en het moest maar eens beter lopen. Acties waren er, maar niet voldoende. De fut verdween ook.
Nog net iets meer wanneer er nog een duidelijke strafschopfout was en De Vrede de elfmeter mocht nemen. Rodney moest zich echter opnieuw omdraaien omdat de strafschop perfect getrapt was. Alweer gaan vissen voor de doelman, alweer een hoop frustratie die eruit kwam. De bezoekers kregen werkelijk niets in elkaar geknutseld. Lotfi, Redgy, Sofyan en co, ze probeerden wel een actie op te zetten, maar zonder succes.
Drie minuten na het vijfde doelpunt was het alweer raak, zwak verdedigen werd gewoon kansloos afgestraft: 6-0. Een afstraffing voor Rood-Wit, na een totale offday. De thuisploeg bleef grossieren in kansen afdwingen, maar hield het lang bij de zes. De frustraties bij Rood-Wit namen toe. “The best of the rest” zullen de Wlrijkenaars niet worden na vandaag, her en der klonk nog dat plaats vier een mogelijkheid was, maar de thuisploeg bleef de betere ploeg.
De tijd tikte weg, de punten waren al lang in de pocket voor De Vrede. Maar in de slotfase van de wedstrijd kreeg Rood-Wit nog een zevende tegendoelpunt te slikken. Buitenspel, volgens de mannen van de bezoekers, maar de scheids wilde er niet van weten. Enkele minuten later floot de man in het zwart de wedstrijd af. Een offday op het verkeerde moment. Volgende week wacht HTH in een van de laatste wedstrijden van het seizoen. Daarin zou best nog eens gewonnen worden.
Punt door de vingers geglipt
Rood-Wit was klaar om een puntje te pakken in Edegem op bezoek bij Belgica, maar uiteindelijk besliste een doelpunt in minuut 92 daar anders over. Plek vier is plots ver weg.
Met een midweekwedstrijd op het veld van Belgica had Rood-Wit meteen het gevoel van een Europese wedstrijd. De bezoeker kwamen uit een negen op negen en wilden die lijn in Edegem maar wat graag doortrekken. Belgica, de vierde in de stand, wilde van geen wijken weten. De coach had wel af te rekenen met drie geschorsten. Zowel Imad, Yannis als Redgy stonden in de tribune geschorst toe te kijken.
En dat was te merken op het veld. Rood-Wit begon aarzelend aan de wedstrijd end at had meteen grote gevolgen. Belgica, een ploeg die teert op zijn snelheid voorin, profiteerde na drie minuten optimaal. Een uitgespeelde aanval eindigde in een voorsprong voor de thuisploeg. En de score had hoger kunnen uitlopen in de eerste tien minuten want de bezoekers waren nergens. Het leek wel alsof de ploeg niet wakker was.
Tot op het kwartier een eerste actie lukte, zonder weliswaar de doelman op de proef te stellen. Een minuut later knalde Maxim en daar had de man in kwestie net iets meer moeite mee. Ook achterin kwam het mee ren meer tot zijn recht, zodat de scherpe counters van de thuisploeg er uit gingen. Lotfi kreeg nog een goeie kopkans, die hij in de handen van de doelman kopte en ook Nick probeerde het eens. Maar echt op de proef werd de goalie van de thuisploeg niet gesteld.
Aan de overkant was het gevaar al flink geminderd, maar toch moest Rodney zich toch nog net iets meer tonen dan zijn college aan de overkant. Vlak voor de rust hield hij met een driedubbele save de thuisploeg van de 2-0 en hield hij de wedstrijd nog in de handen. De bezoekers kregen nadien een kwartier de tijd om orde op zaken te stellen en om iets terug te doen aan de achterstand. Met vier wissels mocht dat geen probleem zijn.
Met Sofyan in de ploeg ten koste van Yolan ging Rood-Wit van bij de start van de tweede helft meteen in de aanval. Veel grote kansen leverde het niet meteen op, maar de spanning nam wel toe. Belgica vergat te voetballen op het kunstgras en tussen de hagelbolletjes door was het kansen tellen aan de beide kanten. Rood-Wit vocht voor elke morzel grond en kwam beter en beter in de wedstrijd. Maar een gelijkmaker, neen.
Belgica zou een aantal keren het zichzelf bijzonder moeilijk maken en iets te makkelijk hoekschoppen weggeven. Een simpele terugspeelbal richting de doelman in het zijnet, een gelukje voor de thuisploeg. Op één van die hoekschoppen merkte de scheidsrechter een gat in het zijnet op en vroeg om te herstellen. De tijd zou worden stilgezet, iets wat later nog wel eens terug zou komen in dit verslag.
Rood-Wit bleef op zoek naar de gelijkmaker, maar kansen van Lotfi, Maxim of Matthias gingen niet tegen de touwen. Belgica hielp een handje. Een strakke voorzet van Lotfi richting Sofyan was de bedoeling, maar een Belgicaans hoofd hielp even. De gelijkmaker was een feit. Plots gingen alle registers open, beide ploegen gingen vol voor de drie punten. Aan de ene kant hield Rodney zich meer dan staande, aan de overkant vertikte Rood-Wit de perfecte hold-up te plegen.
Lotfi ontsnapte aan de verdedigers, ging op de doelman af en leek te scoren. Helaas zou het bij lijken blijven. De toegevoegde tijd ging in, we hadden onze klok niet stil gezet. Het lee op een gelijkspel te eindigen, tot een Belgicaanse voet daar anders over besliste. Een zwabberbal over de sterk keepende Rodney in doel: 2-1. Géén vierde opeenvolgende overwinning voor Rood-Wit. Een wijze les: soms is spelen voor het punt nét iets beter dan vol in de aanval te gaan.
Met een midweekwedstrijd op het veld van Belgica had Rood-Wit meteen het gevoel van een Europese wedstrijd. De bezoeker kwamen uit een negen op negen en wilden die lijn in Edegem maar wat graag doortrekken. Belgica, de vierde in de stand, wilde van geen wijken weten. De coach had wel af te rekenen met drie geschorsten. Zowel Imad, Yannis als Redgy stonden in de tribune geschorst toe te kijken.
En dat was te merken op het veld. Rood-Wit begon aarzelend aan de wedstrijd end at had meteen grote gevolgen. Belgica, een ploeg die teert op zijn snelheid voorin, profiteerde na drie minuten optimaal. Een uitgespeelde aanval eindigde in een voorsprong voor de thuisploeg. En de score had hoger kunnen uitlopen in de eerste tien minuten want de bezoekers waren nergens. Het leek wel alsof de ploeg niet wakker was.
Tot op het kwartier een eerste actie lukte, zonder weliswaar de doelman op de proef te stellen. Een minuut later knalde Maxim en daar had de man in kwestie net iets meer moeite mee. Ook achterin kwam het mee ren meer tot zijn recht, zodat de scherpe counters van de thuisploeg er uit gingen. Lotfi kreeg nog een goeie kopkans, die hij in de handen van de doelman kopte en ook Nick probeerde het eens. Maar echt op de proef werd de goalie van de thuisploeg niet gesteld.
Aan de overkant was het gevaar al flink geminderd, maar toch moest Rodney zich toch nog net iets meer tonen dan zijn college aan de overkant. Vlak voor de rust hield hij met een driedubbele save de thuisploeg van de 2-0 en hield hij de wedstrijd nog in de handen. De bezoekers kregen nadien een kwartier de tijd om orde op zaken te stellen en om iets terug te doen aan de achterstand. Met vier wissels mocht dat geen probleem zijn.
Met Sofyan in de ploeg ten koste van Yolan ging Rood-Wit van bij de start van de tweede helft meteen in de aanval. Veel grote kansen leverde het niet meteen op, maar de spanning nam wel toe. Belgica vergat te voetballen op het kunstgras en tussen de hagelbolletjes door was het kansen tellen aan de beide kanten. Rood-Wit vocht voor elke morzel grond en kwam beter en beter in de wedstrijd. Maar een gelijkmaker, neen.
Belgica zou een aantal keren het zichzelf bijzonder moeilijk maken en iets te makkelijk hoekschoppen weggeven. Een simpele terugspeelbal richting de doelman in het zijnet, een gelukje voor de thuisploeg. Op één van die hoekschoppen merkte de scheidsrechter een gat in het zijnet op en vroeg om te herstellen. De tijd zou worden stilgezet, iets wat later nog wel eens terug zou komen in dit verslag.
Rood-Wit bleef op zoek naar de gelijkmaker, maar kansen van Lotfi, Maxim of Matthias gingen niet tegen de touwen. Belgica hielp een handje. Een strakke voorzet van Lotfi richting Sofyan was de bedoeling, maar een Belgicaans hoofd hielp even. De gelijkmaker was een feit. Plots gingen alle registers open, beide ploegen gingen vol voor de drie punten. Aan de ene kant hield Rodney zich meer dan staande, aan de overkant vertikte Rood-Wit de perfecte hold-up te plegen.
Lotfi ontsnapte aan de verdedigers, ging op de doelman af en leek te scoren. Helaas zou het bij lijken blijven. De toegevoegde tijd ging in, we hadden onze klok niet stil gezet. Het lee op een gelijkspel te eindigen, tot een Belgicaanse voet daar anders over besliste. Een zwabberbal over de sterk keepende Rodney in doel: 2-1. Géén vierde opeenvolgende overwinning voor Rood-Wit. Een wijze les: soms is spelen voor het punt nét iets beter dan vol in de aanval te gaan.
Can't stop us now
Rood-Wit heeft vanmiddag geen kind gehad aan Boterwaag United. Hoewel het echt geen weer was om te voetballen, de wind speelde te vaak een hoofdrol, werd er vier keer gescoord. Negen op negen is het gevolg.
“Can’t stop me now.” Een liedje dat de voorbije weken wel eens door ons hoofd zoefde. Na de zes op zes konden we er alvast weer even van genieten, te meer omdat Storm Ciara er vorige week voor zorgde dat er niet gevoetbald werd tegen Belgica, die wedstrijd wordt wellicht volgende week ergens afgewerkt. De coach had vandaag met Storm Dennis af te rekenen. En tegelijk ook met Boterwaag United, waar Rood-Wit twee punten liet liggen. Letterlijk dan.
Dat mocht vandaag niet het geval zijn en mede dankzij de wind kwam Rood-Wit op een dubbele voorsprong. Een vrije trap van Redgy werd door niemand meer aangeraakt en ging tegen de touwen. Even later mocht Lotfi het van iets dichterbij proberen en ook hij trapte zijn bal tegen de touwen. Een dubbele voorsprong na een kwartiertje voetballen. Er zijn al slechtere zondagnamiddagen geweest de voorbije weken.
Rood-Wit bleef de betere ploeg en legde knappe combinaties op de mat. Het leverde ook een knap doelpunt op van Redgy. Het derde doelpunt voor de thuisploeg vandaag. De bezoekers kwamen nauwelijks voor het doel van Rodney, de doelman had bijzonder weinig werk in deze eerste helft. Al maakte de wind het voetballen ook wel quasi onmogelijk. Trappen door de lucht en je zag de bal allerhande mogelijke bewegingen maken.
In de slotfase van de wedstrijd, eentje die heel hard deed denken aan de heenwedstrijd in de eerste helft, zorgde Matthias voor de bevrijding en het vierde doelpunt. De middenvelder kan al een keer uithalen van op een afstand en met succes. Zonder ambras en met een bijhorende ruime voorsprong trokken beide ploegen richting de kleedkamers. Daar moest vooral gehamerd worden op het feit om door te doen zoals Rood-Wit bezig was.
Maar bij de start van de tweede helft werd het moeilijker en moeilijker om nog te voetballen. Storm Dennis zou zijn naam, van storm dan toch, alle eer aan doen. De scheids liet, gelukkig, gewoon doorspelen. Hoe moeilijk de omstandigheden ook waren, Rood-Wit bleef wel de beter voetballende ploeg en bleef ook kansen afdwingen. Dat er geen doelpunten uit verder kwamen, is misschien wel het enige minpunt uit deze wedstrijd.
Want kansen waren er wel. De lichtvoetigheid van Lotfi en Redgy die elkaar blindelings vonden. Een scherpe Nick Mariën er nog eens bij die voorin een bal bijhield en op zijn flank ook regelmatig de achterlijn haalde. Het had zomaar vijf of zes tegen nul kunnen staan op een bepaald moment. Maar zo ver zou het uiteindelijk niet komen en bleef de wind blazen. Voetballen in deze omstandigheden is voor niemand leuk.
De toeschouwers zagen weinig tot geen voetbal meer in de laatste twintig minuten en ook beide ploegen konden niets meer op de mat leggen. Het was hopen dat het balletje niet de foute richting uit rolde voor de thuisploeg, maar dat deed het gelukkig niet. Achterin werd er wel wat nonchalant verdedigd, zonder twijfel leek dat enkel zo maar van op de bank. Rodney, onze doelman, pakte zijn tweede clean sheet van het seizoen.
Uiteindelijk blies de scheidsrechter na negentig minuten de wedstrijd naar de geschiedenisboeken. Weer een driepunter rijker voor Rood-Wit en afstand genomen van de laatste plaatsen. De kloof met Boterwaag United bedraagt nu al dertien punten en dat zullen er alleen nog meer worden. Next stop: Belgica. En ons liedje ging verder. “Can't stop me now. I'm just doin' what I do. Won't stop doin' what I do.”
“Can’t stop me now.” Een liedje dat de voorbije weken wel eens door ons hoofd zoefde. Na de zes op zes konden we er alvast weer even van genieten, te meer omdat Storm Ciara er vorige week voor zorgde dat er niet gevoetbald werd tegen Belgica, die wedstrijd wordt wellicht volgende week ergens afgewerkt. De coach had vandaag met Storm Dennis af te rekenen. En tegelijk ook met Boterwaag United, waar Rood-Wit twee punten liet liggen. Letterlijk dan.
Dat mocht vandaag niet het geval zijn en mede dankzij de wind kwam Rood-Wit op een dubbele voorsprong. Een vrije trap van Redgy werd door niemand meer aangeraakt en ging tegen de touwen. Even later mocht Lotfi het van iets dichterbij proberen en ook hij trapte zijn bal tegen de touwen. Een dubbele voorsprong na een kwartiertje voetballen. Er zijn al slechtere zondagnamiddagen geweest de voorbije weken.
Rood-Wit bleef de betere ploeg en legde knappe combinaties op de mat. Het leverde ook een knap doelpunt op van Redgy. Het derde doelpunt voor de thuisploeg vandaag. De bezoekers kwamen nauwelijks voor het doel van Rodney, de doelman had bijzonder weinig werk in deze eerste helft. Al maakte de wind het voetballen ook wel quasi onmogelijk. Trappen door de lucht en je zag de bal allerhande mogelijke bewegingen maken.
In de slotfase van de wedstrijd, eentje die heel hard deed denken aan de heenwedstrijd in de eerste helft, zorgde Matthias voor de bevrijding en het vierde doelpunt. De middenvelder kan al een keer uithalen van op een afstand en met succes. Zonder ambras en met een bijhorende ruime voorsprong trokken beide ploegen richting de kleedkamers. Daar moest vooral gehamerd worden op het feit om door te doen zoals Rood-Wit bezig was.
Maar bij de start van de tweede helft werd het moeilijker en moeilijker om nog te voetballen. Storm Dennis zou zijn naam, van storm dan toch, alle eer aan doen. De scheids liet, gelukkig, gewoon doorspelen. Hoe moeilijk de omstandigheden ook waren, Rood-Wit bleef wel de beter voetballende ploeg en bleef ook kansen afdwingen. Dat er geen doelpunten uit verder kwamen, is misschien wel het enige minpunt uit deze wedstrijd.
Want kansen waren er wel. De lichtvoetigheid van Lotfi en Redgy die elkaar blindelings vonden. Een scherpe Nick Mariën er nog eens bij die voorin een bal bijhield en op zijn flank ook regelmatig de achterlijn haalde. Het had zomaar vijf of zes tegen nul kunnen staan op een bepaald moment. Maar zo ver zou het uiteindelijk niet komen en bleef de wind blazen. Voetballen in deze omstandigheden is voor niemand leuk.
De toeschouwers zagen weinig tot geen voetbal meer in de laatste twintig minuten en ook beide ploegen konden niets meer op de mat leggen. Het was hopen dat het balletje niet de foute richting uit rolde voor de thuisploeg, maar dat deed het gelukkig niet. Achterin werd er wel wat nonchalant verdedigd, zonder twijfel leek dat enkel zo maar van op de bank. Rodney, onze doelman, pakte zijn tweede clean sheet van het seizoen.
Uiteindelijk blies de scheidsrechter na negentig minuten de wedstrijd naar de geschiedenisboeken. Weer een driepunter rijker voor Rood-Wit en afstand genomen van de laatste plaatsen. De kloof met Boterwaag United bedraagt nu al dertien punten en dat zullen er alleen nog meer worden. Next stop: Belgica. En ons liedje ging verder. “Can't stop me now. I'm just doin' what I do. Won't stop doin' what I do.”
Weer een driepunter rijker!
Dames en heren, is iedereen ingestapt? De trein naar plaats vier vertrekt op het Wilrijkse spoor. Rood-Wit kreeg vandaag de kans om revanche te nemen ten opzichte van Broechem en deed dat ook in een zinderende tweede helft. Zes op zes is het gevolg.
De eerste ploeg ging tegen Broechem op zoek naar een vervolg van de goeie wedstrijd vorige week in en tegen Sint Jozef. De voortekenen waren alvast positief: in de heenwedstrijd werd het een droge 6-0, maar dat was met een feestje een dag voordien en het was toen ook vroeg dag. Of laat, zoals u zelf wil. Ten opzichte van vorige week waren er ook weinig tot geen wijzigingen. Alles was dus aanwezig om er een denderde wedstrijd van te maken.
Rood-Wit begon goed aan de wedstrijd en kreeg een paar goeie mogelijkheden om te scoren, maar de Broechemse doelman was bij de pinken. Bovendien, telkens wanneer het gevaarlijk was voor doel, schoot de verdediging ternauwernood ter hulp door de bal over de lijn te tikken. En aan de overkant zou een stilstaande fase, alweer, voor een tegendoelpunt zorgen. Achtervolgen, net als vorige week.
Maar Rood-Wit reageerde wel meteen: Nick Mariën, vol in de achtervolging op topschutter Lotfi, kreeg een paar opgelegde kansen. Hij zou echter niet afwerken. Ook Redgy probeerde het een keer, ook hij zag zijn poging gekeerd worden door de doelman. “Het mocht niet zijn vandaag”, klonk het al langs de lijn. Want diezelfde hoofdrolspelers zouden nog voor het rustsignaal beiden nog een goeie kans hebben om voor de gelijkmaker te zorgen.
De thuisploeg miste efficiëntie in de eerste helft, een achterstand bij de rust dreigde. En Broechem? Dat vocht voor elke morzel grond, gesterkt door de voorsprong. Maar echt gevaarlijk werden ze nauwelijks nog. Of het was op stilstaande fases, want dat blijft toch een manco van Rood-Wit in het seizoen. Op dat moment floot de scheids voor de rust. Aan de coach om de spelers dat tikkeltje efficiëntie mee te geven.
En we weten niet hoe of wat er gebeurde bij de pauze, maar hoe inefficiënt Rood-Wit was voor de rust, zo efficiënt waren ze nadien. De gelijkmaker viel al snel na miscommunicatie achterin bij Broechem, Nick Mariën profiteerde. Vanaf dan zou het snel gaan. In een kwartiertje tijd ging het van 0-1 naar 3-1. Tarik en Redgy zouden de netten nog doen trillen. De sfeer was helemaal gedraaid bij de thuisploeg.
Maar zweven, dat kon niet. Alweer zorgde een vrije trap voor het gevaar bij de bezoekers. Een doelpunt zou er weer op volgen, de aansluitingstreffer was een feit. Onze verdediging zag er niet al te best uit. Voor Broechem het sein om even te drukken en vooral stilstaande fases te versieren. Maar Rood-Wit plooide niet. Het zocht naar de adem en moest even alleen maar aan verdedigen denken. Het was vrouwen en kinderen eerst.
Een kwartier voor tijd zou de bevrijding dan toch volgen. Nick Mariën trapte, na een geweldige assist van Lotfi, de 4-2 tegen de touwen. De oef weerklonk luider dan ooit. Voor het eerst dit seizoen leek een zes op zes erin te zitten. Wanneer even later ook topschutter Lotfi, die dan al bijgehaald was door Nick, even het buskruit uit zijn kuiten trapte, waren de verdedigers van Broechem aan het vloeken: 5-2. De 6-0-pandoering uit de heenwedstrijd was al vergeten.
In de slotfase van de wedstrijd zou Rood-Wit de score nog aandikken via kapitein Imad, maar liet het nog een paar wenkende kansen liggen. Zo kreeg Nick Mariën nog een goeie kans, maar koos hij voor een assist. Redgy werkte echter niet mee en knalde naast. De scheidsrechter blies na vijfenveertig minuten de tweede helft af. De bezoekers dropen af. Letterlijk. “Voor de match konden ze nog lachen, maar dat verging hen letterlijk nadien”, zou het klinken uit hun monden.
De eerste ploeg ging tegen Broechem op zoek naar een vervolg van de goeie wedstrijd vorige week in en tegen Sint Jozef. De voortekenen waren alvast positief: in de heenwedstrijd werd het een droge 6-0, maar dat was met een feestje een dag voordien en het was toen ook vroeg dag. Of laat, zoals u zelf wil. Ten opzichte van vorige week waren er ook weinig tot geen wijzigingen. Alles was dus aanwezig om er een denderde wedstrijd van te maken.
Rood-Wit begon goed aan de wedstrijd en kreeg een paar goeie mogelijkheden om te scoren, maar de Broechemse doelman was bij de pinken. Bovendien, telkens wanneer het gevaarlijk was voor doel, schoot de verdediging ternauwernood ter hulp door de bal over de lijn te tikken. En aan de overkant zou een stilstaande fase, alweer, voor een tegendoelpunt zorgen. Achtervolgen, net als vorige week.
Maar Rood-Wit reageerde wel meteen: Nick Mariën, vol in de achtervolging op topschutter Lotfi, kreeg een paar opgelegde kansen. Hij zou echter niet afwerken. Ook Redgy probeerde het een keer, ook hij zag zijn poging gekeerd worden door de doelman. “Het mocht niet zijn vandaag”, klonk het al langs de lijn. Want diezelfde hoofdrolspelers zouden nog voor het rustsignaal beiden nog een goeie kans hebben om voor de gelijkmaker te zorgen.
De thuisploeg miste efficiëntie in de eerste helft, een achterstand bij de rust dreigde. En Broechem? Dat vocht voor elke morzel grond, gesterkt door de voorsprong. Maar echt gevaarlijk werden ze nauwelijks nog. Of het was op stilstaande fases, want dat blijft toch een manco van Rood-Wit in het seizoen. Op dat moment floot de scheids voor de rust. Aan de coach om de spelers dat tikkeltje efficiëntie mee te geven.
En we weten niet hoe of wat er gebeurde bij de pauze, maar hoe inefficiënt Rood-Wit was voor de rust, zo efficiënt waren ze nadien. De gelijkmaker viel al snel na miscommunicatie achterin bij Broechem, Nick Mariën profiteerde. Vanaf dan zou het snel gaan. In een kwartiertje tijd ging het van 0-1 naar 3-1. Tarik en Redgy zouden de netten nog doen trillen. De sfeer was helemaal gedraaid bij de thuisploeg.
Maar zweven, dat kon niet. Alweer zorgde een vrije trap voor het gevaar bij de bezoekers. Een doelpunt zou er weer op volgen, de aansluitingstreffer was een feit. Onze verdediging zag er niet al te best uit. Voor Broechem het sein om even te drukken en vooral stilstaande fases te versieren. Maar Rood-Wit plooide niet. Het zocht naar de adem en moest even alleen maar aan verdedigen denken. Het was vrouwen en kinderen eerst.
Een kwartier voor tijd zou de bevrijding dan toch volgen. Nick Mariën trapte, na een geweldige assist van Lotfi, de 4-2 tegen de touwen. De oef weerklonk luider dan ooit. Voor het eerst dit seizoen leek een zes op zes erin te zitten. Wanneer even later ook topschutter Lotfi, die dan al bijgehaald was door Nick, even het buskruit uit zijn kuiten trapte, waren de verdedigers van Broechem aan het vloeken: 5-2. De 6-0-pandoering uit de heenwedstrijd was al vergeten.
In de slotfase van de wedstrijd zou Rood-Wit de score nog aandikken via kapitein Imad, maar liet het nog een paar wenkende kansen liggen. Zo kreeg Nick Mariën nog een goeie kans, maar koos hij voor een assist. Redgy werkte echter niet mee en knalde naast. De scheidsrechter blies na vijfenveertig minuten de tweede helft af. De bezoekers dropen af. Letterlijk. “Voor de match konden ze nog lachen, maar dat verging hen letterlijk nadien”, zou het klinken uit hun monden.
Tienkoppig Rood-Wit op en over Sint-Jozef
Wat een gekke namiddag beleefde Rood-Wit vandaag in Edegem. Een snelle voorsprong, met tien op achterstand komen, terugkeren én winnen. De drie punten gaan mee naar Wilrijk, maar dat liep niet van een leien dakje.
Rood-Wit ging op zoek naar de eerste driepunter van het nieuwe jaar. Op bezoek bij Sint-Jozef zou dat in principe geen probleem mogen vormen, aangezien de heenwedstrijd eindigde op een 9-2 overwinning. “Maar dit is een ander team”, sprak de coach vooraf in de kleedkamer. Vanzelf zou het echter niet gaan, maar een aantal spelers keerden wél terug uit schorsing of uit blessure. Zo kon de coach weer rekenen op Maxim, Nick Loubry en Matthias.
In de beginfase van de wedstrijd leek het erop dat Sint-Jozef nog steeds dat ene team was van in de heenmatch. Na vier minuten had Lotfi zijn eerste van de middag gemaakt. Maar dan sloeg het noodlot toe. Op een kleine tien minuten ging Rood-Wit van de hemel naar de hel. Sint-Jozef kwam in tien minuten tijd twee keer aan het doel en het zou twee keer scoren. Eén keer gleed Rodney weg, waarvan de thuisploeg profiteerde.
Enkele minuten later zou Sint Jozef een hoekschop tegen de touwen werken. Dat blijft toch een manco, iets waarop getraind moet worden in de toekomst. En als onze kapitein zich dan ook niet meer kon beheersen, bij een opstootje, werd het helemaal bont. De scheids trok een rode prent. Rood-Wit moest met tien op zoek naar een doelpunt. Het zou Sint Jozef zijn dat een derde keer zou scoren. De punten leken in Edegem te blijven.
Maar de scheids kende niet zijn beste namiddag. Een tackle op de bal van Matthew kwam hem op een gele kaart te staan, terwijl 'een goed gesprek' moet kunnen. Voor deze man niet. Het kwam onze verdediger op een gele kaart te staan. En Sint-Jozef, dat mocht doen wat het wilde zonder kaarten te krijgen. Dat Lotfi in de slotfase van de eerste helft nog scoorde, bezorgde hij eigenhandig Rood-Wit nog hoop om een ommekeer te maken. Daar zou de coach ook op hameren tijdens de pauze.
Ook na de pauze bleef de wedstrijd boeien. Na vijf minuten stonden de bezoekers weer op gelijke hoogte na een knap doelpunt van Nick Mariën. De hattrick van Lotfi kwam er net niet. Enkele minuten na de gelijkmaker duwde onze topschutter nog een keertje naast de kooi van Sint Jozef. En de thuisploeg? Ze stonden erbij en ze keken er naar. Aanvallen zat er niet meer in, ook al duwden ze de bezoekers op een gegeven moment tegen het eigen doel.
Rood-Wit zou de ballen lukraak naar voren trappen, terwijl de bal eens zo snel terugkeert. Maar Rodney liet zich niet betrappen op een foutje. Wegglijden op dit veld, het had zomaar gekund. Sint-Jozef probeerde wel, het wilde evenzeer als de bezoekers de wedstrijd winnen. Maar de combinatie met de scheidsrechter (die een slag in het gezicht met een gele kaart bestrafte) zou voor de motivatie blijven zorgen. "Wij praten met de voeten", werd gezegd langs de zijlijn. Onze voorzitter zag dan weer dat de scheids bewust de confrontatie opzocht met zijn spelers. Uiteindelijk vielen er acht gele kaarten en één rode. Kleurrijke middag.
De tijd verstreek, maar Rood-Wit was wel op weg naar een punt mét tien man. Eigenlijk wilden ze meer. Redgy en Lotfi werden beiden de diepte in gestuurd, waarop onze topschutter neer werd gehaald ( hier werd géén kaart gegeven). Onze nummer acht kon doorgaan en schoof de 3-4 voorbij de doelman van Sint-Jozef. De daaropvolgende vreugde-uitbarsting deed denken aan dat ene moment in Brasschaat toen onze promotiewedstrijden werden afgedwongen.
Sint Jozef was plots op weg naar de nederlaag en ging in het offensief. Ruimte dus aan de tegenstander en een heerlijke aanval die begon bij de doelman werd afgemaakt door Redgy. Luttele minuten later floot de scheidsrechter de wedstrijd af. Drie welverdiende punten voor Rood-Wit bij in de portefeuille, voor de thuisploeg was het vat af. Volgende week moet deze wedstrijd een vervolg krijgen tegen Broechem. En hopelijk lukt dat dan zonder scheidsrechter die wil opvallen.
Rood-Wit ging op zoek naar de eerste driepunter van het nieuwe jaar. Op bezoek bij Sint-Jozef zou dat in principe geen probleem mogen vormen, aangezien de heenwedstrijd eindigde op een 9-2 overwinning. “Maar dit is een ander team”, sprak de coach vooraf in de kleedkamer. Vanzelf zou het echter niet gaan, maar een aantal spelers keerden wél terug uit schorsing of uit blessure. Zo kon de coach weer rekenen op Maxim, Nick Loubry en Matthias.
In de beginfase van de wedstrijd leek het erop dat Sint-Jozef nog steeds dat ene team was van in de heenmatch. Na vier minuten had Lotfi zijn eerste van de middag gemaakt. Maar dan sloeg het noodlot toe. Op een kleine tien minuten ging Rood-Wit van de hemel naar de hel. Sint-Jozef kwam in tien minuten tijd twee keer aan het doel en het zou twee keer scoren. Eén keer gleed Rodney weg, waarvan de thuisploeg profiteerde.
Enkele minuten later zou Sint Jozef een hoekschop tegen de touwen werken. Dat blijft toch een manco, iets waarop getraind moet worden in de toekomst. En als onze kapitein zich dan ook niet meer kon beheersen, bij een opstootje, werd het helemaal bont. De scheids trok een rode prent. Rood-Wit moest met tien op zoek naar een doelpunt. Het zou Sint Jozef zijn dat een derde keer zou scoren. De punten leken in Edegem te blijven.
Maar de scheids kende niet zijn beste namiddag. Een tackle op de bal van Matthew kwam hem op een gele kaart te staan, terwijl 'een goed gesprek' moet kunnen. Voor deze man niet. Het kwam onze verdediger op een gele kaart te staan. En Sint-Jozef, dat mocht doen wat het wilde zonder kaarten te krijgen. Dat Lotfi in de slotfase van de eerste helft nog scoorde, bezorgde hij eigenhandig Rood-Wit nog hoop om een ommekeer te maken. Daar zou de coach ook op hameren tijdens de pauze.
Ook na de pauze bleef de wedstrijd boeien. Na vijf minuten stonden de bezoekers weer op gelijke hoogte na een knap doelpunt van Nick Mariën. De hattrick van Lotfi kwam er net niet. Enkele minuten na de gelijkmaker duwde onze topschutter nog een keertje naast de kooi van Sint Jozef. En de thuisploeg? Ze stonden erbij en ze keken er naar. Aanvallen zat er niet meer in, ook al duwden ze de bezoekers op een gegeven moment tegen het eigen doel.
Rood-Wit zou de ballen lukraak naar voren trappen, terwijl de bal eens zo snel terugkeert. Maar Rodney liet zich niet betrappen op een foutje. Wegglijden op dit veld, het had zomaar gekund. Sint-Jozef probeerde wel, het wilde evenzeer als de bezoekers de wedstrijd winnen. Maar de combinatie met de scheidsrechter (die een slag in het gezicht met een gele kaart bestrafte) zou voor de motivatie blijven zorgen. "Wij praten met de voeten", werd gezegd langs de zijlijn. Onze voorzitter zag dan weer dat de scheids bewust de confrontatie opzocht met zijn spelers. Uiteindelijk vielen er acht gele kaarten en één rode. Kleurrijke middag.
De tijd verstreek, maar Rood-Wit was wel op weg naar een punt mét tien man. Eigenlijk wilden ze meer. Redgy en Lotfi werden beiden de diepte in gestuurd, waarop onze topschutter neer werd gehaald ( hier werd géén kaart gegeven). Onze nummer acht kon doorgaan en schoof de 3-4 voorbij de doelman van Sint-Jozef. De daaropvolgende vreugde-uitbarsting deed denken aan dat ene moment in Brasschaat toen onze promotiewedstrijden werden afgedwongen.
Sint Jozef was plots op weg naar de nederlaag en ging in het offensief. Ruimte dus aan de tegenstander en een heerlijke aanval die begon bij de doelman werd afgemaakt door Redgy. Luttele minuten later floot de scheidsrechter de wedstrijd af. Drie welverdiende punten voor Rood-Wit bij in de portefeuille, voor de thuisploeg was het vat af. Volgende week moet deze wedstrijd een vervolg krijgen tegen Broechem. En hopelijk lukt dat dan zonder scheidsrechter die wil opvallen.
Niet opgewassen tegen Den Orgel
Rood-Wit is er niet in geslaagd om een vervolg te breien aan het puntje op bezoek bij Berkenrode. Op basis van punten dan, want in het spel was de thuisploeg toch beter als in de heenwedstrijd.
Vorige week speelde Rood-Wit gelijk op bezoek bij Berkenrode. Dat smeekte om bevestiging tegen Den Orgel. Geen makkelijke opdracht, want de bezoekers stonden op een tweede plaats op vier punten van de eerste plaats. Maar de coach moest puzzelen. Net als bij KV Mechelen werd het middenveld onthoofd: geen Maxim, geen Matthias en ook in de verdediging was Nick er niet bij.
“Krik krak, almenak.” Dat was het devies voor onze persverantwoordelijke na zijn uitbarsting vorige week. Na drie minuten werd het al wat moeilijker. De reden? Den Orgel leek buitenspel te staan en scoorde van daaruit het eerste doelpunt. De thuisploeg nam daarna het heft in handen, zonder echt doelkansen af te dwingen. Maar net op dat moment gebeurde het aan de overkant.
Een uitbraak waarin Rodney werd uitgespeeld en in de fout ging. Een strafschop was het gevolg. Den Orgel liet die kans niet onbenut, ook al ging onze doelman wel in de juiste richting. Een opdoffer, maar de kopjes gingen niet naar beneden. In tegenstelling tot in de heenwedstrijd, toen het pijlsnel achteruit ging en er met een 8-1-eindstand werd verloren.
Rood-Wit bleef zoeken naar een aansluitingstreffer, maar als je geen kansen kan afdwingen, weet je dat zoiets bijzonder moeilijk wordt. De thuisploeg drukte wel tegen de tegenstander, maar toch werd er de kleedkamers in gegaan met een dubbele achterstand. Het zou moeilijk worden om vandaag de drie punten thuis te houden.
De thuisploeg kwam beter uit de kleedkamer en ging op zoek naar de aansluitingstreffer. Sofyan kwam al snel tot een actie. Hij legde af tot bij kapitein Imad, die uithaalde met een laag schot. De doelman kende geen enkel probleem met het schot. Maar ook nu viel de aansluitingstreffer niet en kwam Den Orgel ook aan de overkant.
Matthew ging in de tackle, een vrije trap was het gevolg. Die actie was de aanzet tot de derde goal van de bezoekers. Rodney zat er nog goed bij, maar duwde de bal in de voeten van een speler van Den Orgel. Die legde het leer voor doel en daar duwde een ploeggenoot de bal binnen: 0-3. Ook nu was de vechtlust van Rood-Wit aanwezig.
De thuisploeg ging echter vol op zoek naar een eerredder, net zoals in de heenwedstrijd. Een kwartier voor tijd begon een moment dat niemand van ons al heeft meegemaakt. In een en dezelfde actie werd de paal, de deklat en nog een keer de paal geraakt. Als zoiets gebeurt, weet je dat het niet voor vandaag zal zijn. Dat leek Rood-Wit ook te snappen.
In de absolute slotfase van de wedstrijd kreeg Rood-Wit opnieuw een doelpunt op vrije trap tegen. Een vierde treffer was het gevolg, een te zware uitslag voor hetgeen de thuisploeg op de mat heeft gelegd vandaag. Volgende week wacht Sint Jozef met geslepen messen. Dat zal ook geen eenvoudige wedstrijd worden, gezien de resultaten van de volgende tegenstander.
Vorige week speelde Rood-Wit gelijk op bezoek bij Berkenrode. Dat smeekte om bevestiging tegen Den Orgel. Geen makkelijke opdracht, want de bezoekers stonden op een tweede plaats op vier punten van de eerste plaats. Maar de coach moest puzzelen. Net als bij KV Mechelen werd het middenveld onthoofd: geen Maxim, geen Matthias en ook in de verdediging was Nick er niet bij.
“Krik krak, almenak.” Dat was het devies voor onze persverantwoordelijke na zijn uitbarsting vorige week. Na drie minuten werd het al wat moeilijker. De reden? Den Orgel leek buitenspel te staan en scoorde van daaruit het eerste doelpunt. De thuisploeg nam daarna het heft in handen, zonder echt doelkansen af te dwingen. Maar net op dat moment gebeurde het aan de overkant.
Een uitbraak waarin Rodney werd uitgespeeld en in de fout ging. Een strafschop was het gevolg. Den Orgel liet die kans niet onbenut, ook al ging onze doelman wel in de juiste richting. Een opdoffer, maar de kopjes gingen niet naar beneden. In tegenstelling tot in de heenwedstrijd, toen het pijlsnel achteruit ging en er met een 8-1-eindstand werd verloren.
Rood-Wit bleef zoeken naar een aansluitingstreffer, maar als je geen kansen kan afdwingen, weet je dat zoiets bijzonder moeilijk wordt. De thuisploeg drukte wel tegen de tegenstander, maar toch werd er de kleedkamers in gegaan met een dubbele achterstand. Het zou moeilijk worden om vandaag de drie punten thuis te houden.
De thuisploeg kwam beter uit de kleedkamer en ging op zoek naar de aansluitingstreffer. Sofyan kwam al snel tot een actie. Hij legde af tot bij kapitein Imad, die uithaalde met een laag schot. De doelman kende geen enkel probleem met het schot. Maar ook nu viel de aansluitingstreffer niet en kwam Den Orgel ook aan de overkant.
Matthew ging in de tackle, een vrije trap was het gevolg. Die actie was de aanzet tot de derde goal van de bezoekers. Rodney zat er nog goed bij, maar duwde de bal in de voeten van een speler van Den Orgel. Die legde het leer voor doel en daar duwde een ploeggenoot de bal binnen: 0-3. Ook nu was de vechtlust van Rood-Wit aanwezig.
De thuisploeg ging echter vol op zoek naar een eerredder, net zoals in de heenwedstrijd. Een kwartier voor tijd begon een moment dat niemand van ons al heeft meegemaakt. In een en dezelfde actie werd de paal, de deklat en nog een keer de paal geraakt. Als zoiets gebeurt, weet je dat het niet voor vandaag zal zijn. Dat leek Rood-Wit ook te snappen.
In de absolute slotfase van de wedstrijd kreeg Rood-Wit opnieuw een doelpunt op vrije trap tegen. Een vierde treffer was het gevolg, een te zware uitslag voor hetgeen de thuisploeg op de mat heeft gelegd vandaag. Volgende week wacht Sint Jozef met geslepen messen. Dat zal ook geen eenvoudige wedstrijd worden, gezien de resultaten van de volgende tegenstander.
Rood-Wit pakt oververdiend punt tegen Berkenrode
Rood-Wit heeft met een knal het nieuwe jaar op gang getrapt. Lang leek het er op dat de ploeg een dubbele voorsprong over de streep zou trekken, maar met tien vasthouden lukte echter niet. "Op voorhand tekenden we voor een punt, na de match zijn we toch ontgoocheld."
We mogen weer. Zes weken na de overwinning tegen Bariton, mocht het Rood-Witte dynamiet weer aan de bak. Net na de winterstop heette de tegenstander Berkenrode. Op Oudejaarsavond kwamen enkele spelers van beide ploegen elkaar tegen, waarop de spelers van Berkenrode de belofte maakten om de ploeg uit Wilrijk 'te pakken'. In de heenwedstrijd werd het al 0-6, dat moest absoluut voorkomen worden in de terugwedstrijd.
Met een stevig elftal kwam Rood-Wit aan de aftrap in Hoboken. De thuisploeg had het moeilijk om in het spel te komen, terwijl de bezoekers de betere kansen afdwong. Ook achterin stond het goed. Een eerste poging van Redgy werd nog voor de lijn gered, terwijl ook Tarik een keer door de buitenspelval glipte. Hij geraakte net niet bij de bal om de openingsgoal te maken. Rood-Wit voetbalde uitstekend mee op het veld van toch een ploeg die in de heenwedstrijd indruk maakte.
Die viel uiteindelijk toch en wat voor een doelpunt was dat! Een vrije trap van op een meter of vijfentwintig. Lotfi, de topschutter van de ploeg, ging achter de bal staan en knalde vervolgens het leer in de winkelhaak. De bezoekers op voorsprong, meer dan terecht. De bezoekers gingen door op hun elan en Redgy liet nog een wenkende mogelijkheid op de dubbele voorsprong liggen. Daar had de wedstrijd al in een beslissende plooi kunnen gelegd worden.
Rood-Wit zou uiteindelijk toch met een 0-2-tussenstand richting de kleedkamers gaan. Mathias verstuurde een heerlijke bal richting Nick Mariën en die liet de doelman kansloos in de korte hoek. Daarmee gingen beide ploegen richting kleedkamers. De bezoekers waren op weg naar een driepunter die deugd zou doen na alles wat we dit seizoen al gezien hadden. Maar het moest wel opletten want een dubbele voorsprong is zo weg.
Maar Berkenrode kwam anders uit de kleedkamer. Al snel dwong het een paar kopbalkansen af, maar Rodney moest nooit echt tussenkomen. Slecht gemikte kopballen die naast gingen, meer was het niet. Maar toch bleef het opletten voor de bezoekers. Rood-Wit kwam er in aanvallend opzicht ook te weinig uit. Tarik en Lotfi werden nauwelijks nog bereikt, het moest achteruit en proberen om het tegendoelpunt zo lang mogelijk uit te stellen.
Eigenlijk was het in de tweede helft wachten op het einde van de wedstrijd en hopen dat er niet al te veel meer gebeurde. Net op een moment dat Nick Loubry, die al geelgeboekt stond, teken deed om te wisselen, moest de verdediger noodgedwongen tussen komen. Hij haalde een speler neer, kreeg zijn tweede gele kaart en Rood-Wit moest met een man minder verder. De thuisploeg kreeg opnieuw hoop.
Twintig minuten overleven met een man minder, dat was het devies. De coach bracht er een extra verdediger bij in, maar het mocht niet baten. Met tien tegen elf bleef Rood-Wit zwoegen, zweten en opgelucht adem halen als de bal weg was. Tot op een moment de bal dan toch tegen de netten ging. Rodney werd van dichtbij geklopt. Het zou nog warmer worden. Het te mijden tegendoelpunt was dan toch gemaakt.
Te meer als de scheidsrechter drie minuten later een overtreding zag in de zestien die alleen hij zag. Berkenrode kreeg een strafschop. Rodney ging wel naar de goeie hoek, maar de bal ging wel tegen de touwen. In een tumultueuze slotfase kreeg de thuisploeg nog een paar mogelijkheden om te winnen. In de slotseconden kreeg Berkenrode nog een opgelegde kans, maar zelfs met drie spelers voor doel ging het nog mis. Rood-Wit haalde opgelucht adem: oef, dan toch een punt.
We mogen weer. Zes weken na de overwinning tegen Bariton, mocht het Rood-Witte dynamiet weer aan de bak. Net na de winterstop heette de tegenstander Berkenrode. Op Oudejaarsavond kwamen enkele spelers van beide ploegen elkaar tegen, waarop de spelers van Berkenrode de belofte maakten om de ploeg uit Wilrijk 'te pakken'. In de heenwedstrijd werd het al 0-6, dat moest absoluut voorkomen worden in de terugwedstrijd.
Met een stevig elftal kwam Rood-Wit aan de aftrap in Hoboken. De thuisploeg had het moeilijk om in het spel te komen, terwijl de bezoekers de betere kansen afdwong. Ook achterin stond het goed. Een eerste poging van Redgy werd nog voor de lijn gered, terwijl ook Tarik een keer door de buitenspelval glipte. Hij geraakte net niet bij de bal om de openingsgoal te maken. Rood-Wit voetbalde uitstekend mee op het veld van toch een ploeg die in de heenwedstrijd indruk maakte.
Die viel uiteindelijk toch en wat voor een doelpunt was dat! Een vrije trap van op een meter of vijfentwintig. Lotfi, de topschutter van de ploeg, ging achter de bal staan en knalde vervolgens het leer in de winkelhaak. De bezoekers op voorsprong, meer dan terecht. De bezoekers gingen door op hun elan en Redgy liet nog een wenkende mogelijkheid op de dubbele voorsprong liggen. Daar had de wedstrijd al in een beslissende plooi kunnen gelegd worden.
Rood-Wit zou uiteindelijk toch met een 0-2-tussenstand richting de kleedkamers gaan. Mathias verstuurde een heerlijke bal richting Nick Mariën en die liet de doelman kansloos in de korte hoek. Daarmee gingen beide ploegen richting kleedkamers. De bezoekers waren op weg naar een driepunter die deugd zou doen na alles wat we dit seizoen al gezien hadden. Maar het moest wel opletten want een dubbele voorsprong is zo weg.
Maar Berkenrode kwam anders uit de kleedkamer. Al snel dwong het een paar kopbalkansen af, maar Rodney moest nooit echt tussenkomen. Slecht gemikte kopballen die naast gingen, meer was het niet. Maar toch bleef het opletten voor de bezoekers. Rood-Wit kwam er in aanvallend opzicht ook te weinig uit. Tarik en Lotfi werden nauwelijks nog bereikt, het moest achteruit en proberen om het tegendoelpunt zo lang mogelijk uit te stellen.
Eigenlijk was het in de tweede helft wachten op het einde van de wedstrijd en hopen dat er niet al te veel meer gebeurde. Net op een moment dat Nick Loubry, die al geelgeboekt stond, teken deed om te wisselen, moest de verdediger noodgedwongen tussen komen. Hij haalde een speler neer, kreeg zijn tweede gele kaart en Rood-Wit moest met een man minder verder. De thuisploeg kreeg opnieuw hoop.
Twintig minuten overleven met een man minder, dat was het devies. De coach bracht er een extra verdediger bij in, maar het mocht niet baten. Met tien tegen elf bleef Rood-Wit zwoegen, zweten en opgelucht adem halen als de bal weg was. Tot op een moment de bal dan toch tegen de netten ging. Rodney werd van dichtbij geklopt. Het zou nog warmer worden. Het te mijden tegendoelpunt was dan toch gemaakt.
Te meer als de scheidsrechter drie minuten later een overtreding zag in de zestien die alleen hij zag. Berkenrode kreeg een strafschop. Rodney ging wel naar de goeie hoek, maar de bal ging wel tegen de touwen. In een tumultueuze slotfase kreeg de thuisploeg nog een paar mogelijkheden om te winnen. In de slotseconden kreeg Berkenrode nog een opgelegde kans, maar zelfs met drie spelers voor doel ging het nog mis. Rood-Wit haalde opgelucht adem: oef, dan toch een punt.
Met zege de winterstop in
Rood-Wit is met een goed gevoel de winterstop in gegaan. In een fantastische eerste helft kwam het dan wel niet tot scoren, in een mindere tweede helft trokken ze wel een dik verdiende overwinning over de streep.
Bariton thuis, dat is een wedstrijd die je normaal zou moeten winnen als Rood-Wit zijnde. De thuisploeg kreeg ook een geweldige selectie om mee te werken en de vaste coach was er weer na zijn rugoperatie. Het was vooral dat dat de Wilrijkenaars deugd deed en hen vernieuwde moed gaf. Met ook nog eens de beste ploeg die het kon opstellen stond Rood-Wit goed voor een geweldige namiddag voetbal. Ook al was het koud.
De thuisploeg begon aardig aan de wedstrijd en dwong Bariton meteen achteruit. Lotfi ging al snel even op wandel, maar scoren zat er niet in. Enkele minuten later opnieuw een goeie actie, opnieuw geen doelpunt. Het was een openingsfase die vroeg om een doelpunt, maar de doelman van de bezoekers speelde een uitstekende wedstrijd én bovendien zouden niet alle goeie acties van Rood-Wit een uitstekende eindpass krijgen.
Want ook Redgy en Maxim kregen een uitstekende kans om de voorsprong op het bord te zetten voor Rood-Wit, maar na een half uur voetballen prijkte nog steeds de 0-0 op het bord. “Dit is toch niet mogelijk”, klonk het achteraan het veld. Rodney zag niet één bal van Bariton, al moest hij wel even tussenkomen na een hoekschop. Scoren bleef een probleem, Rood-Wit had al twee wedstrijden niet meer gescoord. Er weer even inkomen.
Ook in het slotkwartier bleef boeien voor de twee kanten. Met de brilstand op het scorebord bleef de wedstrijd ook open en bleef ze ambiëren. Want het is al wel vaker gebeurd dat de thuisploeg een uitstekende eerste helft voetbalde en zonder resultaat richting de kleedkamers ging, ook al stond het op dat moment nog gelijk. In de tweede helft moest en zou Bariton toch tegen het canvas gaan. Dit konden ze niet nog eens vijfenveertig minuten volhouden.
En toch, met iets meer drang als in de eerste helft kwam Bariton aan de start van de tweede helft. Rodney moest een paar keer tussenkomen, maar het allereerste schot van de tweede periode kwam er van Nick Mariën. De spits werd op de flank neergezet en trapte richting de goal. De doelman van Bariton zou echter opnieuw voor spelbreker spelen. Rood-Wit zocht een doelpunt, maar vond die niet. Op het uur: nog steeds 0-0.
De frustraties zouden dan wel eens boven kunnen komen, maar deze bleven vandaag achterwege. Bariton voelde dat het nog wat moest proberen om de frustraties echt te laten toenemen. Een doelpunt had hen zo ver gekregen. Maar dat viel niet, omdat Rodney goed in zijn korte hoek lag om een schot tegen te houden. Stilaan kwam het slotkwartier in zicht, zonder doelpunten op het bord. “Ik zou blij zijn met minstens een gelijkspel”, klonk het bij een wisselspeler.
In het verleden verloor Rood-Wit wel eens een wedstrijd als deze, maar kijk. Vandaag was het aan ons. Matthias verliet zijn verdedigende stek op het middenveld en trok mee ten aanval. “Shoot”, klonk langs de zijlijn en goed luisterend als hij is deed hij wat gevraagd. Resultaat? Doelpunt. Eindelijk. Zeventig minuten wroeten en zweten leverde dan toch een verdiende voorsprong op, al was Rood-Wit nog niet daar.
Bariton bleef desondanks wel proberen en invaller Yolan moest geblesseerd naar de kant nadat hij in botsing kwam met doelman Rodney op een diepe bal. In de slotfase van de wedstrijd scoorde Tarik de bevrijdende tweede treffer voor Rood-Wit, maar liet Lotfi een wenkende kans op 3-0 liggen. En zo konden de jenevers wel eens smaken. De ploeg uit Wilrijk gaat de winterstop in met het allereerste Apres Ski feestje. En dat smaakt altijd beter met drie punten op zak.
Bariton thuis, dat is een wedstrijd die je normaal zou moeten winnen als Rood-Wit zijnde. De thuisploeg kreeg ook een geweldige selectie om mee te werken en de vaste coach was er weer na zijn rugoperatie. Het was vooral dat dat de Wilrijkenaars deugd deed en hen vernieuwde moed gaf. Met ook nog eens de beste ploeg die het kon opstellen stond Rood-Wit goed voor een geweldige namiddag voetbal. Ook al was het koud.
De thuisploeg begon aardig aan de wedstrijd en dwong Bariton meteen achteruit. Lotfi ging al snel even op wandel, maar scoren zat er niet in. Enkele minuten later opnieuw een goeie actie, opnieuw geen doelpunt. Het was een openingsfase die vroeg om een doelpunt, maar de doelman van de bezoekers speelde een uitstekende wedstrijd én bovendien zouden niet alle goeie acties van Rood-Wit een uitstekende eindpass krijgen.
Want ook Redgy en Maxim kregen een uitstekende kans om de voorsprong op het bord te zetten voor Rood-Wit, maar na een half uur voetballen prijkte nog steeds de 0-0 op het bord. “Dit is toch niet mogelijk”, klonk het achteraan het veld. Rodney zag niet één bal van Bariton, al moest hij wel even tussenkomen na een hoekschop. Scoren bleef een probleem, Rood-Wit had al twee wedstrijden niet meer gescoord. Er weer even inkomen.
Ook in het slotkwartier bleef boeien voor de twee kanten. Met de brilstand op het scorebord bleef de wedstrijd ook open en bleef ze ambiëren. Want het is al wel vaker gebeurd dat de thuisploeg een uitstekende eerste helft voetbalde en zonder resultaat richting de kleedkamers ging, ook al stond het op dat moment nog gelijk. In de tweede helft moest en zou Bariton toch tegen het canvas gaan. Dit konden ze niet nog eens vijfenveertig minuten volhouden.
En toch, met iets meer drang als in de eerste helft kwam Bariton aan de start van de tweede helft. Rodney moest een paar keer tussenkomen, maar het allereerste schot van de tweede periode kwam er van Nick Mariën. De spits werd op de flank neergezet en trapte richting de goal. De doelman van Bariton zou echter opnieuw voor spelbreker spelen. Rood-Wit zocht een doelpunt, maar vond die niet. Op het uur: nog steeds 0-0.
De frustraties zouden dan wel eens boven kunnen komen, maar deze bleven vandaag achterwege. Bariton voelde dat het nog wat moest proberen om de frustraties echt te laten toenemen. Een doelpunt had hen zo ver gekregen. Maar dat viel niet, omdat Rodney goed in zijn korte hoek lag om een schot tegen te houden. Stilaan kwam het slotkwartier in zicht, zonder doelpunten op het bord. “Ik zou blij zijn met minstens een gelijkspel”, klonk het bij een wisselspeler.
In het verleden verloor Rood-Wit wel eens een wedstrijd als deze, maar kijk. Vandaag was het aan ons. Matthias verliet zijn verdedigende stek op het middenveld en trok mee ten aanval. “Shoot”, klonk langs de zijlijn en goed luisterend als hij is deed hij wat gevraagd. Resultaat? Doelpunt. Eindelijk. Zeventig minuten wroeten en zweten leverde dan toch een verdiende voorsprong op, al was Rood-Wit nog niet daar.
Bariton bleef desondanks wel proberen en invaller Yolan moest geblesseerd naar de kant nadat hij in botsing kwam met doelman Rodney op een diepe bal. In de slotfase van de wedstrijd scoorde Tarik de bevrijdende tweede treffer voor Rood-Wit, maar liet Lotfi een wenkende kans op 3-0 liggen. En zo konden de jenevers wel eens smaken. De ploeg uit Wilrijk gaat de winterstop in met het allereerste Apres Ski feestje. En dat smaakt altijd beter met drie punten op zak.
Rood-Wit ten onder tegen Vitesse Boom
Rood-Wit is er niet in geslaagd om Vitesse Boom aan het wankelen te brengen. In een boeiende eerste helft zouden de bezoekers vlak voor het rustsignaal de 0-1 scoren en daarvan bekwam de thuisploeg nooit.
Rood-Wit wilde het goeie van de wedstrijd tegen OSTAN meepakken en probeerden met dezelfde elf te starten. Maar het is de tijd van de zieken en daar kreeg ook de thuisploeg mee te maken. Geen Maxim en geen Matthias. Zij werden vervangen door Niels en Tarik die in de ploeg kwamen. Zij moesten de goeie mentaliteit door trekken tegen Vitesse Boom en proberen die overwinning binnen te halen.
Maar in een uiterst boeiende openingsfase zou al snel blijken wat voor wedstrijd we vandaag zouden krijgen: beide ploegen hielden elkaar goed in evenwicht, al waren de bezoekers bij momenten net iets gevaarlijker. Redgy kreeg na acht minuten een goeie mogelijkheid, zijn schot was echter te zwak om de doelman in verlegenheid te brengen. De bezoekers reageerden met een paar schoten, maar Rodney moest nauwelijks tussenkomen.
De thuisploeg zocht wel naar openingen in de Boomse defensie, maar vond die nauwelijks. Eén keer kon Tarik Lotfi vinden. Hij stond in de zestien, we grepen al naar ons schriftje om de 1-0 te noteren, maar de doelman van de bezoekers zat er nog goed tussen. Aan de overkant zou het wel prijs zijn op een stilstaande fase, maar de scheidsrechter zag buitenspel. Rood-Wit bleef proberen, maar kreeg meer en meer moeite om Vitesse Boom af te houden.
Vlak voor de rust zou het onvermijdelijke dan toch gebeuren, een tegendoelpunt nadat de bal niet goed werd weggewerkt. Een cruciaal moment, want luttele tellen later floot de scheidsrechter voor de rust. Tijd dus om even te herstellen, de pionnetjes goed te zetten en vol gas proberen de achterstand ongedaan te maken en voor een overwinning te gaan. Die was nodig de voeling met onder andere Vitesse Boom niet te verliezen.
Maar het mocht niet baten. Ondanks een dubbele wissel, Tarik en Niels werden naar de kant gehaald voor Mohcine en Yolan. Veel beterschap bracht het echter niet. Rood-Wit zocht wel, maar vond nauwelijks openingen in de Boomse muur die neergezet was. De thuisploeg leek meer en meer zijn frustratie te uiten over de mislukte passes, maar tegen elkaar mekkeren zat er niet in. Gelukkig maar. “Dat is onze overwinning de afgelopen weken.”
Uiteindelijk zou rond het uur dan toch de dubbele voorsprong voor Vitesse Boom volgen. Een heerlijke kopbal die overhoeks wordt binnen gekopt: 0-2. Voor Rood-Wit zat de hoop op een overwinning er dan al op. De thuisploeg reageerde wel met een trap van Redgy op de doelman, maar verder dan dat kwam het niet. Ook al gaven de bezoekers achteraf toe dat er een speler onder de lat moest staan wegens geblesseerde doelmannen.
Redgy zou het even later ook met een vrije trap proberen, maar zijn schot ging over het doel van de speler/keeper. De bezoekers wilden nog een derde doelpunt en kregen dat ook. Een actie over de rechterkant, voor gebracht en aan de tweede paal stond een man alleen en kon die het leer tegen de touwen trappen. Zo’n kansen kreeg Rood-Wit vandaag echter niet. “We gaan voor nog een doelpuntje”, zeiden ze bij de bezoekers… sja, dan weet je dat het moeilijk gaat worden.
Rood-Wit hield echter goed stand, ook al omdat de bezoekers niet meer bij machte waren om nog efficiëntie te tonen voor doel en er nog een vierde bij te duwen. De thuisploeg verliest zo opnieuw een belangrijke wedstrijd. Volgende week speelt het in de laatste wedstrijd voor de winterstop tegen Bariton en dat is eigenlijk een must-win game. En de winterstop die zal op een gelegen moment komen, wees daar maar zeker van.
Rood-Wit wilde het goeie van de wedstrijd tegen OSTAN meepakken en probeerden met dezelfde elf te starten. Maar het is de tijd van de zieken en daar kreeg ook de thuisploeg mee te maken. Geen Maxim en geen Matthias. Zij werden vervangen door Niels en Tarik die in de ploeg kwamen. Zij moesten de goeie mentaliteit door trekken tegen Vitesse Boom en proberen die overwinning binnen te halen.
Maar in een uiterst boeiende openingsfase zou al snel blijken wat voor wedstrijd we vandaag zouden krijgen: beide ploegen hielden elkaar goed in evenwicht, al waren de bezoekers bij momenten net iets gevaarlijker. Redgy kreeg na acht minuten een goeie mogelijkheid, zijn schot was echter te zwak om de doelman in verlegenheid te brengen. De bezoekers reageerden met een paar schoten, maar Rodney moest nauwelijks tussenkomen.
De thuisploeg zocht wel naar openingen in de Boomse defensie, maar vond die nauwelijks. Eén keer kon Tarik Lotfi vinden. Hij stond in de zestien, we grepen al naar ons schriftje om de 1-0 te noteren, maar de doelman van de bezoekers zat er nog goed tussen. Aan de overkant zou het wel prijs zijn op een stilstaande fase, maar de scheidsrechter zag buitenspel. Rood-Wit bleef proberen, maar kreeg meer en meer moeite om Vitesse Boom af te houden.
Vlak voor de rust zou het onvermijdelijke dan toch gebeuren, een tegendoelpunt nadat de bal niet goed werd weggewerkt. Een cruciaal moment, want luttele tellen later floot de scheidsrechter voor de rust. Tijd dus om even te herstellen, de pionnetjes goed te zetten en vol gas proberen de achterstand ongedaan te maken en voor een overwinning te gaan. Die was nodig de voeling met onder andere Vitesse Boom niet te verliezen.
Maar het mocht niet baten. Ondanks een dubbele wissel, Tarik en Niels werden naar de kant gehaald voor Mohcine en Yolan. Veel beterschap bracht het echter niet. Rood-Wit zocht wel, maar vond nauwelijks openingen in de Boomse muur die neergezet was. De thuisploeg leek meer en meer zijn frustratie te uiten over de mislukte passes, maar tegen elkaar mekkeren zat er niet in. Gelukkig maar. “Dat is onze overwinning de afgelopen weken.”
Uiteindelijk zou rond het uur dan toch de dubbele voorsprong voor Vitesse Boom volgen. Een heerlijke kopbal die overhoeks wordt binnen gekopt: 0-2. Voor Rood-Wit zat de hoop op een overwinning er dan al op. De thuisploeg reageerde wel met een trap van Redgy op de doelman, maar verder dan dat kwam het niet. Ook al gaven de bezoekers achteraf toe dat er een speler onder de lat moest staan wegens geblesseerde doelmannen.
Redgy zou het even later ook met een vrije trap proberen, maar zijn schot ging over het doel van de speler/keeper. De bezoekers wilden nog een derde doelpunt en kregen dat ook. Een actie over de rechterkant, voor gebracht en aan de tweede paal stond een man alleen en kon die het leer tegen de touwen trappen. Zo’n kansen kreeg Rood-Wit vandaag echter niet. “We gaan voor nog een doelpuntje”, zeiden ze bij de bezoekers… sja, dan weet je dat het moeilijk gaat worden.
Rood-Wit hield echter goed stand, ook al omdat de bezoekers niet meer bij machte waren om nog efficiëntie te tonen voor doel en er nog een vierde bij te duwen. De thuisploeg verliest zo opnieuw een belangrijke wedstrijd. Volgende week speelt het in de laatste wedstrijd voor de winterstop tegen Bariton en dat is eigenlijk een must-win game. En de winterstop die zal op een gelegen moment komen, wees daar maar zeker van.
Goeie ploegprestatie levert geen punten op
Leider Ostan heeft even gebibberd, en het was niet van de kou. Rood-Wit voetbalde in een uitstekende eerste helft een paar goeie kansen bij elkaar, maar scoorde niet. Na de pauze zou de thuisploeg dat wél doen: 2-0, een zwaar verdict.
Rood-Wit tegen de leider, dat was op voorhand een kansloze zaak. Althans, zo zou je denken. Interim-coach Dirk Papanikitas deed een oproep naar zijn spelers om voor de coach te spelen. Hij lag in het ziekenhuis na een operatie aan de rug. Voor de thuisploeg stonden er drie punten op het spel die hen aan de leiding moest houden in de reeks. De ploeg uit Wilrijk kreeg alvast het goeie voorbeeld van de reserven, met een 3-0-overwinning.
Maar in alles zou dit een andere wedstrijd worden dan wat de reserven op de mat brachten. Geen akkefietjes voor het minste en voetbal. Rood-Wit stond goed achterin, dat hadden ze alvast overgenomen van de vorige wedstrijd en voorin kwam het er geregeld een keer dreigend uit. Even leek het erop dat Rodney, die opnieuw onder de lat stond, uitgespeeld was. Maar hij was op tijd teruggekeerd om de nul op het bord te houden.
De wedstrijd boeide langs de twee kanten, het spel ging goed op en neer. Rood-Wit en Ostan deden de voetballiefhebber op dit niveau toch watertanden. Lotfi met een uitstekend schot, waarbij de doelman moest tussenkomen. Aan de andere kant zou ook Rodney zijn kunnen tonen op een paar goeie schoten van de thuisploeg. De spanning nam toe en om de haverklap vroeg men hoe lang het nog duurde, maar wat ons betrof mocht het wel blijven duren.
Want het was goed wat Rood-Wit op de mat legde bij leider Ostan. Geen tierlantijntjes die niets opleverden, geen gemekker op elkaar en vooral voetbal. Het kan ook met de mat te maken hebben, een betere grasmat ga je echt niet vinden. Vlak voor de rust kreeg de thuisploeg nog een hoekschop tegen en moest Imad alle zeilen bij zetten om de nul op het bord te houden. Aan de overkant slaagde Redgy er net niet in om de bal over de doelman te lobben. Twee nullen op het scorebord bij de pauze was het gevolg.
Na de pauze zou het onvermijdelijke al heel snel gebeuren: de achterstand. Nochtans was er gezegd geweest om scherp te beginnen, maar het mocht niet baten. Een snelle prik centraal en plots stond Ostan oog in oog met onze doelman. Hij kreeg geen schijn van kans, waardoor de bezoekers moesten achtervolgen. Dat deden ze goed, maar een echte reactie bleef echter achterwege. Het goeie leek ineens helemaal verdwenen. De tik was aangekomen.
Rood-Wit herstelde gaandeweg de tweede helft wel het evenwicht en probeerde voorin terug iets te doen, maar het was te weinig om de doelman echt onder druk te zetten zoals het in de eerste helft wel een paar keer gebeurde. De thuisploeg leek ermee te spelen, maar de score verder uitdiepen zat er niet meteen in. Tot het met wat geluk een vrije trap mee kreeg nadat kapitein Imad op de bal tackelde. Begrijpen wie begrijpen kan.
In de daaropvolgende fase duwde de thuisploeg het tweede doelpunt voorbij onze doelman. Een goeie ploegprestatie met te weinig resultaat halfweg de tweede periode, waarna de ploeg zich leek te verliezen in de zwakke scheidsrechter. “Het niveau van de twee ploegen was te goed voor de scheids”, zei interim-coach Dirk Papanikitas achteraf in het interview. De bezoekers kregen fout na fout tegen hoewel er in een aantal fases hoegenaamd geen sprake was van een fout.
Ostan ging in de slotfase nog op zoek naar een derde doelpunt, maar Rodney hield de ‘twee’ op het bord, ook al omdat de thuisploeg niet honderd procent door ging. Rood-Wit mag terugblikken op een uitstekende wedstrijd, weliswaar met een teleurstellend resultaat. Al deed het de leider toch wankelen. Volgende week wacht Vitesse Boom, daarna thuis tegen Bariton waarna de winterstop aanbreekt. Nog even doorduwen, het juiste spoor werd gevonden. Nu dat resultaat eraan koppelen.
Rood-Wit tegen de leider, dat was op voorhand een kansloze zaak. Althans, zo zou je denken. Interim-coach Dirk Papanikitas deed een oproep naar zijn spelers om voor de coach te spelen. Hij lag in het ziekenhuis na een operatie aan de rug. Voor de thuisploeg stonden er drie punten op het spel die hen aan de leiding moest houden in de reeks. De ploeg uit Wilrijk kreeg alvast het goeie voorbeeld van de reserven, met een 3-0-overwinning.
Maar in alles zou dit een andere wedstrijd worden dan wat de reserven op de mat brachten. Geen akkefietjes voor het minste en voetbal. Rood-Wit stond goed achterin, dat hadden ze alvast overgenomen van de vorige wedstrijd en voorin kwam het er geregeld een keer dreigend uit. Even leek het erop dat Rodney, die opnieuw onder de lat stond, uitgespeeld was. Maar hij was op tijd teruggekeerd om de nul op het bord te houden.
De wedstrijd boeide langs de twee kanten, het spel ging goed op en neer. Rood-Wit en Ostan deden de voetballiefhebber op dit niveau toch watertanden. Lotfi met een uitstekend schot, waarbij de doelman moest tussenkomen. Aan de andere kant zou ook Rodney zijn kunnen tonen op een paar goeie schoten van de thuisploeg. De spanning nam toe en om de haverklap vroeg men hoe lang het nog duurde, maar wat ons betrof mocht het wel blijven duren.
Want het was goed wat Rood-Wit op de mat legde bij leider Ostan. Geen tierlantijntjes die niets opleverden, geen gemekker op elkaar en vooral voetbal. Het kan ook met de mat te maken hebben, een betere grasmat ga je echt niet vinden. Vlak voor de rust kreeg de thuisploeg nog een hoekschop tegen en moest Imad alle zeilen bij zetten om de nul op het bord te houden. Aan de overkant slaagde Redgy er net niet in om de bal over de doelman te lobben. Twee nullen op het scorebord bij de pauze was het gevolg.
Na de pauze zou het onvermijdelijke al heel snel gebeuren: de achterstand. Nochtans was er gezegd geweest om scherp te beginnen, maar het mocht niet baten. Een snelle prik centraal en plots stond Ostan oog in oog met onze doelman. Hij kreeg geen schijn van kans, waardoor de bezoekers moesten achtervolgen. Dat deden ze goed, maar een echte reactie bleef echter achterwege. Het goeie leek ineens helemaal verdwenen. De tik was aangekomen.
Rood-Wit herstelde gaandeweg de tweede helft wel het evenwicht en probeerde voorin terug iets te doen, maar het was te weinig om de doelman echt onder druk te zetten zoals het in de eerste helft wel een paar keer gebeurde. De thuisploeg leek ermee te spelen, maar de score verder uitdiepen zat er niet meteen in. Tot het met wat geluk een vrije trap mee kreeg nadat kapitein Imad op de bal tackelde. Begrijpen wie begrijpen kan.
In de daaropvolgende fase duwde de thuisploeg het tweede doelpunt voorbij onze doelman. Een goeie ploegprestatie met te weinig resultaat halfweg de tweede periode, waarna de ploeg zich leek te verliezen in de zwakke scheidsrechter. “Het niveau van de twee ploegen was te goed voor de scheids”, zei interim-coach Dirk Papanikitas achteraf in het interview. De bezoekers kregen fout na fout tegen hoewel er in een aantal fases hoegenaamd geen sprake was van een fout.
Ostan ging in de slotfase nog op zoek naar een derde doelpunt, maar Rodney hield de ‘twee’ op het bord, ook al omdat de thuisploeg niet honderd procent door ging. Rood-Wit mag terugblikken op een uitstekende wedstrijd, weliswaar met een teleurstellend resultaat. Al deed het de leider toch wankelen. Volgende week wacht Vitesse Boom, daarna thuis tegen Bariton waarna de winterstop aanbreekt. Nog even doorduwen, het juiste spoor werd gevonden. Nu dat resultaat eraan koppelen.
Rood-Wit pakt makkelijke driepunter
In een wedstrijd die er nooit een was heeft Rood-Wit vanmiddag de drie punten thuis gehouden. Tegen Albatros, dat met zeven man was, was het na één helft voetballen gedaan: 6-1 waarna de bezoekers met een paar man minder verder moesten. De scheids blies af.
Rood-Wit versus Albatros. Na het debacle van vorige week wilden we graag negentig minuten voetbal zien. Helaas, ook vandaag zou het er niet in zitten. De ploeg uit Mechelen was met zeven man naar Wilrijk afgezakt voor een wedstrijd en al snel zou al blijken dat het bij één helft zou blijven. In doel stond Rodney Papanikitas, doelman Sascha kreeg vorige week te horen dat hij niet meer moest komen.
Wat kan je doen als je met elf man speelt tegen een ploeg van zeven? Snel scoren was de boodschap, maar toch duurde het tot de zesde minuut vooraleer Rood-Wit er een eerste keer door kwam. Maxim kwam van op zijn flank naar binnen en deponeerde de bal in de kortste hoek. Een snelle voorsprong, ideaal om het vertrouwen én het doelsaldo wat op te krikken. Te meer omdat Albatros met een paar man te weinig op het veld stond.
Dat Lotfi en Tarik in het komende half uur nog zouden scoren, die eerstgenoemde maakte zelfs een hattrick, was te voorspellen. Rood-Wit speelde met Albatros alsof het kat en muis was. Logisch ook, gezien de numerieke meerderheid op het veld. De thuisploeg moest echter ook wel een aantal keer opletten achterin. Op een hoekschop, alweer, ging het mis. Rodney moest in zijn eerste wedstrijd als keeper van dit seizoen zich toch omdraaien.
Rood-Wit liet het tegendoelpunt niet aan zijn hart komen en ging op zoek naar meer. Imad knalde van net buiten de zestien de bal tegen de touwen en ook Redgy zocht naar glorie. Zijn schot strandde tegen de deklat. Na vijfenveertig minuten floot de scheidsrechter voor de rust en moest Albatros nog twee man zien vertrekken. Daarop floot de man in het zwart de wedstrijd naar de geschiedenisboeken. Inpakken en wegwezen, zo lijkt het wel te zijn na vandaag.
Rood-Wit versus Albatros. Na het debacle van vorige week wilden we graag negentig minuten voetbal zien. Helaas, ook vandaag zou het er niet in zitten. De ploeg uit Mechelen was met zeven man naar Wilrijk afgezakt voor een wedstrijd en al snel zou al blijken dat het bij één helft zou blijven. In doel stond Rodney Papanikitas, doelman Sascha kreeg vorige week te horen dat hij niet meer moest komen.
Wat kan je doen als je met elf man speelt tegen een ploeg van zeven? Snel scoren was de boodschap, maar toch duurde het tot de zesde minuut vooraleer Rood-Wit er een eerste keer door kwam. Maxim kwam van op zijn flank naar binnen en deponeerde de bal in de kortste hoek. Een snelle voorsprong, ideaal om het vertrouwen én het doelsaldo wat op te krikken. Te meer omdat Albatros met een paar man te weinig op het veld stond.
Dat Lotfi en Tarik in het komende half uur nog zouden scoren, die eerstgenoemde maakte zelfs een hattrick, was te voorspellen. Rood-Wit speelde met Albatros alsof het kat en muis was. Logisch ook, gezien de numerieke meerderheid op het veld. De thuisploeg moest echter ook wel een aantal keer opletten achterin. Op een hoekschop, alweer, ging het mis. Rodney moest in zijn eerste wedstrijd als keeper van dit seizoen zich toch omdraaien.
Rood-Wit liet het tegendoelpunt niet aan zijn hart komen en ging op zoek naar meer. Imad knalde van net buiten de zestien de bal tegen de touwen en ook Redgy zocht naar glorie. Zijn schot strandde tegen de deklat. Na vijfenveertig minuten floot de scheidsrechter voor de rust en moest Albatros nog twee man zien vertrekken. Daarop floot de man in het zwart de wedstrijd naar de geschiedenisboeken. Inpakken en wegwezen, zo lijkt het wel te zijn na vandaag.
Rood-Wit en HTH zien wedstrijd gestaakt worden
Rood-Wit en Huis Ten Halve, het was een wedstrijd waarin de punten moesten genomen worden voor de bezoekers, maar waar het na nog geen uur voetballen al gedaan was. De reden? De veiligheid van de spelers onderling kon niet meer gegarandeerd worden.
Vijf geschorsten, ga er maar aan staan. Rood-Wit miste na de wedstrijd vorige week maar liefst vijf spelers door schorsing. De twee rode kaarten voor Nick Mariën en Wesley Mannaerts en daarnaast nog een aantal geelgeschorsten, spelers die al te veel kaarten hebben genomen. Het mocht echter de pret niet bederven. Op bezoek bij Huis Ten Halve, een ploeg die nog maar vier punten heeft gesprokkeld, moest er gewonnen worden.
Maar de thuisploeg begon beter aan de wedstrijd dan Rood-Wit. In plaats van het numerieke overwicht uit te buiten, Huis Ten Halve was gestart met negen spelers, slaagden de bezoekers er nauwelijks in om kansen af te dwingen. Maxim probeerde het met een goed schot, dat maar nipt over de kooi ging van de Hombeekse ploeg. En op het kwartier werd het nog een pak erger voor de bezoekers.
Een laag schot over de grond werd verlengd en aan de tweede paal binnen gewerkt. Voor de bezoekers een ramp, aangezien de elfde speler van HTH onderweg was en nummer tien al op het veld stond. De thuisploeg ontsnapte wel aan een rode kaart nadat hun speler een vuistslag uitdeelde. De scheids liet het passeren zonder kaart. De bezoekers probeerden nog wel, maar tot uitgespeelde kansen kwam het niet.
De thuisploeg hield het nadien ook maar bij tegenhouden waarna de bezoekers zichzelf wel leken te verliezen in het hoofd. Met een achterstand en vetes op het veld trokken beide ploegen richting kleedkamers. De rust moest gezocht worden tijdens de vijftien minuten waarop er geen bal zou rollen. De tactiek moest een beetje worden bijgesteld en wat er volgde, moesten we dan wel zien. “Wij gaan hier vandaag de drie punten meepakken naar Wilrijk.”
Nadat Huis Ten Halve vrijwel meteen na de pauze een unieke mogelijkheid kreeg op een dubbele voorsprong, ging het aan de andere kant mis. Redgy ging door, kreeg een tik te verwerken maar bleef op de been. In de hoop nog de bal te spelen, trapt hij richting de doelman van de thuisploeg. Plots stond er vier man van de Hombeekse ploeg rond onze speler, die dan tegen de grond werd geduwd. De HTH-kapitein rood, Redgy geel.
Luttele seconden later, het was een heel opstootje, zou de scheids het beste doen wat hij in dit geval kon doen: de wedstrijd affluiten. Als hij had laten doorspelen, had er wellicht nog meer frustratie naar boven gekomen en had het een pak erger geworden. Wat het gevolg gaat zijn voor de twee ploegen, valt nog af te wachten. Wellicht krijgen beide ploegen een forfait aan hun been, maar dat is werk voor de voetbalbond die dat een van de komende weken zal moeten komen uitleggen.
Vijf geschorsten, ga er maar aan staan. Rood-Wit miste na de wedstrijd vorige week maar liefst vijf spelers door schorsing. De twee rode kaarten voor Nick Mariën en Wesley Mannaerts en daarnaast nog een aantal geelgeschorsten, spelers die al te veel kaarten hebben genomen. Het mocht echter de pret niet bederven. Op bezoek bij Huis Ten Halve, een ploeg die nog maar vier punten heeft gesprokkeld, moest er gewonnen worden.
Maar de thuisploeg begon beter aan de wedstrijd dan Rood-Wit. In plaats van het numerieke overwicht uit te buiten, Huis Ten Halve was gestart met negen spelers, slaagden de bezoekers er nauwelijks in om kansen af te dwingen. Maxim probeerde het met een goed schot, dat maar nipt over de kooi ging van de Hombeekse ploeg. En op het kwartier werd het nog een pak erger voor de bezoekers.
Een laag schot over de grond werd verlengd en aan de tweede paal binnen gewerkt. Voor de bezoekers een ramp, aangezien de elfde speler van HTH onderweg was en nummer tien al op het veld stond. De thuisploeg ontsnapte wel aan een rode kaart nadat hun speler een vuistslag uitdeelde. De scheids liet het passeren zonder kaart. De bezoekers probeerden nog wel, maar tot uitgespeelde kansen kwam het niet.
De thuisploeg hield het nadien ook maar bij tegenhouden waarna de bezoekers zichzelf wel leken te verliezen in het hoofd. Met een achterstand en vetes op het veld trokken beide ploegen richting kleedkamers. De rust moest gezocht worden tijdens de vijftien minuten waarop er geen bal zou rollen. De tactiek moest een beetje worden bijgesteld en wat er volgde, moesten we dan wel zien. “Wij gaan hier vandaag de drie punten meepakken naar Wilrijk.”
Nadat Huis Ten Halve vrijwel meteen na de pauze een unieke mogelijkheid kreeg op een dubbele voorsprong, ging het aan de andere kant mis. Redgy ging door, kreeg een tik te verwerken maar bleef op de been. In de hoop nog de bal te spelen, trapt hij richting de doelman van de thuisploeg. Plots stond er vier man van de Hombeekse ploeg rond onze speler, die dan tegen de grond werd geduwd. De HTH-kapitein rood, Redgy geel.
Luttele seconden later, het was een heel opstootje, zou de scheids het beste doen wat hij in dit geval kon doen: de wedstrijd affluiten. Als hij had laten doorspelen, had er wellicht nog meer frustratie naar boven gekomen en had het een pak erger geworden. Wat het gevolg gaat zijn voor de twee ploegen, valt nog af te wachten. Wellicht krijgen beide ploegen een forfait aan hun been, maar dat is werk voor de voetbalbond die dat een van de komende weken zal moeten komen uitleggen.
Vechtend Rood-Wit blijft met negen man overeind
Een slotfase afwerken met twee spelers minder en een kleine voorsprong op het bord, er zijn al enkele ploegen gezwicht. Niet Rood-Wit en een belangrijke driepunter tegen De Vrede.
Rood-Wit kreeg na een weekje rust de wedstrijd tegen SK De Vrede voorgeschoteld. En het goeie nieuws: de ploeg stond volledig. Met Redgy op het veld, met op het middenveld kapitein Imad naast Bart, Maxim en Matthias. De bezoekers waren de afgelopen weken in vorm en pakten een aantal punten. ‘The best of the rest’, dat was hun doelstelling, net als voor de thuisploeg. “Op onze grond komen ze niets rapen”, waren de laatste woorden.
De kapitein sprak zijn manschappen toe: “Als ik maandag ga werken, vragen ze altijd wat het geworden is. Fuck off, zei ik dan. Dat wil ik nu niet meer”, zei hij onder andere om nadien te besluiten. “Wat gaan we vandaag doen? Winnen!” En Rood-Wit begon ook goed aan de wedstrijd. Rodney haalde uit met een laag schot, de doelman van De Vrede zat er nog goed tussen. Vijf minuten later was het wel raak.
Sascha verstuurde een goeie lange bal richting ons medisch wonder. Redgy, die na twee maanden afwezigheid zijn rentree maakte, kapte zijn verdediger uit en liet de doelman kansloos: 1-0. Rood-Wit vocht voor wat het waard was, De Vrede kwam nog een paar keer opzetten maar telkens was het net niet. Zo kwamen ze bijvoorbeeld met drie er eens uit, maar besloten ze naast de kooi van Sascha. De thuisploeg loerde op de counter.
Maar te vaak liep het mis bij de laatste pass. Rood-Wit kreeg een paar goeie kansen, maar werkte er geen meer uit. Daardoor trokken beide ploegen met een 1-0-stand op het bord richting de kleedkamers. Voor de thuisploeg een welverdiende voorsprong. Het was nu zaak om de voorsprong ook over de streep te trekken in de tweede helft. Dan komt het terug tot op twee punten van SK De Vrede, de tegenstander van vandaag.
Rood-Wit begon ook goed aan de tweede helft en wilde de sterke eerste periode doortrekken. Doelman Sascha was echter een andere mening toegedaan. In plaats van de bal snel terug het spel in te werken, hield hij de bal te lang bij en dropte hem vervolgens in de voeten van de spits van De Vrede: 1-1. Wat nadien gebeurde, kunnen we nauwelijks beschrijven. De thuisploeg was het noorden helemaal kwijt.
De reactie bleef echter niet achterwege. Lotfi met een goeie actie, maar zag zijn schot nog gekeerd worden. Ook Redgy, die zijn tweede van de middag wilde maken, zag de doelman er nog met een handje tussen zitten waardoor de gelijkmaker bleef staan. Aan de overkant was het opletten want bij een vrije trap ging een bal tegen de deklat. Rood-Wit ontsnapte, maar tegelijk bleef het ook kansen afdwingen. Een leuke wedstrijd om volgen.
Op een hoekschop van de thuisploeg kreeg Lotfi de bal. Hij dribbelde en trapte, zijn schot ging een metertje naast de kooi van de doelman van De Vrede. Ondertussen liepen de frustraties hoog op bij de thuisploeg. Er kwamen enkele gele kaarten aan te pas, veelal voor gemekker. Die zouden op het einde nog gaan doorwegen. In de slotfase van de wedstrijd ontsnapte Redgy met in zijn kielzog Nick. De topschutter legde zijn zesde tegen de touwen.
De overwinning leek binnen handbereik, maar er moesten nog tien minuten overwonnen worden. Wesley ging stevig door en kreeg vlak voor tijd een tweede gele kaart en moest vroegtijdig naar de kant. Een strafschop voor De Vrede? De scheids zag geen hands. In de ultieme slotfase kreeg ook topschutter Nick een tweede gele kaart. Nee, De Vrede werd niet bewaard op het veld. Met negen tegen elf trok Rood-Wit een belangrijke driepunter over de streep. “Op onze grond komen ze niets rapen.”
Rood-Wit kreeg na een weekje rust de wedstrijd tegen SK De Vrede voorgeschoteld. En het goeie nieuws: de ploeg stond volledig. Met Redgy op het veld, met op het middenveld kapitein Imad naast Bart, Maxim en Matthias. De bezoekers waren de afgelopen weken in vorm en pakten een aantal punten. ‘The best of the rest’, dat was hun doelstelling, net als voor de thuisploeg. “Op onze grond komen ze niets rapen”, waren de laatste woorden.
De kapitein sprak zijn manschappen toe: “Als ik maandag ga werken, vragen ze altijd wat het geworden is. Fuck off, zei ik dan. Dat wil ik nu niet meer”, zei hij onder andere om nadien te besluiten. “Wat gaan we vandaag doen? Winnen!” En Rood-Wit begon ook goed aan de wedstrijd. Rodney haalde uit met een laag schot, de doelman van De Vrede zat er nog goed tussen. Vijf minuten later was het wel raak.
Sascha verstuurde een goeie lange bal richting ons medisch wonder. Redgy, die na twee maanden afwezigheid zijn rentree maakte, kapte zijn verdediger uit en liet de doelman kansloos: 1-0. Rood-Wit vocht voor wat het waard was, De Vrede kwam nog een paar keer opzetten maar telkens was het net niet. Zo kwamen ze bijvoorbeeld met drie er eens uit, maar besloten ze naast de kooi van Sascha. De thuisploeg loerde op de counter.
Maar te vaak liep het mis bij de laatste pass. Rood-Wit kreeg een paar goeie kansen, maar werkte er geen meer uit. Daardoor trokken beide ploegen met een 1-0-stand op het bord richting de kleedkamers. Voor de thuisploeg een welverdiende voorsprong. Het was nu zaak om de voorsprong ook over de streep te trekken in de tweede helft. Dan komt het terug tot op twee punten van SK De Vrede, de tegenstander van vandaag.
Rood-Wit begon ook goed aan de tweede helft en wilde de sterke eerste periode doortrekken. Doelman Sascha was echter een andere mening toegedaan. In plaats van de bal snel terug het spel in te werken, hield hij de bal te lang bij en dropte hem vervolgens in de voeten van de spits van De Vrede: 1-1. Wat nadien gebeurde, kunnen we nauwelijks beschrijven. De thuisploeg was het noorden helemaal kwijt.
De reactie bleef echter niet achterwege. Lotfi met een goeie actie, maar zag zijn schot nog gekeerd worden. Ook Redgy, die zijn tweede van de middag wilde maken, zag de doelman er nog met een handje tussen zitten waardoor de gelijkmaker bleef staan. Aan de overkant was het opletten want bij een vrije trap ging een bal tegen de deklat. Rood-Wit ontsnapte, maar tegelijk bleef het ook kansen afdwingen. Een leuke wedstrijd om volgen.
Op een hoekschop van de thuisploeg kreeg Lotfi de bal. Hij dribbelde en trapte, zijn schot ging een metertje naast de kooi van de doelman van De Vrede. Ondertussen liepen de frustraties hoog op bij de thuisploeg. Er kwamen enkele gele kaarten aan te pas, veelal voor gemekker. Die zouden op het einde nog gaan doorwegen. In de slotfase van de wedstrijd ontsnapte Redgy met in zijn kielzog Nick. De topschutter legde zijn zesde tegen de touwen.
De overwinning leek binnen handbereik, maar er moesten nog tien minuten overwonnen worden. Wesley ging stevig door en kreeg vlak voor tijd een tweede gele kaart en moest vroegtijdig naar de kant. Een strafschop voor De Vrede? De scheids zag geen hands. In de ultieme slotfase kreeg ook topschutter Nick een tweede gele kaart. Nee, De Vrede werd niet bewaard op het veld. Met negen tegen elf trok Rood-Wit een belangrijke driepunter over de streep. “Op onze grond komen ze niets rapen.”
Rood-Wit gooit grote voorsprong te grabbel
Rood-Wit is er niet in geslaagd om de must-win game tegen Boterwaag United winnend af te sluiten ondanks een 1-3-ruststand. In een erbarmelijke tweede helft gooiden de bezoekers hun voorsprong te grabbel. De gelijkmaker viel in minuut 89.
“Volgende week Boterwaag United? De manier waarop doet er niet toe, we moeten winnen”, sprak Wesley Mannaerts vorige week en ook de coach herhaalde die woorden nu in de kleedkamer. Met Redgy naast de lijn werd vorige donderdag al een training gegeven en ook de opwarming verliep goed. “Het is nog niet te vaak gebeurd dat er veertig minuten op voorhand al opgewarmd wordt”, klonk het langs de lijn. En terecht.
De must-win game, een mini-Beerschot versus Antwerp gezien de paars (Boterwaag)-rode (Rood-Wit) truitjes, begon ook goed voor de bezoekers. Meteen een goeie kans van Rodney, die op de doelman mikte. Een paar minuten later krulde Maxim een vrije trap tegen de deklat. In de herneming schoot Nick vol op de doelman. Dit kon niet blijven duren, als even later alweer Nick over het doel trapte.
Rood-Wit bleef de beste kansen afdwingen. Nick trapte een keer op de doelman, Lotfi testte de verdediging op de lijn en op het half uur was het dan toch raak. Eindelijk, zouden we bijna durven schrijven. Nick Mariën trapte de eerste van de middag tegen de touwen. Vijf minuten later een goeie actie, Tarik trapte en de bal verdween in doel. Even doorduwen en de punten konden bijna mee naar Wilrijk genomen worden.
Wanneer ook Lotfi een keer richting doel trapte, loste de doelman de bal. Nick was goed gevolgd en duwde zijn tweede van de middag voorbij de doelman van Boterwaag United. De punten in de zak, rustig uitspelen die handel en nog eens een zege vieren. Dat moest het plan worden, maar vlak voor de rust kwam de thuisploeg dan toch met een gelukje op een 3-1-achterstand en daarmee trokken we richting kleedkamers.
Wat er daar is gebeurd en wie wat heeft gekregen, dat weten we niet. Feit is wel dat wat de tweede helft betrof het een stuk minder was van Rood-Wit. De thuisploeg kwam gretiger uit de kleedkamer, alsof die ene treffer vlak voor de rust het sein heeft gegeven aan Boterwaag United om er vol voor te gaan en er vol in te geloven. De remontada van de dag, zouden we bijna durven schrijven. De bezoekers kwamen er niet meer uit.
Eigenlijk was het wachten. Wachten op het laatste fluitsignaal, een hele helft lang. De thuisploeg rook dat ook en probeerde daar wat aan te doen. De 1-3-achterstand mocht, voor hun, niet op het bord blijven. En ze namen Sascha onder vuur. Beetje bij beetje kwam de grinta daar nog bij, die bij de bezoekers dan weer helemaal verdween. Al het goeie van in de eerste helft werd in de kleedkamer gelaten.
Met nog twintig minuten op de klok, werd het plots een stuk warmer voor Rood-Wit. Boterwaag United had de aansluitingstreffer gemaakt en ging vol op zoek naar de gelijkmaker en wie weet zelfs nog een driepunter. De bezoekers kregen echter nog mogelijkheden via Lotfi en Nick Mariën, maar het deed er te weinig mee om de drie punten over de streep te trekken. Het was knokken voor elke morzel grond. De bal moest, als het even kon, dan maar de Zenne in.
Uiteindelijk zou Rood-Wit toch nog een tegendoelpunt moeten incasseren. In minuut 89. 3-3. Het paars van Boterwaag United aan het feest, het rood van Rood-Wit plat tegen de grond. Een doelpunt van Nick zou nog worden afgekeurd voor buitenspel, waardoor er niet gewonnen werd door een van de twee ploegen. De bezoekers gaven een 0-3-voorsprong prijs. Dan blijft de vraag: hoe, excuses voor het taalgebruik, the fuck kan dit? Nog dit: naar het schijnt voetbalden de Rode Duivels deze namiddag in en tegen Kazachstan. Diegene die die wedstrijd hebben gezien, ze hebben wat gemist.
“Volgende week Boterwaag United? De manier waarop doet er niet toe, we moeten winnen”, sprak Wesley Mannaerts vorige week en ook de coach herhaalde die woorden nu in de kleedkamer. Met Redgy naast de lijn werd vorige donderdag al een training gegeven en ook de opwarming verliep goed. “Het is nog niet te vaak gebeurd dat er veertig minuten op voorhand al opgewarmd wordt”, klonk het langs de lijn. En terecht.
De must-win game, een mini-Beerschot versus Antwerp gezien de paars (Boterwaag)-rode (Rood-Wit) truitjes, begon ook goed voor de bezoekers. Meteen een goeie kans van Rodney, die op de doelman mikte. Een paar minuten later krulde Maxim een vrije trap tegen de deklat. In de herneming schoot Nick vol op de doelman. Dit kon niet blijven duren, als even later alweer Nick over het doel trapte.
Rood-Wit bleef de beste kansen afdwingen. Nick trapte een keer op de doelman, Lotfi testte de verdediging op de lijn en op het half uur was het dan toch raak. Eindelijk, zouden we bijna durven schrijven. Nick Mariën trapte de eerste van de middag tegen de touwen. Vijf minuten later een goeie actie, Tarik trapte en de bal verdween in doel. Even doorduwen en de punten konden bijna mee naar Wilrijk genomen worden.
Wanneer ook Lotfi een keer richting doel trapte, loste de doelman de bal. Nick was goed gevolgd en duwde zijn tweede van de middag voorbij de doelman van Boterwaag United. De punten in de zak, rustig uitspelen die handel en nog eens een zege vieren. Dat moest het plan worden, maar vlak voor de rust kwam de thuisploeg dan toch met een gelukje op een 3-1-achterstand en daarmee trokken we richting kleedkamers.
Wat er daar is gebeurd en wie wat heeft gekregen, dat weten we niet. Feit is wel dat wat de tweede helft betrof het een stuk minder was van Rood-Wit. De thuisploeg kwam gretiger uit de kleedkamer, alsof die ene treffer vlak voor de rust het sein heeft gegeven aan Boterwaag United om er vol voor te gaan en er vol in te geloven. De remontada van de dag, zouden we bijna durven schrijven. De bezoekers kwamen er niet meer uit.
Eigenlijk was het wachten. Wachten op het laatste fluitsignaal, een hele helft lang. De thuisploeg rook dat ook en probeerde daar wat aan te doen. De 1-3-achterstand mocht, voor hun, niet op het bord blijven. En ze namen Sascha onder vuur. Beetje bij beetje kwam de grinta daar nog bij, die bij de bezoekers dan weer helemaal verdween. Al het goeie van in de eerste helft werd in de kleedkamer gelaten.
Met nog twintig minuten op de klok, werd het plots een stuk warmer voor Rood-Wit. Boterwaag United had de aansluitingstreffer gemaakt en ging vol op zoek naar de gelijkmaker en wie weet zelfs nog een driepunter. De bezoekers kregen echter nog mogelijkheden via Lotfi en Nick Mariën, maar het deed er te weinig mee om de drie punten over de streep te trekken. Het was knokken voor elke morzel grond. De bal moest, als het even kon, dan maar de Zenne in.
Uiteindelijk zou Rood-Wit toch nog een tegendoelpunt moeten incasseren. In minuut 89. 3-3. Het paars van Boterwaag United aan het feest, het rood van Rood-Wit plat tegen de grond. Een doelpunt van Nick zou nog worden afgekeurd voor buitenspel, waardoor er niet gewonnen werd door een van de twee ploegen. De bezoekers gaven een 0-3-voorsprong prijs. Dan blijft de vraag: hoe, excuses voor het taalgebruik, the fuck kan dit? Nog dit: naar het schijnt voetbalden de Rode Duivels deze namiddag in en tegen Kazachstan. Diegene die die wedstrijd hebben gezien, ze hebben wat gemist.
Betere mentaliteit, weer een nederlaag
Als je op voorhand wedstrijden aankruist die je absoluut wil winnen, was de wedstrijd tegen Belgica er één van. Maar helaas, de mentaliteit was wel beter als vorige week. Het resultaat blijft echter een teleurstellende nederlaag. Volgende week wacht Boterwaag United.
De eerste ploeg wilde het slechte resultaat van vorige week doorspoelen met een wedstrijd tegen Belgica. Een zes puntenwedstrijd, gezien de magere oogst van de bezoekers tot dusver. Amper drie gesprokkelde punten. Dan stond Rood-Wit er iets beter voor met zes gesprokkelde punten. Al wilden de jongens vooral weer mentaliteit tonen. Dat was er vorige week, tegen Broechem, niet. Coach Marc De Clercq kon niet rekenen op de kunsten van Rodney. Gelukkig was Sascha terug.
Rood-Wit begon goed aan de wedstrijd en had meteen een paar goeie mogelijkheden. Op een hoekschop kopte Lotfi de bal pardoes tegen de lat en aan de overkant zou het doelhout ook voor spelbreker zorgen. Een aangenaam openingskwartier om te volgen met kansen aan de twee kanten. Maar net op dat moment viel dan toch het doelpunt. Belgica toonde zijn snelheid en werkte het beheerst af. Een achterstand voor Rood-Wit. Alweer.
De thuisploeg reageerde met een paar mogelijkheden, vooral Lotfi toonde zich. Helaas zouden de netten aan de overkant weer trillen. Een snelle counter, de tweede al, waarbij Sascha net niet op tijd bij de bal was: 0-2. Rood-Wit stond plots op een dubbele achterstand en dat in een wedstrijd die het, om goed te blijven staan in het klassement, best kan winnen. Maar vlak voor de rust kwam de 0-3 nog. Dan weet je dat het een moeilijke zaak wordt.
Maar nog voor de rust zou Nick tegen scoren en hoe! Vanop zo’n meter of vijfentwintig knalde hij het leer richting doel en ging het over de doelman in de winkelhaak. Een knap doelpunt in een wedstrijd die dat wel verdiende. Voor Rood-Wit vernieuwde hoop om de kleedkamers in te duiken om de scheve situatie toch nog recht te trekken. Dat zou een geweldige comeback zijn. De coach kreeg een kwartier om de neuzen in dezelfde richting te krijgen.
Maar het bleef echter bij proberen in de tweede helft. Maxim kreeg een paar goeie mogelijkheden, maar deed er te weinig mee. Aan de overkant probeerde Belgica het af te maken, ook daar slaagden zij niet in. Te meer omdat er weinig gevaar was. De bal bleef op het middenveld en er werd voor gestreden. Maar doelpunten kwamen daar niet meteen van. Kaarten ook niet, hoewel Rood-Wit toch een paar keer ontsnapte.
Een tackle op de bal langs achteren leek voor de zijlijn, voornamelijk supporters van Belgica, een rode kaart. De scheids, die een uitstekende wedstrijd floot, gaf geen krimp en liet doorspelen. De counters van Rood-Wit kwamen er te weinig uit. Het medisch mirakel, Redgy die binnen een kleine twee maanden zijn rentree weer zal maken, voorspelde: “Dit zijn wedstrijden waarin ik er nog twee in leg en liefst nog tegen het einde van de wedstrijd.” Nog even wachten dus.
Want Rood-Wit probeerde wel iets in elkaar te knutselen, maar te vaak liep het mis op de laatste of voorlaatste pass. Kansen kwamen er niet van. De doelman van Belgica beleefde zowat een rustige namiddag. In tegenstelling tot zijn collega aan de overkant. Hij kreeg nog een trap te verduren en bleef liggen op de grond. Er waren nog vijf minuten te spelen. Gelukkig kon hij de wedstrijd wel uitmaken.
In de slotfase van de wedstrijd duwde Belgica het mes nog een beetje dieper in de wonde. Een bal waar Sascha half bij zat werd centraal voor doel tegen de touwen gekopt. De frustratie liep eraf, want dit was een wedstrijd waarin een nederlaag niet gehoeven had. Nu ja, dat was vorige week ook het geval. Feit blijft dat Rood-Wit nu de bezoekers naast zich zien komen in de rangschikking. En volgende week wacht Boterwaag United. Daarin zal het moeten gebeuren.
De eerste ploeg wilde het slechte resultaat van vorige week doorspoelen met een wedstrijd tegen Belgica. Een zes puntenwedstrijd, gezien de magere oogst van de bezoekers tot dusver. Amper drie gesprokkelde punten. Dan stond Rood-Wit er iets beter voor met zes gesprokkelde punten. Al wilden de jongens vooral weer mentaliteit tonen. Dat was er vorige week, tegen Broechem, niet. Coach Marc De Clercq kon niet rekenen op de kunsten van Rodney. Gelukkig was Sascha terug.
Rood-Wit begon goed aan de wedstrijd en had meteen een paar goeie mogelijkheden. Op een hoekschop kopte Lotfi de bal pardoes tegen de lat en aan de overkant zou het doelhout ook voor spelbreker zorgen. Een aangenaam openingskwartier om te volgen met kansen aan de twee kanten. Maar net op dat moment viel dan toch het doelpunt. Belgica toonde zijn snelheid en werkte het beheerst af. Een achterstand voor Rood-Wit. Alweer.
De thuisploeg reageerde met een paar mogelijkheden, vooral Lotfi toonde zich. Helaas zouden de netten aan de overkant weer trillen. Een snelle counter, de tweede al, waarbij Sascha net niet op tijd bij de bal was: 0-2. Rood-Wit stond plots op een dubbele achterstand en dat in een wedstrijd die het, om goed te blijven staan in het klassement, best kan winnen. Maar vlak voor de rust kwam de 0-3 nog. Dan weet je dat het een moeilijke zaak wordt.
Maar nog voor de rust zou Nick tegen scoren en hoe! Vanop zo’n meter of vijfentwintig knalde hij het leer richting doel en ging het over de doelman in de winkelhaak. Een knap doelpunt in een wedstrijd die dat wel verdiende. Voor Rood-Wit vernieuwde hoop om de kleedkamers in te duiken om de scheve situatie toch nog recht te trekken. Dat zou een geweldige comeback zijn. De coach kreeg een kwartier om de neuzen in dezelfde richting te krijgen.
Maar het bleef echter bij proberen in de tweede helft. Maxim kreeg een paar goeie mogelijkheden, maar deed er te weinig mee. Aan de overkant probeerde Belgica het af te maken, ook daar slaagden zij niet in. Te meer omdat er weinig gevaar was. De bal bleef op het middenveld en er werd voor gestreden. Maar doelpunten kwamen daar niet meteen van. Kaarten ook niet, hoewel Rood-Wit toch een paar keer ontsnapte.
Een tackle op de bal langs achteren leek voor de zijlijn, voornamelijk supporters van Belgica, een rode kaart. De scheids, die een uitstekende wedstrijd floot, gaf geen krimp en liet doorspelen. De counters van Rood-Wit kwamen er te weinig uit. Het medisch mirakel, Redgy die binnen een kleine twee maanden zijn rentree weer zal maken, voorspelde: “Dit zijn wedstrijden waarin ik er nog twee in leg en liefst nog tegen het einde van de wedstrijd.” Nog even wachten dus.
Want Rood-Wit probeerde wel iets in elkaar te knutselen, maar te vaak liep het mis op de laatste of voorlaatste pass. Kansen kwamen er niet van. De doelman van Belgica beleefde zowat een rustige namiddag. In tegenstelling tot zijn collega aan de overkant. Hij kreeg nog een trap te verduren en bleef liggen op de grond. Er waren nog vijf minuten te spelen. Gelukkig kon hij de wedstrijd wel uitmaken.
In de slotfase van de wedstrijd duwde Belgica het mes nog een beetje dieper in de wonde. Een bal waar Sascha half bij zat werd centraal voor doel tegen de touwen gekopt. De frustratie liep eraf, want dit was een wedstrijd waarin een nederlaag niet gehoeven had. Nu ja, dat was vorige week ook het geval. Feit blijft dat Rood-Wit nu de bezoekers naast zich zien komen in de rangschikking. En volgende week wacht Boterwaag United. Daarin zal het moeten gebeuren.
Wat is er aan de hand met Rood-Wit?
De ene week alles, de andere keer niets. Het verhaal van Rood-Wit is, op die eerste wedstrijd tegen Bariton na, hetzelfde als vorig seizoen. Een mentaliteitsprobleem waarin het in wedstrijden allemaal kan meezitten (Sint-Jozef), maar ook kan tegen zitten (Berkenrode, Den Orgel en nu dus ook tegen Broechem.)
Gisteren vierde Rood-Wit haar zeventig jarig-bestaan met een groot feest dat tot ’s avonds laat duurde. Broechem, de tegenstander vandaag, laat echter al zijn thuiswedstrijden starten om kwart na elf. Het zou dus een duel worden tegen de slaap en tegen de kater. Met tien dezelfde namen als vorige week. Enkel Yolan mocht voor het eerst starten bij den één. Maxim was er niet bij. Ook de bank was goed gestoffeerd.
Maar wat Rood-Wit vorige week tegen Sint-Jozef liet zien, in niets leek het er nog op. De bezoekers gaven niet thuis en lieten zich al heel snel verrassen over de linkerkant. Een voorzet werd centraal voor doel tegen de touwen getrapt. De regen zou ook niet helpen om de wedstrijd in het voordeel van de ploeg uit Wilrijk te laten kantelen. En wanneer de scheidsrechter dan ook nog eens kwistig met gele kaarten gaat zwaaien…
Rood-Wit moet het echter daar niet gaan zoeken. Vanmorgen was het gewoon te laks. Een te korte terugspeelbal leidde de 2-0 in en bij het derde doelpunt was het eenzelfde aanval als bij het eerste doelpunt. Alsof de bezoekers niet wakker waren. Nochtans, twee van de elf namen maakten het volledige feestje mee. Anderen kwamen niet of gingen vroegtijdig naar huis. En Broechem, met alle respect voor de ploeg die negen op negen heeft, vonden wij allesbehalve knap voetbal op de mat leggen.
Dan waren Den Orgel en Berkenrode, die we een paar weken geleden in de ogen keken, beter in staat. En die lieten niets heel van Rood-Wit. De thuisploeg legde er vlak voor de rust nog eentje tegen de touwen, maar in diezelfde fase viel wel doelman Sascha geblesseerd uit. Van een dagje voetbal kwam er niet veel meer in huis. Rood-Wit moest op zoek naar de wekker en naar doelpunten. Want dit Broechem was te pakken. Alleen dat in het hoofd krijgen van de spelers…
“We staan wel op het veld, maar we doen niets”, was de algemene repliek in de kleedkamer. Met Rodney in doel in de plaats van de geblesseerde Sascha moest het anders. “Ik ga voor mijn eigen nul”, zei hij. De thuisploeg bleef ‘de betere’ ploeg, zonder echt op het gaspedaal te duwen. De nieuwe doelman hield, met een gelukje, de bal wel uit zijn eigen doel. De reactie van Rood-Wit bleef achterwege. Geen vuur, geen fut, niets…
Dan zijn er leukere zondagochtenden om te vullen. De thuisploeg had de bal, zonder echt dominant te voetballen. De bezoekers weerden zich beter in de tweede helft dan in de eerste helft. Misschien ook wel met het feit dat het al 4-0 achter stond en de tegenstand het zelf ook nodig vonden om ermee te lachen. Rood-Wit kreeg nog een paar mogelijkheden om de score te milderen. Lotfi kreeg daar tot twee keer toe de kans voor, maar hij talmde.
De thuisploeg reageerde via een hoekschop. En dat blijft de ziekte van Rood-Wit, opnieuw ging het fout. De bal werd tegen de touwen getrapt. Even later werd de thuisploeg opnieuw de diepte in gestuurd en bleven ze koelbloedig genoeg om het zesde doelpunt van de middag tegen de touwen te trappen. Zes tegendoelpunten, zonder dat Broechem indruk maakte op ons. “We zullen zien wat we doen tegen Den Orgel en Berkenrode.” Laat ons het op ‘afzien’ houden.
Het hoogtepunt van de middag was er wel eentje voor de scheids, want hoewel hij kwistig met zijn kaarten bleef spelen, trok hij zonder talmen rood voor kapitein Imad. “Tweede geel”, waarop onze kapitein nét niet door het lint ging. Gelukkig zag hij zijn fout snel in en annuleerde hij de rode kaart. Maar deze nederlaag is er eentje om na te denken… Hoe kan die mentaliteit nu weer zo fout zitten? Dat belooft, voor volgende week…
Gisteren vierde Rood-Wit haar zeventig jarig-bestaan met een groot feest dat tot ’s avonds laat duurde. Broechem, de tegenstander vandaag, laat echter al zijn thuiswedstrijden starten om kwart na elf. Het zou dus een duel worden tegen de slaap en tegen de kater. Met tien dezelfde namen als vorige week. Enkel Yolan mocht voor het eerst starten bij den één. Maxim was er niet bij. Ook de bank was goed gestoffeerd.
Maar wat Rood-Wit vorige week tegen Sint-Jozef liet zien, in niets leek het er nog op. De bezoekers gaven niet thuis en lieten zich al heel snel verrassen over de linkerkant. Een voorzet werd centraal voor doel tegen de touwen getrapt. De regen zou ook niet helpen om de wedstrijd in het voordeel van de ploeg uit Wilrijk te laten kantelen. En wanneer de scheidsrechter dan ook nog eens kwistig met gele kaarten gaat zwaaien…
Rood-Wit moet het echter daar niet gaan zoeken. Vanmorgen was het gewoon te laks. Een te korte terugspeelbal leidde de 2-0 in en bij het derde doelpunt was het eenzelfde aanval als bij het eerste doelpunt. Alsof de bezoekers niet wakker waren. Nochtans, twee van de elf namen maakten het volledige feestje mee. Anderen kwamen niet of gingen vroegtijdig naar huis. En Broechem, met alle respect voor de ploeg die negen op negen heeft, vonden wij allesbehalve knap voetbal op de mat leggen.
Dan waren Den Orgel en Berkenrode, die we een paar weken geleden in de ogen keken, beter in staat. En die lieten niets heel van Rood-Wit. De thuisploeg legde er vlak voor de rust nog eentje tegen de touwen, maar in diezelfde fase viel wel doelman Sascha geblesseerd uit. Van een dagje voetbal kwam er niet veel meer in huis. Rood-Wit moest op zoek naar de wekker en naar doelpunten. Want dit Broechem was te pakken. Alleen dat in het hoofd krijgen van de spelers…
“We staan wel op het veld, maar we doen niets”, was de algemene repliek in de kleedkamer. Met Rodney in doel in de plaats van de geblesseerde Sascha moest het anders. “Ik ga voor mijn eigen nul”, zei hij. De thuisploeg bleef ‘de betere’ ploeg, zonder echt op het gaspedaal te duwen. De nieuwe doelman hield, met een gelukje, de bal wel uit zijn eigen doel. De reactie van Rood-Wit bleef achterwege. Geen vuur, geen fut, niets…
Dan zijn er leukere zondagochtenden om te vullen. De thuisploeg had de bal, zonder echt dominant te voetballen. De bezoekers weerden zich beter in de tweede helft dan in de eerste helft. Misschien ook wel met het feit dat het al 4-0 achter stond en de tegenstand het zelf ook nodig vonden om ermee te lachen. Rood-Wit kreeg nog een paar mogelijkheden om de score te milderen. Lotfi kreeg daar tot twee keer toe de kans voor, maar hij talmde.
De thuisploeg reageerde via een hoekschop. En dat blijft de ziekte van Rood-Wit, opnieuw ging het fout. De bal werd tegen de touwen getrapt. Even later werd de thuisploeg opnieuw de diepte in gestuurd en bleven ze koelbloedig genoeg om het zesde doelpunt van de middag tegen de touwen te trappen. Zes tegendoelpunten, zonder dat Broechem indruk maakte op ons. “We zullen zien wat we doen tegen Den Orgel en Berkenrode.” Laat ons het op ‘afzien’ houden.
Het hoogtepunt van de middag was er wel eentje voor de scheids, want hoewel hij kwistig met zijn kaarten bleef spelen, trok hij zonder talmen rood voor kapitein Imad. “Tweede geel”, waarop onze kapitein nét niet door het lint ging. Gelukkig zag hij zijn fout snel in en annuleerde hij de rode kaart. Maar deze nederlaag is er eentje om na te denken… Hoe kan die mentaliteit nu weer zo fout zitten? Dat belooft, voor volgende week…
Rood-Wit kent geen genade tegen Sint-Jozef
Een Europese week voor Rood-Wit, maar dat was er tegen Sint Jozef niet aan te zien. Rood-Wit domineerde van begin tot einde en scoorde negen doelpunten. Een losgebroken doelpuntenmachine. "Don't stop us now", zou Queen zingen.
Rood-Wit wilde het goeie van in de beker van afgelopen week graag ook in de competitie laten zien. En met Den Orgel en Berkenrode kreeg het de afgelopen weken al een paar tikken te verwerken. Tijd dus voor revanche en daarbij rekenden we ook nieuwkomer Matthias mee. Hij stond weer tussen de lijnen. Verder nauwelijks wijzigingen aan het elftal dat in de Beker afgelopen donderdag de boot in ging tegen Cantincrode.
Na vijf minuten een hoofd-tegen-hoofd duel, waarbij Yannis in botsing kwam met een speler van Sint-Jozef. De thuisploeg moest meteen wisselen, want de Held van’t Veld van vorig seizoen had een bloedneus opgelopen. Nadien zou het een hersenschudding blijken, de ambulance werd gebeld. Rood-Wit moest zonder zijn jongste telg in de verdediging toch doorgaan. Hoe anders kan je dan terugkomen dan met een zege. Allen voor Yannis.
En dus ging Rood-Wit in het offensief. Lotfi met een uitstekende loopactie, zoals hij afgelopen week in de beker ook deed. Hij plaatste het leer tegen de touwen. Niet veel later zou nieuwkomer Matthias de goedlopende Tarik vinden, die de doelman kansloos liet. Plots ging het van 0-0 naar 2-0, een uitstekende zaak voor Rood-Wit om even door te duwen. De scheids zou, mede door het laatste zomerzonnetje, spelbreker zijn door een drankpauze te geven.
Ook na de drankpauze bleven de doelpunten komen. Alweer kreeg Rood-Wit er eentje tegen op hoekschop, dat blijft toch een pijnpunt, maar de thuisploeg herpakte zich wel. Lotfi zou zijn hattrick vervolledigen door twee keer eenzelfde soort fase te maken. Vertrekken net vanop de helft van de tegenstander, een paar verdedigers uitspelen en vervolgens scoren. Met 4-1 leken we te rusten, maar daar dachten de bezoekers anders over: Sint-Jozef scoorde een tweede keer.
Na de pauze moest Sascha zich wel tonen na een dubbele kans voor Sint Jozef. De bezoekers namen het heft in handen en kregen kansen. Rood-Wit wist het even niet meer en na een uitbraak van Matthias kwam zijn pegel als een geschenk uit de hemel. De 5-2 was meteen het sein voor de thuisploeg om weer het gaspedaal in te duwen en deze keer niet meer los te laten. En de bezoekers zagen het allemaal gebeuren.
Na een fout op Maxim in de zestien ging de bal op de stip. Kapitein Imad trapte het leer voorbij de doelman in doel: 6-2. Niet veel later zette Lotfi Nick Mariën voor doel en hij zou de zevende treffer van Rood-Wit maken. De thuisploeg liet niets meer heel van de bezoekers. Zoals er zelf niets heel van bleef de afgelopen weken. Tijd voor revanche, waar Sint-Jozef het slachtoffer van werd. Lotfi leek weer de oude. Hij hield verdedigers aan de praat en scoorde vervolgens zijn vierde treffer van de middag.
Op de bank werd het plezanter en plezanter. Stephan Roelants, voor ons omgedoopt tot de Vincent Kompany van Rood-Wit gezien zijn dubbele functie. De topschutter van de ploeg wilde dolgraag zijn coach in het veld krijgen, maar die wilde geen enkel risico nemen om een forfait tegen te krijgen. De bezoekers bleven proberen en omdat het niet lukte deelden ze ook tikken uit. De scheids weigerde om te bestraffen met een kaart, tot frustratie van Rood-Wit. En die frustratie werd wel afgestraft met kaarten.
In de slotfase van de wedstrijd, Sascha hield al bij al makkelijk de ‘twee’ op het bord, kreeg Nick nog een enorme kans. Hij dribbelde zich voorbij de doelman van Sint-Jozef en knalde het negende doelpunt van de middag tegen de touwen. 9-2. "Today we lost two noses", grapte Matthias na de match. Maar wonnen we wel drie punten. Na de pandoeringen tegen Den Orgel en tegen Berkenrode is dit alvast ook weer een uitslag die de reeks zal rond gaan. Hopelijk zit Rood-Wit nu op de juiste trein en vallen ze er niet meer vanaf. Volgende week wacht Broechem.
Rood-Wit wilde het goeie van in de beker van afgelopen week graag ook in de competitie laten zien. En met Den Orgel en Berkenrode kreeg het de afgelopen weken al een paar tikken te verwerken. Tijd dus voor revanche en daarbij rekenden we ook nieuwkomer Matthias mee. Hij stond weer tussen de lijnen. Verder nauwelijks wijzigingen aan het elftal dat in de Beker afgelopen donderdag de boot in ging tegen Cantincrode.
Na vijf minuten een hoofd-tegen-hoofd duel, waarbij Yannis in botsing kwam met een speler van Sint-Jozef. De thuisploeg moest meteen wisselen, want de Held van’t Veld van vorig seizoen had een bloedneus opgelopen. Nadien zou het een hersenschudding blijken, de ambulance werd gebeld. Rood-Wit moest zonder zijn jongste telg in de verdediging toch doorgaan. Hoe anders kan je dan terugkomen dan met een zege. Allen voor Yannis.
En dus ging Rood-Wit in het offensief. Lotfi met een uitstekende loopactie, zoals hij afgelopen week in de beker ook deed. Hij plaatste het leer tegen de touwen. Niet veel later zou nieuwkomer Matthias de goedlopende Tarik vinden, die de doelman kansloos liet. Plots ging het van 0-0 naar 2-0, een uitstekende zaak voor Rood-Wit om even door te duwen. De scheids zou, mede door het laatste zomerzonnetje, spelbreker zijn door een drankpauze te geven.
Ook na de drankpauze bleven de doelpunten komen. Alweer kreeg Rood-Wit er eentje tegen op hoekschop, dat blijft toch een pijnpunt, maar de thuisploeg herpakte zich wel. Lotfi zou zijn hattrick vervolledigen door twee keer eenzelfde soort fase te maken. Vertrekken net vanop de helft van de tegenstander, een paar verdedigers uitspelen en vervolgens scoren. Met 4-1 leken we te rusten, maar daar dachten de bezoekers anders over: Sint-Jozef scoorde een tweede keer.
Na de pauze moest Sascha zich wel tonen na een dubbele kans voor Sint Jozef. De bezoekers namen het heft in handen en kregen kansen. Rood-Wit wist het even niet meer en na een uitbraak van Matthias kwam zijn pegel als een geschenk uit de hemel. De 5-2 was meteen het sein voor de thuisploeg om weer het gaspedaal in te duwen en deze keer niet meer los te laten. En de bezoekers zagen het allemaal gebeuren.
Na een fout op Maxim in de zestien ging de bal op de stip. Kapitein Imad trapte het leer voorbij de doelman in doel: 6-2. Niet veel later zette Lotfi Nick Mariën voor doel en hij zou de zevende treffer van Rood-Wit maken. De thuisploeg liet niets meer heel van de bezoekers. Zoals er zelf niets heel van bleef de afgelopen weken. Tijd voor revanche, waar Sint-Jozef het slachtoffer van werd. Lotfi leek weer de oude. Hij hield verdedigers aan de praat en scoorde vervolgens zijn vierde treffer van de middag.
Op de bank werd het plezanter en plezanter. Stephan Roelants, voor ons omgedoopt tot de Vincent Kompany van Rood-Wit gezien zijn dubbele functie. De topschutter van de ploeg wilde dolgraag zijn coach in het veld krijgen, maar die wilde geen enkel risico nemen om een forfait tegen te krijgen. De bezoekers bleven proberen en omdat het niet lukte deelden ze ook tikken uit. De scheids weigerde om te bestraffen met een kaart, tot frustratie van Rood-Wit. En die frustratie werd wel afgestraft met kaarten.
In de slotfase van de wedstrijd, Sascha hield al bij al makkelijk de ‘twee’ op het bord, kreeg Nick nog een enorme kans. Hij dribbelde zich voorbij de doelman van Sint-Jozef en knalde het negende doelpunt van de middag tegen de touwen. 9-2. "Today we lost two noses", grapte Matthias na de match. Maar wonnen we wel drie punten. Na de pandoeringen tegen Den Orgel en tegen Berkenrode is dit alvast ook weer een uitslag die de reeks zal rond gaan. Hopelijk zit Rood-Wit nu op de juiste trein en vallen ze er niet meer vanaf. Volgende week wacht Broechem.
Mooie avond kent dramatisch einde
Rood-Wit heeft zijn voet naast Canctincrode gezet. Ondanks de (te zwaar uitgevallen) uitslag kunnen de troepen van coach Marc De Clercq terugblikken op een goeie wedstrijd tegen een ploeg die twee reeksen hoger speelt. Met vertrouwen naar zondag, heet dat dan.
Donderdagavond, trainingsavond. Normaal gezien. Ware het niet dat Rood-Wit in een eerdere fase van de beker Helderhoek uitschakelde. Daardoor trakteerde het zichzelf op een Europese week, zoals Belgische clubs dat wel eens noemden. Na de eerdere pandoeringen tegen Berkenrode en Den Orgel vreesden we eenzelfde scenario tegen Cantincrode, dat uitkwam in eerste afdeling. ‘Gelukkig’ voor ons zakten ook zij af met drie op negen.
Coach Marc De Clercq kon rekenen op een nieuwkomer Matthias Matthe. Hij werd geposteerd op het middenveld. Rood-Wit begon goed aan de wedstrijd, alsof het de nul op zes en de veertien tegendoelpunten van de afgelopen weken wilde uitvegen met een topprestatie. De thuisploeg kwam al heel vroeg eens voor het doel van de bezoekers. Lotfi was echter net iets te verrast om een goeie voorzet tegen de touwen te duwen.
Rood-Wit moest wel veelal achter de bal lopen, maar voerden de opdrachten uit zoals de coach het had gevraagd. “Het is goed, als iedereen zijn taken uitvoert.” We konden alleen maar beamen. De bezoekers hadden wel het balbezit en dreigden via steekpasses en de lopende mensen, maar Sascha moest echter geen wereldsaves uit zijn mouwen schudden. Wel hield hij heel lang de nul. Het leek er zelfs op dat de twee nullen op het scorebord zouden staan bij de rust.
Leek. Inderdaad. Vlak voor het rustsignaal, Rood-Wit snakte er naar, lieten de verdedigers een steekje vallen. Plots kwam Cantincrode alleen voor de doelman en ze lieten het niet liggen. Een zuur gevoel om de kleedkamers mee in te gaan. Rood-Wit moest plots met een achterstand richting kleedkamers gaan, terwijl het lang had gehoopt om de twee nullen op het bord te houden. Marc De Clercq moest op zoek naar de juiste woorden in de kleedkamers.
“We gaan gewoon verder doen zoals we bezig waren”, dat waren ze. De woorden die de coach gebruikte tijdens de rust. En Rood-Wit ging gewoon door op het elan. Iedereen voerde de taken uit zoals die doorgegeven waren, alsof er vlak voor de rust geen doelpunt was gevallen. Maar acht minuten na de pauze moest doelman Sascha zich wel opnieuw omdraaien. Het leek erop dat de veer gebroken was, een hoekschop aan de eerste paal binnen. Dju.
De veer zou de voorbije twee weken wel gebroken zijn, maar het snelle tegendoelpunt van Lotfi, die knap de doelman in de korte hoek pakte, zou er anders over beslissen. Candincrode nam het te licht op. Nonchalance op en top. Een bal kwam hoog voor doel, waar een aanvaller helemaal alleen stond. In één tijd trapte hij het leer naast. Alsof hij zelf wilde aantonen: “kijk, wij moeten niet eens doorduwen.”
Matthias zou vijf minuten later ei zo na voor de gelijkmaker zorgen, ware het niet dat de keeper er zijn vuisten nog tegen stak. Het werd warm voor het doel van de bezoekers als Matthew even later ook nog eens van de sokken werd gelopen. De scheids liet, vreemd genoeg, de terechte rode kaart achterwege. De vrije trap leverde echter niets op. En aan de overkant zou een foutje in de verdediging wel worden afgestraft: strafschop. Cantincrode in de volgende ronde geholpen…
De veer bij de thuisploeg brak. De bezoekers gingen door en vier minuten later zou een foutje op Nick niet gefloten worden, waarna Cantincrode voor het vierde doelpunt zorgde. Zware cijfers in wat een voor Rood-Wit verder mooie avond was. Hier kan verder op worden gebouwd in de competitie. De beker winnen, dat zit er niet meer in dit seizoen. In de competitie kan het, als iedereen zijn taken uitvoert, wél nog een mooi jaar worden.
Donderdagavond, trainingsavond. Normaal gezien. Ware het niet dat Rood-Wit in een eerdere fase van de beker Helderhoek uitschakelde. Daardoor trakteerde het zichzelf op een Europese week, zoals Belgische clubs dat wel eens noemden. Na de eerdere pandoeringen tegen Berkenrode en Den Orgel vreesden we eenzelfde scenario tegen Cantincrode, dat uitkwam in eerste afdeling. ‘Gelukkig’ voor ons zakten ook zij af met drie op negen.
Coach Marc De Clercq kon rekenen op een nieuwkomer Matthias Matthe. Hij werd geposteerd op het middenveld. Rood-Wit begon goed aan de wedstrijd, alsof het de nul op zes en de veertien tegendoelpunten van de afgelopen weken wilde uitvegen met een topprestatie. De thuisploeg kwam al heel vroeg eens voor het doel van de bezoekers. Lotfi was echter net iets te verrast om een goeie voorzet tegen de touwen te duwen.
Rood-Wit moest wel veelal achter de bal lopen, maar voerden de opdrachten uit zoals de coach het had gevraagd. “Het is goed, als iedereen zijn taken uitvoert.” We konden alleen maar beamen. De bezoekers hadden wel het balbezit en dreigden via steekpasses en de lopende mensen, maar Sascha moest echter geen wereldsaves uit zijn mouwen schudden. Wel hield hij heel lang de nul. Het leek er zelfs op dat de twee nullen op het scorebord zouden staan bij de rust.
Leek. Inderdaad. Vlak voor het rustsignaal, Rood-Wit snakte er naar, lieten de verdedigers een steekje vallen. Plots kwam Cantincrode alleen voor de doelman en ze lieten het niet liggen. Een zuur gevoel om de kleedkamers mee in te gaan. Rood-Wit moest plots met een achterstand richting kleedkamers gaan, terwijl het lang had gehoopt om de twee nullen op het bord te houden. Marc De Clercq moest op zoek naar de juiste woorden in de kleedkamers.
“We gaan gewoon verder doen zoals we bezig waren”, dat waren ze. De woorden die de coach gebruikte tijdens de rust. En Rood-Wit ging gewoon door op het elan. Iedereen voerde de taken uit zoals die doorgegeven waren, alsof er vlak voor de rust geen doelpunt was gevallen. Maar acht minuten na de pauze moest doelman Sascha zich wel opnieuw omdraaien. Het leek erop dat de veer gebroken was, een hoekschop aan de eerste paal binnen. Dju.
De veer zou de voorbije twee weken wel gebroken zijn, maar het snelle tegendoelpunt van Lotfi, die knap de doelman in de korte hoek pakte, zou er anders over beslissen. Candincrode nam het te licht op. Nonchalance op en top. Een bal kwam hoog voor doel, waar een aanvaller helemaal alleen stond. In één tijd trapte hij het leer naast. Alsof hij zelf wilde aantonen: “kijk, wij moeten niet eens doorduwen.”
Matthias zou vijf minuten later ei zo na voor de gelijkmaker zorgen, ware het niet dat de keeper er zijn vuisten nog tegen stak. Het werd warm voor het doel van de bezoekers als Matthew even later ook nog eens van de sokken werd gelopen. De scheids liet, vreemd genoeg, de terechte rode kaart achterwege. De vrije trap leverde echter niets op. En aan de overkant zou een foutje in de verdediging wel worden afgestraft: strafschop. Cantincrode in de volgende ronde geholpen…
De veer bij de thuisploeg brak. De bezoekers gingen door en vier minuten later zou een foutje op Nick niet gefloten worden, waarna Cantincrode voor het vierde doelpunt zorgde. Zware cijfers in wat een voor Rood-Wit verder mooie avond was. Hier kan verder op worden gebouwd in de competitie. De beker winnen, dat zit er niet meer in dit seizoen. In de competitie kan het, als iedereen zijn taken uitvoert, wél nog een mooi jaar worden.
Opnieuw pijnlijke cijfers
ood-Wit is er niet in geslaagd om Den Orgel iets in de weg te leggen. Al snel was duidelijk dat de bezoekers voor weinig waren afgereisd naar Borsbeek. Uiteindelijk werd het een 8-1-nederlaag.
De eerste ploeg wilde graag de negatieve spiraal van vorige week doorbreken. Die ene pandoering tegen Berkenrode moest doorgespoeld worden. Tegenstander Den Orgel was echter in vorm met twee overwinningen én de bijhorende doelpunten. Rood-Wit was alvast gewaarschuwd. Het kon weer rekenen op de verdediging die tegen Bariton en Helderhoek stond. Hopelijk was het voldoende om de denderende Den Orgel-trein te doen stoppen.
Helaas. Rood-Wit werd van in de beginfase overlopen. Het hield de bal niet in eigen rangen en gooide, wanneer ze het leer hadden, de bal meteen weer in de voeten van de tegenstander. Opbouwen zat er helemaal niet in. Dweilen met de kraan open, zo een gevoel moet de verdediging hebben gehad. Na een kwartiertje voetballen, vorige week stond het al 3-0 voor Den Orgel na een vijftal minuten spelen, kreeg de thuisploeg dan toch wat het zocht.
Rood-Wit vond geen oplossingen op het snelle en snedige spel van Den Orgel. De thuisploeg liet nog een paar goeie kansen liggen en Sascha stond ook zijn wedstrijd te spelen. Maar op het half uur ging het licht helemaal uit. Een bal door de benen van de doelman, terwijl de verdediging er net werd afgelopen en vijf minuten later een houdbaar schot dat tegen de touwen ging. Drie doelpunten tegen, Rood-Wit moest zich herpakken.
Maar de coach moest daarvoor wel afwachten tot de pauze. En indien Nick Mariën voorin voor een doelpunt had gezorgd, had er mogelijk nog iets in gezeten. Hij vond eerst het zijnet op zijn weg en nadien zou de lat voor spelbreker spelen. Geen eerredder of aansluitingstreffer voor Rood-Wit, wél drie doelpunten achter en het een en het ander uit te praten tijdens de pauze. Coach Marc De Clercq kreeg een kwartier de tijd om zijn spelers weer op het juiste pad te zetten.
Maar anders dan vorige week kreeg Rood-Wit geen tijd om te reageren om de puntjes op de i te zetten. Neen, Den Orgel ging gewoon door op haar elan en zorgde al snel voor de doodsteek: 4-0, 5-0. Hetzelfde liedje als vorige week. Een ideale wedstrijd om de mentaliteit boven te laten komen, maar ook vandaag zouden de kopjes gaan hangen. Zij het pas in de laatste twintig minuten en bij een nieuw doelpunt van Den Orgel.
Ondertussen wrong Rodney zich uitstekend tussen doelman en verdediger. Hij bleef koel voor doel en zou de doelman verschalken met een laag schot: 5-1. Rood-Wit kwam even beter tot voetballen toe, maar veel zou het niet uithalen. Den Orgel stond organisatorisch goed en gaf bijzonder weinig weg. Voorin waren de bezoekers niet bij machte om de bal bij te houden of om kansen af te dwingen.
De thuisploeg duwde, met nog een kwartier op de klok, het gaspedaal nog even in. En bij het zesde doelpunt voor de thuisploeg ging het snel naar zeven en zelfs acht tegendoelpunten. Doelman Sascha hield ondertussen eigenhandig de dubbele cijfers van het bord. Dat flatertje bij het derde doelpunt is hem allang vergeven. Voor de thuisploeg was het doelsaldo nog belangrijk, maar onze doelman zou echter niet meewerken.
Bij 8-1 floot de scheids de wedstrijd ook meteen naar de geschiedenisboeken. Het was misschien iets beter, maar niemand weet hoe het komt dat het Rood-Wit van de eerste twee wedstrijden verdwenen is. Donderdag komt Canticrode op bezoek in de tweede ronde van de beker. Misschien brengt die wedstrijd weer extra vertrouwen. “Niets moet, alles kan”, klonk het daarover na de wedstrijd.
De eerste ploeg wilde graag de negatieve spiraal van vorige week doorbreken. Die ene pandoering tegen Berkenrode moest doorgespoeld worden. Tegenstander Den Orgel was echter in vorm met twee overwinningen én de bijhorende doelpunten. Rood-Wit was alvast gewaarschuwd. Het kon weer rekenen op de verdediging die tegen Bariton en Helderhoek stond. Hopelijk was het voldoende om de denderende Den Orgel-trein te doen stoppen.
Helaas. Rood-Wit werd van in de beginfase overlopen. Het hield de bal niet in eigen rangen en gooide, wanneer ze het leer hadden, de bal meteen weer in de voeten van de tegenstander. Opbouwen zat er helemaal niet in. Dweilen met de kraan open, zo een gevoel moet de verdediging hebben gehad. Na een kwartiertje voetballen, vorige week stond het al 3-0 voor Den Orgel na een vijftal minuten spelen, kreeg de thuisploeg dan toch wat het zocht.
Rood-Wit vond geen oplossingen op het snelle en snedige spel van Den Orgel. De thuisploeg liet nog een paar goeie kansen liggen en Sascha stond ook zijn wedstrijd te spelen. Maar op het half uur ging het licht helemaal uit. Een bal door de benen van de doelman, terwijl de verdediging er net werd afgelopen en vijf minuten later een houdbaar schot dat tegen de touwen ging. Drie doelpunten tegen, Rood-Wit moest zich herpakken.
Maar de coach moest daarvoor wel afwachten tot de pauze. En indien Nick Mariën voorin voor een doelpunt had gezorgd, had er mogelijk nog iets in gezeten. Hij vond eerst het zijnet op zijn weg en nadien zou de lat voor spelbreker spelen. Geen eerredder of aansluitingstreffer voor Rood-Wit, wél drie doelpunten achter en het een en het ander uit te praten tijdens de pauze. Coach Marc De Clercq kreeg een kwartier de tijd om zijn spelers weer op het juiste pad te zetten.
Maar anders dan vorige week kreeg Rood-Wit geen tijd om te reageren om de puntjes op de i te zetten. Neen, Den Orgel ging gewoon door op haar elan en zorgde al snel voor de doodsteek: 4-0, 5-0. Hetzelfde liedje als vorige week. Een ideale wedstrijd om de mentaliteit boven te laten komen, maar ook vandaag zouden de kopjes gaan hangen. Zij het pas in de laatste twintig minuten en bij een nieuw doelpunt van Den Orgel.
Ondertussen wrong Rodney zich uitstekend tussen doelman en verdediger. Hij bleef koel voor doel en zou de doelman verschalken met een laag schot: 5-1. Rood-Wit kwam even beter tot voetballen toe, maar veel zou het niet uithalen. Den Orgel stond organisatorisch goed en gaf bijzonder weinig weg. Voorin waren de bezoekers niet bij machte om de bal bij te houden of om kansen af te dwingen.
De thuisploeg duwde, met nog een kwartier op de klok, het gaspedaal nog even in. En bij het zesde doelpunt voor de thuisploeg ging het snel naar zeven en zelfs acht tegendoelpunten. Doelman Sascha hield ondertussen eigenhandig de dubbele cijfers van het bord. Dat flatertje bij het derde doelpunt is hem allang vergeven. Voor de thuisploeg was het doelsaldo nog belangrijk, maar onze doelman zou echter niet meewerken.
Bij 8-1 floot de scheids de wedstrijd ook meteen naar de geschiedenisboeken. Het was misschien iets beter, maar niemand weet hoe het komt dat het Rood-Wit van de eerste twee wedstrijden verdwenen is. Donderdag komt Canticrode op bezoek in de tweede ronde van de beker. Misschien brengt die wedstrijd weer extra vertrouwen. “Niets moet, alles kan”, klonk het daarover na de wedstrijd.
Eenmalige misstap
Rood-Wit miste een pak afwezigen en slaagde er niet in om de stoomtrein Berkenrode af te stoppen. In de wedstrijd, die er nooit een was, vond de thuisploeg geen antwoorden op het spel van de bezoekers. Eindstand: 0-6. Vergeten, zo snel mogelijk!
De eerste ploeg wilde graag een vervolg breien aan de driepunter vorige week tegen Bariton. Tegenstander vandaag was Berkenrode, eentje die in de eerste competitiewedstrijd meteen uithaalde en ook in de bekerwedstrijd dubbele cijfers haalden. Geen makkelijke opdracht, zeker als je dan nog eens zes à zeven spelers niet ter beschikking hebt. Er zijn leukere momenten om een wedstrijd in te gaan.
En het zou zich al heel snel laten voelen dat de afwezigen gemist werden. Na tien minuten kwamen de bezoekers op voorsprong nadat het enkele goeie kansen al liet liggen. Al snel zou blijken dat die eerste tien minuten werden doorgetrokken richting de hele wedstrijd en dat het voor Rood-Wit moeilijk zou worden om al het goeie van hetgeen ze in de voorbije twee wedstrijden lieten zien, te bevestigen.
Rood-Wit reageerde via Tarik op de achterstand. Een goede actie, maar net naast. Wat later ook een schot tegen de paal van de flankaanvaller. Het mocht niet zijn. En aan de overkant was het wel de dag van Berkenrode. De 0-2 kwam er, nadat onze verdediging er werd af gelopen. Kan gebeuren. De reactie was er weer: Nick was te verbouwereerd om een schot van Tarik in doel te deviëren. Geen aansluitingstreffer en ‘maar’ 0-2.
De thuisploeg had nood aan de rust, maar het zou nog een doelpunt slikken vlak voor de pauze. In de toegevoegde tijd, er werden twee minuten over gespeeld, viel de 0-3. En die zou de wedstrijd definitief in het slot gooien. Coach Marc De Clercq moest in de kleedkamers op zoek gaan naar de juiste woorden om de ploeg iets of wat aan het voetballen te krijgen in de tweede periode. Ook al was puntengewin een utopie.
Want tegen dit Berkenrode is niemand opgewassen. Als een roofdier op zoek naar doelpunten, dat waren de bezoekers. De thuisploeg begon echter wel goed aan de tweede periode. Offside gefloten van Lotfi, maar of het dat was? Geen idee, de scheids staat er ook maar alleen voor. Even later trapte Lotfi vol op de doelman. Maar als je zelf de kansen niet kan afmaken, dan weet je dat het wel eens prijs kan zijn aan de overkant.
Hoera, hoezee. Op het uur duwde Berkenrode nog even op het gaspedaal. In tien minuten tijd ging het van 0-3 naar 0-6. Een pijnlijke black-out van Rood-Wit, die ook werd afgestraft. De verdediging liep waar ze moesten lopen, maar het was dweilen met de kraan open. Dat krijg je nooit allemaal opgelost. De thuisploeg was nadien ook niet meer bij machte om er iets of wat tegen in te brengen. “Die nul moeten we houden, jongens”, klonk het bij Berkenrode.
Het zou een motivatie moeten zijn voor Rood-Wit om toch voor die eerredder te gaan, maar het mocht niet blijken. In de laatste twintig minuten was het vooral aftellen naar het laatste fluitsignaal en zorgen dat er geen domme kaarten meer gepakt zouden worden. Helaas, Rodney liet zich vangen en zou prompt de gele kaart onder zijn neus geschoven kregen van de scheids. Lotfi knalde ondertussen nog een vrije trap over het doel.
Lusteloos, moedeloos. Rood-Wit sleepte zich naar het einde van de wedstrijd. En dat het ‘maar’ 0-6 was, heeft het voor een groot stuk te danken aan doelman Sascha. Die hield er nog een paar goeie ballen uit. Volgende week dan maar een revanche nemen, tegen Den Orgel. Die speelden tegen Boterwaag United vanmiddag, uitslag: 17-1 voor Den Orgel. Ga er maar tegenaan, 21 gemaakte doelpunten. Jawadde…
De eerste ploeg wilde graag een vervolg breien aan de driepunter vorige week tegen Bariton. Tegenstander vandaag was Berkenrode, eentje die in de eerste competitiewedstrijd meteen uithaalde en ook in de bekerwedstrijd dubbele cijfers haalden. Geen makkelijke opdracht, zeker als je dan nog eens zes à zeven spelers niet ter beschikking hebt. Er zijn leukere momenten om een wedstrijd in te gaan.
En het zou zich al heel snel laten voelen dat de afwezigen gemist werden. Na tien minuten kwamen de bezoekers op voorsprong nadat het enkele goeie kansen al liet liggen. Al snel zou blijken dat die eerste tien minuten werden doorgetrokken richting de hele wedstrijd en dat het voor Rood-Wit moeilijk zou worden om al het goeie van hetgeen ze in de voorbije twee wedstrijden lieten zien, te bevestigen.
Rood-Wit reageerde via Tarik op de achterstand. Een goede actie, maar net naast. Wat later ook een schot tegen de paal van de flankaanvaller. Het mocht niet zijn. En aan de overkant was het wel de dag van Berkenrode. De 0-2 kwam er, nadat onze verdediging er werd af gelopen. Kan gebeuren. De reactie was er weer: Nick was te verbouwereerd om een schot van Tarik in doel te deviëren. Geen aansluitingstreffer en ‘maar’ 0-2.
De thuisploeg had nood aan de rust, maar het zou nog een doelpunt slikken vlak voor de pauze. In de toegevoegde tijd, er werden twee minuten over gespeeld, viel de 0-3. En die zou de wedstrijd definitief in het slot gooien. Coach Marc De Clercq moest in de kleedkamers op zoek gaan naar de juiste woorden om de ploeg iets of wat aan het voetballen te krijgen in de tweede periode. Ook al was puntengewin een utopie.
Want tegen dit Berkenrode is niemand opgewassen. Als een roofdier op zoek naar doelpunten, dat waren de bezoekers. De thuisploeg begon echter wel goed aan de tweede periode. Offside gefloten van Lotfi, maar of het dat was? Geen idee, de scheids staat er ook maar alleen voor. Even later trapte Lotfi vol op de doelman. Maar als je zelf de kansen niet kan afmaken, dan weet je dat het wel eens prijs kan zijn aan de overkant.
Hoera, hoezee. Op het uur duwde Berkenrode nog even op het gaspedaal. In tien minuten tijd ging het van 0-3 naar 0-6. Een pijnlijke black-out van Rood-Wit, die ook werd afgestraft. De verdediging liep waar ze moesten lopen, maar het was dweilen met de kraan open. Dat krijg je nooit allemaal opgelost. De thuisploeg was nadien ook niet meer bij machte om er iets of wat tegen in te brengen. “Die nul moeten we houden, jongens”, klonk het bij Berkenrode.
Het zou een motivatie moeten zijn voor Rood-Wit om toch voor die eerredder te gaan, maar het mocht niet blijken. In de laatste twintig minuten was het vooral aftellen naar het laatste fluitsignaal en zorgen dat er geen domme kaarten meer gepakt zouden worden. Helaas, Rodney liet zich vangen en zou prompt de gele kaart onder zijn neus geschoven kregen van de scheids. Lotfi knalde ondertussen nog een vrije trap over het doel.
Lusteloos, moedeloos. Rood-Wit sleepte zich naar het einde van de wedstrijd. En dat het ‘maar’ 0-6 was, heeft het voor een groot stuk te danken aan doelman Sascha. Die hield er nog een paar goeie ballen uit. Volgende week dan maar een revanche nemen, tegen Den Orgel. Die speelden tegen Boterwaag United vanmiddag, uitslag: 17-1 voor Den Orgel. Ga er maar tegenaan, 21 gemaakte doelpunten. Jawadde…
Daar is de eerste competitiezege
Rood-Wit is erin geslaagd om in haar eerste competitiewedstrijd de drie punten te pakken. Op bezoek bij Bariton stond het bij de rust 2-0-achter maar na een indrukwekkende tweede helft trok het toch het laken naar zich toe: 2-3. "De trein is vertrokken en we zitten op het juiste spoor", aldus onze coach na de match.
Rood-Wit wilde al het goeie van voor de competitiestart bevestigen bij de opener tegen Bariton. Coach Marc De Clercq wisselde ten opzichte van de bekerwedstrijd op één positie: Rodney werd uit het elftal gehaald, Tarik was zijn vervanger. Alles was klaar om er een geweldige opener van te maken. “Laat zien dat de reeks rekening moet houden met ons”, aldus de coach in de kleedkamers vlak voor de aftrap.
Rood-Wit begon ook goed aan de wedstrijd met meteen een paar goeie mogelijkheden. De bal botste alle kanten uit, voetballen was dus moeilijk. Aan de overkant kwam Sascha goed tussen nadat een schot van Bariton in de korte hoek leek binnen te gaan. Uiteindelijk zou het een hoekschop worden die niets opleverde. Meteen daarna het antwoord van de bezoekers. Redgy met een uitstekende voorzet. Nick kopte een metertje naast.
“Die bal botst hier duizend kanten uit”, en op één van die botsen scoorde Bariton de 1-0. De doelman stond op het verkeerde been en zag de bal over hem in doel gaan. Een achterstand die niet verdiend was voor de bezoekers, maar soit. Het antwoord liet niet lang op zich wachten, maar de thuis-doelman wilde echter van geen wijken weten. Nog voor het half uur zou pijnlijk balverlies van Rood-Wit afgestraft worden: 2-0.
Vlak voor de rust kwam Rood-Wit nog een paar keer opzetten voor het Bariton-doel. De thuisploeg ontsnapte een paar keer aan de aansluitingstreffer. Redgy liet twee verdedigers ter plaatse en legde het leer voor doel, Lotfi knalde tegen de paal. Niet veel later ontfutselde de aanvalslinie voorin de bal, maar ook nu zat scoren er niet in. De doelman én een man op de lijn zorgden voor de 2-0-ruststand. Dat doelpuntje kon niet uitblijven.
Na de pauze, en na een dubbele wissel, ging Rood-Wit op zoek naar de aansluitingstreffer. Al snel dwong Rodney een vrije trap af, die hij zelf richting doel trapte. De doelman van Bariton zweefde de bal uit zijn doel. De daarop volgende hoekschop werd door Rodney voorgebracht. Lotfi scoorde. “Erop en erover”, klonk het langs de zijlijn. De thuisploeg wist van geen hout meer pijlen maken en trapte op haar adem.
En dat we erop zouden komen, zou een tiental minuten later al zijn. Maxim kapte zich centraal vrij voor doel. Hij legde vervolgens het leer tegen de touwen. De gelijkmaker hing tegen de touwen. Voor de thuisploeg was het nu knokken om dat puntje in de rangen te houden, want daarmee zou de competitie alvast goed begonnen zijn. Bariton is nu niet meteen de ploeg om bovenaan mee te draaien, eerder middenmoot.
De bezoekers probeerden om erover te gaan en dwongen Bariton achteruit. Rood-Wit bleef domineren op een slecht veld. Achteraan ontsnapte het nog een paar keer aan de achterstand. Zo kwam plots één speler oog in oog met de doelman, maar trapte dan volledig naast de bal. De bezoekers probeerden daar wat tegenover te zetten met Redgy die ene paar goeie acties uit zijn sloefen toverde. Hij liet een reuzen kans liggen.
Dat zou hij even later recht zetten. Opnieuw een goeie actie en deze keer werkte hij het wel af. Redgy trapte Rood-Wit richting de eerste driepunter van het seizoen, want het zou de voorsprong niet meer afgeven. Een 2-0-achterstand ongedaan maken en nog winnen. De competitie is alvast goed begonnen voor de bezoekers. “We zijn mee met de trein en we gaan er niet meer van af gaan”, sprak de coach na de match.
Rood-Wit wilde al het goeie van voor de competitiestart bevestigen bij de opener tegen Bariton. Coach Marc De Clercq wisselde ten opzichte van de bekerwedstrijd op één positie: Rodney werd uit het elftal gehaald, Tarik was zijn vervanger. Alles was klaar om er een geweldige opener van te maken. “Laat zien dat de reeks rekening moet houden met ons”, aldus de coach in de kleedkamers vlak voor de aftrap.
Rood-Wit begon ook goed aan de wedstrijd met meteen een paar goeie mogelijkheden. De bal botste alle kanten uit, voetballen was dus moeilijk. Aan de overkant kwam Sascha goed tussen nadat een schot van Bariton in de korte hoek leek binnen te gaan. Uiteindelijk zou het een hoekschop worden die niets opleverde. Meteen daarna het antwoord van de bezoekers. Redgy met een uitstekende voorzet. Nick kopte een metertje naast.
“Die bal botst hier duizend kanten uit”, en op één van die botsen scoorde Bariton de 1-0. De doelman stond op het verkeerde been en zag de bal over hem in doel gaan. Een achterstand die niet verdiend was voor de bezoekers, maar soit. Het antwoord liet niet lang op zich wachten, maar de thuis-doelman wilde echter van geen wijken weten. Nog voor het half uur zou pijnlijk balverlies van Rood-Wit afgestraft worden: 2-0.
Vlak voor de rust kwam Rood-Wit nog een paar keer opzetten voor het Bariton-doel. De thuisploeg ontsnapte een paar keer aan de aansluitingstreffer. Redgy liet twee verdedigers ter plaatse en legde het leer voor doel, Lotfi knalde tegen de paal. Niet veel later ontfutselde de aanvalslinie voorin de bal, maar ook nu zat scoren er niet in. De doelman én een man op de lijn zorgden voor de 2-0-ruststand. Dat doelpuntje kon niet uitblijven.
Na de pauze, en na een dubbele wissel, ging Rood-Wit op zoek naar de aansluitingstreffer. Al snel dwong Rodney een vrije trap af, die hij zelf richting doel trapte. De doelman van Bariton zweefde de bal uit zijn doel. De daarop volgende hoekschop werd door Rodney voorgebracht. Lotfi scoorde. “Erop en erover”, klonk het langs de zijlijn. De thuisploeg wist van geen hout meer pijlen maken en trapte op haar adem.
En dat we erop zouden komen, zou een tiental minuten later al zijn. Maxim kapte zich centraal vrij voor doel. Hij legde vervolgens het leer tegen de touwen. De gelijkmaker hing tegen de touwen. Voor de thuisploeg was het nu knokken om dat puntje in de rangen te houden, want daarmee zou de competitie alvast goed begonnen zijn. Bariton is nu niet meteen de ploeg om bovenaan mee te draaien, eerder middenmoot.
De bezoekers probeerden om erover te gaan en dwongen Bariton achteruit. Rood-Wit bleef domineren op een slecht veld. Achteraan ontsnapte het nog een paar keer aan de achterstand. Zo kwam plots één speler oog in oog met de doelman, maar trapte dan volledig naast de bal. De bezoekers probeerden daar wat tegenover te zetten met Redgy die ene paar goeie acties uit zijn sloefen toverde. Hij liet een reuzen kans liggen.
Dat zou hij even later recht zetten. Opnieuw een goeie actie en deze keer werkte hij het wel af. Redgy trapte Rood-Wit richting de eerste driepunter van het seizoen, want het zou de voorsprong niet meer afgeven. Een 2-0-achterstand ongedaan maken en nog winnen. De competitie is alvast goed begonnen voor de bezoekers. “We zijn mee met de trein en we gaan er niet meer van af gaan”, sprak de coach na de match.
Rood-Wit stoot door in de beker!
Het is nog veel te vroeg om conclusies te trekken, maar als we er dan toch ééntje mogen trekken: dit jaar zal in zovele opzichte anders zijn dan de voorbije jaren. Alleen al omdat we in de beker een ronde verder gaan. En dat is al héél lang geleden.
Vijf maanden na de laatste wedstrijd tegen SAC en de pijnlijke nederlaag daar, mocht Rood-Wit zich vanmiddag weer opmaken voor het nieuwe seizoen. En dat met een bekerwedstrijd op bezoek bij Helderhoek. Coach Marc De Clercq stond voor het eerst in ruim twaalf jaar opnieuw langs de zijlijn als trainer. En hij had een goeie selectie bij. De nieuwe groep, zoals we die wel vaker zullen zien dit seizoen, was er klaar voor. “Er zit muziek in”, klonk het vorige week na de oefenwedstrijd tegen Asbeek.
En dat die muziek verdomd goed klinkt! Acht minuten lag Rood-Wit niet echt onder, maar moesten ze de bal wel laten aan Helderhoek, dat daar bijzonder weinig mee deed. Niet een keer werd het gevaarlijk voor doel van Sascha. Aan de overkant was het wel meteen prijs. Een vrije trap van kapitein Imad, waarop Nick de bal panklaar legde en Redgy scoorde. Wat een binnenkomer voor onze nieuwste aanwinst. Helderhoek op achterstand.
En daar wisten ze niet op te reageren. De thuisploeg bleef krampachtig voetballen en had al bij al één goeie kans. Maar Sascha zat er goed tussen. Meerdere pogingen van de thuisploeg gingen verloren. Al was het voor de Rood-Witte verdediging steevast opletten. Daar hamerde de coach ook op tijdens de drankpauze. “En we kunnen hier winnen, als we geloven in onszelf.” De bezoekers geloofden rotsvast in een goed resultaat.
En het zou nog mooier worden wanneer Rodney zich een paar minuten voor de rust achter de bal zou zetten voor een vrije trap. Hij vond Lotfi en de topschutter van vorig jaar kopte de 0-2 voorbij de Helderhoekse doelman. Wat was hier aan het gebeuren? Rood-Wit leidde met een dubbele voorsprong tegen een ploeg die een reeks hoger speelt. Dat er muziek zit in het elftal. Enig nadeel: de warmte zou mee beginnen spelen na de pauze. Zonder twijfel.
Nog geen drie minuten na de pauze zou het eerste tegenvallend moment plaatsvinden. Een vrije trap van Helderhoek werd door Redgy tegen de touwen gewerkt. Een eigen doelpunt bracht de tegenpartij terug in de wedstrijd. Rood-Wit antwoordde meteen: de man van het eigen doelpunt stuurde Lotfi weg. Die knalde de bal al dan niet over de doellijn. De scheids zei van niet, Rood-Wit op de achterste poten.
Het eerste doelpunt van Rood-Wit na de pauze zou niet op het bord komen, het tweede doelpunt wél. Opnieuw was het Redgy die vanaf de linkerkant voortdurend voor gevaar zorgde. De thuisploeg was aangeslagen, Rood-Wit profiteerde echter niet om de match helemaal dood te maken waardoor er toch enigszins spanning in de wedstrijd bleef zitten. Twee doelpunten waren snel gemaakt, met in het achterhoofd dat je tegen een betere tegenstander speelt.
Want Helderhoek speelt dan wel in tweede afdeling en eigenlijk had Rood-Wit in vierde moeten/willen zitten, het was er vandaag niet aan te zien. Sascha beging nog wel, volgens de scheids dan toch, een strafschopovertreding waaraan hij niets kon doen en het nog spannend werd. Nog tien minuten. “We gaan pompen”, klonk het langs de zijlijn bij de tegenpartij. Rood-Wit moest nog overleven.
Met de vrijgekomen ruimte zouden de bezoekers echter snel de wedstrijd monddood kunnen maken. Ware het niet dat een overtreding van de doelman van Helderhoek niet werd gefloten en een fase nadien ook niet werd gefloten. Tot consternatie van Rood-Wit. In de slotfase dwong Redgy nog een strafschop af via hands, Imad zette de 2-4 op het bord. Het is lang, héél lang, geleden dat Rood-Wit in de eerste ronde van de beker door ging. “Dat is al geleden van de beginjaren dat ik coach was van Rood-Wit”, aldus Marc De Clercq.
Vijf maanden na de laatste wedstrijd tegen SAC en de pijnlijke nederlaag daar, mocht Rood-Wit zich vanmiddag weer opmaken voor het nieuwe seizoen. En dat met een bekerwedstrijd op bezoek bij Helderhoek. Coach Marc De Clercq stond voor het eerst in ruim twaalf jaar opnieuw langs de zijlijn als trainer. En hij had een goeie selectie bij. De nieuwe groep, zoals we die wel vaker zullen zien dit seizoen, was er klaar voor. “Er zit muziek in”, klonk het vorige week na de oefenwedstrijd tegen Asbeek.
En dat die muziek verdomd goed klinkt! Acht minuten lag Rood-Wit niet echt onder, maar moesten ze de bal wel laten aan Helderhoek, dat daar bijzonder weinig mee deed. Niet een keer werd het gevaarlijk voor doel van Sascha. Aan de overkant was het wel meteen prijs. Een vrije trap van kapitein Imad, waarop Nick de bal panklaar legde en Redgy scoorde. Wat een binnenkomer voor onze nieuwste aanwinst. Helderhoek op achterstand.
En daar wisten ze niet op te reageren. De thuisploeg bleef krampachtig voetballen en had al bij al één goeie kans. Maar Sascha zat er goed tussen. Meerdere pogingen van de thuisploeg gingen verloren. Al was het voor de Rood-Witte verdediging steevast opletten. Daar hamerde de coach ook op tijdens de drankpauze. “En we kunnen hier winnen, als we geloven in onszelf.” De bezoekers geloofden rotsvast in een goed resultaat.
En het zou nog mooier worden wanneer Rodney zich een paar minuten voor de rust achter de bal zou zetten voor een vrije trap. Hij vond Lotfi en de topschutter van vorig jaar kopte de 0-2 voorbij de Helderhoekse doelman. Wat was hier aan het gebeuren? Rood-Wit leidde met een dubbele voorsprong tegen een ploeg die een reeks hoger speelt. Dat er muziek zit in het elftal. Enig nadeel: de warmte zou mee beginnen spelen na de pauze. Zonder twijfel.
Nog geen drie minuten na de pauze zou het eerste tegenvallend moment plaatsvinden. Een vrije trap van Helderhoek werd door Redgy tegen de touwen gewerkt. Een eigen doelpunt bracht de tegenpartij terug in de wedstrijd. Rood-Wit antwoordde meteen: de man van het eigen doelpunt stuurde Lotfi weg. Die knalde de bal al dan niet over de doellijn. De scheids zei van niet, Rood-Wit op de achterste poten.
Het eerste doelpunt van Rood-Wit na de pauze zou niet op het bord komen, het tweede doelpunt wél. Opnieuw was het Redgy die vanaf de linkerkant voortdurend voor gevaar zorgde. De thuisploeg was aangeslagen, Rood-Wit profiteerde echter niet om de match helemaal dood te maken waardoor er toch enigszins spanning in de wedstrijd bleef zitten. Twee doelpunten waren snel gemaakt, met in het achterhoofd dat je tegen een betere tegenstander speelt.
Want Helderhoek speelt dan wel in tweede afdeling en eigenlijk had Rood-Wit in vierde moeten/willen zitten, het was er vandaag niet aan te zien. Sascha beging nog wel, volgens de scheids dan toch, een strafschopovertreding waaraan hij niets kon doen en het nog spannend werd. Nog tien minuten. “We gaan pompen”, klonk het langs de zijlijn bij de tegenpartij. Rood-Wit moest nog overleven.
Met de vrijgekomen ruimte zouden de bezoekers echter snel de wedstrijd monddood kunnen maken. Ware het niet dat een overtreding van de doelman van Helderhoek niet werd gefloten en een fase nadien ook niet werd gefloten. Tot consternatie van Rood-Wit. In de slotfase dwong Redgy nog een strafschop af via hands, Imad zette de 2-4 op het bord. Het is lang, héél lang, geleden dat Rood-Wit in de eerste ronde van de beker door ging. “Dat is al geleden van de beginjaren dat ik coach was van Rood-Wit”, aldus Marc De Clercq.