Seizoen 2020-2021
Terugblik op het seizoen 2020-2021
3 RECR. B (Voetbal Vlaanderen) - 4e plaats (10 punten)
3 RECR. B (Voetbal Vlaanderen) - 4e plaats (10 punten)
Corona-virus zorgt voor blanco seizoen
KFC Rood-Wit heeft dit seizoen amper zes competitiewedstrijden gespeeld. Het covid-19, dat virus dat maar niet kapot te krijgen is, gooide roet in het eten. Sinds midden oktober kunnen onze jongens hun sport niet meer beoefenen. "We vinden het jammer, maar zagen het aankomen", aldus onze spelersgroep.
We schrijven 11 oktober 2020. Rood-Wit voetbalt bij vlagen uitstekend tegen Boterwaag United en wint redelijk eenvoudig van de staartploeg in 3 Recr. B. "We kenden een mooie start, we deden mee voor de top-drie plaatsen", vertelde Sofyan ons. De zondag daarop trok de ploeg normaal gezien naar de leider, Ostan. "Dat was een belangrijke wedstrijd voor ons. Als we daar hadden kunnen winnen, dan konden onze ambities bijgesteld worden."
Maar helaas, op 13 oktober 2020 communiceerde Voetbal Vlaanderen dat de senioren-competities worden stopgezet. "Vroeger dan verwacht", stelde Rodney. "Ik dacht dat we tot de winterstop konden voetballen." De maatregelen lieten de trainingen nog open, maar de club besloot enkele dagen later om daar ook een streep door te trekken. "De club heeft besloten om al zijn activiteiten 'on hold' te zetten. Zo willen we onze spelers en supporters hun gezondheid maximaal proberen te beschermen", klonk het nog in een mededeling op de Facebook-pagina. Sindsdien rolde er geen bal meer aan het Universiteitsplein in Wilrijk.
Eén van onze spelers werd op dat moment ook positief getest. "Toen ik hoorde dat ik Corona had, was ik eerder bezorgd om mijn naasten. Mijzelf interesseerde het niet zo veel. Veel last heb ik er niet van gehad. Het waren twee dagen hevige koorts, maar voor de rest voelde ik mij ok. Mijn smaak was anders, voor de rest ok. Nu heb ik daar geen last meer van", getuigt hij bij ons.
Voetbal Vlaanderen liet twee weken later, op 2 november, weten dat er in het jaar 2020 geen bal meer rolde. Het bood wel perspectief: onder voorbehoud zou er vanaf het tweede weekend van januari opnieuw gevoetbald kunnen worden. Maar daar moest het later op terugkomen. "Ik dacht even dat we terug konden voetballen toen de niet-essensiële winkels terug open mochten", vertelde kapitein Imad ons.
Een maand later, op 7 december, bleek er geen sinterklaascadeautje te zijn achter gebleven bij Voetbal Vlaanderen. De corona-cijfers waren nog steeds aan de hoge kant, waardoor een heropstart in januari er niet meer in zat. Dan maar een heenronde afwerken en dat zonder stijgers of dalers. "Het was het moment waarop ik dacht dat we terug konden voetballen. Daar zagen we hard naar uit", aldus spits Nick Mariën. "Je mist alles wat bij het voetbal hoort."
Die start, op 14 februari, werd afgelopen maandag de kiem in gesmoord. 25 januari 2021, een zwarte dag voor het amateurvoetbal want nooit eerder sinds de tweede wereldoorlog kwam er vroegtijdig een einde aan het seizoen. "Als andere beroepen geen vooruitzichten kregen, was de kans ook klein dat we niet meer zouden spelen. Het zat ook al in mijn achterhoofd", zei Bart. "We zagen het aankomen, maar het doet wel pijn", aldus nog Sofyan. "De gezondheid van iedereen staat voorop, nadien kunnen we nadenken over voetballen", sprak onze topschutter.
En wat als er straks wordt beslist of er al dan niet een vaccin moet gezet worden alvorens op het veld te staan? "Dat is een dilemma. Als je me gaat verleiden met voetbal, dan ga ik er toch eens over nadenken", lachte Sofyan nog. "Vaccin of geen vaccin, sowieso willen wij voetballen. Zolang de corona maar minder ronddwaalt in onze landen", zei Bart. "Als we daardoor terug kunnen voetballen, dan nemen wij het", klonk het bij de gebroeders Papanikitas. "Al zal op termijn een vaccin een verplichting worden", besloot Rodney.
We schrijven 11 oktober 2020. Rood-Wit voetbalt bij vlagen uitstekend tegen Boterwaag United en wint redelijk eenvoudig van de staartploeg in 3 Recr. B. "We kenden een mooie start, we deden mee voor de top-drie plaatsen", vertelde Sofyan ons. De zondag daarop trok de ploeg normaal gezien naar de leider, Ostan. "Dat was een belangrijke wedstrijd voor ons. Als we daar hadden kunnen winnen, dan konden onze ambities bijgesteld worden."
Maar helaas, op 13 oktober 2020 communiceerde Voetbal Vlaanderen dat de senioren-competities worden stopgezet. "Vroeger dan verwacht", stelde Rodney. "Ik dacht dat we tot de winterstop konden voetballen." De maatregelen lieten de trainingen nog open, maar de club besloot enkele dagen later om daar ook een streep door te trekken. "De club heeft besloten om al zijn activiteiten 'on hold' te zetten. Zo willen we onze spelers en supporters hun gezondheid maximaal proberen te beschermen", klonk het nog in een mededeling op de Facebook-pagina. Sindsdien rolde er geen bal meer aan het Universiteitsplein in Wilrijk.
Eén van onze spelers werd op dat moment ook positief getest. "Toen ik hoorde dat ik Corona had, was ik eerder bezorgd om mijn naasten. Mijzelf interesseerde het niet zo veel. Veel last heb ik er niet van gehad. Het waren twee dagen hevige koorts, maar voor de rest voelde ik mij ok. Mijn smaak was anders, voor de rest ok. Nu heb ik daar geen last meer van", getuigt hij bij ons.
Voetbal Vlaanderen liet twee weken later, op 2 november, weten dat er in het jaar 2020 geen bal meer rolde. Het bood wel perspectief: onder voorbehoud zou er vanaf het tweede weekend van januari opnieuw gevoetbald kunnen worden. Maar daar moest het later op terugkomen. "Ik dacht even dat we terug konden voetballen toen de niet-essensiële winkels terug open mochten", vertelde kapitein Imad ons.
Een maand later, op 7 december, bleek er geen sinterklaascadeautje te zijn achter gebleven bij Voetbal Vlaanderen. De corona-cijfers waren nog steeds aan de hoge kant, waardoor een heropstart in januari er niet meer in zat. Dan maar een heenronde afwerken en dat zonder stijgers of dalers. "Het was het moment waarop ik dacht dat we terug konden voetballen. Daar zagen we hard naar uit", aldus spits Nick Mariën. "Je mist alles wat bij het voetbal hoort."
Die start, op 14 februari, werd afgelopen maandag de kiem in gesmoord. 25 januari 2021, een zwarte dag voor het amateurvoetbal want nooit eerder sinds de tweede wereldoorlog kwam er vroegtijdig een einde aan het seizoen. "Als andere beroepen geen vooruitzichten kregen, was de kans ook klein dat we niet meer zouden spelen. Het zat ook al in mijn achterhoofd", zei Bart. "We zagen het aankomen, maar het doet wel pijn", aldus nog Sofyan. "De gezondheid van iedereen staat voorop, nadien kunnen we nadenken over voetballen", sprak onze topschutter.
En wat als er straks wordt beslist of er al dan niet een vaccin moet gezet worden alvorens op het veld te staan? "Dat is een dilemma. Als je me gaat verleiden met voetbal, dan ga ik er toch eens over nadenken", lachte Sofyan nog. "Vaccin of geen vaccin, sowieso willen wij voetballen. Zolang de corona maar minder ronddwaalt in onze landen", zei Bart. "Als we daardoor terug kunnen voetballen, dan nemen wij het", klonk het bij de gebroeders Papanikitas. "Al zal op termijn een vaccin een verplichting worden", besloot Rodney.
Derde opeenvolgende thuiszege
Unbeateble at home, dat is Rood-Wit op dit moment. De thuisploeg was tegen Boterwaag United de betere ploeg, maar had moeite om de bal tegen de touwen te trappen. Een spannende wedstrijd, die Lotfi besliste met twee doelpunten, tot spijt van de Boterwaagse doelman die een uitstekende wedstrijd speelde.
Sinds dit jaar is het nieuw dat we thuis al onze wedstrijden winnen. Familia-Academia en Sint Jozef dropen al af, de volgende in de rij moest Boterwaag United worden. De ploeg uit het Mechelse had echter de punten broodnodig want het stond mee onderin. Rood-Wit daarentegen is met zeven op vijftien aardig gestart en staat in de rustige middenmoot van het klassement. De coach moest wel puzzelen: geen Imad, geen Matthias en geen Mathias. Onder andere Fayçal en Yolan kwamen in de ploeg.
Rood-Wit begon goed aan de wedstrijd en wilde van bij de start laten zien aan Boterwaag United dat het vandaag niets zou worden in Wilrijk. De thuisploeg had achterin wel Nick nodig om een wenkende mogelijkheid van de bezoekers te ontmijnen met een stevige tackle. Het was toen al duidelijk dat de ploeg uit het Mechelse en kwaliteitsinjectie had gekregen. Een 4-0-overwinning zoals in februari leek moeilijk te worden.
Na een kwartier voetballen vond Nick Mariën de opening en werd Lotfi onderuit gelopen in de zestien. De scheids legde de bal op de stip. De topschutter van vorig jaar achter de bal, maar die zag zijn poging gekeerd worden door de doelman van Boterwaag United. Even later opnieuw een goed schot van onze huidige topschutter. Het zoefde maar net naast. Op het half uur was het dan toch prijs.
Een knappe aanval van over de rechterkant en een perfecte bal voor Lotfi. Die leek er wat moeite mee te hebben, maar uiteindelijk verdween de bal wel tegen de touwen. In de slotfase kreeg Nick Loubry dan nog een bal toegespeeld. Hij was vol vertrouwen nadat hij vorige week voor het eerst sinds lang weer scoorde en wilde opnieuw vliegen. Maar de doelman van Boterwaag United dacht er anders over. Met een kleine voorsprong trok Rood-Wit richting kleedkamers.
Een even goede tweede helft als de eerste helft en de punten zouden hier blijven. Rood-Wit kreeg meteen een paar goeie kansen, maar zowel Maxim als Fayçal botsten op de Boterwaagse doelman. Hij hield het bij dat ene doelpunt waar hij niet aan kon doen. De bezoekers probeerden wel iets te doen aan de achterstand, maar Rodney in de problemen brengen zat er echter niet al te veel in. Maar de spanning nam toe, met die kleine voorsprong.
Boterwaag United probeerde daar iets aan te doen, een knal vanop ruime afstand en het doelhout moest redding brengen. De thuisploeg ontsnapte. Even later stuurde Yannis de ingevallen Tarik de diepte in, maar de spits weigerde om de bal tegen de touwen te trappen. De spanning bleef, de Boterwaagse doelman zou zich tot held van de wedstrijd kronen voor de bezoekers. Want de thuisploeg wilde meer.
Enkele knappe aanvallen zorgden voor een paar goeie reddingen, een doelpunt leek maar niet te vallen. Tot gevloek op de bank toe. Nick nam de bal op de slof, maar zag in extremis de hand van de doelman nog aan de bal komen. Een hoekschop was het gevolg. Die leverde niets op. De bezoekers voelden dat er meer in zat dan de kleine nederlaag en wilden profiteren van de angst die Rood-Wit leek te hebben. En wanneer enkele counters niet het gewenste resultaat kregen...
De spanning nam toe, de wedstrijd moest al gespeeld zijn. Lotfi kreeg twee uitgelezen mogelijkheden om de dubbele voorsprong op het bord te trappen, maar botste telkens op de doelman van Boterwaag United. Hij was de matchwinnaar voor de bezoekers. Uiteindelijk zou de spits toch het vertrouwen beloond zien worden met het tweede doelpunt van de middag, tot grote vreugde van alles wat met Rood-Wit te maken heeft. De drie punten blijven in Wilrijk, drie thuiszeges op rij. De trein lijkt vertrokken.
Sinds dit jaar is het nieuw dat we thuis al onze wedstrijden winnen. Familia-Academia en Sint Jozef dropen al af, de volgende in de rij moest Boterwaag United worden. De ploeg uit het Mechelse had echter de punten broodnodig want het stond mee onderin. Rood-Wit daarentegen is met zeven op vijftien aardig gestart en staat in de rustige middenmoot van het klassement. De coach moest wel puzzelen: geen Imad, geen Matthias en geen Mathias. Onder andere Fayçal en Yolan kwamen in de ploeg.
Rood-Wit begon goed aan de wedstrijd en wilde van bij de start laten zien aan Boterwaag United dat het vandaag niets zou worden in Wilrijk. De thuisploeg had achterin wel Nick nodig om een wenkende mogelijkheid van de bezoekers te ontmijnen met een stevige tackle. Het was toen al duidelijk dat de ploeg uit het Mechelse en kwaliteitsinjectie had gekregen. Een 4-0-overwinning zoals in februari leek moeilijk te worden.
Na een kwartier voetballen vond Nick Mariën de opening en werd Lotfi onderuit gelopen in de zestien. De scheids legde de bal op de stip. De topschutter van vorig jaar achter de bal, maar die zag zijn poging gekeerd worden door de doelman van Boterwaag United. Even later opnieuw een goed schot van onze huidige topschutter. Het zoefde maar net naast. Op het half uur was het dan toch prijs.
Een knappe aanval van over de rechterkant en een perfecte bal voor Lotfi. Die leek er wat moeite mee te hebben, maar uiteindelijk verdween de bal wel tegen de touwen. In de slotfase kreeg Nick Loubry dan nog een bal toegespeeld. Hij was vol vertrouwen nadat hij vorige week voor het eerst sinds lang weer scoorde en wilde opnieuw vliegen. Maar de doelman van Boterwaag United dacht er anders over. Met een kleine voorsprong trok Rood-Wit richting kleedkamers.
Een even goede tweede helft als de eerste helft en de punten zouden hier blijven. Rood-Wit kreeg meteen een paar goeie kansen, maar zowel Maxim als Fayçal botsten op de Boterwaagse doelman. Hij hield het bij dat ene doelpunt waar hij niet aan kon doen. De bezoekers probeerden wel iets te doen aan de achterstand, maar Rodney in de problemen brengen zat er echter niet al te veel in. Maar de spanning nam toe, met die kleine voorsprong.
Boterwaag United probeerde daar iets aan te doen, een knal vanop ruime afstand en het doelhout moest redding brengen. De thuisploeg ontsnapte. Even later stuurde Yannis de ingevallen Tarik de diepte in, maar de spits weigerde om de bal tegen de touwen te trappen. De spanning bleef, de Boterwaagse doelman zou zich tot held van de wedstrijd kronen voor de bezoekers. Want de thuisploeg wilde meer.
Enkele knappe aanvallen zorgden voor een paar goeie reddingen, een doelpunt leek maar niet te vallen. Tot gevloek op de bank toe. Nick nam de bal op de slof, maar zag in extremis de hand van de doelman nog aan de bal komen. Een hoekschop was het gevolg. Die leverde niets op. De bezoekers voelden dat er meer in zat dan de kleine nederlaag en wilden profiteren van de angst die Rood-Wit leek te hebben. En wanneer enkele counters niet het gewenste resultaat kregen...
De spanning nam toe, de wedstrijd moest al gespeeld zijn. Lotfi kreeg twee uitgelezen mogelijkheden om de dubbele voorsprong op het bord te trappen, maar botste telkens op de doelman van Boterwaag United. Hij was de matchwinnaar voor de bezoekers. Uiteindelijk zou de spits toch het vertrouwen beloond zien worden met het tweede doelpunt van de middag, tot grote vreugde van alles wat met Rood-Wit te maken heeft. De drie punten blijven in Wilrijk, drie thuiszeges op rij. De trein lijkt vertrokken.
Winderige match levert puntje op
Een gewonnen punt of twee verloren punten? Na negentig minuten hadden beide ploegen het gevoel dat er meer in zat. Een billijk gelijkspel dan maar. KFC Broechem en Rood-Wit laten elkaar niet los.
Rood-Wit tegen Broechem, dan wordt er automatisch herinnerd aan de wedstrijd vorig jaar. Toen werd er hier verloren met zware 6-0-cfijers. Dat werd in de kleedkamer ook nog eens herhaald. Tegelijk kon de coach weer rekenen op kapitein Imad, al bleef Bart wel de aanvoerdersband dragen. Rood-Wit moest in een winderig Broechem op zoek naar een eerste driepunter op verplaatsing. Met zes op twaalf is de club goed aan het seizoen begonnen.
Ook in de wind begon Rood-Wit aardig. Het legde aardige combinaties op de mat, maar het was zoeken naar de opening. Sofyan werd een paar keer goed gevonden en ook aan de andere kant werd Rodney een paar keer goed de diepte in gestuurd. Enkele scrimmages voor doel werden op tijd weggewerkt door Broechem. Dat kon zelf bijzonder weinig op de mat leggen. Rood-Wit oogde scherp, het was klaar om hier het een en het ander recht te trekken.
Na een kwartiertje voetballen was een scrimmage voldoende om de bal tegen de touwen te jagen. Nick Loubry was in de zestien goed gevolgd en zette zijn voet tegen het leer. Een enorme vreugde-uitbarsting tot gevolg. En tegelijk was het ook meteen het einde van het goeie Rood-Wit. Nadien kwam de ploeg altijd net iets te laat en kwam KFC Broechem veel beter in de wedstrijd. Al moest het wel enkele keren opletten.
De thuisploeg zocht meer en meer de confrontatie op, Matthias moest even bedaard worden. De scheids blies net op tijd voor de pauze zodat de rust kon weerkeren. Rood-Wit moest in de tweede helft op zoek naar een paar goeie kansen en een paar doelpunten. Want de voorsprong stond wel op het bord, hij bleef klein en verwaarloosbaar. En Broechem kreeg in de tweede helft nog de wind mee.
Meteen na de pauze, het slechts mogelijke moment, kreeg Rood-Wit de gelijkmaker om de oren. Een terugspeelbal op onze doelman, die hij mede door de wind niet volledig onder controle krijgt. Aan de tweede paal was Broechem goed gevolgd en duwde het leer tegen de touwen. De gelijkmaker was een feit, terug van voor af aan beginnen voor de bezoekers. De thuisploeg wilde dan weer doorgaan op haar elan.
En het kreeg daar ook een paar mogelijkheden toe. Knap voetbal was er mede door de wind niet mogelijk, de kansen waren er wel. Een schot van Broechem ging over het doel van Mathias. De bezoekers? Die gingen in blok spelen, vechtend voor elke bal en zorgen dat er geen doelpunt meer zou vallen. Uiteindelijk verwaterde het spel en nam de spanning toe. Beide ploegen stonden naast elkaar in het klassement en hielden elkaar nu ook in evenwicht.
Beide ploegen hadden wel de bal, maar aan veel kansen kwam het niet. Mathias en zijn concullega moesten niet al te veel doen. De tijd verstreek, een twintigtal minuten stonden er nog op het bord. Rood-Wit wilde maar wat graag de drie punten meepakken, maar ook Broechem wilde die thuis houden. De negen op vijftien wenkte voor de twee ploegen, maar aan doelkansen kwam het gewoonweg niet.
In de ultieme slotfase kreeg Broechem dan nog een paar kansjes, maar besloten te overhaast te schieten. Zo kwam een bal van Mathias in de voeten van de thuisploeg, maar ging het schot naast. Wat later werd nog een keer over het doel van de Rood-Witte doelman geschoten. Met zeven op vijftien is de start beter als de voorbije jaren. Al was dat niet het belangrijkste van de dag. Een van onze spelers werd getroffen door darmkanker. Dan verdwijnt een simpele voetbalwedstrijd als sneeuw voor de zon.
Rood-Wit tegen Broechem, dan wordt er automatisch herinnerd aan de wedstrijd vorig jaar. Toen werd er hier verloren met zware 6-0-cfijers. Dat werd in de kleedkamer ook nog eens herhaald. Tegelijk kon de coach weer rekenen op kapitein Imad, al bleef Bart wel de aanvoerdersband dragen. Rood-Wit moest in een winderig Broechem op zoek naar een eerste driepunter op verplaatsing. Met zes op twaalf is de club goed aan het seizoen begonnen.
Ook in de wind begon Rood-Wit aardig. Het legde aardige combinaties op de mat, maar het was zoeken naar de opening. Sofyan werd een paar keer goed gevonden en ook aan de andere kant werd Rodney een paar keer goed de diepte in gestuurd. Enkele scrimmages voor doel werden op tijd weggewerkt door Broechem. Dat kon zelf bijzonder weinig op de mat leggen. Rood-Wit oogde scherp, het was klaar om hier het een en het ander recht te trekken.
Na een kwartiertje voetballen was een scrimmage voldoende om de bal tegen de touwen te jagen. Nick Loubry was in de zestien goed gevolgd en zette zijn voet tegen het leer. Een enorme vreugde-uitbarsting tot gevolg. En tegelijk was het ook meteen het einde van het goeie Rood-Wit. Nadien kwam de ploeg altijd net iets te laat en kwam KFC Broechem veel beter in de wedstrijd. Al moest het wel enkele keren opletten.
De thuisploeg zocht meer en meer de confrontatie op, Matthias moest even bedaard worden. De scheids blies net op tijd voor de pauze zodat de rust kon weerkeren. Rood-Wit moest in de tweede helft op zoek naar een paar goeie kansen en een paar doelpunten. Want de voorsprong stond wel op het bord, hij bleef klein en verwaarloosbaar. En Broechem kreeg in de tweede helft nog de wind mee.
Meteen na de pauze, het slechts mogelijke moment, kreeg Rood-Wit de gelijkmaker om de oren. Een terugspeelbal op onze doelman, die hij mede door de wind niet volledig onder controle krijgt. Aan de tweede paal was Broechem goed gevolgd en duwde het leer tegen de touwen. De gelijkmaker was een feit, terug van voor af aan beginnen voor de bezoekers. De thuisploeg wilde dan weer doorgaan op haar elan.
En het kreeg daar ook een paar mogelijkheden toe. Knap voetbal was er mede door de wind niet mogelijk, de kansen waren er wel. Een schot van Broechem ging over het doel van Mathias. De bezoekers? Die gingen in blok spelen, vechtend voor elke bal en zorgen dat er geen doelpunt meer zou vallen. Uiteindelijk verwaterde het spel en nam de spanning toe. Beide ploegen stonden naast elkaar in het klassement en hielden elkaar nu ook in evenwicht.
Beide ploegen hadden wel de bal, maar aan veel kansen kwam het niet. Mathias en zijn concullega moesten niet al te veel doen. De tijd verstreek, een twintigtal minuten stonden er nog op het bord. Rood-Wit wilde maar wat graag de drie punten meepakken, maar ook Broechem wilde die thuis houden. De negen op vijftien wenkte voor de twee ploegen, maar aan doelkansen kwam het gewoonweg niet.
In de ultieme slotfase kreeg Broechem dan nog een paar kansjes, maar besloten te overhaast te schieten. Zo kwam een bal van Mathias in de voeten van de thuisploeg, maar ging het schot naast. Wat later werd nog een keer over het doel van de Rood-Witte doelman geschoten. Met zeven op vijftien is de start beter als de voorbije jaren. Al was dat niet het belangrijkste van de dag. Een van onze spelers werd getroffen door darmkanker. Dan verdwijnt een simpele voetbalwedstrijd als sneeuw voor de zon.
Bibberend en bevend naar drie punten
Rood-Wit heeft gezwoegd en gezweet voor de drie punten tegen Sint Jozef. De thuisploeg kwam weliswaar 3-0 voor, maar op mentaliteit en karakter bleef het overeind. De drie punten zijn zeer welgekomen in Wilrijk.
Na de 3-2-zege tegen Familia Academia wilde de eerste ploeg vanmiddag de drie punten ook in eigen huis houden. Tegen Sint Jozef mocht dat in principe geen probleem zijn. Vorig seizoen won Rood-Wit immers met 9-2 van de ploeg uit Mortsel. Maar de twee teams zijn stevig veranderd en ook de thuisploeg kwam net uit een nederlaag die moeilijk te verteren was. Een offday op het veld van VFL Malines. Tijd om het een en het ander recht te zetten.
Vijf minuten ver, duidde de klok aan, waarna Matthias zich achter een bal zette. Links van de goal, een metertje of zes van de achterlijn. Een verlengde corner, zo kon je het ongeveer noemen. Onze Duitse middenvelder krulde het leer vervolgens prinsheerlijk in de verste hoek: 1-0. Zijn schoen werd gepoetst door Yannis, de blijdschap was enorm. De vroege voorsprong was geen vergiftigd geschenk, Rood-Wit bleef de betere ploeg.
En het kreeg ook een paar uitstekende mogelijkheden, weliswaar allemaal van op stilstaande fases. Een goeie lange bal van Jarrith leverde een tweede doelpunt op: Sofyan was aan de tweede paal goed gevolgd en kopte binnen. Even later mocht de flankaanvaller opnieuw vieren: hij zette de 3-0 op het bord. Even flitste de wedstrijd van vorig seizoen door het hoofd. Toen scoorde ook Matthias en was het Nick Mariën die twee doelpunten wist te maken.
Rood-Wit bleek de betere ploeg en het had nog mogelijkheden. De donkere wolken boven het jeugdcomplex van Beerschot hadden plaats gemaakt voor veel lachende gezichten langs Rood-Witte kant. De thuisploeg ging met een 3-0-voorsprong rusten én met het gevoel dat het wel zou loslopen in de tweede helft. Niets kon een tweede driepunter in eigen huis tegenhouden. Althans, zo zou moeten blijken.
Een vierde doelpunt had echter wel moeten vallen bij de start van de tweede helft. Nick Mariën kreeg tot twee keer toe een uitstekende kans om te scoren. Eerst was er een goeie voorzet van Rodney, waarop onze topschutter de bal tegen de doelman van Sint Jozef zou duwen. Twee minuten later was de man in het groen alweer spelbreker voor Rood-Wit. Een uitstekende reflex waardoor de 4-0 van het bord bleef.
En dat was het sein voor Sint Jozef om even door te duwen. Al was Rood-Wit van bij de start van de tweede helft ook niet echt wakker. Eerst werd er nog een doelpunt afgekeurd wegens een voorafgaande fout op onze doelman, twee minuten later stond de 3-1 wel op het bord. Geen zorgen voor Rood-Wit, een kloof van twee doelpunten bleef nog staan. Maar het moest wel dringend het spel van in de eerste helft terugvinden.
Dat gebeurde niet, waarna op het uur de aansluitingstreffer op het bord kwam. Sint Jozef geloofde in een ware ommekeer à la Chelsea gisteren en had daar nog voldoende tijd voor. En Rood-Wit verdween uit de wedstrijd en kwam nauwelijks nog aan kansen. Meer zelfs, als het dan de bal had en het kon doorgaan richting zestien en het echt gevaarlijk maken, zat er telkens nog een verkeerde voet tussen.
De spanning steeg, de bezoekers bleven de ballen in de zestien pompen. Achterin gaf Rood-Wit, op die twee tegendoelpunten na, geen krimp. De bevrijdende vierde treffer voor de thuisploeg bleef ook uit en de verdoemde gelijkmaker hing in de lucht. Maar na zesenveertig minuten voetballen, floot de scheidsrechter de wedstrijd af. “Eentje op karakter en mentaliteit, jongens”, sprak onze doelman in de kleedkamer. En wie zijn wij om hem tegen te spreken?
Na de 3-2-zege tegen Familia Academia wilde de eerste ploeg vanmiddag de drie punten ook in eigen huis houden. Tegen Sint Jozef mocht dat in principe geen probleem zijn. Vorig seizoen won Rood-Wit immers met 9-2 van de ploeg uit Mortsel. Maar de twee teams zijn stevig veranderd en ook de thuisploeg kwam net uit een nederlaag die moeilijk te verteren was. Een offday op het veld van VFL Malines. Tijd om het een en het ander recht te zetten.
Vijf minuten ver, duidde de klok aan, waarna Matthias zich achter een bal zette. Links van de goal, een metertje of zes van de achterlijn. Een verlengde corner, zo kon je het ongeveer noemen. Onze Duitse middenvelder krulde het leer vervolgens prinsheerlijk in de verste hoek: 1-0. Zijn schoen werd gepoetst door Yannis, de blijdschap was enorm. De vroege voorsprong was geen vergiftigd geschenk, Rood-Wit bleef de betere ploeg.
En het kreeg ook een paar uitstekende mogelijkheden, weliswaar allemaal van op stilstaande fases. Een goeie lange bal van Jarrith leverde een tweede doelpunt op: Sofyan was aan de tweede paal goed gevolgd en kopte binnen. Even later mocht de flankaanvaller opnieuw vieren: hij zette de 3-0 op het bord. Even flitste de wedstrijd van vorig seizoen door het hoofd. Toen scoorde ook Matthias en was het Nick Mariën die twee doelpunten wist te maken.
Rood-Wit bleek de betere ploeg en het had nog mogelijkheden. De donkere wolken boven het jeugdcomplex van Beerschot hadden plaats gemaakt voor veel lachende gezichten langs Rood-Witte kant. De thuisploeg ging met een 3-0-voorsprong rusten én met het gevoel dat het wel zou loslopen in de tweede helft. Niets kon een tweede driepunter in eigen huis tegenhouden. Althans, zo zou moeten blijken.
Een vierde doelpunt had echter wel moeten vallen bij de start van de tweede helft. Nick Mariën kreeg tot twee keer toe een uitstekende kans om te scoren. Eerst was er een goeie voorzet van Rodney, waarop onze topschutter de bal tegen de doelman van Sint Jozef zou duwen. Twee minuten later was de man in het groen alweer spelbreker voor Rood-Wit. Een uitstekende reflex waardoor de 4-0 van het bord bleef.
En dat was het sein voor Sint Jozef om even door te duwen. Al was Rood-Wit van bij de start van de tweede helft ook niet echt wakker. Eerst werd er nog een doelpunt afgekeurd wegens een voorafgaande fout op onze doelman, twee minuten later stond de 3-1 wel op het bord. Geen zorgen voor Rood-Wit, een kloof van twee doelpunten bleef nog staan. Maar het moest wel dringend het spel van in de eerste helft terugvinden.
Dat gebeurde niet, waarna op het uur de aansluitingstreffer op het bord kwam. Sint Jozef geloofde in een ware ommekeer à la Chelsea gisteren en had daar nog voldoende tijd voor. En Rood-Wit verdween uit de wedstrijd en kwam nauwelijks nog aan kansen. Meer zelfs, als het dan de bal had en het kon doorgaan richting zestien en het echt gevaarlijk maken, zat er telkens nog een verkeerde voet tussen.
De spanning steeg, de bezoekers bleven de ballen in de zestien pompen. Achterin gaf Rood-Wit, op die twee tegendoelpunten na, geen krimp. De bevrijdende vierde treffer voor de thuisploeg bleef ook uit en de verdoemde gelijkmaker hing in de lucht. Maar na zesenveertig minuten voetballen, floot de scheidsrechter de wedstrijd af. “Eentje op karakter en mentaliteit, jongens”, sprak onze doelman in de kleedkamer. En wie zijn wij om hem tegen te spreken?
Een offday
Rood-Wit is er niet in geslaagd om een van de twee ongenaakbare ploegen het maximum te ontfutselen. In Hombeek gingen de Wilrijkenaren met 2-0 de boot in. Een offday, klonk het na de match.
Zes op zes, een moeilijk veld en een laatste(?) warme zomerzon. De tegenstander van vanmiddag kondigde zich als moeilijk aan voor Rood-Wit. De bezoekers hadden vorige week gewonnen van Familia-Academia en wilden die lijn doortrekken. Voor elkaar en voor de coach, die deze week een operatie moest ondergaan. Sofyan vierde zijn eerste basisplaats van het seizoen. Tarik moest daardoor van af de bank toekijken.
En van daar zag hij, net als de volledige Rood-Witte bank, een eerste fout gebeuren. Het moeilijke veld, een inschattingsfout van zowel de verdediging als van de scheids en de 1-0 stond op het bord. “Buitenspel”, schreeuwden de bezoekers, maar het mocht niet baten. Dertig seconden duurde de 0-0-tussenstand. Een reactie kwam er na zeven minuten. Een goed schot van Lotfi verdiende een beter lot dan net naast de paal buiten.
Maar het werd niet de middag van Rood-Wit. Het veld was moeilijk, de combinaties van de bezoekers kwamen er niet uit en het de lange ballen waren steevast te ver of te kort. En aan de overkant voorkwam het veld een dubbele voorsprong voor VFL Malines. Een fosque in een één-tegen-één-situatie met onze doelman. Een korte drankpauze zorgde niet voor het gewenste resultaat. Rood-Wit bleef zoeken naar het beste voetbal.
Een vrije trap van Lotfi was zowat het gevaarlijkste wat Rood-Wit te bieden had in de eerste helft. De doelman van VFL Malines zat er nog goed bij. Met die kleine achterstand trokken beide ploegen richting kleedkamers. Niets was onmogelijk, dat hadden de bezoekers eerder al laten zien tegen zowel Belgica als tegen Familia Academia. Een achterstand hoefde niet noodzakelijk een nederlaag te betekenen.
Maar in plaats van zich te herpakken, bleef Rood-Wit in hetzelfde bedje ziek. Een herhaling van in de eerste helft, een doelpunt na dertig seconden, bleef uit. Maar de dubbele voorspong zou uiteindelijk toch volgen. Niels moest in de achtervolging op zijn man en haalde hem neer vlak voor de zestien. Een stilstaande fase was het gevolg, de vrije trap was een koud kunstje voor VFL Malines. De bal werd in de korte hoek gedropt: 2-0.
De frustraties bij Rood-Wit groeide, omdat het ook niet liep. Het voetbal van de voorbije weken bleef achter. Een terugkeer zoals die er was tegen Belgica (net niet afgerond) of tegen Familia Academia kwam er niet. Het had wel gekund, want Nick kon zich in een te korte pass achterin nestelen. Afwerken lukte echter niet, ook niet voor de goed gevolgde Lotfi. De dubbele achterstand bleef op het bord staan, we gingen drinken.
De frustraties namen nadien de bovenhand, enkele kleine foutjes werden steevast in het voordeel van de thuisploeg gefloten. De anders zo rustige Dirk kreeg een uitleg van de scheids. De thuisploeg zocht meer en meer de lange bal, een derde doelpunt bleef uit. Omdat VFL Malines matig afwerkte en te meer omdat onze verdediger goed stond. In de slotfase van de wedstrijd kwam Rood-Wit nog even opzetten.
Een knappe aanval met Matthias, Mohcine en Nick leek tot een goeie kans te gaan komen. De scheidsrechter zag echter buitenspel en weg was die laatste kans. Een halve minuut later floot de man in het zwart de wedstrijd af. De drie punten blijven in Mechelen en na de wedstrijd klonk het al snel: “We moeten dit zo snel mogelijk vergeten en dit rechttrekken.” Volgende week komt, een gewaarschuwd, Sint Jozef op bezoek.
Zes op zes, een moeilijk veld en een laatste(?) warme zomerzon. De tegenstander van vanmiddag kondigde zich als moeilijk aan voor Rood-Wit. De bezoekers hadden vorige week gewonnen van Familia-Academia en wilden die lijn doortrekken. Voor elkaar en voor de coach, die deze week een operatie moest ondergaan. Sofyan vierde zijn eerste basisplaats van het seizoen. Tarik moest daardoor van af de bank toekijken.
En van daar zag hij, net als de volledige Rood-Witte bank, een eerste fout gebeuren. Het moeilijke veld, een inschattingsfout van zowel de verdediging als van de scheids en de 1-0 stond op het bord. “Buitenspel”, schreeuwden de bezoekers, maar het mocht niet baten. Dertig seconden duurde de 0-0-tussenstand. Een reactie kwam er na zeven minuten. Een goed schot van Lotfi verdiende een beter lot dan net naast de paal buiten.
Maar het werd niet de middag van Rood-Wit. Het veld was moeilijk, de combinaties van de bezoekers kwamen er niet uit en het de lange ballen waren steevast te ver of te kort. En aan de overkant voorkwam het veld een dubbele voorsprong voor VFL Malines. Een fosque in een één-tegen-één-situatie met onze doelman. Een korte drankpauze zorgde niet voor het gewenste resultaat. Rood-Wit bleef zoeken naar het beste voetbal.
Een vrije trap van Lotfi was zowat het gevaarlijkste wat Rood-Wit te bieden had in de eerste helft. De doelman van VFL Malines zat er nog goed bij. Met die kleine achterstand trokken beide ploegen richting kleedkamers. Niets was onmogelijk, dat hadden de bezoekers eerder al laten zien tegen zowel Belgica als tegen Familia Academia. Een achterstand hoefde niet noodzakelijk een nederlaag te betekenen.
Maar in plaats van zich te herpakken, bleef Rood-Wit in hetzelfde bedje ziek. Een herhaling van in de eerste helft, een doelpunt na dertig seconden, bleef uit. Maar de dubbele voorspong zou uiteindelijk toch volgen. Niels moest in de achtervolging op zijn man en haalde hem neer vlak voor de zestien. Een stilstaande fase was het gevolg, de vrije trap was een koud kunstje voor VFL Malines. De bal werd in de korte hoek gedropt: 2-0.
De frustraties bij Rood-Wit groeide, omdat het ook niet liep. Het voetbal van de voorbije weken bleef achter. Een terugkeer zoals die er was tegen Belgica (net niet afgerond) of tegen Familia Academia kwam er niet. Het had wel gekund, want Nick kon zich in een te korte pass achterin nestelen. Afwerken lukte echter niet, ook niet voor de goed gevolgde Lotfi. De dubbele achterstand bleef op het bord staan, we gingen drinken.
De frustraties namen nadien de bovenhand, enkele kleine foutjes werden steevast in het voordeel van de thuisploeg gefloten. De anders zo rustige Dirk kreeg een uitleg van de scheids. De thuisploeg zocht meer en meer de lange bal, een derde doelpunt bleef uit. Omdat VFL Malines matig afwerkte en te meer omdat onze verdediger goed stond. In de slotfase van de wedstrijd kwam Rood-Wit nog even opzetten.
Een knappe aanval met Matthias, Mohcine en Nick leek tot een goeie kans te gaan komen. De scheidsrechter zag echter buitenspel en weg was die laatste kans. Een halve minuut later floot de man in het zwart de wedstrijd af. De drie punten blijven in Mechelen en na de wedstrijd klonk het al snel: “We moeten dit zo snel mogelijk vergeten en dit rechttrekken.” Volgende week komt, een gewaarschuwd, Sint Jozef op bezoek.
De nul is weg
Feest in Wilrijk want na een moeilijke wedstrijd heeft Rood-Wit de drie punten kunnen thuis houden. De bezoekers kwamen twee keer op voorsprong, maar beten alsnog in het zand. Zuur voor Familia Academia, de thuisploeg viert drie gouden punten.
Rood-Wit wilde bij wedstrijd twee van de nul af geraken. Vorige week ging het, mede door de nonchalance bij Belgica, nipt onderuit en viel de gelijkmaker nog tegen de kruising. Vandaag moesten de eerste punten van het seizoen volgen. De tegenstander heette Familia-Academia, een ploeg die op de eerste speeldag wél drie punten wist te pakken. De coach moest enkel kapitein Imad missen, Matthias nam zijn plaats in.
Rood-Wit startte goed en dwong Familia Academia meteen wat achteruit, maar zonder echt grote kansen te creëren. Onder een heerlijke zomerzon, we zijn toch al midden september, bleef de thuisploeg de combinatie telkens opzoeken. Te veel slordigheden zorgden enkel voor een te laag tempo. En een misverstand achterin zorgde ei zo na voor de achterstand. Mathias redde en Yannis hield in tweede instantie de bal van de lijn.
De thuisploeg was meteen wakker en ging meteen in het offensief. Een knappe aanval met Rodney, Lotfi en Nick eindigde met een schot van de topschutter van vorig seizoen. Dat ging in hoekschop, maar die leverde weinig op. Even later kon Nick een bal terug in het pak koppen, tot grote paniek achterin bij Familia Academia. Een voorsprong voor Rood-Wit kon niet uit blijven. Zo leek het, maar dan sloeg het noodlot toe.
Op de rechterkant ontsnapten de bezoekers en die lieten Mathias kansloos: 0-1. Donderslag bij heldere hemel, zowel letterlijk als figuurlijk. De thuisploeg zocht én vond de gelijkmaker. Rodney, manusje van alles, dribbelde zich voorbij een paar verdedigers, legde af tot bij Lotfi. Die zag vanuit zijn ooghoek spitsbroer Nick lopen en schotelde hem de gelijkmaker aan. Met die 1-1-tussenstand trokken beide ploegen richting kleedkamers. Alles was nog mogelijk.
Met een paar wissels probeerde de coach de bakens te bakens te verzetten in de tweede helft. Maar het pakte anders uit. Nog voor het uur had de coach al zijn wissels opgebruikt. Lotfi kreeg een goeie kans na de pauze, maar schoot over het doel. En het leek even dat de drankpauze op een ideaal moment kwam. Het beste moment uit het vierde kwartier was de vraag van onze doelman. “Heeft er iemand zonnecrème bij?” Het vatte alles samen.
Maar na de drankpauze ontplofte het helemaal. Familia Academia zocht naar een kans en in het kleinste gaatje kwamen ze met nog twintig minuten voor tijd op voorsprong. Het leek weer een net-niet wedstrijd te gaan worden voor Rood-Wit, maar er was nog tijd. De bakens dienden nog verzet te worden en wanneer onze kapitein een vinger in zijn oog kreeg en het wazig werd, zaten alle handen even in het haar.
Met nog een kwartier op de klok kopte kapitein Bart Fredrickx de bal tegen de touwen. Een perfect aangesneden vrije trap van Matthias en de kopbal later, de gelijkmaker hing tegen de touwen. “Erop en erover nu”, zei onze coach. Niet veel later verstuurde Sofyan een uitstekende pass richting Lotfi, waardoor die oog in oog met de doelman van Familia Academia kwam en liet hem kansloos. De topschutter van vorig seizoen zette zo de thuisploeg op voorsprong.
Het waren nog tien lange minuten waarbij er gewerkt moest worden voor vriend én vijand. Nick kwam plots oog in oog met de doelman, maar vergat het af te maken en ook Lotfi kreeg nog een goeie kans in de slotfase. Maar het orgelpunt kwam er niet. Nochtans, de aanzet was er. Een hoekschop van de bezoekers werd afgeweerd. Zij hadden iedereen mee naar voren gestuurd en Lotfi leek te gaan scoren. Alleen floot net op dat moment de scheids af. Als de topschutter straks beslist wordt door één doelpunt, dan zal dit een fase zijn die terug zal komen.
Rood-Wit wilde bij wedstrijd twee van de nul af geraken. Vorige week ging het, mede door de nonchalance bij Belgica, nipt onderuit en viel de gelijkmaker nog tegen de kruising. Vandaag moesten de eerste punten van het seizoen volgen. De tegenstander heette Familia-Academia, een ploeg die op de eerste speeldag wél drie punten wist te pakken. De coach moest enkel kapitein Imad missen, Matthias nam zijn plaats in.
Rood-Wit startte goed en dwong Familia Academia meteen wat achteruit, maar zonder echt grote kansen te creëren. Onder een heerlijke zomerzon, we zijn toch al midden september, bleef de thuisploeg de combinatie telkens opzoeken. Te veel slordigheden zorgden enkel voor een te laag tempo. En een misverstand achterin zorgde ei zo na voor de achterstand. Mathias redde en Yannis hield in tweede instantie de bal van de lijn.
De thuisploeg was meteen wakker en ging meteen in het offensief. Een knappe aanval met Rodney, Lotfi en Nick eindigde met een schot van de topschutter van vorig seizoen. Dat ging in hoekschop, maar die leverde weinig op. Even later kon Nick een bal terug in het pak koppen, tot grote paniek achterin bij Familia Academia. Een voorsprong voor Rood-Wit kon niet uit blijven. Zo leek het, maar dan sloeg het noodlot toe.
Op de rechterkant ontsnapten de bezoekers en die lieten Mathias kansloos: 0-1. Donderslag bij heldere hemel, zowel letterlijk als figuurlijk. De thuisploeg zocht én vond de gelijkmaker. Rodney, manusje van alles, dribbelde zich voorbij een paar verdedigers, legde af tot bij Lotfi. Die zag vanuit zijn ooghoek spitsbroer Nick lopen en schotelde hem de gelijkmaker aan. Met die 1-1-tussenstand trokken beide ploegen richting kleedkamers. Alles was nog mogelijk.
Met een paar wissels probeerde de coach de bakens te bakens te verzetten in de tweede helft. Maar het pakte anders uit. Nog voor het uur had de coach al zijn wissels opgebruikt. Lotfi kreeg een goeie kans na de pauze, maar schoot over het doel. En het leek even dat de drankpauze op een ideaal moment kwam. Het beste moment uit het vierde kwartier was de vraag van onze doelman. “Heeft er iemand zonnecrème bij?” Het vatte alles samen.
Maar na de drankpauze ontplofte het helemaal. Familia Academia zocht naar een kans en in het kleinste gaatje kwamen ze met nog twintig minuten voor tijd op voorsprong. Het leek weer een net-niet wedstrijd te gaan worden voor Rood-Wit, maar er was nog tijd. De bakens dienden nog verzet te worden en wanneer onze kapitein een vinger in zijn oog kreeg en het wazig werd, zaten alle handen even in het haar.
Met nog een kwartier op de klok kopte kapitein Bart Fredrickx de bal tegen de touwen. Een perfect aangesneden vrije trap van Matthias en de kopbal later, de gelijkmaker hing tegen de touwen. “Erop en erover nu”, zei onze coach. Niet veel later verstuurde Sofyan een uitstekende pass richting Lotfi, waardoor die oog in oog met de doelman van Familia Academia kwam en liet hem kansloos. De topschutter van vorig seizoen zette zo de thuisploeg op voorsprong.
Het waren nog tien lange minuten waarbij er gewerkt moest worden voor vriend én vijand. Nick kwam plots oog in oog met de doelman, maar vergat het af te maken en ook Lotfi kreeg nog een goeie kans in de slotfase. Maar het orgelpunt kwam er niet. Nochtans, de aanzet was er. Een hoekschop van de bezoekers werd afgeweerd. Zij hadden iedereen mee naar voren gestuurd en Lotfi leek te gaan scoren. Alleen floot net op dat moment de scheids af. Als de topschutter straks beslist wordt door één doelpunt, dan zal dit een fase zijn die terug zal komen.
De kruising wil niet mee
Rood-Wit en Belgica, dat levert altijd spanning op. De thuisploeg leek de schaapjes op het droge te hebben bij een 4-1-tussenstand, maar sloeg een zucht van opluchting bij bal van de laatste kans: de kruising was spelbreker voor Rood-Wit.
Eindelijk. Dat was het gevoel dat Rood-Wit een half jaar heeft moeten missen. Het was immers, 182 dagen, 4368 uur, 262080 minuten of 15724800 seconden geleden dat de eerste ploeg nog eens een competitiewedstrijd speelde. In het tussenseizoen zag de coach Mathias Sampain terugkeren. Hij speelde eerder één seizoen voor de ploeg uit Wilrijk en nam zijn plaats onder de lat in. Rodney Papanikitas schoof door naar het veld.
Rood-Wit startte gretig en vol goeie moed aan de wedstrijd. Vorige week kwamen enkelingen van de tegenpartij kijken en Belgica dacht dat het wel even vanzelf zou gaan. Maar niet dus, de bezoekers probeerden ook combinaties op te zetten, zonder succes. Op een hoekschop kon de thuisploeg een eerste keer dreigen. De kopbal ging over. Enkele minuten later was het wel prijs. Randje buitenspel werd de speler diep gestuurd en hij maakte het af. De scheids blies niet: 1-0.
De bezoekers lieten het niet aan hun hart komen en probeerden de thuisploeg aan het wankelen te brengen. Enkele goeie combinaties, maar uiteindelijk moest de Belgicaanse doelman nauwelijks een bal pakken. Te veel ging het mis in het laatste deel van het veld. Tot de Edegemse ploeg weer een cadeautje kreeg. Ruimte voor een trap, tegen de onderkant van de lat en de bal botste buiten. De scheids floot en wees naar het midden: 2-0.
Twee cadeautjes van de scheidsrechter nodig om op een dubbele voorsprong te staan, Belgica. Rood-Wit probeerde het tij te keren, maar een vrije trap van Lotfi ging naast de kooi en een vrije trap van Imad was te centraal getrapt om de doelman te verschalken. Zo trokken beide ploegen richting kleedkamers en kreeg onze coach de tijd om de kopjes weer in dezelfde richting te krijgen. Het was lang nog niet gespeeld. Dat was het ‘gevoel’.
Ook na de pauze bleef de wedstrijd boeien. Tarik kreeg na twee minuten al een goeie kans om de score te milderen, maar botste op de doelman. Even later was het wel raak. Lotfi met een kopbal over de doelman en legde het leer vervolgens simpel in het netje. De topschutter deed waar hij gestopt was: met scoren. Plots was het terug een wedstrijd en leefde het gevoel op de bank dat er veel meer in zat vandaag. Maar toen volgde de koude douche en stond Belgica oog in oog met Mathias.
En die lieten de doelman kansloos: 3-1 en wedstrijd gespeeld. Zo leek het, zeker omdat niet veel later het vierde doelpunt van Belgica tegen de touwen hing. Weer een hoekschop, weer die verduivelde ziekte van Rood-Wit. De nonchalance nam het over bij de groen-roden en kansen op een vijfde en een zesde doelpunt werden naast de kooi van Rood-Wit gelegd. Het gaf de bezoekers op een of andere manier vertrouwen dat het toch nog kon.
De bezoekers kregen met nog tien minuten op de klok het vertrouwen dat het verdiende. Sofyan met een uitstekende voorzet, die het hoofd van Nick vond. De 4-2 was een feit, Rood-Wit herleefde en ging vol in het offensief. Mathias voorkwam de 5-2 en niet veel later zette diezelfde Nick de 4-3 op het bord. Plots bibberde en beefde al wat groen-rood was in Edegem. Rood-Wit zocht de gelijkmaker.
De seconden verstreken, de minuten tikten weg. Uiteindelijk zou die ene kans toch nog komen. Sofyan dribbelde en haalde uit. De doelman ging onder de bal door, maar er was nog die dekselse deklat die spelbreker was. Géén gelijkmaker voor Rood-Wit en luttele seconden later floot de scheidsrechter het einde van de wedstrijd. Belgica haalde opgelucht adem: de drie punten bleven in Edegem.
Eindelijk. Dat was het gevoel dat Rood-Wit een half jaar heeft moeten missen. Het was immers, 182 dagen, 4368 uur, 262080 minuten of 15724800 seconden geleden dat de eerste ploeg nog eens een competitiewedstrijd speelde. In het tussenseizoen zag de coach Mathias Sampain terugkeren. Hij speelde eerder één seizoen voor de ploeg uit Wilrijk en nam zijn plaats onder de lat in. Rodney Papanikitas schoof door naar het veld.
Rood-Wit startte gretig en vol goeie moed aan de wedstrijd. Vorige week kwamen enkelingen van de tegenpartij kijken en Belgica dacht dat het wel even vanzelf zou gaan. Maar niet dus, de bezoekers probeerden ook combinaties op te zetten, zonder succes. Op een hoekschop kon de thuisploeg een eerste keer dreigen. De kopbal ging over. Enkele minuten later was het wel prijs. Randje buitenspel werd de speler diep gestuurd en hij maakte het af. De scheids blies niet: 1-0.
De bezoekers lieten het niet aan hun hart komen en probeerden de thuisploeg aan het wankelen te brengen. Enkele goeie combinaties, maar uiteindelijk moest de Belgicaanse doelman nauwelijks een bal pakken. Te veel ging het mis in het laatste deel van het veld. Tot de Edegemse ploeg weer een cadeautje kreeg. Ruimte voor een trap, tegen de onderkant van de lat en de bal botste buiten. De scheids floot en wees naar het midden: 2-0.
Twee cadeautjes van de scheidsrechter nodig om op een dubbele voorsprong te staan, Belgica. Rood-Wit probeerde het tij te keren, maar een vrije trap van Lotfi ging naast de kooi en een vrije trap van Imad was te centraal getrapt om de doelman te verschalken. Zo trokken beide ploegen richting kleedkamers en kreeg onze coach de tijd om de kopjes weer in dezelfde richting te krijgen. Het was lang nog niet gespeeld. Dat was het ‘gevoel’.
Ook na de pauze bleef de wedstrijd boeien. Tarik kreeg na twee minuten al een goeie kans om de score te milderen, maar botste op de doelman. Even later was het wel raak. Lotfi met een kopbal over de doelman en legde het leer vervolgens simpel in het netje. De topschutter deed waar hij gestopt was: met scoren. Plots was het terug een wedstrijd en leefde het gevoel op de bank dat er veel meer in zat vandaag. Maar toen volgde de koude douche en stond Belgica oog in oog met Mathias.
En die lieten de doelman kansloos: 3-1 en wedstrijd gespeeld. Zo leek het, zeker omdat niet veel later het vierde doelpunt van Belgica tegen de touwen hing. Weer een hoekschop, weer die verduivelde ziekte van Rood-Wit. De nonchalance nam het over bij de groen-roden en kansen op een vijfde en een zesde doelpunt werden naast de kooi van Rood-Wit gelegd. Het gaf de bezoekers op een of andere manier vertrouwen dat het toch nog kon.
De bezoekers kregen met nog tien minuten op de klok het vertrouwen dat het verdiende. Sofyan met een uitstekende voorzet, die het hoofd van Nick vond. De 4-2 was een feit, Rood-Wit herleefde en ging vol in het offensief. Mathias voorkwam de 5-2 en niet veel later zette diezelfde Nick de 4-3 op het bord. Plots bibberde en beefde al wat groen-rood was in Edegem. Rood-Wit zocht de gelijkmaker.
De seconden verstreken, de minuten tikten weg. Uiteindelijk zou die ene kans toch nog komen. Sofyan dribbelde en haalde uit. De doelman ging onder de bal door, maar er was nog die dekselse deklat die spelbreker was. Géén gelijkmaker voor Rood-Wit en luttele seconden later floot de scheidsrechter het einde van de wedstrijd. Belgica haalde opgelucht adem: de drie punten bleven in Edegem.