Seizoen 2016-2017
Terugblik op het seizoen 2016-2017:
3e Afdeling KVV - 3e plaats (44 punten)
3e Afdeling KVV - 3e plaats (44 punten)
Geen wedstrijd, wel promotie
Wij gaan naar tweede toe! Het is een song die je in Wilrijk wel eens zou kunnen horen als je het café van de Starz passeert. Rood-Wit heeft zich immers verzekerd van een avontuur in tweede afdeling.
Vorige week was het spannend: een puntje was voldoende om de promotiewedstrijd af te dwingen. Tegenstander 2860 Reunited had zich echter een heel ander begin van de paasvakantie voorgesteld. Zij zagen op de laatste speeldag de tweede plaats verloren gaan.
Het heeft er wel veel mee te maken, want de tegenstander liet gisteren al weten forfait te willen geven. "Een aprilgrap zeker", zagen we verschijnen. Niet dus. 2860 Reunited zag te weinig spelers opdagen en hadden beslist om forfait te geven.
De officiële mededeling volgde dan echter deze ochtend. En dus trekt Rood-Wit naar tweede toe volgend jaar. "Al hadden we er liever voor gespeeld", wisten velen nog te vertellen. Niet dat iemand er zal van wakker liggen, de Wilrijkenaars trekken volgend seizoen naar de tweede afdeling.
Een moeilijk seizoensbegin met een fantastisch einde. Rood-Wit stijgt voor het eerst in vijf jaar weer naar de tweede afdeling. Al hopen we dat dit avontuur iets langer kan duren dan het vorige. Toen degradeerde de club na één seizoen richting derde.
Vorige week was het spannend: een puntje was voldoende om de promotiewedstrijd af te dwingen. Tegenstander 2860 Reunited had zich echter een heel ander begin van de paasvakantie voorgesteld. Zij zagen op de laatste speeldag de tweede plaats verloren gaan.
Het heeft er wel veel mee te maken, want de tegenstander liet gisteren al weten forfait te willen geven. "Een aprilgrap zeker", zagen we verschijnen. Niet dus. 2860 Reunited zag te weinig spelers opdagen en hadden beslist om forfait te geven.
De officiële mededeling volgde dan echter deze ochtend. En dus trekt Rood-Wit naar tweede toe volgend jaar. "Al hadden we er liever voor gespeeld", wisten velen nog te vertellen. Niet dat iemand er zal van wakker liggen, de Wilrijkenaars trekken volgend seizoen naar de tweede afdeling.
Een moeilijk seizoensbegin met een fantastisch einde. Rood-Wit stijgt voor het eerst in vijf jaar weer naar de tweede afdeling. Al hopen we dat dit avontuur iets langer kan duren dan het vorige. Toen degradeerde de club na één seizoen richting derde.
Hiervoor doe je het!
Een punt was voldoende. Dat was twee weken geleden ook het geval voor KV Mechelen om voor de eerste keer Play Off I te spelen. Gelukkig deed Rood-Wit het anders en zocht het de overwinning. Vijf minuten voor tijd vond het die ook en dat maakte heel veel los bij spelers, maar ook bij de trainer.
Promotiewedstrijd of niet, het deerde Rood-Wit niet meteen. Het wil graag, maar promoveren is geen must. Het zou wel een bekroning zijn voor het werk van Stephan Roelants, die na een nul op negen overnam van Dirk Papanikitas. “De beste beslissing”, zegt hij zowat elke week in de kantine. De bekroning moest volgen tegen Atlético Turco, een ploeg die nog streed voor de titel ten koste van Harrows.
De thuisploeg begon erg sterk aan de wedstrijd. Met de Champions League-hymne pas in het achterhoofd wilden de jongens uit Brasschaat zich graag tonen. Die zeventig duizend supporters in het denkbeeldige stadion moesten volgen. Mathias liet zich niet op een fout betrappen en stond bij elke poging van de thuisploeg meteen paraat. De stress nam toe, bij elk momentje om uit te breken stond iedereen recht. Die promotiewedstrijd mocht Rood-Wit vandaag niet ontglippen.
Het was een moeilijke wedstrijd voor de bezoekers maar op het half uur was het dan toch raak. Een uitbraak van Kenny, die Lotfi diep stuurde. De topschutter van Rood-Wit werkte zijn 24e van het seizoen af. Een gemiddelde van één doelpunt per wedstrijd had hij nu. Goed voor een voorsprong en een zucht van opluchting op de Rood-Witte bank. “Al begint het vanaf nu”, zeiden ze daar ook. De Turken moesten immers winnen om kampioen te worden.
Een ongelukkig momentje van Ahmed in de zestien van de bezoekers leverde ook een strafschop op. Helaas voor de Turken misten ze die. Even daarvoor kreeg het, door miscommunicatie in de verdediging, ook al een enorme mogelijkheid om de score open te trekken. De doelmetalen stonden Rood-Wit gunstig gezind. Met een voorsprong trokken de bezoekers richting kleedkamers. Alles was klaar om er een feest van te maken.
Meteen na de rust kon het ook meteen afgelopen zijn. Ahmed werkte een knappe aanval af: 0-2. Het léék binnen. Met de nadruk op leek, want vrijwel meteen daarna kwam er een doelpunt van de thuisploeg. Al kreeg Rood-Wit ook wel mogelijkheden om het nadien af te werken. Ahmed kreeg nog twee grote kansen om een tweede doelpunt te maken en Kenny kopte nog een bal tegen de paal. Het zat mee voor de thuisploeg, al nam de frustratie toe.
Een nederlaag mocht Atlético Turco echter niet oplopen op het veld omwille van het kampioenschap. Meer zelfs, door de winst van Harrows op Bariton, moest er gewonnen worden. Een punt voor Rood-Wit was genoeg om de promotiewedstrijd tegen de nummer drie van de andere reeks af te dwingen. De thuisploeg kreeg meer en meer mogelijkheden, Rood-Wit verloor zichzelf in de ergernis op het veld en moest meermaals tot kalmte aangemaand worden.
De thuisploeg bleef de betere kansen creëren en Rood-Wit kwam niet meer voor het doel. De bezoekers vochten wel voor elke bal, maar konden niet voorkomen dat Atlético Turco voor de gelijkmaker kon zorgen. De stress nam toe, de minuten verstreken. Al leken het eerder uren die verstreken, de tijd ging niet vooruit. De thuisploeg ging vol in het offensief, maar waren niet opgewassen tegen Ahmed, die vijf minuten voor tijd de 2-3 maakte.
Nadien werd er nauwelijks nog gevoetbald. Mathias speelde een uitstekende wedstrijd, het moet ook wel gezegd worden. De doelman van de thuisploeg liet zich nog vangen aan een kopstoot en kreeg de rode kaart van de scheids. Wat later mocht Kevin Paenen nog invallen en kreeg hij meteen een serieuze tik in de rug. Hij ging neer en nadien werd er niet meer gevoetbald. Een overwinning, de tweede vijftien op vijftien. Josse gaat mee naar Londen en volgende week een promotiewedstrijd. Wat. Een. Seizoen. Merci coach!
Promotiewedstrijd of niet, het deerde Rood-Wit niet meteen. Het wil graag, maar promoveren is geen must. Het zou wel een bekroning zijn voor het werk van Stephan Roelants, die na een nul op negen overnam van Dirk Papanikitas. “De beste beslissing”, zegt hij zowat elke week in de kantine. De bekroning moest volgen tegen Atlético Turco, een ploeg die nog streed voor de titel ten koste van Harrows.
De thuisploeg begon erg sterk aan de wedstrijd. Met de Champions League-hymne pas in het achterhoofd wilden de jongens uit Brasschaat zich graag tonen. Die zeventig duizend supporters in het denkbeeldige stadion moesten volgen. Mathias liet zich niet op een fout betrappen en stond bij elke poging van de thuisploeg meteen paraat. De stress nam toe, bij elk momentje om uit te breken stond iedereen recht. Die promotiewedstrijd mocht Rood-Wit vandaag niet ontglippen.
Het was een moeilijke wedstrijd voor de bezoekers maar op het half uur was het dan toch raak. Een uitbraak van Kenny, die Lotfi diep stuurde. De topschutter van Rood-Wit werkte zijn 24e van het seizoen af. Een gemiddelde van één doelpunt per wedstrijd had hij nu. Goed voor een voorsprong en een zucht van opluchting op de Rood-Witte bank. “Al begint het vanaf nu”, zeiden ze daar ook. De Turken moesten immers winnen om kampioen te worden.
Een ongelukkig momentje van Ahmed in de zestien van de bezoekers leverde ook een strafschop op. Helaas voor de Turken misten ze die. Even daarvoor kreeg het, door miscommunicatie in de verdediging, ook al een enorme mogelijkheid om de score open te trekken. De doelmetalen stonden Rood-Wit gunstig gezind. Met een voorsprong trokken de bezoekers richting kleedkamers. Alles was klaar om er een feest van te maken.
Meteen na de rust kon het ook meteen afgelopen zijn. Ahmed werkte een knappe aanval af: 0-2. Het léék binnen. Met de nadruk op leek, want vrijwel meteen daarna kwam er een doelpunt van de thuisploeg. Al kreeg Rood-Wit ook wel mogelijkheden om het nadien af te werken. Ahmed kreeg nog twee grote kansen om een tweede doelpunt te maken en Kenny kopte nog een bal tegen de paal. Het zat mee voor de thuisploeg, al nam de frustratie toe.
Een nederlaag mocht Atlético Turco echter niet oplopen op het veld omwille van het kampioenschap. Meer zelfs, door de winst van Harrows op Bariton, moest er gewonnen worden. Een punt voor Rood-Wit was genoeg om de promotiewedstrijd tegen de nummer drie van de andere reeks af te dwingen. De thuisploeg kreeg meer en meer mogelijkheden, Rood-Wit verloor zichzelf in de ergernis op het veld en moest meermaals tot kalmte aangemaand worden.
De thuisploeg bleef de betere kansen creëren en Rood-Wit kwam niet meer voor het doel. De bezoekers vochten wel voor elke bal, maar konden niet voorkomen dat Atlético Turco voor de gelijkmaker kon zorgen. De stress nam toe, de minuten verstreken. Al leken het eerder uren die verstreken, de tijd ging niet vooruit. De thuisploeg ging vol in het offensief, maar waren niet opgewassen tegen Ahmed, die vijf minuten voor tijd de 2-3 maakte.
Nadien werd er nauwelijks nog gevoetbald. Mathias speelde een uitstekende wedstrijd, het moet ook wel gezegd worden. De doelman van de thuisploeg liet zich nog vangen aan een kopstoot en kreeg de rode kaart van de scheids. Wat later mocht Kevin Paenen nog invallen en kreeg hij meteen een serieuze tik in de rug. Hij ging neer en nadien werd er niet meer gevoetbald. Een overwinning, de tweede vijftien op vijftien. Josse gaat mee naar Londen en volgende week een promotiewedstrijd. Wat. Een. Seizoen. Merci coach!
Spektakel, maar wij zijn PSG niet
Nog nooit is er een ploeg in geslaagd om een voorsprong van vijf doelpunten in één wedstrijd ongedaan te maken, maar sinds Barcelona - PSG weten we dat alles mogelijk is in het spelletje. En dus werd het even spannend, toen Harrows terug in de wedstrijd leek te komen.
Na drie speeldagen zonder een wedstrijdminuut moest Rood-Wit vol aan de bak tegen Harrows, een ploeg waartegen de thuisploeg in Brasschaat ging verliezen. De bezoekers konden, mits winst, de titel pakken en dus waren ook zij gebrand op een goeie uitslag. Rood-Wit-coach Stephan kon rekenen op zijn voltallige ploeg. De bezoekers misten een sleutelpion op het middenveld en dat was ook te merken bij verloop van match.
Want de bezoekers begonnen wel goed aan de wedstrijd, maar kansen werden niet afgemaakt. Tony, die terug in de ploeg kwam, hield zijn manschappen scherp. Aan de overkant was het bij de eerste kans meteen raak. Lotfi werd in de rug geduwd in de zestien: strafschop. Hij zette de strafschop ook zelf om: 1-0. Meteen daarna stuurde de topschutter zijn spitsbroeder weg. De doelman kwam uit en Kenny werkte het af: 2-0 na twintig minuten spelen.
Het kon haast niet meer mislopen, maar langs de lijn klonk het al ‘dit houden we niet.’ De thuisploeg werkte wel de kansen af aan honderd procent. Bij een lange bal kwam doelman Stoops uit, Kenny ontfutselde de bal van de Harrows-doelman en legde de bal tegen de touwen. Een knap doelpunt zoals je ze zelden ziet op de velden, 3-0. Ongeloof en spelers tegen de grond van Harrows. Die titel, het zou niet voor vandaag worden.
Want het werd nog een pakje erger voor de bezoekers. De thuisploeg bleef afwerken aan honderd procent. Een vrije trap van Rodney ging over het hoofd van Bart Fredrickx tegen de touwen. Zo stonden de bezoekers op ruime achterstand, het was huilen met de pet op. “Jullie spelen goed voetbal”, klonk het dan bij het fluitsignaal. Al hielden de spelers zelf wel de voetjes op de grond: ‘Het is nog niet gespeeld.
Maar als je dan net na de rust op een geruststellende 5-0 komt, dan is het wel gespeeld. Kenny vond zijn spitsbroeder Lotfi en de forfait-cijfers stonden op het bord. De thuisploeg liet het wat belopen, al was er nog een uitstekende mogelijkheid voor Rodney, toen die diep werd gestuurd. Zijn schot strandde tegen de paal. Een zucht van opluchting weerklonk van de bank van Harrows. 6-0, neen, dan hadden ze het hoofd zeker laten hangen.
De controle was van de thuisploeg, al kregen de bezoekers wel een paar goeie kansen om de spanning enigszins in de wedstrijd te brengen. Doelman Tony stond op zijn oude vertrouwde niveau te keepen. De beslissing om naar de derde ploeg te gaan, heeft wonderen gedaan in het hoofd van de doelman. Toch was het nog even opletten voor de nummer één van de reeks. Een lichte strafschop werd geblazen zo’n twintig minuten voor tijd.
Doelman Stoops zette de elfmeter om, een kleine stilte ging door het Rood-Witte legioen. Zou hen hetzelfde overkomen als PSG? Een vrije trap later sloeg de spanning weer toe. Een raket van ruim dertig meter ging los in de kruising. 5-2, zou het dan toch nog? Wanneer dan nog Ahmed (helemaal leeggelopen) en Rodney naar de kant moesten, werd het nog even heel spannend. Al waren de invallers wel van een uitstekend niveau.
Met nog tien minuten op de klok voelde Harrows dat er nog wel wat mogelijk was, al wilden ze liever dat de wedstrijd afgefloten werd. Rood-Wit deed alles om de 5-2 over de streep te trekken en in de toegevoegde tijd kreeg invaller Wesley nog een goeie kans. Hij schoot in de handen van de doelman. Meteen daarna floot de scheidsrechter naar de geschiedenisboeken. Rood-Wit heeft volgende week aan één punt genoeg om promotiewedstrijden af te dwingen. Wie had dat gedacht bij het begin van het seizoen?
Na drie speeldagen zonder een wedstrijdminuut moest Rood-Wit vol aan de bak tegen Harrows, een ploeg waartegen de thuisploeg in Brasschaat ging verliezen. De bezoekers konden, mits winst, de titel pakken en dus waren ook zij gebrand op een goeie uitslag. Rood-Wit-coach Stephan kon rekenen op zijn voltallige ploeg. De bezoekers misten een sleutelpion op het middenveld en dat was ook te merken bij verloop van match.
Want de bezoekers begonnen wel goed aan de wedstrijd, maar kansen werden niet afgemaakt. Tony, die terug in de ploeg kwam, hield zijn manschappen scherp. Aan de overkant was het bij de eerste kans meteen raak. Lotfi werd in de rug geduwd in de zestien: strafschop. Hij zette de strafschop ook zelf om: 1-0. Meteen daarna stuurde de topschutter zijn spitsbroeder weg. De doelman kwam uit en Kenny werkte het af: 2-0 na twintig minuten spelen.
Het kon haast niet meer mislopen, maar langs de lijn klonk het al ‘dit houden we niet.’ De thuisploeg werkte wel de kansen af aan honderd procent. Bij een lange bal kwam doelman Stoops uit, Kenny ontfutselde de bal van de Harrows-doelman en legde de bal tegen de touwen. Een knap doelpunt zoals je ze zelden ziet op de velden, 3-0. Ongeloof en spelers tegen de grond van Harrows. Die titel, het zou niet voor vandaag worden.
Want het werd nog een pakje erger voor de bezoekers. De thuisploeg bleef afwerken aan honderd procent. Een vrije trap van Rodney ging over het hoofd van Bart Fredrickx tegen de touwen. Zo stonden de bezoekers op ruime achterstand, het was huilen met de pet op. “Jullie spelen goed voetbal”, klonk het dan bij het fluitsignaal. Al hielden de spelers zelf wel de voetjes op de grond: ‘Het is nog niet gespeeld.
Maar als je dan net na de rust op een geruststellende 5-0 komt, dan is het wel gespeeld. Kenny vond zijn spitsbroeder Lotfi en de forfait-cijfers stonden op het bord. De thuisploeg liet het wat belopen, al was er nog een uitstekende mogelijkheid voor Rodney, toen die diep werd gestuurd. Zijn schot strandde tegen de paal. Een zucht van opluchting weerklonk van de bank van Harrows. 6-0, neen, dan hadden ze het hoofd zeker laten hangen.
De controle was van de thuisploeg, al kregen de bezoekers wel een paar goeie kansen om de spanning enigszins in de wedstrijd te brengen. Doelman Tony stond op zijn oude vertrouwde niveau te keepen. De beslissing om naar de derde ploeg te gaan, heeft wonderen gedaan in het hoofd van de doelman. Toch was het nog even opletten voor de nummer één van de reeks. Een lichte strafschop werd geblazen zo’n twintig minuten voor tijd.
Doelman Stoops zette de elfmeter om, een kleine stilte ging door het Rood-Witte legioen. Zou hen hetzelfde overkomen als PSG? Een vrije trap later sloeg de spanning weer toe. Een raket van ruim dertig meter ging los in de kruising. 5-2, zou het dan toch nog? Wanneer dan nog Ahmed (helemaal leeggelopen) en Rodney naar de kant moesten, werd het nog even heel spannend. Al waren de invallers wel van een uitstekend niveau.
Met nog tien minuten op de klok voelde Harrows dat er nog wel wat mogelijk was, al wilden ze liever dat de wedstrijd afgefloten werd. Rood-Wit deed alles om de 5-2 over de streep te trekken en in de toegevoegde tijd kreeg invaller Wesley nog een goeie kans. Hij schoot in de handen van de doelman. Meteen daarna floot de scheidsrechter naar de geschiedenisboeken. Rood-Wit heeft volgende week aan één punt genoeg om promotiewedstrijden af te dwingen. Wie had dat gedacht bij het begin van het seizoen?
"Je komt naar hier om te voetballen"
Na de nul op zes wilde Rood-Wit reageren op het veld tegen Alberta Schilde. Het mocht echter niet baten, de bezoekers lieten zich een derde keer vangen aan het forfait-beestje. Daardoor hebben ze nu een algemene forfait te pakken. Dat betekent dat er volgende week niet gespeeld wordt door de eerste ploeg.
Het was al een hele week afwachten: zouden ze spelen of zouden ze niet spelen. Uiteindelijk beslisten zeven jongens: we willen voetballen, aangevuld met een paar van de tweede ploeg. Die zagen het echter niet zitten, waardoor de bezoekers rechtsomkeer maakten en vertrokken. Ondertussen stonden onze jongens wel allemaal klaar om er iets van te maken op het veld, maar gespeeld werd er niet. Daarop trok zowat iedereen terug richting kleedkamer op één iemand na. Mathias dacht er een doorgedreven training van te maken.
"We hebben twee weken op rij verloren en we wilden dat goed maken. Qua punten doen we dat, maar ons matchritme is wel weg", zei Imad voor onze microfoon. Eénzelfde geluid klonk het bij Yannick. "Je komt naar hier om te voetballen. Het is jammer dat de tegenstander niet met genoeg spelers is." Lotfi was echter zelfverzekerd en wist waarom de bezoekers forfait gaven. "Ik voelde een paar doelpunten in mijn rechtervoet zitten."
Bij Alberta Schilde wilden ze liever niet reageren voor de microfoon, maar daar vonden ze het ook jammer dat er niet werd gevoetbald. Nu ja, er gingen conclusies uit getrokken worden, zei de afgevaardigde van de bezoekers. Door de forfait van hen, de derde op rij en de vierde over gans het seizoen, betekent dat er volgende week ook niet gevoetbald zal worden door de eerste ploeg. De coach kan echter wel beslissen om sommige jongens naar de andere twee ploegen te sturen.
Het was al een hele week afwachten: zouden ze spelen of zouden ze niet spelen. Uiteindelijk beslisten zeven jongens: we willen voetballen, aangevuld met een paar van de tweede ploeg. Die zagen het echter niet zitten, waardoor de bezoekers rechtsomkeer maakten en vertrokken. Ondertussen stonden onze jongens wel allemaal klaar om er iets van te maken op het veld, maar gespeeld werd er niet. Daarop trok zowat iedereen terug richting kleedkamer op één iemand na. Mathias dacht er een doorgedreven training van te maken.
"We hebben twee weken op rij verloren en we wilden dat goed maken. Qua punten doen we dat, maar ons matchritme is wel weg", zei Imad voor onze microfoon. Eénzelfde geluid klonk het bij Yannick. "Je komt naar hier om te voetballen. Het is jammer dat de tegenstander niet met genoeg spelers is." Lotfi was echter zelfverzekerd en wist waarom de bezoekers forfait gaven. "Ik voelde een paar doelpunten in mijn rechtervoet zitten."
Bij Alberta Schilde wilden ze liever niet reageren voor de microfoon, maar daar vonden ze het ook jammer dat er niet werd gevoetbald. Nu ja, er gingen conclusies uit getrokken worden, zei de afgevaardigde van de bezoekers. Door de forfait van hen, de derde op rij en de vierde over gans het seizoen, betekent dat er volgende week ook niet gevoetbald zal worden door de eerste ploeg. De coach kan echter wel beslissen om sommige jongens naar de andere twee ploegen te sturen.
Een collectieve offday
KFC Rood-Wit heeft vandaag opnieuw verloren. Nul op zes, het is de eerste keer onder coach Stephan dat het zo'n mindere periode meemaakt. "Maar volgende week gaan we terug voor de drie punten", klinkt het in koor.
Rood-Wit verloor vorige week niet alleen van Bariton, de mogelijke titelaspiraties die er waren, werden meteen de kop ingedrukt. Het kreeg wel een andere leuke opdracht. Met vijftien op vijftien ging kapitein Christophe Joossens mee naar Londen. Daar werd dus voor gespeeld. Coach Stephan Roelants kende personeelsproblemen. Kenny Massart (geblesseerd) was er niet bij. Hij werd vervangen door Youssef in de basis.
Het was voor de bezoekers uit Wilrijk een moeilijke wedstrijd. De thuisploeg stond zeven punten achter op Rood-Wit en dat wilden ze graag verkleinen. Maar al snel botste het op een ijzersterke Rodney, die goed druk ging zetten. Via een voet van een speler van de thuisploeg ging de bal tegen de touwen. De snelle voorsprong stond op het bord. De bezoekers wilden graag doorgaan met wat het bezig was, op die twee zure nederlagen na.
Maar het was echt niet gemakkelijk tegen SAVA. De thuisploeg kreeg een paar flinke mogelijkheden om op gelijke hoogte te komen. De counters kwamen er ook nauwelijks uit. Lotfi zat niet in de wedstrijd en de bezoekers ontsnapten. De zenuwachtigheid nam toe aan de zijlijn. Het zou toch weer niet prijs zijn voor de bezoekers? Neen hoor, plots ging Rodney door en trapte hij het leer tegen de touwen. Je voelde hem denken: ‘een wedstrijdje? SAVA’.
Rood-Wit was met een dubbele voorsprong op weg om een nieuwe driepunter te pakken, maar het bleef opletten voor de bezoekers. De thuisploeg bleef aandringen en het leverde ook een doelpunt op. De 1-2 vlak voor de rust bleek voldoende voor de thuisploeg om er genoeg motivatie uit te puren. Rood-Wit moest op zoek naar zichzelf, want het liep voor geen meter bij de bezoekers. SAVA ging met die kleine achterstand de kleedkamers opzoeken.
Na de pauze was het allemaal minder voor de bezoekers. Bart Fredrickx viel op het middenveld geblesseerd uit en alles viel als een pudding in elkaar. De debuterende Gianni werd een rij vooruit geschoven en Yannis werd in de ploeg gedropt. Het moest beteren. De coach werd aan de lijn zenuwachtig en sprak de profetische woorden: ‘dit houden we niet vol.’ Hij zou later in de wedstrijd nog gelijk krijgen ook.
SAVA bleef aandringen, het zette zowat alles op alles en ging vol in het offensief. Mathias moest zich nog een paar keer tonen, al kende het ook wat geluk bij de afwerking van de thuisploeg. Die liet het bij momenten afweten. Anders stond Rood-Wit al vroeger op achterstand. Iets na het uur was het toch prijs voor de thuisploeg. Heerlijk getik door de verdediging en de gelijkmaker werd gevierd. De bal in de hand richting middenstip. Er zat nog meer in.
De thuisploeg bleef drukken, maar langs de andere kant kreeg Rood-Wit bij een gelijke stand een paar enorme mogelijkheden om in de slotfase de wedstrijd dan toch naar hun kant toe te trekken. Scoren lukte echter niet. Lotfi miste een paar goeie kansen. Josse ramde een corner hoog over het doel en ook Maxim toonde zich een paar keer. Allemaal zonder succes en dus leek het op een gelijkspel te eindigen. Een punt te veel voor Rood-Wit.
En in de absolute slotfase ging de bal nog op de stip. Een ongelukkige fase van Nick waarbij de bal via z’n been tegen de arm ging. De scheids gaf strafschop. SAVA bleef koelbloedig en trapte binnen. Nadien waren er nog een paar pogingen van de bezoekers om alsnog een punt uit de brand te slepen, maar het mocht niet meer baten. Rood-Wit mag zijn titeldromen nu helemaal opbergen. Top-vijf wordt door deze nederlaag plots weer heel spannend.
Rood-Wit verloor vorige week niet alleen van Bariton, de mogelijke titelaspiraties die er waren, werden meteen de kop ingedrukt. Het kreeg wel een andere leuke opdracht. Met vijftien op vijftien ging kapitein Christophe Joossens mee naar Londen. Daar werd dus voor gespeeld. Coach Stephan Roelants kende personeelsproblemen. Kenny Massart (geblesseerd) was er niet bij. Hij werd vervangen door Youssef in de basis.
Het was voor de bezoekers uit Wilrijk een moeilijke wedstrijd. De thuisploeg stond zeven punten achter op Rood-Wit en dat wilden ze graag verkleinen. Maar al snel botste het op een ijzersterke Rodney, die goed druk ging zetten. Via een voet van een speler van de thuisploeg ging de bal tegen de touwen. De snelle voorsprong stond op het bord. De bezoekers wilden graag doorgaan met wat het bezig was, op die twee zure nederlagen na.
Maar het was echt niet gemakkelijk tegen SAVA. De thuisploeg kreeg een paar flinke mogelijkheden om op gelijke hoogte te komen. De counters kwamen er ook nauwelijks uit. Lotfi zat niet in de wedstrijd en de bezoekers ontsnapten. De zenuwachtigheid nam toe aan de zijlijn. Het zou toch weer niet prijs zijn voor de bezoekers? Neen hoor, plots ging Rodney door en trapte hij het leer tegen de touwen. Je voelde hem denken: ‘een wedstrijdje? SAVA’.
Rood-Wit was met een dubbele voorsprong op weg om een nieuwe driepunter te pakken, maar het bleef opletten voor de bezoekers. De thuisploeg bleef aandringen en het leverde ook een doelpunt op. De 1-2 vlak voor de rust bleek voldoende voor de thuisploeg om er genoeg motivatie uit te puren. Rood-Wit moest op zoek naar zichzelf, want het liep voor geen meter bij de bezoekers. SAVA ging met die kleine achterstand de kleedkamers opzoeken.
Na de pauze was het allemaal minder voor de bezoekers. Bart Fredrickx viel op het middenveld geblesseerd uit en alles viel als een pudding in elkaar. De debuterende Gianni werd een rij vooruit geschoven en Yannis werd in de ploeg gedropt. Het moest beteren. De coach werd aan de lijn zenuwachtig en sprak de profetische woorden: ‘dit houden we niet vol.’ Hij zou later in de wedstrijd nog gelijk krijgen ook.
SAVA bleef aandringen, het zette zowat alles op alles en ging vol in het offensief. Mathias moest zich nog een paar keer tonen, al kende het ook wat geluk bij de afwerking van de thuisploeg. Die liet het bij momenten afweten. Anders stond Rood-Wit al vroeger op achterstand. Iets na het uur was het toch prijs voor de thuisploeg. Heerlijk getik door de verdediging en de gelijkmaker werd gevierd. De bal in de hand richting middenstip. Er zat nog meer in.
De thuisploeg bleef drukken, maar langs de andere kant kreeg Rood-Wit bij een gelijke stand een paar enorme mogelijkheden om in de slotfase de wedstrijd dan toch naar hun kant toe te trekken. Scoren lukte echter niet. Lotfi miste een paar goeie kansen. Josse ramde een corner hoog over het doel en ook Maxim toonde zich een paar keer. Allemaal zonder succes en dus leek het op een gelijkspel te eindigen. Een punt te veel voor Rood-Wit.
En in de absolute slotfase ging de bal nog op de stip. Een ongelukkige fase van Nick waarbij de bal via z’n been tegen de arm ging. De scheids gaf strafschop. SAVA bleef koelbloedig en trapte binnen. Nadien waren er nog een paar pogingen van de bezoekers om alsnog een punt uit de brand te slepen, maar het mocht niet meer baten. Rood-Wit mag zijn titeldromen nu helemaal opbergen. Top-vijf wordt door deze nederlaag plots weer heel spannend.
Het mocht niet zijn
Mede door eigen fouten en door anderen heeft Rood-Wit vandaag nog eens kennis gemaakt met de nederlaag. Opvallend daarbij: als coach verloor Stephan drie keer, alle drie in eigen huis. "Dat zou niet mogen", klonk hij achteraf.
Rood-Wit ging in november makkelijk winnen op Bariton. Daar sprak de voorzitter de nu al legendarische woorden: “Vijftien op vijftien en ik geef een vat.” Ondertussen is het februari, kent Bariton een goeie periode met zes op negen. Vanmiddag namen de mannen uit Lille het op tegen Rood-Wit, dat opnieuw op weg was naar een vijftien op vijftien. Daarvoor was winst nodig tegen Bariton. Het is echter onduidelijk of de voorzitter opnieuw zijn portefeuille open trekt.
Rood-Wit begon erg goed aan de eerste helft, al was ook uitkijken naar de nieuwe Bariton-ploeg. Een paar gezichten deden ook mee in de heenwedstrijd, voor de rest leek het een nieuwe ploeg. Ze wilde graag doorgaan op hun elan en probeerden Matthias het vuur aan de schenen te leggen. Telkens zonder succes. Een paar keer moest de doelman wel gepast ingrijpen zoals bijvoorbeeld die ene keer dat de verdediging niet echt stond op te letten. Matthias deed dat wel.
Aan de overkant was het moeilijk om aan een kans te geraken. Kenny en Lotfi vonden elkaar nauwelijks, anders dan wanneer ze elkaar vinden met de ogen toe. Imad probeerde het een keer vanop afstand, zijn schot ging een meter naast de verkeerde kant van de paal. Aan de overkant was het weer gevaarlijk, maar weer stond Matthias pal. De doelman wilde graag nog eens de nul houden vandaag. Rood-Wit kende een moeilijke middag.
Maar de eerste helft werd wel nog afgesloten met een doelpunt van Lotfi, zijn 21e. Een voorzet waaide aan de tweede paal en daar kopte onze topschutter het leer tegen de touwen. Een doelpunt dat hem weer wat dichter bij de topschutterstitel brengt. Rood-Wit kreeg nog een goeie mogelijkheid op 2-0 voor de rust, maar de doelman van Bariton liet zich niet meer verrassen. Rood-Wit kende een moeilijke eerste helft, al ging het wel met een voorsprong richting kleedkamers.
Na de pauze werd al snel duidelijk dat het geen gewone match zou blijven. Bariton zou er immers alles aan doen om de wedstrijd te winnen. Het kreeg met de nadruk op kreeg, een strafschop tegen na een betwistbare trekfout. Matthias hield toen de Rood-Witte troepen op voorsprong, maar wat later zou de gelijkmaker wel tegen de netten gaan na een corner die bleef hangen. De bordjes in evenwicht, de wedstrijd kon helemaal opnieuw beginnen.
Maar dan moest de scheids zijn gloriemoment nog even komen. Weer een betwistbare fase die hij in het nadeel van Rood-Wit floot en het hek was van de dam. Nick ging om uitleg vragen en kreeg een gele kaart en als hij dan vroeg waarom, kreeg hij prompt een tweede gele kaart. De frustraties liepen op. Ook Rodney kreeg een gele prent, zijn vierde van het seizoen. Nochtans was het een hele faire wedstrijd, de scheids koos echter voor de hoofdrol.
In het vervolg van de partij probeerde Rood-Wit wel enkele keren de rug te rechten, maar het mocht niet baten. Maxim werd aan de rand van de zestien neergehaald: niets aan de hand. Aan de overkant ging een vrije trap wél tegen de touwen nadat hij eerst bleef hangen. Het is vreemd hoe een balletje kan rollen. Zeker ook wanneer er weer een fout in de zestien werd gefloten, maar de scheids de bal buiten de zestien legde. Neen, tegen twaalf man kan je gewoon niet winnen.
Bariton heeft in de slotfase echter nog genoeg mogelijkheden gekregen om de wedstrijd helemaal af te maken, maar Matthias stond goed te keepen deze keer. De frustraties op het veld namen toe en ook aan de zijlijn kookten de potjes over. Opnieuw een wedstrijd zoals tegen Leugenberg hier thuis, opnieuw een nederlaag. Rood-Wit blijft steken op een twaalf op vijftien, terwijl Bariton de opmars verder zet met nu al negen punten op twaalf na de winterstop. Met een kleine dank richting scheids.
Rood-Wit ging in november makkelijk winnen op Bariton. Daar sprak de voorzitter de nu al legendarische woorden: “Vijftien op vijftien en ik geef een vat.” Ondertussen is het februari, kent Bariton een goeie periode met zes op negen. Vanmiddag namen de mannen uit Lille het op tegen Rood-Wit, dat opnieuw op weg was naar een vijftien op vijftien. Daarvoor was winst nodig tegen Bariton. Het is echter onduidelijk of de voorzitter opnieuw zijn portefeuille open trekt.
Rood-Wit begon erg goed aan de eerste helft, al was ook uitkijken naar de nieuwe Bariton-ploeg. Een paar gezichten deden ook mee in de heenwedstrijd, voor de rest leek het een nieuwe ploeg. Ze wilde graag doorgaan op hun elan en probeerden Matthias het vuur aan de schenen te leggen. Telkens zonder succes. Een paar keer moest de doelman wel gepast ingrijpen zoals bijvoorbeeld die ene keer dat de verdediging niet echt stond op te letten. Matthias deed dat wel.
Aan de overkant was het moeilijk om aan een kans te geraken. Kenny en Lotfi vonden elkaar nauwelijks, anders dan wanneer ze elkaar vinden met de ogen toe. Imad probeerde het een keer vanop afstand, zijn schot ging een meter naast de verkeerde kant van de paal. Aan de overkant was het weer gevaarlijk, maar weer stond Matthias pal. De doelman wilde graag nog eens de nul houden vandaag. Rood-Wit kende een moeilijke middag.
Maar de eerste helft werd wel nog afgesloten met een doelpunt van Lotfi, zijn 21e. Een voorzet waaide aan de tweede paal en daar kopte onze topschutter het leer tegen de touwen. Een doelpunt dat hem weer wat dichter bij de topschutterstitel brengt. Rood-Wit kreeg nog een goeie mogelijkheid op 2-0 voor de rust, maar de doelman van Bariton liet zich niet meer verrassen. Rood-Wit kende een moeilijke eerste helft, al ging het wel met een voorsprong richting kleedkamers.
Na de pauze werd al snel duidelijk dat het geen gewone match zou blijven. Bariton zou er immers alles aan doen om de wedstrijd te winnen. Het kreeg met de nadruk op kreeg, een strafschop tegen na een betwistbare trekfout. Matthias hield toen de Rood-Witte troepen op voorsprong, maar wat later zou de gelijkmaker wel tegen de netten gaan na een corner die bleef hangen. De bordjes in evenwicht, de wedstrijd kon helemaal opnieuw beginnen.
Maar dan moest de scheids zijn gloriemoment nog even komen. Weer een betwistbare fase die hij in het nadeel van Rood-Wit floot en het hek was van de dam. Nick ging om uitleg vragen en kreeg een gele kaart en als hij dan vroeg waarom, kreeg hij prompt een tweede gele kaart. De frustraties liepen op. Ook Rodney kreeg een gele prent, zijn vierde van het seizoen. Nochtans was het een hele faire wedstrijd, de scheids koos echter voor de hoofdrol.
In het vervolg van de partij probeerde Rood-Wit wel enkele keren de rug te rechten, maar het mocht niet baten. Maxim werd aan de rand van de zestien neergehaald: niets aan de hand. Aan de overkant ging een vrije trap wél tegen de touwen nadat hij eerst bleef hangen. Het is vreemd hoe een balletje kan rollen. Zeker ook wanneer er weer een fout in de zestien werd gefloten, maar de scheids de bal buiten de zestien legde. Neen, tegen twaalf man kan je gewoon niet winnen.
Bariton heeft in de slotfase echter nog genoeg mogelijkheden gekregen om de wedstrijd helemaal af te maken, maar Matthias stond goed te keepen deze keer. De frustraties op het veld namen toe en ook aan de zijlijn kookten de potjes over. Opnieuw een wedstrijd zoals tegen Leugenberg hier thuis, opnieuw een nederlaag. Rood-Wit blijft steken op een twaalf op vijftien, terwijl Bariton de opmars verder zet met nu al negen punten op twaalf na de winterstop. Met een kleine dank richting scheids.
Weer een overwinning
De tegenstander even kietelen en daarna zelf vlotjes aan de haal gaan met de drie punten. Rood-Wit denkt eraan om vanaf volgende week de tegenstander met een doelpunt voorsprong aan de wedstrijd te laten beginnen. Bariton is de volgende tegenstander.
Daags na de Crazy Show wilde Rood-Wit verder op het elan waar het al weken op teert. Een vierde opeenvolgende zege was noodzakelijk om de voeling met de topploegen in de reeks niet te verliezen. Onze coach rekende daarbij op zijn ‘droomdefensie’. En verder experimenteerde hij op het middenveld want zowel Imad (geschorst) als Bart (geblesseerd) waren er niet bij. De tweede ploeg heeft weer even geholpen, waarvoor dank.
De droomdefensie van onze coach, met Nick, Wesley, leider Jarrith en Josse, stond in de beginfase op lome benen. Kansen kwamen aanvliegen voor de thuisploeg. Eéntje waaide binnen, een voorzet werd makkelijk tegen de touwen gewerkt. Eén week geleden deed Rood-Wit exact hetzelfde op het veld van Kiel-Johnnyboys. Daar zette het de achterstand nog voor de rust helemaal om: 1-2 bij het fluitsignaal.
Dat gebeurde ook nu weer. Youssef stuurde Kenny, randje buitenspel, richting doelman. De man van dertien doelpunten werd onterecht afgevlagd. Meteen wat later verstuurde Youssef wel een goeie bal en Ahmed ging lopen. De middenvelder, die op Brasschaat deel uitmaakte van het experiment zonder Bart en Imad, ging lopen en het werd ook afgemaakt. Tot grote vreugde van op de bank.
“Op mij moet je vandaag niet rekenen voor doelpunten”, klonk Lotfi voor de wedstrijd. Een heel andere taal klonk het nadien. “Ik scoor altijd”, zei hij stoer. Hij hield alvast woord want met een ferme knal zorgde hij voor de 1-2. Een doelpunt dat de thuisploeg niet wilde geloven, het duurde tot aan het fluitsignaal van de rust dat het pas op het bord kwam. Rusten deed Rood-Wit dus met een kleine voorsprong.
Het was opletten op de aanvallen van Brasschaat, maar steevast zat er nog een verdediger tussen. Het moet gezegd worden, ook in doel staat er een muur tegenwoordig. Soms zie je een doelman met tussenpauze reddingen doen, maar wat Mathias Da Silva deed, deed zelfs twijfelen of Courtois niet één wedstrijd in ons doel stond. Vijf keer in één fase hield hij Brasschaat van de gelijkmaker. Maar daarna zat het spel op de wagen.
Een tackle van Tarik deed alle stof opwaaien. Daarna ging het razendsnel. Rodney ging voor de bal staan, ontving een kop-tegen-kop duel en kreeg een ferme duw te verwerken. Van de drie spelers die in het akkefietje betrokken waren, kregen er twee rood, waaronder de man die niets gedaan had. Hij kreeg achteraf een gele kaart, wat nog te veel is. Het aandeel van de winger is net zoveel als de sero, sero sero sero sero sero sero sero sero cinqo van Contador.
Ondanks de man minder bleef Rood-Wit wél aanvallen. Het leverde een vreemd doelpunt op. Een pass achteruit door de verdediging belandde in het doel van de eigen partij. Een eigen doelpunt van het zuiverste soort. Neen, Rood-Wit werd geholpen door de thuisploeg. Ook al moesten die met negen verder na een zware tackle op Maxim. Stephan keek van op de bank gestresseerd toe: hij moest zich toch niet klaarmaken om in te vallen?
De bezoekers lieten het na om de score verder uit te diepen en de thuisploeg bleef kansen zoeken op de aansluitingstreffer. Die leek er ook te komen. Er was een zuivere handspel in minuut 89 in de eigen zestien meter. De scheids stond echter op de rug te kijken en zag het helemaal niet. Tot grote woede van Brasschaat. In de toegevoegde tijd probeerden ze nog, dichterbij kwamen ze niet meer. Zo blijft Rood-Wit ongeslagen in het nieuwe jaar en heeft het opnieuw een vijftien op vijftien in het vizier.
Daags na de Crazy Show wilde Rood-Wit verder op het elan waar het al weken op teert. Een vierde opeenvolgende zege was noodzakelijk om de voeling met de topploegen in de reeks niet te verliezen. Onze coach rekende daarbij op zijn ‘droomdefensie’. En verder experimenteerde hij op het middenveld want zowel Imad (geschorst) als Bart (geblesseerd) waren er niet bij. De tweede ploeg heeft weer even geholpen, waarvoor dank.
De droomdefensie van onze coach, met Nick, Wesley, leider Jarrith en Josse, stond in de beginfase op lome benen. Kansen kwamen aanvliegen voor de thuisploeg. Eéntje waaide binnen, een voorzet werd makkelijk tegen de touwen gewerkt. Eén week geleden deed Rood-Wit exact hetzelfde op het veld van Kiel-Johnnyboys. Daar zette het de achterstand nog voor de rust helemaal om: 1-2 bij het fluitsignaal.
Dat gebeurde ook nu weer. Youssef stuurde Kenny, randje buitenspel, richting doelman. De man van dertien doelpunten werd onterecht afgevlagd. Meteen wat later verstuurde Youssef wel een goeie bal en Ahmed ging lopen. De middenvelder, die op Brasschaat deel uitmaakte van het experiment zonder Bart en Imad, ging lopen en het werd ook afgemaakt. Tot grote vreugde van op de bank.
“Op mij moet je vandaag niet rekenen voor doelpunten”, klonk Lotfi voor de wedstrijd. Een heel andere taal klonk het nadien. “Ik scoor altijd”, zei hij stoer. Hij hield alvast woord want met een ferme knal zorgde hij voor de 1-2. Een doelpunt dat de thuisploeg niet wilde geloven, het duurde tot aan het fluitsignaal van de rust dat het pas op het bord kwam. Rusten deed Rood-Wit dus met een kleine voorsprong.
Het was opletten op de aanvallen van Brasschaat, maar steevast zat er nog een verdediger tussen. Het moet gezegd worden, ook in doel staat er een muur tegenwoordig. Soms zie je een doelman met tussenpauze reddingen doen, maar wat Mathias Da Silva deed, deed zelfs twijfelen of Courtois niet één wedstrijd in ons doel stond. Vijf keer in één fase hield hij Brasschaat van de gelijkmaker. Maar daarna zat het spel op de wagen.
Een tackle van Tarik deed alle stof opwaaien. Daarna ging het razendsnel. Rodney ging voor de bal staan, ontving een kop-tegen-kop duel en kreeg een ferme duw te verwerken. Van de drie spelers die in het akkefietje betrokken waren, kregen er twee rood, waaronder de man die niets gedaan had. Hij kreeg achteraf een gele kaart, wat nog te veel is. Het aandeel van de winger is net zoveel als de sero, sero sero sero sero sero sero sero sero cinqo van Contador.
Ondanks de man minder bleef Rood-Wit wél aanvallen. Het leverde een vreemd doelpunt op. Een pass achteruit door de verdediging belandde in het doel van de eigen partij. Een eigen doelpunt van het zuiverste soort. Neen, Rood-Wit werd geholpen door de thuisploeg. Ook al moesten die met negen verder na een zware tackle op Maxim. Stephan keek van op de bank gestresseerd toe: hij moest zich toch niet klaarmaken om in te vallen?
De bezoekers lieten het na om de score verder uit te diepen en de thuisploeg bleef kansen zoeken op de aansluitingstreffer. Die leek er ook te komen. Er was een zuivere handspel in minuut 89 in de eigen zestien meter. De scheids stond echter op de rug te kijken en zag het helemaal niet. Tot grote woede van Brasschaat. In de toegevoegde tijd probeerden ze nog, dichterbij kwamen ze niet meer. Zo blijft Rood-Wit ongeslagen in het nieuwe jaar en heeft het opnieuw een vijftien op vijftien in het vizier.
Komt er een nieuw vat?
Nieuwe zondag, nieuwe overwinning. Als Wout Van Aert wegrijdt van Mathieu Van Der Poel, zo doet ook Rood-Wit het op het veld. Van de ene overwinning naar de andere. "Dit doet meer deugd dan eender welke zege", klonk een superblije Kenny Massart.
Een wedstrijd tegen Kiel Johnnyboys kondigt zich altijd aan als moeilijk. Kenny Massart weet er alles van. Ondanks de voorbije twee zeges knaagde er toch iets bij hem. In de eerste wedstrijd werd hij na twintig minuten van het veld getrapt. Een wedstrijd later kreeg hij rood en moest hij in de slotfase bibberend toekijken. Hij kreeg van Stephan doelpuntenmaker Lotfi naast zich. Beide heren zijn samen goed voor ruim drie vierde van de Rood-Witte doelpunten. Zelf stond de trainer centraal achterin.
Rood-Wit begon zwak aan de partij en dat loonde na drie minuten al in een doelpunt. Kiel voelde een makkelijke middag aankomen, maar was dat even verkeerd gedacht. De bezoekers probeerden de rug te rechten, maar het was moeilijk tegen een goed-opzittend Kiel. De Johnnyboys kwamen er steevast iets te makkelijk door, voor de Wilrijkenaren was het zoeken. Openingen werden nauwelijks gevonden. Lotfi en Kenny probeerden het wel, het lukte echter niet meteen.
Pas op het half uur was de achterstand rechtgezet. Kenny stuurde Lotfi diep en het spitsenduo zorgde zo voor de gelijkmaker. Alle zorgen van zich afgegooid en vol aan de bak voor een nieuwe overwinning. Meteen daarna kreeg Rood-WIt nog een vrije trap mee. Rodney stuurde de bal voor doel. Jackson kopte de voorsprong tegen de touwen. Eerder liet hij zich al opvallen door enkele hakjes en gallery play met ploeggenoten. Met het Kiel werd gedold.
Met de kleine voorsprong op het bord trok Rood-Wit richting kleedkamers. "Let op voor die jongens, want die gaan van bij de start meteen drukken", klonk het als een waarschuwing. Voor de bezoekers was het wachten wat de thuisploeg ging doen tijdens de rust. Er werd ook gewisseld, want Stephan had immers al bij de derde ploeg een helft gespeeld. Jong veulen Yannis Papanikitas stond ook al negentig minuten op het veld en hier werd hij na twintig minuten in de ploeg gedropt. Ook Wesley kwam in de ploeg.
Het werd ook de waarheid. Kiel wilde meteen op zoek naar de gelijkmaker, Mathias zat echter overal goed tussen. De doelman liet zich niet meer verrassen door de jongens van de thuisploeg. Meer zelfs, ze kregen het deksel op de neus. Rodney ging op de flank aan het lopen. Hij nam een verdediger in zijn zog mee, maar liet die niet meer terugkomen. Even leek het erop dat de man een fout zou maken, dat kwam er echter niet van. Oog in oog met de doelman faalde de Griek niet. Vanwaar zou hij dat torinstinct toch hebben?
Met de 1-3 op het bord leken de punten ook binnen. Maar definitief was dat allemaal niet, want als Kiel één doelpuntje zou maken, zou het weer spannend worden. En de scheidsrechter zou er immers alles aan doen om de thuisploeg te laten zegevieren. "We moeten daar niet al te veel over praten, maar hij was van een zwak niveau vandaag", klonk het langs Rood-Witte zijde. De kansen bleven voor de thuisploeg komen, de spanning nam toe. Zowel op als naast het veld. De sfeer werd grimmig.
En met die grimmige sfeer ging Kiel op zoek naar een nieuw doelpunt, een aansluitingstreffer die de spanning er weer zou in steken. Op een onbestaande corner, het was er toch echt wel geen, kon Kiel voor het doelpunt zorgen. De spanning nam toe, de thuisploeg ging alles in het offensief zetten. Achterin maakten ze steeds meer fouten. Rood-Wit moest er van kunnen profiteren. Kenny werd de diepte in gestuurd, hij lobde de doelman en legde achteraf het leer simpel tegen de netten.
Een nieuwe uppercut werd toegediend door de bezoekers. Het zou nog lang spannend blijven, maar gescoord zou er niet meer worden. De bezoekers pakken zo opnieuw een belangrijke zege en komen drie punten dichterbij de derde plaats, waar de thuisploeg nog staat. Zij zagen Emirdagspor en Atletico Turco opnieuw punten pakken. De titel mogen zij wel uit hun hoofd zetten, promotie kan nog wel een doel zijn. Rood-Wit kan dan weer nog een paar plaatsjes stijgen. Meedingen naar promotie kan, "maar wat gaan we doen in tweede", vroeg de matchwinnaar zich nog af.
Een wedstrijd tegen Kiel Johnnyboys kondigt zich altijd aan als moeilijk. Kenny Massart weet er alles van. Ondanks de voorbije twee zeges knaagde er toch iets bij hem. In de eerste wedstrijd werd hij na twintig minuten van het veld getrapt. Een wedstrijd later kreeg hij rood en moest hij in de slotfase bibberend toekijken. Hij kreeg van Stephan doelpuntenmaker Lotfi naast zich. Beide heren zijn samen goed voor ruim drie vierde van de Rood-Witte doelpunten. Zelf stond de trainer centraal achterin.
Rood-Wit begon zwak aan de partij en dat loonde na drie minuten al in een doelpunt. Kiel voelde een makkelijke middag aankomen, maar was dat even verkeerd gedacht. De bezoekers probeerden de rug te rechten, maar het was moeilijk tegen een goed-opzittend Kiel. De Johnnyboys kwamen er steevast iets te makkelijk door, voor de Wilrijkenaren was het zoeken. Openingen werden nauwelijks gevonden. Lotfi en Kenny probeerden het wel, het lukte echter niet meteen.
Pas op het half uur was de achterstand rechtgezet. Kenny stuurde Lotfi diep en het spitsenduo zorgde zo voor de gelijkmaker. Alle zorgen van zich afgegooid en vol aan de bak voor een nieuwe overwinning. Meteen daarna kreeg Rood-WIt nog een vrije trap mee. Rodney stuurde de bal voor doel. Jackson kopte de voorsprong tegen de touwen. Eerder liet hij zich al opvallen door enkele hakjes en gallery play met ploeggenoten. Met het Kiel werd gedold.
Met de kleine voorsprong op het bord trok Rood-Wit richting kleedkamers. "Let op voor die jongens, want die gaan van bij de start meteen drukken", klonk het als een waarschuwing. Voor de bezoekers was het wachten wat de thuisploeg ging doen tijdens de rust. Er werd ook gewisseld, want Stephan had immers al bij de derde ploeg een helft gespeeld. Jong veulen Yannis Papanikitas stond ook al negentig minuten op het veld en hier werd hij na twintig minuten in de ploeg gedropt. Ook Wesley kwam in de ploeg.
Het werd ook de waarheid. Kiel wilde meteen op zoek naar de gelijkmaker, Mathias zat echter overal goed tussen. De doelman liet zich niet meer verrassen door de jongens van de thuisploeg. Meer zelfs, ze kregen het deksel op de neus. Rodney ging op de flank aan het lopen. Hij nam een verdediger in zijn zog mee, maar liet die niet meer terugkomen. Even leek het erop dat de man een fout zou maken, dat kwam er echter niet van. Oog in oog met de doelman faalde de Griek niet. Vanwaar zou hij dat torinstinct toch hebben?
Met de 1-3 op het bord leken de punten ook binnen. Maar definitief was dat allemaal niet, want als Kiel één doelpuntje zou maken, zou het weer spannend worden. En de scheidsrechter zou er immers alles aan doen om de thuisploeg te laten zegevieren. "We moeten daar niet al te veel over praten, maar hij was van een zwak niveau vandaag", klonk het langs Rood-Witte zijde. De kansen bleven voor de thuisploeg komen, de spanning nam toe. Zowel op als naast het veld. De sfeer werd grimmig.
En met die grimmige sfeer ging Kiel op zoek naar een nieuw doelpunt, een aansluitingstreffer die de spanning er weer zou in steken. Op een onbestaande corner, het was er toch echt wel geen, kon Kiel voor het doelpunt zorgen. De spanning nam toe, de thuisploeg ging alles in het offensief zetten. Achterin maakten ze steeds meer fouten. Rood-Wit moest er van kunnen profiteren. Kenny werd de diepte in gestuurd, hij lobde de doelman en legde achteraf het leer simpel tegen de netten.
Een nieuwe uppercut werd toegediend door de bezoekers. Het zou nog lang spannend blijven, maar gescoord zou er niet meer worden. De bezoekers pakken zo opnieuw een belangrijke zege en komen drie punten dichterbij de derde plaats, waar de thuisploeg nog staat. Zij zagen Emirdagspor en Atletico Turco opnieuw punten pakken. De titel mogen zij wel uit hun hoofd zetten, promotie kan nog wel een doel zijn. Rood-Wit kan dan weer nog een paar plaatsjes stijgen. Meedingen naar promotie kan, "maar wat gaan we doen in tweede", vroeg de matchwinnaar zich nog af.
Een rechtse uppercut
Rood-Wit heeft de tegenstanders allemaal op scherp gezet. De eerste ploeg haalde staalhard uit tegen Emirdagspor, de nummer twee van de rangschikking. Het werd uiteindelijk 5-0. “Wellicht zullen er nu teams met een muur tegen ons spelen”, klonk de coach achteraf. Aan Lotfi, die topschutter is, en de rest om de sloopwerken nu al op te starten.
Twee dagen nadat president Trump zijn eed heeft afgelegd en ook officieel in het Witte Huis mag zitten, is het president Voetbal dat Koning winter trotseert. De stoute koning hield Rood-Wit tot twee keer toe van een leuke wedstrijd. Uiteindelijk werd er vanmiddag toch gevoetbald tegen Emirdagspor, een tegenstander die in de eerste wedstrijd geen problemen kende met Rood-Wit. Het was die wedstrijd waar coach Dirk Papanikitas achteraf zijn ontslag aanbood.
Het begon redelijk goed voor de thuisploeg. Ondanks aandringen met verscheidene pogingen van Emirdagspor, leek een voorsprong toch niet zo gemakkelijk te krijgen als in de heenwedstrijd. Op een corner aan de overkant ging het zelfs mis voor de bezoekers. Jarrith kopte de bal tegen de touwen. Eerder was er al een verwittiging van de thuisploeg, toen zoefde de bal net langs de verkeerde kant van de paal.
De bezoekers waren door de achterstand niet aangeslagen, maar de nervositeit nam wel toe. Een nederlaag oplopen bij de nummer vier in de stand als nummer twee zijnde, neen dat mocht niet gebeuren. Emirdagspor stelde Matthias nog een paar keer op de proef, de doelman van Rood-Wit overleefde het zonder meer. De voorsprong bleef op het bord staan, het was een aangenaam en stressvolle wedstrijd.
Wanneer vlak voor de rust dan ook nog eens een heel lichte strafschop wordt weggegeven door Rood-Wit, leek er een einde te komen aan de droom. Gelukkig zette Emirdagspor de strafschop hoog over het doel, waardoor de voorsprong op het bord bleef tijdens de pauze. De coach gaf tijdens de pauze aan dat het moest blijven spelen zoals het bezig was, dat de zege nadien wel zou volgen. Uiteindelijk gebeurde dat ook.
Want nog geen minuut na de pauze legde Lotfi de eerste bal op assist van Rodney al tegen de touwen. Het zou zijn eerste doelpunt van vier worden in een zotte tweede helft. De frustratie en de ergernis nam toe bij Emirdagspor, die zagen de scheidsrechter niet in hun voordeel fluiten. Elk klein foutje dat ze in hun voordeel wilden krijgen, kregen ze niet. Zo nam de frustratie toe en dat leverde felle duels op.
Die duels vonden niet alleen plaats op het veld, maar ook ernaast. De coach van Emirdagspor liet zich te makkelijk meenemen in de strijd die werd gevoerd door zijn ploeg. Tot ergernis van jongens die langs de lijn naar de wedstrijd aan het kijken waren. Vuurwerk naast het veld en wanneer Lotfi dan zijn tweede van de middag maakte, leken de drie punten ook op zak voor de thuisploeg. Een gouden driepunter zou het worden.
De frustraties bij de bezoekers namen toe. We zagen een paar keer natrappen van hun spelers, die wel geen doel troffen. Matthias moest zich nog een paar keer tonen, maar geklopt werd hij niet meer. En omdat Rood-Wit voorin de bal niet kon bijhouden, bleef de strijd spannend. Er moest maar eens een bal goed vallen, dan zou het nog wel eens dichtbij komen. Gelukkig kwam het zo ver nooit. Ook niet van op de stip, vlak voor de rust.
In de slotfase was het van belang om zelf rustig te blijven en niet mee te gaan in de strijd die Emirdagspor leverde. Lotfi deed dan maar even wat iedereen van hem verwachtte: doelpunten maken. Hij haalde twee keer vanop ruime afstand uit, twee keer ging de bal staalhard tegen de touwen. De forfait-cijfers stonden uiteindelijk op het bord. “Zo zie je maar dat het een goeie beslissing is geweest om mezelf aan de kant te schuiven”, klonk een blije Dirk Papanikitas achteraf.
Twee dagen nadat president Trump zijn eed heeft afgelegd en ook officieel in het Witte Huis mag zitten, is het president Voetbal dat Koning winter trotseert. De stoute koning hield Rood-Wit tot twee keer toe van een leuke wedstrijd. Uiteindelijk werd er vanmiddag toch gevoetbald tegen Emirdagspor, een tegenstander die in de eerste wedstrijd geen problemen kende met Rood-Wit. Het was die wedstrijd waar coach Dirk Papanikitas achteraf zijn ontslag aanbood.
Het begon redelijk goed voor de thuisploeg. Ondanks aandringen met verscheidene pogingen van Emirdagspor, leek een voorsprong toch niet zo gemakkelijk te krijgen als in de heenwedstrijd. Op een corner aan de overkant ging het zelfs mis voor de bezoekers. Jarrith kopte de bal tegen de touwen. Eerder was er al een verwittiging van de thuisploeg, toen zoefde de bal net langs de verkeerde kant van de paal.
De bezoekers waren door de achterstand niet aangeslagen, maar de nervositeit nam wel toe. Een nederlaag oplopen bij de nummer vier in de stand als nummer twee zijnde, neen dat mocht niet gebeuren. Emirdagspor stelde Matthias nog een paar keer op de proef, de doelman van Rood-Wit overleefde het zonder meer. De voorsprong bleef op het bord staan, het was een aangenaam en stressvolle wedstrijd.
Wanneer vlak voor de rust dan ook nog eens een heel lichte strafschop wordt weggegeven door Rood-Wit, leek er een einde te komen aan de droom. Gelukkig zette Emirdagspor de strafschop hoog over het doel, waardoor de voorsprong op het bord bleef tijdens de pauze. De coach gaf tijdens de pauze aan dat het moest blijven spelen zoals het bezig was, dat de zege nadien wel zou volgen. Uiteindelijk gebeurde dat ook.
Want nog geen minuut na de pauze legde Lotfi de eerste bal op assist van Rodney al tegen de touwen. Het zou zijn eerste doelpunt van vier worden in een zotte tweede helft. De frustratie en de ergernis nam toe bij Emirdagspor, die zagen de scheidsrechter niet in hun voordeel fluiten. Elk klein foutje dat ze in hun voordeel wilden krijgen, kregen ze niet. Zo nam de frustratie toe en dat leverde felle duels op.
Die duels vonden niet alleen plaats op het veld, maar ook ernaast. De coach van Emirdagspor liet zich te makkelijk meenemen in de strijd die werd gevoerd door zijn ploeg. Tot ergernis van jongens die langs de lijn naar de wedstrijd aan het kijken waren. Vuurwerk naast het veld en wanneer Lotfi dan zijn tweede van de middag maakte, leken de drie punten ook op zak voor de thuisploeg. Een gouden driepunter zou het worden.
De frustraties bij de bezoekers namen toe. We zagen een paar keer natrappen van hun spelers, die wel geen doel troffen. Matthias moest zich nog een paar keer tonen, maar geklopt werd hij niet meer. En omdat Rood-Wit voorin de bal niet kon bijhouden, bleef de strijd spannend. Er moest maar eens een bal goed vallen, dan zou het nog wel eens dichtbij komen. Gelukkig kwam het zo ver nooit. Ook niet van op de stip, vlak voor de rust.
In de slotfase was het van belang om zelf rustig te blijven en niet mee te gaan in de strijd die Emirdagspor leverde. Lotfi deed dan maar even wat iedereen van hem verwachtte: doelpunten maken. Hij haalde twee keer vanop ruime afstand uit, twee keer ging de bal staalhard tegen de touwen. De forfait-cijfers stonden uiteindelijk op het bord. “Zo zie je maar dat het een goeie beslissing is geweest om mezelf aan de kant te schuiven”, klonk een blije Dirk Papanikitas achteraf.
Goals tellen in fenomenale derby
Rood-Wit heeft vanmiddag uitgehaald in het Hof der Geiten en toonde meer dan eens dat er maar één team is in Wilrijk: KFC Rood-Wit. Geitenhof kreeg er tien om de oren, maar scoorde zelf ook drie keer.
Na de wansmakelijke nederlaag tegen Leugenberg, de eerste in een goeie maand tijd, wilde Rood-Wit zich herpakken. En wat is er beter om dat te doen in een derby tegen Geitenhof? “Als we compleet zijn, wil ik het nog wel eens zien”, klonk Edgard Van Ham enkele weken geleden, maar ook nu waren ze weer niet compleet. De ploeg aan het Universiteitsplein was wel volledig, al miste het wel de kapitein.
Rood-Wit begon goed aan de partij, maar Geitenhof liet zich niet doen. Beide ploegen kregen kansen, alleen zat de afwerking niet mee. De bezoekers hadden wel meer de bal en de thuisploeg had enkele foutjes nodig om de tegenpartij op te houden. Maar na goed twintig minuten voetballen was het prijs. Op een hoekschop kopte Jarrith de voorsprong voor Rood-Wit tegen de touwen. Het was zijn eerste doelpunt voor zijn nieuwe ploeg en dat in een thuiswedstrijd.
Hij was eerder ook al aan de slag bij SK Wilrijk. Op het half uur ging het snel. Mathias moest eerst nog een bal van onder de lat halen, aan de overkant knalde Maxim de 0-2 tegen de touwen. Langs de zijlijn nam de frustratie toe en op het veld groeide de ergernis. Maxim had daar een duidelijk antwoord op: 0-3. En wanneer ook doelman Vaerewijck in de fout ging, kon Kenny makkelijk zijn doelpuntentotaal aandikken: 0-4.
Het was echter nog niet gedaan, want Geitenhof vond op een bepaald moment terug de energie. Een foutje in de defensie werd genadeloos afgestraft, waardoor ze terug in de wedstrijd kwamen. Een voorzet waaide nog voor de pauze aan het doel van Mathias voorbij. Een geluk bij een ongeluk, want stel je maar eens voor dat de 2-4 nog zou vallen voor de rust, dan kreeg je gegarandeerd een andere partij nadien. De rust kwam erg gelegen voor Rood-Wit.
Na de pauze gebeurde dan toch het onvermijdelijke. Bij de eerste de beste mogelijkheid voor Geitenhof ging het de mist in bij de bezoekers. Een voorzet van de thuisploeg week af op Nick tegen de paal en via de voet van Mathias ging de bal tegen de touwen. Maar gelukkig reageerde Rood-Wit met de voeten. Invaller Kevin zorgde voor de vijfde treffer van Rood-Wit. En het werd een nog zwartere middag voor de thuisploeg.
Want een Geitje kreeg een rode kaart na handspel in de zestien. De strafschop werd omgezet door Lotfi: 2-6 en nog een half uur tegen tien man. Het mocht niet meer mislopen voor de bezoekers. Het gaspedaal werd nog ingeduwd: Josse kopte een tweede keer op de lat en wat later zou Kevin zijn tweede van de middag maken: 2-7. Aan de zijlijn klonk het al: ‘tien, tien, tien.’ Wat zou het mooi zijn. Kevin zou later nog voor de achtste treffer zorgen.
De roep om de tien werd luider en luider, maar de bezoekers gingen meer gallery play spelen. Hakjes hier en hakjes daar, kansen waren er ook nog voldoende om te scoren. Youssef en Stephan kwamen nog in de ploeg mee om de tien dan toch te bewerkstellingen. Lotfi had naar KV Mechelen – Waasland-Beveren gekeken en dacht: ‘wat Claes kan, kan ik beter.’ Met een knappe goal zorgde de topschutter voor negen. Nog tien minuten op de klok.
Aan de overkant waren er nog twee mogelijkheden voor de thuisploeg om de afstraffing minder erg te maken. Het maakte er ééntje, maar miste er ook eentje. In de ultieme slotfase ging Stephan door aan de zijlijn en zette zijn mannetje in de wind. Hij zette voor en aan de tweede paal stond Imad. Die knalde de tiende dan toch voorbij Vaerewijck. 3-10, er zijn leukere manieren om eindejaar te vieren. Dit is met een goed gevoel de korte winterstop in gaan.
Na de wansmakelijke nederlaag tegen Leugenberg, de eerste in een goeie maand tijd, wilde Rood-Wit zich herpakken. En wat is er beter om dat te doen in een derby tegen Geitenhof? “Als we compleet zijn, wil ik het nog wel eens zien”, klonk Edgard Van Ham enkele weken geleden, maar ook nu waren ze weer niet compleet. De ploeg aan het Universiteitsplein was wel volledig, al miste het wel de kapitein.
Rood-Wit begon goed aan de partij, maar Geitenhof liet zich niet doen. Beide ploegen kregen kansen, alleen zat de afwerking niet mee. De bezoekers hadden wel meer de bal en de thuisploeg had enkele foutjes nodig om de tegenpartij op te houden. Maar na goed twintig minuten voetballen was het prijs. Op een hoekschop kopte Jarrith de voorsprong voor Rood-Wit tegen de touwen. Het was zijn eerste doelpunt voor zijn nieuwe ploeg en dat in een thuiswedstrijd.
Hij was eerder ook al aan de slag bij SK Wilrijk. Op het half uur ging het snel. Mathias moest eerst nog een bal van onder de lat halen, aan de overkant knalde Maxim de 0-2 tegen de touwen. Langs de zijlijn nam de frustratie toe en op het veld groeide de ergernis. Maxim had daar een duidelijk antwoord op: 0-3. En wanneer ook doelman Vaerewijck in de fout ging, kon Kenny makkelijk zijn doelpuntentotaal aandikken: 0-4.
Het was echter nog niet gedaan, want Geitenhof vond op een bepaald moment terug de energie. Een foutje in de defensie werd genadeloos afgestraft, waardoor ze terug in de wedstrijd kwamen. Een voorzet waaide nog voor de pauze aan het doel van Mathias voorbij. Een geluk bij een ongeluk, want stel je maar eens voor dat de 2-4 nog zou vallen voor de rust, dan kreeg je gegarandeerd een andere partij nadien. De rust kwam erg gelegen voor Rood-Wit.
Na de pauze gebeurde dan toch het onvermijdelijke. Bij de eerste de beste mogelijkheid voor Geitenhof ging het de mist in bij de bezoekers. Een voorzet van de thuisploeg week af op Nick tegen de paal en via de voet van Mathias ging de bal tegen de touwen. Maar gelukkig reageerde Rood-Wit met de voeten. Invaller Kevin zorgde voor de vijfde treffer van Rood-Wit. En het werd een nog zwartere middag voor de thuisploeg.
Want een Geitje kreeg een rode kaart na handspel in de zestien. De strafschop werd omgezet door Lotfi: 2-6 en nog een half uur tegen tien man. Het mocht niet meer mislopen voor de bezoekers. Het gaspedaal werd nog ingeduwd: Josse kopte een tweede keer op de lat en wat later zou Kevin zijn tweede van de middag maken: 2-7. Aan de zijlijn klonk het al: ‘tien, tien, tien.’ Wat zou het mooi zijn. Kevin zou later nog voor de achtste treffer zorgen.
De roep om de tien werd luider en luider, maar de bezoekers gingen meer gallery play spelen. Hakjes hier en hakjes daar, kansen waren er ook nog voldoende om te scoren. Youssef en Stephan kwamen nog in de ploeg mee om de tien dan toch te bewerkstellingen. Lotfi had naar KV Mechelen – Waasland-Beveren gekeken en dacht: ‘wat Claes kan, kan ik beter.’ Met een knappe goal zorgde de topschutter voor negen. Nog tien minuten op de klok.
Aan de overkant waren er nog twee mogelijkheden voor de thuisploeg om de afstraffing minder erg te maken. Het maakte er ééntje, maar miste er ook eentje. In de ultieme slotfase ging Stephan door aan de zijlijn en zette zijn mannetje in de wind. Hij zette voor en aan de tweede paal stond Imad. Die knalde de tiende dan toch voorbij Vaerewijck. 3-10, er zijn leukere manieren om eindejaar te vieren. Dit is met een goed gevoel de korte winterstop in gaan.
Zo proeft zand dus
Leugenberg heeft getoond waarom het net ons zwart beest is. De ploeg uit Stabroek won, met tien man, tegen elf Rood-Witters. De thuisploeg bijt zo voor het eerst in het zand sinds zes weken.
Drie weken na de overwinning in Stabroek stond Leugenberg voor dezelfde klus als drie weken geleden. Maar deze klus kondigde aan als een pak zwaarder, want de vijftien op vijftien was en de Wilrijkenaars wilden meer. 21 op 21 vlak voor een gevaarlijk vierluik. Coach Stephan kon rekenen op de vaste elf. Hij liet Dave, Yannis en Bart op de bank starten.
Van daaruit zagen ze Leugenberg, dat met tien man stond, de betere start nam. Tot twee keer toe kwamen ze oog in oog met doelman Matthias, een keer schoven ze de bal naast. Wat later zou de paal in de weg staan. De thuisploeg ontsnapte, maar kreeg geen voet aan de grond. Zou het onderschatting zijn?
Uiteindelijk kreeg Rood-Wit op een strafschop na een overtreding in de zestien. Kenny mocht hem, op aanraden van de coach, tegen de netten trappen: 1-0. Misschien wat onverdiend, maar ach. Wie kraaide daar naar? Leugenberg kreeg nog een paar mogelijkheden om op gelijke hoogte te komen. Het leek zo’n namiddag te worden.
Want niet veel later stond de gelijkmaker ook effectief op het bord. De frustratie nam toe bij de thuisploeg, de ergernis ook. Tegen tien man niet op voorsprong staan bij de rust. Het zou een klein drama zijn. Toch was het niet anders. Na vijfenveertig minuten floot de scheids drie keer, iedereen kon de warmte opzoeken. Echt warm van het spel kon niemand worden.
Met drie nieuwe namen in de ploeg begon de tweede helft in de hoop om een nieuwe overwinning te boeken. Het zou de zesde opeenvolgende overwinning zijn. Als de top-vijf in het vizier moet gehouden worden, was dit wel noodzakelijk. Het zou uiteindelijk heel snel op achterstand komen na een blunder van onze defensie: 1-2.
Nog meer frustratie en nog meer onheil wanneer Kenny de diepte werd ingestuurd. Plots greep hij naar de achterkant van de bil. Hij werd nog even opgelapt, maar zou nadien toch geblesseerd naar de kant gaan. “Ik ga geen risico’s nemen”, klonk het. En terecht. Het seizoen duurt nog wel even. Bart werd in de ploeg gedropt.
Hij kon na een goeie tien minuten toch scoren. Een vrije trap bleef hangen en de bal werd tegen de netten gejaagd. ‘Erop en erover’, dacht iedereen langs de zijlijn. Maar niets was minder waar. Meteen daarna counterde Leugenberg naar de 2-3, al aarzelde Matthias wel even. De bal verdween tussen zijn benen in doel.
Rood-Wit zette steriele druk in de hoop hetzelfde te doen als vorig jaar. Toen stond de thuisploeg 3-2 voor en kwam Leugenberg alsnog op gelijke hoogte. Maar zo ver kwam het uiteindelijk niet meer. Voor het eerst in zes weken verliest Rood-Wit een partij. Leugenberg kwam de punten halen. Voor hen nog maar de tweede zege van het seizoen. “Een nederlaag door onderschatting”, klonk het achteraf.
Drie weken na de overwinning in Stabroek stond Leugenberg voor dezelfde klus als drie weken geleden. Maar deze klus kondigde aan als een pak zwaarder, want de vijftien op vijftien was en de Wilrijkenaars wilden meer. 21 op 21 vlak voor een gevaarlijk vierluik. Coach Stephan kon rekenen op de vaste elf. Hij liet Dave, Yannis en Bart op de bank starten.
Van daaruit zagen ze Leugenberg, dat met tien man stond, de betere start nam. Tot twee keer toe kwamen ze oog in oog met doelman Matthias, een keer schoven ze de bal naast. Wat later zou de paal in de weg staan. De thuisploeg ontsnapte, maar kreeg geen voet aan de grond. Zou het onderschatting zijn?
Uiteindelijk kreeg Rood-Wit op een strafschop na een overtreding in de zestien. Kenny mocht hem, op aanraden van de coach, tegen de netten trappen: 1-0. Misschien wat onverdiend, maar ach. Wie kraaide daar naar? Leugenberg kreeg nog een paar mogelijkheden om op gelijke hoogte te komen. Het leek zo’n namiddag te worden.
Want niet veel later stond de gelijkmaker ook effectief op het bord. De frustratie nam toe bij de thuisploeg, de ergernis ook. Tegen tien man niet op voorsprong staan bij de rust. Het zou een klein drama zijn. Toch was het niet anders. Na vijfenveertig minuten floot de scheids drie keer, iedereen kon de warmte opzoeken. Echt warm van het spel kon niemand worden.
Met drie nieuwe namen in de ploeg begon de tweede helft in de hoop om een nieuwe overwinning te boeken. Het zou de zesde opeenvolgende overwinning zijn. Als de top-vijf in het vizier moet gehouden worden, was dit wel noodzakelijk. Het zou uiteindelijk heel snel op achterstand komen na een blunder van onze defensie: 1-2.
Nog meer frustratie en nog meer onheil wanneer Kenny de diepte werd ingestuurd. Plots greep hij naar de achterkant van de bil. Hij werd nog even opgelapt, maar zou nadien toch geblesseerd naar de kant gaan. “Ik ga geen risico’s nemen”, klonk het. En terecht. Het seizoen duurt nog wel even. Bart werd in de ploeg gedropt.
Hij kon na een goeie tien minuten toch scoren. Een vrije trap bleef hangen en de bal werd tegen de netten gejaagd. ‘Erop en erover’, dacht iedereen langs de zijlijn. Maar niets was minder waar. Meteen daarna counterde Leugenberg naar de 2-3, al aarzelde Matthias wel even. De bal verdween tussen zijn benen in doel.
Rood-Wit zette steriele druk in de hoop hetzelfde te doen als vorig jaar. Toen stond de thuisploeg 3-2 voor en kwam Leugenberg alsnog op gelijke hoogte. Maar zo ver kwam het uiteindelijk niet meer. Voor het eerst in zes weken verliest Rood-Wit een partij. Leugenberg kwam de punten halen. Voor hen nog maar de tweede zege van het seizoen. “Een nederlaag door onderschatting”, klonk het achteraf.
Geklopte Blauwbloezen
Rood-Wit heeft gedaan wat de voorzitter heeft gevraagd, met één week vertraging. De Wilrijkenaars hebben de geëiste vijftien op vijftien beet, maar van trakteren wilde de voorzitter niet weten.
Na een weekje van noodgedwongen rust trok Rood-Wit naar het Mortselse Blauwbloezen om een week later dan gepland toch vijftien op vijftien te halen. Coach Stephan kon niet rekenen op de geschorste Yannis en Bart Frederickx. Zij werden vervangen door Jarrith, die z’n plaats terug in nam, en Imad. Bij de Blauwbloezen geen echte verrassingen, zij wilden graag hun ongeslagen thuisstatus behouden. Daar viel vooral op dat ze één bankzitter hadden.
Rood-Wit begon zwakjes aan de partij. De Blauwbloezen zette meteen de toon, het wilde maar wat graag zijn ongeslagen thuisstatus behouden. De eerste kans was er wel voor de bezoekers, een vrije trap van Kenny ging maar nipt voorlangs. Vijf minuten later was het wel prijs. Lotfi werd diep gestuurd, hield iedereen af en legde de 0-1 tegen de netten. Op de bank trok de voorzitter al zijn woorden van de voorbije weken al in.
Maar de Blauwbloezen lieten het hoofdje niet hangen en gingen vol op zoek naar de gelijkmaker. Die kwam er ook veel te simpel. Uitgetikt en 1-1. Vijf minuten later opnieuw een te simpel doelpunt voor de thuisploeg: 2-1 voor. Bij Rood-Wit liep het niet, op het middenveld was er een groot gapend gat. Daar moest de coach tijdens de rust maar verandering in brengen. Ilir en Yannick kregen de opdracht om op te warmen.
Toch kon Rood-Wit met een positief gevoel richting de kleedkamers gaan. Opnieuw werd Lotfi de diepte in gestuurd en hij werkte het af. De spits liet vandaag al een paar mogelijkheden liggen, maar trapte er toch ook weer twee tegen de netten. Gefrustreerd dat hij was twee weken geleden, zo blij was hij vandaag. Met een gelijke stand en nog alles open voor een vijfde opeenvolgende overwinning. Maar er zou geen traktatie volgen.
Na de rust kwam Rood-Wit al snel weer op voorsprong na een afstandsschot dat binnen waaide. Bij zijn viering liet hij alle emoties los: ‘horen, zien en zwijgen.’ Eerder liet hij al een truitje zien met ‘I love you papa’ in het Grieks op. Van vieringen kent hij alles, onze Rodney. De thuisploeg was aangeslagen, maar zocht vrijwel meteen naar een nieuwe gelijkmaker. Echt grote kansen kwamen daar niet meer van.
De eerste thuisnederlaag van Blauwbloezen leek eraan te komen want Rood-Wit gaf amper wat weg. De spanning bleef wel, want de bezoekers weigerden om het slot op de deur te doen. Lotfi kreeg een paar goeie mogelijkheden, maar miste telkens. Zijn hattrick, vooraf aangekondigd, leek niet voor vandaag bestemd. De spanning bleef, het bleef opletten voor Mathias die zijn tweede wedstrijd speelde.
Het bleef spannend en de thuisploeg leek nog een slotoffensief in elkaar te knutselen. Het zette Rood-Wit onder druk, de bezoekers kwamen er nog amper tussenuit. De thuisploeg kreeg echter geen kansen bij elkaar gevoetbald en ook aan de zijlijn nam de spanning toe. Tien minuten voor tijd werd Lotfi in de zestien neergehaald. Na aarzelen floot de scheidsrechter dan toch een strafschop. De topschutter van Rood-Wit eiste zijn naam weer op: 2-4.
De punten gingen mee de tas in naar Wilrijk, zoveel was zeker. Het was alleen nog even opletten om niet onnodig weer die spanning te hebben. Daar hadden de bezoekers weinig moeite mee. Zo pakt Rood-Wit de vijftien op vijftien en heeft het een topper kunnen winnen. De voorzitter trok echter zijn woorden al in. Er zou geen traktatie volgen. Volgende week is het opnieuw tegen Leugenberg, dan kan Rood-Wit zijn ongeslagen status behouden.
Na een weekje van noodgedwongen rust trok Rood-Wit naar het Mortselse Blauwbloezen om een week later dan gepland toch vijftien op vijftien te halen. Coach Stephan kon niet rekenen op de geschorste Yannis en Bart Frederickx. Zij werden vervangen door Jarrith, die z’n plaats terug in nam, en Imad. Bij de Blauwbloezen geen echte verrassingen, zij wilden graag hun ongeslagen thuisstatus behouden. Daar viel vooral op dat ze één bankzitter hadden.
Rood-Wit begon zwakjes aan de partij. De Blauwbloezen zette meteen de toon, het wilde maar wat graag zijn ongeslagen thuisstatus behouden. De eerste kans was er wel voor de bezoekers, een vrije trap van Kenny ging maar nipt voorlangs. Vijf minuten later was het wel prijs. Lotfi werd diep gestuurd, hield iedereen af en legde de 0-1 tegen de netten. Op de bank trok de voorzitter al zijn woorden van de voorbije weken al in.
Maar de Blauwbloezen lieten het hoofdje niet hangen en gingen vol op zoek naar de gelijkmaker. Die kwam er ook veel te simpel. Uitgetikt en 1-1. Vijf minuten later opnieuw een te simpel doelpunt voor de thuisploeg: 2-1 voor. Bij Rood-Wit liep het niet, op het middenveld was er een groot gapend gat. Daar moest de coach tijdens de rust maar verandering in brengen. Ilir en Yannick kregen de opdracht om op te warmen.
Toch kon Rood-Wit met een positief gevoel richting de kleedkamers gaan. Opnieuw werd Lotfi de diepte in gestuurd en hij werkte het af. De spits liet vandaag al een paar mogelijkheden liggen, maar trapte er toch ook weer twee tegen de netten. Gefrustreerd dat hij was twee weken geleden, zo blij was hij vandaag. Met een gelijke stand en nog alles open voor een vijfde opeenvolgende overwinning. Maar er zou geen traktatie volgen.
Na de rust kwam Rood-Wit al snel weer op voorsprong na een afstandsschot dat binnen waaide. Bij zijn viering liet hij alle emoties los: ‘horen, zien en zwijgen.’ Eerder liet hij al een truitje zien met ‘I love you papa’ in het Grieks op. Van vieringen kent hij alles, onze Rodney. De thuisploeg was aangeslagen, maar zocht vrijwel meteen naar een nieuwe gelijkmaker. Echt grote kansen kwamen daar niet meer van.
De eerste thuisnederlaag van Blauwbloezen leek eraan te komen want Rood-Wit gaf amper wat weg. De spanning bleef wel, want de bezoekers weigerden om het slot op de deur te doen. Lotfi kreeg een paar goeie mogelijkheden, maar miste telkens. Zijn hattrick, vooraf aangekondigd, leek niet voor vandaag bestemd. De spanning bleef, het bleef opletten voor Mathias die zijn tweede wedstrijd speelde.
Het bleef spannend en de thuisploeg leek nog een slotoffensief in elkaar te knutselen. Het zette Rood-Wit onder druk, de bezoekers kwamen er nog amper tussenuit. De thuisploeg kreeg echter geen kansen bij elkaar gevoetbald en ook aan de zijlijn nam de spanning toe. Tien minuten voor tijd werd Lotfi in de zestien neergehaald. Na aarzelen floot de scheidsrechter dan toch een strafschop. De topschutter van Rood-Wit eiste zijn naam weer op: 2-4.
De punten gingen mee de tas in naar Wilrijk, zoveel was zeker. Het was alleen nog even opletten om niet onnodig weer die spanning te hebben. Daar hadden de bezoekers weinig moeite mee. Zo pakt Rood-Wit de vijftien op vijftien en heeft het een topper kunnen winnen. De voorzitter trok echter zijn woorden al in. Er zou geen traktatie volgen. Volgende week is het opnieuw tegen Leugenberg, dan kan Rood-Wit zijn ongeslagen status behouden.
Haal die portefeuille maar boven, voorzitter
Rood-Wit heeft gedaan wat het moest doen op het veld van Leugenberg. De ploeg uit Stabroek kon op geen enkel moment aanspraak maken op een punt. Het doelpuntenfestival eindigde met 0-6 op het bord.
Met een negen op negen op zak trok Rood-Wit vanmiddag naar Stabroek, waar het graag een vervolg wilde breien aan de goeie reeks. Het veld van Leugenberg, afgelopen zomer nog het decor voor een beklijvend bekeravontuur tussen beide clubs, was klaar voor een nieuwe strijd. Beide ploegen wonnen vorige week een spannend duel en scoorden beiden al meer dan twintig keer. Rood-Wit kon weer rekenen op Kenny en Yannick, die ook beiden in het elftal kwamen. Matthias maakte zijn debuut onder de lat.
De bezoekers begonnen ook erg gretig aan de wedstrijd. Hun reeks, drie wedstrijden op rij gewonnen, wilden ze maar wat graag doortrekken in Stabroek. Na nog geen vijf minuten had Kenny zich al naast Lotfi in de topschuttersstand gezet. Hij ontfutselde de bal van een Leugenbergse verdediger en trapte overhoeks tegen de touwen. Beter kan je aan een wedstrijd niet beginnen.
De thuisploeg kreeg geen poot aan de grond en moest het doen met pogingen van afstand en vrije trappen. De nieuwe doelman, Matthias, stond echter goed op te letten en organiseerde zijn verdediging zoals het moest. Voor zijn eerste kennismaking met Rood-Wit kon dit tellen. Langs de zijlijn animeerde een wat oudere man de supporters. Bij een duidelijke handspel riep hij: ‘Hoe kan dat nu, dat is niet met hand.’ Voor alle duidelijkheid, de bal kwam tegen de elleboog. Pret gegarandeerd.
Maar het lachen was hem en zijn supporters wel vergaan halverwege de eerste helft. Maxim ging goed door en Lotfi pakte de bal over. Hij ramde de bal voorbij de Hendrickx en de score was verdubbeld. Een oef weerklonk langs de zijlijn. Het bleef immers spannend. Leugenberg probeerde nog voor de rust voor de aansluitingstreffer te zorgen, maar Matthias liet zich niet betrappen op een foutje. Hij heerste zijn zestien meter gebied en ver daarbuiten.
Na de pauze ging het spelletje gewoon door. Al vrij snel had Kenny zijn doelpuntje alweer te pakken. Een vrije trap die een tweede keer moest genomen worden, werd door de spits in de kruising getrapt. Met 0-3 leek de wedstrijd helemaal gespeeld. Leugenberg kon op geen enkel moment aanspraak maken op een doelpuntje. Ze kwamen er achterin ook gewoon niet door.
De wedstrijd ging verder en de score werd uitgediept. Een goeie trap van Kenny ging tegen de touwen. Ondertussen bleef Rood-Wit de kansen opstapelen. Dat de cijfers van de voorbije weken nog niet op het bord stonden, had te maken met de efficiëntie van de spelers. Maxim en Lotfi kregen nog een paar goeie mogelijkheden, maar gescoord werd er niet.
Dan deed Kenny het beter met een echte hattrick. Een goeie actie van Lotfi werd door de andere spits tegen de touwen gejast: 0-5. De wedstrijd werd wat grimmiger door de Leugenbergse spelers en er werden vuile fouten gemaakt die niet eens bestraft werden. Aan de andere kant werden de kaarten wel duchtig uitgedeeld. Yannis, Bart en Maxim waren het slachtoffer.
Rodney maakte nog de zesde Rood-Witte treffer en de ploeg speelde de wedstrijd uit, al moest Maxim nog een keer naar de scheids komen nadat hij zich revancheerde na een elleboogstoot. Hij kreeg z’n tweede gele prent. De voorzitter stopt met drinken, hij kan al beginnen sparen voor het vat dat beloofd was na de vijftien op vijftien. Volgende week winnen en het trakteren kan beginnen. De spaarpot mag alvast leeggehaald worden. Hopelijk staan de financiën van de voorzitter er goed voor.
Met een negen op negen op zak trok Rood-Wit vanmiddag naar Stabroek, waar het graag een vervolg wilde breien aan de goeie reeks. Het veld van Leugenberg, afgelopen zomer nog het decor voor een beklijvend bekeravontuur tussen beide clubs, was klaar voor een nieuwe strijd. Beide ploegen wonnen vorige week een spannend duel en scoorden beiden al meer dan twintig keer. Rood-Wit kon weer rekenen op Kenny en Yannick, die ook beiden in het elftal kwamen. Matthias maakte zijn debuut onder de lat.
De bezoekers begonnen ook erg gretig aan de wedstrijd. Hun reeks, drie wedstrijden op rij gewonnen, wilden ze maar wat graag doortrekken in Stabroek. Na nog geen vijf minuten had Kenny zich al naast Lotfi in de topschuttersstand gezet. Hij ontfutselde de bal van een Leugenbergse verdediger en trapte overhoeks tegen de touwen. Beter kan je aan een wedstrijd niet beginnen.
De thuisploeg kreeg geen poot aan de grond en moest het doen met pogingen van afstand en vrije trappen. De nieuwe doelman, Matthias, stond echter goed op te letten en organiseerde zijn verdediging zoals het moest. Voor zijn eerste kennismaking met Rood-Wit kon dit tellen. Langs de zijlijn animeerde een wat oudere man de supporters. Bij een duidelijke handspel riep hij: ‘Hoe kan dat nu, dat is niet met hand.’ Voor alle duidelijkheid, de bal kwam tegen de elleboog. Pret gegarandeerd.
Maar het lachen was hem en zijn supporters wel vergaan halverwege de eerste helft. Maxim ging goed door en Lotfi pakte de bal over. Hij ramde de bal voorbij de Hendrickx en de score was verdubbeld. Een oef weerklonk langs de zijlijn. Het bleef immers spannend. Leugenberg probeerde nog voor de rust voor de aansluitingstreffer te zorgen, maar Matthias liet zich niet betrappen op een foutje. Hij heerste zijn zestien meter gebied en ver daarbuiten.
Na de pauze ging het spelletje gewoon door. Al vrij snel had Kenny zijn doelpuntje alweer te pakken. Een vrije trap die een tweede keer moest genomen worden, werd door de spits in de kruising getrapt. Met 0-3 leek de wedstrijd helemaal gespeeld. Leugenberg kon op geen enkel moment aanspraak maken op een doelpuntje. Ze kwamen er achterin ook gewoon niet door.
De wedstrijd ging verder en de score werd uitgediept. Een goeie trap van Kenny ging tegen de touwen. Ondertussen bleef Rood-Wit de kansen opstapelen. Dat de cijfers van de voorbije weken nog niet op het bord stonden, had te maken met de efficiëntie van de spelers. Maxim en Lotfi kregen nog een paar goeie mogelijkheden, maar gescoord werd er niet.
Dan deed Kenny het beter met een echte hattrick. Een goeie actie van Lotfi werd door de andere spits tegen de touwen gejast: 0-5. De wedstrijd werd wat grimmiger door de Leugenbergse spelers en er werden vuile fouten gemaakt die niet eens bestraft werden. Aan de andere kant werden de kaarten wel duchtig uitgedeeld. Yannis, Bart en Maxim waren het slachtoffer.
Rodney maakte nog de zesde Rood-Witte treffer en de ploeg speelde de wedstrijd uit, al moest Maxim nog een keer naar de scheids komen nadat hij zich revancheerde na een elleboogstoot. Hij kreeg z’n tweede gele prent. De voorzitter stopt met drinken, hij kan al beginnen sparen voor het vat dat beloofd was na de vijftien op vijftien. Volgende week winnen en het trakteren kan beginnen. De spaarpot mag alvast leeggehaald worden. Hopelijk staan de financiën van de voorzitter er goed voor.
There is only one in the city
De eerste ploeg heeft zijn goeie reeks, ondanks de week rust, toch goed verder gezet. Met negen op negen klimt Rood-Wit naar een zevende plaats in het klassement. Volgende week trekt Rood-Wit naar Leugenberg, dat tot vandaag laatste stond in de reeks.
Niet alleen de tweede ploeg moest puzzelen, ook de eerste ploeg had geen keuze. Vier geschorste spelers waarvan drie in de verdediging. Je kon op een beter moment Geitenhof treffen. Een derby in Wilrijk, het was al even geleden. De bezoekers wilden aansluiten bij de middenmoot, terwijl Rood-Wit zijn reeksje wilde verder zetten. Het pakte al zes op zes.
De bezoekers begonnen goed aan de partij en zette Rood-Wit onder druk. De thuisploeg ontsnapte aan een strafschop na een tackle in de zestien. De Geiten waren furieus op de bank, het eerste voorvalletje was meteen een feit. Rodney kon aan de overkant de monden snoeren, hij liet een eerste mogelijkheid liggen.
Het was zwoegen en zweten voor de thuisploeg om een opening te vinden. De bezoekers kwamen dan vijf minuten voor de rust op achterstand. Rodney werd aangespeeld en kon nu wel de bezoekende supporters doen zwijgen: 1-0. Stephan sprong net geen gat in de lucht op de bank. Eindelijk die voorsprong. Die konden ze gebruiken.
Zeker bij de rust, maar dan ging achterin Dave in de fout, althans volgens de ref. Hij legde de bal voor een twijfelachtige fout op de stip. Tony werd de verkeerde kant uitgestuurd: 1-1. Met die gelijke stand op het bord konden beide ploegen richting kleedkamers. Het moest beter na de pauze bij Rood-Wit als ze vol voor de zege wilden gaan.
Maar net na de pauze viel het doek over de thuisploeg. Een aanval werd afgeketst en de bezoekers profiteerden optimaal: 1-2. “We dachten dat we ze vast hadden”, klonk het achteraf bij de Geiten. Niet dus, want de gelijkmaker viel niet veel later na gefrommel. Bart Fredrickx kreeg de goal uiteindelijk op zijn naam. “En nu erop en erover.”
En dat gebeurde ook. De coach gooide Kevin Paenen van de derde ploeg in de strijd en niet veel later stond zijn naam op het scorebord. De derde treffer was gemaakt, een zucht van opluchting weerklonk op de bank. Nu moesten ze dat nog vasthouden. Aan de overkant werd nog één flits gevraagd, maar die kwam er nooit meer.
Via doelpunten van Lotfi, die heel wat frustraties van zich af voetbalde, en Rodney opnieuw kwam de teller op vijf doelpunten te staan tegenover twee voor Geitenhof. Zo is Rood-Wit de ploeg van Wilrijk en ging Geitenhof puntenloos terug naar huis. De trip naar boven wordt verder gezet. Zes punten is de kloof nu tussen de topploegen in de reeks en Rood-Wit.
Niet alleen de tweede ploeg moest puzzelen, ook de eerste ploeg had geen keuze. Vier geschorste spelers waarvan drie in de verdediging. Je kon op een beter moment Geitenhof treffen. Een derby in Wilrijk, het was al even geleden. De bezoekers wilden aansluiten bij de middenmoot, terwijl Rood-Wit zijn reeksje wilde verder zetten. Het pakte al zes op zes.
De bezoekers begonnen goed aan de partij en zette Rood-Wit onder druk. De thuisploeg ontsnapte aan een strafschop na een tackle in de zestien. De Geiten waren furieus op de bank, het eerste voorvalletje was meteen een feit. Rodney kon aan de overkant de monden snoeren, hij liet een eerste mogelijkheid liggen.
Het was zwoegen en zweten voor de thuisploeg om een opening te vinden. De bezoekers kwamen dan vijf minuten voor de rust op achterstand. Rodney werd aangespeeld en kon nu wel de bezoekende supporters doen zwijgen: 1-0. Stephan sprong net geen gat in de lucht op de bank. Eindelijk die voorsprong. Die konden ze gebruiken.
Zeker bij de rust, maar dan ging achterin Dave in de fout, althans volgens de ref. Hij legde de bal voor een twijfelachtige fout op de stip. Tony werd de verkeerde kant uitgestuurd: 1-1. Met die gelijke stand op het bord konden beide ploegen richting kleedkamers. Het moest beter na de pauze bij Rood-Wit als ze vol voor de zege wilden gaan.
Maar net na de pauze viel het doek over de thuisploeg. Een aanval werd afgeketst en de bezoekers profiteerden optimaal: 1-2. “We dachten dat we ze vast hadden”, klonk het achteraf bij de Geiten. Niet dus, want de gelijkmaker viel niet veel later na gefrommel. Bart Fredrickx kreeg de goal uiteindelijk op zijn naam. “En nu erop en erover.”
En dat gebeurde ook. De coach gooide Kevin Paenen van de derde ploeg in de strijd en niet veel later stond zijn naam op het scorebord. De derde treffer was gemaakt, een zucht van opluchting weerklonk op de bank. Nu moesten ze dat nog vasthouden. Aan de overkant werd nog één flits gevraagd, maar die kwam er nooit meer.
Via doelpunten van Lotfi, die heel wat frustraties van zich af voetbalde, en Rodney opnieuw kwam de teller op vijf doelpunten te staan tegenover twee voor Geitenhof. Zo is Rood-Wit de ploeg van Wilrijk en ging Geitenhof puntenloos terug naar huis. De trip naar boven wordt verder gezet. Zes punten is de kloof nu tussen de topploegen in de reeks en Rood-Wit.
Een SAVA-wedstrijd
Het was geen topwedstrijd van Rood-Wit, maar de punten zijn weer binnen en er werd vlot gescoord. Vier namen, elk twee doelpunten. Pas in de tweede helft ging het vlotjes, tegen een onvolledig SAVA.
The show must go on, ook bij KFC Rood-Wit. Na de deugddoende en verdiende zege op Bariton moest de club bevestigen. Tegen SAVA, dat één punt meer had, stond er dus opnieuw een zespuntenmatch op het menu. Verliezen is uit den boze, zeker niet als je aansluiting wil maken met de middenmoot. "Die negen punten zijn belangrijk", klonk coach Stephan Roelants vorige week al.
De thuisploeg begon gretig tegen een achtkoppig SAVA, maar het werd een fiasco. Het eerste doelpunt bleef te lang uit en achterin werd te vaak getalmd. Het goeie voorbeeld moest gegeven worden door iemand die eerder ook al bij de derde ploeg in het winnende kamp zat. Maar ook hij moest zich boos maken. Vlak na de eerste goal werd domweg een strafschop weggegeven. 1-1 was het gevolg.
De thuisploeg bleef wat aanmodderen. De gedachten waren wellicht: tegen acht man zal het wel loslopen. Niet dus. Rood-Wit had weer een momentje nodig van Kevin Paenen om opnieuw op voorsprong te komen. Weer ging het even later de mist in achterin met opnieuw een gelijkmaker op het bord. De coach sprong tot wanhoop bijna in de vijver naast het veld.
Uiteindelijk moest het tot vlak voor de rust wachten dat er een nieuwe voorsprong kwam. De opluchting was dan ook groot toen Maxim voor de derde voorsprong zorgde. Deze gingen ze niet zo snel weggeven, want meteen floot de scheidsrechter voor de rust. Het moest allemaal wat beter, efficiënter en achterin mocht niets meer weggegeven worden. Er waren immers twee leden van een achtkoppig SAVA toegekomen.
De beslissing had gevallen kunnen worden luttele seconden na het eerste fluitsignaal van de tweede helft. Kenny miste echter op een jammerlijke manier. “Dat was te gemakkelijk om te scoren”, klonk het van op het veld met een glimlach. De bezoekers gingen door op hun elan, maar zagen dat niet beloond worden met een derde gelijkmaker.
Neen, Maxim zorgde eigenlijk voor de bevrijding door de vierde van Rood-Wit tegen de touwen te jassen. De opluchting was groot bij alles wat Rood-Wit was. Deze driepunter zou niet meer uit handen gegeven mogen worden, al moest het wel opletten. Nu ja, dat vierde doelpunt zorgde er eigenlijk voor dat de kopjes bij SAVA naar beneden gingen. Het moment voor Kenny om zijn fantastische misser van zonet te herhalen. Hij dribbelde voorbij de doelman en legde de bal naast.
Halverwege de tweede helft werd het allemaal wat te veel voor de bezoekers. Op een paar minuten tijd ging het van vier naar zes en zelfs zeven. Kenny en Lotfi verdeelden de doelpunten. Hij maakte zijn twee missers dus goed en Lotfi dikte zijn totaal, op zijn verjaardag nota bene, nog wat aan. De kopjes kwamen niet meer naar boven bij SAVA. Het was echt werken voor de bezoekers en hopen dat dat laatste fluitsignaal snel zou vallen.
Eerst moest Lotfi nog een tweede doelpunt maken na een goeie actie. Youssef, die mocht invallen, deed een paar goeie acties en dat leverde doelgevaar op. Met acht doelpunten op het bord, ging het op de bank ludieker aan toe. “Wat als we nog twee scoren, denkt SAVA misschien dat ze 0-2 voor staan”, was het ludieke antwoord. Een nieuwe driepunter, waarmee het weer een plaatsje in het klassement stijgt. Negen punten op eenentwintig. Je kan als coach slechter beginnen.
The show must go on, ook bij KFC Rood-Wit. Na de deugddoende en verdiende zege op Bariton moest de club bevestigen. Tegen SAVA, dat één punt meer had, stond er dus opnieuw een zespuntenmatch op het menu. Verliezen is uit den boze, zeker niet als je aansluiting wil maken met de middenmoot. "Die negen punten zijn belangrijk", klonk coach Stephan Roelants vorige week al.
De thuisploeg begon gretig tegen een achtkoppig SAVA, maar het werd een fiasco. Het eerste doelpunt bleef te lang uit en achterin werd te vaak getalmd. Het goeie voorbeeld moest gegeven worden door iemand die eerder ook al bij de derde ploeg in het winnende kamp zat. Maar ook hij moest zich boos maken. Vlak na de eerste goal werd domweg een strafschop weggegeven. 1-1 was het gevolg.
De thuisploeg bleef wat aanmodderen. De gedachten waren wellicht: tegen acht man zal het wel loslopen. Niet dus. Rood-Wit had weer een momentje nodig van Kevin Paenen om opnieuw op voorsprong te komen. Weer ging het even later de mist in achterin met opnieuw een gelijkmaker op het bord. De coach sprong tot wanhoop bijna in de vijver naast het veld.
Uiteindelijk moest het tot vlak voor de rust wachten dat er een nieuwe voorsprong kwam. De opluchting was dan ook groot toen Maxim voor de derde voorsprong zorgde. Deze gingen ze niet zo snel weggeven, want meteen floot de scheidsrechter voor de rust. Het moest allemaal wat beter, efficiënter en achterin mocht niets meer weggegeven worden. Er waren immers twee leden van een achtkoppig SAVA toegekomen.
De beslissing had gevallen kunnen worden luttele seconden na het eerste fluitsignaal van de tweede helft. Kenny miste echter op een jammerlijke manier. “Dat was te gemakkelijk om te scoren”, klonk het van op het veld met een glimlach. De bezoekers gingen door op hun elan, maar zagen dat niet beloond worden met een derde gelijkmaker.
Neen, Maxim zorgde eigenlijk voor de bevrijding door de vierde van Rood-Wit tegen de touwen te jassen. De opluchting was groot bij alles wat Rood-Wit was. Deze driepunter zou niet meer uit handen gegeven mogen worden, al moest het wel opletten. Nu ja, dat vierde doelpunt zorgde er eigenlijk voor dat de kopjes bij SAVA naar beneden gingen. Het moment voor Kenny om zijn fantastische misser van zonet te herhalen. Hij dribbelde voorbij de doelman en legde de bal naast.
Halverwege de tweede helft werd het allemaal wat te veel voor de bezoekers. Op een paar minuten tijd ging het van vier naar zes en zelfs zeven. Kenny en Lotfi verdeelden de doelpunten. Hij maakte zijn twee missers dus goed en Lotfi dikte zijn totaal, op zijn verjaardag nota bene, nog wat aan. De kopjes kwamen niet meer naar boven bij SAVA. Het was echt werken voor de bezoekers en hopen dat dat laatste fluitsignaal snel zou vallen.
Eerst moest Lotfi nog een tweede doelpunt maken na een goeie actie. Youssef, die mocht invallen, deed een paar goeie acties en dat leverde doelgevaar op. Met acht doelpunten op het bord, ging het op de bank ludieker aan toe. “Wat als we nog twee scoren, denkt SAVA misschien dat ze 0-2 voor staan”, was het ludieke antwoord. Een nieuwe driepunter, waarmee het weer een plaatsje in het klassement stijgt. Negen punten op eenentwintig. Je kan als coach slechter beginnen.
Een verwoestende orkaan
Storm voorspelden ze net niet, maar wat er zich in Lille afspeelde, kan nauwelijks anders omschreven worden. Een scherp Rood-Wit verpulverde dat arme Bariton, dat achter blijft met drie op achttien. De bezoekers uit Wilrijk sluiten aan in de middenmoot op een tiende plek.
Verboden te verliezen. Een week na het trauma tegen Brasschaat (1-5) moest Rood-Wit opnieuw de wei in tegen een rechtstreekse concurrent. Winst betekende immers aansluiting met een klein pelotonnetje in het midden van het klassement en minstens één plaatsje gewonnen. Bariton zat in hetzelfde schuitje en moest, net als wij, vol voor de drie punten gaan. Een zespuntenmatch, zo vroeg op het seizoen.
Met die intentie begon Rood-Wit ook aan de wedstrijd. Na nog geen vijf minuten was het al prijs voor de bezoekers. Dave stuurde Lotfi diep en die werkte zijn tweede van het seizoen tegen de touwen. Het doelpuntje vorige week, ook al verloor de club, gaf hem alvast wel vertrouwen. Meteen daarna kreeg Kenny een enorme mogelijkheid voor de dubbele voorsprong, maar hij liet het na om de genadeslag zo vroeg uit te delen.
Twee minuten later was het wel raak voor de bezoekers: Maxim werkte zijn eerste van het seizoen tegen de touwen. De bezoekers wilden absoluut winnen. “Er zijn geen excuses meer”, klonk het vooraf en dat liet het ook zien. Kenny trapte nog een keer tegen de paal, de 0-3 was bijzonder dicht bij. Bariton probeerde af en toe wel eens om Tony te verschalken, vaak zonder succes. Tot de scheidsrechter even ingreep.
In vijf minuten was de scheve situatie helemaal rechtgezet. Eerst werd een vrije trap in doel gekopt, wat later stond de spits randje buitenspel, maar mocht hij doorgaan. Op het half uur was de voorsprong van Rood-Wit helemaal weggewerkt. Tien seconden later trapte Lotfi de Rood-Witten terug op voorsprong. De score werd niet meer aangedikt, dat was iets voor na de rust. Maar de voorsprong stond goed op het bord tijdens de welgekomen pauze.
Na de rust ging het spektakel gewoon door. Lotfi werd de diepte in gestuurd en was sneller dan zijn tegenstander. Hij werkte zijn derde van de middag tegen de touwen. Een echte hattrick, zo zorgde zijn doelpunt vorige week voor heel wat vertrouwen. De echte vorm van de topschutter van vorig seizoen komt terug. En dat kon Kenny niet laten gebeuren. Hij scoorde ook al een aantal keren dit seizoen en wilde zijn totaal aandikken.
Tien minuten na het doelpunt van Lotfi kon ook Kenny zijn doelpuntje aanvinken. Maxim ging goed diep en kon richting doel trappen. De doelman zat er nog goed tussen, maar bokste net in de voeten van Kenny, die de bal in doel werkte: 2-5. Langs de zijlijn was de opluchting bijzonder groot. “Zolang het verschil één doelpunt was, ging de scheids nog een strafschop fluiten”, klonk het bij monde van de voorzitter. De KVV vond er niet beter op om voor zo’n belangrijke match geen officiële arbiter aan te duiden.
Bart kon nog een keer richting doel trappen, wat later stond invaller Tarik aan het kanon. Zijn invalbeurt bekroond met een doelpunt op snelheid. De bezoekers trokken door, maar de ergernis aan de zijlijn nam toe. Het kon toch niet meer mislopen met nog twintig minuten op de klok en vier doelpunten in het voordeel. Bariton zag ook het nut niet meer in van wat terug te doen. Doelman Tony kende een rustige namiddag.
In de slotfase dikte Lotfi, met zijn vierde van de namiddag, de score nog wat aan. Uiteindelijk bleef het bij 2-7. Bariton blijft verweesd achter. Een match die niet verloren mocht worden, werd gewonnen. “Nu moeten we minstens vijftien op vijftien pakken”, hoorden we nog langs de zijlijn. Volgende week wacht SAVA, nog een rechtstreekse concurrent. Rood-Wit stijgt in het klassement minstens één plaatsje.
Verboden te verliezen. Een week na het trauma tegen Brasschaat (1-5) moest Rood-Wit opnieuw de wei in tegen een rechtstreekse concurrent. Winst betekende immers aansluiting met een klein pelotonnetje in het midden van het klassement en minstens één plaatsje gewonnen. Bariton zat in hetzelfde schuitje en moest, net als wij, vol voor de drie punten gaan. Een zespuntenmatch, zo vroeg op het seizoen.
Met die intentie begon Rood-Wit ook aan de wedstrijd. Na nog geen vijf minuten was het al prijs voor de bezoekers. Dave stuurde Lotfi diep en die werkte zijn tweede van het seizoen tegen de touwen. Het doelpuntje vorige week, ook al verloor de club, gaf hem alvast wel vertrouwen. Meteen daarna kreeg Kenny een enorme mogelijkheid voor de dubbele voorsprong, maar hij liet het na om de genadeslag zo vroeg uit te delen.
Twee minuten later was het wel raak voor de bezoekers: Maxim werkte zijn eerste van het seizoen tegen de touwen. De bezoekers wilden absoluut winnen. “Er zijn geen excuses meer”, klonk het vooraf en dat liet het ook zien. Kenny trapte nog een keer tegen de paal, de 0-3 was bijzonder dicht bij. Bariton probeerde af en toe wel eens om Tony te verschalken, vaak zonder succes. Tot de scheidsrechter even ingreep.
In vijf minuten was de scheve situatie helemaal rechtgezet. Eerst werd een vrije trap in doel gekopt, wat later stond de spits randje buitenspel, maar mocht hij doorgaan. Op het half uur was de voorsprong van Rood-Wit helemaal weggewerkt. Tien seconden later trapte Lotfi de Rood-Witten terug op voorsprong. De score werd niet meer aangedikt, dat was iets voor na de rust. Maar de voorsprong stond goed op het bord tijdens de welgekomen pauze.
Na de rust ging het spektakel gewoon door. Lotfi werd de diepte in gestuurd en was sneller dan zijn tegenstander. Hij werkte zijn derde van de middag tegen de touwen. Een echte hattrick, zo zorgde zijn doelpunt vorige week voor heel wat vertrouwen. De echte vorm van de topschutter van vorig seizoen komt terug. En dat kon Kenny niet laten gebeuren. Hij scoorde ook al een aantal keren dit seizoen en wilde zijn totaal aandikken.
Tien minuten na het doelpunt van Lotfi kon ook Kenny zijn doelpuntje aanvinken. Maxim ging goed diep en kon richting doel trappen. De doelman zat er nog goed tussen, maar bokste net in de voeten van Kenny, die de bal in doel werkte: 2-5. Langs de zijlijn was de opluchting bijzonder groot. “Zolang het verschil één doelpunt was, ging de scheids nog een strafschop fluiten”, klonk het bij monde van de voorzitter. De KVV vond er niet beter op om voor zo’n belangrijke match geen officiële arbiter aan te duiden.
Bart kon nog een keer richting doel trappen, wat later stond invaller Tarik aan het kanon. Zijn invalbeurt bekroond met een doelpunt op snelheid. De bezoekers trokken door, maar de ergernis aan de zijlijn nam toe. Het kon toch niet meer mislopen met nog twintig minuten op de klok en vier doelpunten in het voordeel. Bariton zag ook het nut niet meer in van wat terug te doen. Doelman Tony kende een rustige namiddag.
In de slotfase dikte Lotfi, met zijn vierde van de namiddag, de score nog wat aan. Uiteindelijk bleef het bij 2-7. Bariton blijft verweesd achter. Een match die niet verloren mocht worden, werd gewonnen. “Nu moeten we minstens vijftien op vijftien pakken”, hoorden we nog langs de zijlijn. Volgende week wacht SAVA, nog een rechtstreekse concurrent. Rood-Wit stijgt in het klassement minstens één plaatsje.
"Excuses zijn opgebruikt"
"De excuses zijn opgebruikt", klonk het na de nederlaag tegen Brasschaat in koor. Gebouwd op de zege van vorige week werd het niet, de nieuwe coach heeft alvast het nodige werk op te knappen. Ploegmaats die met elkaar op de vuist gaan, nooit gezien. "De verantwoordelijke zal het geweten hebben", sprak Stephan na de match.
Met een overwinning in het achterhoofd en een zege vandaag zou Rood-Wit een zes op vijftien kunnen voorleggen. Dan was het tijd om mentaliteit aan efficiëntie te koppelen. Vorige week ging dat heel goed tegen de Johnnyboys van het Kiel, maar de coach moest opnieuw puzzelen. Kenny Massart was er niet bij en ook in doel werd er gewisseld: Robby Ceulemans nam de plaats in van Tony Van Oppens, die enkele weken geleden zijn afscheid bij ‘den een’ aankondigde.
Rood-Wit begon goed aan de partij en was lang de evenknie van Brasschaat. Elk één keer gewonnen, elk dus drie op twaalf. Het kon beter worden, voor de twee ploegen. Enkel winst zou de winnaar uit het degradatiemoeras kunnen trekken. Lotfi knalde een keer over het doel en een tweede keer kon Tarik net niet bij de bal. Stephan begon net niet te springen langs de zijlijn. De efficiëntie ontbrak en dat brak Rood-Wit zuur op.
Want op het half uur kwam de Brasschaatse voorsprong op het bord. Met twee tegen één was het een koud kunstje voor Delart om voor de 0-1 te zorgen. De thuisploeg kreeg het moeilijk en liet een wenkende kans op de gelijkmaker liggen. Lotfi dribbelde zich voorbij alles en iedereen en lobde de bal over de doelman richting doel. Daar stond echter nog een verdediger om de gelijkmaker van het bord te houden. “Dat tikkeltje geluk hebben wij ook nooit eens mee”, klonk het aan de zijlijn.
Neen, want vlak voor de rust is een dodelijk moment. En dat had Brasschaat ook goed begrepen. Een wereldgoal die aan de tweede paal tegen de touwen ging. Doelman Robby had er geen verhaal tegen. De nieuwe coach moest in zijn tweede match meteen achtervolgen. Mentaliteit moest gekoppeld worden aan efficiëntie. De mentaliteit was er al, de efficiëntie ontbrak in de eerste helft. Dat moest dus beter in de tweede helft.
De tweede treffer van Brasschaat was toch een mokerslag zo vlak voor de rust. We moesten blijven voetballen en dan zou die aansluitingstreffer wel volgen. Maar helaas. Rood-Wit probeerde wel aan te vallen, een goeie kopbal van Lotfi ging net over het doel. Een tweede gemiste kans, alsof Romelu Lukaku zijn kans miste op de Heizel een paar dagen geleden. Het kopje ging omhoog. Er werden kansen afgedwongen, dat doelpunt zou wel volgen.
Maar achterin ging het niet zoals het zou moeten. Plots waren ze met twee spelers weg en ging Wesley Mannaerts aan de noodrem hangen. Hij kreeg de rode kaart onder zijn neus geduwd en moest vroegtijdig gaan douchen. Het werd nog moeilijker voor Rood-Wit om nog punten te pakken vandaag. Nog een half uur moest er gevoetbald worden, met een dubbele achterstand ging het niet makkelijk worden met een man minder.
En het werd nog erger voor de thuisploeg, ook al profiteerde van mistasten in de Brasschaatse defensie. Lotfi trapte zijn derde kans tegen de touwen. Het leverde echter geen vertrouwen op, want die werd meteen de kop ingedrukt door de bezoekers: 1-3 en 1-4 stonden snel op het bord. Twee weken geleden zagen we ploegmaats met elkaar bijna op de vuist gaan. Jarrith en Robby hebben dat gevolgd, beiden moesten gaan douchen. De ene noodgedwongen, de andere gewoon.
Rood-Wit moest dus met acht man verder, Imad werd even doelman en hij moest zich nog één keer omdraaien. Uiteindelijk stonden 1-5-cijfers op het bord. De donkere wolken zijn nog niet verdwenen op de jeugdvelden van KFCO Beerschot-Wilrijk. Volgende week wacht Bariton met geslepen messen. “Maar er zijn geen excuses meer, er moet gewonnen worden”, klonk het achteraf. Drie op vijftien zijn geen cijfers om mee thuis te komen. Een moeilijk seizoen dreigt.
Met een overwinning in het achterhoofd en een zege vandaag zou Rood-Wit een zes op vijftien kunnen voorleggen. Dan was het tijd om mentaliteit aan efficiëntie te koppelen. Vorige week ging dat heel goed tegen de Johnnyboys van het Kiel, maar de coach moest opnieuw puzzelen. Kenny Massart was er niet bij en ook in doel werd er gewisseld: Robby Ceulemans nam de plaats in van Tony Van Oppens, die enkele weken geleden zijn afscheid bij ‘den een’ aankondigde.
Rood-Wit begon goed aan de partij en was lang de evenknie van Brasschaat. Elk één keer gewonnen, elk dus drie op twaalf. Het kon beter worden, voor de twee ploegen. Enkel winst zou de winnaar uit het degradatiemoeras kunnen trekken. Lotfi knalde een keer over het doel en een tweede keer kon Tarik net niet bij de bal. Stephan begon net niet te springen langs de zijlijn. De efficiëntie ontbrak en dat brak Rood-Wit zuur op.
Want op het half uur kwam de Brasschaatse voorsprong op het bord. Met twee tegen één was het een koud kunstje voor Delart om voor de 0-1 te zorgen. De thuisploeg kreeg het moeilijk en liet een wenkende kans op de gelijkmaker liggen. Lotfi dribbelde zich voorbij alles en iedereen en lobde de bal over de doelman richting doel. Daar stond echter nog een verdediger om de gelijkmaker van het bord te houden. “Dat tikkeltje geluk hebben wij ook nooit eens mee”, klonk het aan de zijlijn.
Neen, want vlak voor de rust is een dodelijk moment. En dat had Brasschaat ook goed begrepen. Een wereldgoal die aan de tweede paal tegen de touwen ging. Doelman Robby had er geen verhaal tegen. De nieuwe coach moest in zijn tweede match meteen achtervolgen. Mentaliteit moest gekoppeld worden aan efficiëntie. De mentaliteit was er al, de efficiëntie ontbrak in de eerste helft. Dat moest dus beter in de tweede helft.
De tweede treffer van Brasschaat was toch een mokerslag zo vlak voor de rust. We moesten blijven voetballen en dan zou die aansluitingstreffer wel volgen. Maar helaas. Rood-Wit probeerde wel aan te vallen, een goeie kopbal van Lotfi ging net over het doel. Een tweede gemiste kans, alsof Romelu Lukaku zijn kans miste op de Heizel een paar dagen geleden. Het kopje ging omhoog. Er werden kansen afgedwongen, dat doelpunt zou wel volgen.
Maar achterin ging het niet zoals het zou moeten. Plots waren ze met twee spelers weg en ging Wesley Mannaerts aan de noodrem hangen. Hij kreeg de rode kaart onder zijn neus geduwd en moest vroegtijdig gaan douchen. Het werd nog moeilijker voor Rood-Wit om nog punten te pakken vandaag. Nog een half uur moest er gevoetbald worden, met een dubbele achterstand ging het niet makkelijk worden met een man minder.
En het werd nog erger voor de thuisploeg, ook al profiteerde van mistasten in de Brasschaatse defensie. Lotfi trapte zijn derde kans tegen de touwen. Het leverde echter geen vertrouwen op, want die werd meteen de kop ingedrukt door de bezoekers: 1-3 en 1-4 stonden snel op het bord. Twee weken geleden zagen we ploegmaats met elkaar bijna op de vuist gaan. Jarrith en Robby hebben dat gevolgd, beiden moesten gaan douchen. De ene noodgedwongen, de andere gewoon.
Rood-Wit moest dus met acht man verder, Imad werd even doelman en hij moest zich nog één keer omdraaien. Uiteindelijk stonden 1-5-cijfers op het bord. De donkere wolken zijn nog niet verdwenen op de jeugdvelden van KFCO Beerschot-Wilrijk. Volgende week wacht Bariton met geslepen messen. “Maar er zijn geen excuses meer, er moet gewonnen worden”, klonk het achteraf. Drie op vijftien zijn geen cijfers om mee thuis te komen. Een moeilijk seizoen dreigt.
Broodnodig
Het was broodnodig en of ze deugd doet. De eerste driepunter van het seizoen doet alleen maar dromen van meer. Het was zaak om zo snel mogelijk van de nul af te geraken. Dankzij de zege springt Rood-Wit over Leugenberg naar plek elf. Hier kan op worden gebouwd, want ook de eerste nul was een feit.
Het was het weekje wel van Rood-Wit. Enkel een zege kon rust in de tent brengen. "We gaan volgende week winnen van Kiel Johnnyboys", klonk het vorige week al hoopvol. De nieuwe coach, Stephan Roelants, haalde Tarik terug naar de eerste ploeg omwille van de vorm. Hij scoorde al acht keer bij de tweede ploeg.
De thuisploeg begon goed aan de partij en drukte de bezoekers zo ongeveer tegen het eigen doel. De kansen kwamen. Een op revanche belustende Kenny zocht het doelpunt, maar vond het niet. Ook Lotfi en Tarik kregen een paar kleine kansen. De doelman van de bezoekers haalde met enkele goeie reflexen de ballen weg. Het leek wel of we opnieuw tegen Harrows speelde.
De bezoekers lieten zich nauwelijks zien in de eerste helft. De nieuwe coach zag van aan de zijlijn dat het goed liep. Geen seconde zat hij stil op de bank, telkens hoorde je hem ook zijn ploeg aanwijzingen geven. "Straks heb je geen stem meer", klonk het nog verder. Hij bleef alvast goed zijn ding doen langs de zijlijn.
Naarmate de eerste helft vorderde, kreeg de thuisploeg voldoende mogelijkheden om op voorsprong te komen, maar de bal ging er niet in. De twee ploegen gingen na het laatste fluitsignaal richting kleedkamers. Er had al een doelpunt moeten vallen, dan maar in de tweede helft. De nieuwe coach kon alvast tevreden zijn over de prestatie van zijn team.
Een noodgedwongen wissel in de tweede helft, captain Wesley Mannaerts moest naar de kant, in zijn plaats kwam Bart Fredrickx in de ploeg. Hij dwong Josse naar achteren te gaan. Hij kreeg de kapiteinsband om in de tweede helft. En Rood-Wit begon weer erg sterk, op zoek naar één moment van feest. Kenny dwong de Kielse doelman tot een goeie redding.
De kansen bleven aanrollen, de doelman van de Johnnyboys van het Kiel bleef de ballen uit zijn doel houden. Tot één onoplettendheid achterin. Plots waren ze met drie weg. Tarik schoot Rood-Wit op voorsprong, zijn eerste van het seizoen voor de eerste ploeg. Eindelijk was die goal er, de coach sprong een gat in de lucht.
Het wegvallen van Wesley Mannaerts leverde achteraan wel wat problemen op. Er werd amper nog gesproken, de jonkies werden nauwelijks nog gecoached en dat lokte paniek uit achterin. Zo werd het ook bibberen op de bank en dat hadden de bezoekers geroken. Ze gingen op zoek naar de gelijkmaker.
En wanneer Kenny Massart een (domme) rode kaart pakte, werd het helemaal een zenuwslag. Door de regen kreeg de wedstrijd een heroïsch randje. Voor de nieuwe coach allemaal geen probleem. Zijn eerste wedstrijd werd alvast tot een goed einde gebracht. Een broodnodige en deugddoende driepunter. "Nu ben ik zeker dat ik het goed heb doorgegeven", klonk het achteraf in de kantine.
Het was het weekje wel van Rood-Wit. Enkel een zege kon rust in de tent brengen. "We gaan volgende week winnen van Kiel Johnnyboys", klonk het vorige week al hoopvol. De nieuwe coach, Stephan Roelants, haalde Tarik terug naar de eerste ploeg omwille van de vorm. Hij scoorde al acht keer bij de tweede ploeg.
De thuisploeg begon goed aan de partij en drukte de bezoekers zo ongeveer tegen het eigen doel. De kansen kwamen. Een op revanche belustende Kenny zocht het doelpunt, maar vond het niet. Ook Lotfi en Tarik kregen een paar kleine kansen. De doelman van de bezoekers haalde met enkele goeie reflexen de ballen weg. Het leek wel of we opnieuw tegen Harrows speelde.
De bezoekers lieten zich nauwelijks zien in de eerste helft. De nieuwe coach zag van aan de zijlijn dat het goed liep. Geen seconde zat hij stil op de bank, telkens hoorde je hem ook zijn ploeg aanwijzingen geven. "Straks heb je geen stem meer", klonk het nog verder. Hij bleef alvast goed zijn ding doen langs de zijlijn.
Naarmate de eerste helft vorderde, kreeg de thuisploeg voldoende mogelijkheden om op voorsprong te komen, maar de bal ging er niet in. De twee ploegen gingen na het laatste fluitsignaal richting kleedkamers. Er had al een doelpunt moeten vallen, dan maar in de tweede helft. De nieuwe coach kon alvast tevreden zijn over de prestatie van zijn team.
Een noodgedwongen wissel in de tweede helft, captain Wesley Mannaerts moest naar de kant, in zijn plaats kwam Bart Fredrickx in de ploeg. Hij dwong Josse naar achteren te gaan. Hij kreeg de kapiteinsband om in de tweede helft. En Rood-Wit begon weer erg sterk, op zoek naar één moment van feest. Kenny dwong de Kielse doelman tot een goeie redding.
De kansen bleven aanrollen, de doelman van de Johnnyboys van het Kiel bleef de ballen uit zijn doel houden. Tot één onoplettendheid achterin. Plots waren ze met drie weg. Tarik schoot Rood-Wit op voorsprong, zijn eerste van het seizoen voor de eerste ploeg. Eindelijk was die goal er, de coach sprong een gat in de lucht.
Het wegvallen van Wesley Mannaerts leverde achteraan wel wat problemen op. Er werd amper nog gesproken, de jonkies werden nauwelijks nog gecoached en dat lokte paniek uit achterin. Zo werd het ook bibberen op de bank en dat hadden de bezoekers geroken. Ze gingen op zoek naar de gelijkmaker.
En wanneer Kenny Massart een (domme) rode kaart pakte, werd het helemaal een zenuwslag. Door de regen kreeg de wedstrijd een heroïsch randje. Voor de nieuwe coach allemaal geen probleem. Zijn eerste wedstrijd werd alvast tot een goed einde gebracht. Een broodnodige en deugddoende driepunter. "Nu ben ik zeker dat ik het goed heb doorgegeven", klonk het achteraf in de kantine.
Waar is dat goeie voetbal naartoe
‘Het was niet goed vandaag.’ ‘Als we zo blijven spelen, gaan we weer een lang seizoen tegemoet gaan.’ Het zijn maar een paar van de reacties die we na een nieuwe zware pandoering te horen kregen. Opnieuw werd er de boot in gegaan, opnieuw was het spel om te schreeuwen. "Tijd voor verandering", sprak de coach.
“Met de grove borstel ga ik er door”, zei Dirk Papanikitas vorige week over de wedstrijd van vandaag. Hij hield woord. Maar liefst vier nieuwe namen in de ploeg ten opzichte van vorige week: Yannis, Bart Fredrickx, Paenen en Yannick waren er om allerhande redenen vandaag niet van bij de start bij. Rodney, Dave, Youssef en Bart Vedett stonden aan de aftrap. En of de borstel een grove uitgave was.
Maar echt veel leverde het allemaal niet op.De bezoekers lieten zich te gemakkelijk doen, ondanks het aanspreken in de kleedkamer. Na goed tien minuten viel een voorzet van Emirdagspor zomaar tegen de touwen. Een nieuwe achterstand. Dirk zag een nieuwe bui al hangen en ging zitten op de bank. Daar ging hij niet meer vanaf.
Een teken aan de wand, ondanks een gelijkmaker van Imad. Waar de scheidsrechter eigenlijk had moeten fluiten voor een fout, liet hij doorspelen. Tussendoor hield Tony met enkele goeie reddingen de dubbele voorsprong van het bord. Een goeie beenveeg en wat geluk dat de afwerking van Emirdagspor nog niet optimaal was.
Toch ging Rood-Wit met een achterstand de kleedkamers opzoeken. Opnieuw een gemakkelijk weggegeven doelpunt werkte Emirdagspor af. Tussendoor werd er gevochten met elkaar door de Turkse ploeg, de scheids greep echter niet in. “Ik weet niet of er na de rust nog veel voetbal te zien zal zijn”, klonk het toen al.
Na de rust kreeg Rood-Wit meteen een tik te verwerken. Ondanks de pogingen van de coach om alle neuzen in dezelfde richting te krijgen, ging het andermaal mis. Een lage schuiver ging onder doelman Tony in de goal: 3-1 en het begin van een hele afslachting in de tweede periode. De kopjes gingen naar beneden.
Vanaf dat de 4-1 viel, op een hoekschop nota bene, ging het licht echter helemaal uit. De vijfde, de zesde en de zevende treffer van Emirdagspor viel andermaal te gemakkelijk. Tussendoor had de coach al zijn wissels gebruikt. Yannis en Yannick kwamen de verdediging bijsturen, terwijl Dario op het middenveld zijn ding mocht doen.
Tussen de doelpunten van Emirdagspor door kreeg Rood-Wit nog een paar mogelijkheden om de score te verkleinen. De kansen werden echter allemaal redelijk gemakkelijk gemist. Een schot naast de kooi van de Turkse doelman, een schot over het doel. Het was allemaal net niet goed genoeg voor Rood-Wit. Eén keer was het wel raak: Kenny zorgde voor een tweede Rood-Witte goal.
Op het einde van de tweede helft kregen de Turken nog een strafschop. De Turkse doelman trapte de bal eigenhandig tegen de paal. “Het is tijd voor verandering”, sprak de coach na de wedstrijd en bood prompt zijn ontslag aan. Wie het roer nu gaat overnemen, is niet geweten. Volgende week wachten de Johnnyboys van het Kiel. Dan zal moeten blijken of dit een juiste beslissing was.
“Met de grove borstel ga ik er door”, zei Dirk Papanikitas vorige week over de wedstrijd van vandaag. Hij hield woord. Maar liefst vier nieuwe namen in de ploeg ten opzichte van vorige week: Yannis, Bart Fredrickx, Paenen en Yannick waren er om allerhande redenen vandaag niet van bij de start bij. Rodney, Dave, Youssef en Bart Vedett stonden aan de aftrap. En of de borstel een grove uitgave was.
Maar echt veel leverde het allemaal niet op.De bezoekers lieten zich te gemakkelijk doen, ondanks het aanspreken in de kleedkamer. Na goed tien minuten viel een voorzet van Emirdagspor zomaar tegen de touwen. Een nieuwe achterstand. Dirk zag een nieuwe bui al hangen en ging zitten op de bank. Daar ging hij niet meer vanaf.
Een teken aan de wand, ondanks een gelijkmaker van Imad. Waar de scheidsrechter eigenlijk had moeten fluiten voor een fout, liet hij doorspelen. Tussendoor hield Tony met enkele goeie reddingen de dubbele voorsprong van het bord. Een goeie beenveeg en wat geluk dat de afwerking van Emirdagspor nog niet optimaal was.
Toch ging Rood-Wit met een achterstand de kleedkamers opzoeken. Opnieuw een gemakkelijk weggegeven doelpunt werkte Emirdagspor af. Tussendoor werd er gevochten met elkaar door de Turkse ploeg, de scheids greep echter niet in. “Ik weet niet of er na de rust nog veel voetbal te zien zal zijn”, klonk het toen al.
Na de rust kreeg Rood-Wit meteen een tik te verwerken. Ondanks de pogingen van de coach om alle neuzen in dezelfde richting te krijgen, ging het andermaal mis. Een lage schuiver ging onder doelman Tony in de goal: 3-1 en het begin van een hele afslachting in de tweede periode. De kopjes gingen naar beneden.
Vanaf dat de 4-1 viel, op een hoekschop nota bene, ging het licht echter helemaal uit. De vijfde, de zesde en de zevende treffer van Emirdagspor viel andermaal te gemakkelijk. Tussendoor had de coach al zijn wissels gebruikt. Yannis en Yannick kwamen de verdediging bijsturen, terwijl Dario op het middenveld zijn ding mocht doen.
Tussen de doelpunten van Emirdagspor door kreeg Rood-Wit nog een paar mogelijkheden om de score te verkleinen. De kansen werden echter allemaal redelijk gemakkelijk gemist. Een schot naast de kooi van de Turkse doelman, een schot over het doel. Het was allemaal net niet goed genoeg voor Rood-Wit. Eén keer was het wel raak: Kenny zorgde voor een tweede Rood-Witte goal.
Op het einde van de tweede helft kregen de Turken nog een strafschop. De Turkse doelman trapte de bal eigenhandig tegen de paal. “Het is tijd voor verandering”, sprak de coach na de wedstrijd en bood prompt zijn ontslag aan. Wie het roer nu gaat overnemen, is niet geweten. Volgende week wachten de Johnnyboys van het Kiel. Dan zal moeten blijken of dit een juiste beslissing was.
Zwak, zwakker, zwakst
Al wat de voorbije weken zo goed was, zo zwak was het vandaag. De eerste ploeg kwam dan wel op voorsprong, het gaf die ook heel snel weg. Uiteindelijk werd Rood-Wit vandaag vernederd tot op het bot.
Rood-Wit moest wel een aantal jongens missen. Dave was er nog altijd niet bij en centraal achterin werd ook Wesley Mannaerts gemist. Zij werden vervangen door Jarrith, die terug in de ploeg keerde, en door Yannis. Twee jonge kerels die hun waarde, op enkele wedstrijden bij de eerste ploeg, al hebben betekend.
De thuisploeg begon zwak aan de wedstrijd. Het aanvallende voetbal van Atlético Turco werd niet afgestraft, ondanks de vermeende pogingen van de bezoekers. Ze leenden het shirt van Atlético Madrid, maar hadden in het logo een Turkse vlag gezet. Op het kwartier werd het allemaal wat bitsiger.
Lotfi had immers Kenny op weg gestuurd naar de openingsgoal en die werkte het ook fraai af. Er werden verbale stoten uitgedeeld aan de ploeg, maar de scheidsrechter durfde er niet op in gaan. En uiteindelijk trok ook Rood-Wit het voetje terug. Het aanvallende spel van de Turken werd afgestraft. Met twee liepen ze buitenspel, de scheids had het niet gezien en liet begaan. Tot frustratie van Rood-Wit.
Die frustratie werd groter en groter, ook op het veld. Het liep voor geen meter bij de thuisploeg en dat werd vlak voor de rust genadeloos afgestraft. Het nummer veertig ramde de voorsprong op het bord, twee minuten later moest kapitein Stephan de meubelen redden en vlak voor de rust trapte het nummer tien een vrije trap tegen de touwen. Op vijf minuten tijd was het voorbij.
“We gaan zien of we na de rust nog spelen”, klonk de woede van de coach. Ook de kapitein had zich op het veld al laten gelden. De scheidsrechter had geen flauw benul van wat hij deed op het veld. De tweede helft was eenzelfde als de eerste periode en werd een klein drama voor Rood-Wit. Van 1-3 ging het, te simpel, naar 1-5. Individuele flaters werden pijnlijk afgestraft.
Op de bank leefde het gevoel dat Rood-Wit vandaag wat miste dat er de voorbije weken wél was: grinta en vechtlust. Een beetje Atlético Madrid-spirit in de ploeg. Een (on)gemeen foutje maken op het middenveld dat de tegenstander weet dat er nog een tweede ploeg op het veld stond. Nu kon Atlético Turco gewoon doen wat het wilde. Het werd afgestraft. Rood-Wit ging met de billen bloot.
Met invallers Dario en Rodney kwam er een beetje van die grinta in de ploeg en het was ook de invaller die een doelpunt uit de brand kon slepen. Een overtreding op hem werd gemaakt in de zestien, Imad zette de strafschop eenvoudig om. Het werd nog even spannend, zou Rood-Wit van het momentum gebruik kunnen maken?
Neen dus, want nog geen twee minuten later stond de 2-6 op het bord en vlak voor tijd werd de 2-7 nog gemaakt. Een nederlaag die er zwaar heeft in gehakt. “Als men niet voor elkaar wil werken, waarom sta ik dan nog op het veld”, vroeg de kapitein zich af, terwijl hij kwaad zijn schoenen uitdeed en op weg was naar de kleedkamers. Volgende week wacht met Emirdagspor eenzelfde soort ploeg. Hopelijk is Rood-Wit wakker, want het bengelt met nul op zes onderaan.
Rood-Wit moest wel een aantal jongens missen. Dave was er nog altijd niet bij en centraal achterin werd ook Wesley Mannaerts gemist. Zij werden vervangen door Jarrith, die terug in de ploeg keerde, en door Yannis. Twee jonge kerels die hun waarde, op enkele wedstrijden bij de eerste ploeg, al hebben betekend.
De thuisploeg begon zwak aan de wedstrijd. Het aanvallende voetbal van Atlético Turco werd niet afgestraft, ondanks de vermeende pogingen van de bezoekers. Ze leenden het shirt van Atlético Madrid, maar hadden in het logo een Turkse vlag gezet. Op het kwartier werd het allemaal wat bitsiger.
Lotfi had immers Kenny op weg gestuurd naar de openingsgoal en die werkte het ook fraai af. Er werden verbale stoten uitgedeeld aan de ploeg, maar de scheidsrechter durfde er niet op in gaan. En uiteindelijk trok ook Rood-Wit het voetje terug. Het aanvallende spel van de Turken werd afgestraft. Met twee liepen ze buitenspel, de scheids had het niet gezien en liet begaan. Tot frustratie van Rood-Wit.
Die frustratie werd groter en groter, ook op het veld. Het liep voor geen meter bij de thuisploeg en dat werd vlak voor de rust genadeloos afgestraft. Het nummer veertig ramde de voorsprong op het bord, twee minuten later moest kapitein Stephan de meubelen redden en vlak voor de rust trapte het nummer tien een vrije trap tegen de touwen. Op vijf minuten tijd was het voorbij.
“We gaan zien of we na de rust nog spelen”, klonk de woede van de coach. Ook de kapitein had zich op het veld al laten gelden. De scheidsrechter had geen flauw benul van wat hij deed op het veld. De tweede helft was eenzelfde als de eerste periode en werd een klein drama voor Rood-Wit. Van 1-3 ging het, te simpel, naar 1-5. Individuele flaters werden pijnlijk afgestraft.
Op de bank leefde het gevoel dat Rood-Wit vandaag wat miste dat er de voorbije weken wél was: grinta en vechtlust. Een beetje Atlético Madrid-spirit in de ploeg. Een (on)gemeen foutje maken op het middenveld dat de tegenstander weet dat er nog een tweede ploeg op het veld stond. Nu kon Atlético Turco gewoon doen wat het wilde. Het werd afgestraft. Rood-Wit ging met de billen bloot.
Met invallers Dario en Rodney kwam er een beetje van die grinta in de ploeg en het was ook de invaller die een doelpunt uit de brand kon slepen. Een overtreding op hem werd gemaakt in de zestien, Imad zette de strafschop eenvoudig om. Het werd nog even spannend, zou Rood-Wit van het momentum gebruik kunnen maken?
Neen dus, want nog geen twee minuten later stond de 2-6 op het bord en vlak voor tijd werd de 2-7 nog gemaakt. Een nederlaag die er zwaar heeft in gehakt. “Als men niet voor elkaar wil werken, waarom sta ik dan nog op het veld”, vroeg de kapitein zich af, terwijl hij kwaad zijn schoenen uitdeed en op weg was naar de kleedkamers. Volgende week wacht met Emirdagspor eenzelfde soort ploeg. Hopelijk is Rood-Wit wakker, want het bengelt met nul op zes onderaan.
Hoe zuur kan het zijn?
De lof voor Dirk Stoops na de match kwam van alle kanten. “We weten dat hij een goeie keeper is”, sprak Sherwin De Laet. “Zonder hem in doel, winnen we de wedstrijd”, klonk het aan Rood-Witte kant. Hij is een steunpilaar van de thuisploeg.
“We willen niet overgaan, maar we zijn allemaal winnaars”, klonk het vooraf bij Harrows. Vorig seizoen deden ze bovenin mee en heeft Rood-Wit hen thuis geklopt. “Dat weet ik nog, want dat deed goed”, zei onze coach daarover in de kleedkamers. Op het veld moest hij Dave missen. Yannis stond op zijn plaats.
De eerste helft kon nauwelijks beter beginnen. Bart Fredrickx werd goed vrijgespeeld en kon uithalen, doelman Stoops hield zijn netten proper. Het zou niet de enige keer zijn wanneer de doelman van Harrows in actie moest komen. Rood-Wit wilde starten met een driepunter aan het nieuwe seizoen.
De kansen bleven aanrollen voor Rood-Wit. Kenny vond opnieuw Bart, die weer de dekselse Stoops tegen kwam. Ook Lotfi werd van een doelpunt gehouden. En aan de andere kant was het bij de eerste de beste mogelijkheid prijs. Op een stilstaande fase, alweer. Harrows stond op voorsprong. De kopjes gingen niet naar beneden.
Rood-Wit had wel wat minuten nodig om zich te herstellen van de tik die het kreeg. Bart miste opnieuw een goeie opgelegde kans. Vijf minuten later vierde de bezoekende bank toch. Kenny trapte de gelijkmaker tegen de touwen. Erop en erover, het leek in de maak. Maar net dan werd een oud zeer weer boven gehaald. De dekselse stilstaande fase: 2-1 bij de rust.
Ook na de rust had Rood-Wit de bal en de kansen. Kevin Paenen kwam snel oog in oog met doelman Stoops, maar alweer hield de doelman Harrows de bal uit zijn doel. Als er één iemand de wedstrijdpremie verdiende, dan wel hij. Niet meer of niet minder dan vier ballen haalde hij uit zijn doel.
De thuisploeg wilde iets anders proberen en wijzigde zijn opstelling tijdens de pauze. Veel beter liep het echter niet. Meer zelfs, de kleine kansjes die ze in de eerste helft nog hadden, waren er in de tweede helft niet meer. Er waren pogingen om te counteren, maar die werden nooit goed genoeg uitgespeeld. De defensie stond goed achterin.
De bezoekers gooiden alles op alles en brachten een paar aanvallende frisse krachten bij. Veel leverde het echter allemaal niet op. Nieuwkomer Youssef toonde zich wel meteen met een paar geniale flitsen, maar een doelpunt kwam er nooit van. Te meer omdat de doelman een goeie partij speelde én het doelhout ook zijn werk deed.
In de slotfase gingen twee vrije trappen van de bezoekers tegen het doelhout. Ook pech zat er nog eens bij. Het laatste fluitsignaal weerklonk, een duidelijke oef was te horen bij de thuisploeg. Zij beginnen met drie punten. De beloning voor een sterke prestatie volgt één van de komende weken. Soms kan voetbal zo onrechtvaardig zijn, maar ‘the best is yet to come.’
“We willen niet overgaan, maar we zijn allemaal winnaars”, klonk het vooraf bij Harrows. Vorig seizoen deden ze bovenin mee en heeft Rood-Wit hen thuis geklopt. “Dat weet ik nog, want dat deed goed”, zei onze coach daarover in de kleedkamers. Op het veld moest hij Dave missen. Yannis stond op zijn plaats.
De eerste helft kon nauwelijks beter beginnen. Bart Fredrickx werd goed vrijgespeeld en kon uithalen, doelman Stoops hield zijn netten proper. Het zou niet de enige keer zijn wanneer de doelman van Harrows in actie moest komen. Rood-Wit wilde starten met een driepunter aan het nieuwe seizoen.
De kansen bleven aanrollen voor Rood-Wit. Kenny vond opnieuw Bart, die weer de dekselse Stoops tegen kwam. Ook Lotfi werd van een doelpunt gehouden. En aan de andere kant was het bij de eerste de beste mogelijkheid prijs. Op een stilstaande fase, alweer. Harrows stond op voorsprong. De kopjes gingen niet naar beneden.
Rood-Wit had wel wat minuten nodig om zich te herstellen van de tik die het kreeg. Bart miste opnieuw een goeie opgelegde kans. Vijf minuten later vierde de bezoekende bank toch. Kenny trapte de gelijkmaker tegen de touwen. Erop en erover, het leek in de maak. Maar net dan werd een oud zeer weer boven gehaald. De dekselse stilstaande fase: 2-1 bij de rust.
Ook na de rust had Rood-Wit de bal en de kansen. Kevin Paenen kwam snel oog in oog met doelman Stoops, maar alweer hield de doelman Harrows de bal uit zijn doel. Als er één iemand de wedstrijdpremie verdiende, dan wel hij. Niet meer of niet minder dan vier ballen haalde hij uit zijn doel.
De thuisploeg wilde iets anders proberen en wijzigde zijn opstelling tijdens de pauze. Veel beter liep het echter niet. Meer zelfs, de kleine kansjes die ze in de eerste helft nog hadden, waren er in de tweede helft niet meer. Er waren pogingen om te counteren, maar die werden nooit goed genoeg uitgespeeld. De defensie stond goed achterin.
De bezoekers gooiden alles op alles en brachten een paar aanvallende frisse krachten bij. Veel leverde het echter allemaal niet op. Nieuwkomer Youssef toonde zich wel meteen met een paar geniale flitsen, maar een doelpunt kwam er nooit van. Te meer omdat de doelman een goeie partij speelde én het doelhout ook zijn werk deed.
In de slotfase gingen twee vrije trappen van de bezoekers tegen het doelhout. Ook pech zat er nog eens bij. Het laatste fluitsignaal weerklonk, een duidelijke oef was te horen bij de thuisploeg. Zij beginnen met drie punten. De beloning voor een sterke prestatie volgt één van de komende weken. Soms kan voetbal zo onrechtvaardig zijn, maar ‘the best is yet to come.’
Op een kwartier weggegeven
Een kwartiertje op het einde van de eerste helft. Meer had OSSMI niet nodig om Rood-Wit uit het bekertoernooi te kegelen. Iedereen was het er achteraf over eens hoe sterk Rood-Wit organisatorisch stond. "Ik wil een pluim geven aan iedereen die vandaag op het veld stond", aldus onze kapitein. Het mag duidelijk zijn. Met dezelfde mentaliteit en een tikkeltje efficiëntie kan Rood-Wit aan het begin van een mooi seizoen staan.
Toen we afgelopen week het weerbericht checkte op onze GSM klonk het ‘Zestig procent kans op regen.’ Mochten wij weerman zijn, we hadden daar veertig procent meer kans op gezet. Tegen Ossmi spelen is immers geen makkelijke opdracht, zeker niet als je weet dat ze vorige week Vos Reinaert (toch ook een ploeg in eerste divisie) met 8-3 wandelen hebben gestuurd. Doelpunten moesten er vallen. De voorbije twee keer dat Ossmi op bezoek kwam, vielen er al zo'n dertig doelpunten. Gemiddeld dus vijftien. Als de wind meespeelde, kon dat vandaag ook gebeuren.
Rood-Wit begon erg sterk aan de wedstrijd. Ossmi had dan wel de bal, de troepen van coach Dirk Papanikitas liepen zowat elk gat achterin dicht. Het was moeilijk voor de ploeg uit ere om erdoor te komen. De organisatie stond er. Enkel jammer dat er concentratieverlies was bij een stilstaande fase waaruit Ossmi kon scoren. Rood-Wit kwam er zelden uit, niet onlogisch als je weet dat de tegenstander een paar reeksen hoger speelt.
Toch gebeurde het één keer. Een fantastische flankwissel van Kenny Massart, die Lotfi vond. De topschutter van vorig jaar knalde in één tijd voorbij de doelman van Ossmi. Een gelijke stand stond op het bord. Totaal onverwacht, maar niet onverdiend. De thuisploeg bleef kansen afdwingen, maar net dan ging het mis. Een vrije trap die voer voor discussie uitlokte.
“Niets aan”, tegenover “het grijze gebied tussen een balafscherming en obstructie.” Ossmi trok er zich weinig van aan: Derier knalde tegen de touwen. Het begin van een hels kwartiertje waarin de spits nog een paar keer wist te scoren. De ene al wat gemakkelijker weggegeven dan de andere. Met 1-5 op het bord trokken de twee ploegen richting kleedkamers. De bekerdroom spatte uiteen.
Na de rust kregen we hetzelfde spelbeeld als in het eerste half uur van de partij. Rood-Wit met enkele kansjes en een afgekeurd doelpunt van Kevin Paenen voor buitenspel. De troepen werden vurig aangemoedigd tijdens dat kwartiertje. Het liep beter. “Laat de jongens maar aan hun conditie werken”, klonk het van op de bank.
Een ganse tweede helft moest Rood-Wit wel achter de bal aanhollen, maar echt grote kansen kwamen er niet van. Met Wesley in de plaats van Yannick en met Bart Vedett in de ploeg ten koste van Imad Jackson liep het centraal echter voor geen meter. De bezoekers kregen ruimte, maar deden er te weinig mee.
En dan zat het doelhout nog in de weg ook. Drie keer schoot de ploeg uit ere-afdeling tegen het doelhout. Derier kreeg plots de ruimte en haalde uit met een fantastische lob. Het leer spatte uiteen tegen de lat. Twee ballen vielen nog tegen de paal. ‘In de tweede helft staat het nog steeds 0-0.’ ‘Goed gezien’, was de respons.
Maar ook dat ging niet door. In de absolute slotfase ging het nog helemaal mis voor Rood-Wit. Yannis, die voor de rest een berewedstrijd speelde, liet zich pakken in de rug. Daardoor viel de 1-6 nog. Zo is het bekeravontuur van Rood-Wit afgelopen. De ganse ploeg speelde een sterke wedstrijd. De verwachte (doelpunten)regen bleef uit. Weermannen kunnen er al eens naast zitten. Sorry Jill, Frank, David en Frank.
Toen we afgelopen week het weerbericht checkte op onze GSM klonk het ‘Zestig procent kans op regen.’ Mochten wij weerman zijn, we hadden daar veertig procent meer kans op gezet. Tegen Ossmi spelen is immers geen makkelijke opdracht, zeker niet als je weet dat ze vorige week Vos Reinaert (toch ook een ploeg in eerste divisie) met 8-3 wandelen hebben gestuurd. Doelpunten moesten er vallen. De voorbije twee keer dat Ossmi op bezoek kwam, vielen er al zo'n dertig doelpunten. Gemiddeld dus vijftien. Als de wind meespeelde, kon dat vandaag ook gebeuren.
Rood-Wit begon erg sterk aan de wedstrijd. Ossmi had dan wel de bal, de troepen van coach Dirk Papanikitas liepen zowat elk gat achterin dicht. Het was moeilijk voor de ploeg uit ere om erdoor te komen. De organisatie stond er. Enkel jammer dat er concentratieverlies was bij een stilstaande fase waaruit Ossmi kon scoren. Rood-Wit kwam er zelden uit, niet onlogisch als je weet dat de tegenstander een paar reeksen hoger speelt.
Toch gebeurde het één keer. Een fantastische flankwissel van Kenny Massart, die Lotfi vond. De topschutter van vorig jaar knalde in één tijd voorbij de doelman van Ossmi. Een gelijke stand stond op het bord. Totaal onverwacht, maar niet onverdiend. De thuisploeg bleef kansen afdwingen, maar net dan ging het mis. Een vrije trap die voer voor discussie uitlokte.
“Niets aan”, tegenover “het grijze gebied tussen een balafscherming en obstructie.” Ossmi trok er zich weinig van aan: Derier knalde tegen de touwen. Het begin van een hels kwartiertje waarin de spits nog een paar keer wist te scoren. De ene al wat gemakkelijker weggegeven dan de andere. Met 1-5 op het bord trokken de twee ploegen richting kleedkamers. De bekerdroom spatte uiteen.
Na de rust kregen we hetzelfde spelbeeld als in het eerste half uur van de partij. Rood-Wit met enkele kansjes en een afgekeurd doelpunt van Kevin Paenen voor buitenspel. De troepen werden vurig aangemoedigd tijdens dat kwartiertje. Het liep beter. “Laat de jongens maar aan hun conditie werken”, klonk het van op de bank.
Een ganse tweede helft moest Rood-Wit wel achter de bal aanhollen, maar echt grote kansen kwamen er niet van. Met Wesley in de plaats van Yannick en met Bart Vedett in de ploeg ten koste van Imad Jackson liep het centraal echter voor geen meter. De bezoekers kregen ruimte, maar deden er te weinig mee.
En dan zat het doelhout nog in de weg ook. Drie keer schoot de ploeg uit ere-afdeling tegen het doelhout. Derier kreeg plots de ruimte en haalde uit met een fantastische lob. Het leer spatte uiteen tegen de lat. Twee ballen vielen nog tegen de paal. ‘In de tweede helft staat het nog steeds 0-0.’ ‘Goed gezien’, was de respons.
Maar ook dat ging niet door. In de absolute slotfase ging het nog helemaal mis voor Rood-Wit. Yannis, die voor de rest een berewedstrijd speelde, liet zich pakken in de rug. Daardoor viel de 1-6 nog. Zo is het bekeravontuur van Rood-Wit afgelopen. De ganse ploeg speelde een sterke wedstrijd. De verwachte (doelpunten)regen bleef uit. Weermannen kunnen er al eens naast zitten. Sorry Jill, Frank, David en Frank.
Sterke prestatie Rood-Wit houdt bekerdroom levend
Rood-Wit heeft haar seizoen goed ingezet. Zwarte beest Leugenberg werd getemd mede door hun eigen toedoen. "Het leek wel of we niet verder wilden bekeren", klonk het achteraf bij Peter Van Rhijn, afgevaardigde van Leugenberg. Onze coach was wel tevreden. "Het zat goed ineen, al kan het altijd wel beter. Het komt wel goed."
“Het resultaat interesseert me niet”, zei Dirk Papanikitas in de kleedkamers. De bekercompetitie is niet zo belangrijk voor de ploeg uit Wilrijk. De volgende tegenstander zou wel eens een ploeg uit ere afdeling kunnen komen Een mengeling van de eerste en de tweede ploeg moesten ervoor zorgen dat op zijn minst het zwarte beest Leugenberg werd getemd.
Met meteen een paar goeie mogelijkheden. Bart Frederickx vond het eerst nog nodig om een voorzet te trappen, waarna iedereen langs de zijlijn riep dat hij het mocht proberen. Een paar minuten later luisterde hij al naar de wijze raad en met succes. De Leugenbergse doelman liet zich verrassen met een lage schuiver: 0-1.
De bezoekers kregen een paar goeie mogelijkheden om de score verder uit te diepen, maar telkens wilde de scheidsrechter niet meewerken. Overduidelijk handspel op het middenveld werd bestraft, in de zestien niet. Een eerste strafschop werd de ploeg ontnomen. Wat later zou Jackson worden tegengehouden in de zestien: opnieuw geen strafschop.
Aan de overkant moest Tony zich weinig tonen. Een keer met een schot in de korte hoek, waar hij goed tussen zat. Eén keer op een hoekschop. Ook daar liet de doelman van Rood-Wit zich niet op verrassen. Voorin bleef Rood-Wit combineren, maar doelpunten volgden er niet meer. Zo werden de kleedkamers opgezocht met een kleine voorsprong.
Na de rust hetzelfde spelbeeld in Stabroek. De Schaal Sels werd gereden in omstreken, de focus lag echter op het veld. De bezoekers kregen de mogelijkheden om de wedstrijd af te maken en dood te doen, maar langs de andere kant ging de scheidsrechter gruwelijk in de fout (alweer). “Een bal die een half metertje achter de doellijn ging”, werd niet als buiten aangegeven. Leugenberg profiteerde.
De wedstrijd bleef boeien en kansen gingen over en weer. Al moest doelman Tony nooit een wereldsave uit zijn handschoenen toveren. De bezoekers kregen dan betere mogelijkheden via invaller Dario Immers en Kevin Paenen. Tot drie keer toe hield de Leugenbergse doelman de gelijke stand op het bord.
Makkelijker werd het er niet op toen Dave Dure zich niet meer kon beheersen. Hij kreeg een tweede gele kaart van de scheids en moest vroegtijdig naar de kant. Voor Rood-Wit zag het er plots weer goed uit. Nog een ruime tijd met elf tegen tien voetballen, de kansen bleven aanrollen. Telkens werd het net niet. Een vrije trap van Lotfi ging voorlangs.
De bezoekers bleven aanvallen, maar scoren binnen de tijd lukte niet meer. Na iets meer als negentig minuten voetbal, floot de scheidsrechter de wedstrijd naar het rijk der fabelen. Een beslissing was er nog niet: strafschoppen zouden volgen. Daarin bleek Rood-Wit echter koelbloediger te zijn dan Leugenberg. Doelman Tony pakte twee (sorry drie) strafschoppen, Jackson bleef koel bij de laatste.
Volgende week wordt verder gebekerd tegen Ossmi. Daar waar Rood-Wit een paar seizoenen geleden nog een bakje vol van kreeg. “Tegen voetballende, en sterkere ploegen, kan Rood-Wit altijd wat meer”, klonk het na de match bij één van de twee matchwinnaars. De andere wist dan weer: “De bal is rond en wie weet wat mogelijk is.”
“Het resultaat interesseert me niet”, zei Dirk Papanikitas in de kleedkamers. De bekercompetitie is niet zo belangrijk voor de ploeg uit Wilrijk. De volgende tegenstander zou wel eens een ploeg uit ere afdeling kunnen komen Een mengeling van de eerste en de tweede ploeg moesten ervoor zorgen dat op zijn minst het zwarte beest Leugenberg werd getemd.
Met meteen een paar goeie mogelijkheden. Bart Frederickx vond het eerst nog nodig om een voorzet te trappen, waarna iedereen langs de zijlijn riep dat hij het mocht proberen. Een paar minuten later luisterde hij al naar de wijze raad en met succes. De Leugenbergse doelman liet zich verrassen met een lage schuiver: 0-1.
De bezoekers kregen een paar goeie mogelijkheden om de score verder uit te diepen, maar telkens wilde de scheidsrechter niet meewerken. Overduidelijk handspel op het middenveld werd bestraft, in de zestien niet. Een eerste strafschop werd de ploeg ontnomen. Wat later zou Jackson worden tegengehouden in de zestien: opnieuw geen strafschop.
Aan de overkant moest Tony zich weinig tonen. Een keer met een schot in de korte hoek, waar hij goed tussen zat. Eén keer op een hoekschop. Ook daar liet de doelman van Rood-Wit zich niet op verrassen. Voorin bleef Rood-Wit combineren, maar doelpunten volgden er niet meer. Zo werden de kleedkamers opgezocht met een kleine voorsprong.
Na de rust hetzelfde spelbeeld in Stabroek. De Schaal Sels werd gereden in omstreken, de focus lag echter op het veld. De bezoekers kregen de mogelijkheden om de wedstrijd af te maken en dood te doen, maar langs de andere kant ging de scheidsrechter gruwelijk in de fout (alweer). “Een bal die een half metertje achter de doellijn ging”, werd niet als buiten aangegeven. Leugenberg profiteerde.
De wedstrijd bleef boeien en kansen gingen over en weer. Al moest doelman Tony nooit een wereldsave uit zijn handschoenen toveren. De bezoekers kregen dan betere mogelijkheden via invaller Dario Immers en Kevin Paenen. Tot drie keer toe hield de Leugenbergse doelman de gelijke stand op het bord.
Makkelijker werd het er niet op toen Dave Dure zich niet meer kon beheersen. Hij kreeg een tweede gele kaart van de scheids en moest vroegtijdig naar de kant. Voor Rood-Wit zag het er plots weer goed uit. Nog een ruime tijd met elf tegen tien voetballen, de kansen bleven aanrollen. Telkens werd het net niet. Een vrije trap van Lotfi ging voorlangs.
De bezoekers bleven aanvallen, maar scoren binnen de tijd lukte niet meer. Na iets meer als negentig minuten voetbal, floot de scheidsrechter de wedstrijd naar het rijk der fabelen. Een beslissing was er nog niet: strafschoppen zouden volgen. Daarin bleek Rood-Wit echter koelbloediger te zijn dan Leugenberg. Doelman Tony pakte twee (sorry drie) strafschoppen, Jackson bleef koel bij de laatste.
Volgende week wordt verder gebekerd tegen Ossmi. Daar waar Rood-Wit een paar seizoenen geleden nog een bakje vol van kreeg. “Tegen voetballende, en sterkere ploegen, kan Rood-Wit altijd wat meer”, klonk het na de match bij één van de twee matchwinnaars. De andere wist dan weer: “De bal is rond en wie weet wat mogelijk is.”