Seizoen 2017-2018
Terugblik op het seizoen 2017-2018:
2e afdeling KVV - 10e plaats (18 punten)
2e afdeling KVV - 10e plaats (18 punten)
Het mocht niet zijn
Lange tijd leek een stunt tegen de nummer drie voor Rood-Wit niet weggelegd te zijn, maar gedurende vijftien minuten was het toch bibberen en beven voor Vlug Vooruit. Helaas zonder puntengewin van de thuisploeg.
Rood-Wit ging in de laatste wedstrijd op zoek naar een stunt tegen Vlug Vooruit. De nummer drie verloor vorige week nog van Atlético Turco en vocht voor de tweede plek. Stephan kreeg daarbij de hulp van de tweede en de derde ploeg. Zo kwamen Kevin en Nick de ploeg versterken. Bij Vlug Vooruit wilden ze alles in het werk stellen om toch maar tweede te worden in de reeks. Daarvoor was het ook afhankelijk van OLSE.
Na nog geen zeven minuten ging de scheids al zijn hoofdrol opeisen. Een voet te hoog? Penalty. Gelukkig was Mathias wakker en hield hij de strafschop tegen. Niets gebeurd, al bleef de scheids wel zijn rol spelen. De thuisploeg geraakte voorin moeilijk aan kansen. Nick, Billal en Zaki werden amper gevonden. Rodney werd gemist op het veld. Het was hij die in de heenwedstrijd Rood-Wit op voorsprong zette.
Wat later zou Vlug Vooruit toch twee keer kunnen scoren op eenzelfde soort wijze. Een stilstaande fase, een grote man en knik binnen. Het leek wel alsof Mechelen stond te spelen, zij slikten ook tien zo’n doelpunten op rij. De thuisploeg bleef op zoek naar iets of wat dat een aanval zou zijn. Imad probeerde het met een listig balletje, de doelman bracht voor de lijn nog redding. “Zoiets zit bij ons altijd tegen”, klonk het.
Het zou daar niet bij blijven want nog voor de rust zag de scheids géén handspel van Vlug Vooruit in de zestien, maar wel een dubieuze fout in onze zestien. Gevolg? Geen strafschop voor Rood-Wit, wel een tweede voor de bezoekers. Met elf tegen twaalf kan je niet winnen. En de scheids floot voor promotie. Wat ondergetekende betreft mag hij meteen zijn pensioen aankondigen. Een tweede helft hoefde niet, maar werd wel gespeeld.
Nu goed, onze wil is geen wet en dus floot de scheids de tweede helft op gang. Maar net als in de eerste helft ging hij vooral door op zijn elan en zijn hoofdrol. Een vierde treffer voor Vlug Vooruit kwam er niet meteen, het leek erop dat de troepen van Rood-Wit wakker werden gemaakt tijdens de rust. Echter voorin kwamen er ook geen pogingen. Billal en Zaki kwamen er amper aan te pas. Achterin stond het beter als in de eerste helft.
Vlug Vooruit bleef ook druk zetten op de scheidsrechter om een derde strafschop te krijgen. Het werd de trainer van de bezoekers ook te veel en hij vloog, net als in de heenwedstrijd, richting tribunes. Dat komt er nu eenmaal van. Een fluitje in het voordeel van Rood-Wit, neen, dat bleef echter uit. Die strafschop bleef op de maag liggen. “Er was geen beweging naar de bal”, zei de man in het zwart. Maar de arm stak wel boven het hoofd van de speler, sja.
De coach gooide Kevin Paenen in de strijd. Hij wilde het doen kantelen en deed ook de netten trillen. Een subtiele tik over de doelman ging tegen de touwen. Zou het dan toch nog gaan gebeuren? Even later mocht ook Thierry nog invallen. Nog geen minuut later zou ook hij op het scorebord staan, een knappe tik met de hak: 2-3. Het leek even te vlot te gaan lopen en Zaki botste nog op een tweede gele kaart. Vlug Vooruit zou niet meer voetballen.
Er ontstond paniek bij de bezoekers, maar de man minder-situatie heeft Rood-Wit geen windeieren gelegd. Ondertussen maakte de derde wisselspeler zich klaar, maar nog vlak voor het einde van de wedstrijd counterde de bezoekers zich naar een bevrijdende vierde treffer: 2-4. De punten gaan mee naar Merksem, maar promotie bleef bang afwachten. Rood-Wit speelde een zorgeloos seizoen als promovendus. Volgend jaar, op volle sterkte, zullen we ze allemaal met open armen ontvangen
Rood-Wit ging in de laatste wedstrijd op zoek naar een stunt tegen Vlug Vooruit. De nummer drie verloor vorige week nog van Atlético Turco en vocht voor de tweede plek. Stephan kreeg daarbij de hulp van de tweede en de derde ploeg. Zo kwamen Kevin en Nick de ploeg versterken. Bij Vlug Vooruit wilden ze alles in het werk stellen om toch maar tweede te worden in de reeks. Daarvoor was het ook afhankelijk van OLSE.
Na nog geen zeven minuten ging de scheids al zijn hoofdrol opeisen. Een voet te hoog? Penalty. Gelukkig was Mathias wakker en hield hij de strafschop tegen. Niets gebeurd, al bleef de scheids wel zijn rol spelen. De thuisploeg geraakte voorin moeilijk aan kansen. Nick, Billal en Zaki werden amper gevonden. Rodney werd gemist op het veld. Het was hij die in de heenwedstrijd Rood-Wit op voorsprong zette.
Wat later zou Vlug Vooruit toch twee keer kunnen scoren op eenzelfde soort wijze. Een stilstaande fase, een grote man en knik binnen. Het leek wel alsof Mechelen stond te spelen, zij slikten ook tien zo’n doelpunten op rij. De thuisploeg bleef op zoek naar iets of wat dat een aanval zou zijn. Imad probeerde het met een listig balletje, de doelman bracht voor de lijn nog redding. “Zoiets zit bij ons altijd tegen”, klonk het.
Het zou daar niet bij blijven want nog voor de rust zag de scheids géén handspel van Vlug Vooruit in de zestien, maar wel een dubieuze fout in onze zestien. Gevolg? Geen strafschop voor Rood-Wit, wel een tweede voor de bezoekers. Met elf tegen twaalf kan je niet winnen. En de scheids floot voor promotie. Wat ondergetekende betreft mag hij meteen zijn pensioen aankondigen. Een tweede helft hoefde niet, maar werd wel gespeeld.
Nu goed, onze wil is geen wet en dus floot de scheids de tweede helft op gang. Maar net als in de eerste helft ging hij vooral door op zijn elan en zijn hoofdrol. Een vierde treffer voor Vlug Vooruit kwam er niet meteen, het leek erop dat de troepen van Rood-Wit wakker werden gemaakt tijdens de rust. Echter voorin kwamen er ook geen pogingen. Billal en Zaki kwamen er amper aan te pas. Achterin stond het beter als in de eerste helft.
Vlug Vooruit bleef ook druk zetten op de scheidsrechter om een derde strafschop te krijgen. Het werd de trainer van de bezoekers ook te veel en hij vloog, net als in de heenwedstrijd, richting tribunes. Dat komt er nu eenmaal van. Een fluitje in het voordeel van Rood-Wit, neen, dat bleef echter uit. Die strafschop bleef op de maag liggen. “Er was geen beweging naar de bal”, zei de man in het zwart. Maar de arm stak wel boven het hoofd van de speler, sja.
De coach gooide Kevin Paenen in de strijd. Hij wilde het doen kantelen en deed ook de netten trillen. Een subtiele tik over de doelman ging tegen de touwen. Zou het dan toch nog gaan gebeuren? Even later mocht ook Thierry nog invallen. Nog geen minuut later zou ook hij op het scorebord staan, een knappe tik met de hak: 2-3. Het leek even te vlot te gaan lopen en Zaki botste nog op een tweede gele kaart. Vlug Vooruit zou niet meer voetballen.
Er ontstond paniek bij de bezoekers, maar de man minder-situatie heeft Rood-Wit geen windeieren gelegd. Ondertussen maakte de derde wisselspeler zich klaar, maar nog vlak voor het einde van de wedstrijd counterde de bezoekers zich naar een bevrijdende vierde treffer: 2-4. De punten gaan mee naar Merksem, maar promotie bleef bang afwachten. Rood-Wit speelde een zorgeloos seizoen als promovendus. Volgend jaar, op volle sterkte, zullen we ze allemaal met open armen ontvangen
Twee punten weggegeven op drie minuten
Rood-Wit heeft vanmiddag twee dure punten cadeau gedaan. Met nog twintig minuten te voetballen stond het 2-0 voor en leek het over Atlético Turco te springen. Een opstootje en het bijhorende concentratieverlies zorgden echter voor een puntendeling. Plaats acht wordt moeilijk.
Rood-Wit moest het vanmiddag doen zonder zijn geschorste coach Stephan Roelants. Anders dan in de eerste klasse hield hij wel contact met de bank en zijn spelers. Ijan kreeg weer zijn kans op het middenveld nadat hij er vorige week beslissend was en verder kwamen ook Ismaïl en Yannis terug in de ploeg. Er was slechts één wisselspeler voorzien, de problemen die ook Atlético Turco kende vanmiddag.
Rood-Wit begon aardig, al moest het in de openingsminuten wel opletten op de counters van de bezoekers. De thuisploeg kreeg ook de betere kansen en op het kwartier schudde Gianni een heerlijke pass uit zijn billen. Billal, de gevaarlijkste Rood-Witter op dat moment, plukte de bal met een geweldige controle uit de lucht en werkte het vervolgens af: 1-0. Voor de bezoekers een klap in het gezicht, een tik die aan kwam.
Het liet hen niet uit het lood slaan, maar nog voor het half uur had het wel geluk dat een doelpunt van Nick Mariën werd afgefloten wegens buitenspel, wat zeer twijfelachtig is. Het had zijn achtste kunnen zijn voor de eerste ploeg. De bezoekers probeerden, maar te vaak liep het mis bij de laatste pass. Mathias kreeg weinig werk op te knappen. Het leek erop dat de eerste nul in een rij van drie wel zou lukken.
Nog voor de rust werd Billal over de rechterkant de diepte in gestuurd. Hij schudde zijn verdediger af en legde het leer voor doel. Daar was de ingevallen Rodney en hij legde simpel binnen: 2-0. Vlak voor de rust, ideaal moment om even de puntjes op de i te zetten leek het wel. Met die dubbele voorsprong op het bord trokken beide ploegen richting kleedkamers. Coach Stephan mocht, anders dan in de eerste klasse, wél in de kleedkamer.
In een andere veldbezetting probeerde Atlético Turco in de tweede helft de boel te doen kantelen. Het middenveld van Rood-Wit werd overlopen, het goeie spel was verdwenen. Het was knokken voor elke bal en hopen dat die nul op het scorebord zou blijven. En daar leek het ook wel op want de bezoekers kwamen ook in die tweede helft eigenlijk niet aan grote kansen. Mathias moest geen wereldsaves uit zijn mouw schudden.
Tot plots Atlético Turco het genoeg vond en het nodig vond om de bank van Rood-Wit uit te dagen. Daarop werd gereageerd en zat het spel op de wagen. Alles bij elkaar duurde het opstootje drie minuten, maar het was voor de bezoekers wel genoeg om de thuisploeg uit haar concentratie te houden. Nog geen minuut na de hervatting kregen ze ook een vrije trap mee. Okan stond offside, maar mocht toch aannemen en scoren.
Deel één van de omzetting was dan al feit. Nog geen minuut later volgde de 2-2, en op de bank vierden ze dat alsof de Champions League binnen was. Het leek er ook op dat Rood-Wit helemaal zou plooien, maar met de laatste krachten gingen ze toch nog vol in het offensief. Helaas kwamen daar geen kansen meer van. Aan de overkant moest Rood-Wit toch nog wat verdedigende acties uitvoeren om niet zonder punten te blijven.
Dat lukte aardig, ook al deed de scheids niet echt de moeite om er wat tijd bij te tellen. Zo verstreek de tijd en net voor het begon te regenen floot de man in het zwart de wedstrijd naar de geschiedenisboeken. Een puntje voor elk, zo eindigt Rood-Wit vrijwel zeker op een negende plaats. Een stunt tegen de nummer één of tegen de nummer twee is niet uitgesloten. “Elke wedstrijd moet gespeeld worden”, klonk het hoopvol.
Rood-Wit moest het vanmiddag doen zonder zijn geschorste coach Stephan Roelants. Anders dan in de eerste klasse hield hij wel contact met de bank en zijn spelers. Ijan kreeg weer zijn kans op het middenveld nadat hij er vorige week beslissend was en verder kwamen ook Ismaïl en Yannis terug in de ploeg. Er was slechts één wisselspeler voorzien, de problemen die ook Atlético Turco kende vanmiddag.
Rood-Wit begon aardig, al moest het in de openingsminuten wel opletten op de counters van de bezoekers. De thuisploeg kreeg ook de betere kansen en op het kwartier schudde Gianni een heerlijke pass uit zijn billen. Billal, de gevaarlijkste Rood-Witter op dat moment, plukte de bal met een geweldige controle uit de lucht en werkte het vervolgens af: 1-0. Voor de bezoekers een klap in het gezicht, een tik die aan kwam.
Het liet hen niet uit het lood slaan, maar nog voor het half uur had het wel geluk dat een doelpunt van Nick Mariën werd afgefloten wegens buitenspel, wat zeer twijfelachtig is. Het had zijn achtste kunnen zijn voor de eerste ploeg. De bezoekers probeerden, maar te vaak liep het mis bij de laatste pass. Mathias kreeg weinig werk op te knappen. Het leek erop dat de eerste nul in een rij van drie wel zou lukken.
Nog voor de rust werd Billal over de rechterkant de diepte in gestuurd. Hij schudde zijn verdediger af en legde het leer voor doel. Daar was de ingevallen Rodney en hij legde simpel binnen: 2-0. Vlak voor de rust, ideaal moment om even de puntjes op de i te zetten leek het wel. Met die dubbele voorsprong op het bord trokken beide ploegen richting kleedkamers. Coach Stephan mocht, anders dan in de eerste klasse, wél in de kleedkamer.
In een andere veldbezetting probeerde Atlético Turco in de tweede helft de boel te doen kantelen. Het middenveld van Rood-Wit werd overlopen, het goeie spel was verdwenen. Het was knokken voor elke bal en hopen dat die nul op het scorebord zou blijven. En daar leek het ook wel op want de bezoekers kwamen ook in die tweede helft eigenlijk niet aan grote kansen. Mathias moest geen wereldsaves uit zijn mouw schudden.
Tot plots Atlético Turco het genoeg vond en het nodig vond om de bank van Rood-Wit uit te dagen. Daarop werd gereageerd en zat het spel op de wagen. Alles bij elkaar duurde het opstootje drie minuten, maar het was voor de bezoekers wel genoeg om de thuisploeg uit haar concentratie te houden. Nog geen minuut na de hervatting kregen ze ook een vrije trap mee. Okan stond offside, maar mocht toch aannemen en scoren.
Deel één van de omzetting was dan al feit. Nog geen minuut later volgde de 2-2, en op de bank vierden ze dat alsof de Champions League binnen was. Het leek er ook op dat Rood-Wit helemaal zou plooien, maar met de laatste krachten gingen ze toch nog vol in het offensief. Helaas kwamen daar geen kansen meer van. Aan de overkant moest Rood-Wit toch nog wat verdedigende acties uitvoeren om niet zonder punten te blijven.
Dat lukte aardig, ook al deed de scheids niet echt de moeite om er wat tijd bij te tellen. Zo verstreek de tijd en net voor het begon te regenen floot de man in het zwart de wedstrijd naar de geschiedenisboeken. Een puntje voor elk, zo eindigt Rood-Wit vrijwel zeker op een negende plaats. Een stunt tegen de nummer één of tegen de nummer twee is niet uitgesloten. “Elke wedstrijd moet gespeeld worden”, klonk het hoopvol.
Mathematisch is het niet meer mogelijk: we zijn gered!
Oef. De opluchting van KFC Rood-Wit hoorde je tot in Wilrijk. De club is, na een 1-3-zege op bezoek bij Bart nu ook mathematisch zeker van het behoud. Waarvoor we nog spelen? "Ik wil drie keer de nul houden. Met 0-0? So be it", aldus doelman Mathias Sampain.
Rood-Wit wilde het behoud veilig stellen tegen Bart, maar de thuisploeg was in vorm. Het pakte zes op negen in de voorbije drie wedstrijden en daar was een overwinning tegen Deurne OB bij. Door die punten steeg de ploeg naar een veilige tiende plaats, al had het nog punten nodig om safe te spelen. De kloof met Bart bedroeg slechts drie punten, de kloof tussen de laatste en Rood-Wit bedroeg acht punten. Er waren er nog twaalf te verdienen.
Het gure weer, de vriestemperaturen in samenwerking met de wind, zorgde voor een paar bibberende spelers. Het was de thuisploeg die het beste aan de wedstrijd begon en kreeg ook een paar goeie mogelijkheden. Zo schoten ze een bal nipt naast de kooi van Mathias en een paar vrije trappen leverden ook gevaar op. Het was voor de bezoekers echter zwoegen en zweten, maar niet bij zomerse temperaturen.
Ijan Laeremans kreeg van de coach ook zijn kans op het middenveld en liet zich meteen zien bij een vrije trap. Een bom was het, de doelman bokste in eerste instantie nog weg. Wat later kreeg de middenvelder een nieuwe kans op een stilliggende bal. Deze keer verlengde Rodney het leer tegen de touwen: 0-1. Rood-Wit op weg naar het behoud, maar het werden nog vijfenveertig moeilijke minuten, te meer omdat Bart voelde dat er meer in zat.
Want nog voor de rust ontsnapte Rood-Wit aan een gelijkmaker toen een vrije trap nog voor de lijn werd weggewerkt. De thuisploeg domineerde, maar kreeg geen bal voorbij onze goalie. Aan de overkant was er één moment. Er was nadien nog een goed schot van Rodney zonder succes. De coach kreeg vijfenveertig minuten om zijn jongens wakker te schudden en het behoud veilig te stellen. Bart kreeg dezelfde tijd van de scheids.
Een donderspeech van doelman Mathias zorgde echter voor het gewenste effect na de pauze. De troepen van Stephan Roelants wilden er iets van maken. Het kreeg ook een paar goeie mogelijkheden. Nog voor het uur zorgde Ijan voor de 0-2 nadat de doelman van Bart een foutje leek te maken. De scheids liet goed doorspelen en zo werd er gescoord. Een assist en een doelpunt voor de debutant. Lekkere start.
Lang kon Rood-Wit echter niet profiteren van de dubbele voorsprong want nog geen vijf minuten later trapte Billal een speler van Bart vol, een strafschop was het gevolg. Mathias kon er echter niets aan doen. “Nochtans hadden we wat schrik, want jullie hebben een goeie doelman”, klonk het na de wedstrijd. Met 1-2 op het bord kwam er weer wat spanning in de wedstrijd en Bart kreeg het gevoel dat er wel wat meer in zat.
Rood-Wit kreeg het moeilijk en was bij momenten niet rustig genoeg aan de bal. Elk klein foutje werd vergroot door de tegenstander. Zo ontsnapte ook Rodney aan een rode kaart nadat hij stevig in de fout ging. “Door de reactie van de tegenstander kon ik geen geel geven”, zei de scheids over het incidentje. Het was wel het sein voor Rodney om naar zijn trainer te lonken. “Speel jij nog maar even”, leek hij wel te zeggen.
Van op het veld zag Stephan Roelants de 1-3 nog vallen. Een goeie lange bal werd verstuurd richting Nick en net als vanmorgen tegen Valaarhof kon hij ook nu scoren. Het naamkaartje wordt zo wel wat kleiner: topschutter bij ‘den twee’ en nu dus ook bij ‘den één.’ Rood-Wit is nu ook zeker van het behoud in tweede afdeling drie wedstrijden voor het einde. “Maar ik wil nog drie keer de nul houden.” Zo weet Rood-Wit nog waarvoor het speelt.
Rood-Wit wilde het behoud veilig stellen tegen Bart, maar de thuisploeg was in vorm. Het pakte zes op negen in de voorbije drie wedstrijden en daar was een overwinning tegen Deurne OB bij. Door die punten steeg de ploeg naar een veilige tiende plaats, al had het nog punten nodig om safe te spelen. De kloof met Bart bedroeg slechts drie punten, de kloof tussen de laatste en Rood-Wit bedroeg acht punten. Er waren er nog twaalf te verdienen.
Het gure weer, de vriestemperaturen in samenwerking met de wind, zorgde voor een paar bibberende spelers. Het was de thuisploeg die het beste aan de wedstrijd begon en kreeg ook een paar goeie mogelijkheden. Zo schoten ze een bal nipt naast de kooi van Mathias en een paar vrije trappen leverden ook gevaar op. Het was voor de bezoekers echter zwoegen en zweten, maar niet bij zomerse temperaturen.
Ijan Laeremans kreeg van de coach ook zijn kans op het middenveld en liet zich meteen zien bij een vrije trap. Een bom was het, de doelman bokste in eerste instantie nog weg. Wat later kreeg de middenvelder een nieuwe kans op een stilliggende bal. Deze keer verlengde Rodney het leer tegen de touwen: 0-1. Rood-Wit op weg naar het behoud, maar het werden nog vijfenveertig moeilijke minuten, te meer omdat Bart voelde dat er meer in zat.
Want nog voor de rust ontsnapte Rood-Wit aan een gelijkmaker toen een vrije trap nog voor de lijn werd weggewerkt. De thuisploeg domineerde, maar kreeg geen bal voorbij onze goalie. Aan de overkant was er één moment. Er was nadien nog een goed schot van Rodney zonder succes. De coach kreeg vijfenveertig minuten om zijn jongens wakker te schudden en het behoud veilig te stellen. Bart kreeg dezelfde tijd van de scheids.
Een donderspeech van doelman Mathias zorgde echter voor het gewenste effect na de pauze. De troepen van Stephan Roelants wilden er iets van maken. Het kreeg ook een paar goeie mogelijkheden. Nog voor het uur zorgde Ijan voor de 0-2 nadat de doelman van Bart een foutje leek te maken. De scheids liet goed doorspelen en zo werd er gescoord. Een assist en een doelpunt voor de debutant. Lekkere start.
Lang kon Rood-Wit echter niet profiteren van de dubbele voorsprong want nog geen vijf minuten later trapte Billal een speler van Bart vol, een strafschop was het gevolg. Mathias kon er echter niets aan doen. “Nochtans hadden we wat schrik, want jullie hebben een goeie doelman”, klonk het na de wedstrijd. Met 1-2 op het bord kwam er weer wat spanning in de wedstrijd en Bart kreeg het gevoel dat er wel wat meer in zat.
Rood-Wit kreeg het moeilijk en was bij momenten niet rustig genoeg aan de bal. Elk klein foutje werd vergroot door de tegenstander. Zo ontsnapte ook Rodney aan een rode kaart nadat hij stevig in de fout ging. “Door de reactie van de tegenstander kon ik geen geel geven”, zei de scheids over het incidentje. Het was wel het sein voor Rodney om naar zijn trainer te lonken. “Speel jij nog maar even”, leek hij wel te zeggen.
Van op het veld zag Stephan Roelants de 1-3 nog vallen. Een goeie lange bal werd verstuurd richting Nick en net als vanmorgen tegen Valaarhof kon hij ook nu scoren. Het naamkaartje wordt zo wel wat kleiner: topschutter bij ‘den twee’ en nu dus ook bij ‘den één.’ Rood-Wit is nu ook zeker van het behoud in tweede afdeling drie wedstrijden voor het einde. “Maar ik wil nog drie keer de nul houden.” Zo weet Rood-Wit nog waarvoor het speelt.
Komt er toch nog degradatiegevaar?
Nadat er vorige week een knap punt werd behaald tegen SAC op vechtlust en mentaliteit, ging het vandaag weer mis. Ondertussen dreigen de concurrenten terug te komen in het klassement. Zo staat Bart, onze tegenstander volgende week, niet meer laatste.
Een mengeling van de tweede en de eerste ploeg moest voor drie punten zorgen tegen Deurne OB, dat net een plaatsje hoger stond dan Rood-Wit. Echter was de kloof tussen beide ploegen zes punten. Bij de thuisploeg keerde Rodney terug uit blessure. Tot grote verbazing van velen stond hij ook gewoon aan de aftrap. Bij de bezoekers, die de punten bleven rapen en zo de kloof kon uitbreiden op Rood-Wit, geen verrassingen.
Meteen bij de start ging Deurne OB op zoek naar een kloof die uiteindelijk negen punten zou worden. Mathias moest opnieuw snel aan de bak na een goeie kans voor de bezoekers. De thuisploeg bleef onder het niveau van vorige week. Kan gebeuren, er was nog niets verloren ook niet. Al kreeg het weinig kansen. Man in vorm, Nick Mariën, kreeg voorin ook amper een kans bij elkaar gevoetbald.
Tijdens de opwarming zag onze coach al dat de doelman van Deurne OB niet echt veel vertrouwen had. Hij loste veel ballen en hij gaf dat door in de kleedkamers. Op een vrije trap van Rodney volgde Bart Fredrickx goed en opnieuw geschiedde. De middenvelder, die vorige week ook negentig minuten voetbalde, scoorde de 1-0. Een zucht van opluchting voor de thuisploeg. Het zou wel eens beter kunnen gaan lopen na de voorsprong.
Niet dus. Rood-Wit vergat te voetballen en op een aanval over de rechterkant kwam de bal voor doel. Daar stond hun spits en die werkte het leer tegen de touwen: 1-1. Een slechter moment kan je niet hebben om een doelpuntje tegen te krijgen. Niet veel later trokken beide ploegen richting kleedkamers. Daar kreeg de coach de kans om de jongens wakker te schudden om er alsnog drie punten uit te slepen en zo de redding veilig te stellen.
Maar dat liep even anders in de tweede helft. Deurne OB bleef de kansen bij elkaar voetballen en Mathias moest opnieuw een paar keer ingrijpen. Ook op een vrije trap pakte hij onorthodox de bal. De thuisploeg kreeg amper iets bij elkaar gevoetbald, de counters kwamen er nooit uit. Het leer ging heel snel terug naar de bezoekers. Het was tijd tellen en hopen dat de negentig minuten snel voorbij zouden zijn. Er stond nog zo’n half uur op de klok.
Nog geen zes minuten later, en met nog een paar kansen voor de bezoekers, ging het dan toch mis bij de thuisploeg. Opnieuw een snedige aanval van Deurne OB en deze keer kon Mathias er niets aan doen: 1-2. Van wakker worden was dan al geen sprake meer, zeker niet omdat doelpuntenmaker Bart Fredrickx nog geblesseerd uitviel. Opnieuw diezelfde enkel. Hopelijk haalt hij zijn wedstrijd, tegen Bart volgende week.
Met nog tien minuten op de klok wilde Rood-Wit nog een slotoffensief in elkaar knutselen, maar een foute bal van Yannick zorgde voor de dodelijke 1-3. Een punt was dan al uitgesloten, te meer omdat Rood-Wit ook geen kansen meer bij elkaar kon voetballen. De coach zette er Yahya nog bij, maar ook een extra spits kon niet baten. En de scheidsrechter, alweer.
In de toegevoegde tijd leek Rood-Wit immers een tweede keer te scoren, maar dat was buiten de scheidsrechter gerekend. Ondanks protest (van Rood-Wit) en de fairplay (van Deurne OB) kende hij een gemaakt doelpunt van de thuisploeg niet toe. En zo blijft de man in het zwart in elk verslag terugkomen. En het was absoluut niet de bedoeling. Bedankt, KVV.
Een mengeling van de tweede en de eerste ploeg moest voor drie punten zorgen tegen Deurne OB, dat net een plaatsje hoger stond dan Rood-Wit. Echter was de kloof tussen beide ploegen zes punten. Bij de thuisploeg keerde Rodney terug uit blessure. Tot grote verbazing van velen stond hij ook gewoon aan de aftrap. Bij de bezoekers, die de punten bleven rapen en zo de kloof kon uitbreiden op Rood-Wit, geen verrassingen.
Meteen bij de start ging Deurne OB op zoek naar een kloof die uiteindelijk negen punten zou worden. Mathias moest opnieuw snel aan de bak na een goeie kans voor de bezoekers. De thuisploeg bleef onder het niveau van vorige week. Kan gebeuren, er was nog niets verloren ook niet. Al kreeg het weinig kansen. Man in vorm, Nick Mariën, kreeg voorin ook amper een kans bij elkaar gevoetbald.
Tijdens de opwarming zag onze coach al dat de doelman van Deurne OB niet echt veel vertrouwen had. Hij loste veel ballen en hij gaf dat door in de kleedkamers. Op een vrije trap van Rodney volgde Bart Fredrickx goed en opnieuw geschiedde. De middenvelder, die vorige week ook negentig minuten voetbalde, scoorde de 1-0. Een zucht van opluchting voor de thuisploeg. Het zou wel eens beter kunnen gaan lopen na de voorsprong.
Niet dus. Rood-Wit vergat te voetballen en op een aanval over de rechterkant kwam de bal voor doel. Daar stond hun spits en die werkte het leer tegen de touwen: 1-1. Een slechter moment kan je niet hebben om een doelpuntje tegen te krijgen. Niet veel later trokken beide ploegen richting kleedkamers. Daar kreeg de coach de kans om de jongens wakker te schudden om er alsnog drie punten uit te slepen en zo de redding veilig te stellen.
Maar dat liep even anders in de tweede helft. Deurne OB bleef de kansen bij elkaar voetballen en Mathias moest opnieuw een paar keer ingrijpen. Ook op een vrije trap pakte hij onorthodox de bal. De thuisploeg kreeg amper iets bij elkaar gevoetbald, de counters kwamen er nooit uit. Het leer ging heel snel terug naar de bezoekers. Het was tijd tellen en hopen dat de negentig minuten snel voorbij zouden zijn. Er stond nog zo’n half uur op de klok.
Nog geen zes minuten later, en met nog een paar kansen voor de bezoekers, ging het dan toch mis bij de thuisploeg. Opnieuw een snedige aanval van Deurne OB en deze keer kon Mathias er niets aan doen: 1-2. Van wakker worden was dan al geen sprake meer, zeker niet omdat doelpuntenmaker Bart Fredrickx nog geblesseerd uitviel. Opnieuw diezelfde enkel. Hopelijk haalt hij zijn wedstrijd, tegen Bart volgende week.
Met nog tien minuten op de klok wilde Rood-Wit nog een slotoffensief in elkaar knutselen, maar een foute bal van Yannick zorgde voor de dodelijke 1-3. Een punt was dan al uitgesloten, te meer omdat Rood-Wit ook geen kansen meer bij elkaar kon voetballen. De coach zette er Yahya nog bij, maar ook een extra spits kon niet baten. En de scheidsrechter, alweer.
In de toegevoegde tijd leek Rood-Wit immers een tweede keer te scoren, maar dat was buiten de scheidsrechter gerekend. Ondanks protest (van Rood-Wit) en de fairplay (van Deurne OB) kende hij een gemaakt doelpunt van de thuisploeg niet toe. En zo blijft de man in het zwart in elk verslag terugkomen. En het was absoluut niet de bedoeling. Bedankt, KVV.
Veel zuurder kan dit niet worden
KFC Rood-Wit is nog niet gered. Vandaag had het een uitstekende zaak kunnen doen, maar net als in de heenwedstrijd scoorde Groenendaal in de laatste minuut de gelijkmaker. "Dit is voetbal", klonk het na de het laatste fluitsignaal.
De eerste ploeg kon de redding ruiken. Een overwinning tegen Groenendaal, iets wat ons in de heenwedstrijd werd ontnomen door de scheidsrechter, zou de voorsprong op hen brengen tot zeven punten. De coach kon weer rekenen op een paar jongens die terugkeerden uit blessure én schorsing. Zo stonden ondermeer Nick Loubry, Yannis Papanikitas en Kenny Massart opnieuw in de ploeg. Er moest en er zou gewonnen moeten worden.
De thuisploeg begon goed aan de wedstrijd en Kenny probeerde zich te tonen. Hij kon echter niet trappen omwille van een helende blessure, die hem later in de wedstrijd opnieuw parten zou spelen. Een paar goeie mogelijkheden waren er voor Billal en Nick. Scoren in het eerste kwartier zat er nog niet in. De bezoekers moesten vooral achter de bal lopen en het was wachten op doelgevaar van hun. Mathias kende een rustige middag.
En zeker ook als halfweg de eerste helft Imad een goeie voorzet verstuurde richting de zestien. Nick Mariën, vorige week maker van twee belangrijke doelpunten, deed exact hetzelfde als vorige week. Hij bleef koelbloedig en werkte af: 1-0. “Ik ben fier op mijn jongens”, klonk een tevreden coach van de tweede ploeg. De thuisploeg rook de redding, al was er nog wel wat tijd om de achterstand goed te maken voor Groenendaal.
En dat zou nog gebeuren voor het rustsignaal. Een vrije trap van tegen de zijlijn dwarrelde tegen de touwen. Een gelijkmaker die volledig uit de lucht komt vallen, een gelijkmaker die vermeden had kunnen worden. De thuisploeg kreeg nog een paar goeie mogelijkheden om te scoren, maar voor de rust lukte dat niet meer. Nog vijfenveertig minuten om de overwinning veilig te stellen en de redding te vieren na het laatste fluitsignaal.
Wie in de kantine was blijven hangen, miste meteen een paar opgelegde kansen voor de thuisploeg bij de start van de tweede helft. Na goed tien minuten voetballen viel dan ook het doelpunt. Kevin Paenen scoorde zijn vijfde van het seizoen. “Dat is hem, één kans en meteen doelpunt.” De thuisploeg kreeg nog een paar mogelijkheden. Scoren zou voor later in de match nog worden. Want het werd nog dat tikkeltje eenvoudiger (of was het nu moeilijker?).
De bezoekers konden niet leven met een vrije trap voor de thuisploeg en een speler ging in discussie met de scheids. Dat moet je niet doen en het kwam hem op geel te staan. Met een cynisch applausje tot gevolg. Tweede geel en gaan douchen, maar ook met een man minder moest dat derde doelpunt voor Rood-Wit altijd volgen. Helaas, Rood-Wit leek in elkaar te zakken en Groenendaal probeerde iets te forceren.
De seconden tikten weg, allemaal in het voordeel van de thuisploeg. De bezoekers kwamen, maar scoren. Het bleek een opdracht apart. Voor de lekste defensie van de reeks, Groenendaal slikte al 60 doelpunten tot nu toe, was het zaak om geen derde doelpunt meer te slikken. Een vrije trap van Ismail ging over het doel en Billal dribbelde zich naar een paar goeie mogelijkheden. Een strafschop? Dat had ook gekund. De bal werd echter buiten de zestien gelegd. Het zit ook niet mee.
En dat zou Rood-Wit cash betalen. In de laatste vijf minuten ging Groenendaal nog vol voor de gelijkmaker. Laatste minuut: Yannis met een foutje. De vrije trap ging tegen de touwen. Het laatste fluitsignaal volgde meteen. Dichterbij de redding kan je niet zijn. Groenendaal blijft op vier punten van Rood-Wit hangen, maar de kopjes gingen wel allemaal naar beneden. Een tik die aankomt in Wilrijk, ook bij ondergetekende.
De eerste ploeg kon de redding ruiken. Een overwinning tegen Groenendaal, iets wat ons in de heenwedstrijd werd ontnomen door de scheidsrechter, zou de voorsprong op hen brengen tot zeven punten. De coach kon weer rekenen op een paar jongens die terugkeerden uit blessure én schorsing. Zo stonden ondermeer Nick Loubry, Yannis Papanikitas en Kenny Massart opnieuw in de ploeg. Er moest en er zou gewonnen moeten worden.
De thuisploeg begon goed aan de wedstrijd en Kenny probeerde zich te tonen. Hij kon echter niet trappen omwille van een helende blessure, die hem later in de wedstrijd opnieuw parten zou spelen. Een paar goeie mogelijkheden waren er voor Billal en Nick. Scoren in het eerste kwartier zat er nog niet in. De bezoekers moesten vooral achter de bal lopen en het was wachten op doelgevaar van hun. Mathias kende een rustige middag.
En zeker ook als halfweg de eerste helft Imad een goeie voorzet verstuurde richting de zestien. Nick Mariën, vorige week maker van twee belangrijke doelpunten, deed exact hetzelfde als vorige week. Hij bleef koelbloedig en werkte af: 1-0. “Ik ben fier op mijn jongens”, klonk een tevreden coach van de tweede ploeg. De thuisploeg rook de redding, al was er nog wel wat tijd om de achterstand goed te maken voor Groenendaal.
En dat zou nog gebeuren voor het rustsignaal. Een vrije trap van tegen de zijlijn dwarrelde tegen de touwen. Een gelijkmaker die volledig uit de lucht komt vallen, een gelijkmaker die vermeden had kunnen worden. De thuisploeg kreeg nog een paar goeie mogelijkheden om te scoren, maar voor de rust lukte dat niet meer. Nog vijfenveertig minuten om de overwinning veilig te stellen en de redding te vieren na het laatste fluitsignaal.
Wie in de kantine was blijven hangen, miste meteen een paar opgelegde kansen voor de thuisploeg bij de start van de tweede helft. Na goed tien minuten voetballen viel dan ook het doelpunt. Kevin Paenen scoorde zijn vijfde van het seizoen. “Dat is hem, één kans en meteen doelpunt.” De thuisploeg kreeg nog een paar mogelijkheden. Scoren zou voor later in de match nog worden. Want het werd nog dat tikkeltje eenvoudiger (of was het nu moeilijker?).
De bezoekers konden niet leven met een vrije trap voor de thuisploeg en een speler ging in discussie met de scheids. Dat moet je niet doen en het kwam hem op geel te staan. Met een cynisch applausje tot gevolg. Tweede geel en gaan douchen, maar ook met een man minder moest dat derde doelpunt voor Rood-Wit altijd volgen. Helaas, Rood-Wit leek in elkaar te zakken en Groenendaal probeerde iets te forceren.
De seconden tikten weg, allemaal in het voordeel van de thuisploeg. De bezoekers kwamen, maar scoren. Het bleek een opdracht apart. Voor de lekste defensie van de reeks, Groenendaal slikte al 60 doelpunten tot nu toe, was het zaak om geen derde doelpunt meer te slikken. Een vrije trap van Ismail ging over het doel en Billal dribbelde zich naar een paar goeie mogelijkheden. Een strafschop? Dat had ook gekund. De bal werd echter buiten de zestien gelegd. Het zit ook niet mee.
En dat zou Rood-Wit cash betalen. In de laatste vijf minuten ging Groenendaal nog vol voor de gelijkmaker. Laatste minuut: Yannis met een foutje. De vrije trap ging tegen de touwen. Het laatste fluitsignaal volgde meteen. Dichterbij de redding kan je niet zijn. Groenendaal blijft op vier punten van Rood-Wit hangen, maar de kopjes gingen wel allemaal naar beneden. Een tik die aankomt in Wilrijk, ook bij ondergetekende.
Eindelijk nog eens drie punten
Aangekondigd als een degradatietopper, maar het geluk zat aan onze zijde. Rood-Wit kegelde bij 0-0 en 0-1 twee ballen van de lijn en won uiteindelijk met 0-3. “De clean sheet doet deugd”, zei keeper Mathias.
Vorige week versloeg Groenendaal ESVO met 3-5 en daardoor kwamen die tot op één punt van Rood-Wit. Door die nederlaag moest ESVO zich wel gaan herpakken als het niet in degradatienood wilde komen. De komst van Rood-Wit kwam dan erg gelegen, zeker ook wanneer onze coach opnieuw moest puzzelen. Slechts vier man was er van de eerste ploeg. De rest was opvulling van de twee andere ploegen die vandaag niet moesten voetballen.
Rood-Wit ontsnapte in de eerste minuten al aan een tegendoelpunt. Een hoekschop eindigde pardoes tegen de lat. Bij de bezoekers lukte het niet echt allemaal. Veel te veel balverlies en amper kansen. Dan was de thuisploeg beter. Al kwam het ook heel weinig voor het doel van Mathias. Die moest wel een keer tussenkomen, maar zonder echt een wereldsave uit te voeren. Een echte degradatietopper in Ekeren. Het kon beter.
Rood-Wit had opnieuw pech door een beslissing van de scheids. Nick Mariën werd randje buitenspel de diepte in gestuurd. Hij werd afgefloten, ook al werkte hij het knap af. Geen doelpunt en dus ook geen voorsprong voor de bezoekers. Verder was het moeilijk voetballen. De bezoekers kregen amper een kans bij elkaar gevoetbald. Billal kwam nauwelijks in het spel en er was te veel lichtzinnig balverlies. Aan de overkant was het wel nog gevaarlijk.
Mathias stond echter goed op te letten en de afwerking van ESVO liet hen ook in de steek. Vlak voor de rust kreeg onze doelman nog bijstand van Guyllian. Die eerste verkeek zich op een bal en de rechtsachter kon in laatste instantie de bal nog van de lijn houden. Geen doelpunten dus in die eerste helft. Beide coaches wisten dus maar al te goed waar op te hameren tijdens de rust. Het moest gebeuren in de tweede helft voor beide ploegen.
Bij de start van de tweede periode ging Rood-Wit vol in het offensief. Er was eerst alweer een fout op Billal, Ismail knalde de vrije trap pardoes tegen de lat. Dat doelpunt kon toch echt niet lang meer uitblijven en zo geschiedde ook. Een te korte terugspeelbal achterin bij ESVO en Nick Mariën zat er goed tussen. Hij zorgde met zijn eerste bij den één voor de verlossing. Hij kreeg meteen ook een knuffel van de coach.
ESVO was niet aangeslagen en ging op zoek naar een reactie. Die kwam er ook, Ismail moest een bal van de lijn halen om Mathias nog even bij te springen. Geen doelpunt voor ESVO en dat zorgde voor heel wat frustratie langs de zijlijn. Telkens er een gecontesteerde fase was, sprong de bank van de thuisploeg recht om verhaal te halen. Zo protesteerden ze regelmatig na een overtreding op Billal. De scheids had wel eerder een kaartje kunnen geven.
Maar goed, we gaan daarover niet mekkeren. De thuisploeg had het vooral aan zichzelf te danken. De achterstand was een foutje achterin en daardoor gaf het ook ruimte weg. Zo speelde Guyllian een goeie bal richting Nick voorin en die trapte zijn tweede tegen de touwen. “Een hattrick, daar dacht ik wel aan”, klonk het. Hij had daar nog een mogelijkheid toe, Sascha was er echter met zijn bal vandoor. Weg kans.
Een dubbele voorsprong geeft een geruststellend gevoel. Billal en Sascha kregen nog twee enorme mogelijkheden om de voorsprong verder uit te diepen. Telkens ging het daar mis. In de toegevoegde tijd trapte onze Hazard de bal wel tegen de touwen. 0-3, drie heel belangrijke punten. Rood-Wit slaat een kloofje met ESVO. Volgende week wacht Groenendaal, nog zo’n wedstrijd waarin winnen een must is. Een overwinning van Rood-Wit, dat was toch alweer geleden van midden november.
Vorige week versloeg Groenendaal ESVO met 3-5 en daardoor kwamen die tot op één punt van Rood-Wit. Door die nederlaag moest ESVO zich wel gaan herpakken als het niet in degradatienood wilde komen. De komst van Rood-Wit kwam dan erg gelegen, zeker ook wanneer onze coach opnieuw moest puzzelen. Slechts vier man was er van de eerste ploeg. De rest was opvulling van de twee andere ploegen die vandaag niet moesten voetballen.
Rood-Wit ontsnapte in de eerste minuten al aan een tegendoelpunt. Een hoekschop eindigde pardoes tegen de lat. Bij de bezoekers lukte het niet echt allemaal. Veel te veel balverlies en amper kansen. Dan was de thuisploeg beter. Al kwam het ook heel weinig voor het doel van Mathias. Die moest wel een keer tussenkomen, maar zonder echt een wereldsave uit te voeren. Een echte degradatietopper in Ekeren. Het kon beter.
Rood-Wit had opnieuw pech door een beslissing van de scheids. Nick Mariën werd randje buitenspel de diepte in gestuurd. Hij werd afgefloten, ook al werkte hij het knap af. Geen doelpunt en dus ook geen voorsprong voor de bezoekers. Verder was het moeilijk voetballen. De bezoekers kregen amper een kans bij elkaar gevoetbald. Billal kwam nauwelijks in het spel en er was te veel lichtzinnig balverlies. Aan de overkant was het wel nog gevaarlijk.
Mathias stond echter goed op te letten en de afwerking van ESVO liet hen ook in de steek. Vlak voor de rust kreeg onze doelman nog bijstand van Guyllian. Die eerste verkeek zich op een bal en de rechtsachter kon in laatste instantie de bal nog van de lijn houden. Geen doelpunten dus in die eerste helft. Beide coaches wisten dus maar al te goed waar op te hameren tijdens de rust. Het moest gebeuren in de tweede helft voor beide ploegen.
Bij de start van de tweede periode ging Rood-Wit vol in het offensief. Er was eerst alweer een fout op Billal, Ismail knalde de vrije trap pardoes tegen de lat. Dat doelpunt kon toch echt niet lang meer uitblijven en zo geschiedde ook. Een te korte terugspeelbal achterin bij ESVO en Nick Mariën zat er goed tussen. Hij zorgde met zijn eerste bij den één voor de verlossing. Hij kreeg meteen ook een knuffel van de coach.
ESVO was niet aangeslagen en ging op zoek naar een reactie. Die kwam er ook, Ismail moest een bal van de lijn halen om Mathias nog even bij te springen. Geen doelpunt voor ESVO en dat zorgde voor heel wat frustratie langs de zijlijn. Telkens er een gecontesteerde fase was, sprong de bank van de thuisploeg recht om verhaal te halen. Zo protesteerden ze regelmatig na een overtreding op Billal. De scheids had wel eerder een kaartje kunnen geven.
Maar goed, we gaan daarover niet mekkeren. De thuisploeg had het vooral aan zichzelf te danken. De achterstand was een foutje achterin en daardoor gaf het ook ruimte weg. Zo speelde Guyllian een goeie bal richting Nick voorin en die trapte zijn tweede tegen de touwen. “Een hattrick, daar dacht ik wel aan”, klonk het. Hij had daar nog een mogelijkheid toe, Sascha was er echter met zijn bal vandoor. Weg kans.
Een dubbele voorsprong geeft een geruststellend gevoel. Billal en Sascha kregen nog twee enorme mogelijkheden om de voorsprong verder uit te diepen. Telkens ging het daar mis. In de toegevoegde tijd trapte onze Hazard de bal wel tegen de touwen. 0-3, drie heel belangrijke punten. Rood-Wit slaat een kloofje met ESVO. Volgende week wacht Groenendaal, nog zo’n wedstrijd waarin winnen een must is. Een overwinning van Rood-Wit, dat was toch alweer geleden van midden november.
Jammer, heel jammer
Rood-Wit knokte zich na een moeilijke wedstrijd richting een puntje, dat verdiend zou zijn geweest. Het mocht echter niet zijn. Door de overwinning van Groenendaal tegen ESVO wordt het knokken voor zes op zes tegen deze twee ploegen.
De eerste ploeg moest opnieuw puzzelen. Toch kon de coach rekenen op zijn vaste doelman en kreeg Rodney opnieuw zijn kans op het veld. “Daar heb ik hem nodig”, zei onze coach vorige week nog. Verder was het ook te doen zonder Nick en Billal, die niet konden. Maxim kwam ook nog eens voetballen, bij hem was het al geleden van in de heenwedstrijd dat hij zich nog eens kon tonen op een voetbalveld.
Die vele gemiste wedstrijden bekochten zich al snel bij de centrale verdediger. Na nog geen vijf minuten moest hij in de tackle en ging de bal op de stip. Doelman Stoops liet onze doelman kansloos: 0-1. Net als vorige week was het snel achtervolgen geblazen voor de thuisploeg. Het duurde echter lang vooraleer er een bal in de buurt kwam van de doelman van Harrows. Hij kreeg weinig werk op te knappen.
Aan de overkant kreeg Mathias ook bijzonder weinig ballen om zich te tonen. Telkens als er een bal in de buurt was, zat hij er wel tussen. Het waren geen spectaculaire reddingen die hij moest doen. Intensiteit en drang was goed, maar voorin was het allemaal wat te weinig. Achteraan lukte het vrij aardig, het zat goed in elkaar. Harrows kreeg immers ook geen grote kansen. Het was echter de strafschop die voor het verschil op het bord zorgde.
Maar nog voor de rust moest onze coach al twee noodgedwongen wissels doorvoeren. Zowel Maxim als Rodney moesten vroegtijdig naar de kant met een blessure. Dat ziet er helemaal niet goed uit voor volgende week, wanneer de verplaatsing naar ESVO op het menu staat. Keert wel terug: Kenny Massart. Hij liet zich vandaag al even zien langs de lijn. Hij zag zijn jongens de kleedkamers opzoeken met een kleine achterstand.
Hetzelfde spelbeeld na de pauze. Rood-Wit probeerde, maar vond geen openingen in de burcht die Harrows hier had neergezet. Imad probeerde het wel met een schot van ver, de doelman was echter uit zijn doel. Scoren zat er echter niet in. De bal werd nog voor de lijn gekeerd. De bezoekers bleven vaak in balbezit, maar grote kansen leverde het niet op. De strijd werd heviger, het moest gebeuren vandaag. Een puntje was mooi meegenomen.
“Het geluk zit ook niet mee, hopelijk keert dat tegen Harrows”, zei onze coach vorige week. Niet dus. Rood-Wit ging in de aanval en met Davy kwam er ook wat meer snelheid in de ploeg. Die werd echter nooit goed gebruikt. Hij werd naar achteren gedrukt. De tijd tikte weg in het nadeel van Rood-Wit. Man op man spelen achterin spookte even door het hoofd van Stephan, uiteindelijk zou hij dat niet doen.
Nog twintig minuten, de achterstand nog steeds één doelpunt. Er waren mogelijkheden, maar nooit goed genoeg om er te scoren. Dirk liet zich in het verleden ook niet al te makkelijk verschalken door Rood-Wit. Het zou trouwens de eerste zege van Harrows worden op Rood-Wit, mochten ze het volhouden. In de slotfase ging Davy dan toch eens mee naar voren. Hij bediende Paenen en hij tikte zijn vierde van het seizoen tegen de touwen: 1-1.
Grote opluchting op de bank, een puntje. Maar Rood-Wit wilde meer. Met in het achterhoofd de degradatieclash tussen Groenendaal en ESVO zou een zege niet slecht uitkomen. Het zou uiteindelijk niets worden, want op een verloren counter ging Harrows toch nog met de volle buit aan de haal. Rood-Wit pakt dus na de winterstop nul op zes en heeft in de volgende wedstrijden een maximaal aan resultaat nodig als het niet in de zorgen wil komen.
De eerste ploeg moest opnieuw puzzelen. Toch kon de coach rekenen op zijn vaste doelman en kreeg Rodney opnieuw zijn kans op het veld. “Daar heb ik hem nodig”, zei onze coach vorige week nog. Verder was het ook te doen zonder Nick en Billal, die niet konden. Maxim kwam ook nog eens voetballen, bij hem was het al geleden van in de heenwedstrijd dat hij zich nog eens kon tonen op een voetbalveld.
Die vele gemiste wedstrijden bekochten zich al snel bij de centrale verdediger. Na nog geen vijf minuten moest hij in de tackle en ging de bal op de stip. Doelman Stoops liet onze doelman kansloos: 0-1. Net als vorige week was het snel achtervolgen geblazen voor de thuisploeg. Het duurde echter lang vooraleer er een bal in de buurt kwam van de doelman van Harrows. Hij kreeg weinig werk op te knappen.
Aan de overkant kreeg Mathias ook bijzonder weinig ballen om zich te tonen. Telkens als er een bal in de buurt was, zat hij er wel tussen. Het waren geen spectaculaire reddingen die hij moest doen. Intensiteit en drang was goed, maar voorin was het allemaal wat te weinig. Achteraan lukte het vrij aardig, het zat goed in elkaar. Harrows kreeg immers ook geen grote kansen. Het was echter de strafschop die voor het verschil op het bord zorgde.
Maar nog voor de rust moest onze coach al twee noodgedwongen wissels doorvoeren. Zowel Maxim als Rodney moesten vroegtijdig naar de kant met een blessure. Dat ziet er helemaal niet goed uit voor volgende week, wanneer de verplaatsing naar ESVO op het menu staat. Keert wel terug: Kenny Massart. Hij liet zich vandaag al even zien langs de lijn. Hij zag zijn jongens de kleedkamers opzoeken met een kleine achterstand.
Hetzelfde spelbeeld na de pauze. Rood-Wit probeerde, maar vond geen openingen in de burcht die Harrows hier had neergezet. Imad probeerde het wel met een schot van ver, de doelman was echter uit zijn doel. Scoren zat er echter niet in. De bal werd nog voor de lijn gekeerd. De bezoekers bleven vaak in balbezit, maar grote kansen leverde het niet op. De strijd werd heviger, het moest gebeuren vandaag. Een puntje was mooi meegenomen.
“Het geluk zit ook niet mee, hopelijk keert dat tegen Harrows”, zei onze coach vorige week. Niet dus. Rood-Wit ging in de aanval en met Davy kwam er ook wat meer snelheid in de ploeg. Die werd echter nooit goed gebruikt. Hij werd naar achteren gedrukt. De tijd tikte weg in het nadeel van Rood-Wit. Man op man spelen achterin spookte even door het hoofd van Stephan, uiteindelijk zou hij dat niet doen.
Nog twintig minuten, de achterstand nog steeds één doelpunt. Er waren mogelijkheden, maar nooit goed genoeg om er te scoren. Dirk liet zich in het verleden ook niet al te makkelijk verschalken door Rood-Wit. Het zou trouwens de eerste zege van Harrows worden op Rood-Wit, mochten ze het volhouden. In de slotfase ging Davy dan toch eens mee naar voren. Hij bediende Paenen en hij tikte zijn vierde van het seizoen tegen de touwen: 1-1.
Grote opluchting op de bank, een puntje. Maar Rood-Wit wilde meer. Met in het achterhoofd de degradatieclash tussen Groenendaal en ESVO zou een zege niet slecht uitkomen. Het zou uiteindelijk niets worden, want op een verloren counter ging Harrows toch nog met de volle buit aan de haal. Rood-Wit pakt dus na de winterstop nul op zes en heeft in de volgende wedstrijden een maximaal aan resultaat nodig als het niet in de zorgen wil komen.
Offside!
Rood-Wit heeft het volledig verkorven bij de scheidsrechters in tweede afdeling. Het worden nog twee lange maanden vechten tegen de bierkaai. "Voorzitter, moeten wij eigenlijk nog voetballen?"
Eindelijk. Dat is het gevoel dat vanmorgen overheerste toen we nog eens onze wagen in stapten voor de verplaatsing naar Noorse. Het was immers een maand geleden dat Rood-Wit nog een wedstrijd met inzet heeft gespeeld. Voor de coach was het opnieuw puzzelen geblazen. De sint en de kerstman hadden geen nieuwe spelers gebracht, waardoor het behelpen was. Gelukkig speelden de reserves vandaag geen wedstrijd.
De wedstrijd kon eigenlijk niet slechter beginnen voor de bezoekers. Na nog geen minuut voetballen stond het al op achterstand na een onoplettendheid achterin. Voor Noorse kon het nieuwe jaar niet beter beginnen. Bij Rood-Wit nam de frustratie met de minuut toe, zeker als na een kleine vijf minuten Kevin werd teruggefloten voor buitenspel. Een beslissing die nog voor verhitte discussies zou zorgen tijdens de eerste helft.
Want Rood-Wit raakte eigenlijk niet in hun spel voor en als er dan kansen konden komen, blies de scheids alles af. Waar hij die buitenspelregel heeft geleerd? Geen idee van, maar een kleine opfrissing kan geen kwaad voor de man in het zwart. De bezoekers kregen dan nog een controversiële vrije trap tegen die in de korte hoek werd afgewerkt. 2-0, met dank aan de man in het zwart. Het leek erop dat Rood-Wit met die dubbele achterstand de rust zou halen.
Maar niets was minder waar. Rood-Wit kreeg geen strafschop nadat Stephan een tik kreeg te verwerken, meer zelfs, hij maakte de fout volgens de scheids. Vier minuten voor het rustsignaal stond de 3-0 op het bord. Tijdens de rust kreeg de coach de tijd om de kopjes in dezelfde richting te krijgen en alsnog te zorgen voor een fameuze ommekeer. “We doen mee, maar zij worden bevoordeeld”, klonk het. “Maar ook tegen twaalf is een resultaat mogelijk.”
Het begin van de bezoekers van die tweede helft was beter en het kreeg ook meteen een uitstekende kans met Jarrith. Maar nog voor het goed en wel begon deed de scheids nog maar eens zijn duit in het zakje. Een strafschop blazen, de thuisploeg liet Rodney kansloos, ook al was hij heel dichtbij. De scheids kreeg het moeilijker en moeilijker om de boel onder controle te houden. “Voorzitter, moeten wij nog voetballen?”
Ja dus, nog een half uurtje, met elf tegen twaalf. Rodney gooide zich zowat voor elke bal, hij kon het ook niet alleen doen natuurlijk. Maar goed, aan de andere kant werd toch alles afgefloten wegens voorafgaandelijk buitenspel, wat meerdere keren foutief was. Het werd triestiger met de minuut. De man in het zwart is klaar voor zijn voetbalpensioen of een stevige cursus om de spelregels terug onder de knie te hebben.
Invaller Thierry stond nog geen vijf minuten tussen de lijnen of hij stond op het scorebord. Een hoekschop werd gegeven door Jonas en hij kopte aan de eerste paal tegen de touwen. 4-1, er leek nog even hoop op meer. Toen bleek de scheids genade te kennen met Rood-Wit. Hij zag handspel in de zestien en gaf de strafschop. Imad liet de doelman kansloos, maar een bal kreeg hij niet meteen mee. Er stonden nog tien minuten op de klok.
Twee goals was echter genoeg voor de scheids dus ging hij maar weer door op zijn elan van voor de twee doelpunten. Alles afblazen wat er in de buurt van een aanval kwam. En bij de thuisploeg gingen ze ook vlot neer, ook al was de tackle op de bal. “Zoiets als vandaag hebben we nog niet al te vaak meegemaakt”, klonk het. Misschien wordt het tijd om het laatste fluitsignaal te geven, beste arbiter. Iedereen, behalve Noorse, zal er wel bij varen.
Eindelijk. Dat is het gevoel dat vanmorgen overheerste toen we nog eens onze wagen in stapten voor de verplaatsing naar Noorse. Het was immers een maand geleden dat Rood-Wit nog een wedstrijd met inzet heeft gespeeld. Voor de coach was het opnieuw puzzelen geblazen. De sint en de kerstman hadden geen nieuwe spelers gebracht, waardoor het behelpen was. Gelukkig speelden de reserves vandaag geen wedstrijd.
De wedstrijd kon eigenlijk niet slechter beginnen voor de bezoekers. Na nog geen minuut voetballen stond het al op achterstand na een onoplettendheid achterin. Voor Noorse kon het nieuwe jaar niet beter beginnen. Bij Rood-Wit nam de frustratie met de minuut toe, zeker als na een kleine vijf minuten Kevin werd teruggefloten voor buitenspel. Een beslissing die nog voor verhitte discussies zou zorgen tijdens de eerste helft.
Want Rood-Wit raakte eigenlijk niet in hun spel voor en als er dan kansen konden komen, blies de scheids alles af. Waar hij die buitenspelregel heeft geleerd? Geen idee van, maar een kleine opfrissing kan geen kwaad voor de man in het zwart. De bezoekers kregen dan nog een controversiële vrije trap tegen die in de korte hoek werd afgewerkt. 2-0, met dank aan de man in het zwart. Het leek erop dat Rood-Wit met die dubbele achterstand de rust zou halen.
Maar niets was minder waar. Rood-Wit kreeg geen strafschop nadat Stephan een tik kreeg te verwerken, meer zelfs, hij maakte de fout volgens de scheids. Vier minuten voor het rustsignaal stond de 3-0 op het bord. Tijdens de rust kreeg de coach de tijd om de kopjes in dezelfde richting te krijgen en alsnog te zorgen voor een fameuze ommekeer. “We doen mee, maar zij worden bevoordeeld”, klonk het. “Maar ook tegen twaalf is een resultaat mogelijk.”
Het begin van de bezoekers van die tweede helft was beter en het kreeg ook meteen een uitstekende kans met Jarrith. Maar nog voor het goed en wel begon deed de scheids nog maar eens zijn duit in het zakje. Een strafschop blazen, de thuisploeg liet Rodney kansloos, ook al was hij heel dichtbij. De scheids kreeg het moeilijker en moeilijker om de boel onder controle te houden. “Voorzitter, moeten wij nog voetballen?”
Ja dus, nog een half uurtje, met elf tegen twaalf. Rodney gooide zich zowat voor elke bal, hij kon het ook niet alleen doen natuurlijk. Maar goed, aan de andere kant werd toch alles afgefloten wegens voorafgaandelijk buitenspel, wat meerdere keren foutief was. Het werd triestiger met de minuut. De man in het zwart is klaar voor zijn voetbalpensioen of een stevige cursus om de spelregels terug onder de knie te hebben.
Invaller Thierry stond nog geen vijf minuten tussen de lijnen of hij stond op het scorebord. Een hoekschop werd gegeven door Jonas en hij kopte aan de eerste paal tegen de touwen. 4-1, er leek nog even hoop op meer. Toen bleek de scheids genade te kennen met Rood-Wit. Hij zag handspel in de zestien en gaf de strafschop. Imad liet de doelman kansloos, maar een bal kreeg hij niet meteen mee. Er stonden nog tien minuten op de klok.
Twee goals was echter genoeg voor de scheids dus ging hij maar weer door op zijn elan van voor de twee doelpunten. Alles afblazen wat er in de buurt van een aanval kwam. En bij de thuisploeg gingen ze ook vlot neer, ook al was de tackle op de bal. “Zoiets als vandaag hebben we nog niet al te vaak meegemaakt”, klonk het. Misschien wordt het tijd om het laatste fluitsignaal te geven, beste arbiter. Iedereen, behalve Noorse, zal er wel bij varen.
Pandoering voor bezoekers uit Wilrijk
Opnieuw maakte een mengeling van de tweede en de derde ploeg een opwachting om de Rood-Witte eer hoog te houden. Maar anders dan in de wedstrijd tegen Atlético Turco liep het vanmiddag grondig mis.
Geschorsten, geblesseerden en zieken. Het viel allemaal wat samen deze middag bij KFC Rood-Wit. "We gaan een pandoering krijgen", klonk het vooraf. Opnieuw puzzelen dus voor Stephan net voor de wedstrijd tegen OLSE. Gelukkig kon hij beroep doen op de drie teams. Zo maakte de club nog maar eens duidelijk wat de slogan was. “Drie ploegen, één groep.” Meer dan ooit was het dat. De bezoekers stonden voor een lastige middag.
Met de heenwedstrijd in het achterhoofd, die was al in het eerste kwartier beslist, vertelde de coach dat het vooral moest opletten in de beginfase. “Maak vooral plezier”, klonk het nadien. De bezoekers begonnen ook aardig aan de wedstrijd met een paar kleine mogelijkheden. Vooral Billal werd te weinig gevonden. De thuisploeg had de bal en wat kansjes, zonder dat doelman Guyllian veel werk had. Hij was al de vijfde verschillende doelman van Rood-Wit dit seizoen.
Rond de twintigste minuut was het dan toch prijs. Te gemakkelijk werd onze verdediging uitgespeeld en de 1-0 hing tegen de touwen. OLSE ging door op haar elan en zocht naar de dubbele voorsprong. Die zou er vijf minuten later ook komen, nadat ze een strafschop hadden gekregen. Alweer dus een penalty tegen. Dat gebeurt zowat in elke wedstrijd. De thuisploeg liet de kans niet liggen: 2-0. Daar sta je dan, in de kou. Hopend op een stunt.
Bij die dubbele voorsprong leken ook de warme kleedkamers opgezocht te zullen worden, tot het weer mis ging in onze verdediging. OLSE profiteerde: 3-0. Het doelpunt te veel voor de heropstanding? Rood-Wit moet alvast proberen om ergens wat moed uit te putten, want anders dreigde een afstraffing. Dat zou toch best jammer zijn voor de schitterende heenronde die onze jongens al gepresteerd hebben.
Die afstraffing kwam er toch. Bij het begin van de tweede helft leken de troepen van OLSE meer wakker als die van Rood-Wit. Binnen de vijf minuten hadden ze twee doelpunten gemaakt. Dan toch snel weer het verschil. Mocht er nog hoop zijn geweest in de kleedkamers bij de bezoekers, dan was die snel gaan vliegen. Ondertussen gingen de hemelsluizen helemaal open, wat het veld niet ten goede kwam. Er begonnen mensen te schuiven.
Een van de doelpunten die we tegen kregen vanmiddag was er toch eentje van speciale makelij. Een vrije trap, redelijk centraal, meteen op doel. De doelman was verrast en kreeg eentje binnen. Tja, dan ben je snel uitgepraat. Het was het vijfde doelpunt. De thuisploeg bleef de kansen afdwingen op een nat en zwaar veld. “We hadden er meer kunnen maken”, klonk de coach van OLSE achteraf bij ons. “Tien? Dat zullen we nooit weten.”
Halverwege die tweede helft kwam het zesde doelpunt dan toch. Opnieuw niet doortastend genoeg in de verdediging en voor OLSE was het een koud kunstje om het af te maken. Die nul deed pijn, Billal zette zich nog eens door en trapte richting de verste hoek. De bal ging een kleine meter naast de kooi. Rood-Wit maakte nog aanspraak op een strafschop na contact tussen Kevin en de doelman van OLSE. De scheids blies niet, al had hij het fluitje bij de mond.
Bij zes tegendoelpunten vond de scheids het genoeg. OLSE blijft door de overwinning bovenin meedraaien. Rood-Wit heeft nog vier punten voorsprong op Groenendaal en ESVO. De week rust komt wel gelegen voor de bezoekers, zo kunnen er een aantal geblesseerden mogelijk terugkeren. Binnen twee weken wacht SAC opnieuw. Zou Rood-Wit dan de weg naar boven kunnen inzetten? Het wordt, na drie opeenvolgende nederlagen, tijd om nog eens puntjes te pakken.
Geschorsten, geblesseerden en zieken. Het viel allemaal wat samen deze middag bij KFC Rood-Wit. "We gaan een pandoering krijgen", klonk het vooraf. Opnieuw puzzelen dus voor Stephan net voor de wedstrijd tegen OLSE. Gelukkig kon hij beroep doen op de drie teams. Zo maakte de club nog maar eens duidelijk wat de slogan was. “Drie ploegen, één groep.” Meer dan ooit was het dat. De bezoekers stonden voor een lastige middag.
Met de heenwedstrijd in het achterhoofd, die was al in het eerste kwartier beslist, vertelde de coach dat het vooral moest opletten in de beginfase. “Maak vooral plezier”, klonk het nadien. De bezoekers begonnen ook aardig aan de wedstrijd met een paar kleine mogelijkheden. Vooral Billal werd te weinig gevonden. De thuisploeg had de bal en wat kansjes, zonder dat doelman Guyllian veel werk had. Hij was al de vijfde verschillende doelman van Rood-Wit dit seizoen.
Rond de twintigste minuut was het dan toch prijs. Te gemakkelijk werd onze verdediging uitgespeeld en de 1-0 hing tegen de touwen. OLSE ging door op haar elan en zocht naar de dubbele voorsprong. Die zou er vijf minuten later ook komen, nadat ze een strafschop hadden gekregen. Alweer dus een penalty tegen. Dat gebeurt zowat in elke wedstrijd. De thuisploeg liet de kans niet liggen: 2-0. Daar sta je dan, in de kou. Hopend op een stunt.
Bij die dubbele voorsprong leken ook de warme kleedkamers opgezocht te zullen worden, tot het weer mis ging in onze verdediging. OLSE profiteerde: 3-0. Het doelpunt te veel voor de heropstanding? Rood-Wit moet alvast proberen om ergens wat moed uit te putten, want anders dreigde een afstraffing. Dat zou toch best jammer zijn voor de schitterende heenronde die onze jongens al gepresteerd hebben.
Die afstraffing kwam er toch. Bij het begin van de tweede helft leken de troepen van OLSE meer wakker als die van Rood-Wit. Binnen de vijf minuten hadden ze twee doelpunten gemaakt. Dan toch snel weer het verschil. Mocht er nog hoop zijn geweest in de kleedkamers bij de bezoekers, dan was die snel gaan vliegen. Ondertussen gingen de hemelsluizen helemaal open, wat het veld niet ten goede kwam. Er begonnen mensen te schuiven.
Een van de doelpunten die we tegen kregen vanmiddag was er toch eentje van speciale makelij. Een vrije trap, redelijk centraal, meteen op doel. De doelman was verrast en kreeg eentje binnen. Tja, dan ben je snel uitgepraat. Het was het vijfde doelpunt. De thuisploeg bleef de kansen afdwingen op een nat en zwaar veld. “We hadden er meer kunnen maken”, klonk de coach van OLSE achteraf bij ons. “Tien? Dat zullen we nooit weten.”
Halverwege die tweede helft kwam het zesde doelpunt dan toch. Opnieuw niet doortastend genoeg in de verdediging en voor OLSE was het een koud kunstje om het af te maken. Die nul deed pijn, Billal zette zich nog eens door en trapte richting de verste hoek. De bal ging een kleine meter naast de kooi. Rood-Wit maakte nog aanspraak op een strafschop na contact tussen Kevin en de doelman van OLSE. De scheids blies niet, al had hij het fluitje bij de mond.
Bij zes tegendoelpunten vond de scheids het genoeg. OLSE blijft door de overwinning bovenin meedraaien. Rood-Wit heeft nog vier punten voorsprong op Groenendaal en ESVO. De week rust komt wel gelegen voor de bezoekers, zo kunnen er een aantal geblesseerden mogelijk terugkeren. Binnen twee weken wacht SAC opnieuw. Zou Rood-Wit dan de weg naar boven kunnen inzetten? Het wordt, na drie opeenvolgende nederlagen, tijd om nog eens puntjes te pakken.
Snel doelpunt doet match kantelen
Een vroeg doelpunt in de tweede helft deed de wedstrijd kantelen in het voordeel van Rapid. De thuisploeg deed er alles aan om voor de stunt van het jaar te zorgen, maar het mocht niet zijn vandaag. Jammer!
Met ene stevig vertimmerd elftal, alweer, ging Rood-Wit op zoek naar minstens een punt tegen Rapid. Makkelijk zou dat echter niet worden. Van de tien voorgaande wedstrijden wonnen de bezoekers er… tien. Ongeslagen dus, maar ook daar was het puzzelen. “We missen vandaag zeven spelers”, klonk het voor de wedstrijd. Maar dat wil niet altijd veel zeggen, dat ondervonden wijzelf ook al. En elk punt dat we kunnen pakken, is een gewonnen punt.
De thuisploeg begon goed aan de wedstrijd, al lieten ze de bezoekers wel de bal. “Een goeie counterploeg zijn wij”, vertelde de coach eerder al over Rood-Wit. Het leek erop of hij dat nog eens wilde overdoen vanmiddag in Wilrijk. Maar al snel moest hij die plannen wijzigen. Zaki kreeg een trap op zijn enkel en moest geblesseerd naar de kant. Nog nooit was de ziekenboeg van Rood-Wit zo aardig gevuld als nu.
Veel konden de bezoekers ook niet doen. Het botste op een muur van Rood-Wit met de verdediging als grootste winnaar. Zowat alles kopten of trapten ze weg en als er dan toch eens een bal pardoes binnendoor ging, was Mathias er wel om daar iets voor te doen. Niet dat onze doelman heel veel heeft moeten doen vanmiddag. Aan de overkant kwam de thuisploeg er een paar keer uit, zonder dat er een doelpunt uit volgde. Jammer.
Voor de bezoekers liep het voor geen meter. Goeie kansen waren er amper en als er dan toch eens een vrije trap op iemands hoofd belandde, knikten ze die bal eigenhandig naast de kooi van Mathias. Met een positief gevoel trok de thuisploeg richting kleedkamers. “We hebben ze vast”, klonk het. Nu nog die beet effectief toedienen om zo misschien wel voor de verrassing van de speeldag (en misschien wel van het seizoen) te zorgen.
Liep dat even anders in de tweede helft. Nog geen drie minuten waren we weg of het geluk van de toekomstige kampioen was er al. Een bal ging door, maar de man in kwestie stond buitenspel. De scheids blies niet en Rapid liet onze doelman kansloos: 0-1. Een jammere zaak voor de thuisploeg, die zich eens zo hard wilde laten zien vandaag, ook al zag het vlak voor de rust een tweede geblesseerde speler uitvallen. Hoezo wij trappen en zagen alleen maar?
In vijf dolle minuten kreeg Rood-Wit drie enorme mogelijkheden om voor de gelijkmaker te zorgen. Rodney kreeg een goeie bal binnendoor, maar botste op de doelman van Rapid. Even later opnieuw Rodney die de diepte in gestuurd werd, weer zat de doelman ertussen. De frustratie nam toe bij ons manusje van alles en dat werd nog erger wanneer hij nog een paar tellen later opnieuw een bal kreeg. Deze keer trapte hij naast de kooi.
De 0-1 liet Rood-Wit komen en dus ook achterin wat ruimte voor de bezoekers. Die speelden het dan ook goed uit. Een paar mogelijkheden lieten ze nog onbenut, maar één fase niet. Mathias ging te laat tegen de grond en werd makkelijk omspeeld. Gianni deed nog zijn uiterste best, de 0-2 kon hij niet van het bord houden: wedstrijd gespeeld. De kopjes gingen naar beneden en Rapid kreeg zo nog een mogelijkheid om de score verder uit te diepen.
Paenen, als veteraan weer negentig minuten op het veld bij den een, kreeg nog een goeie kopbalkans. Hij zag deze gepareerd worden. Aan de overkant liet Rapid het zo ver niet komen. Met drie tegen een en het werd 0-3. Een afgetekende overwinning voor de herfstkampioen (en misschien wel de toekomstige kampioen?). Rood-Wit heeft als promovendus zijn steentje bijgedragen en Rapid tot het uiterste gedreven. Het had anders kunnen lopen vanmiddag.
Met ene stevig vertimmerd elftal, alweer, ging Rood-Wit op zoek naar minstens een punt tegen Rapid. Makkelijk zou dat echter niet worden. Van de tien voorgaande wedstrijden wonnen de bezoekers er… tien. Ongeslagen dus, maar ook daar was het puzzelen. “We missen vandaag zeven spelers”, klonk het voor de wedstrijd. Maar dat wil niet altijd veel zeggen, dat ondervonden wijzelf ook al. En elk punt dat we kunnen pakken, is een gewonnen punt.
De thuisploeg begon goed aan de wedstrijd, al lieten ze de bezoekers wel de bal. “Een goeie counterploeg zijn wij”, vertelde de coach eerder al over Rood-Wit. Het leek erop of hij dat nog eens wilde overdoen vanmiddag in Wilrijk. Maar al snel moest hij die plannen wijzigen. Zaki kreeg een trap op zijn enkel en moest geblesseerd naar de kant. Nog nooit was de ziekenboeg van Rood-Wit zo aardig gevuld als nu.
Veel konden de bezoekers ook niet doen. Het botste op een muur van Rood-Wit met de verdediging als grootste winnaar. Zowat alles kopten of trapten ze weg en als er dan toch eens een bal pardoes binnendoor ging, was Mathias er wel om daar iets voor te doen. Niet dat onze doelman heel veel heeft moeten doen vanmiddag. Aan de overkant kwam de thuisploeg er een paar keer uit, zonder dat er een doelpunt uit volgde. Jammer.
Voor de bezoekers liep het voor geen meter. Goeie kansen waren er amper en als er dan toch eens een vrije trap op iemands hoofd belandde, knikten ze die bal eigenhandig naast de kooi van Mathias. Met een positief gevoel trok de thuisploeg richting kleedkamers. “We hebben ze vast”, klonk het. Nu nog die beet effectief toedienen om zo misschien wel voor de verrassing van de speeldag (en misschien wel van het seizoen) te zorgen.
Liep dat even anders in de tweede helft. Nog geen drie minuten waren we weg of het geluk van de toekomstige kampioen was er al. Een bal ging door, maar de man in kwestie stond buitenspel. De scheids blies niet en Rapid liet onze doelman kansloos: 0-1. Een jammere zaak voor de thuisploeg, die zich eens zo hard wilde laten zien vandaag, ook al zag het vlak voor de rust een tweede geblesseerde speler uitvallen. Hoezo wij trappen en zagen alleen maar?
In vijf dolle minuten kreeg Rood-Wit drie enorme mogelijkheden om voor de gelijkmaker te zorgen. Rodney kreeg een goeie bal binnendoor, maar botste op de doelman van Rapid. Even later opnieuw Rodney die de diepte in gestuurd werd, weer zat de doelman ertussen. De frustratie nam toe bij ons manusje van alles en dat werd nog erger wanneer hij nog een paar tellen later opnieuw een bal kreeg. Deze keer trapte hij naast de kooi.
De 0-1 liet Rood-Wit komen en dus ook achterin wat ruimte voor de bezoekers. Die speelden het dan ook goed uit. Een paar mogelijkheden lieten ze nog onbenut, maar één fase niet. Mathias ging te laat tegen de grond en werd makkelijk omspeeld. Gianni deed nog zijn uiterste best, de 0-2 kon hij niet van het bord houden: wedstrijd gespeeld. De kopjes gingen naar beneden en Rapid kreeg zo nog een mogelijkheid om de score verder uit te diepen.
Paenen, als veteraan weer negentig minuten op het veld bij den een, kreeg nog een goeie kopbalkans. Hij zag deze gepareerd worden. Aan de overkant liet Rapid het zo ver niet komen. Met drie tegen een en het werd 0-3. Een afgetekende overwinning voor de herfstkampioen (en misschien wel de toekomstige kampioen?). Rood-Wit heeft als promovendus zijn steentje bijgedragen en Rapid tot het uiterste gedreven. Het had anders kunnen lopen vanmiddag.
Penalty, penalty, penalty
Drie strafschoppen kreeg Rood-Wit er vandaag tegen. Drie. En minstens evenveel keer was er controverse over de fases voorafgaand. Gelukkig was Mathias wel wakker. Hij stopte er twee en komt zo net niet naast Jean François Gillet in de geschiedenisboeken.
Nu de aansluiting met de middenmoot is gemaakt, wil Rood-Wit graag verder doorgroeien in de tweede afdeling. Een wedstrijd tegen SAC was daar ideaal voor, ideaal ook voor een revanche want de ploeg uit Linkeroever zorgde ervoor dat de beker een kort avontuur werd. Enkele jongens van den twee werden opgeroepen om de ploeg uit de nood te helpen. De wil om te winnen was groot, de wil om iets te tonen was nog groter.
De wedstrijd begon gelijkopgaand met kansen aan de twee kanten. Mathias moest een paar keer gepast tussenkomen en aan de overkant kwam Paenen een paar lengten te kort om een vrije trap van Rodney tegen de touwen te werken. Maar na twintig minuten voetballen kwam er nog wat meer animo in de wedstrijd. Imad beging, volgens de scheids, een overtreding in de zestien. Een strafschop was het gevolg. Mathias hield de bal eerst tegen, maar in tweede instantie ging het leer toch binnen.
De kopjes gingen niet naar beneden, te meer omdat het gevoel heerste dat er wel meer in zat. Imad wilde zijn fout dan weer recht zetten en besloot van tegen de middenlijn te trappen richting doel. De doelman stond wat uit zijn doel en via de keeper ging de bal tegen de touwen: 1-1. Even later was er een vrije trap op zo’n meter of vijfentwintig. Rodney haalde zijn penseeltje boven en in de linkerbovenhoek ging het leer tegen de touwen: 1-2.
Een knappe reactie van de thuisploeg, maar nog was het niet genoeg. Yannis beging, opnieuw volgens de scheids, een overtreding in de zestien. Weer een strafschop. Net als bij de eerste zat Mathias daar nog goed bij, deze keer geen tweede poging. Wat later stond de gelijkmaker wel op het bord: Josse legde te kort terug op de keeper en SAC zat er nog tussen. Tijd om te wisselen, vond de coach. Hij had er een kwartiertje de tijd voor.
Ook na de pauze bleef de thuisploeg op zoek naar een voorsprong. Het creëerde weinig kansen, maar had wel continu de bal. Rood-Wit kon het leer niet meer in eigen rangen houden, te vaak werd er te snel balverlies geleden. De bezoekers kwamen nauwelijks nog voor het doel. Kansen waren er dus niet meer. Het werd moeilijker en moeilijker. Die goeie en spectaculaire eerste helft, kreeg geen vervolg meer in de tweede helft.
Dan al werd Ashley in de ploeg gebracht voor Josse, die het vertrouwen achterin wat kwijt was. Mede daardoor stond het achterin ook iets beter. Maar als je dan strafschoppen blijft weggeven, deze keer voor hands, weet je dat het bijzonder moeilijk wordt. Mathias kreeg dus een kans om zich naast Jean François Gillet te zetten, maar deze keer faalde de afwerker van SAC niet: 3-2. In het tumult kreeg Rodney nog een tweede gele kaart.
Het was wachten op de doodsteek voor de bezoekers. De thuisploeg kreeg kansen, dan weer over het doel, dan weer naast het doel. En voorin kwam Rood-Wit gewoon niet meer. Paenen kreeg een paar ballen, maar moest die zelf op het middenveld gaan ophalen. De hoop op een puntje ebde weg. Je weet dat er één bal gaat komen en stel je dan maar eens voor dat die zou zitten. Rood-Wit bleef wel knokken voor wat het waard was.
In de slotfase ging Mathias nog mee naar voren op een hoekschop. Je weet maar nooit dat hij zijn wereldpartij bekroonde met een doelpunt. Helaas, zijn hoofd kwam er niet bovenuit. In de daaropvolgende counter scoorde SAC het vierde doelpunt. Niet veel later blies de scheidsrechter af. Zo blijft Rood-Wit achter met een zeven op twaalf. Volgende week komt de ongenaakbare leider op bezoek. De hoop op een stunt leeft.
Nu de aansluiting met de middenmoot is gemaakt, wil Rood-Wit graag verder doorgroeien in de tweede afdeling. Een wedstrijd tegen SAC was daar ideaal voor, ideaal ook voor een revanche want de ploeg uit Linkeroever zorgde ervoor dat de beker een kort avontuur werd. Enkele jongens van den twee werden opgeroepen om de ploeg uit de nood te helpen. De wil om te winnen was groot, de wil om iets te tonen was nog groter.
De wedstrijd begon gelijkopgaand met kansen aan de twee kanten. Mathias moest een paar keer gepast tussenkomen en aan de overkant kwam Paenen een paar lengten te kort om een vrije trap van Rodney tegen de touwen te werken. Maar na twintig minuten voetballen kwam er nog wat meer animo in de wedstrijd. Imad beging, volgens de scheids, een overtreding in de zestien. Een strafschop was het gevolg. Mathias hield de bal eerst tegen, maar in tweede instantie ging het leer toch binnen.
De kopjes gingen niet naar beneden, te meer omdat het gevoel heerste dat er wel meer in zat. Imad wilde zijn fout dan weer recht zetten en besloot van tegen de middenlijn te trappen richting doel. De doelman stond wat uit zijn doel en via de keeper ging de bal tegen de touwen: 1-1. Even later was er een vrije trap op zo’n meter of vijfentwintig. Rodney haalde zijn penseeltje boven en in de linkerbovenhoek ging het leer tegen de touwen: 1-2.
Een knappe reactie van de thuisploeg, maar nog was het niet genoeg. Yannis beging, opnieuw volgens de scheids, een overtreding in de zestien. Weer een strafschop. Net als bij de eerste zat Mathias daar nog goed bij, deze keer geen tweede poging. Wat later stond de gelijkmaker wel op het bord: Josse legde te kort terug op de keeper en SAC zat er nog tussen. Tijd om te wisselen, vond de coach. Hij had er een kwartiertje de tijd voor.
Ook na de pauze bleef de thuisploeg op zoek naar een voorsprong. Het creëerde weinig kansen, maar had wel continu de bal. Rood-Wit kon het leer niet meer in eigen rangen houden, te vaak werd er te snel balverlies geleden. De bezoekers kwamen nauwelijks nog voor het doel. Kansen waren er dus niet meer. Het werd moeilijker en moeilijker. Die goeie en spectaculaire eerste helft, kreeg geen vervolg meer in de tweede helft.
Dan al werd Ashley in de ploeg gebracht voor Josse, die het vertrouwen achterin wat kwijt was. Mede daardoor stond het achterin ook iets beter. Maar als je dan strafschoppen blijft weggeven, deze keer voor hands, weet je dat het bijzonder moeilijk wordt. Mathias kreeg dus een kans om zich naast Jean François Gillet te zetten, maar deze keer faalde de afwerker van SAC niet: 3-2. In het tumult kreeg Rodney nog een tweede gele kaart.
Het was wachten op de doodsteek voor de bezoekers. De thuisploeg kreeg kansen, dan weer over het doel, dan weer naast het doel. En voorin kwam Rood-Wit gewoon niet meer. Paenen kreeg een paar ballen, maar moest die zelf op het middenveld gaan ophalen. De hoop op een puntje ebde weg. Je weet dat er één bal gaat komen en stel je dan maar eens voor dat die zou zitten. Rood-Wit bleef wel knokken voor wat het waard was.
In de slotfase ging Mathias nog mee naar voren op een hoekschop. Je weet maar nooit dat hij zijn wereldpartij bekroonde met een doelpunt. Helaas, zijn hoofd kwam er niet bovenuit. In de daaropvolgende counter scoorde SAC het vierde doelpunt. Niet veel later blies de scheidsrechter af. Zo blijft Rood-Wit achter met een zeven op twaalf. Volgende week komt de ongenaakbare leider op bezoek. De hoop op een stunt leeft.
Zwoegend en zwetend naar zeven op negen
Rood-Wit kende vanmiddag de nodige moeite met Bart, de laatste in de stand. Toch kon de thuisploeg ook drie punten bijschrijven op de rekening. Stilaan nemen onze jongens afstand van de laatste plaatsen.
In tegenstelling tot vorige week kon coach Stephan rekenen op de A-ploeg. In de kleedkamer vroeg hij een applaus voor de vier mannen die er ook vandaag weer bij waren. Bovendien was er ook een nieuwkomer. Jonas Cornelissens begon zijn wedstrijd op de bank. Moesten we schrik hebben van de bezoekers? Ze wonnen immers één wedstrijd. Het kondigde zich aan als een makkelijke wedstrijd. Maar makkelijke wedstrijden en Rood-Wit gaat niet meteen samen.
Het bleek weer maar eens. De bezoekers deden, ondanks het puntentotaal van drie op acht wedstrijden, vrij aardig in Wilrijk. Het combineerde aardig, maar de afwerking liet het te vaak afweten. De thuisploeg had moeite om in de wedstrijd te komen. Kevin Paenen, iemand die de coach met alle plezier wilt helpen, kreeg amper een bal voorin. Rood-Wit probeerde zich in de wedstrijd te knokken, maar dat lukte niet.
De bezoekers kwamen een paar keer akelig dicht bij een doelpunt. Gelukkig voor Rood-Wit hadden ze hun zondagse schoenen aan en afwerken lukte daar niet mee. En dan loop je al snel op een counter. Paenen stuurde Billal het bos in. Hij gooide het leer voor doel en aan de tweede paal stond Zaki om het leer, nadat hij iemand had uitgekapt, tegen de touwen te trappen. Eindelijk stond die voorsprong op het bord.
De opluchting was groot bij de thuisploeg en het wilde doorgaan op haar elan. Een paar keer probeerde het via Billal uit te breken, scoren bleek echter nog een opdracht apart voor de thuisploeg in de eerste helft. Ook voor de bezoekers bleek dat, want enkele grote mogelijkheden werden niet afgewerkt. Rood-Wit maalde er niet omm. Mede daardoor kon het met een voorsprong de rust in gaan, maar het bleek wederom een moeilijke wedstrijd.
Ook na de pauze ontsnapte Rood-Wit snel aan de gelijkmaker. Een fout in de zestien werd niet bestraft. “Een duidelijke strafschop”, hoorden we. De scheids blies niet. Tot woede van de bezoekers, de thuisploeg bleef gevat op zoek gaan naar meer. Op het uur werd Paenen de diepte in gestuurd en hij legde het leer tegen de touwen. Zijn derde doelpunt voor den één, goed voor het eerste plaatsje in de lijst der topschutters dit seizoen.
Nog geen vijf minuten later was de wedstrijd helemaal gespeeld. Jarrith ging door na een goeie steekpass. Hij werkte het ook knap af. De 3-0 werkte bevrijdend. Het leek zo, want plots combineerde Rood-Wit als vanouds. Er waren nog een paar goeie kansen, maar scoren zat er niet meer in. De tijd verstreek, de hemelsluizen zette nog eens alle poorten open. De regen bleek nog het enige moment der zwakte te zijn voor de thuisploeg.
Nu ja, een andere fase was dat ook. Billal werd door een speler van Bart van achteren gepakt, wat bij hem de emmer deed overlopen. De scheids zag het opstootje en beoordeelde het goed: rood voor Billal en Rood-Wit nog ruim twintig minuten met een man minder. Zou het dan toch nog mislopen? Bart voetbalde zich naar een paar grote kansen. Mathias moest zijn verdediging wakker houden. De bezoekers roken bloed (en misschien wel puntengewin).
Helaas voor de defensie van Rood-Wit bleek deze toch niet stand te houden. De 3-1 viel nog vijf minuten voor tijd. Even leek het nog spannend te worden, maar Rood-Wit speelde de partij rustig verder uit. De gewenste driepunter is binnen, de zeven op negen is nu ook een feit. Volgende week speelt het tegen SAC, de ploeg die Rood-Wit uit de beker kegelde. Een degradatiestrijd zal Rood-Wit nu wel niet meer voeren, het heeft immers een kloofje van vijf punten op nummer negen.
In tegenstelling tot vorige week kon coach Stephan rekenen op de A-ploeg. In de kleedkamer vroeg hij een applaus voor de vier mannen die er ook vandaag weer bij waren. Bovendien was er ook een nieuwkomer. Jonas Cornelissens begon zijn wedstrijd op de bank. Moesten we schrik hebben van de bezoekers? Ze wonnen immers één wedstrijd. Het kondigde zich aan als een makkelijke wedstrijd. Maar makkelijke wedstrijden en Rood-Wit gaat niet meteen samen.
Het bleek weer maar eens. De bezoekers deden, ondanks het puntentotaal van drie op acht wedstrijden, vrij aardig in Wilrijk. Het combineerde aardig, maar de afwerking liet het te vaak afweten. De thuisploeg had moeite om in de wedstrijd te komen. Kevin Paenen, iemand die de coach met alle plezier wilt helpen, kreeg amper een bal voorin. Rood-Wit probeerde zich in de wedstrijd te knokken, maar dat lukte niet.
De bezoekers kwamen een paar keer akelig dicht bij een doelpunt. Gelukkig voor Rood-Wit hadden ze hun zondagse schoenen aan en afwerken lukte daar niet mee. En dan loop je al snel op een counter. Paenen stuurde Billal het bos in. Hij gooide het leer voor doel en aan de tweede paal stond Zaki om het leer, nadat hij iemand had uitgekapt, tegen de touwen te trappen. Eindelijk stond die voorsprong op het bord.
De opluchting was groot bij de thuisploeg en het wilde doorgaan op haar elan. Een paar keer probeerde het via Billal uit te breken, scoren bleek echter nog een opdracht apart voor de thuisploeg in de eerste helft. Ook voor de bezoekers bleek dat, want enkele grote mogelijkheden werden niet afgewerkt. Rood-Wit maalde er niet omm. Mede daardoor kon het met een voorsprong de rust in gaan, maar het bleek wederom een moeilijke wedstrijd.
Ook na de pauze ontsnapte Rood-Wit snel aan de gelijkmaker. Een fout in de zestien werd niet bestraft. “Een duidelijke strafschop”, hoorden we. De scheids blies niet. Tot woede van de bezoekers, de thuisploeg bleef gevat op zoek gaan naar meer. Op het uur werd Paenen de diepte in gestuurd en hij legde het leer tegen de touwen. Zijn derde doelpunt voor den één, goed voor het eerste plaatsje in de lijst der topschutters dit seizoen.
Nog geen vijf minuten later was de wedstrijd helemaal gespeeld. Jarrith ging door na een goeie steekpass. Hij werkte het ook knap af. De 3-0 werkte bevrijdend. Het leek zo, want plots combineerde Rood-Wit als vanouds. Er waren nog een paar goeie kansen, maar scoren zat er niet meer in. De tijd verstreek, de hemelsluizen zette nog eens alle poorten open. De regen bleek nog het enige moment der zwakte te zijn voor de thuisploeg.
Nu ja, een andere fase was dat ook. Billal werd door een speler van Bart van achteren gepakt, wat bij hem de emmer deed overlopen. De scheids zag het opstootje en beoordeelde het goed: rood voor Billal en Rood-Wit nog ruim twintig minuten met een man minder. Zou het dan toch nog mislopen? Bart voetbalde zich naar een paar grote kansen. Mathias moest zijn verdediging wakker houden. De bezoekers roken bloed (en misschien wel puntengewin).
Helaas voor de defensie van Rood-Wit bleek deze toch niet stand te houden. De 3-1 viel nog vijf minuten voor tijd. Even leek het nog spannend te worden, maar Rood-Wit speelde de partij rustig verder uit. De gewenste driepunter is binnen, de zeven op negen is nu ook een feit. Volgende week speelt het tegen SAC, de ploeg die Rood-Wit uit de beker kegelde. Een degradatiestrijd zal Rood-Wit nu wel niet meer voeren, het heeft immers een kloofje van vijf punten op nummer negen.
Drie teams, één groep levert punt op
B-elftal of niet, Rood-Wit maakte opnieuw duidelijk waarvoor het stond: strijden en vechten voor elkaar. Het leverde drie doelpunten op en met een beetje meer geluk ook drie punten. Het bleef echter bij één punt.
De slagzin van Rood-Wit: drie teams, één groep. Het was van toepassing vandaag want voor coach Stephan Roelants zag het er niet goed uit. Een gans elftal moest hij missen. Gelukkig kwam er een reddingsboei van ESVO, waar de tweede ploeg normaal aan de slag moest. Zo kon hij rekenen op een paar spelers van den twee, aangevuld met enkele spelers van den drie. Zo trok het richting Brasschaat, waar vorig seizoen de promotiewedstrijd werd afgedwongen.
Nog geen minuut was er gespeeld of de doelman van Atlético Turco moest al een eerste keer tussenkomen. Paenen zag zijn kans schoon om ook bij den een zijn rekening te openen, maar het schot ging nipt naast. Twee minuten later opnieuw de voormalige topschutter van den drie. Een schot ging tegen de paal, Paenen probeerde het met een omhaal, de doelman moest zijn hand er nog tegen zetten.
Verre van ideale omstandigheden, maar toch een aardig wedstrijdbegin. Tot Atlético Turco begon te voetballen met hun snelle jongens voorin. Eén van die kansen, een schot vanop ruime afstand, ging tegen de touwen. Daar kon Mathias echter niets aan doen, jammer. Het veldoverwicht was tot dan toe miniem en een voorsprong kon de thuisploeg toen niet claimen. Maar het doelpunt bracht het voetbal van de Turkse club weer naar boven.
Meer dan eens stond onze verdediging stevig op de benen. Voorin kreeg Rood-Wit amper nog een kans bij elkaar gevoetbald. Er waren wel veel vrije trappen, maar die leverden niets op. De scheids, bezig aan een goeie wedstrijd, zag echter een fout van Mathias daar waar niemand een fout zag. Gelukkig trok hij geen kaart, anders zou de situatie nog wat erger worden. Met een kleine achterstand trok Rood-Wit richting kleedkamers. Het was helemaal nog niet gespeeld, maar het zou nipt worden.
De woorden waren nog niet uitgeschreven of de tweede goal hing al tegen de touwen. Een doorsteekpass en plots stond de 2-0 op het bord. Zowel op het veld als naast het veld gold maar één gevoel: het is begonnen. Maar dat viel even tegen voor de thuisploeg. Rood-Wit ging op zoek naar de aansluitingstreffer. Er waren enkele pogingen, het was echter wachten tot een fout in de zestien werd gemaakt op Zaki. De ref blies: strafschop.
Kevin Paenen achtte zijn moment gekomen om zijn rekening bij den één te openen. Hij liet de doelman kansloos. Daarmee tankte Rood-Wit vertrouwen want nog geen tien minuten later stond Paenen alweer op de juiste plek om het leer opnieuw tegen de touwen te werken. Uit het niets kwamen de bezoekers weer op gelijke hoogte, er was nog niets gespeeld. Het gevoel op de bank herleefde: zou het dan toch weer even mooi als vorig jaar kunnen worden?
Toen kon Rood-Wit een promotiewedstrijd afdwingen én hield het Atlético Turco van de titel. Nu een puntje pakken op bezoek bij die ploeg, we zouden het als een stunt kunnen omschrijven. Maar het geloof in meer punten kwam, nadat Zaki slim en sluw een nieuwe fout van de doelman kon afstraffen: 2-3. Een grotere stunt in de maak, drie welgekomen punten zouden het zijn. Alles ligt kort bij elkaar in het klassement.
Het was echter buiten de thuisploeg gerekend. Een kwartier voor tijd scoorden ze de gelijkmaker. Het kon daarna nog beide richtingen uitgaan, zowel Atlético Turco als Rood-Wit kregen nog goeie kansen. Scoren zat er echter niet meer in. De bezoekers mogen fier zijn op het behaalde resultaat, al schiet het daar niet veel mee op. Vandaag hebben ze weer maar eens de slagzin getoond: drie teams, één groep.
De slagzin van Rood-Wit: drie teams, één groep. Het was van toepassing vandaag want voor coach Stephan Roelants zag het er niet goed uit. Een gans elftal moest hij missen. Gelukkig kwam er een reddingsboei van ESVO, waar de tweede ploeg normaal aan de slag moest. Zo kon hij rekenen op een paar spelers van den twee, aangevuld met enkele spelers van den drie. Zo trok het richting Brasschaat, waar vorig seizoen de promotiewedstrijd werd afgedwongen.
Nog geen minuut was er gespeeld of de doelman van Atlético Turco moest al een eerste keer tussenkomen. Paenen zag zijn kans schoon om ook bij den een zijn rekening te openen, maar het schot ging nipt naast. Twee minuten later opnieuw de voormalige topschutter van den drie. Een schot ging tegen de paal, Paenen probeerde het met een omhaal, de doelman moest zijn hand er nog tegen zetten.
Verre van ideale omstandigheden, maar toch een aardig wedstrijdbegin. Tot Atlético Turco begon te voetballen met hun snelle jongens voorin. Eén van die kansen, een schot vanop ruime afstand, ging tegen de touwen. Daar kon Mathias echter niets aan doen, jammer. Het veldoverwicht was tot dan toe miniem en een voorsprong kon de thuisploeg toen niet claimen. Maar het doelpunt bracht het voetbal van de Turkse club weer naar boven.
Meer dan eens stond onze verdediging stevig op de benen. Voorin kreeg Rood-Wit amper nog een kans bij elkaar gevoetbald. Er waren wel veel vrije trappen, maar die leverden niets op. De scheids, bezig aan een goeie wedstrijd, zag echter een fout van Mathias daar waar niemand een fout zag. Gelukkig trok hij geen kaart, anders zou de situatie nog wat erger worden. Met een kleine achterstand trok Rood-Wit richting kleedkamers. Het was helemaal nog niet gespeeld, maar het zou nipt worden.
De woorden waren nog niet uitgeschreven of de tweede goal hing al tegen de touwen. Een doorsteekpass en plots stond de 2-0 op het bord. Zowel op het veld als naast het veld gold maar één gevoel: het is begonnen. Maar dat viel even tegen voor de thuisploeg. Rood-Wit ging op zoek naar de aansluitingstreffer. Er waren enkele pogingen, het was echter wachten tot een fout in de zestien werd gemaakt op Zaki. De ref blies: strafschop.
Kevin Paenen achtte zijn moment gekomen om zijn rekening bij den één te openen. Hij liet de doelman kansloos. Daarmee tankte Rood-Wit vertrouwen want nog geen tien minuten later stond Paenen alweer op de juiste plek om het leer opnieuw tegen de touwen te werken. Uit het niets kwamen de bezoekers weer op gelijke hoogte, er was nog niets gespeeld. Het gevoel op de bank herleefde: zou het dan toch weer even mooi als vorig jaar kunnen worden?
Toen kon Rood-Wit een promotiewedstrijd afdwingen én hield het Atlético Turco van de titel. Nu een puntje pakken op bezoek bij die ploeg, we zouden het als een stunt kunnen omschrijven. Maar het geloof in meer punten kwam, nadat Zaki slim en sluw een nieuwe fout van de doelman kon afstraffen: 2-3. Een grotere stunt in de maak, drie welgekomen punten zouden het zijn. Alles ligt kort bij elkaar in het klassement.
Het was echter buiten de thuisploeg gerekend. Een kwartier voor tijd scoorden ze de gelijkmaker. Het kon daarna nog beide richtingen uitgaan, zowel Atlético Turco als Rood-Wit kregen nog goeie kansen. Scoren zat er echter niet meer in. De bezoekers mogen fier zijn op het behaalde resultaat, al schiet het daar niet veel mee op. Vandaag hebben ze weer maar eens de slagzin getoond: drie teams, één groep.
Moeilijk gaat ook, tweede zege van het seizoen
De voetbalgoden stonden ons gunstig. Rood-Wit ging in Deurne op zoek naar zijn tweede zege van het seizoen en vond die ook. Al kende het daar ook heel veel geluk mee. Een paar ballen die van de lijn werden gehaald, een bal die op de lijn bleef liggen. En aan de overkant gingen ze wél binnen, oef.
Rood-Wit ging in Deurne op zoek naar zijn tweede zege van het seizoen. Na een nul op negen was een overwinning tegen een rechtstreekse concurrent noodzakelijk om niet in gevaar te komen. De bezoekende coach moest weer een elftal in elkaar knutselen nadat een resem spelers niet konden komen of geblesseerd waren. Zo kwam Nick weer in de ploeg en stond Bart op het middenveld. Voorin werd gerekend op de topschutter van de derde ploeg.
De wedstrijd kon eigenlijk niet beter beginnen voor de bezoekers. De thuisploeg kreeg geen poot aan de grond en daar profiteerde Rood-Wit van. Na een goeie corner kwam de bal tot bij Josse, die de bal heerlijk op de voet nam. De bal vloog tegen de touwen, de bezoekende bank sprong recht uit vreugde. Hier mocht immers niet verloren worden. Billal kende een moeilijke middag, maar schudde bij momenten heerlijke acties uit zijn voeten.
Het spel van Rood-Wit verwaterde een beetje en Deurne kon meer komen. Jarrith moest een bal uit zijn hoek ranselen. Nick en Yannis speelden elk hun wedstrijd wel. De linksachter deed dat door veel ballen naar voren te keilen en steevast goed te verdedigen, de centrale verdediger deed dat door telkens goed positie te kiezen en overal tussen te zitten. De voorsprong bleef op het bord staan, te meer omdat er op de lijn ook elke keer iemand stond.
De voetbalgoden stonden eindelijk eens aan Rood-Witte kant. Deurne OB kon bij momenten aardige combinaties op de mat leggen, scoren zat er echter niet in. De trainer moest dus op zoek naar oplossingen, terwijl onze coach een manier zocht om de draad weer op te pakken in die tweede helft. Een tweede doelpunt zou vleugels kunnen geven. Het zou dan hetzelfde scenario zijn als de tweede ploeg vorige week tegen Noorse.
Het liep echter een beetje anders. De thuisploeg ging vol in het offensief en de gelijkmaker hing letterlijk in de lucht. Tussen de druppels door moest die dan maar tegen de touwen gaan. Jarrith bleek echter een betrouwbare doublure van Matthias, dat zagen we twee weken geleden al tegen Vlug Vooruit. Hij hield zijn ploeg op voorsprong. Voorin kwamen we echter nauwelijks eruit. Kevin Paenen beleefde vooral een natte namiddag.
En terwijl de weergoden besloten om een versnelling hoger te spelen, deden ook de voetbalgoden dat. Even leek het erop dat de gelijkmaker tegen de touwen zou gaan, maar gelukkig voor de bezoekers bleef die steken op de lijn. Wat later moest Yannis nog een keer tussenkomen op de lijn. Kansen waren er dus voldoende voor de thuisploeg, scoren bleek echter niet te lukken. “Dat tikkeltje geluk ontbrak”, klonk het achteraf. En de scheids? Die voelde het spel goed aan, liet spelen daar waar kon. Het lijkt er dus op dat de KVV gehoor heeft gegeven aan onze oproep enkele weken geleden.
Dat tikkeltje geluk dat bij Rood-Wit wél aanwezig was. Een klein kwartier voor tijd ging Bart richting doel en zag in zijn ooghoeken Billal nog lopen. De bal kwam perfect, de linkerflankaanvaller schoof het leer tegen de touwen. De opluchting op de Rood-Witte bank was enorm. “Ik wil hier graag de drie punten pakken”, zei onze coach. Bij een dubbele voorsprong leek het er ook op dat dat zou gebeuren. Het zou een belangrijke driepunter worden. Al liet Zaki nog een grote mogelijkheid onbenut.
Nog voor het einde van de wedstrijd kreeg Dani het nog aan de stok met een speler van Deurne OB. De invaller kreeg, net als zijn tegenstander, een gele prent. Kevin Paenen kende ook nog zijn moment. Zijn poging strandde uiteindelijk tegen de lat. Na ruim negentig minuten voetballen, met een half uur in de regen, vond de scheids het welletjes en zocht hij het droge op. Zo slaat Rood-Wit een kloofje. De opluchting was tot in Wilrijk te horen.
Rood-Wit ging in Deurne op zoek naar zijn tweede zege van het seizoen. Na een nul op negen was een overwinning tegen een rechtstreekse concurrent noodzakelijk om niet in gevaar te komen. De bezoekende coach moest weer een elftal in elkaar knutselen nadat een resem spelers niet konden komen of geblesseerd waren. Zo kwam Nick weer in de ploeg en stond Bart op het middenveld. Voorin werd gerekend op de topschutter van de derde ploeg.
De wedstrijd kon eigenlijk niet beter beginnen voor de bezoekers. De thuisploeg kreeg geen poot aan de grond en daar profiteerde Rood-Wit van. Na een goeie corner kwam de bal tot bij Josse, die de bal heerlijk op de voet nam. De bal vloog tegen de touwen, de bezoekende bank sprong recht uit vreugde. Hier mocht immers niet verloren worden. Billal kende een moeilijke middag, maar schudde bij momenten heerlijke acties uit zijn voeten.
Het spel van Rood-Wit verwaterde een beetje en Deurne kon meer komen. Jarrith moest een bal uit zijn hoek ranselen. Nick en Yannis speelden elk hun wedstrijd wel. De linksachter deed dat door veel ballen naar voren te keilen en steevast goed te verdedigen, de centrale verdediger deed dat door telkens goed positie te kiezen en overal tussen te zitten. De voorsprong bleef op het bord staan, te meer omdat er op de lijn ook elke keer iemand stond.
De voetbalgoden stonden eindelijk eens aan Rood-Witte kant. Deurne OB kon bij momenten aardige combinaties op de mat leggen, scoren zat er echter niet in. De trainer moest dus op zoek naar oplossingen, terwijl onze coach een manier zocht om de draad weer op te pakken in die tweede helft. Een tweede doelpunt zou vleugels kunnen geven. Het zou dan hetzelfde scenario zijn als de tweede ploeg vorige week tegen Noorse.
Het liep echter een beetje anders. De thuisploeg ging vol in het offensief en de gelijkmaker hing letterlijk in de lucht. Tussen de druppels door moest die dan maar tegen de touwen gaan. Jarrith bleek echter een betrouwbare doublure van Matthias, dat zagen we twee weken geleden al tegen Vlug Vooruit. Hij hield zijn ploeg op voorsprong. Voorin kwamen we echter nauwelijks eruit. Kevin Paenen beleefde vooral een natte namiddag.
En terwijl de weergoden besloten om een versnelling hoger te spelen, deden ook de voetbalgoden dat. Even leek het erop dat de gelijkmaker tegen de touwen zou gaan, maar gelukkig voor de bezoekers bleef die steken op de lijn. Wat later moest Yannis nog een keer tussenkomen op de lijn. Kansen waren er dus voldoende voor de thuisploeg, scoren bleek echter niet te lukken. “Dat tikkeltje geluk ontbrak”, klonk het achteraf. En de scheids? Die voelde het spel goed aan, liet spelen daar waar kon. Het lijkt er dus op dat de KVV gehoor heeft gegeven aan onze oproep enkele weken geleden.
Dat tikkeltje geluk dat bij Rood-Wit wél aanwezig was. Een klein kwartier voor tijd ging Bart richting doel en zag in zijn ooghoeken Billal nog lopen. De bal kwam perfect, de linkerflankaanvaller schoof het leer tegen de touwen. De opluchting op de Rood-Witte bank was enorm. “Ik wil hier graag de drie punten pakken”, zei onze coach. Bij een dubbele voorsprong leek het er ook op dat dat zou gebeuren. Het zou een belangrijke driepunter worden. Al liet Zaki nog een grote mogelijkheid onbenut.
Nog voor het einde van de wedstrijd kreeg Dani het nog aan de stok met een speler van Deurne OB. De invaller kreeg, net als zijn tegenstander, een gele prent. Kevin Paenen kende ook nog zijn moment. Zijn poging strandde uiteindelijk tegen de lat. Na ruim negentig minuten voetballen, met een half uur in de regen, vond de scheids het welletjes en zocht hij het droge op. Zo slaat Rood-Wit een kloofje. De opluchting was tot in Wilrijk te horen.
Kwartier gespeeld, match gespeeld
Na een kwartier gingen de boeken toe tegen OLSE en ze gingen nadien niet meer open. Rood-Wit kwam er in de eerste helft niet aan te pas en kreeg pas in de tweede helft een paar mogelijkheden. Winnen zat er dan ook niet meer in.
Coach Stephan Roelants moest op zoek naar oplossingen nadat het vorige week de boot in ging tegen Vlug Vooruit. Hij zette Zaki op de bank en zette Rodney voorin in de spits. Op de rechtsachter stond Jarrith, want Matthias keerde terug in doel. OLSE was echter niet naar Wilrijk afgezakt om zich te laten afslachten. De drie overwinningen die ze al hadden geboekt, moest een vervolg krijgen op de velden van Beerschot-Wilrijk.
“Jongens, vanaf de eerste minuut hé.” Onze coach zegt het alle weken, maar deze keer luisterden de jongens niet goed. Nog voor het kwartier was de wedstrijd eigenlijk al gespeeld. Drie snelle doelpunten gevolgd door een luide vloek van aan de zijlijn. Dan zijn er betere manieren om aan een wedstrijd te beginnen. Stephan wisselde Jarrith en Josse van plaats, vanaf dan ging het beter voor de Rood-Witten. Echte kansen kwamen daar evenwel niet van.
Meer zelfs, de bezoekers domineerden, maar het heikele punt van OLSE bleek efficiëntie. Nadien kreeg het nog een paar goeie mogelijkheden om de score verder uit te diepen, maar Matthias en een overdosis pech zorgden ervoor dat dat niet gebeurde. Aan de overkant kende de bezoekende doelman een rustige middag. Rood-Wit kreeg geen enkele deuk in een potje boter getrapt. “Je maakt u pas zorgen als je geen kansen meer creëert.”
Zo nu ongeveer dus eigenlijk. Gelukkig vielen er geen doelpunten meer voor de rust, al had er voor Rood-Wit altijd eentje mogen binnenwaaien als het nog iets wilde terugdoen aan de achterstand en nog een beetje spanning in de wedstrijd wilde knokken. Coach Stephan kreeg een kwartier de tijd om zijn jongens op te peppen om er toch nog iets van te maken. “Je maakt uzelf belachelijk, je maakt mij belachelijk en de club. Hou de naam van de club hoog”, was de boodschap.
Het beterde na de rust want Kenny kreeg meteen een hele goeie bal, de afwerking bleek echter achterwege. De kapitein wist dit seizoen nog maar één keer te scoren. Te weinig, als je weet dat hij onze topschutter was twee jaar geleden. OLSE schrok zich een hoedje van die kans en reageerde opnieuw met gevaar. Opnieuw Matthias hield de Rood-Witte troepen recht. Zonder hem was de wedstrijd al veel langer gespeeld.
En dan vond Yannis zijn moment gekomen. Vorige week een domme strafschopovertreding, deze week was het niet veel beter. In een duel man tegen man ging de speler van OLSE tegen de grond. De scheids trok meteen rood, een lichte rode kaart. Voor de bezoekers de moment om te profiteren, maar nog voor het daar aan toe kon denken, viel bij hun nog een speler uit. De wissels waren allemaal doorgevoerd: tien tegen tien was het gevolg.
De wedstrijd winnen zat er al lang niet meer in voor Rood-Wit, een doelpuntje scoren moest wel tot de mogelijkheden behoren. Kenny kreeg nog een goeie kans, deze keer trapte hij vol op de doelman. Die kreeg iets meer werk op te knappen na de pauze. Toch liet OLSE het niet aan hun hart komen. Zo’n kleine tien minuten voor tijd dribbelden ze zich voorbij de Rood-Witte defensie en knalden ze de vierde tegengoal tegen de touwen.
Het Rood-Witte doelpunt zou er uiteindelijk wél komen via Kenny, die toch de weg naar de netten zou vinden. De bezoekers speelden de partij daarna gewoon uit. Met twaalf op achttien draaien ze bovenin mee, voor Rood-Wit wacht volgende week een aartsmoeilijke én superbelangrijke wedstrijd tegen Deurne OB. Die hebben, net als wij overigens, vijf punten gesprokkeld. Winnen is de enige boodschap, de trainer begint alvast aan het puzzelwerk.
Coach Stephan Roelants moest op zoek naar oplossingen nadat het vorige week de boot in ging tegen Vlug Vooruit. Hij zette Zaki op de bank en zette Rodney voorin in de spits. Op de rechtsachter stond Jarrith, want Matthias keerde terug in doel. OLSE was echter niet naar Wilrijk afgezakt om zich te laten afslachten. De drie overwinningen die ze al hadden geboekt, moest een vervolg krijgen op de velden van Beerschot-Wilrijk.
“Jongens, vanaf de eerste minuut hé.” Onze coach zegt het alle weken, maar deze keer luisterden de jongens niet goed. Nog voor het kwartier was de wedstrijd eigenlijk al gespeeld. Drie snelle doelpunten gevolgd door een luide vloek van aan de zijlijn. Dan zijn er betere manieren om aan een wedstrijd te beginnen. Stephan wisselde Jarrith en Josse van plaats, vanaf dan ging het beter voor de Rood-Witten. Echte kansen kwamen daar evenwel niet van.
Meer zelfs, de bezoekers domineerden, maar het heikele punt van OLSE bleek efficiëntie. Nadien kreeg het nog een paar goeie mogelijkheden om de score verder uit te diepen, maar Matthias en een overdosis pech zorgden ervoor dat dat niet gebeurde. Aan de overkant kende de bezoekende doelman een rustige middag. Rood-Wit kreeg geen enkele deuk in een potje boter getrapt. “Je maakt u pas zorgen als je geen kansen meer creëert.”
Zo nu ongeveer dus eigenlijk. Gelukkig vielen er geen doelpunten meer voor de rust, al had er voor Rood-Wit altijd eentje mogen binnenwaaien als het nog iets wilde terugdoen aan de achterstand en nog een beetje spanning in de wedstrijd wilde knokken. Coach Stephan kreeg een kwartier de tijd om zijn jongens op te peppen om er toch nog iets van te maken. “Je maakt uzelf belachelijk, je maakt mij belachelijk en de club. Hou de naam van de club hoog”, was de boodschap.
Het beterde na de rust want Kenny kreeg meteen een hele goeie bal, de afwerking bleek echter achterwege. De kapitein wist dit seizoen nog maar één keer te scoren. Te weinig, als je weet dat hij onze topschutter was twee jaar geleden. OLSE schrok zich een hoedje van die kans en reageerde opnieuw met gevaar. Opnieuw Matthias hield de Rood-Witte troepen recht. Zonder hem was de wedstrijd al veel langer gespeeld.
En dan vond Yannis zijn moment gekomen. Vorige week een domme strafschopovertreding, deze week was het niet veel beter. In een duel man tegen man ging de speler van OLSE tegen de grond. De scheids trok meteen rood, een lichte rode kaart. Voor de bezoekers de moment om te profiteren, maar nog voor het daar aan toe kon denken, viel bij hun nog een speler uit. De wissels waren allemaal doorgevoerd: tien tegen tien was het gevolg.
De wedstrijd winnen zat er al lang niet meer in voor Rood-Wit, een doelpuntje scoren moest wel tot de mogelijkheden behoren. Kenny kreeg nog een goeie kans, deze keer trapte hij vol op de doelman. Die kreeg iets meer werk op te knappen na de pauze. Toch liet OLSE het niet aan hun hart komen. Zo’n kleine tien minuten voor tijd dribbelden ze zich voorbij de Rood-Witte defensie en knalden ze de vierde tegengoal tegen de touwen.
Het Rood-Witte doelpunt zou er uiteindelijk wél komen via Kenny, die toch de weg naar de netten zou vinden. De bezoekers speelden de partij daarna gewoon uit. Met twaalf op achttien draaien ze bovenin mee, voor Rood-Wit wacht volgende week een aartsmoeilijke én superbelangrijke wedstrijd tegen Deurne OB. Die hebben, net als wij overigens, vijf punten gesprokkeld. Winnen is de enige boodschap, de trainer begint alvast aan het puzzelwerk.
Vlug Vooruit: tweede nederlaag van het seizoen
Rood-Wit kwam in Merksem amper aan voetballen toe, toch slaagde het erin Vlug Vooruit te enerveren. Toch trok het zonder puntengewin terug op de bus richting Wilrijk. Volgende week wacht OLSE.
De eerste ploeg trok in de namiddag naar Merksem om er drie punten te halen bij Vlug Vooruit. De ploeg had negen op twaalf en koestert titelambities. Rood-Wit kende wel enkele personeelsproblemen. Zo waren Yannick en Mathias er niet. Jarrith werd in het doel gezet en Rodney werd rechtsachter. Verder stond ook Zaki aan de aftrap: hij verving de geblesseerde Lotfi, die vandaag wél kwam kijken.
Van bij de start drong Vlug Vooruit Rood-Wit richting het eigen doel, maar te vaak liep het mis in de backlijn. Kansen vielen maar niet tussen de palen, en als dat wel al het geval was, schilderde Jarrith het leer wel uit zijn doel. Op z’n Neuers, “wie anders?” Minstens vijf kansen hield de doelman op zijn eentje eruit. Eén ervan zoals Mathias het deed tegen Brasschaat, tot ongeloof van de eigen spelers eerst.
Rood-Wit zorgde voor wat gevaar en dat was niet naar de zin van Vlug Vooruit, dat zelf een strafschop wilde voor een tackle op de bal. De KVV leest onze matchverslagen, waarvoor dank, en stuurde een goeie ref naar het veld in Merksem. Nog voor het half uur was er een één-tweetje tussen Rodney en Imad, waarbij eerstgenoemde voor doel kwam. Hij trapte en de bal ging tegen de touwen: de Rood-Witte bank sprong een gat in de lucht. Bij de tegenpartij werd er iemand naar de tribunes gestuurd.
Het spel veranderde nu helemaal: Vlug Vooruit verloor zich te veel in het klagen en zagen op de ref, Rood-Wit probeerde nog voor de rust een tweede doelpunt te maken. Zaki kreeg een grote kans, hij vergat de bal echter over de doelman in het doel te leggen. Zo trokken de bezoekers met een kleine, maar zeker niet onverdiende, voorsprong richting kleedkamers. Zaak was om de hoofdjes bij het voetbal te houden en niet mee te gaan in de strijd die Vlug Vooruit streed met zichzelf.
Ook bij de start van de tweede helft was de eerste echte kans voor Rood-Wit. Kenny werd de diepte in gestuurd, afwerken was echter niet aan hem weggelegd. Hij zette het leer in het zijnet. En dat bekochten de bezoekers zich cash want bij de eerste de beste tegenaanval ging het effectief vlug vooruit. De hoekschop werd binnengekopt, een zucht van opluchting en een motiverende ‘ja’ waren het gevolg. Rood-Wit was gewaarschuwd.
De bezoekers uit Wilrijk kregen geen poot meer aan de grond, de bal werd voorin niet bijgehouden en nog voor het uur werd de scheve situatie helemaal gekeerd. Een domme overtreding van Yannis in de zestien en de scheids floot strafschop. Jarrith was echter kansloos tegen de inzet: 2-1. De bezoekers moesten uit een ander vaatje gaan tappen, maar het bleek moeilijk. Te meer omdat er een paar wissels niet meteen rendeerden.
Vlug Vooruit deed z’n naam alle eer aan en het ging op zoek naar een derde doelpunt. Kenny beging in de zestien domweg hands en opnieuw floot de scheids een strafschop. Deze keer liet de thuisploeg de kans op 3-1 liggen, de bal verdween over de lat in de tribune. Maar wie dacht dat Rood-Wit hier moed uit zou putten, kwam bedrogen uit. De thuisploeg had alles in hand om hier voor de vierde keer op vijf matchen de drie punten te pakken.
Rood-Wit probeerde nog, maar voorin kwamen geen ballen meer aan. Zelfs niet met een Kevin Paenen, die een balvast profiel heeft. De thuisploeg profiteerde en scoorde in de slotfase nog een derde keer. Ondertussen hadden de weergoden beslist om het gras nog eens te besproeien en de scheids had er genoeg van. Zo wint Vlug Vooruit zijn vierde match, Rood-Wit blijft puntenloos achter. Volgende week volgt een nieuwe kans, thuis tegen O.L.S.E.
De eerste ploeg trok in de namiddag naar Merksem om er drie punten te halen bij Vlug Vooruit. De ploeg had negen op twaalf en koestert titelambities. Rood-Wit kende wel enkele personeelsproblemen. Zo waren Yannick en Mathias er niet. Jarrith werd in het doel gezet en Rodney werd rechtsachter. Verder stond ook Zaki aan de aftrap: hij verving de geblesseerde Lotfi, die vandaag wél kwam kijken.
Van bij de start drong Vlug Vooruit Rood-Wit richting het eigen doel, maar te vaak liep het mis in de backlijn. Kansen vielen maar niet tussen de palen, en als dat wel al het geval was, schilderde Jarrith het leer wel uit zijn doel. Op z’n Neuers, “wie anders?” Minstens vijf kansen hield de doelman op zijn eentje eruit. Eén ervan zoals Mathias het deed tegen Brasschaat, tot ongeloof van de eigen spelers eerst.
Rood-Wit zorgde voor wat gevaar en dat was niet naar de zin van Vlug Vooruit, dat zelf een strafschop wilde voor een tackle op de bal. De KVV leest onze matchverslagen, waarvoor dank, en stuurde een goeie ref naar het veld in Merksem. Nog voor het half uur was er een één-tweetje tussen Rodney en Imad, waarbij eerstgenoemde voor doel kwam. Hij trapte en de bal ging tegen de touwen: de Rood-Witte bank sprong een gat in de lucht. Bij de tegenpartij werd er iemand naar de tribunes gestuurd.
Het spel veranderde nu helemaal: Vlug Vooruit verloor zich te veel in het klagen en zagen op de ref, Rood-Wit probeerde nog voor de rust een tweede doelpunt te maken. Zaki kreeg een grote kans, hij vergat de bal echter over de doelman in het doel te leggen. Zo trokken de bezoekers met een kleine, maar zeker niet onverdiende, voorsprong richting kleedkamers. Zaak was om de hoofdjes bij het voetbal te houden en niet mee te gaan in de strijd die Vlug Vooruit streed met zichzelf.
Ook bij de start van de tweede helft was de eerste echte kans voor Rood-Wit. Kenny werd de diepte in gestuurd, afwerken was echter niet aan hem weggelegd. Hij zette het leer in het zijnet. En dat bekochten de bezoekers zich cash want bij de eerste de beste tegenaanval ging het effectief vlug vooruit. De hoekschop werd binnengekopt, een zucht van opluchting en een motiverende ‘ja’ waren het gevolg. Rood-Wit was gewaarschuwd.
De bezoekers uit Wilrijk kregen geen poot meer aan de grond, de bal werd voorin niet bijgehouden en nog voor het uur werd de scheve situatie helemaal gekeerd. Een domme overtreding van Yannis in de zestien en de scheids floot strafschop. Jarrith was echter kansloos tegen de inzet: 2-1. De bezoekers moesten uit een ander vaatje gaan tappen, maar het bleek moeilijk. Te meer omdat er een paar wissels niet meteen rendeerden.
Vlug Vooruit deed z’n naam alle eer aan en het ging op zoek naar een derde doelpunt. Kenny beging in de zestien domweg hands en opnieuw floot de scheids een strafschop. Deze keer liet de thuisploeg de kans op 3-1 liggen, de bal verdween over de lat in de tribune. Maar wie dacht dat Rood-Wit hier moed uit zou putten, kwam bedrogen uit. De thuisploeg had alles in hand om hier voor de vierde keer op vijf matchen de drie punten te pakken.
Rood-Wit probeerde nog, maar voorin kwamen geen ballen meer aan. Zelfs niet met een Kevin Paenen, die een balvast profiel heeft. De thuisploeg profiteerde en scoorde in de slotfase nog een derde keer. Ondertussen hadden de weergoden beslist om het gras nog eens te besproeien en de scheids had er genoeg van. Zo wint Vlug Vooruit zijn vierde match, Rood-Wit blijft puntenloos achter. Volgende week volgt een nieuwe kans, thuis tegen O.L.S.E.
Scheids bepaalt resultaat: billijk punt voor Rood-Wit
De scheidsrechter, ook in tweede afdeling een belangrijk onderdeel, blijft voor beroering zorgen bij Rood-Wit. Opnieuw speelde hij een hoofdrol in een wedstrijd, dit keer met puntenverlies tot gevolg. KVV, we willen een oproep doen om volgende week een goeie scheids te sturen richting Vlug Vooruit. Wij danken u.
De eerste ploeg ging vanmiddag op zoek naar een tweede opeenvolgende zege in de competitie. Het ging daarvoor op bezoek bij Groenendaal, dat zelf amper drie puntjes kon sprokkelen de afgelopen drie wedstrijden. Coach Stephan Roelants had wel personeelsproblemen: Kenny lag in de gips met z’n hand en Lotfi was er ook niet bij. Bovendien viel Bart Fredrickx ook nog eens weg op het middenveld. Zo kwam Ahmed in de ploeg, net als Josse en Gianni. Die laatste keerde terug uit vakantie.
De bezoekers begonnen goed aan de wedstrijd en tekenden ook meteen voor het eerste gevaar. Billal werd de diepte in gestuurd en die vergat het leer tegen de touwen te leggen. Dat betaalde Rood-Wit cash, want nog geen twee minuten later stond het 1-0 voor de thuisploeg. Een slecht weggewerkte bal en de groen-witten stonden op voorsprong. Lang duurde dat echter niet, want Tarik verstuurde een knappe assist richting Billal. Deze keer werkte hij het wel af: 1-1.
Met een vol glas goeie moed ging Rood-Wit op zoek naar meer, maar het hield geen oog meer op de verdediging. Daar profiteerde Groenendaal van: 2-1. De frustratie nam toe en de thuisploeg ging even de bus parkeren. Rood-Wit combineerde aardig op een moeilijk veld, scoren bleek echter een opdracht apart. Tot Gianni zich voorin even ging moeien. Op een vrije trap kopte de kale knikker het leer tegen de touwen: 2-2.
Mathias moest zich nadien toch nog even tonen, want een bal week af op de hiel van Josse, de Rood-Witte doelman kon er nog net zijn hand tegen zetten. De vuile overtredingen namen toe, de scheids liet het toe. Uiteindelijk waren drie fluitsignalen op het laatste de verlossende, coach Stephan kon binnen in de kleedkamer even de rust doen terugkeren. Alles moest bij elkaar gezocht worden om hier toch de drie punten te pakken.
Dat moest dan wel gebeuren zonder Yannick, hij nam geen enkel risico en vroeg nog voor de rust zijn wissel aan. Stephan bracht Kevin Paenen in de ploeg en dropte Nick op de rechtsachter, waardoor Ahmed naar het middenveld schoof. De thuisploeg bleef kansen afdwingen, de verdediging stond op wankele benen. Mathias hield zijn troepen echter recht. De 2-2 bleef lang op het bord staan, te meer omdat ook de lat ondermeer in de weg stak.
Billal werd de diepte in gestuurd en trapte van wat te ver, een gemiste kans. Wat later opnieuw Rood-Wit gevaar: een vrije trap werd door de keeper niet klemvast gepakt en belandde ei zo na in het doel. Halfweg de tweede helft was er nog een actie tussen Billal en Tarik waarbij de eerstgenoemde het leer maar tegen de touwen moest trappen. De bal bleek echter een obstakel dat niet wilde meewerken.
Kansen waren er dus genoeg om hier een dubbele voorsprong op het bord te zetten, maar zo ver kwam het uiteindelijk niet. Tarik zette een kwartier voor tijd nog wel de bezoekers op voorsprong, vanaf dan werd het een gevecht met de tijd en met de tegenstander. Die wilden echter geen nul op negen laten noteren en dus gingen ze vol in het offensief. Met alle gevolgen van dien, Ahmed kreeg nog een bedenkelijke tweede gele kaart en Groenendaal mocht iedereen ondersteboven tackelen zonder dat er ook maar iets van fout voor werd gefloten.
Met resultaat ook, want met een man minder kon Rood-Wit zijn voorsprong niet vasthouden. In de toegevoegde tijd ging het leer nog tegen de touwen, tot grote frustratie van de bezoekers. Die begonnen spontaan te applaudisseren voor de scheids en er werd nog iemand van de bank weggestuurd. De scheids liet nog enkele minuten voetballen in de hoop dat Groenendaal nog een vierde keer zou scoren, maar dat zou net iets te veel van het goeie te zijn geweest. “We zijn een tweede keer bestolen”, klonk het achteraf in de kantine. Tja, KVV, wij zouden graag een goeie ref hebben. Wij danken u!
De eerste ploeg ging vanmiddag op zoek naar een tweede opeenvolgende zege in de competitie. Het ging daarvoor op bezoek bij Groenendaal, dat zelf amper drie puntjes kon sprokkelen de afgelopen drie wedstrijden. Coach Stephan Roelants had wel personeelsproblemen: Kenny lag in de gips met z’n hand en Lotfi was er ook niet bij. Bovendien viel Bart Fredrickx ook nog eens weg op het middenveld. Zo kwam Ahmed in de ploeg, net als Josse en Gianni. Die laatste keerde terug uit vakantie.
De bezoekers begonnen goed aan de wedstrijd en tekenden ook meteen voor het eerste gevaar. Billal werd de diepte in gestuurd en die vergat het leer tegen de touwen te leggen. Dat betaalde Rood-Wit cash, want nog geen twee minuten later stond het 1-0 voor de thuisploeg. Een slecht weggewerkte bal en de groen-witten stonden op voorsprong. Lang duurde dat echter niet, want Tarik verstuurde een knappe assist richting Billal. Deze keer werkte hij het wel af: 1-1.
Met een vol glas goeie moed ging Rood-Wit op zoek naar meer, maar het hield geen oog meer op de verdediging. Daar profiteerde Groenendaal van: 2-1. De frustratie nam toe en de thuisploeg ging even de bus parkeren. Rood-Wit combineerde aardig op een moeilijk veld, scoren bleek echter een opdracht apart. Tot Gianni zich voorin even ging moeien. Op een vrije trap kopte de kale knikker het leer tegen de touwen: 2-2.
Mathias moest zich nadien toch nog even tonen, want een bal week af op de hiel van Josse, de Rood-Witte doelman kon er nog net zijn hand tegen zetten. De vuile overtredingen namen toe, de scheids liet het toe. Uiteindelijk waren drie fluitsignalen op het laatste de verlossende, coach Stephan kon binnen in de kleedkamer even de rust doen terugkeren. Alles moest bij elkaar gezocht worden om hier toch de drie punten te pakken.
Dat moest dan wel gebeuren zonder Yannick, hij nam geen enkel risico en vroeg nog voor de rust zijn wissel aan. Stephan bracht Kevin Paenen in de ploeg en dropte Nick op de rechtsachter, waardoor Ahmed naar het middenveld schoof. De thuisploeg bleef kansen afdwingen, de verdediging stond op wankele benen. Mathias hield zijn troepen echter recht. De 2-2 bleef lang op het bord staan, te meer omdat ook de lat ondermeer in de weg stak.
Billal werd de diepte in gestuurd en trapte van wat te ver, een gemiste kans. Wat later opnieuw Rood-Wit gevaar: een vrije trap werd door de keeper niet klemvast gepakt en belandde ei zo na in het doel. Halfweg de tweede helft was er nog een actie tussen Billal en Tarik waarbij de eerstgenoemde het leer maar tegen de touwen moest trappen. De bal bleek echter een obstakel dat niet wilde meewerken.
Kansen waren er dus genoeg om hier een dubbele voorsprong op het bord te zetten, maar zo ver kwam het uiteindelijk niet. Tarik zette een kwartier voor tijd nog wel de bezoekers op voorsprong, vanaf dan werd het een gevecht met de tijd en met de tegenstander. Die wilden echter geen nul op negen laten noteren en dus gingen ze vol in het offensief. Met alle gevolgen van dien, Ahmed kreeg nog een bedenkelijke tweede gele kaart en Groenendaal mocht iedereen ondersteboven tackelen zonder dat er ook maar iets van fout voor werd gefloten.
Met resultaat ook, want met een man minder kon Rood-Wit zijn voorsprong niet vasthouden. In de toegevoegde tijd ging het leer nog tegen de touwen, tot grote frustratie van de bezoekers. Die begonnen spontaan te applaudisseren voor de scheids en er werd nog iemand van de bank weggestuurd. De scheids liet nog enkele minuten voetballen in de hoop dat Groenendaal nog een vierde keer zou scoren, maar dat zou net iets te veel van het goeie te zijn geweest. “We zijn een tweede keer bestolen”, klonk het achteraf in de kantine. Tja, KVV, wij zouden graag een goeie ref hebben. Wij danken u!
Ook met tien is een resultaat mogelijk
Je ziet het vaak: een ploeg die met tien man valt, krijgt het moeilijk. Dat dacht ESVO wellicht ook, maar ze botsten op een stevige thuisploeg. In de tweede helft werd het verschil gemaakt, met dank aan een ijzersterke Lotfi.
De eerste ploeg ging op zoek naar zijn eerste zege van het seizoen. Het deed dat tegen ESVO, dat zijn captain moest missen. Coach Stephan kon weer rekenen op Mathias in het doel, daardoor verdween Rodney naar de rechtsachter. Yannick was niet aanwezig. Verder stonden de gekende namen tussen de lijnen. Alles was in huis om er een hele mooie zondag van te maken, zelfs de zon was van de partij.
Het begin was moeilijk, het was zoeken voor de thuisploeg naar de juiste vorm. Kapitein Kenny moest zich meerdere keren inhouden, maar op een gegeven moment was dat ook gedaan. Hij kreeg een gele kaart voor het klagen op de scheids. Niet toevallig, want de scheids deelde de spits ook al eens een rode kaart uit in het verleden, omwille van dezelfde reden. Tevens stond de bond ook aan de zijlijn toe te kijken. Dat moest ook onze coach ondergaan, ook hij kreeg geel wegens protest.
Echt veel kansen waren er niet, maar als die er waren, was het telkens gevaarlijk. Lotfi probeerde het een keer met een schot vanuit de tweede lijn en ook Kenny probeerde het eens op een vrije trap. Die week af in de muur, zonder verder gevolg. Op een hoekschop kon Jarrith aan de tweede paal het leer net niet tegen de touwen werken. Aan de overkant moest Mathias zich een keer tonen toen ESVO er sporadisch een keer door kwam.
Maar het bleek niet voldoende om de troepen weer allemaal op het juiste pad te krijgen. Zo’n tien minuten voor tijd kreeg Kenny zijn tweede gele kaart na een duel. Hij moest gaan douchen, tot grote woede van de thuisploeg. Kansen waren er nog nauwelijks, maar de coach moest wel op zoek naar oplossingen tijdens de pauze. Zo zou een 4-4-1-systeem wel eens tot de mogelijkheden behoren. Een eerste overwinning leek moeilijk te worden.
Bij de start van de tweede helft had Stephan weinig woorden vuil te maken. “Pak die mannen”, klonk het in de kleedkamers. Billal had goed opgelet en dribbelde plots de hele linkerflank. Hij legde het leer achteruit en Lotfi knalde het leer tegen de touwen: 1-0. Langs de lijn werd de coach bijna gek, met tien tegen elf. En bijna zat de thuisploeg op rozen, maar de 2-0 van Imad strandde tegen de paal. Iedereen vierde het doelpunt al, het leer volgde echter niet.
En of er goed werd opgelet in de kleedkamers. De coach gaf nog de opdracht om Sam Vervoort, iemand die in de eerste helft al geel kreeg, een tweede geel kaart te laten pakken. Rodney vervulde de opdracht perfect, zoals we van hem gewend zijn. Met tien tegen tien kwam Rood-Wit nauwelijks nog in de problemen. Het was wachten tot het verschil ook op het bord te zien was, want een doelpunt is snel gemaakt. En dat weet de thuisploeg als geen ander.
Nu zoveel werk had Mathias nu ook weer niet op te knappen. Imad kreeg nog een goeie mogelijkheid na een assist van Lotfi, het doelpunt werd omwille van buitenspel afgekeurd. Ten onrechte, want de middenvelder kwam van achter de man. Maar de assists van Lotfi werden later nog uitgedeeld. Eerst legde hij het leer in de voeten van Ismael, die de netten deed trillen. Twee minuten later deed hij hetzelfde bij Tarik: 3-0. Die was een minuut eerder ingevallen op een voor hem bekendere positie.
De nul zou uiteindelijk niet op het bord blijven staan, want Stephan gaf een te korte terugspeelbal richting Mathias. Die liet zich op één foutje betrappen, waarop ESVO kon scoren. Wat later zou hij wel de 3-2 van het bord houden met een knappe save. En zo zorgde Rood-Wit voor een delirium door met tien man ESVO te kloppen, de eerste zege is binnen en de coach was content. Al viel in de laatste minuten Lotfi nog geblesseerd uit. Als dat maar niet te erg is.
De eerste ploeg ging op zoek naar zijn eerste zege van het seizoen. Het deed dat tegen ESVO, dat zijn captain moest missen. Coach Stephan kon weer rekenen op Mathias in het doel, daardoor verdween Rodney naar de rechtsachter. Yannick was niet aanwezig. Verder stonden de gekende namen tussen de lijnen. Alles was in huis om er een hele mooie zondag van te maken, zelfs de zon was van de partij.
Het begin was moeilijk, het was zoeken voor de thuisploeg naar de juiste vorm. Kapitein Kenny moest zich meerdere keren inhouden, maar op een gegeven moment was dat ook gedaan. Hij kreeg een gele kaart voor het klagen op de scheids. Niet toevallig, want de scheids deelde de spits ook al eens een rode kaart uit in het verleden, omwille van dezelfde reden. Tevens stond de bond ook aan de zijlijn toe te kijken. Dat moest ook onze coach ondergaan, ook hij kreeg geel wegens protest.
Echt veel kansen waren er niet, maar als die er waren, was het telkens gevaarlijk. Lotfi probeerde het een keer met een schot vanuit de tweede lijn en ook Kenny probeerde het eens op een vrije trap. Die week af in de muur, zonder verder gevolg. Op een hoekschop kon Jarrith aan de tweede paal het leer net niet tegen de touwen werken. Aan de overkant moest Mathias zich een keer tonen toen ESVO er sporadisch een keer door kwam.
Maar het bleek niet voldoende om de troepen weer allemaal op het juiste pad te krijgen. Zo’n tien minuten voor tijd kreeg Kenny zijn tweede gele kaart na een duel. Hij moest gaan douchen, tot grote woede van de thuisploeg. Kansen waren er nog nauwelijks, maar de coach moest wel op zoek naar oplossingen tijdens de pauze. Zo zou een 4-4-1-systeem wel eens tot de mogelijkheden behoren. Een eerste overwinning leek moeilijk te worden.
Bij de start van de tweede helft had Stephan weinig woorden vuil te maken. “Pak die mannen”, klonk het in de kleedkamers. Billal had goed opgelet en dribbelde plots de hele linkerflank. Hij legde het leer achteruit en Lotfi knalde het leer tegen de touwen: 1-0. Langs de lijn werd de coach bijna gek, met tien tegen elf. En bijna zat de thuisploeg op rozen, maar de 2-0 van Imad strandde tegen de paal. Iedereen vierde het doelpunt al, het leer volgde echter niet.
En of er goed werd opgelet in de kleedkamers. De coach gaf nog de opdracht om Sam Vervoort, iemand die in de eerste helft al geel kreeg, een tweede geel kaart te laten pakken. Rodney vervulde de opdracht perfect, zoals we van hem gewend zijn. Met tien tegen tien kwam Rood-Wit nauwelijks nog in de problemen. Het was wachten tot het verschil ook op het bord te zien was, want een doelpunt is snel gemaakt. En dat weet de thuisploeg als geen ander.
Nu zoveel werk had Mathias nu ook weer niet op te knappen. Imad kreeg nog een goeie mogelijkheid na een assist van Lotfi, het doelpunt werd omwille van buitenspel afgekeurd. Ten onrechte, want de middenvelder kwam van achter de man. Maar de assists van Lotfi werden later nog uitgedeeld. Eerst legde hij het leer in de voeten van Ismael, die de netten deed trillen. Twee minuten later deed hij hetzelfde bij Tarik: 3-0. Die was een minuut eerder ingevallen op een voor hem bekendere positie.
De nul zou uiteindelijk niet op het bord blijven staan, want Stephan gaf een te korte terugspeelbal richting Mathias. Die liet zich op één foutje betrappen, waarop ESVO kon scoren. Wat later zou hij wel de 3-2 van het bord houden met een knappe save. En zo zorgde Rood-Wit voor een delirium door met tien man ESVO te kloppen, de eerste zege is binnen en de coach was content. Al viel in de laatste minuten Lotfi nog geblesseerd uit. Als dat maar niet te erg is.
De nul is weg
Goed nieuws voor de eerste ploeg: de nul is weg. Maar wat belangrijker is: de ploeg speelde opnieuw een beresterke wedstrijd, al blijft het jammer dat een 1-3-voorsprong niet over de streep werd getrokken.
Rood-Wit wilde de bittere smaak van de nederlaag tegen Noorse doorspoelen met een driepunter tegen Harrows, een ploeg die gekend was bij de bezoekers nadat ze er vorig seizoen tegen hadden gespeeld. De personeelsproblemen bij de Wilrijkenaars leek opgelost want Rodney keerde terug uit schorsing. Achterin opteerde hij voor het centrale duo Nick – Maxim, die terugkeerde. Voorin werd gerekend op doelpunten van onze topschutters Kenny en Lotfi.
De bezoekers begonnen erg gedreven aan de wedstrijd en het duurde niet al te lang vooraleer er ook doelgevaar aan te pas kwam. Het dotje van Jackson bleek niet krachtig genoeg te zijn om te koppen, wat later bleek dat wél zo te zijn, maar stak de doelman van Harrows er een stokje voor. Alwéér zou je bijna denken, ook vorig jaar speelde Rood-Wit een sterke partij aan de rand van de Antwerpse vlieghaven, toen hield een andere doelman zijn netten zo goed als droog.
Maar sterk spelen betekent niet alleen kansen afdwingen, dat betekent ook kansen afmaken. Dat zat er echter niet in en aan de overkant gebeurde het ondenkbare. Eén keer glipten de ze door de verdediging en moest Yannick een foutje maken in de zestien. De scheids wees naar de stip. Mike Stevens liet onze Rodney kansloos van op de penaltysip: 1-0. Maar de kopjes gingen niet naar beneden bij Rood-Wit.
Want nog geen vijf minuten nadien had Bart Fredrickx op assist van Lotfi al de gelijkmaker voorbij de Harrowse doelman gekopt. Die leek eerst nog de bal te redden, maar uiteindelijk ging het leer gewoon binnen. Nadien waren er nog mogelijkheden aan beide kanten, scoren zat er echter niet meer in voor de rust. Zo trokken beide teams met een gelijke stand richting kleedkamers, die eerste zege voor Rood-Wit léék echt wel in de maak.
Zeker als je meteen na de pauze kan scoren zoals Rood-Wit dat dééd. Eerst was er Ismaël die het met een heel listig balletje deed, een knappe goal overigens waarvan we pas na een paar seconden konden zien of de bal al dan niet over de lijn was. Vrijwel meteen daarna zorgde Kenny voor een goeie vrije trap, weer kon Bart Fredrickx er zijn hoofd tegen zetten. 1-3, de eerste zege leek binnen en ze was nog verdiend ook.
Maar een wissel stak daar een stokje voor. Coach Stephan moest noodgedwongen Tarik op de rechtsachter zetten, een positie die de zijne niet is. Keer op keer werd de invaller in zijn rug genomen en het leverde ook wat op voor de bezoekers. Eerst was er een discutabele fase binnen de zestien meter die bestraft werd, wéér liet Mike Stevens onze Rodney kansloos van op de penaltystip en had Harrows weer de match in handen genomen.
Want van al het goeie spel van Rood-Wit bleek er nadien niets meer in te zitten. Het werd pompen of verzuipen en het werd dat tweede. De thuisploeg zette orde op zaken en met nog twintig minuten op de klok stond ook de 3-3 op het bord. Rood-Wit vreesde ervoor en zo geschiedde. Harrows kreeg nog mogelijkheden, maar speelden deze niet goed uit. Het mag dan ook niet alle dagen feest zijn voor de ploeg uit Mortsel, die vorig jaar kampioen speelde.
Rood-Wit ging nog in het offensief, tot grote wanhoop van de voorzitter. “Je hebt een punt vast, je moet niet blind gaan aanvallen.” En Stephan is nog altijd geen René Weiler die aanvallend geweld in de ploeg dropt puur om wat te droppen. Kenny was er nog dicht bij op een vrije trap en Billal deed ook nog een schitterende actie, scoren zat er echter niet meer in. Zo pakt Rood-Wit zijn eerste punt sinds 2012 in tweede afdeling, maar dit hadden er altijd drie moeten zijn.
Rood-Wit wilde de bittere smaak van de nederlaag tegen Noorse doorspoelen met een driepunter tegen Harrows, een ploeg die gekend was bij de bezoekers nadat ze er vorig seizoen tegen hadden gespeeld. De personeelsproblemen bij de Wilrijkenaars leek opgelost want Rodney keerde terug uit schorsing. Achterin opteerde hij voor het centrale duo Nick – Maxim, die terugkeerde. Voorin werd gerekend op doelpunten van onze topschutters Kenny en Lotfi.
De bezoekers begonnen erg gedreven aan de wedstrijd en het duurde niet al te lang vooraleer er ook doelgevaar aan te pas kwam. Het dotje van Jackson bleek niet krachtig genoeg te zijn om te koppen, wat later bleek dat wél zo te zijn, maar stak de doelman van Harrows er een stokje voor. Alwéér zou je bijna denken, ook vorig jaar speelde Rood-Wit een sterke partij aan de rand van de Antwerpse vlieghaven, toen hield een andere doelman zijn netten zo goed als droog.
Maar sterk spelen betekent niet alleen kansen afdwingen, dat betekent ook kansen afmaken. Dat zat er echter niet in en aan de overkant gebeurde het ondenkbare. Eén keer glipten de ze door de verdediging en moest Yannick een foutje maken in de zestien. De scheids wees naar de stip. Mike Stevens liet onze Rodney kansloos van op de penaltysip: 1-0. Maar de kopjes gingen niet naar beneden bij Rood-Wit.
Want nog geen vijf minuten nadien had Bart Fredrickx op assist van Lotfi al de gelijkmaker voorbij de Harrowse doelman gekopt. Die leek eerst nog de bal te redden, maar uiteindelijk ging het leer gewoon binnen. Nadien waren er nog mogelijkheden aan beide kanten, scoren zat er echter niet meer in voor de rust. Zo trokken beide teams met een gelijke stand richting kleedkamers, die eerste zege voor Rood-Wit léék echt wel in de maak.
Zeker als je meteen na de pauze kan scoren zoals Rood-Wit dat dééd. Eerst was er Ismaël die het met een heel listig balletje deed, een knappe goal overigens waarvan we pas na een paar seconden konden zien of de bal al dan niet over de lijn was. Vrijwel meteen daarna zorgde Kenny voor een goeie vrije trap, weer kon Bart Fredrickx er zijn hoofd tegen zetten. 1-3, de eerste zege leek binnen en ze was nog verdiend ook.
Maar een wissel stak daar een stokje voor. Coach Stephan moest noodgedwongen Tarik op de rechtsachter zetten, een positie die de zijne niet is. Keer op keer werd de invaller in zijn rug genomen en het leverde ook wat op voor de bezoekers. Eerst was er een discutabele fase binnen de zestien meter die bestraft werd, wéér liet Mike Stevens onze Rodney kansloos van op de penaltystip en had Harrows weer de match in handen genomen.
Want van al het goeie spel van Rood-Wit bleek er nadien niets meer in te zitten. Het werd pompen of verzuipen en het werd dat tweede. De thuisploeg zette orde op zaken en met nog twintig minuten op de klok stond ook de 3-3 op het bord. Rood-Wit vreesde ervoor en zo geschiedde. Harrows kreeg nog mogelijkheden, maar speelden deze niet goed uit. Het mag dan ook niet alle dagen feest zijn voor de ploeg uit Mortsel, die vorig jaar kampioen speelde.
Rood-Wit ging nog in het offensief, tot grote wanhoop van de voorzitter. “Je hebt een punt vast, je moet niet blind gaan aanvallen.” En Stephan is nog altijd geen René Weiler die aanvallend geweld in de ploeg dropt puur om wat te droppen. Kenny was er nog dicht bij op een vrije trap en Billal deed ook nog een schitterende actie, scoren zat er echter niet meer in. Zo pakt Rood-Wit zijn eerste punt sinds 2012 in tweede afdeling, maar dit hadden er altijd drie moeten zijn.
Sterk teruggevochten, maar achterblijven zonder punten
Verslagenheid. Dat is het woord dat nazindert na de wedstrijd tegen Noorse. De ploeg kwam sterk terug na een 0-3-achterstand, maar het mocht niet baten. Uiteindelijk werd het 2-5.
Een nieuwe doelman, in de vorm van Shane. Meer puzzelstukken moest coach Stephan Roelants niet doorknippen. Hij miste nog Jarrith en Nick, die aan hun laatste vakantiedagen bezig zijn. Verder bleef het middenveld met Bart en Imad overeind en kwam er steun van het Geitenhof. Ismael en Billal kwamen, die tweede stond meteen aan de aftrap. Voorin stond het koningskoppel van de voorbije seizoenen: Massart en Lotfi.
Het avontuur in tweede kon eigenlijk niet slechter beginnen voor de thuisploeg. De bezoekers dicteerden de wet, alsof Rood-Wit last had van plankenkoorts. Iedereen twijfelde en dan duurde het niet al te lang of ver vloog een kans tegen de touwen. Na nog geen vijftien minuten stonden de bezoekers op voorsprong. Shane ging niet snel genoeg tegen de grond en de bal rolde onder hem in doel. Niet veel later stond het zelfs 0-2.
Beetje bij beetje kwam de ploeg terug in de moed van vorig jaar en begon het te werken. Lotfi werd een keer de diepte in gestuurd, maar botste tegen op een sterke doelman. Ook Kenny werd een keer het straatje in gestuurd, zonder succes. Rood-Wit kon ook aanspraak maken op een strafschop na een fout op Lotfi, de scheidsrechter wilde echter van geen wijken weten en liet begaan. Tot woede langs de lijn. “Het geluk zit niet mee.”
Naarmate de eerste helft vorderde kreeg Rood-Wit meer en goeie kansen. Enkel een daarvan afwerken bleek een opdracht apart. Voor de rust nog kwam het goed weg na een gemeten voorzet van Noorse. Stephan moest op zoek naar oplossingen, want doelman Shane kon niet meer uittrappen. Een blessure, de coach greep zich naar de weinige haren. “Wie moet ik er nu nog gaan op zetten”, vroeg hij zich af.
Uiteindelijk kwam Billal in de plaats van Ahmed en hij zorgde meteen voor heel wat gevaar. Maar bij de eerste echte tegenprik was het wel prijs. “Een centimetertje en ik had hem gehad”, klonk het nog. Het mocht niet baten: 0-3. De eerste nederlaag was in zicht. Plots sloeg de motor op gang. Kenny werd de diepte in gestuurd en hij werkte het ook nog eens af: 1-3. De bank geloofde er weer in, de ploeg bleef op zoek naar meer.
Twee minuten later. Meer was het niet. Lotfi werd plots de diepte in gestuurd. Hij leek even te aarzelen, maar werkte het leer wél tegen de touwen. 2-3, iedereen geloofde er weer in. “Waarom zou je aanpassen als je aan het terugkeren bent”, klonk het langs de lijn. Lotfi knalde even later het leer nog eens tegen de paal. De gelijkmaker hing in de lucht, zou het dan toch nog gaan gebeuren? Een eerste puntje in de eerste match?
Uiteindelijk greep de coach dan toch in. Gianni werd naar de kant gehaald, Wesley werd in de strijd geworpen. Hij organiseerde de boel achterin en ze gingen met drie achterin spelen. Mét kansen, ook al kwam de tegenpartij nog even opzetten. Bijeen van die pogingen was het wel weer raak. 2-4, de punten gingen mee naar Noorse. Wat later stond de bank van Rood-Wit weer helemaal op de achterste poten.
Een goedspelende Billal werd in de zestien neergehaald, maar de scheids liet begaan. Aan de overkant ging de bal wél op de stip na een aarzelende tussenkomst van Shane. Noorse liet de kans niet liggen: 2-5. Vlak voor het einde werd Billal wéér neergehaald in de zestien, deze keer kreeg de thuisploeg de strafschop wel. Lotfi ging echter door op de gemiste strafschoppen van de laatste weken. “De volgende is voor iemand anders”, klonk het van op de bank al. Rood-Wit maakt dus kennis met tweede, en tweede maakte kennis met Rood-Wit.
Een nieuwe doelman, in de vorm van Shane. Meer puzzelstukken moest coach Stephan Roelants niet doorknippen. Hij miste nog Jarrith en Nick, die aan hun laatste vakantiedagen bezig zijn. Verder bleef het middenveld met Bart en Imad overeind en kwam er steun van het Geitenhof. Ismael en Billal kwamen, die tweede stond meteen aan de aftrap. Voorin stond het koningskoppel van de voorbije seizoenen: Massart en Lotfi.
Het avontuur in tweede kon eigenlijk niet slechter beginnen voor de thuisploeg. De bezoekers dicteerden de wet, alsof Rood-Wit last had van plankenkoorts. Iedereen twijfelde en dan duurde het niet al te lang of ver vloog een kans tegen de touwen. Na nog geen vijftien minuten stonden de bezoekers op voorsprong. Shane ging niet snel genoeg tegen de grond en de bal rolde onder hem in doel. Niet veel later stond het zelfs 0-2.
Beetje bij beetje kwam de ploeg terug in de moed van vorig jaar en begon het te werken. Lotfi werd een keer de diepte in gestuurd, maar botste tegen op een sterke doelman. Ook Kenny werd een keer het straatje in gestuurd, zonder succes. Rood-Wit kon ook aanspraak maken op een strafschop na een fout op Lotfi, de scheidsrechter wilde echter van geen wijken weten en liet begaan. Tot woede langs de lijn. “Het geluk zit niet mee.”
Naarmate de eerste helft vorderde kreeg Rood-Wit meer en goeie kansen. Enkel een daarvan afwerken bleek een opdracht apart. Voor de rust nog kwam het goed weg na een gemeten voorzet van Noorse. Stephan moest op zoek naar oplossingen, want doelman Shane kon niet meer uittrappen. Een blessure, de coach greep zich naar de weinige haren. “Wie moet ik er nu nog gaan op zetten”, vroeg hij zich af.
Uiteindelijk kwam Billal in de plaats van Ahmed en hij zorgde meteen voor heel wat gevaar. Maar bij de eerste echte tegenprik was het wel prijs. “Een centimetertje en ik had hem gehad”, klonk het nog. Het mocht niet baten: 0-3. De eerste nederlaag was in zicht. Plots sloeg de motor op gang. Kenny werd de diepte in gestuurd en hij werkte het ook nog eens af: 1-3. De bank geloofde er weer in, de ploeg bleef op zoek naar meer.
Twee minuten later. Meer was het niet. Lotfi werd plots de diepte in gestuurd. Hij leek even te aarzelen, maar werkte het leer wél tegen de touwen. 2-3, iedereen geloofde er weer in. “Waarom zou je aanpassen als je aan het terugkeren bent”, klonk het langs de lijn. Lotfi knalde even later het leer nog eens tegen de paal. De gelijkmaker hing in de lucht, zou het dan toch nog gaan gebeuren? Een eerste puntje in de eerste match?
Uiteindelijk greep de coach dan toch in. Gianni werd naar de kant gehaald, Wesley werd in de strijd geworpen. Hij organiseerde de boel achterin en ze gingen met drie achterin spelen. Mét kansen, ook al kwam de tegenpartij nog even opzetten. Bijeen van die pogingen was het wel weer raak. 2-4, de punten gingen mee naar Noorse. Wat later stond de bank van Rood-Wit weer helemaal op de achterste poten.
Een goedspelende Billal werd in de zestien neergehaald, maar de scheids liet begaan. Aan de overkant ging de bal wél op de stip na een aarzelende tussenkomst van Shane. Noorse liet de kans niet liggen: 2-5. Vlak voor het einde werd Billal wéér neergehaald in de zestien, deze keer kreeg de thuisploeg de strafschop wel. Lotfi ging echter door op de gemiste strafschoppen van de laatste weken. “De volgende is voor iemand anders”, klonk het van op de bank al. Rood-Wit maakt dus kennis met tweede, en tweede maakte kennis met Rood-Wit.
Gewogen en te licht bevonden, het bekeravontuur zit erop
Na één wedstrijd ligt KFC Rood-Wit al uit het bekertoernooi. Een eerste kennismaking met tweede afdeling smaakte zuur, maar we konden wel scoren. Binnen twee weken start de eigenlijke competitie. Hopelijk is dan iedereen gerecupereerd van de slag vandaag.
Rood-Wit ging op zoek naar een nieuw avontuur in de beker. Het eerstvolgende slachtoffer moest SAC worden, een ploeg die ook in de tweede afdeling zit en vorig seizoen toch in de middenmoot te vinden was. Meteen dus een waardige tegenstander om te zien wat we vanaf september mogen verwachten. Coach Stephan kon rekenen op de terugkerende Mathias onder de lat, achterin stond ook Mathew voor het eerst sinds lang nog eens in de ploeg.
Rood-Wit had het in het begin moeilijk tegen een stug en hoog opzittend SAC. Het kende wel wat geluk toen de bezoekers enkele goeie kansen liet liggen. Mathias, nooit echt weggeweest, toonde zich wel. Het duurde even vooraleer de thuisploeg in de wedstrijd kwam. Lotfi probeerde het een keer met een schot, maar miste dat. Kenny, met CR7-schoenen aan, vocht zich in de wedstrijd. Tot echte kansen was het echter wachten.
Halfweg de eerste helft verstuurde onze Cristiano Ronaldo een bal richting Zaki in de diepte. Hij behield het overzicht en zag de doelman volledig naast de bal gaan. Daardoor botste de bal door en kon hij voor een Rood-Witte voorsprong zorgen. Helaas duurde dat niet al te lang want nog geen tien minuten later hadden de bezoekers voor de gelijkmaker gezorgd. Die stond helemaal alleen na een verdwaalde hoekschop. Kan niet op dit niveau.
Voor de thuisploeg werd het weer wat moeilijker en de bezoekers tikten hen van het kastje naar de muur. Af en toe probeerde Rood-Wit nog een counter op te zetten, maar te vaak liep het mis. Aan de overkant werden ook nog wat kansen afgedwongen, scoren deden ze echter één keer. Daardoor ging Rood-Wit met een achterstand richting kleedkamers en had onze coach heel wat werk om dit in de tweede helft recht te trekken. Een bekerwedstrijd tegen Patro Hoevenen (of Valaarhof), dat zagen ze hier wel zitten.
Maar ook in de tweede helft bleek er niets in het spel te zitten van Rood-Wit. Een pass van twee meter kwam niet meer aan, te meer omdat SAC gewoon de betere ploeg was. En toen kwam Stephan nog met de handen in het al weinige haar te zitten. Mathias ging door in een duel om de bal, had het leer ook, een botsing volgde. De doelman moest afgevoerd worden. Zo kwam Ashley in de ploeg en ging Jarrith in het doel staan.
Het bleek echter het einde al te zijn want na nog geen zeven minuten moest ook de verdediger, die noodgedwongen onder de lat stond, zich omdraaien. Een aflegger werd door de bezoekers staalhard in doel geschoten. 1-3, match gespeeld en de kopjes gingen helemaal naar beneden. “Onze jongens kunnen niet terugkeren”, klonk het voordien al op de bank, maar dan moet je de bal in je bezit kunnen houden en zelfs dat lukte niet.
Jarrith zette zijn sterke match door in doel, want SAC kwam er nadien nog wel uit, scoren zat er echter niet in. Daarvoor waren de handen van de verdediger ook wel uitstekend. Voorin nam de frustratie toe want een bal vasthouden lukte echt niet meer. Zelfs een aanval opzetten lukte niet meer. Behalve als Stephan in de ploeg kwam, noodgedwongen, alweer. Het zat echt niet mee vanmiddag in Wilrijk, ondanks dat de zon scheen.
Stephan kreeg één goeie mogelijkheid, maar trapte echter naast de kooi waar het leer in moest. Ook Lotfi kreeg nog een goeie mogelijkheid. Hij vergat echter de bal in het doel te leggen. Daardoor is het bekeravontuur van Rood-Wit na één ronde al voorbij en moet het zich focussen op de competitiestart over twee weken tegen Noorse. Maar als dit de voorbode van het seizoen mag worden, dan zal het een lang en moeilijk seizoen worden. Misschien wel te verwachten als promovendus.
Rood-Wit ging op zoek naar een nieuw avontuur in de beker. Het eerstvolgende slachtoffer moest SAC worden, een ploeg die ook in de tweede afdeling zit en vorig seizoen toch in de middenmoot te vinden was. Meteen dus een waardige tegenstander om te zien wat we vanaf september mogen verwachten. Coach Stephan kon rekenen op de terugkerende Mathias onder de lat, achterin stond ook Mathew voor het eerst sinds lang nog eens in de ploeg.
Rood-Wit had het in het begin moeilijk tegen een stug en hoog opzittend SAC. Het kende wel wat geluk toen de bezoekers enkele goeie kansen liet liggen. Mathias, nooit echt weggeweest, toonde zich wel. Het duurde even vooraleer de thuisploeg in de wedstrijd kwam. Lotfi probeerde het een keer met een schot, maar miste dat. Kenny, met CR7-schoenen aan, vocht zich in de wedstrijd. Tot echte kansen was het echter wachten.
Halfweg de eerste helft verstuurde onze Cristiano Ronaldo een bal richting Zaki in de diepte. Hij behield het overzicht en zag de doelman volledig naast de bal gaan. Daardoor botste de bal door en kon hij voor een Rood-Witte voorsprong zorgen. Helaas duurde dat niet al te lang want nog geen tien minuten later hadden de bezoekers voor de gelijkmaker gezorgd. Die stond helemaal alleen na een verdwaalde hoekschop. Kan niet op dit niveau.
Voor de thuisploeg werd het weer wat moeilijker en de bezoekers tikten hen van het kastje naar de muur. Af en toe probeerde Rood-Wit nog een counter op te zetten, maar te vaak liep het mis. Aan de overkant werden ook nog wat kansen afgedwongen, scoren deden ze echter één keer. Daardoor ging Rood-Wit met een achterstand richting kleedkamers en had onze coach heel wat werk om dit in de tweede helft recht te trekken. Een bekerwedstrijd tegen Patro Hoevenen (of Valaarhof), dat zagen ze hier wel zitten.
Maar ook in de tweede helft bleek er niets in het spel te zitten van Rood-Wit. Een pass van twee meter kwam niet meer aan, te meer omdat SAC gewoon de betere ploeg was. En toen kwam Stephan nog met de handen in het al weinige haar te zitten. Mathias ging door in een duel om de bal, had het leer ook, een botsing volgde. De doelman moest afgevoerd worden. Zo kwam Ashley in de ploeg en ging Jarrith in het doel staan.
Het bleek echter het einde al te zijn want na nog geen zeven minuten moest ook de verdediger, die noodgedwongen onder de lat stond, zich omdraaien. Een aflegger werd door de bezoekers staalhard in doel geschoten. 1-3, match gespeeld en de kopjes gingen helemaal naar beneden. “Onze jongens kunnen niet terugkeren”, klonk het voordien al op de bank, maar dan moet je de bal in je bezit kunnen houden en zelfs dat lukte niet.
Jarrith zette zijn sterke match door in doel, want SAC kwam er nadien nog wel uit, scoren zat er echter niet in. Daarvoor waren de handen van de verdediger ook wel uitstekend. Voorin nam de frustratie toe want een bal vasthouden lukte echt niet meer. Zelfs een aanval opzetten lukte niet meer. Behalve als Stephan in de ploeg kwam, noodgedwongen, alweer. Het zat echt niet mee vanmiddag in Wilrijk, ondanks dat de zon scheen.
Stephan kreeg één goeie mogelijkheid, maar trapte echter naast de kooi waar het leer in moest. Ook Lotfi kreeg nog een goeie mogelijkheid. Hij vergat echter de bal in het doel te leggen. Daardoor is het bekeravontuur van Rood-Wit na één ronde al voorbij en moet het zich focussen op de competitiestart over twee weken tegen Noorse. Maar als dit de voorbode van het seizoen mag worden, dan zal het een lang en moeilijk seizoen worden. Misschien wel te verwachten als promovendus.
