Seizoen 2018-2019
Terugblik op het seizoen 2018-2019:
3 RECR. A (Voetbal Vlaanderen) - 14e plaats (13 punten)
3 RECR. A (Voetbal Vlaanderen) - 14e plaats (13 punten)
Een offday op de verkeerde moment
Rood-Wit voetbalt, naar alle waarschijnlijkheid, volgend seizoen een reeksje lager. Op bezoek bij SAC maakte het op geen enkel moment de indruk dat het zich vandaag kon redden. Nochtans verloren onze twee concurrenten. Maar wij ook. Een offday op de verkeerde moment.
Een mirakel of niet? Dat is wat er op het spel stond deze middag in Linkeroever. Erin blijven en een miraculeuze redding vieren of degraderen. “Ik wil niet zakken”, zei de interim-coach in de kleedkamer. Hij had zich weer goed voorbereid en had een goeie ploeg bij. Het moest vandaag gebeuren, en hopelijk was er wat meeval op de andere velden. Zo moest Deurne OB voetballen tegen Leugenberg en stond Brasschaat oog in oog met Groenendaal.
Aanvallend kwam Rood-Wit er nauwelijks uit: Lotfi probeerde het een keer met een goed schot, maar de doelman van SAC zat er nog tussen. Even later werd een overtreding op Yannis niet gefloten, enkele seconden later ging een speler van de thuisploeg neer in duel met Stephan en werd een strafschop gefloten. De doelman van SAC liet de onze kansloos van op elf meter: 1-0. De redding was plots ver weg.
De kopjes gingen naar beneden, ook al was er nog niets gebeurd. De thuisploeg probeerde wel en Rood-Wit moest in het defensief, maar bij de 2-0 leek het wel helemaal over: Imad speelde spectaculair terug richting doel, maar daar zaten nog twee spelers van de thuisploeg tussen. Redelijk eenvoudig een dubbele voorsprong, sja. Om een trainer in 1B te citeren: “Dan weet je dat het moeilijk wordt.”
Rood-Wit kwam aanvallend nauwelijks in het stuk voor, Lotfi en Billal probeerden wel, maar te vaak bleef het bij balbezit op het middenveld. En aan de overkant moest Sascha zich nog een keer tonen op een goed schot. En zo trokken beide ploegen richting kleedkamers. De finale van Parijs-Roubaix was interessanter om volgen dan de degradatiestrijd in de derde afdeling. Rood-Wit moest er drie maken om nog kans te maken op de redding.
De bezoekers wilden er nog wat van maken in de tweede helft, met Wesley in de ploeg ten koste van Tarik. Het werd zijn laatste wedstrijd voor Rood-Wit. “Ik hang de schoenen definitief aan de haak”, zei hij daarover. Maar al snel werd het nog een moeilijke drie kwartier voetballen. Niet veel later zou de 3-0 vallen, het definitieve einde voor Rood-Wit in de derde afdeling (of de tweede, zoals het voorheen heette).
De kopjes gingen op het uur naar beneden, er werd nauwelijks nog iets gedaan om iets te doen. Voorin kwam nauwelijks een bal aan. Lotfi stond op een eiland, Billal probeerde het af en toe met een actie, maar nooit zorgde het voor gevaar. En achteraan liep het niet goed. Op twee minuten tijd vielen evenveel doelpunten. Dan loopt de teller op, natuurlijk. Ondertussen stond op het figuurlijke bord de forfaitscore al te blinken.
Wanneer ook de 6-0 viel, sja, wat viel er dan nog over te zeggen? Rood-Wit probeerde nadien wel om toch voor een eerredder te zorgen, want SAC wilde graag de nul houden vandaag. Tegen een onmondig Rood-Wit leek dat ook te lukken. Lotfi probeerde het met een goeie vrije trap, doelman Engels zat er nog goed tussen. Even later mocht Imad ook aanleggen, maar die zag zijn schot ook gewoon naast de kooi verdwijnen.
Rood-Wit snakte naar het einde van de wedstrijd en wanneer de scheidsrechter dan ook driemaal op zijn fluitje blies, trokken de spelers in stilte naar binnen. De degradatie was een feit. Op geen enkel moment zat de redding er in vandaag. En dan kom je thuis en kijk je naar de resultaten in de reeks. Deurne OB – Leugenberg: 4-2. Brasschaat – Groenendaal: 9-1, sja. Je hebt het vandaag zelf weggegeven. Volgend jaar beter, toch?
Een mirakel of niet? Dat is wat er op het spel stond deze middag in Linkeroever. Erin blijven en een miraculeuze redding vieren of degraderen. “Ik wil niet zakken”, zei de interim-coach in de kleedkamer. Hij had zich weer goed voorbereid en had een goeie ploeg bij. Het moest vandaag gebeuren, en hopelijk was er wat meeval op de andere velden. Zo moest Deurne OB voetballen tegen Leugenberg en stond Brasschaat oog in oog met Groenendaal.
Aanvallend kwam Rood-Wit er nauwelijks uit: Lotfi probeerde het een keer met een goed schot, maar de doelman van SAC zat er nog tussen. Even later werd een overtreding op Yannis niet gefloten, enkele seconden later ging een speler van de thuisploeg neer in duel met Stephan en werd een strafschop gefloten. De doelman van SAC liet de onze kansloos van op elf meter: 1-0. De redding was plots ver weg.
De kopjes gingen naar beneden, ook al was er nog niets gebeurd. De thuisploeg probeerde wel en Rood-Wit moest in het defensief, maar bij de 2-0 leek het wel helemaal over: Imad speelde spectaculair terug richting doel, maar daar zaten nog twee spelers van de thuisploeg tussen. Redelijk eenvoudig een dubbele voorsprong, sja. Om een trainer in 1B te citeren: “Dan weet je dat het moeilijk wordt.”
Rood-Wit kwam aanvallend nauwelijks in het stuk voor, Lotfi en Billal probeerden wel, maar te vaak bleef het bij balbezit op het middenveld. En aan de overkant moest Sascha zich nog een keer tonen op een goed schot. En zo trokken beide ploegen richting kleedkamers. De finale van Parijs-Roubaix was interessanter om volgen dan de degradatiestrijd in de derde afdeling. Rood-Wit moest er drie maken om nog kans te maken op de redding.
De bezoekers wilden er nog wat van maken in de tweede helft, met Wesley in de ploeg ten koste van Tarik. Het werd zijn laatste wedstrijd voor Rood-Wit. “Ik hang de schoenen definitief aan de haak”, zei hij daarover. Maar al snel werd het nog een moeilijke drie kwartier voetballen. Niet veel later zou de 3-0 vallen, het definitieve einde voor Rood-Wit in de derde afdeling (of de tweede, zoals het voorheen heette).
De kopjes gingen op het uur naar beneden, er werd nauwelijks nog iets gedaan om iets te doen. Voorin kwam nauwelijks een bal aan. Lotfi stond op een eiland, Billal probeerde het af en toe met een actie, maar nooit zorgde het voor gevaar. En achteraan liep het niet goed. Op twee minuten tijd vielen evenveel doelpunten. Dan loopt de teller op, natuurlijk. Ondertussen stond op het figuurlijke bord de forfaitscore al te blinken.
Wanneer ook de 6-0 viel, sja, wat viel er dan nog over te zeggen? Rood-Wit probeerde nadien wel om toch voor een eerredder te zorgen, want SAC wilde graag de nul houden vandaag. Tegen een onmondig Rood-Wit leek dat ook te lukken. Lotfi probeerde het met een goeie vrije trap, doelman Engels zat er nog goed tussen. Even later mocht Imad ook aanleggen, maar die zag zijn schot ook gewoon naast de kooi verdwijnen.
Rood-Wit snakte naar het einde van de wedstrijd en wanneer de scheidsrechter dan ook driemaal op zijn fluitje blies, trokken de spelers in stilte naar binnen. De degradatie was een feit. Op geen enkel moment zat de redding er in vandaag. En dan kom je thuis en kijk je naar de resultaten in de reeks. Deurne OB – Leugenberg: 4-2. Brasschaat – Groenendaal: 9-1, sja. Je hebt het vandaag zelf weggegeven. Volgend jaar beter, toch?
Dju toch, gemiste kans
Rood-Wit weet wat het moet doen om de redding te forceren over twee weken: winnen (en toch ook een beetje rekenen op Brasschaat en Deurne OB, tegenstanders van zowel Leugenberg als Groenendaal). En kansen afmaken, want vandaag had een nederlaag niet gehoeven als we iets efficiënter waren.
Een act zoals Houdini er indertijd maakte, dat kon nog steeds. Ontsnappen aan de degradatie, in het geval van Rood-Wit. Vorige week deed het daar een uitstekende zaak voor en vandaag moest dat een vervolg krijgen. Mét Sascha in doel, hij kon misschien opnieuw een strafschop pakken, zoals tegen Deurne OB. Voorin werd gerekend op de flitsen van Tarik en Lotfi. Vooral die laatste wilde graag nog eens scoren: die tien, dat was een doel.
Rood-Wit begon ook aardig aan de wedstrijd tegen nochtans de nummer drie in het klassement. Billal kreeg meteen een goeie kans, maar schoot te centraal op doel. Het balbezit moesten de bezoekers wel laten aan de thuisploeg, maar die deden daar bijzonder weinig mee. Sascha kende een rustige namiddag in Antwerpen. De nummer drie, die de titeldroom al uit elkaar zag gespat worden enkele weken geleden, bleef het wel proberen.
Maar ook Rood-Wit kreeg kansen. Tarik, goed bewegend in de rug van de verdediging, probeerde het een aantal keren, maar telkens liep het ergens mis. De bezoekers zagen ook nog Khalid het een keer proberen, ook dat leverde geen doelpunt op. Meer en meer kwam het geloof in een overwinning op de bank. Op het veld moest vooral de kalmte bewaard worden als de scheids een kaart niet gaf of een hoekschop niet floot.
Want natrappen: dat is toch altijd rood? In dit geval dus niet: geel. Tot woede van de toeschouwers aan de kant. De thuisploeg probeerde het nog een keer, weer zonder succes. Rood-Wit kon een kwartiertje rust opzoeken en misschien een stem. Want het viel op dat de spelers op het veld nauwelijks tot niet met elkaar spreken. Als er vandaag gewonnen werd, kon het nog allemaal gebeuren. Het zou een klein mirakel zijn, zeker na de moeilijke januari-maand.
De thuisploeg begon ook matig aan de tweede helft, de bezoekers namen al snel het heft in handen. Een uittrap van Sascha belandde bij Lotfi, die dan de bal over een speler liftte en zijn voet tegen de bal zette richting doel. Helaas ging het schot over het doel. Even later moest onze doelman zich opmaken voor een vrije trap van de tegenstander. De doelman pakte.
Op een hoekschop ging Nick mee naar voren. De bal werd afgezworen en Nick zette mee druk, maar in die fase leek hij de bal nog te kunnen spelen. Hij gooide een tackle uit zijn voeten, en had weinig bal. Door de druk van de thuisploeg kreeg onze verdediger zijn tweede gele kaart en moest gaan douchen. Nog een half uur met tien tegen elf, dit moest fout lopen voor de bezoekers.
Maar al bij al viel dat nog goed mee. Een keer schoot de thuisploeg nog een bal tegen de lat, maar de meeste kansen waren nog wel voor Rood-Wit. Lotfi kreeg, samen met Tarik en Billal, nog een paar mogelijkheden. Maar aan de overkant was het wel raak. Een hoekschop, alweer. Helemaal vrijstaand aan de tweede paal eindigde de bal tegen de touwen: 1-0. "Alsof ik het voelde aankomen", zou de interim-coach vertellen na de match.
Rood-Wit vocht voor wat het waard was en probeerde nog iets terug te doen. Lotfi kreeg opnieuw een goeie kans, na een bal van Rodney. Zijn schot ging ook nu niet binnen. En dan, in die ultieme slotfase een hoekschop. Gianni kopt de bal voor doel. Stephan kan koppen, maar knikt naast. Ondergetekende op de knieën, het mocht niet zijn. Dju toch. Drie ademstoten later was het gedaan. Over twee weken dan maar, tegen SAC.
Een act zoals Houdini er indertijd maakte, dat kon nog steeds. Ontsnappen aan de degradatie, in het geval van Rood-Wit. Vorige week deed het daar een uitstekende zaak voor en vandaag moest dat een vervolg krijgen. Mét Sascha in doel, hij kon misschien opnieuw een strafschop pakken, zoals tegen Deurne OB. Voorin werd gerekend op de flitsen van Tarik en Lotfi. Vooral die laatste wilde graag nog eens scoren: die tien, dat was een doel.
Rood-Wit begon ook aardig aan de wedstrijd tegen nochtans de nummer drie in het klassement. Billal kreeg meteen een goeie kans, maar schoot te centraal op doel. Het balbezit moesten de bezoekers wel laten aan de thuisploeg, maar die deden daar bijzonder weinig mee. Sascha kende een rustige namiddag in Antwerpen. De nummer drie, die de titeldroom al uit elkaar zag gespat worden enkele weken geleden, bleef het wel proberen.
Maar ook Rood-Wit kreeg kansen. Tarik, goed bewegend in de rug van de verdediging, probeerde het een aantal keren, maar telkens liep het ergens mis. De bezoekers zagen ook nog Khalid het een keer proberen, ook dat leverde geen doelpunt op. Meer en meer kwam het geloof in een overwinning op de bank. Op het veld moest vooral de kalmte bewaard worden als de scheids een kaart niet gaf of een hoekschop niet floot.
Want natrappen: dat is toch altijd rood? In dit geval dus niet: geel. Tot woede van de toeschouwers aan de kant. De thuisploeg probeerde het nog een keer, weer zonder succes. Rood-Wit kon een kwartiertje rust opzoeken en misschien een stem. Want het viel op dat de spelers op het veld nauwelijks tot niet met elkaar spreken. Als er vandaag gewonnen werd, kon het nog allemaal gebeuren. Het zou een klein mirakel zijn, zeker na de moeilijke januari-maand.
De thuisploeg begon ook matig aan de tweede helft, de bezoekers namen al snel het heft in handen. Een uittrap van Sascha belandde bij Lotfi, die dan de bal over een speler liftte en zijn voet tegen de bal zette richting doel. Helaas ging het schot over het doel. Even later moest onze doelman zich opmaken voor een vrije trap van de tegenstander. De doelman pakte.
Op een hoekschop ging Nick mee naar voren. De bal werd afgezworen en Nick zette mee druk, maar in die fase leek hij de bal nog te kunnen spelen. Hij gooide een tackle uit zijn voeten, en had weinig bal. Door de druk van de thuisploeg kreeg onze verdediger zijn tweede gele kaart en moest gaan douchen. Nog een half uur met tien tegen elf, dit moest fout lopen voor de bezoekers.
Maar al bij al viel dat nog goed mee. Een keer schoot de thuisploeg nog een bal tegen de lat, maar de meeste kansen waren nog wel voor Rood-Wit. Lotfi kreeg, samen met Tarik en Billal, nog een paar mogelijkheden. Maar aan de overkant was het wel raak. Een hoekschop, alweer. Helemaal vrijstaand aan de tweede paal eindigde de bal tegen de touwen: 1-0. "Alsof ik het voelde aankomen", zou de interim-coach vertellen na de match.
Rood-Wit vocht voor wat het waard was en probeerde nog iets terug te doen. Lotfi kreeg opnieuw een goeie kans, na een bal van Rodney. Zijn schot ging ook nu niet binnen. En dan, in die ultieme slotfase een hoekschop. Gianni kopt de bal voor doel. Stephan kan koppen, maar knikt naast. Ondergetekende op de knieën, het mocht niet zijn. Dju toch. Drie ademstoten later was het gedaan. Over twee weken dan maar, tegen SAC.
Het kan nog!
Eind januari klonk het: "Ik denk dat we mogen concluderen dat we gaan degraderen, maar ik wil strijdend ten onder gaan", en kijk. Twee maanden later kan het nog steeds. De kloof met een veilige plaats bedraagt amper twee puntjes. Een houdini-actje?
Rood-Wit ging tegen Brasschaat op zoek naar bevestiging van de wedstrijd van twee weken geleden tegen Deurne OB. De thuisploeg kon rekenen op Wesley Mannaerts, die zijn laatste wedstrijd van zijn carrière speelde. Verder de gebruikelijke namen aan de aftrap in het elftal van Imad, die nog steeds geschorst moest toekijken. Als interimcoach deed hij het lang niet slecht langs de zijlijn. Het “Pushen” kon weer beginnen.
Want nog geen minuut waren we bezig of we hoorden onze kapitein al roepen langs de zijlijn. Een vrije trap werd voor doel gezet, maar jammer genoeg liep er niemand in. Rood-Wit nam snel het heft in handen. Een counter werd opgezet door Khalid en Billal ging lopen. Lotfi ging mee en kreeg de bal, maar zijn voorzet tot bij Wesley kwam niet aan. Jammer, want hier zat wel meer in. Even later kreeg ook Nick een uitstekende kans. De doelman pakte.
Rood-Wit bleef de betere ploeg en dat was niet naar de zin van Brasschaat, dat vol de scheidsrechter ging bespelen. Zij hadden wellicht gedacht dat het wel een makkelijke namiddag zou worden, helaas voor hen werd het dat niet. Rood-Wit bleef goed voetballen, zoekend naar de counter. Billal kwam nog een keer tot schieten, zijn schot eindigde in de handen van de doelman. Niet scoren, het is het probleem van het seizoen.
Brasschaat kon er bijzonder weinig tegenover zetten. De bezoekers lieten zich opvallen door kaarten aan te naaien en spectaculair te vallen. Rood-Wit bleef echter het hoofd koel houden, maar verzilverde hun beresterke eerste helft niet met een voorsprong bij de rust. Na de pauze moest het dan maar gebeuren, dan kon Rood-Wit mogelijk nog eens voor een driepunter zorgen. Het zou wel een supermoment zijn om dat nog eens te pakken.
De thuisploeg begon ook sterk aan de tweede helft en dwong Brasschaat terug op de eigen helft. Niet voor lang, maar dan was onze coach weer aan het roepen om te ‘pushen’. Rood-Wit bleef Brasschaat in evenwicht houden, tot frustratie van de bezoekers. Zij wilden liever vandaag winnen, ook al waren zij save. Rood-Wit probeerde en bleef het proberen. Lange ballen naar voren. Lotfi en Billal moesten maar lopen.
De spanning nam toe, Rood-Wit ontsnapte zelf ook een paar keer aan een tegendoelpunt. Oog in oog met de doelman het leer nog over het doel krijgen, je zou voor minder een zucht van opluchting slaan. Of een hoekschop die nipt werd over gekopt. De thuisploeg ontsnapte zelfs aan een strafschop na een duw van Rodney, maar de scheids blies niet. Wellicht zag hij ook voorafgaandelijk offside hier even over het hoofd.
De tijd verstreek, een houdini-actije in het klassement kon nog steeds. Drie punten moesten vandaag dan wel gepakt worden. De thuisploeg bleef het proberen. De doelman van Brasschaat liet zich echter op geen foutje betrappen. De bezoekers kwamen ook niet voor doel van Redouan. Het gevaar zat op het middenveld. Een keer moest het toch goed gaan. Een bal naar voren, Ismaïl pegelde hem naar de zestien…
Billal sprintte zich voorbij zijn tegenstander en zag tegelijk de doelman komen. Hij hield het hoofd koel en legde de bal naast de Brasschaatse goalie in doel. Een vreugde-momentje bij uitstek volgde langs de lijn. Eentje dat herhaald zou worden bij het laatste fluitsignaal, want hoewel Brasschaat nog een paar keer kwam opzetten, lukte het Rood-Wit toch om de nul te houden en zo de drie belangrijke punten thuis te houden. Een houdini-actje? Het kan nog steeds.
Rood-Wit ging tegen Brasschaat op zoek naar bevestiging van de wedstrijd van twee weken geleden tegen Deurne OB. De thuisploeg kon rekenen op Wesley Mannaerts, die zijn laatste wedstrijd van zijn carrière speelde. Verder de gebruikelijke namen aan de aftrap in het elftal van Imad, die nog steeds geschorst moest toekijken. Als interimcoach deed hij het lang niet slecht langs de zijlijn. Het “Pushen” kon weer beginnen.
Want nog geen minuut waren we bezig of we hoorden onze kapitein al roepen langs de zijlijn. Een vrije trap werd voor doel gezet, maar jammer genoeg liep er niemand in. Rood-Wit nam snel het heft in handen. Een counter werd opgezet door Khalid en Billal ging lopen. Lotfi ging mee en kreeg de bal, maar zijn voorzet tot bij Wesley kwam niet aan. Jammer, want hier zat wel meer in. Even later kreeg ook Nick een uitstekende kans. De doelman pakte.
Rood-Wit bleef de betere ploeg en dat was niet naar de zin van Brasschaat, dat vol de scheidsrechter ging bespelen. Zij hadden wellicht gedacht dat het wel een makkelijke namiddag zou worden, helaas voor hen werd het dat niet. Rood-Wit bleef goed voetballen, zoekend naar de counter. Billal kwam nog een keer tot schieten, zijn schot eindigde in de handen van de doelman. Niet scoren, het is het probleem van het seizoen.
Brasschaat kon er bijzonder weinig tegenover zetten. De bezoekers lieten zich opvallen door kaarten aan te naaien en spectaculair te vallen. Rood-Wit bleef echter het hoofd koel houden, maar verzilverde hun beresterke eerste helft niet met een voorsprong bij de rust. Na de pauze moest het dan maar gebeuren, dan kon Rood-Wit mogelijk nog eens voor een driepunter zorgen. Het zou wel een supermoment zijn om dat nog eens te pakken.
De thuisploeg begon ook sterk aan de tweede helft en dwong Brasschaat terug op de eigen helft. Niet voor lang, maar dan was onze coach weer aan het roepen om te ‘pushen’. Rood-Wit bleef Brasschaat in evenwicht houden, tot frustratie van de bezoekers. Zij wilden liever vandaag winnen, ook al waren zij save. Rood-Wit probeerde en bleef het proberen. Lange ballen naar voren. Lotfi en Billal moesten maar lopen.
De spanning nam toe, Rood-Wit ontsnapte zelf ook een paar keer aan een tegendoelpunt. Oog in oog met de doelman het leer nog over het doel krijgen, je zou voor minder een zucht van opluchting slaan. Of een hoekschop die nipt werd over gekopt. De thuisploeg ontsnapte zelfs aan een strafschop na een duw van Rodney, maar de scheids blies niet. Wellicht zag hij ook voorafgaandelijk offside hier even over het hoofd.
De tijd verstreek, een houdini-actije in het klassement kon nog steeds. Drie punten moesten vandaag dan wel gepakt worden. De thuisploeg bleef het proberen. De doelman van Brasschaat liet zich echter op geen foutje betrappen. De bezoekers kwamen ook niet voor doel van Redouan. Het gevaar zat op het middenveld. Een keer moest het toch goed gaan. Een bal naar voren, Ismaïl pegelde hem naar de zestien…
Billal sprintte zich voorbij zijn tegenstander en zag tegelijk de doelman komen. Hij hield het hoofd koel en legde de bal naast de Brasschaatse goalie in doel. Een vreugde-momentje bij uitstek volgde langs de lijn. Eentje dat herhaald zou worden bij het laatste fluitsignaal, want hoewel Brasschaat nog een paar keer kwam opzetten, lukte het Rood-Wit toch om de nul te houden en zo de drie belangrijke punten thuis te houden. Een houdini-actje? Het kan nog steeds.
De leider leidt, Rood-Wit lijdt
Voetballes vanmiddag, op bezoek bij leider ESVO. KFC Rood-Wit had een plan, maar dat mocht meteen de vuilbak in. Een punt zat er nooit in, ook al speelde doelman Sascha een wereldpartij. Alweer.
De eerste ploeg had na vorige week vertrouwen getankt door een puntje tegen de nummer twee te pakken. Vandaag mocht het dat tegen de leider opnieuw doen. Imad kon weer rekenen op Gianni, die terugkeerde. Verder stonden ook Rodney, Khalid en Redouan in de ploeg. Een goeie moment dus om tegen de leider te stunten. Dat zou nog wat meer vertrouwen geven voor de komende drie wedstrijden, want dat is het dan nog.
De thuisploeg begon goed, al had ESVO snel het balbezit opgeëist. De bezoekers konden daar weinig tegenover zetten. Rood-Wit kon al snel rekenen op Sascha. Die hield de vroege 1-0 van het bord. Even later moest hij zich toch omdraaien, een snelle aanval van ESVO. Een kopietje van Barcelona. De voorsprong was op dat moment verdiend, Rood-Wit kwam er gewoon niet aan te pas. Tot plots Rodney een spurtje trok.
Plots stond hij oog in oog met de doelman van ESVO, maar liet de gelijkmaker liggen. Even later bleef de 2-0 van het bord door een wereldsave van Sascha. Zelfs de thuisploeg trok grote ogen. Rood-Wit dankte zijn doelman en die kwam nog in botsing met een speler van de Ekerse voetbalploeg. De bezoekers zagen af, maar de score bleef al bij al beperkt op het scorebord. Zou de stunt dan toch in de maak zijn?
Rood-Wit kwam nog een keer goed weg toen Rodney nog een bal van de lijn heeft gehouden. De thuisploeg kreeg nog een paar goeie kansen, maar scoren zat er niet meer in. Vlak voor de rust kwam Billal nog voor doel van ESVO, ook hij kwam niet tot scoren. Met een kleine voorsprong trok de thuisploeg richting kleedkamers. Alles voor een stunt, want dat was nog mogelijk. Een puntje tegen de leider, hoe mooi zou dat zijn?
Maar de droom zou al snel aan diggelen worden geslagen. Een vrije trap werd aan de tweede paal binnen gewerkt. Een dubbele voorsprong voor ESVO. Daar zou Rood-Wit nooit meer te boven komen, het kwam gewoon niet aan het doel van de thuisploeg. En elke keer er gevaar was, dan moest Sascha zich tonen. Hij hield meerdere gemaakte doelpunten uit zijn doel deze middag. Een gruwelijke namiddag in het verschiet.
Alles wat vorige week zo goed was, was deze week minder. Niet veel later zou er nog een strafschop volgen voor de thuisploeg. “Zoals vorige week, Sascha”, riepen we he toe. Helaas, hij zat wel in de goeie hoek, maar als die helemaal in de hoek zit is daar ook weinig aan te doen: 3-0. Drie minuten later werd de eerredder/aansluitingstreffer afgekeurd. Een duwfout, zou de scheids oordelen. Tot daar die hoop.
Met nog twintig minuten op de klok probeerde Nick nog met een kopbal, maar zijn kopbal ging naast. Maar Sascha moest zich nadien nog tonen, hij hield de 4-0 meerdere keren van het bord. En ondertussen was het wachten op het laatste fluitsignaal. ESVO speelde de wedstrijd rustig uit, maar kreeg nog voldoende kansen om de score verder uit te diepen. Dat zou, helaas voor hun, niet het geval zijn.
Vorige week zag ESVO Rood-Wit een punt pakken tegen de eerste achtervolger, Deurne OB. Het profiteerde daar niet van. Vandaag zetten ze met een goeie prestatie de tegenstand wel onder druk. Met nog drie matchen te spelen mag Deurne OB een kloof van vier punten proberen goed te maken. Rood-Wit blijft onderin staan, de degradatie komt week na week dichterbij. Een kloof van vier punten met een veilige plek. Dat wordt bijzonder moeilijk.
De eerste ploeg had na vorige week vertrouwen getankt door een puntje tegen de nummer twee te pakken. Vandaag mocht het dat tegen de leider opnieuw doen. Imad kon weer rekenen op Gianni, die terugkeerde. Verder stonden ook Rodney, Khalid en Redouan in de ploeg. Een goeie moment dus om tegen de leider te stunten. Dat zou nog wat meer vertrouwen geven voor de komende drie wedstrijden, want dat is het dan nog.
De thuisploeg begon goed, al had ESVO snel het balbezit opgeëist. De bezoekers konden daar weinig tegenover zetten. Rood-Wit kon al snel rekenen op Sascha. Die hield de vroege 1-0 van het bord. Even later moest hij zich toch omdraaien, een snelle aanval van ESVO. Een kopietje van Barcelona. De voorsprong was op dat moment verdiend, Rood-Wit kwam er gewoon niet aan te pas. Tot plots Rodney een spurtje trok.
Plots stond hij oog in oog met de doelman van ESVO, maar liet de gelijkmaker liggen. Even later bleef de 2-0 van het bord door een wereldsave van Sascha. Zelfs de thuisploeg trok grote ogen. Rood-Wit dankte zijn doelman en die kwam nog in botsing met een speler van de Ekerse voetbalploeg. De bezoekers zagen af, maar de score bleef al bij al beperkt op het scorebord. Zou de stunt dan toch in de maak zijn?
Rood-Wit kwam nog een keer goed weg toen Rodney nog een bal van de lijn heeft gehouden. De thuisploeg kreeg nog een paar goeie kansen, maar scoren zat er niet meer in. Vlak voor de rust kwam Billal nog voor doel van ESVO, ook hij kwam niet tot scoren. Met een kleine voorsprong trok de thuisploeg richting kleedkamers. Alles voor een stunt, want dat was nog mogelijk. Een puntje tegen de leider, hoe mooi zou dat zijn?
Maar de droom zou al snel aan diggelen worden geslagen. Een vrije trap werd aan de tweede paal binnen gewerkt. Een dubbele voorsprong voor ESVO. Daar zou Rood-Wit nooit meer te boven komen, het kwam gewoon niet aan het doel van de thuisploeg. En elke keer er gevaar was, dan moest Sascha zich tonen. Hij hield meerdere gemaakte doelpunten uit zijn doel deze middag. Een gruwelijke namiddag in het verschiet.
Alles wat vorige week zo goed was, was deze week minder. Niet veel later zou er nog een strafschop volgen voor de thuisploeg. “Zoals vorige week, Sascha”, riepen we he toe. Helaas, hij zat wel in de goeie hoek, maar als die helemaal in de hoek zit is daar ook weinig aan te doen: 3-0. Drie minuten later werd de eerredder/aansluitingstreffer afgekeurd. Een duwfout, zou de scheids oordelen. Tot daar die hoop.
Met nog twintig minuten op de klok probeerde Nick nog met een kopbal, maar zijn kopbal ging naast. Maar Sascha moest zich nadien nog tonen, hij hield de 4-0 meerdere keren van het bord. En ondertussen was het wachten op het laatste fluitsignaal. ESVO speelde de wedstrijd rustig uit, maar kreeg nog voldoende kansen om de score verder uit te diepen. Dat zou, helaas voor hun, niet het geval zijn.
Vorige week zag ESVO Rood-Wit een punt pakken tegen de eerste achtervolger, Deurne OB. Het profiteerde daar niet van. Vandaag zetten ze met een goeie prestatie de tegenstand wel onder druk. Met nog drie matchen te spelen mag Deurne OB een kloof van vier punten proberen goed te maken. Rood-Wit blijft onderin staan, de degradatie komt week na week dichterbij. Een kloof van vier punten met een veilige plek. Dat wordt bijzonder moeilijk.
Sascha redt een puntje
KFC Rood-Wit heeft voor het eerst sinds lang nog eens een puntje gepakt. Thuis tegen Deurne OB bleef het na negentig minuten 0-0. Zelfs een strafschop geraakte niet voorbij onze doelman.
De nummer twee op bezoek bij de nummer laatst, dan denk je automatisch terug aan het pak slaag dat we in Deurne kregen, maar vandaag moest en zou het anders zijn. De interim-coach zuchtte bij het horen van de jongens die er waren. Des te vastberaden hij was om een resultaat te halen vandaag. Ietwat verdedigend, loerend op de counter. Je kan moeilijk de deur gaan open zetten voor de achtervolger.
En meer zelfs: ondanks de wind combineerde Rood-Wit bij momenten aardig. Lotfi kreeg al snel een goeie kans, maar liet na de score na drie minuten te openen. Ook Billal zorgde met snedige acties voor gevaar. Deurne OB wist het even niet meer. Wat was er hier aan de hand? De ploeg zocht naar openingen, maar stelde doelman Sascha te weinig op de proef. Rood-Wit bleef eigenlijk makkelijk overeind in de openingsfase.
De druk ging liggen, de wind stak des te meer de kop op. Maar Rood-Wit bleef meespelen met Deurne OB en bleef ook kansen in elkaar knutselen. Al liep het ook te vaak mis bij de laatste pass, net niet. Het ganse seizoen al. Dat tikkeltje geluk zat niet mee. Gelukkig profiteerde Deurne OB niet. De thuisploeg liet naarmate de eerste helft vorderde de bezoekers meer komen. Maar dat was buiten de coach gerekend. “Pushen!”, klonk het eens te meer langs de zijlijn.
De bezoekers wisten het ook niet meer, kwamen nauwelijks aan het doel. Sascha hield makkelijk stand. Bij de rust moest Deurne OB op zoek naar oplossingen, Rood-Wit op zoek naar extra energie. Al dat pushen en dergelijke zou op het einde van de rit wel eens fataal kunnen worden. Trainen zit er al enkele weken niet meer in, dus moest er wat energie opgedaan worden. Bij een 0-0 stand tegen de nummer twee was er ook nog dat mentale gedeelte.
En de nummer twee uit het klassement begon ook goed aan de tweede helft, het wilde snel het verschil maken. De wind leek ook te gaan liggen en zelfs het zonnetje kwam even piepen achter een donkere grijze wolk. Echt uitgespeelde kansen kreeg Deurne echter niet, Sascha moest niet al te veel werk opknappen. Wat hij deed was meer dan voldoende om de ploeg op gelijke hoogte te houden. De tegenaanvallen kwamen er nadien te weinig uit.
Tot een keer Billal werd diep gestuurd. Even leek het erop dat Rood-Wit op een diefje op voorsprong zou komen, maar helaas zou hij de bal in de handen van de doelman trappen. Weg kans en handen in het haar bij de thuisploeg. Dit was dé kans om wat terug te doen. Deurne OB probeerde en probeerde, maar vond geen openingen in het burcht die interim-coach Imad had neergezet. Alles op alles om geen tegendoelpunt te krijgen.
En dat was ook zo. De tijd tikte weg, het viel op dat we meermaals naar de klok keken en de minuten uren leken te zijn. Rood-Wit bleef goed verdedigen, Stephan ruimde achterin alles op. Alsof hij magneten in zijn lichaam had zitten om die ballen aan te trekken. Bovendien voetbalde het ook rustig uit van achterin. Tot één keer iemand niet goed had geluisterd naar de coach. “Handen in de lucht”, maar helaas.
Het was in de zestien, er werd een tackle gegooid en de speler van Deurne OB ging gretig neer. De scheids kon niet anders dan een strafschop fluiten. “Goed volgen”, hadden ze twee weken geleden niet allemaal begrepen. Deze week wel en na de redding van Sascha volgde de vreugdegebaren. Het punt kwam nadien nooit echt meer in gevaar en dus heeft Rood-Wit een positief gevoel over gehouden aan deze namiddag tegen de nummer twee. Volgende week wacht leider ESVO…
De nummer twee op bezoek bij de nummer laatst, dan denk je automatisch terug aan het pak slaag dat we in Deurne kregen, maar vandaag moest en zou het anders zijn. De interim-coach zuchtte bij het horen van de jongens die er waren. Des te vastberaden hij was om een resultaat te halen vandaag. Ietwat verdedigend, loerend op de counter. Je kan moeilijk de deur gaan open zetten voor de achtervolger.
En meer zelfs: ondanks de wind combineerde Rood-Wit bij momenten aardig. Lotfi kreeg al snel een goeie kans, maar liet na de score na drie minuten te openen. Ook Billal zorgde met snedige acties voor gevaar. Deurne OB wist het even niet meer. Wat was er hier aan de hand? De ploeg zocht naar openingen, maar stelde doelman Sascha te weinig op de proef. Rood-Wit bleef eigenlijk makkelijk overeind in de openingsfase.
De druk ging liggen, de wind stak des te meer de kop op. Maar Rood-Wit bleef meespelen met Deurne OB en bleef ook kansen in elkaar knutselen. Al liep het ook te vaak mis bij de laatste pass, net niet. Het ganse seizoen al. Dat tikkeltje geluk zat niet mee. Gelukkig profiteerde Deurne OB niet. De thuisploeg liet naarmate de eerste helft vorderde de bezoekers meer komen. Maar dat was buiten de coach gerekend. “Pushen!”, klonk het eens te meer langs de zijlijn.
De bezoekers wisten het ook niet meer, kwamen nauwelijks aan het doel. Sascha hield makkelijk stand. Bij de rust moest Deurne OB op zoek naar oplossingen, Rood-Wit op zoek naar extra energie. Al dat pushen en dergelijke zou op het einde van de rit wel eens fataal kunnen worden. Trainen zit er al enkele weken niet meer in, dus moest er wat energie opgedaan worden. Bij een 0-0 stand tegen de nummer twee was er ook nog dat mentale gedeelte.
En de nummer twee uit het klassement begon ook goed aan de tweede helft, het wilde snel het verschil maken. De wind leek ook te gaan liggen en zelfs het zonnetje kwam even piepen achter een donkere grijze wolk. Echt uitgespeelde kansen kreeg Deurne echter niet, Sascha moest niet al te veel werk opknappen. Wat hij deed was meer dan voldoende om de ploeg op gelijke hoogte te houden. De tegenaanvallen kwamen er nadien te weinig uit.
Tot een keer Billal werd diep gestuurd. Even leek het erop dat Rood-Wit op een diefje op voorsprong zou komen, maar helaas zou hij de bal in de handen van de doelman trappen. Weg kans en handen in het haar bij de thuisploeg. Dit was dé kans om wat terug te doen. Deurne OB probeerde en probeerde, maar vond geen openingen in het burcht die interim-coach Imad had neergezet. Alles op alles om geen tegendoelpunt te krijgen.
En dat was ook zo. De tijd tikte weg, het viel op dat we meermaals naar de klok keken en de minuten uren leken te zijn. Rood-Wit bleef goed verdedigen, Stephan ruimde achterin alles op. Alsof hij magneten in zijn lichaam had zitten om die ballen aan te trekken. Bovendien voetbalde het ook rustig uit van achterin. Tot één keer iemand niet goed had geluisterd naar de coach. “Handen in de lucht”, maar helaas.
Het was in de zestien, er werd een tackle gegooid en de speler van Deurne OB ging gretig neer. De scheids kon niet anders dan een strafschop fluiten. “Goed volgen”, hadden ze twee weken geleden niet allemaal begrepen. Deze week wel en na de redding van Sascha volgde de vreugdegebaren. Het punt kwam nadien nooit echt meer in gevaar en dus heeft Rood-Wit een positief gevoel over gehouden aan deze namiddag tegen de nummer twee. Volgende week wacht leider ESVO…
Weer niet beloond
Nieuw Polonia had moeite vandaag, tegen Rood-Wit. Het kostte bloed, zweet en zelfs tranen om de drie punten mee te pakken. Rood-Wit was gedurende twee keer veertig minuten de betere ploeg, maar beet toch in het zand: 0-2.
Geen coach bij de eerste ploeg en dus nam Imad zijn taken even over. Hij liet vorige week al weten een ‘goeie’ opstelling in zijn hoofd te hebben. Daarbij rekende hij vooral op een aantal spelers van de tweede ploeg, die eerder vandaag ook al voor de derde ploeg hebben gespeeld. Verder stond Lotfi voorin en werd Nick Mariën op de bank gehouden. Ook Tarik kreeg zijn kans weer, Rodney bleef daardoor op de bank.
Rood-Wit zou uitstekend aan de wedstrijd beginnen met een paar goeie mogelijkheden voor topschutter Lotfi. Helaas zou een kopbal over gaan en liet hij een bal tussen de benen glippen en kon hij niet zorgen voor dubbele cijfers, hij zit immers aan negen doelpunten. De bezoekers speelden een stevige wedstrijd, zonder de grens te overschrijden. Het zou immers zo’n wedstrijd worden, de grens opzoeken en misschien er wel over gaan.
Stephan kreeg halfweg de eerste helft een goeie kans, maar werd teruggefloten wegens buitenspel. Rood-Wit zou zijn voet naast de nummer drie in het klassement kunnen zetten, de wenkbrauwen werden her en der gefronst. Een puntje tegen de derde in de stand, het zou een fameuze stunt zijn in de reeks, want Nieuw Polonia doet het uitstekend. De bezoekers probeerden wel, maar Sascha liet zich nauwelijks passeren.
Tot, met nog twee minuten op de klok, Yannis pijnlijk in de fout ging. De verdediger liet een speler over zijn been gaan. Strafschop. Sascha pakte hem eerst nog, maar in de herneming werd hij door diezelfde speler binnen getrapt: 0-1. Discussie alom, want kon dit nu of niet. Met de rust werden de reglementen opgezocht en de raad gevraagd aan een scheidsrechter-op-rust. Het doelpunt telde en was geldig. Rood-Wit wist dus dat het wat moest doen in de tweede helft.
Net na de rust kreeg Billal een uitstekende kans op de gelijkmaker na een knappe combinatie aan de rand van de zestien. De vleugelspeler trapte naast de goal. Rood-Wit kampeerde wel op de helft van de bezoekers, maar uitgespeelde kansen waren er nauwelijks. De thuisploeg bleef de bal in eigen rangen houden. De interim-coach deed het uitstekend, vuurde zijn manschappen aan en zorgde voor positieve sfeer langs de lijn.
Op het veld ging het er grimmiger aan toen. Rodney en Billal lieten duidelijk hun ongenoegen blijken, ook daar wist de coach het rustig te houden. De thuisploeg had maar één probleem: de achterstand en de daarbij horende nul bij hun op het scorebord. Kansen waren er nochtans voldoende, maar helaas. Het vizier stond niet op scherp. Een goeie wedstrijd werd niet beloond. En ook de scheids deed zijn duit in het zakje.
Op een hoekschop ging Nick neer, maar een strafschop fluiten voor Rood-Wit was te veel gevraagd. Even later opnieuw eenzelfde soort fase waarop een speler van Nieuw Polonia ging leunen op Ismaïl. Ook hier vond de scheids een overtreding fluiten niet nodig. Frustratie alom, want dit waren toch wel twee fases waarbij er heel wat meer in zat als de scheids deed wat hij moest doen. Aan de overkant ontsnapte Rood-Wit aan de 0-2 na een flater van Sascha. De bal verdween over het doel.
De dubbele voorsprong zou uiteindelijk toch volgen vlak voor het einde van de wedstrijd. Met nog zowat vijf minuten op de klok ging een knal langs de tweede kant tegen de touwen. Rood-Wit vocht nog, maar alweer blijft het (doel-)puntenloos achter. Rood-Wit vergeet zijn goeie wedstrijd te belonen. Volgende week volgt een weekje rust, om nadien volop dat laatste luik in derde afdeling af te werken. Match per match, zoals eerder al gezegd.
Geen coach bij de eerste ploeg en dus nam Imad zijn taken even over. Hij liet vorige week al weten een ‘goeie’ opstelling in zijn hoofd te hebben. Daarbij rekende hij vooral op een aantal spelers van de tweede ploeg, die eerder vandaag ook al voor de derde ploeg hebben gespeeld. Verder stond Lotfi voorin en werd Nick Mariën op de bank gehouden. Ook Tarik kreeg zijn kans weer, Rodney bleef daardoor op de bank.
Rood-Wit zou uitstekend aan de wedstrijd beginnen met een paar goeie mogelijkheden voor topschutter Lotfi. Helaas zou een kopbal over gaan en liet hij een bal tussen de benen glippen en kon hij niet zorgen voor dubbele cijfers, hij zit immers aan negen doelpunten. De bezoekers speelden een stevige wedstrijd, zonder de grens te overschrijden. Het zou immers zo’n wedstrijd worden, de grens opzoeken en misschien er wel over gaan.
Stephan kreeg halfweg de eerste helft een goeie kans, maar werd teruggefloten wegens buitenspel. Rood-Wit zou zijn voet naast de nummer drie in het klassement kunnen zetten, de wenkbrauwen werden her en der gefronst. Een puntje tegen de derde in de stand, het zou een fameuze stunt zijn in de reeks, want Nieuw Polonia doet het uitstekend. De bezoekers probeerden wel, maar Sascha liet zich nauwelijks passeren.
Tot, met nog twee minuten op de klok, Yannis pijnlijk in de fout ging. De verdediger liet een speler over zijn been gaan. Strafschop. Sascha pakte hem eerst nog, maar in de herneming werd hij door diezelfde speler binnen getrapt: 0-1. Discussie alom, want kon dit nu of niet. Met de rust werden de reglementen opgezocht en de raad gevraagd aan een scheidsrechter-op-rust. Het doelpunt telde en was geldig. Rood-Wit wist dus dat het wat moest doen in de tweede helft.
Net na de rust kreeg Billal een uitstekende kans op de gelijkmaker na een knappe combinatie aan de rand van de zestien. De vleugelspeler trapte naast de goal. Rood-Wit kampeerde wel op de helft van de bezoekers, maar uitgespeelde kansen waren er nauwelijks. De thuisploeg bleef de bal in eigen rangen houden. De interim-coach deed het uitstekend, vuurde zijn manschappen aan en zorgde voor positieve sfeer langs de lijn.
Op het veld ging het er grimmiger aan toen. Rodney en Billal lieten duidelijk hun ongenoegen blijken, ook daar wist de coach het rustig te houden. De thuisploeg had maar één probleem: de achterstand en de daarbij horende nul bij hun op het scorebord. Kansen waren er nochtans voldoende, maar helaas. Het vizier stond niet op scherp. Een goeie wedstrijd werd niet beloond. En ook de scheids deed zijn duit in het zakje.
Op een hoekschop ging Nick neer, maar een strafschop fluiten voor Rood-Wit was te veel gevraagd. Even later opnieuw eenzelfde soort fase waarop een speler van Nieuw Polonia ging leunen op Ismaïl. Ook hier vond de scheids een overtreding fluiten niet nodig. Frustratie alom, want dit waren toch wel twee fases waarbij er heel wat meer in zat als de scheids deed wat hij moest doen. Aan de overkant ontsnapte Rood-Wit aan de 0-2 na een flater van Sascha. De bal verdween over het doel.
De dubbele voorsprong zou uiteindelijk toch volgen vlak voor het einde van de wedstrijd. Met nog zowat vijf minuten op de klok ging een knal langs de tweede kant tegen de touwen. Rood-Wit vocht nog, maar alweer blijft het (doel-)puntenloos achter. Rood-Wit vergeet zijn goeie wedstrijd te belonen. Volgende week volgt een weekje rust, om nadien volop dat laatste luik in derde afdeling af te werken. Match per match, zoals eerder al gezegd.
Zo gaat het niet lukken
Rood-Wit is er niet in geslaagd om punten mee te pakken op bezoek bij Harrows. De thuisploeg kwam voor de rust op een dubbele voorsprong en sloeg een zucht van opluchting per kans die Rood-Wit liet liggen. En dat waren er wel een paar, vandaag.
De goeie lijn van tegen Ihvans doortrekken tegen Harrows, dat was de bedoeling van de eerste ploeg deze middag in Deurne. Enig minpuntje: de schorsing van kapitein Imad begon vanmiddag. De coach loste het op door Wesley mee centraal vanachter te zetten en Gianni een rijtje op te schuiven. Verder stonden de te verwachten namen aan de aftrap. “Niets moet, alles mag”, zei de coach. “Maar dit is een ploeg die te pakken is.”
Rood-Wit begon goed aan de wedstrijd en het dwong Harrows meteen naar achteren. Een schot van Lotfi ging nog naast de kooi en even later deed de topschutter van Rood-Wit hetzelfde, maar zag hij zijn schot gepakt worden door de doelman van de thuisploeg. De bezoekers waren goed bezig, maar kregen toch een tik te verwerken op het kwartier. Het zou een tik zijn die de ploeg niet meer te boven zou komen.
Een hoekschop. Alweer een hoekschop. Aan de tweede paal vrijstaand binnen gewerkt. De openingsgoal deed de hoofdjes bij Rood-Wit even naar beneden gaan, maar al snel probeerde Gianni het met een trap. De doelman pakte makkelijk. De bezoekers bleven proberen om aanvallend wat in elkaar te knutselen, maar dat was best moeilijk. Billal zijn acties kwamen er niet door, Lotfi kon zich ook weinig laten zien.
In de slotfase ging het dan helemaal mis voor Rood-Wit. Helemaal vrijstaand stond een speler van Harrows en die trapte de dubbele voorsprong tegen de touwen. Een doelpunt dat uit de lucht kwam vallen en het negatieve van de voorbije weken leek terug te komen. Als Rood-Wit hier nog wat aan wilde doen, moest het een pak beter gaan voetballen dan voor de rust. Gianni sloot uiteindelijk nog af met een schot, dat heel makkelijk werd gepakt.
Het heeft niet gestormd tijdens de rust, wat nochtans werd verwacht nadat enkele spelers op elkaar lagen te roepen. Het bracht wel beterschap. Lotfi kreeg een enorme kopbalkans om zijn doelpuntentotaal nog wat aan te krikken, maar uiteindelijk bleek de bal in de handen van de doelman van Harrows te gaan. Het was het sein om door te drukken en hopelijk een doelpuntje te maken, want dat zou de wedstrijd weer spannender maken.
Even later stuurde Lotfi Billal weg. Een niet te missen kans, oog in oog met de doelman van Harrows. Het schot ging over het doel. Als je zulke kansen gaat missen, dan weet je dat het moeilijk wordt om die dubbele achterstand nog ongedaan te maken. De thuisploeg liet intussen helemaal niets meer zien, de geruststellende voorsprong stond echter op het bord. Waarom zouden zij zich immers druk maken. De drie punten waren binnen handbereik.
De thuisploeg bleef onder liggen. Khalid kreeg nog een niet te missen kans, maar schoot over het doel. Even later moest hij naar de kant. Ook invaller Tarik liet nog een goeie kans noteren. Hij schoot vol op de doelman. Een poging later zou in het zijnet gaan. Rood-Wit bleef proberen. Dat doelpuntje kon echt niet meer uit blijven. Helaas zou de tijd in het nadeel van de ploeg beginnen tikken. Nog een klein kwartiertje.
Harrows kreeg iets meer ruimte, maar het bleek onvoldoende om Redouan nog te kloppen. Onze doelman moest zich nog een keer laten zien, maar het was wel zijn concullega die de held van de wedstrijd werd. In de slotseconden werd nog een bal van de lijn gekeerd. Het zat ook allemaal niet mee. Deze ploeg was te pakken, als we wat meer efficiëntie hadden getoond. Volgende week volgt een thuiswedstrijd tegen Nieuw Polonia.
De goeie lijn van tegen Ihvans doortrekken tegen Harrows, dat was de bedoeling van de eerste ploeg deze middag in Deurne. Enig minpuntje: de schorsing van kapitein Imad begon vanmiddag. De coach loste het op door Wesley mee centraal vanachter te zetten en Gianni een rijtje op te schuiven. Verder stonden de te verwachten namen aan de aftrap. “Niets moet, alles mag”, zei de coach. “Maar dit is een ploeg die te pakken is.”
Rood-Wit begon goed aan de wedstrijd en het dwong Harrows meteen naar achteren. Een schot van Lotfi ging nog naast de kooi en even later deed de topschutter van Rood-Wit hetzelfde, maar zag hij zijn schot gepakt worden door de doelman van de thuisploeg. De bezoekers waren goed bezig, maar kregen toch een tik te verwerken op het kwartier. Het zou een tik zijn die de ploeg niet meer te boven zou komen.
Een hoekschop. Alweer een hoekschop. Aan de tweede paal vrijstaand binnen gewerkt. De openingsgoal deed de hoofdjes bij Rood-Wit even naar beneden gaan, maar al snel probeerde Gianni het met een trap. De doelman pakte makkelijk. De bezoekers bleven proberen om aanvallend wat in elkaar te knutselen, maar dat was best moeilijk. Billal zijn acties kwamen er niet door, Lotfi kon zich ook weinig laten zien.
In de slotfase ging het dan helemaal mis voor Rood-Wit. Helemaal vrijstaand stond een speler van Harrows en die trapte de dubbele voorsprong tegen de touwen. Een doelpunt dat uit de lucht kwam vallen en het negatieve van de voorbije weken leek terug te komen. Als Rood-Wit hier nog wat aan wilde doen, moest het een pak beter gaan voetballen dan voor de rust. Gianni sloot uiteindelijk nog af met een schot, dat heel makkelijk werd gepakt.
Het heeft niet gestormd tijdens de rust, wat nochtans werd verwacht nadat enkele spelers op elkaar lagen te roepen. Het bracht wel beterschap. Lotfi kreeg een enorme kopbalkans om zijn doelpuntentotaal nog wat aan te krikken, maar uiteindelijk bleek de bal in de handen van de doelman van Harrows te gaan. Het was het sein om door te drukken en hopelijk een doelpuntje te maken, want dat zou de wedstrijd weer spannender maken.
Even later stuurde Lotfi Billal weg. Een niet te missen kans, oog in oog met de doelman van Harrows. Het schot ging over het doel. Als je zulke kansen gaat missen, dan weet je dat het moeilijk wordt om die dubbele achterstand nog ongedaan te maken. De thuisploeg liet intussen helemaal niets meer zien, de geruststellende voorsprong stond echter op het bord. Waarom zouden zij zich immers druk maken. De drie punten waren binnen handbereik.
De thuisploeg bleef onder liggen. Khalid kreeg nog een niet te missen kans, maar schoot over het doel. Even later moest hij naar de kant. Ook invaller Tarik liet nog een goeie kans noteren. Hij schoot vol op de doelman. Een poging later zou in het zijnet gaan. Rood-Wit bleef proberen. Dat doelpuntje kon echt niet meer uit blijven. Helaas zou de tijd in het nadeel van de ploeg beginnen tikken. Nog een klein kwartiertje.
Harrows kreeg iets meer ruimte, maar het bleek onvoldoende om Redouan nog te kloppen. Onze doelman moest zich nog een keer laten zien, maar het was wel zijn concullega die de held van de wedstrijd werd. In de slotseconden werd nog een bal van de lijn gekeerd. Het zat ook allemaal niet mee. Deze ploeg was te pakken, als we wat meer efficiëntie hadden getoond. Volgende week volgt een thuiswedstrijd tegen Nieuw Polonia.
Er is weer hoop
Sta ons toe het langs de positieve kant te bekijken vandaag. Voor het eerst in maanden werd er nog eens gewonnen en dat met een oerdegelijke organisatie. Missie Redding, het kan nog. "Maar we bekijken het match per match", klonk het achteraf.
De druk was er vanaf. Ook al verloor de ploeg vier weken op rij tegen rechtstreekse concurrenten, de groep had zich neergelegd bij de degradatie. Ondanks het slechte nieuws vorige week toonde de ploeg zich vandaag wel presentabel. Met Redouan in doel en Rodney op het veld. Voor het overige waren het ongeveer dezelfde namen als anders. Maar deze keer hoefde niets en mocht alles. Verras ons, en de rest van de reeks, maar.
FC Ihvans, ons doet het nog altijd denken aan de promotie van drie jaar geleden. Op het veld van het toenmalige Atlético Turco ging Rood-Wit met 2-3 winnen. Eenzelfde resultaat vandaag thuis mocht altijd. Rood-Wit begon goed aan de wedstrijd, met een paar goeie mogelijkheden. Het was echter te vaak net niet. Tot het dan toch één keer raak was. Lotfi raakte nog de lat, Khalid duwde het leer binnen. Dan toch de voorsprong.
Rood-Wit zag een goeie eerste helft bijna nog beloond worden met een dubbele voorsprong, maar het tweede doelpunt van Khalid werd afgekeurd wegens buitenspel. Een beslissing die we betwijfelen, maar ach. De scheids staat er ook alleen voor. De defensieve organisatie stond er, Redouan moest heel weinig tussen komen. Eén keer moest hij zich tonen, maar deed dat uitstekend. Verder was het spel evenwichtig.
Rood-Wit kwam naarmate de eerste helft vorderde nog een paar keer voor doel. Lotfi en Billal vonden elkaar goed, maar scoren zat er niet in. Lotfi schoot nog op de doelman van FC Ihvans, maar verder dan dat kwam het niet. Zou het dan toch? Winnen? Nog maar één keer kon Rood-Wit dit seizoen winnen, in eigen huis tegen Leugenberg. Nota bene de ploeg waartegen we vorige week verloren. Een week na datum zou het er weer rooskleuriger kunnen uitzien.
Ook in de tweede helft zou Rood-Wit de ploeg zijn die het matchbeeld bepaalde. Redouan moest zich eerst onderscheiden op een goed schot van de tegenpartij en aan de overkant werd een doelpunt van Rodney afgekeurd wegens buitenspel, al was daar nog heel wat twijfel over. Maar goed, de scheids beslist en uiteindelijk bleef het zo wel een spannende wedstrijd in de gietende regen. Heroïsche duels worden immers altijd uitgevochten tussen de regendruppels.
Heroïsch, als je nog maar één wedstrijd kan winnen op gans het seizoen en dan zo’n partij afwerken, nadat je de voorbije weken tik na tik hebt moeten incasseren, dan mag je dat achtletterwoord zeker boven halen. De thuisploeg bleef de betere ploeg, maar tegelijk stond het organisatorisch ook uitstekend. Een pluim daarvoor voor ex-coach en speler van de derde ploeg: Stephan Roelants. Hij was de leider achterin.
Rood-Wit snakte wel naar het einde van de wedstrijd, maar FC Ihvans verloor zichzelf in de strijd met zichzelf. Roepen en tieren op elkaar helpt in zo’n situatie echt niet. Een rode kaart zou de wedstrijd bijna doen kantelen, een vrije trap ging pardoes tegen de lat. Het geluk zat eindelijk eens mee. Met tien tegen elf mocht je dit niet meer weggeven, ook al viel Billal nog geblesseerd uit. Hopelijk is dat niet al te erg.
In de slotfase zou Rood-Wit nog een paar mogelijkheden krijgen, maar scoren bleek een opdracht apart. In verscheidene situaties werd het niet goed uitgespeeld en dus bleef het spannend. Uiteindelijk, na vijf minuten overgespeeld te hebben, vond de scheids het ook genoeg en wilde hij ook de warme douche opzoeken. Drie punten op zak, eindelijk nog eens gewonnen. Deze groep verdient dit. Missie Redding kan dan toch nog, al bekijken we het vanaf nu match per match.
De druk was er vanaf. Ook al verloor de ploeg vier weken op rij tegen rechtstreekse concurrenten, de groep had zich neergelegd bij de degradatie. Ondanks het slechte nieuws vorige week toonde de ploeg zich vandaag wel presentabel. Met Redouan in doel en Rodney op het veld. Voor het overige waren het ongeveer dezelfde namen als anders. Maar deze keer hoefde niets en mocht alles. Verras ons, en de rest van de reeks, maar.
FC Ihvans, ons doet het nog altijd denken aan de promotie van drie jaar geleden. Op het veld van het toenmalige Atlético Turco ging Rood-Wit met 2-3 winnen. Eenzelfde resultaat vandaag thuis mocht altijd. Rood-Wit begon goed aan de wedstrijd, met een paar goeie mogelijkheden. Het was echter te vaak net niet. Tot het dan toch één keer raak was. Lotfi raakte nog de lat, Khalid duwde het leer binnen. Dan toch de voorsprong.
Rood-Wit zag een goeie eerste helft bijna nog beloond worden met een dubbele voorsprong, maar het tweede doelpunt van Khalid werd afgekeurd wegens buitenspel. Een beslissing die we betwijfelen, maar ach. De scheids staat er ook alleen voor. De defensieve organisatie stond er, Redouan moest heel weinig tussen komen. Eén keer moest hij zich tonen, maar deed dat uitstekend. Verder was het spel evenwichtig.
Rood-Wit kwam naarmate de eerste helft vorderde nog een paar keer voor doel. Lotfi en Billal vonden elkaar goed, maar scoren zat er niet in. Lotfi schoot nog op de doelman van FC Ihvans, maar verder dan dat kwam het niet. Zou het dan toch? Winnen? Nog maar één keer kon Rood-Wit dit seizoen winnen, in eigen huis tegen Leugenberg. Nota bene de ploeg waartegen we vorige week verloren. Een week na datum zou het er weer rooskleuriger kunnen uitzien.
Ook in de tweede helft zou Rood-Wit de ploeg zijn die het matchbeeld bepaalde. Redouan moest zich eerst onderscheiden op een goed schot van de tegenpartij en aan de overkant werd een doelpunt van Rodney afgekeurd wegens buitenspel, al was daar nog heel wat twijfel over. Maar goed, de scheids beslist en uiteindelijk bleef het zo wel een spannende wedstrijd in de gietende regen. Heroïsche duels worden immers altijd uitgevochten tussen de regendruppels.
Heroïsch, als je nog maar één wedstrijd kan winnen op gans het seizoen en dan zo’n partij afwerken, nadat je de voorbije weken tik na tik hebt moeten incasseren, dan mag je dat achtletterwoord zeker boven halen. De thuisploeg bleef de betere ploeg, maar tegelijk stond het organisatorisch ook uitstekend. Een pluim daarvoor voor ex-coach en speler van de derde ploeg: Stephan Roelants. Hij was de leider achterin.
Rood-Wit snakte wel naar het einde van de wedstrijd, maar FC Ihvans verloor zichzelf in de strijd met zichzelf. Roepen en tieren op elkaar helpt in zo’n situatie echt niet. Een rode kaart zou de wedstrijd bijna doen kantelen, een vrije trap ging pardoes tegen de lat. Het geluk zat eindelijk eens mee. Met tien tegen elf mocht je dit niet meer weggeven, ook al viel Billal nog geblesseerd uit. Hopelijk is dat niet al te erg.
In de slotfase zou Rood-Wit nog een paar mogelijkheden krijgen, maar scoren bleek een opdracht apart. In verscheidene situaties werd het niet goed uitgespeeld en dus bleef het spannend. Uiteindelijk, na vijf minuten overgespeeld te hebben, vond de scheids het ook genoeg en wilde hij ook de warme douche opzoeken. Drie punten op zak, eindelijk nog eens gewonnen. Deze groep verdient dit. Missie Redding kan dan toch nog, al bekijken we het vanaf nu match per match.
Het lijkt beslist
Het is niet gelukt om te winnen van Leugenberg. Het was, tot dusver, de enige tegenstander die Rood-Wit over de knie kon leggen. Het blijft daar ook bij, want in Stabroek ging het onderuit. Meteen laatste kans op redding verkeken? "Mathematisch is het nog mogelijk." Waar hebben we dat nog gehoord?
Vandaag moest het gebeuren. De laatste tegen de voorlaatste. “Volgende week verliezen betekent degradatie”, klonk het nog een week geleden. “Veel moet ik niet zeggen”, waren de woorden van de coach toen hij de ploegopstelling meedeelde in de kleedkamer. De thuisploeg stond één puntje boven Rood-Wit, het moest dus vandaag gebeuren. Daarvoor werd Stephan opgetrommeld. Hij stond in de ploeg. Verder weinig verrassingen.
De bezoekers begonnen goed aan de wedstrijd. Al snel was er een kopbal van Lotfi die naast ging en de spits die in de heenwedstrijd vier keer wist te scoren tegen Leugenberg probeerde het nadien nog met een schot dat over ging. Ook Thierry Swenden liet zich opmerken. De aanvaller van de derde ploeg schoot vol tegen de doelman. De thuisploeg probeerde met lange ballen, onze verdediging leek alles onder controle te hebben.
Tot halfweg de eerste helft. De thuisploeg schoot een bal naar voren en plots stonden ze met drie tegen één verdediger. Rustig uitspelen en 1-0. Even later moest Yannis alle zeilen bij zetten om de 2-0 van het bord te houden. De bezoekers reageerden zo’n tien minuten later. Thierry gaf de bal aan Tarik, die de doelman van Leugenberg kansloos liet: 1-1. Erop en erover werd gedacht aan de zijlijn, maar liep dat even anders.
Het spel van Leugenberg kon je terugbrengen tot lange ballen trappen en hopen dat die eens goed valt. En vijf minuten voor tijd was het weer van dat. Een kopbal werd centraal voor doel gekopt en aan de tweede paal stonden twee spelers van de thuisploeg klaar om te scoren en lieten dat ook niet na. 2-1, waarmee we ook gingen rusten. Rood-Wit zag de degradatie, met nog acht matchen voor de boeg, recht in de ogen. “Maar de groep pakt het goed op.”
De thuisploeg begon vol goeie moed aan de tweede helft. Nog geen vijf minuten waren we weg of zowel Imad als Yannis moesten een bal van de lijn halen. Zonder hen was het vroeger beslist, nu bleef de kloof overbrugbaar. Zeker ook wanneer een bal pardoes tegen de kruising ging. Het leek Rood-Wit eens mee te zitten, de vraag was echter: wanneer viel de gelijkmaker voor de bezoekers. Om er dan vol over te gaan.
Op het uur schudde Billal een knappe actie uit zijn schoenen. Hij zette het leer over het doel. Het was het sein voor de bezoekers om vol door te gaan. En wanneer Lotfi ook nog eens een lobje probeerde zoals twee jaar geleden, leek Rood-Wit er ook door te komen. Niet alleen was dat de gelijkmaker, het was tevens ook het sein voor de ploeg in Rood en Wit om te beginnen drukken. Erop en erover, dat moest gaan gebeuren.
De thuisploeg wist bij momenten niet meer van welk hout pijlen maken, maar de grote kansen bleven uit. Een schot van Gianni ging over het doel. Billal probeerde het nog een keer en ook Thierry liet zich zien. Maar wanneer je zelf je kansen niet afmaakt, weet je dat het aan de overkant wel eens prijs zou zijn. “Een ongeschreven voetbalwet”, klonk het bij het begin van de tweede helft al langs de lijn. Toen viel de gelijkmaker uit het niets.
En ook nu weer was het weer prijs. De bezoekers zagen een actie zonder buitenspel afgevlagd worden en aan de overkant was het meteen prijs: 3-2. Weg was het goeie spel, weg was alles. De scheids floot af, ondergetekende wandelde weg. Vier rechtstreekse concurrenten in de ogen gekeken, vier keer verloren. De ploeg heeft nu een achterstand van vier punten op Leugenberg. Wat nu…?
Vandaag moest het gebeuren. De laatste tegen de voorlaatste. “Volgende week verliezen betekent degradatie”, klonk het nog een week geleden. “Veel moet ik niet zeggen”, waren de woorden van de coach toen hij de ploegopstelling meedeelde in de kleedkamer. De thuisploeg stond één puntje boven Rood-Wit, het moest dus vandaag gebeuren. Daarvoor werd Stephan opgetrommeld. Hij stond in de ploeg. Verder weinig verrassingen.
De bezoekers begonnen goed aan de wedstrijd. Al snel was er een kopbal van Lotfi die naast ging en de spits die in de heenwedstrijd vier keer wist te scoren tegen Leugenberg probeerde het nadien nog met een schot dat over ging. Ook Thierry Swenden liet zich opmerken. De aanvaller van de derde ploeg schoot vol tegen de doelman. De thuisploeg probeerde met lange ballen, onze verdediging leek alles onder controle te hebben.
Tot halfweg de eerste helft. De thuisploeg schoot een bal naar voren en plots stonden ze met drie tegen één verdediger. Rustig uitspelen en 1-0. Even later moest Yannis alle zeilen bij zetten om de 2-0 van het bord te houden. De bezoekers reageerden zo’n tien minuten later. Thierry gaf de bal aan Tarik, die de doelman van Leugenberg kansloos liet: 1-1. Erop en erover werd gedacht aan de zijlijn, maar liep dat even anders.
Het spel van Leugenberg kon je terugbrengen tot lange ballen trappen en hopen dat die eens goed valt. En vijf minuten voor tijd was het weer van dat. Een kopbal werd centraal voor doel gekopt en aan de tweede paal stonden twee spelers van de thuisploeg klaar om te scoren en lieten dat ook niet na. 2-1, waarmee we ook gingen rusten. Rood-Wit zag de degradatie, met nog acht matchen voor de boeg, recht in de ogen. “Maar de groep pakt het goed op.”
De thuisploeg begon vol goeie moed aan de tweede helft. Nog geen vijf minuten waren we weg of zowel Imad als Yannis moesten een bal van de lijn halen. Zonder hen was het vroeger beslist, nu bleef de kloof overbrugbaar. Zeker ook wanneer een bal pardoes tegen de kruising ging. Het leek Rood-Wit eens mee te zitten, de vraag was echter: wanneer viel de gelijkmaker voor de bezoekers. Om er dan vol over te gaan.
Op het uur schudde Billal een knappe actie uit zijn schoenen. Hij zette het leer over het doel. Het was het sein voor de bezoekers om vol door te gaan. En wanneer Lotfi ook nog eens een lobje probeerde zoals twee jaar geleden, leek Rood-Wit er ook door te komen. Niet alleen was dat de gelijkmaker, het was tevens ook het sein voor de ploeg in Rood en Wit om te beginnen drukken. Erop en erover, dat moest gaan gebeuren.
De thuisploeg wist bij momenten niet meer van welk hout pijlen maken, maar de grote kansen bleven uit. Een schot van Gianni ging over het doel. Billal probeerde het nog een keer en ook Thierry liet zich zien. Maar wanneer je zelf je kansen niet afmaakt, weet je dat het aan de overkant wel eens prijs zou zijn. “Een ongeschreven voetbalwet”, klonk het bij het begin van de tweede helft al langs de lijn. Toen viel de gelijkmaker uit het niets.
En ook nu weer was het weer prijs. De bezoekers zagen een actie zonder buitenspel afgevlagd worden en aan de overkant was het meteen prijs: 3-2. Weg was het goeie spel, weg was alles. De scheids floot af, ondergetekende wandelde weg. Vier rechtstreekse concurrenten in de ogen gekeken, vier keer verloren. De ploeg heeft nu een achterstand van vier punten op Leugenberg. Wat nu…?
Hoeveel tikken kan deze ploeg nog aan?
Een zoveelste opeenvolgende nederlaag, een zoveelste vernedering. Rood-Wit slaagt er maar niet in om matchen te winnen. Nu weer verloren tegen een rechtstreekse concurrent… ‘Dan weet je dat het moeilijk wordt.’
Geen voetbal bij de tweede en de derde ploeg en dus kon de coach rekenen op een ruime selectie. Hij gooide Nick Mariën, topschutter bij de tweede ploeg, in de strijd om de punten thuis te houden tegen SV Bart. Toch een ploeg die mee onderin staat, ook al moeten zij niet meer achterom kijken. Met negentien punten lijken zij immers al zeker van het behoud. Zeker als ze vandaag zouden kunnen winnen, wordt de kloof bijna onoverbrugbaar. “Er zal geknokt moeten worden vandaag.”
En dat lukte aardig in de beginfase. Er was veel strijd te zien op de jeugdvelden van KFCO Beerschot-Wilrijk. De thuisploeg probeerde Bart af te houden, maar dat was best moeilijk op sommige momenten. De bezoekers kwamen er soms goed uit, maar de beide doelmannen bleven werkloos gedurende twintig minuten. Er waren weinig kansen te noteren, al mocht het wel eens gaan gebeuren. We hadden immers al zo’n wedstrijd gezien dit weekend.
Op het half uur kwam dan weer een oud zeer van Rood-Wit bovendrijven. Een hoekschop die binnen ging, alweer. Onze coach heeft er zelfs zijn haren door verloren. “Dat is onze ziekte”, zei hij al meermaals en ook nu liet de thuisploeg dat al te gemakkelijk gebeuren. Te gemakkelijk alweer. Rood-Wit reageerde wél: een schot van Lotfi moest worden gepakt en een poging tot omhaal van Rodney ging mijlenver naast de kooi van SV Bart.
De thuisploeg moest op zoek naar oplossingen tijdens de rust, want gescoord werd er niet meer. Het leek zelfs of ze nog moesten zoeken naar het juiste systeem want dat stond ook niet helemaal op punt vandaag. Bart had nog vijfenveertig minuten om het behoud te verzekeren. Daarvoor was een overwinning op het veld van Rood-Wit noodzakelijk. Zij zaten er dus goed voor, maar het was moeilijker dan in de heenwedstrijd. Toen won Bart met 13-1…
Maar hetzelfde spelbeeld zou ook de tweede helft domineren: Rood-Wit dat probeert en Bart dat scoort. Een schotje van Yahya leek in hoekschop te gaan, maar de scheids floot voor een doeltrap. Veel frustratie was er echter niet te merken. Tot de 0-2 viel, tien minuten later. Matthew Coorman ging in de fout en Bart werkte het simpel af. Iets wat niet meteen tot een kans leek te komen, werd feilloos afgestraft. Om een 1B-trainer te citeren: ‘Dan weet je dat het moeilijk wordt.’
De thuisploeg probeerde wel, zonder echt grote kansen af te dwingen. Billal ontbond halfweg de tweede helft zijn duivels, maar zijn schot strandde tegen de lat. Lotfi kreeg nog een goeie mogelijkheid, het schot kwam er niet uit. Ook de ingevallen Tarik werd nog voor het doel gezet, de scheids floot echter voor buitenspel. De thuisploeg vond geen oplossingen, terwijl Bart de foutjes afstrafte om te winnen.
Langs de lijn sloeg de paniek ook toe. Een duidelijke natrap-beweging van SV Bart werd met maar geel bestraft. Een ander kleurtje had echt wel gemogen. De vrije trap werd door de bezoekers weggewerkt en op een tegenaanval mochten ze de bal aannemen, controleren in de zestien en rustig binnen leggen. Sja, weer een makkelijk tegendoelpunt. Het zit allemaal ook tegen. Nul op negen tegen rechtstreekse concurrenten…
Het wordt nog een lang seizoen. Nog twee wedstrijden tegen rechtstreekse concurrenten. Volgende week trekt onze ploeg naar Leugenberg in een alles-of-niets-match en een week later staat Ihvans klaar om de genadeslag uit te delen. Twee keer verliezen betekent einde seizoen met degradatie tot gevolg. Dat in het zeventigste levensjaar van de club is gewoon een drama voor de mensen die er zo hard aan gewerkt hebben. De spelers weten dus wat ze mogen doen.
Geen voetbal bij de tweede en de derde ploeg en dus kon de coach rekenen op een ruime selectie. Hij gooide Nick Mariën, topschutter bij de tweede ploeg, in de strijd om de punten thuis te houden tegen SV Bart. Toch een ploeg die mee onderin staat, ook al moeten zij niet meer achterom kijken. Met negentien punten lijken zij immers al zeker van het behoud. Zeker als ze vandaag zouden kunnen winnen, wordt de kloof bijna onoverbrugbaar. “Er zal geknokt moeten worden vandaag.”
En dat lukte aardig in de beginfase. Er was veel strijd te zien op de jeugdvelden van KFCO Beerschot-Wilrijk. De thuisploeg probeerde Bart af te houden, maar dat was best moeilijk op sommige momenten. De bezoekers kwamen er soms goed uit, maar de beide doelmannen bleven werkloos gedurende twintig minuten. Er waren weinig kansen te noteren, al mocht het wel eens gaan gebeuren. We hadden immers al zo’n wedstrijd gezien dit weekend.
Op het half uur kwam dan weer een oud zeer van Rood-Wit bovendrijven. Een hoekschop die binnen ging, alweer. Onze coach heeft er zelfs zijn haren door verloren. “Dat is onze ziekte”, zei hij al meermaals en ook nu liet de thuisploeg dat al te gemakkelijk gebeuren. Te gemakkelijk alweer. Rood-Wit reageerde wél: een schot van Lotfi moest worden gepakt en een poging tot omhaal van Rodney ging mijlenver naast de kooi van SV Bart.
De thuisploeg moest op zoek naar oplossingen tijdens de rust, want gescoord werd er niet meer. Het leek zelfs of ze nog moesten zoeken naar het juiste systeem want dat stond ook niet helemaal op punt vandaag. Bart had nog vijfenveertig minuten om het behoud te verzekeren. Daarvoor was een overwinning op het veld van Rood-Wit noodzakelijk. Zij zaten er dus goed voor, maar het was moeilijker dan in de heenwedstrijd. Toen won Bart met 13-1…
Maar hetzelfde spelbeeld zou ook de tweede helft domineren: Rood-Wit dat probeert en Bart dat scoort. Een schotje van Yahya leek in hoekschop te gaan, maar de scheids floot voor een doeltrap. Veel frustratie was er echter niet te merken. Tot de 0-2 viel, tien minuten later. Matthew Coorman ging in de fout en Bart werkte het simpel af. Iets wat niet meteen tot een kans leek te komen, werd feilloos afgestraft. Om een 1B-trainer te citeren: ‘Dan weet je dat het moeilijk wordt.’
De thuisploeg probeerde wel, zonder echt grote kansen af te dwingen. Billal ontbond halfweg de tweede helft zijn duivels, maar zijn schot strandde tegen de lat. Lotfi kreeg nog een goeie mogelijkheid, het schot kwam er niet uit. Ook de ingevallen Tarik werd nog voor het doel gezet, de scheids floot echter voor buitenspel. De thuisploeg vond geen oplossingen, terwijl Bart de foutjes afstrafte om te winnen.
Langs de lijn sloeg de paniek ook toe. Een duidelijke natrap-beweging van SV Bart werd met maar geel bestraft. Een ander kleurtje had echt wel gemogen. De vrije trap werd door de bezoekers weggewerkt en op een tegenaanval mochten ze de bal aannemen, controleren in de zestien en rustig binnen leggen. Sja, weer een makkelijk tegendoelpunt. Het zit allemaal ook tegen. Nul op negen tegen rechtstreekse concurrenten…
Het wordt nog een lang seizoen. Nog twee wedstrijden tegen rechtstreekse concurrenten. Volgende week trekt onze ploeg naar Leugenberg in een alles-of-niets-match en een week later staat Ihvans klaar om de genadeslag uit te delen. Twee keer verliezen betekent einde seizoen met degradatie tot gevolg. Dat in het zeventigste levensjaar van de club is gewoon een drama voor de mensen die er zo hard aan gewerkt hebben. De spelers weten dus wat ze mogen doen.
Rood-Wit verliest en doet slechte zaak in klassement
Verliezen tegen een rechtstreekse concurrent... Dat mag nooit gebeuren. Nu lijken zowel Groenendaal als Ihvans (dat vanmiddag won van Brasschaat) te ver. Beiden hebben elf punten. Wij zitten aan amper zes. Volgende week volgt een nieuwe zes-puntenwedstrijd tegen Bart.
De eerste ploeg moest vol aan de bak tegen Groenendaal als het van de rode lantaarn af wilde. Een overwinning volstond om naast die ploeg te komen, maar in het verleden toonde de thuisploeg al dat ze een moeilijk te manoeuvreren team waren voor ons. De coach rekende op Gianni Mannaerts, die zijn eerste wedstrijd van het seizoen speelde. Verder stonden dezelfde jongens aan de aftrap die het Bariton vorige week moeilijk hebben gemaakt.
Toch volstond het niet om op voorsprong te komen. De thuisploeg kon al snel een foutje in de defensie afstraffen: 1-0. Even later kon Rodney diep gestuurd worden door Gianni, maar die eerstgenoemde zag zijn poging naast de kooi van Groenendaal gaan. De thuisploeg rook bloed en wilde meer, maar botste tegelijk op een counter van Rood-Wit. Lotfi bleef kalm en zorgde voor de gelijkmaker. ‘Erop en erover’, werd gezegd aan de lijn.
Maar dat was eerder voor Groenendaal het geval. Het strafte niet veel later opnieuw een foutje achterin af. Een schot dat te pakken leek, ging over doelman Redouan in doel: 2-1. Even later moest de doelman zich opnieuw tonen. Opnieuw een poging van ver, deze keer zat hij er wel met een handje bij. De tijd verstreek, maar Rood-Wit had het moeilijk op het veld van Groenendaal. Hier meer uit halen dan nul punten, het zou moeilijk worden.
Zeker ook als de scheidsrechter even de ogen sluit voor hands van de thuisploeg in de zestien. Geen strafschop en aan de overkant ging de bal wel tegen de touwen: 3-1. Onze coach moest de kopjes weer in dezelfde richting trappen en dan zou de zon ook nog meespelen. Al zat hij ook niet met resultaten in het hoofd. “Maak plezier jongens”, zei hij voor de wedstrijd. “Maar ik zou ook wel graag winnen.” Hij niet alleen, heel de club snakte naar drie punten.
Rood-Wit begon sterk aan de tweede helft en was de betere ploeg. Het kreeg ook kansen. Yannis maakte een goeie actie, maar vond geen ploegmaat voor doel. Even later opnieuw een goeie actie, deze keer van Lotfi. Ook hij vond niemand voor doel. Maar dan viel de grootste misser van de wedstrijd te noteren. Bart zette Lotfi voor doel, maar onze topschutter weigerde de aansluitingstreffer te maken.
Het zou de misser van de wedstrijd betekenen, net als de misser van de scheids in de eerste helft met het handspel. De thuisploeg was er wel bij gevaren en kwam met nog twintig minuten op de klok op een 4-1-voorsprong. Maar hier was toch ook een geur van buitenspel aan hoor, maar goed… De kopjes bij de bezoekers gingen naar beneden, al bleef het wel voetballende combinaties op de mat leggen. Ook al leverde dat soms wat frustratie op.
Weer een nederlaag in de ogen kijken, die degradatie dichterbij zien komen. Allemaal zaken die de bezoekers liever niet hadden meegemaakt vandaag. Helaas zou de treffer van Yannis véél en véél te laat komen om nog iets van spanning in de wedstrijd te houden. De thuisploeg kwam nog een paar keer voor het doel van Redouan, maar die hield voorlopig wel de vier op het bord. De slotfase zou nog bol staan van onnodige tussenkomsten.
Want was er niet eerst een fout op Rood-Wit, waarna Imad in de tackle ging (en rood kreeg?) en was er niet eerst offside alvorens Yannick zijn mond niet meer kon houden toen Redouan hands (beging buiten de zestien. Het zat allemaal tegen. Werd de degradatiestrijd beslist hier? Want Rood-Wit blijft rode lantaarn en ziet Groenendaal verder uitlopen in de stand. Er volgen nog drie cruciale duels in de strijd onderin. Te beginnen volgende week tegen SV Bart.
De eerste ploeg moest vol aan de bak tegen Groenendaal als het van de rode lantaarn af wilde. Een overwinning volstond om naast die ploeg te komen, maar in het verleden toonde de thuisploeg al dat ze een moeilijk te manoeuvreren team waren voor ons. De coach rekende op Gianni Mannaerts, die zijn eerste wedstrijd van het seizoen speelde. Verder stonden dezelfde jongens aan de aftrap die het Bariton vorige week moeilijk hebben gemaakt.
Toch volstond het niet om op voorsprong te komen. De thuisploeg kon al snel een foutje in de defensie afstraffen: 1-0. Even later kon Rodney diep gestuurd worden door Gianni, maar die eerstgenoemde zag zijn poging naast de kooi van Groenendaal gaan. De thuisploeg rook bloed en wilde meer, maar botste tegelijk op een counter van Rood-Wit. Lotfi bleef kalm en zorgde voor de gelijkmaker. ‘Erop en erover’, werd gezegd aan de lijn.
Maar dat was eerder voor Groenendaal het geval. Het strafte niet veel later opnieuw een foutje achterin af. Een schot dat te pakken leek, ging over doelman Redouan in doel: 2-1. Even later moest de doelman zich opnieuw tonen. Opnieuw een poging van ver, deze keer zat hij er wel met een handje bij. De tijd verstreek, maar Rood-Wit had het moeilijk op het veld van Groenendaal. Hier meer uit halen dan nul punten, het zou moeilijk worden.
Zeker ook als de scheidsrechter even de ogen sluit voor hands van de thuisploeg in de zestien. Geen strafschop en aan de overkant ging de bal wel tegen de touwen: 3-1. Onze coach moest de kopjes weer in dezelfde richting trappen en dan zou de zon ook nog meespelen. Al zat hij ook niet met resultaten in het hoofd. “Maak plezier jongens”, zei hij voor de wedstrijd. “Maar ik zou ook wel graag winnen.” Hij niet alleen, heel de club snakte naar drie punten.
Rood-Wit begon sterk aan de tweede helft en was de betere ploeg. Het kreeg ook kansen. Yannis maakte een goeie actie, maar vond geen ploegmaat voor doel. Even later opnieuw een goeie actie, deze keer van Lotfi. Ook hij vond niemand voor doel. Maar dan viel de grootste misser van de wedstrijd te noteren. Bart zette Lotfi voor doel, maar onze topschutter weigerde de aansluitingstreffer te maken.
Het zou de misser van de wedstrijd betekenen, net als de misser van de scheids in de eerste helft met het handspel. De thuisploeg was er wel bij gevaren en kwam met nog twintig minuten op de klok op een 4-1-voorsprong. Maar hier was toch ook een geur van buitenspel aan hoor, maar goed… De kopjes bij de bezoekers gingen naar beneden, al bleef het wel voetballende combinaties op de mat leggen. Ook al leverde dat soms wat frustratie op.
Weer een nederlaag in de ogen kijken, die degradatie dichterbij zien komen. Allemaal zaken die de bezoekers liever niet hadden meegemaakt vandaag. Helaas zou de treffer van Yannis véél en véél te laat komen om nog iets van spanning in de wedstrijd te houden. De thuisploeg kwam nog een paar keer voor het doel van Redouan, maar die hield voorlopig wel de vier op het bord. De slotfase zou nog bol staan van onnodige tussenkomsten.
Want was er niet eerst een fout op Rood-Wit, waarna Imad in de tackle ging (en rood kreeg?) en was er niet eerst offside alvorens Yannick zijn mond niet meer kon houden toen Redouan hands (beging buiten de zestien. Het zat allemaal tegen. Werd de degradatiestrijd beslist hier? Want Rood-Wit blijft rode lantaarn en ziet Groenendaal verder uitlopen in de stand. Er volgen nog drie cruciale duels in de strijd onderin. Te beginnen volgende week tegen SV Bart.
Niet de mindere, toch verliezen
Je ligt een hele wedstrijd niet onder en toch ga je de boot in. De eerste ploeg heeft goed mee gevoetbald, gedurende negentig minuten, dwong ook kansen af maar scoren zat er niet in. De tegenpartij scoorde één keer en pakte drie punten.
Na zes weken van inactiviteit mochten de feestkilo's er weer af. Met een wedstrijd tegen Bariton begon ook een belangrijke vijf-weekse. De eerstkomende vijf wedstrijden staan wedstrijden op het menu tegen rechtstreekse concurrenten. Verliezen is verboden en dus ging de coach met een stevige ploeg richting de aftrap. Hij had zijn topschutter weer in de ploeg staan, net als de topschutter van de tweede ploeg. Bariton moest en zou verliezen. "Wij zijn de ploeg van de terugronde", klonk het in de middencirkel voor de aftrap.
Rood-Wit startte sterk en gedreven met een paar goeie mogelijkheden om de score te openen. Helaas zat het nooit echt mee, waardoor de 0-0 op het bord bleef. De thuisploeg creëerde een paar goeie kansen, scoren bleek een opdracht apart. En dat was bij de tegenpartij niet het geval. Eén keer ging de bal door de defensie en hij werd koelbloedig afgewerkt: gevleide voorsprong voor Bariton, 0-1. Dat wisten de spelers op het veld ook wel en werd achteraf ook gezegd in de interviews.
Wat na het doelpunt gebeurde, begrijpt niemand. De kopjes gingen naar beneden en Bariton kreeg plots een paar goeie mogelijkheden om de score verder uit te diepen. Alsof Rood-Wit vergat hoe het moest voetballen zoals in dat eerste kwartier. De bezoekers lieten de mogelijkheden liggen, gelukkig maar. Een rechtstreekse concurrent zo in de wedstrijd helpen, maar gelukkig konden ze het niet afmaken. Al moest onze doelman nauwelijks wat doen. "Ik heb weinig werk gehad", zei hij daarover na de match.
Het rustsignaal zou uiteindelijk volgen en dat zou een zucht van opluchting zijn. De thuisploeg kreeg een kwartier de tijd om de kopjes weer in de juiste richting te zetten en er vol voor te gaan in die tweede helft. Uiteindelijk moest er nauwelijks wat gewisseld worden, het moest alleen beter in het spel. En maar hopen dat die bal deze keer wél goed zou vallen. Want in de eerste helft viel de bal, vooral in dat eerste kwartier, niet goed. Een voorsprong had altijd gemoeten, het werd een achterstand.
Maar wanneer je kansen niet kan afmaken, weet je dat een wedstrijd winnen bijzonder moeilijk wordt. Maar als ook de scheidsrechter een foutje maakt, een duidelijke duwfout op Lotfi werd niet gefloten, dan is de kans klein dat je nog punten pakt. In de tweede helft zette Rood-Wit de bezoekers onder druk, terwijl zij er net alles aan deden om de wedstrijd dood te maken. Een tweede doelpunt zou echter niet volgen, waardoor het pompen of verzuipen werd voor de bezoekers uit Lille.
Dan maar een grote jongen de wei in sturen en de coach haalde kapitein Imad naar de kant voor Josse. Hij moest met zijn lengte voor meer gevaar zorgen in de zestien. Alleen... hij kwam er amper. Ook Burim en Zakaria kwamen nog in de ploeg om aanvallend nog wat verrassender uit de hoek te kunnen komen. Rodney was een van de spelers die naar de kant moesten. Een schwalbe werd niet bestraft, maar had zelf ook door dat hij een schwalbe beging. De tegenpartij was er behoorlijk woest voor.
Nog wat meer olie op het vuur, dacht Burim. Hij speelde door terwijl de bal een paar meter over de lijn was. De scheids liet begaan. Op de bank begreep niemand er wat van. Dat moet je toch zien als man in het zwart? Er waren nog goeie mogelijkheden, ook eentje via Yannis en Lotfi. Scoren zat er echter niet meer in. Enkel Bariton scoorde er minder, maar heeft wel tien punten meer dan Rood-Wit. Ergens niet te begrijpen. De overwinning moest wel over de streep getrokken worden.
Het was pompen of verzuipen voor de bezoekers, maar uiteindelijk zou de doelman nog een paar uitstekende tussenkomsten laten noteren. Hij zorgde ervoor dat Bariton de 0-1 over de streep zou trekken en drie heel belangrijke punten zou pakken in de strijd tegen de degradatie. Het heeft nu tien punten voorsprong op Rood-Wit, terwijl de thuisploeg laatste blijft. Er volgen nog vier wedstrijden tegen rechtstreekse concurrenten. Als dat balletje nu maar eens zou goedvallen volgende week...
Na zes weken van inactiviteit mochten de feestkilo's er weer af. Met een wedstrijd tegen Bariton begon ook een belangrijke vijf-weekse. De eerstkomende vijf wedstrijden staan wedstrijden op het menu tegen rechtstreekse concurrenten. Verliezen is verboden en dus ging de coach met een stevige ploeg richting de aftrap. Hij had zijn topschutter weer in de ploeg staan, net als de topschutter van de tweede ploeg. Bariton moest en zou verliezen. "Wij zijn de ploeg van de terugronde", klonk het in de middencirkel voor de aftrap.
Rood-Wit startte sterk en gedreven met een paar goeie mogelijkheden om de score te openen. Helaas zat het nooit echt mee, waardoor de 0-0 op het bord bleef. De thuisploeg creëerde een paar goeie kansen, scoren bleek een opdracht apart. En dat was bij de tegenpartij niet het geval. Eén keer ging de bal door de defensie en hij werd koelbloedig afgewerkt: gevleide voorsprong voor Bariton, 0-1. Dat wisten de spelers op het veld ook wel en werd achteraf ook gezegd in de interviews.
Wat na het doelpunt gebeurde, begrijpt niemand. De kopjes gingen naar beneden en Bariton kreeg plots een paar goeie mogelijkheden om de score verder uit te diepen. Alsof Rood-Wit vergat hoe het moest voetballen zoals in dat eerste kwartier. De bezoekers lieten de mogelijkheden liggen, gelukkig maar. Een rechtstreekse concurrent zo in de wedstrijd helpen, maar gelukkig konden ze het niet afmaken. Al moest onze doelman nauwelijks wat doen. "Ik heb weinig werk gehad", zei hij daarover na de match.
Het rustsignaal zou uiteindelijk volgen en dat zou een zucht van opluchting zijn. De thuisploeg kreeg een kwartier de tijd om de kopjes weer in de juiste richting te zetten en er vol voor te gaan in die tweede helft. Uiteindelijk moest er nauwelijks wat gewisseld worden, het moest alleen beter in het spel. En maar hopen dat die bal deze keer wél goed zou vallen. Want in de eerste helft viel de bal, vooral in dat eerste kwartier, niet goed. Een voorsprong had altijd gemoeten, het werd een achterstand.
Maar wanneer je kansen niet kan afmaken, weet je dat een wedstrijd winnen bijzonder moeilijk wordt. Maar als ook de scheidsrechter een foutje maakt, een duidelijke duwfout op Lotfi werd niet gefloten, dan is de kans klein dat je nog punten pakt. In de tweede helft zette Rood-Wit de bezoekers onder druk, terwijl zij er net alles aan deden om de wedstrijd dood te maken. Een tweede doelpunt zou echter niet volgen, waardoor het pompen of verzuipen werd voor de bezoekers uit Lille.
Dan maar een grote jongen de wei in sturen en de coach haalde kapitein Imad naar de kant voor Josse. Hij moest met zijn lengte voor meer gevaar zorgen in de zestien. Alleen... hij kwam er amper. Ook Burim en Zakaria kwamen nog in de ploeg om aanvallend nog wat verrassender uit de hoek te kunnen komen. Rodney was een van de spelers die naar de kant moesten. Een schwalbe werd niet bestraft, maar had zelf ook door dat hij een schwalbe beging. De tegenpartij was er behoorlijk woest voor.
Nog wat meer olie op het vuur, dacht Burim. Hij speelde door terwijl de bal een paar meter over de lijn was. De scheids liet begaan. Op de bank begreep niemand er wat van. Dat moet je toch zien als man in het zwart? Er waren nog goeie mogelijkheden, ook eentje via Yannis en Lotfi. Scoren zat er echter niet meer in. Enkel Bariton scoorde er minder, maar heeft wel tien punten meer dan Rood-Wit. Ergens niet te begrijpen. De overwinning moest wel over de streep getrokken worden.
Het was pompen of verzuipen voor de bezoekers, maar uiteindelijk zou de doelman nog een paar uitstekende tussenkomsten laten noteren. Hij zorgde ervoor dat Bariton de 0-1 over de streep zou trekken en drie heel belangrijke punten zou pakken in de strijd tegen de degradatie. Het heeft nu tien punten voorsprong op Rood-Wit, terwijl de thuisploeg laatste blijft. Er volgen nog vier wedstrijden tegen rechtstreekse concurrenten. Als dat balletje nu maar eens zou goedvallen volgende week...
Met zuur gevoel richting winterstop (en eindejaarsfeesten)
Een eindejaar in mineur, dat is een feit. Rood-Wit heeft geprobeerd in de laatste wedstrijd van 2018 met een goed gevoel af te sluiten, maar botste op Noorse. Een ploeg die geen uitgespeelde kansen kon afdwingen, maar wel vijf foutjes wist af te straffen: 0-5.
De eerste ploeg moest vol aan de bak tegen Noorse, dat in het saaie gedeelte van het klassement staat. Rood-Wit wilde dan weer absoluut winnen om met een goed gevoel richting winterstop te gaan want hierna zou er tot midden januari geen wedstrijden meer gespeeld worden. De coach, die graag eens drie weken op rij met dezelfde jongens wilde starten, had verdedigende problemen. Geen Wesley of Nick, dus kwamen Josse en Jarrith centraal achterin te staan.
Rood-Wit begon goed aan de wedstrijd en hield Noorse makkelijk weg van het eigen doel. De thuisploeg had echter moeite om kansen te creëren. Lotfi, Burim of Tarik kwamen nauwelijks voorin met een bal. Het was Jarrith, die goed was ingeschoven, die voor het eerste doelgevaar zorgde. Zijn schot ging over het doel van dat van Noorse. Aan de overkant bleef het wat te beperkt, het stond redelijk goed achterin.
En wanneer je geen open doelkansen krijgt en je nauwelijks wat weggeeft, is het wachten op een foutje. Helaas gebeurde dat foutje langs onze kant. Josse wilde terugspelen naar de doelman, maar daar zat nog een Noorse-voet tussen en die kon de openingstreffer scoren. Een tikje voor de thuisploeg, dat achterin nu wat meer begon weg te geven. Het was wachten op een tweede treffer en die zou helaas nog vallen.
Redouan liet een bal te makkelijk door (al dan niet over de achterlijn), de scheids liet doorspelen en hij probeerde zijn foutje recht te zetten. Helaas zat een Noorse-voet in de weg en kon die de bal binnen trappen. Aan de overkant nog even Jarrith met een vrije trap staalhard tegen de deklat, maar verder kwam Rood-Wit niet in de eerste helft. En dus moest onze coach weer op zoek naar oplossingen om toch met een goed gevoel richting winterstop te gaan.
Een nieuw systeem proberen, dacht onze man langs de lijn en hij ging het met drie vanachter proberen. Helaas zou dat experiment na tien minuten al doorprikt zijn en was er eigenlijk geen wedstrijd meer. Eerst ging Yannis te driest in duel en eindigde de bal op de stip, Redouan was kansloos vanaf elf meter. Twee minuten later een vrije trap vanop zo’n vijfentwintig meter. Ook hier had onze doelman geen verhaal tegen.
0-4 en Noorse had niet eens een goeie aanval in elkaar geknutseld. Afgestraft wat er af te straffen viel. En Rood-Wit was niet bij machte om daar iets of wat tegenover te stellen. Lotfi heeft vooraan geen bal gezien, de flanken hebben weinig kunnen tonen. Op het middenveld werd de ene fout na de andere gecontesteerd, vooral door de bezoekers. Dat leidde tot frustratie langs de zijlijn en leek het potje daar even over te koken.
Dat gebeurde, gelukkig maar, niet. De thuisploeg zocht en zocht, maar vond geen openingen. De doelman van Noorse was werkloos. De onze helaas iets minder, hoewel hij ook geen wereldsaves moest uitrichten. Helaas zou hij zelf nog te driest in duel gaan op een hoekschop. Opnieuw floot de scheids een strafschop, weer bleef onze doelman kansloos vanop de stip: 0-5. Daarmee kan je niet tevreden zijn.
De wedstrijd kon niet snel genoeg eindigen voor Rood-Wit, dat het hoofd dreigde te verliezen en de grens leek op te zoeken. Na het eerste puntje in zeven wedstrijden, terug een zware nederlaag. Rood-Wit heeft nu zes weken de tijd om die hoofdjes leeg te maken, proberen te genieten van de feestdagen en vanaf 13 januari er volledig voor te gaan. Missie Redding kan dan definitief beginnen. En hopen maar dat het lukt.
De eerste ploeg moest vol aan de bak tegen Noorse, dat in het saaie gedeelte van het klassement staat. Rood-Wit wilde dan weer absoluut winnen om met een goed gevoel richting winterstop te gaan want hierna zou er tot midden januari geen wedstrijden meer gespeeld worden. De coach, die graag eens drie weken op rij met dezelfde jongens wilde starten, had verdedigende problemen. Geen Wesley of Nick, dus kwamen Josse en Jarrith centraal achterin te staan.
Rood-Wit begon goed aan de wedstrijd en hield Noorse makkelijk weg van het eigen doel. De thuisploeg had echter moeite om kansen te creëren. Lotfi, Burim of Tarik kwamen nauwelijks voorin met een bal. Het was Jarrith, die goed was ingeschoven, die voor het eerste doelgevaar zorgde. Zijn schot ging over het doel van dat van Noorse. Aan de overkant bleef het wat te beperkt, het stond redelijk goed achterin.
En wanneer je geen open doelkansen krijgt en je nauwelijks wat weggeeft, is het wachten op een foutje. Helaas gebeurde dat foutje langs onze kant. Josse wilde terugspelen naar de doelman, maar daar zat nog een Noorse-voet tussen en die kon de openingstreffer scoren. Een tikje voor de thuisploeg, dat achterin nu wat meer begon weg te geven. Het was wachten op een tweede treffer en die zou helaas nog vallen.
Redouan liet een bal te makkelijk door (al dan niet over de achterlijn), de scheids liet doorspelen en hij probeerde zijn foutje recht te zetten. Helaas zat een Noorse-voet in de weg en kon die de bal binnen trappen. Aan de overkant nog even Jarrith met een vrije trap staalhard tegen de deklat, maar verder kwam Rood-Wit niet in de eerste helft. En dus moest onze coach weer op zoek naar oplossingen om toch met een goed gevoel richting winterstop te gaan.
Een nieuw systeem proberen, dacht onze man langs de lijn en hij ging het met drie vanachter proberen. Helaas zou dat experiment na tien minuten al doorprikt zijn en was er eigenlijk geen wedstrijd meer. Eerst ging Yannis te driest in duel en eindigde de bal op de stip, Redouan was kansloos vanaf elf meter. Twee minuten later een vrije trap vanop zo’n vijfentwintig meter. Ook hier had onze doelman geen verhaal tegen.
0-4 en Noorse had niet eens een goeie aanval in elkaar geknutseld. Afgestraft wat er af te straffen viel. En Rood-Wit was niet bij machte om daar iets of wat tegenover te stellen. Lotfi heeft vooraan geen bal gezien, de flanken hebben weinig kunnen tonen. Op het middenveld werd de ene fout na de andere gecontesteerd, vooral door de bezoekers. Dat leidde tot frustratie langs de zijlijn en leek het potje daar even over te koken.
Dat gebeurde, gelukkig maar, niet. De thuisploeg zocht en zocht, maar vond geen openingen. De doelman van Noorse was werkloos. De onze helaas iets minder, hoewel hij ook geen wereldsaves moest uitrichten. Helaas zou hij zelf nog te driest in duel gaan op een hoekschop. Opnieuw floot de scheids een strafschop, weer bleef onze doelman kansloos vanop de stip: 0-5. Daarmee kan je niet tevreden zijn.
De wedstrijd kon niet snel genoeg eindigen voor Rood-Wit, dat het hoofd dreigde te verliezen en de grens leek op te zoeken. Na het eerste puntje in zeven wedstrijden, terug een zware nederlaag. Rood-Wit heeft nu zes weken de tijd om die hoofdjes leeg te maken, proberen te genieten van de feestdagen en vanaf 13 januari er volledig voor te gaan. Missie Redding kan dan definitief beginnen. En hopen maar dat het lukt.
Eindelijk een puntje (maar dat hadden er even goed nul of drie kunnen zijn)
Eén fase in de slotfase typeerde de ganse tweede helft: Tarik komt oog in oog met de doelman, maar mist. Aan de overkant ging de bal tegen de paal, buiten. “Mijn hart heeft bij die actie wel een paar slagen over geslagen”, klonk het in koor achteraf.
De derde afdeling, waar Rood-Wit in beland was na de hervormingen binnen Voetbal Vlaanderen, had twee zaken waar het spannend was: bovenin en onderin. Rood-Wit heeft het ‘geluk’ dat het in een van die twee fases zit. Onderin, weliswaar, maar de coach zijn oproep vorige week kreeg gevolg. “Ik wil graag volgende week met dezelfde groep aan de slag gaan”, zei hij. En dat gebeurde ook. Enkel Rodney werd disciplinair geschorst. Tarik was zijn vervanger.
De eerste helft verliep gelijkopgaand. Brasschaat kende wel meer balbezit en probeerde ook wel vaak, maar het was ook even vaak dat de thuisploeg geen kans kon afdwingen. Nieuwe doelman Redouan kende een makkelijke namiddag in het Peerdsbos. Ondanks een blessure aan de enkel: uittrappen liet hij over aan Wesley. Aan de overkant zocht Lotfi naar zijn goeie vorm. Vijf matchen zonder doelpunt, dat waren we lang niet gewoon van hem.
Hij probeerde het met een retro, maar dat schot ging naast en ook Imad probeerde het, met een goed schot tegen de lat. Een vrije trap op het hoofd van Jarrith, maar geen doelpunten. Tot op het half uur: Lotfi werd de diepte in gestuurd en liet de doelman van Brasschaat kansloos: 0-1. Vijf matchen droog staan, dat was meer dan genoeg voor hem. “Of je volgende week een scorende Lotfi ziet? Wie weet”, zei hij vorige week. De glimlach na zijn doelpunt sprak boekdelen.
Brasschaat, dat in het saaie gedeelte van de competitie zit (de middenmoot, red.), probeerde het tij te doen keren. Helaas voor hen moest Redouan weinig werk opknappen. De bezoekers kregen nog een paar mogelijkheden om de score nog voor de rust uit te diepen, maar scoren zat er niet in. Rood-Wit ging met een voorsprong richting kleedkamers. Dat was toch ook weeral enkele weken geleden. Maar niet te vroeg juichen, er moest nog een tweede helft gespeeld worden.
Rood-Wit kwam goed uit de kleedkamers met meteen een goeie kans op de 0-2, maar dat viel niet. Aan de overkant ging Redouan onder de bal door, mede door de verlichting en hing de gelijkmaker tegen de netten. Vanaf dan werd het een wedstrijd die de twee richtingen op ging. Rood-Wit had het even moeilijk en leek te gaan buigen, maar deze keer plooide de bezoekers niet. Anders dan in de voorbije weken knokten ze voor elke morzel grond.
Het was moeilijk in het donker, maar steevast werden de snelle flanken gezocht en gevonden. Imad kreeg een goeie bal en legde af tot bij Lotfi, die over knalde. Tarik kwam er een keer goed door, dat schot werd door de verdediging geblokt. En aan de overkant was het werken, werken en nog eens werken. De thuisploeg had moeite met Rood-Wit, zoals het dat ook kende in de bekerwedstrijd aan het eind van de zomer.
De tijd verstreek en halfweg de tweede helft viel Wesley geblesseerd uit. Hij werd vervangen door Dario. Ismail moest dan weer alle zeilen bij zetten toen Brasschaat leek te ontsnappen door de buitenspelval. Hij kreeg een gele prent, net als wel een paar spelers van de bezoekers. De thuisploeg leek gespaard te blijven van die kaarten, tot woede van alles wat Rood-Wit is. En met nog tien minuten op de klok was er niet veel nodig om de boel te doen ontploffen.
En dan plots werd de bal de diepte in gestuurd. Via een flikkerkast kwam het leer tot bij Tarik, die oog in oog met de doelman kwam. Hij miste jammerlijk.
Aan de overkant, in de slotseconden, ontsnapte Brasschaat nog een keer. De bal leek binnen te gaan, maar het leer strandde uiteindelijk tegen de paal en buiten. Oef, het geluk van de blessuretijd. Een welgekomen puntje na zes opeenvolgende nederlagen en een paar afstraffingen. Nog te vroeg om van een heropstanding te spreken, maar de juiste weg werd ingeslagen.
De derde afdeling, waar Rood-Wit in beland was na de hervormingen binnen Voetbal Vlaanderen, had twee zaken waar het spannend was: bovenin en onderin. Rood-Wit heeft het ‘geluk’ dat het in een van die twee fases zit. Onderin, weliswaar, maar de coach zijn oproep vorige week kreeg gevolg. “Ik wil graag volgende week met dezelfde groep aan de slag gaan”, zei hij. En dat gebeurde ook. Enkel Rodney werd disciplinair geschorst. Tarik was zijn vervanger.
De eerste helft verliep gelijkopgaand. Brasschaat kende wel meer balbezit en probeerde ook wel vaak, maar het was ook even vaak dat de thuisploeg geen kans kon afdwingen. Nieuwe doelman Redouan kende een makkelijke namiddag in het Peerdsbos. Ondanks een blessure aan de enkel: uittrappen liet hij over aan Wesley. Aan de overkant zocht Lotfi naar zijn goeie vorm. Vijf matchen zonder doelpunt, dat waren we lang niet gewoon van hem.
Hij probeerde het met een retro, maar dat schot ging naast en ook Imad probeerde het, met een goed schot tegen de lat. Een vrije trap op het hoofd van Jarrith, maar geen doelpunten. Tot op het half uur: Lotfi werd de diepte in gestuurd en liet de doelman van Brasschaat kansloos: 0-1. Vijf matchen droog staan, dat was meer dan genoeg voor hem. “Of je volgende week een scorende Lotfi ziet? Wie weet”, zei hij vorige week. De glimlach na zijn doelpunt sprak boekdelen.
Brasschaat, dat in het saaie gedeelte van de competitie zit (de middenmoot, red.), probeerde het tij te doen keren. Helaas voor hen moest Redouan weinig werk opknappen. De bezoekers kregen nog een paar mogelijkheden om de score nog voor de rust uit te diepen, maar scoren zat er niet in. Rood-Wit ging met een voorsprong richting kleedkamers. Dat was toch ook weeral enkele weken geleden. Maar niet te vroeg juichen, er moest nog een tweede helft gespeeld worden.
Rood-Wit kwam goed uit de kleedkamers met meteen een goeie kans op de 0-2, maar dat viel niet. Aan de overkant ging Redouan onder de bal door, mede door de verlichting en hing de gelijkmaker tegen de netten. Vanaf dan werd het een wedstrijd die de twee richtingen op ging. Rood-Wit had het even moeilijk en leek te gaan buigen, maar deze keer plooide de bezoekers niet. Anders dan in de voorbije weken knokten ze voor elke morzel grond.
Het was moeilijk in het donker, maar steevast werden de snelle flanken gezocht en gevonden. Imad kreeg een goeie bal en legde af tot bij Lotfi, die over knalde. Tarik kwam er een keer goed door, dat schot werd door de verdediging geblokt. En aan de overkant was het werken, werken en nog eens werken. De thuisploeg had moeite met Rood-Wit, zoals het dat ook kende in de bekerwedstrijd aan het eind van de zomer.
De tijd verstreek en halfweg de tweede helft viel Wesley geblesseerd uit. Hij werd vervangen door Dario. Ismail moest dan weer alle zeilen bij zetten toen Brasschaat leek te ontsnappen door de buitenspelval. Hij kreeg een gele prent, net als wel een paar spelers van de bezoekers. De thuisploeg leek gespaard te blijven van die kaarten, tot woede van alles wat Rood-Wit is. En met nog tien minuten op de klok was er niet veel nodig om de boel te doen ontploffen.
En dan plots werd de bal de diepte in gestuurd. Via een flikkerkast kwam het leer tot bij Tarik, die oog in oog met de doelman kwam. Hij miste jammerlijk.
Aan de overkant, in de slotseconden, ontsnapte Brasschaat nog een keer. De bal leek binnen te gaan, maar het leer strandde uiteindelijk tegen de paal en buiten. Oef, het geluk van de blessuretijd. Een welgekomen puntje na zes opeenvolgende nederlagen en een paar afstraffingen. Nog te vroeg om van een heropstanding te spreken, maar de juiste weg werd ingeslagen.
Prestatie die gezien mag worden ondanks nederlaag
Mogen we dromen van de heropstanding? Wellicht veel te vroeg om te zeggen, maar de prestatie van Rood-Wit mag gezien worden. Ondanks de 0-3-nederlaag kreeg de thuisploeg complimenten omwille van het geleverde spel (en ook mentaal was de prestatie goed). In koor klonk het achteraf: "Hier kan op gebouwd worden."
De eerste ploeg kreeg met leider ESVO een moeilijke tegenstander over de vloer. In een gesprekje vooraf verklaarde ze hun succes. “We hebben geleerd uit de fouten die vorig seizoen zijn gemaakt”, klonk het. Want ook zij zagen wat er aan de hand was bij Rood-Wit. Nauwelijks vijf gesprokkelde punten en nog maar één keer gewonnen: thuis tegen Leugenberg. Dan wordt erin blijven een moeilijke klus, maar kunnen de fouten worden opgelost naar volgend jaar toe.
De eerste helft begon nochtans goed voor Rood-Wit. In een soort van 4-5-1 kwamen onze jongens aan de aftrap. Er was een goed schot van Lotfi, dat een paar meter naast ging. De spits was gebrand om dat doelpuntje te maken. Een jaar geleden viel hij geblesseerd uit in de wedstrijd tegen… ESVO. Maar niet veel later zou het doelpunt aan de overkant vallen. Mistasten in de verdediging en onze nieuwe doelman mocht zich een eerste keer omdraaien.
Anders dan in de voorgaande wedstrijden lieten de jongens hun hoofd deze keer niet hangen en bleven ze er voor gaan. Imad en Lotfi combineerden aardig, maar het leverde weinig op. Aan de overkant had ESVO genoeg aan een tweede foutje in de verdediging om dat af te straffen. “Het is fantastisch om te zien”, zei onze coach. De gedrevenheid van Rood-Wit was aanstekelijk, maar de 0-2 stond wel op het bord.
Maar vlak voor de rust ontsnapte Rood-Wit nog een keer aan de derde tegentreffer. Een vrije trap moest in twee keer worden genomen en bij die tweede poging eindigde het leer pardoes tegen de lat. Het doelhout speelde eindelijk eens mee in het voordeel van Rood-Wit. Een dubbele achterstand, maar een beter gevoel als de andere weken. Zo trokken onze mannen richting kleedkamers om nadien nog vijfenveertig minuten dat gevoel vast te houden.
Dat gevoel zou ook in de tweede helft blijven. Lotfi werd vrijwel meteen de diepte in gestuurd. Scoren zat er echter niet in, daarvoor twijfelde hij te iets te hard en zat de keeper van ESVO er nog goed tussen. En in plaats van een spannende wedstrijd zou de wedstrijd wat later gewoon beslist worden. De derde treffer van ESVO kwam eraan en dat was uiteindelijk de ultieme doodsteek. ESVO kon daarna gewoon controleren.
Rood-Wit kon er weinig tegenover zetten. Het probeerde wel iets of wat te doen aan de achterstand, maar echt kansen afdwingen zat er niet in. De thuisploeg bleef steken in goeie bedoelingen, de doelman van ESVO kreeg echter weinig werk op te knappen en zag de bezoekers nog een paar keer gevaarlijk dicht bij de vierde treffer komen. Onze nieuwe doelman, Redouan, zat er een paar keer goed tussen. Is dat probleem van de baan nu?
De thuisploeg kreeg nog een goeie mogelijkheid om te scoren op een vrije trap. Lotfi kan dat wel en probeerde het ook nu. Helaas lag de deklat in de weg. Pech voor Rood-Wit en pech voor de topschutter. Hij wilde dolgraag de moeilijke periode afsluiten met een doelpuntje dat misschien dan voor een wereld van verschil kon zorgen. Dat zou uiteindelijk niet volgen. De tijd verstreek, Rood-Wit legde zich dan al neer bij de nederlaag.
Want veel kansen zijn er nadien niet meer geweest. ESVO kwam nog een paar keer dicht bij een treffer, maar scoren lukte niet meer. Niet meer nodig en het hoefde ook allemaal niet meer. Rood-Wit kan echter met een goed gevoel richting kleedkamer gaan. Het heeft, anders dan in de voorbije weken, een goeie prestatie geleverd. Hier kan verder op worden gebouwd. Althans, zo voelen wij het aan. Benieuwd wat het volgende week zal worden.
De eerste ploeg kreeg met leider ESVO een moeilijke tegenstander over de vloer. In een gesprekje vooraf verklaarde ze hun succes. “We hebben geleerd uit de fouten die vorig seizoen zijn gemaakt”, klonk het. Want ook zij zagen wat er aan de hand was bij Rood-Wit. Nauwelijks vijf gesprokkelde punten en nog maar één keer gewonnen: thuis tegen Leugenberg. Dan wordt erin blijven een moeilijke klus, maar kunnen de fouten worden opgelost naar volgend jaar toe.
De eerste helft begon nochtans goed voor Rood-Wit. In een soort van 4-5-1 kwamen onze jongens aan de aftrap. Er was een goed schot van Lotfi, dat een paar meter naast ging. De spits was gebrand om dat doelpuntje te maken. Een jaar geleden viel hij geblesseerd uit in de wedstrijd tegen… ESVO. Maar niet veel later zou het doelpunt aan de overkant vallen. Mistasten in de verdediging en onze nieuwe doelman mocht zich een eerste keer omdraaien.
Anders dan in de voorgaande wedstrijden lieten de jongens hun hoofd deze keer niet hangen en bleven ze er voor gaan. Imad en Lotfi combineerden aardig, maar het leverde weinig op. Aan de overkant had ESVO genoeg aan een tweede foutje in de verdediging om dat af te straffen. “Het is fantastisch om te zien”, zei onze coach. De gedrevenheid van Rood-Wit was aanstekelijk, maar de 0-2 stond wel op het bord.
Maar vlak voor de rust ontsnapte Rood-Wit nog een keer aan de derde tegentreffer. Een vrije trap moest in twee keer worden genomen en bij die tweede poging eindigde het leer pardoes tegen de lat. Het doelhout speelde eindelijk eens mee in het voordeel van Rood-Wit. Een dubbele achterstand, maar een beter gevoel als de andere weken. Zo trokken onze mannen richting kleedkamers om nadien nog vijfenveertig minuten dat gevoel vast te houden.
Dat gevoel zou ook in de tweede helft blijven. Lotfi werd vrijwel meteen de diepte in gestuurd. Scoren zat er echter niet in, daarvoor twijfelde hij te iets te hard en zat de keeper van ESVO er nog goed tussen. En in plaats van een spannende wedstrijd zou de wedstrijd wat later gewoon beslist worden. De derde treffer van ESVO kwam eraan en dat was uiteindelijk de ultieme doodsteek. ESVO kon daarna gewoon controleren.
Rood-Wit kon er weinig tegenover zetten. Het probeerde wel iets of wat te doen aan de achterstand, maar echt kansen afdwingen zat er niet in. De thuisploeg bleef steken in goeie bedoelingen, de doelman van ESVO kreeg echter weinig werk op te knappen en zag de bezoekers nog een paar keer gevaarlijk dicht bij de vierde treffer komen. Onze nieuwe doelman, Redouan, zat er een paar keer goed tussen. Is dat probleem van de baan nu?
De thuisploeg kreeg nog een goeie mogelijkheid om te scoren op een vrije trap. Lotfi kan dat wel en probeerde het ook nu. Helaas lag de deklat in de weg. Pech voor Rood-Wit en pech voor de topschutter. Hij wilde dolgraag de moeilijke periode afsluiten met een doelpuntje dat misschien dan voor een wereld van verschil kon zorgen. Dat zou uiteindelijk niet volgen. De tijd verstreek, Rood-Wit legde zich dan al neer bij de nederlaag.
Want veel kansen zijn er nadien niet meer geweest. ESVO kwam nog een paar keer dicht bij een treffer, maar scoren lukte niet meer. Niet meer nodig en het hoefde ook allemaal niet meer. Rood-Wit kan echter met een goed gevoel richting kleedkamer gaan. Het heeft, anders dan in de voorbije weken, een goeie prestatie geleverd. Hier kan verder op worden gebouwd. Althans, zo voelen wij het aan. Benieuwd wat het volgende week zal worden.
You can fall seven times, stand up eight
Het wordt met de week schrijnender om te zien. Weer verliezen, weer x-aantal doelpunten geslikt. Vandaag de vijftig tegendoelpunten gepasseerd. En dan weten dat onze doelman 'man of the match' was. Tja, dat zegt alles dan, zeker?
De eerste ploeg moest vol aan de bak tegen Deurne OB. De wedstrijd kende wat personeelsproblemen want er waren geen wisselspelers. Het moest dus van bij de start goed zijn. Met Rodney kwam de flankaanvaller weer tot zijn recht en Lotfi kon opnieuw proberen om voor dat doelpuntje te zorgen. Hij stond al even droog en was het scoren wat verleerd. Althans, zo leek het. Achteraan moest Sascha voor de nul proberen te zorgen.
Dat zou echter niet gemakkelijk worden want Deurne OB staat op een vierde plaats en heeft vier keer zoveel punten als Rood-Wit. Een moeilijke namiddag kondigde zich aan, maar het waren wel de bezoekers die goed aan de wedstrijd begonnen. Zonder al te veel grinta, maar wel met een paar goeie pogingen tot acties. Achteraan zat het wel snor, tot een momentje van Yannick waarbij hij tegen de hand werd gespeeld.
De scheids oordeelde handspel en dat zou de wedstrijd in de richting bepalen. De vrije trap van Deurne OB ging tegen de touwen. Het geluk dat Rood-Wit niet had de afgelopen weken en ook vandaag zat het dus niet mee. De kopjes leken naar beneden te gaan en op het half uur volgde dan tot twee keer toe de genadesteek: 2-0 en 3-0. Sascha had dan al een paar moeilijke ballen moeten pakken. Het zag er slecht uit.
De donkere wolken boven het veld van Deurne OB typeren het seizoen van Rood-Wit tot dusver. Af en toe een regenboog, ‘het mooiste van de dag’, volgens de coach en voor de rest regen en donkere wolken. De coach zei vooraf nog dat de score hem niet kon interesseren, maar de manier waarop deze tot stand is gekomen vandaag, doet de woede in hem koken. Hij kreeg een kwartier de tijd om het iets of wat recht te trekken met de juiste woorden.
Het leek erop dat de Griekse wonderdokter ook de juiste woorden had gevonden want in de eerste tien minuten van de tweede helft was het iets beter, maar na de vierde treffer gingen de kopjes naar beneden en verviel Rood-Wit van in de gewoonten van de eerste helft. De gele kaarten die de scheidsrechter trok, ten spijt. De regen viel uit de lucht, de doelpunten ook. Ongeveer elke kans ging binnen, zelfs toen die over leek te gaan.
Doelman Sascha stond erbij en keek er naar. In een schiettent stond hij. Op een gegeven moment hoorden we ‘en nu de tien.’ Hij voorkwam het op zijn eentje. Hij speelde zijn wedstrijd en hielp de ploeg daar waar het kon. Helaas hadden meerdere jongens hun dagje niet en dat was te merken aan het spel. Deurne OB kon makkelijk dirigeren en de score werd al snel uitgediept. 5-0, 6-0. Het leek een lange namiddag te worden.
De coach zag het dan al even niet meer zitten. Wat leven we mee met de Griekse wonderdokter. Het hart er van in. Weer verliezen, weer een pandoering. Het is bijna wekelijks prijs. Leuk kan dit allerminst zijn. “Ik ga mezelf ook eens voor de spiegel zetten”, klonk het na de wedstrijd. De afgelopen weken hebben we het al gemerkt. Dit kan voor niemand leuk zijn. Niet voor spelers, niet voor de staf, niet voor de supporters.
Uiteindelijk zou Rood-Wit toch nog één kansje afdwingen. Een bal kwam tot bij Lotfi, maar die knikte over het doel. Een moeilijke bal. Ach, als alles tegen zit, zit ook werkelijk alles tegen. “We zitten in de hoek waar de klappen vallen.” En wees gerust, die tikken komen aan. Maar, zoals een gezegde zegt: you can fall seven times, stand up for eight. Volgende week wacht leider ESVO. Een nieuwe afstraffing? Of zorgen we voor de stunt?
De eerste ploeg moest vol aan de bak tegen Deurne OB. De wedstrijd kende wat personeelsproblemen want er waren geen wisselspelers. Het moest dus van bij de start goed zijn. Met Rodney kwam de flankaanvaller weer tot zijn recht en Lotfi kon opnieuw proberen om voor dat doelpuntje te zorgen. Hij stond al even droog en was het scoren wat verleerd. Althans, zo leek het. Achteraan moest Sascha voor de nul proberen te zorgen.
Dat zou echter niet gemakkelijk worden want Deurne OB staat op een vierde plaats en heeft vier keer zoveel punten als Rood-Wit. Een moeilijke namiddag kondigde zich aan, maar het waren wel de bezoekers die goed aan de wedstrijd begonnen. Zonder al te veel grinta, maar wel met een paar goeie pogingen tot acties. Achteraan zat het wel snor, tot een momentje van Yannick waarbij hij tegen de hand werd gespeeld.
De scheids oordeelde handspel en dat zou de wedstrijd in de richting bepalen. De vrije trap van Deurne OB ging tegen de touwen. Het geluk dat Rood-Wit niet had de afgelopen weken en ook vandaag zat het dus niet mee. De kopjes leken naar beneden te gaan en op het half uur volgde dan tot twee keer toe de genadesteek: 2-0 en 3-0. Sascha had dan al een paar moeilijke ballen moeten pakken. Het zag er slecht uit.
De donkere wolken boven het veld van Deurne OB typeren het seizoen van Rood-Wit tot dusver. Af en toe een regenboog, ‘het mooiste van de dag’, volgens de coach en voor de rest regen en donkere wolken. De coach zei vooraf nog dat de score hem niet kon interesseren, maar de manier waarop deze tot stand is gekomen vandaag, doet de woede in hem koken. Hij kreeg een kwartier de tijd om het iets of wat recht te trekken met de juiste woorden.
Het leek erop dat de Griekse wonderdokter ook de juiste woorden had gevonden want in de eerste tien minuten van de tweede helft was het iets beter, maar na de vierde treffer gingen de kopjes naar beneden en verviel Rood-Wit van in de gewoonten van de eerste helft. De gele kaarten die de scheidsrechter trok, ten spijt. De regen viel uit de lucht, de doelpunten ook. Ongeveer elke kans ging binnen, zelfs toen die over leek te gaan.
Doelman Sascha stond erbij en keek er naar. In een schiettent stond hij. Op een gegeven moment hoorden we ‘en nu de tien.’ Hij voorkwam het op zijn eentje. Hij speelde zijn wedstrijd en hielp de ploeg daar waar het kon. Helaas hadden meerdere jongens hun dagje niet en dat was te merken aan het spel. Deurne OB kon makkelijk dirigeren en de score werd al snel uitgediept. 5-0, 6-0. Het leek een lange namiddag te worden.
De coach zag het dan al even niet meer zitten. Wat leven we mee met de Griekse wonderdokter. Het hart er van in. Weer verliezen, weer een pandoering. Het is bijna wekelijks prijs. Leuk kan dit allerminst zijn. “Ik ga mezelf ook eens voor de spiegel zetten”, klonk het na de wedstrijd. De afgelopen weken hebben we het al gemerkt. Dit kan voor niemand leuk zijn. Niet voor spelers, niet voor de staf, niet voor de supporters.
Uiteindelijk zou Rood-Wit toch nog één kansje afdwingen. Een bal kwam tot bij Lotfi, maar die knikte over het doel. Een moeilijke bal. Ach, als alles tegen zit, zit ook werkelijk alles tegen. “We zitten in de hoek waar de klappen vallen.” En wees gerust, die tikken komen aan. Maar, zoals een gezegde zegt: you can fall seven times, stand up for eight. Volgende week wacht leider ESVO. Een nieuwe afstraffing? Of zorgen we voor de stunt?
Rood-Wit verliest met kleinste verschil van nieuwe leider
Eindelijk. Na enkele vernederende weken was het hartverwarmend wat Rood-Wit op de mat legde vanmiddag tegen Anadolou. Punten leverde het echter niet op, maar een gelijkspel had echt niet onverdiend geweest.
De eerste ploeg kende enkele vernederende weken met zware nederlagen tegen rechtstreekse concurrenten. Daar wilde het graag komaf mee maken tegen de nummer twee in de rangschikking. Onze coach kon weer rekenen op de defensie van enkele weken geleden, met een Wesley Mannaerts, een Nick Loubry en een Yannis Papanikitas. De drie werden aangevuld met rechtsachter Yannick Flumens. Voor de rest stonden dezelfde jongens aan de aftrap als vorige week.
Maar de verdediging moest zich na twee minuten al omdraaien. Een schot dat te pakken leek, dwarrelde binnen. Een snelle achterstand en met de voorbije weken in het achterhoofd zou dat wel eens het begin van een makkelijke namiddag voor Anadolou kunnen worden, maar niets was minder waar. Rood-Wit pakte het heft in handen en kreeg via Lotfi een goeie kans. Zijn schot werd door de doelman gepakt.
Het was het sein om even door te drukken voor de thuisploeg. Even later kreeg Nick de bal. “Durf te trappen”, klonk het vanop de bank. “En waarom niet”, dacht de verdediger. Hij trapte en zag tot zijn eigen verbazing het leer tegen de touwen gaan. De gelijkmaker werd duchtig gevierd, Rood-Wit kwam nog wat beter in de wedstrijd rond het half uur. De bezoekers wisten het even niet meer. Tussendoor hield Sascha wel enkele ballen tegen.
Het kantelmoment zou echter voor de rust nog plaatsvinden. Op een hoekschop leek de bal buiten te gaan. De scheids zag het echter anders en liet doorspelen. Anadolou profiteerde optimaal: 1-2, tot woede van de thuisploeg. Een Rolex-goal zou de wedstrijd in een bepaalde plooi leggen. Met die achterstand trok Rood-Wit, onverdiend, richting kleedkamers. Daar moesten de kopjes in de juiste richting worden gezet om er in de tweede helft nog wat van te maken.
Net als in de eerste helft kreeg Rood-Wit ook in de tweede periode een goeie kans op de gelijkmaker. Imad werd de diepte in gestuurd, maar trapte in het zijnet. Een bal die altijd binnen moest. De thuisploeg bleef de betere ploeg en Anadolou voelde aan alles dat het nog een moeilijke namiddag zou worden in Wilrijk. Uitgespeelde kansen waren er echter nauwelijks, wel veel balbezit en toch goeie probeersels.
Billal en Burim probeerden het een paar keer, maar het zou niets uithalen. Lotfi liet zich een keer opvallen met een dribbel. De scheids zag dat hij afgestopt werd zonder fout. De woede nam toe, er werd door de bezoekers al lang niet meer gevoetbald. Overleven was het devies. En daar konden alle middelen voor worden gebruikt. En op zo’n moment profiteerden ze. Dribbel drie man en de bal tegen de touwen: 1-3. Het leek over.
Maar nog geen twee minuten na de dubbele achterstand legde de scheidsrechter de bal op de stip na een fout op Lotfi. Die liet vorige week een misser noteren, dus liet hij vandaag de eer aan kapitein Imad. Hij trapte en stuurde de doelman de verkeerde richting uit: 2-3 met nog een kwartier te voetballen. Zou het dan toch nog? Anadolou schakelde weer over naar overlevingsmodus en het haalde elk ritme uit de wedstrijd.
Rood-Wit zocht en zocht, maar een goeie kans nadien kwam er bijna niet. De doelman van Anadolou bleef werkloos, maar er moest maar eens een bal goed vallen. Uiteindelijk zou dat niet gebeuren. Rood-Wit verloor zo door de ‘Rolex’-goal. Volgende week dan maar proberen wat te rapen tegen Deurne OB, dat vierde staat. Vandaag was de nummer twee op bezoek en op het veld was er toch nauwelijks verschil te zien. Een verwittigd man is er twee waard.
De eerste ploeg kende enkele vernederende weken met zware nederlagen tegen rechtstreekse concurrenten. Daar wilde het graag komaf mee maken tegen de nummer twee in de rangschikking. Onze coach kon weer rekenen op de defensie van enkele weken geleden, met een Wesley Mannaerts, een Nick Loubry en een Yannis Papanikitas. De drie werden aangevuld met rechtsachter Yannick Flumens. Voor de rest stonden dezelfde jongens aan de aftrap als vorige week.
Maar de verdediging moest zich na twee minuten al omdraaien. Een schot dat te pakken leek, dwarrelde binnen. Een snelle achterstand en met de voorbije weken in het achterhoofd zou dat wel eens het begin van een makkelijke namiddag voor Anadolou kunnen worden, maar niets was minder waar. Rood-Wit pakte het heft in handen en kreeg via Lotfi een goeie kans. Zijn schot werd door de doelman gepakt.
Het was het sein om even door te drukken voor de thuisploeg. Even later kreeg Nick de bal. “Durf te trappen”, klonk het vanop de bank. “En waarom niet”, dacht de verdediger. Hij trapte en zag tot zijn eigen verbazing het leer tegen de touwen gaan. De gelijkmaker werd duchtig gevierd, Rood-Wit kwam nog wat beter in de wedstrijd rond het half uur. De bezoekers wisten het even niet meer. Tussendoor hield Sascha wel enkele ballen tegen.
Het kantelmoment zou echter voor de rust nog plaatsvinden. Op een hoekschop leek de bal buiten te gaan. De scheids zag het echter anders en liet doorspelen. Anadolou profiteerde optimaal: 1-2, tot woede van de thuisploeg. Een Rolex-goal zou de wedstrijd in een bepaalde plooi leggen. Met die achterstand trok Rood-Wit, onverdiend, richting kleedkamers. Daar moesten de kopjes in de juiste richting worden gezet om er in de tweede helft nog wat van te maken.
Net als in de eerste helft kreeg Rood-Wit ook in de tweede periode een goeie kans op de gelijkmaker. Imad werd de diepte in gestuurd, maar trapte in het zijnet. Een bal die altijd binnen moest. De thuisploeg bleef de betere ploeg en Anadolou voelde aan alles dat het nog een moeilijke namiddag zou worden in Wilrijk. Uitgespeelde kansen waren er echter nauwelijks, wel veel balbezit en toch goeie probeersels.
Billal en Burim probeerden het een paar keer, maar het zou niets uithalen. Lotfi liet zich een keer opvallen met een dribbel. De scheids zag dat hij afgestopt werd zonder fout. De woede nam toe, er werd door de bezoekers al lang niet meer gevoetbald. Overleven was het devies. En daar konden alle middelen voor worden gebruikt. En op zo’n moment profiteerden ze. Dribbel drie man en de bal tegen de touwen: 1-3. Het leek over.
Maar nog geen twee minuten na de dubbele achterstand legde de scheidsrechter de bal op de stip na een fout op Lotfi. Die liet vorige week een misser noteren, dus liet hij vandaag de eer aan kapitein Imad. Hij trapte en stuurde de doelman de verkeerde richting uit: 2-3 met nog een kwartier te voetballen. Zou het dan toch nog? Anadolou schakelde weer over naar overlevingsmodus en het haalde elk ritme uit de wedstrijd.
Rood-Wit zocht en zocht, maar een goeie kans nadien kwam er bijna niet. De doelman van Anadolou bleef werkloos, maar er moest maar eens een bal goed vallen. Uiteindelijk zou dat niet gebeuren. Rood-Wit verloor zo door de ‘Rolex’-goal. Volgende week dan maar proberen wat te rapen tegen Deurne OB, dat vierde staat. Vandaag was de nummer twee op bezoek en op het veld was er toch nauwelijks verschil te zien. Een verwittigd man is er twee waard.
Doelpunten tellen
Er hangen donkere wolken boven de eerste ploeg van KFC Rood-Wit. Vanmorgen werd opnieuw zwaar verloren van een ploeg. De tegendoelpunten zijn niet meer op twee handen te tellen, maar aan de goalie vandaag lag het niet. Die hield er nog zeker acht gemaakte goals uit.
Rood-Wit moest met een halve B-ploeg richting de Zandbak van Deurne. Het veld aan de Ruggeveldlaan lag alles behalve perfect. Het deed ons denken aan een veldje waar we wel wat meer rondhangen. Onze interimcoach moest dan ook nog eens noodgedwongen enkele spelers missen. Daardoor kwamen Thierry Swenden en Wesley Ceuppens in de ploeg. Sascha stond nog eens onder de lat.
Maar na drie minuten moest hij zich al een eerste keer omdraaien. Het begin van een zwarte zondagvoormiddag, want nog voor het half uur werd volgemaakt, herhaalde dat stukje zich nog vier keer. Te veel om nog van een wedstrijd te kunnen spreken. De thuisploeg bleek uitermate efficiënt, het wilde graag nog eens een keer winnen na een paar nederlagen. Dan leek Rood-Wit de ideale tegenstander.
Want er zat niets in de ploeg. Te weinig kwaliteit aan de bal, passes die niet aan kwamen. We horen het de voorzitter nog zeggen: “Ik heb geen zin om wekelijks vernederd te worden.” Wij waren ook liever blijven liggen toen de wekker ging, maar goed. De liefde voor het spelletje en de passie voor de functie, dat overwint alles. De spelers probeerden het, maar echt aan een kans geraakten ze niet. De doelman van Nieuw Polonia bleef lang werkloos.
Tot vijf minuten voor de rust Imad het eens vanop afstand probeerde. De kapitein zag, tot zijn eigen verbazing, de bal tegen de touwen gaan. Die bal leek toch echt wel houdbaar? Gelukkig stond Sascha ook nog goed te spelen, anders had de wedstrijd nog voor de rust al beslist geweest met acht of negen tegen een. Nu bleef de schade beperkt en kon Rood-Wit, met wat meeval, nog iets proberen te rapen in Deurne. Dát zou pas een stunt zijn.
“Ik heb hetzelfde gezegd als in die wedstrijd tegen Valaarhof”, zei de coach. Met andere woorden: ofwel knok je voor de rest van de tweede helft ofwel laat je je afslachten. Als je dan al na nog geen vijf minuten een nieuw tegendoelpunt slikt, denk je al snel aan dat tweede. Maar niets was minder waar, want hoewel de thuisploeg de betere ploeg op het veld was, kwam Rood-Wit naarmate de tweede helft vorderde beter in de partij.
En het kreeg ook kansen. Lotfi werd gepakt net voor de zestien, de vrije trap van hem ging tegen de onderkant van de deklat. Binnen? Nee, volgens de scheidsrechter. Niet veel later lag de bal binnen aan de overkant. Sascha hield zijn ploeg dan nog een paar keer goed recht, want zonder hem hadden er op dat moment al tien doelpunten geslikt geweest. ‘Gelukkig’ was dat niet het geval, maar de nederlaag was wel aan het vormen.
Dat was nog maar een fase die tegen zat. Even later werd Lotfi de lucht in getrapt door de doelman. Strafschop en slechts geel. Daar had een ander kaartje ook gekund. Het is echter nooit een goed idee als de man op wie de fout wordt gemaakt, ook de strafschop neemt. Ook nu weer. Lotfi miste, Burim trapte in de herneming naast. Het kon er nog wel bij. Niet veel later stond de 8-1 op het bord. Al kon Sascha daar niets aan doen.
De doelman deed het uitstekend en even moesten we toch onze adem inhalen toen hij geblesseerd bleef liggen. De thuisploeg kreeg nog een paar goeie kansen om de score verder uit te diepen, maar scoren zat er niet meer in. En dus gaat Rood-Wit zwaar de boot in, maar heeft het de tweede helft wel beter gevoetbald dan de eerste helft. Volgende week moet het beter, dan wacht Anadolou Antwerpen.
Rood-Wit moest met een halve B-ploeg richting de Zandbak van Deurne. Het veld aan de Ruggeveldlaan lag alles behalve perfect. Het deed ons denken aan een veldje waar we wel wat meer rondhangen. Onze interimcoach moest dan ook nog eens noodgedwongen enkele spelers missen. Daardoor kwamen Thierry Swenden en Wesley Ceuppens in de ploeg. Sascha stond nog eens onder de lat.
Maar na drie minuten moest hij zich al een eerste keer omdraaien. Het begin van een zwarte zondagvoormiddag, want nog voor het half uur werd volgemaakt, herhaalde dat stukje zich nog vier keer. Te veel om nog van een wedstrijd te kunnen spreken. De thuisploeg bleek uitermate efficiënt, het wilde graag nog eens een keer winnen na een paar nederlagen. Dan leek Rood-Wit de ideale tegenstander.
Want er zat niets in de ploeg. Te weinig kwaliteit aan de bal, passes die niet aan kwamen. We horen het de voorzitter nog zeggen: “Ik heb geen zin om wekelijks vernederd te worden.” Wij waren ook liever blijven liggen toen de wekker ging, maar goed. De liefde voor het spelletje en de passie voor de functie, dat overwint alles. De spelers probeerden het, maar echt aan een kans geraakten ze niet. De doelman van Nieuw Polonia bleef lang werkloos.
Tot vijf minuten voor de rust Imad het eens vanop afstand probeerde. De kapitein zag, tot zijn eigen verbazing, de bal tegen de touwen gaan. Die bal leek toch echt wel houdbaar? Gelukkig stond Sascha ook nog goed te spelen, anders had de wedstrijd nog voor de rust al beslist geweest met acht of negen tegen een. Nu bleef de schade beperkt en kon Rood-Wit, met wat meeval, nog iets proberen te rapen in Deurne. Dát zou pas een stunt zijn.
“Ik heb hetzelfde gezegd als in die wedstrijd tegen Valaarhof”, zei de coach. Met andere woorden: ofwel knok je voor de rest van de tweede helft ofwel laat je je afslachten. Als je dan al na nog geen vijf minuten een nieuw tegendoelpunt slikt, denk je al snel aan dat tweede. Maar niets was minder waar, want hoewel de thuisploeg de betere ploeg op het veld was, kwam Rood-Wit naarmate de tweede helft vorderde beter in de partij.
En het kreeg ook kansen. Lotfi werd gepakt net voor de zestien, de vrije trap van hem ging tegen de onderkant van de deklat. Binnen? Nee, volgens de scheidsrechter. Niet veel later lag de bal binnen aan de overkant. Sascha hield zijn ploeg dan nog een paar keer goed recht, want zonder hem hadden er op dat moment al tien doelpunten geslikt geweest. ‘Gelukkig’ was dat niet het geval, maar de nederlaag was wel aan het vormen.
Dat was nog maar een fase die tegen zat. Even later werd Lotfi de lucht in getrapt door de doelman. Strafschop en slechts geel. Daar had een ander kaartje ook gekund. Het is echter nooit een goed idee als de man op wie de fout wordt gemaakt, ook de strafschop neemt. Ook nu weer. Lotfi miste, Burim trapte in de herneming naast. Het kon er nog wel bij. Niet veel later stond de 8-1 op het bord. Al kon Sascha daar niets aan doen.
De doelman deed het uitstekend en even moesten we toch onze adem inhalen toen hij geblesseerd bleef liggen. De thuisploeg kreeg nog een paar goeie kansen om de score verder uit te diepen, maar scoren zat er niet meer in. En dus gaat Rood-Wit zwaar de boot in, maar heeft het de tweede helft wel beter gevoetbald dan de eerste helft. Volgende week moet het beter, dan wacht Anadolou Antwerpen.
Zware opdoffer voor Rood-Wit
Rood-Wit heeft vanmiddag een pandoering gekregen. Niet alleen op het veld, maar ook mentaal. Een nederlaag tegen een rechtstreekse concurrent kan nog, maar een pandoering is uit den boze, maar dat gebeurde wel. Het werd 7-1.
Op bezoek bij Ihvans doet ons toch altijd denken aan die ene wedstrijd waarin we de promotie hebben kunnen afdwingen. Ook vorig jaar kwamen we de ploeg, toen onder naam van Atletico Turco, tegen en hebben we met een C-ploeg toch een puntje kunnen meepakken. Vandaag moest hetzelfde resultaat als twee jaar geleden volgen. Winnen zou betekenen dat je deze ploeg op zes punten zet. Belangrijk in de strijd voor de degradatie.
Maar na vijf minuten konden de plannen al richting vuilbak want de thuisploeg kon redelijk makkelijk scoren. “Het gaat een zware middag worden”, klonk het toen al. Maar kijk. Ihvans kreeg nog kansen, maar Dario speelde een goeie wedstrijd en afwerken was toch niet de specialiteit van de blauwen op het veld. Rood-Wit probeerde her en der met een kansje iets terug te doen, maar het was steeds te weinig. De doelman werd nauwelijks op de proef gesteld.
Tot op het half uur Billal een actie uit zijn sloffen toverde. Hij schudde enkele verdedigers van zijn lijf af en trapte vervolgens het leer in doel: 1-1. Even hoop nog voor de bezoekers, want uiteindelijk liep het systeem voor geen meter en waren er al aanpassingen in het achterhoofd van de assistent-coach. Maar met nog tien minuten op de klok, moest er wel weer verdedigd worden. En dat deden de bezoekers ook aardig.
Rood-Wit kon ook aanspraak maken op een strafschop na een overduidelijke duw op topschutter Lotfi. De scheids, een die de aangeduide ref verving, floot niet. Tot woede van de bezoekende bank. Even later probeerde Josse het met een omhaal. Spectaculair, maar ver naast. En zo gingen we met een gelijke stand richting kleedkamers. Alles was nog mogelijk om hier toch drie punten mee te pakken. Dat zou een uitstekende zaak zijn.
Net na de pauze ging het licht helemaal uit. Na de veranderingen die doorgevoerd werden, er stonden vier verdedigers nu in plaats van drie, liep het mis. Al snel kwam de 2-1 na een blunder van Dario. Nog geen drie minuten later stond het 3-1 en voor het uur stond de 4-1 op het bord nadat de scheids geen offside floot (slim gelopen Ihvans). Dario werd gelobd en kreeg plots drie doelpunten tegen op nog geen kwartier voetballen.
En dan hield hij zijn ploeg nog een paar keer recht. Aan de overkant weer kwam Lotfi plots oog in oog met de doelman, maar het scoringsmachine van vorige week liet hij deze week thuis. Hij trapte het leer een paar meter naast de kooi. Een gemiste kans, maar ergens te begrijpen. Hij kreeg amper een bal in de eerste helft en de strafschopovertreding zal ook nog wel in dat achterhoofd hebben gezeten. Ontploffingsgevaar in Brasschaat.
Maar het werd nog erger voor de bezoekers. Weinig kansen, en als er dan een kans was, missen we die. En aan de overkant ging het snel mis. De buitenspelval werkte totaal niet en daar profiteerde de thuisploeg nog maximaal van. Twee keer werd het, randje van, de diepte in gestuurd en twee keer werkten ze het ook af. De ene al wat makkelijker dan de andere. Een gitzwarte tweede helft. 7-1. Erger moest het niet meer worden.
“Op Bart heb je beter voetbal gebracht dan vandaag”, en toen stonden we met negen man. Rood-Wit is een zieke ploeg en het is aan de trainer om oplossingen te vinden. Want deze nederlaag is eentje die Ihvans dichterbij Rood-Wit (tot op één punt), maar erger nog is de zware uitslag. En die zal wel aankomen bij de jongens van Rood-Wit. Daar moet dus over gepraat worden, want volgende week wacht opnieuw een moeilijke wedstrijd, tegen Harrows.
Op bezoek bij Ihvans doet ons toch altijd denken aan die ene wedstrijd waarin we de promotie hebben kunnen afdwingen. Ook vorig jaar kwamen we de ploeg, toen onder naam van Atletico Turco, tegen en hebben we met een C-ploeg toch een puntje kunnen meepakken. Vandaag moest hetzelfde resultaat als twee jaar geleden volgen. Winnen zou betekenen dat je deze ploeg op zes punten zet. Belangrijk in de strijd voor de degradatie.
Maar na vijf minuten konden de plannen al richting vuilbak want de thuisploeg kon redelijk makkelijk scoren. “Het gaat een zware middag worden”, klonk het toen al. Maar kijk. Ihvans kreeg nog kansen, maar Dario speelde een goeie wedstrijd en afwerken was toch niet de specialiteit van de blauwen op het veld. Rood-Wit probeerde her en der met een kansje iets terug te doen, maar het was steeds te weinig. De doelman werd nauwelijks op de proef gesteld.
Tot op het half uur Billal een actie uit zijn sloffen toverde. Hij schudde enkele verdedigers van zijn lijf af en trapte vervolgens het leer in doel: 1-1. Even hoop nog voor de bezoekers, want uiteindelijk liep het systeem voor geen meter en waren er al aanpassingen in het achterhoofd van de assistent-coach. Maar met nog tien minuten op de klok, moest er wel weer verdedigd worden. En dat deden de bezoekers ook aardig.
Rood-Wit kon ook aanspraak maken op een strafschop na een overduidelijke duw op topschutter Lotfi. De scheids, een die de aangeduide ref verving, floot niet. Tot woede van de bezoekende bank. Even later probeerde Josse het met een omhaal. Spectaculair, maar ver naast. En zo gingen we met een gelijke stand richting kleedkamers. Alles was nog mogelijk om hier toch drie punten mee te pakken. Dat zou een uitstekende zaak zijn.
Net na de pauze ging het licht helemaal uit. Na de veranderingen die doorgevoerd werden, er stonden vier verdedigers nu in plaats van drie, liep het mis. Al snel kwam de 2-1 na een blunder van Dario. Nog geen drie minuten later stond het 3-1 en voor het uur stond de 4-1 op het bord nadat de scheids geen offside floot (slim gelopen Ihvans). Dario werd gelobd en kreeg plots drie doelpunten tegen op nog geen kwartier voetballen.
En dan hield hij zijn ploeg nog een paar keer recht. Aan de overkant weer kwam Lotfi plots oog in oog met de doelman, maar het scoringsmachine van vorige week liet hij deze week thuis. Hij trapte het leer een paar meter naast de kooi. Een gemiste kans, maar ergens te begrijpen. Hij kreeg amper een bal in de eerste helft en de strafschopovertreding zal ook nog wel in dat achterhoofd hebben gezeten. Ontploffingsgevaar in Brasschaat.
Maar het werd nog erger voor de bezoekers. Weinig kansen, en als er dan een kans was, missen we die. En aan de overkant ging het snel mis. De buitenspelval werkte totaal niet en daar profiteerde de thuisploeg nog maximaal van. Twee keer werd het, randje van, de diepte in gestuurd en twee keer werkten ze het ook af. De ene al wat makkelijker dan de andere. Een gitzwarte tweede helft. 7-1. Erger moest het niet meer worden.
“Op Bart heb je beter voetbal gebracht dan vandaag”, en toen stonden we met negen man. Rood-Wit is een zieke ploeg en het is aan de trainer om oplossingen te vinden. Want deze nederlaag is eentje die Ihvans dichterbij Rood-Wit (tot op één punt), maar erger nog is de zware uitslag. En die zal wel aankomen bij de jongens van Rood-Wit. Daar moet dus over gepraat worden, want volgende week wacht opnieuw een moeilijke wedstrijd, tegen Harrows.
De ene week is de andere niet
Eindelijk! Een zucht van opluchting ging door Wilrijk vanmiddag iets na vijf uur. Rood-Wit heeft zijn eerste zege van het seizoen te pakken. En wat voor een. Vorige week ging het met zware cijfers de boot in, vandaag staat het in het andere kamp: 9-2. De ene week is de andere niet. Gelukkig maar.
Na de pandoering van vorige week kreeg coach Dirk Papanikitas opnieuw voldoende manschappen op het veld om die nederlaag recht te trekken. De coach deed daarvoor beroep op een zestal jongens die er vorige week ook bij waren. Zo stond Dario opnieuw tussen de palen en stonden Ismail, Imad, Lotfi, Billal en Khalid opnieuw op het veld. Verder werd de verdediging opgevuld met een paar veteranen. Zo vierden Wesley Mannaerts en Christophe Joossens hun grote rentree bij de eerste ploeg.
En of het een grote rentree werd voor eerstgenoemde. De kleine verdediger moest na tien minuten al een eerste keer ingrijpen. Goed meegelopen richting het doel om een blundertje achterin net op tijd recht te zetten en de bal voor de lijn weg te werken. Even daarna zette Lotfi een actie op en rondde die ook zelf af: 1-0. Zijn derde doelpunt op rij. Het was het sein voor de thuisploeg om even door te drukken. Lotfi stuurde Khalid nog richting het doel, maar de middenvelder liet de wenkende kans liggen.
Even later zou de ziekte van Rood-Wit, zoals de coach het graag heet, in ons voordeel spelen. Een stilstaande fase, een hoekschop, werd door Lotfi binnen gekopt. 2-0. Eindelijk pakten we de momenten die nodig waren om een wedstrijd iets comfortabeler te spelen. Al had Rood-Wit ook het geluk dat na een hoekschop Wesley op de juiste plaats stond om de bal opnieuw van de lijn te halen. Geen aansluitingstreffer. Een zucht van opluchting op de bank. Dat had een probleem geweest. "Dit zijn kantelmomenten."
Lotfi was de man vandaag. Met twee doelpunten en een aantal goeie acties én passes. Eentje daarvan stuurde hij richting Rodney, die het ook koud afmaakte: 3-0. De thuisploeg leek op weg naar zijn eerste zege van het seizoen en afstand te nemen van de laatste plaats (Leugenberg). Dit zou in de tweede helft niet meer mogen mislukken, al blijft de bal rond en is het zaak om gefocust te blijven tot het laatste fluitsignaal. Maar de hemel klaarde op boven de eerste ploeg.
Ook in de tweede helft bleef Rood-Wit de kansen aan een elkaar rijgen. Lotfi was plots met twee ploegmaats weg en liet het na de vierde treffer voor Rood-Wit te scoren in de wedstrijd. En dan gebeurde het aan de overkant: een vrije trap, weer een stilstaande fase, in de winkelhaak. Knap doelpunt en toch weer even paniek. Rodney kwam met een goeie actie, maar Lotfi kwam echter een paar lengtes te kort om de bal tegen de netten te trappen. Rood-Wit was op zoek naar meer.
Tot zo'n twintig minuten voor tijd Lotfi dan toch de weg naar de netten kon vinden. Zijn hattrick compleet gemaakt en gevierd met de coach. Even daarvoor kwam ook Billal tot een schot vanuit de tweede lijn, maar scoren zat er niet in. En als Lotfi even later werd neergehaald in de zestien meter, floot de scheids een strafschop. De topschutter zette de elfmeter eenvoudig om: 5-1. Cijfers waarmee je al eens kan thuiskomen voor een eerste overwinning van het seizoen.
Maar met nog een klein kwartiertje trapte Leugenberg opnieuw een vrije trap in doel. 5-2. "We zijn het aan het weggeven", klonk het op het veld. Wesley moest nadien nog een bal van de lijn halen. En dan ging het snel. Billal met een uitstekende actie, naar binnen komen en trappen: 6-2. Nick Mariën, die was ingevallen, kon even later nog een keertje de netten doen trillen voor de thuisploeg en ook Rodney deed de netten nog trillen toen hij weg werd gestuurd. En er waren nog acties, maar die werden telkens afgeblazen voor buitenspel.
Met ook nog Thierry in het veld te brengen, wilde de coach de aanvallende spelers een applauswissel geven. Maar Thierry zou even later zelf de handen op elkaar krijgen na een fenomenaal zondagsschot. De bal verdween in de winkelhaak. Elf doelpunten, waarvan negen voor Rood-Wit. De ene week is de andere niet. "Ik heb vandaag wel een aantal mooie doelpunten gezien", klonk de coach achteraf. Een mooiste uitkiezen? Dat lukte net niet meer. Volgende week wacht Ihvans.
Na de pandoering van vorige week kreeg coach Dirk Papanikitas opnieuw voldoende manschappen op het veld om die nederlaag recht te trekken. De coach deed daarvoor beroep op een zestal jongens die er vorige week ook bij waren. Zo stond Dario opnieuw tussen de palen en stonden Ismail, Imad, Lotfi, Billal en Khalid opnieuw op het veld. Verder werd de verdediging opgevuld met een paar veteranen. Zo vierden Wesley Mannaerts en Christophe Joossens hun grote rentree bij de eerste ploeg.
En of het een grote rentree werd voor eerstgenoemde. De kleine verdediger moest na tien minuten al een eerste keer ingrijpen. Goed meegelopen richting het doel om een blundertje achterin net op tijd recht te zetten en de bal voor de lijn weg te werken. Even daarna zette Lotfi een actie op en rondde die ook zelf af: 1-0. Zijn derde doelpunt op rij. Het was het sein voor de thuisploeg om even door te drukken. Lotfi stuurde Khalid nog richting het doel, maar de middenvelder liet de wenkende kans liggen.
Even later zou de ziekte van Rood-Wit, zoals de coach het graag heet, in ons voordeel spelen. Een stilstaande fase, een hoekschop, werd door Lotfi binnen gekopt. 2-0. Eindelijk pakten we de momenten die nodig waren om een wedstrijd iets comfortabeler te spelen. Al had Rood-Wit ook het geluk dat na een hoekschop Wesley op de juiste plaats stond om de bal opnieuw van de lijn te halen. Geen aansluitingstreffer. Een zucht van opluchting op de bank. Dat had een probleem geweest. "Dit zijn kantelmomenten."
Lotfi was de man vandaag. Met twee doelpunten en een aantal goeie acties én passes. Eentje daarvan stuurde hij richting Rodney, die het ook koud afmaakte: 3-0. De thuisploeg leek op weg naar zijn eerste zege van het seizoen en afstand te nemen van de laatste plaats (Leugenberg). Dit zou in de tweede helft niet meer mogen mislukken, al blijft de bal rond en is het zaak om gefocust te blijven tot het laatste fluitsignaal. Maar de hemel klaarde op boven de eerste ploeg.
Ook in de tweede helft bleef Rood-Wit de kansen aan een elkaar rijgen. Lotfi was plots met twee ploegmaats weg en liet het na de vierde treffer voor Rood-Wit te scoren in de wedstrijd. En dan gebeurde het aan de overkant: een vrije trap, weer een stilstaande fase, in de winkelhaak. Knap doelpunt en toch weer even paniek. Rodney kwam met een goeie actie, maar Lotfi kwam echter een paar lengtes te kort om de bal tegen de netten te trappen. Rood-Wit was op zoek naar meer.
Tot zo'n twintig minuten voor tijd Lotfi dan toch de weg naar de netten kon vinden. Zijn hattrick compleet gemaakt en gevierd met de coach. Even daarvoor kwam ook Billal tot een schot vanuit de tweede lijn, maar scoren zat er niet in. En als Lotfi even later werd neergehaald in de zestien meter, floot de scheids een strafschop. De topschutter zette de elfmeter eenvoudig om: 5-1. Cijfers waarmee je al eens kan thuiskomen voor een eerste overwinning van het seizoen.
Maar met nog een klein kwartiertje trapte Leugenberg opnieuw een vrije trap in doel. 5-2. "We zijn het aan het weggeven", klonk het op het veld. Wesley moest nadien nog een bal van de lijn halen. En dan ging het snel. Billal met een uitstekende actie, naar binnen komen en trappen: 6-2. Nick Mariën, die was ingevallen, kon even later nog een keertje de netten doen trillen voor de thuisploeg en ook Rodney deed de netten nog trillen toen hij weg werd gestuurd. En er waren nog acties, maar die werden telkens afgeblazen voor buitenspel.
Met ook nog Thierry in het veld te brengen, wilde de coach de aanvallende spelers een applauswissel geven. Maar Thierry zou even later zelf de handen op elkaar krijgen na een fenomenaal zondagsschot. De bal verdween in de winkelhaak. Elf doelpunten, waarvan negen voor Rood-Wit. De ene week is de andere niet. "Ik heb vandaag wel een aantal mooie doelpunten gezien", klonk de coach achteraf. Een mooiste uitkiezen? Dat lukte net niet meer. Volgende week wacht Ihvans.
Op tien minuten alles weggegeven
Een pandoering. Rood-Wit kreeg vanmiddag een pak voor de broek. Maar anders dan de uitslag doet vermoeden hielden ze knap stand. Tot vijf minuten voor tijd en er vijf doelpunten vielen in een tijdspanne van tien minuten. Een klap die ze niet meer te boven kwamen.
Met negen man, aangevuld meteen speler van de tweede ploeg waren het er tien. Rood-Wit kende een moeilijke voorbereiding op de wedstrijd tegen Bart, daar waar de ploeg vorig jaar de redding heeft gevierd. “Maak er wat van”, zei de scheids vlak voor de aftrap. Dan kon je twee dingen doen: zo lang mogelijk die 0-0 houden of er van bij de start met je pet naar gooien. De match was voor beide ploegen een belangrijk gegeven in deze reeks.
Het werd voor Rood-Wit het eerste. De thuisploeg had het moeilijk met het tiental van Rood-Wit en het dwong zelfs een paar mogelijkheden af. Lotfi kon al snel een daarvan benutten en het geloof in een stunt wel aanwakkeren, maar met de gelijkmaker van Bart viel ook dat plan in het water. Een gelijke tred houden, lukte aardig. De kansjes voor Rood-Wit kwamen er nadien niet meer uit. De doelman van Bart had vrij weinig werk.
Bart vond moeilijk de weg naar kansen, maar als ze er door kwamen, kende Rood-Wit wel het nodige geluk. Een bal tegen de lat, een mislukte controle of schot en een goeie Dario zorgden ervoor dat de score niet meteen werd opgedreven, tot zo’n tien minuten voor het rustsignaal. Dan ging het plots bijzonder snel. Een hoekschop werd binnen gewerkt en een counter werd perfect afgerond: 3-1 met nog vijf minuten te spelen.
Daar zou het echter niet bij blijven. De moraal van de bezoekers ging met een ruk naar beneden en het leverde frustraties op. Ijan kon deze niet meer te baas en trapte een speler aan in de zestien. Geel en strafschop: 4-1. Nog voor de rust werd een nieuwe hoekschop tegen de touwen gewerkt. Of het nog zin had een hele helft te voetballen? Misschien. De punten bleven toch al in Merksem, zo leek het toch.
De bezoekers kwamen de tweede helft op het veld om er opnieuw alles voor te leggen, maar bij het eerste tegendoelpunt in de tweede helft brak de veer. Dat Bart even daarvoor een rode kaart kreeg en zelf met tien verder moest, kon daar weinig verandering in brengen. Ondertussen had Nick Smeulders, bezig aan zijn tweede wedstrijd, krampen gekregen en werd hij vroegtijdig naar de kant gehaald. Alles om zwaardere blessures te voorkomen.
Maar bij de zesde treffer van de thuisploeg ging het snel. Zeven, acht… De goals vielen alsof het regen uit de lucht was. Maar geen slecht woord over de jongens die er vandaag waren. Dario stond bij momenten in een schiettent en hield knap stand, ook al was het zijn positie niet. Met negen tegen tien is het ook altijd moeilijker voetballen en toch moeten we ook durven stellen dat de bezoekers ook nog kansen kregen.
Een bedrijvige Billal, een goeie Lotfi, ze kregen wel een paar goeie kansen. Een tweede doelpunt scoren zat er echter niet in. Daarvoor waren de pogingen wat zwakjes, te vermoeid voor het doel na al dat werken elders op het veld. De thuisploeg vond het ook niet meer zo gezellig, maar kwamen er nog een paar keer goed door. De score werd opgedreven naar 9-1. “Dubbele cijfers willen we vandaag voorkomen”, klonk het aan de zijlijn.
Pech. Want nog geen minuut waren de woorden koud of de 10-1 stond op het bord. Met nog twee minuten op de klok vroegen er sommigen al naar het einde van de wedstrijd. De Nederlandse scheidsrechter blies ettelijke seconden later ook af. Eindstand: 13-1. Tien man en in de tweede helft zelfs met negen man heeft Rood-Wit tot vijf minuten voor het rustsignaal knap stand gehouden. Daarna ging het snel en die klap kwam de club nooit meer te boven.
Met negen man, aangevuld meteen speler van de tweede ploeg waren het er tien. Rood-Wit kende een moeilijke voorbereiding op de wedstrijd tegen Bart, daar waar de ploeg vorig jaar de redding heeft gevierd. “Maak er wat van”, zei de scheids vlak voor de aftrap. Dan kon je twee dingen doen: zo lang mogelijk die 0-0 houden of er van bij de start met je pet naar gooien. De match was voor beide ploegen een belangrijk gegeven in deze reeks.
Het werd voor Rood-Wit het eerste. De thuisploeg had het moeilijk met het tiental van Rood-Wit en het dwong zelfs een paar mogelijkheden af. Lotfi kon al snel een daarvan benutten en het geloof in een stunt wel aanwakkeren, maar met de gelijkmaker van Bart viel ook dat plan in het water. Een gelijke tred houden, lukte aardig. De kansjes voor Rood-Wit kwamen er nadien niet meer uit. De doelman van Bart had vrij weinig werk.
Bart vond moeilijk de weg naar kansen, maar als ze er door kwamen, kende Rood-Wit wel het nodige geluk. Een bal tegen de lat, een mislukte controle of schot en een goeie Dario zorgden ervoor dat de score niet meteen werd opgedreven, tot zo’n tien minuten voor het rustsignaal. Dan ging het plots bijzonder snel. Een hoekschop werd binnen gewerkt en een counter werd perfect afgerond: 3-1 met nog vijf minuten te spelen.
Daar zou het echter niet bij blijven. De moraal van de bezoekers ging met een ruk naar beneden en het leverde frustraties op. Ijan kon deze niet meer te baas en trapte een speler aan in de zestien. Geel en strafschop: 4-1. Nog voor de rust werd een nieuwe hoekschop tegen de touwen gewerkt. Of het nog zin had een hele helft te voetballen? Misschien. De punten bleven toch al in Merksem, zo leek het toch.
De bezoekers kwamen de tweede helft op het veld om er opnieuw alles voor te leggen, maar bij het eerste tegendoelpunt in de tweede helft brak de veer. Dat Bart even daarvoor een rode kaart kreeg en zelf met tien verder moest, kon daar weinig verandering in brengen. Ondertussen had Nick Smeulders, bezig aan zijn tweede wedstrijd, krampen gekregen en werd hij vroegtijdig naar de kant gehaald. Alles om zwaardere blessures te voorkomen.
Maar bij de zesde treffer van de thuisploeg ging het snel. Zeven, acht… De goals vielen alsof het regen uit de lucht was. Maar geen slecht woord over de jongens die er vandaag waren. Dario stond bij momenten in een schiettent en hield knap stand, ook al was het zijn positie niet. Met negen tegen tien is het ook altijd moeilijker voetballen en toch moeten we ook durven stellen dat de bezoekers ook nog kansen kregen.
Een bedrijvige Billal, een goeie Lotfi, ze kregen wel een paar goeie kansen. Een tweede doelpunt scoren zat er echter niet in. Daarvoor waren de pogingen wat zwakjes, te vermoeid voor het doel na al dat werken elders op het veld. De thuisploeg vond het ook niet meer zo gezellig, maar kwamen er nog een paar keer goed door. De score werd opgedreven naar 9-1. “Dubbele cijfers willen we vandaag voorkomen”, klonk het aan de zijlijn.
Pech. Want nog geen minuut waren de woorden koud of de 10-1 stond op het bord. Met nog twee minuten op de klok vroegen er sommigen al naar het einde van de wedstrijd. De Nederlandse scheidsrechter blies ettelijke seconden later ook af. Eindstand: 13-1. Tien man en in de tweede helft zelfs met negen man heeft Rood-Wit tot vijf minuten voor het rustsignaal knap stand gehouden. Daarna ging het snel en die klap kwam de club nooit meer te boven.
Weer Groenendaal, weer billijk, weer een punt
Waar Groenendaal tegen Rood-Wit wordt gespeeld, maakt bitterweinig uit. De bezoekers gaan toch keer op keer met een punt lopen. Verdiend of minder verdiend, het maakt hen niet uit. Rood-Wit slaagde er niet in de kansen te benutten.
De eerste ploeg moest na het eerste puntje tegen Bariton vol aan de bak tegen Groenendaal, nog zo’n ploeg dat onderin het klassement stond. Met zowat de vaste ploeg ging Rood-Wit op zoek naar een eerste driepunter, dat hen meteen zou weghalen onderin. Groenendaal, de tegenstander van vandaag, liet ons vorig jaar twee keer gefrustreerd achter. Het speelde twee keer gelijk met telkens een doelpunt in de slotseconden.
De thuisploeg begon gretig aan de wedstrijd met druk naar voren. De eerste kansjes waren voor Lotfi en co, maar scoren zat er niet meteen in. Tot een hoekschop werd genomen. Billal kreeg de bal en kapte zijn verdediger uit. De flankaanvaller trapte vervolgens het leer in de verste hoek. “Daar hebben we op getraind”, klonk het op de bank bij een gelukkige coach. De thuisploeg stond verdiend op voorsprong.
Maar Groenendaal zou Groenendaal niet zijn als ze zelf in de wedstrijd zouden komen. Rodney, die het doel verdedigde, moest een paar keer goed tussenkomen. Maar na een strafschop moest hij zich toch omdraaien. Een strafschop die er kwam na een dubieuze fout. 1-1 en weg voorsprong. De bezoekers kwamen meer en meer opzetten, een voorsprong zat er echter tot dan niet in.
Ook niet voor de pauze, want buiten een paar fouten die niet juist beoordeeld werden, zou er niet veel gevaar meer komen. Lotfi kreeg nog een wenkende kans met het hoofd, maar de doelman van Groenendaal zat er nog tussen. Aan de overkant hinderde Nick voldoende om een dreigende voorzet eruit te halen. En zo trok Rood-Wit met een gelijke stand richting kleedkamers. Zou er nog een winnaar komen vandaag?
Het leek erop dat Rood-Wit aan het langste eind zou trekken. In de tweede helft koos de coach voor een driemansdefensie en het loonde meteen. Lotfi werd de diepte in gestuurd en hij maakte zijn allereerste doelpunt sinds zijn terugkeer na een zware blessure. Eindelijk is hij van de nul af, een doelpuntje dat hij echt wel kon gebruiken. Alleen vond Groenendaal te veel de ruimte in de defensie en waren alle tweede ballen voor hun.
De thuisploeg kreunde plots onder de enorme druk van de bezoekers en nog geen vijf minuten na onze voorsprong stond de nieuwe gelijkmaker op het bord: 2-2. Met nog een half uur op de klok wilden beide ploegen graag meer. “Deze jongens zijn echt wel te pakken”, klonk het langs Rood-Witte zijde. Groenendaal liet zich echter weinig betrappen op foutjes achterin in de defensie.
De tijd verstreek. Een kwartiertje voetballen nog. Groenendaal probeerde het, Rodney ging een keer de mist in en de bezoekers misten de opgelegde kans. Aan de overkant was er toch nog eens gevaar toen Biillal met een goeie actie uitpakte. De fout (toch wel in de zestien gebeurd vanuit ons oogpunt) werd door de scheids buiten de zestien gefloten. Geen strafschop, maar wel een vrije trap die gevaar opleverde.
Het leer ging twee keer tegen de dwarsligger én ging volgens de scheidsrechter niet over de achterlijn. De VAR kon ook geen beslissing brengen. De twee ploegen kregen nog een paar mogelijkheden, maar uiteindelijk werd er niet meer gescoord. Een billijk gelijkspel, het tweede op rij voor Rood-Wit. Het doet het voorlopig puntje per puntje. Volgende week wacht Bart.
De eerste ploeg moest na het eerste puntje tegen Bariton vol aan de bak tegen Groenendaal, nog zo’n ploeg dat onderin het klassement stond. Met zowat de vaste ploeg ging Rood-Wit op zoek naar een eerste driepunter, dat hen meteen zou weghalen onderin. Groenendaal, de tegenstander van vandaag, liet ons vorig jaar twee keer gefrustreerd achter. Het speelde twee keer gelijk met telkens een doelpunt in de slotseconden.
De thuisploeg begon gretig aan de wedstrijd met druk naar voren. De eerste kansjes waren voor Lotfi en co, maar scoren zat er niet meteen in. Tot een hoekschop werd genomen. Billal kreeg de bal en kapte zijn verdediger uit. De flankaanvaller trapte vervolgens het leer in de verste hoek. “Daar hebben we op getraind”, klonk het op de bank bij een gelukkige coach. De thuisploeg stond verdiend op voorsprong.
Maar Groenendaal zou Groenendaal niet zijn als ze zelf in de wedstrijd zouden komen. Rodney, die het doel verdedigde, moest een paar keer goed tussenkomen. Maar na een strafschop moest hij zich toch omdraaien. Een strafschop die er kwam na een dubieuze fout. 1-1 en weg voorsprong. De bezoekers kwamen meer en meer opzetten, een voorsprong zat er echter tot dan niet in.
Ook niet voor de pauze, want buiten een paar fouten die niet juist beoordeeld werden, zou er niet veel gevaar meer komen. Lotfi kreeg nog een wenkende kans met het hoofd, maar de doelman van Groenendaal zat er nog tussen. Aan de overkant hinderde Nick voldoende om een dreigende voorzet eruit te halen. En zo trok Rood-Wit met een gelijke stand richting kleedkamers. Zou er nog een winnaar komen vandaag?
Het leek erop dat Rood-Wit aan het langste eind zou trekken. In de tweede helft koos de coach voor een driemansdefensie en het loonde meteen. Lotfi werd de diepte in gestuurd en hij maakte zijn allereerste doelpunt sinds zijn terugkeer na een zware blessure. Eindelijk is hij van de nul af, een doelpuntje dat hij echt wel kon gebruiken. Alleen vond Groenendaal te veel de ruimte in de defensie en waren alle tweede ballen voor hun.
De thuisploeg kreunde plots onder de enorme druk van de bezoekers en nog geen vijf minuten na onze voorsprong stond de nieuwe gelijkmaker op het bord: 2-2. Met nog een half uur op de klok wilden beide ploegen graag meer. “Deze jongens zijn echt wel te pakken”, klonk het langs Rood-Witte zijde. Groenendaal liet zich echter weinig betrappen op foutjes achterin in de defensie.
De tijd verstreek. Een kwartiertje voetballen nog. Groenendaal probeerde het, Rodney ging een keer de mist in en de bezoekers misten de opgelegde kans. Aan de overkant was er toch nog eens gevaar toen Biillal met een goeie actie uitpakte. De fout (toch wel in de zestien gebeurd vanuit ons oogpunt) werd door de scheids buiten de zestien gefloten. Geen strafschop, maar wel een vrije trap die gevaar opleverde.
Het leer ging twee keer tegen de dwarsligger én ging volgens de scheidsrechter niet over de achterlijn. De VAR kon ook geen beslissing brengen. De twee ploegen kregen nog een paar mogelijkheden, maar uiteindelijk werd er niet meer gescoord. Een billijk gelijkspel, het tweede op rij voor Rood-Wit. Het doet het voorlopig puntje per puntje. Volgende week wacht Bart.
Billijk gelijkspel, maar de nul is weg
Rood-Wit heeft in een eerste zespuntenwedstrijd van het seizoen meteen een punt gepakt. Belangrijker: het was het eerste punt dit seizoen. Beter als niets, want we hadden zo'n voorgevoel dat wie scoort zou winnen. Gelukkig was dat niet het geval.
Een eerste zespuntenmatch kondigde zich aan voor de eerste ploeg. Bariton en Rood-Wit pakten dit seizoen nog geen enkel punt. Een ideale kans om dat te doen in een rechtstreeks duel. Coach Dirk Papanikitas hoopte de winning-streak van de tweede ploeg mee te pakken naar de eerste ploeg. Zeven spelers kwamen de eerste ploeg ondersteunen. Voorin moest Lotfi het doen zonder Nick, die er vandaag niet bij kon zijn.
De eerste helft is eigenlijk makkelijk samen te vatten tot knokken voor elke morzel grond. Voetbal werd eigenlijk nauwelijks gespeeld en te vaak was het wachten op flitsen van Billal of Lotfi. De twee spelers naar wie het meest gekeken wordt bij Rood-Wit. Er waren een paar goeie acties van eerstgenoemde en ook laatstgenoemde liet zich niet onbetuigd met een vrije trap die een metertje naast de kooi ging.
“Wie scoort, wint hier. Zo’n match wordt het”, klonk het aan de zijlijn. En dan weet je dat concentratie heel belangrijk zal worden. Helaas liep het (opnieuw) op een stilstaande fase mis. De bezoekers kreeg een corner niet weggewerkt en Bariton profiteerde optimaal: 1-0. Scoren leek wel het grote probleem bij Rood-Wit te gaan worden. Acties waren er voldoende, maar het had ook het geluk aan haar zijde.
Want Bariton ging op zoek naar meer met een paar goeie kansen tot gevolg. Gelukkig voor Rood-Wit bleek het allemaal nog mee te vallen. Gemiste controles, foute passes. De bezoekers konden er een actie van Diego tegenover zetten. Zijn schot ging voorlangs. En dan was het rusten. Met een achterstand voor de bezoekers. “We moeten de flanken meer aanspelen in de tweede helft”, was het devies van de coach.
En het leverde ook wat op. Rood-Wit drukte van bij de start van de tweede helft Bariton op de eigen helft. Echte kansjes kwamen daar niet van, meer zelfs: op de tegenaanval kon de thuisploeg op een dubbele voorsprong komen. Matthew hield echter de bal nog van de lijn. Stevig staaltje verdedigend werk dat hij met zijn kompanen verrichtte achterin. En ook Sascha groeide in de wedstrijd. Dat doelpunt op stilstaande fase, dat is nog een werkpunt, maar verder een goeie wedstrijd gekeept.
Het was zoeken voor Bariton op weg naar de 2-0, al leek het meer op standhouden. Rood-Wit probeerde veel meer te voetballen en combineerde soms aardig. Al liep het ook te vaak mis bij de laatste pass. Dan weer een balletje te diep, dan weer een balletje te ver. Elke keer was het wel iets. De tijd verstreek. Nog een half uur, nog twintig minuten… Die 1-0 mocht niet blijven staan. Dat verdienden de bezoekers niet.
Op een stilstaande fase nota bene kwam het leer bij Nick terecht en die vond Diego Coorman aan de tweede paal. Die vlamde het leer tegen de touwen. Knap én belangrijk eerste doelpunt bij de eerste ploeg van de flankaanvaller. En er zat meer in. Billal en Lotfi werden een paar keer vrij gespeeld, maar zagen hun acties niet beloond worden met een doelpunt. Aan de overkant was het vaak bibberen op stilstaande fases.
“Dat is de ziekte van Rood-Wit”, vertelde de coach achteraf. “Ik durf zelfs niet meer kijken bij een hoekschop of een vrije trap.” Maar ach, Sascha heeft zich niet meer moeten omdraaien, al scheelde het bij momenten niet veel. Een billijk gelijkspel brengt ons van die laatste plaatsen weg. Volgende week wacht opnieuw een duel op het scherpst van de snee tegen Groenendaal. Voor zij die vorig seizoen vergeten waren: zij hebben vier punten van ons afgepakt in de slotfase. Wees gewaarschuwd.
Een eerste zespuntenmatch kondigde zich aan voor de eerste ploeg. Bariton en Rood-Wit pakten dit seizoen nog geen enkel punt. Een ideale kans om dat te doen in een rechtstreeks duel. Coach Dirk Papanikitas hoopte de winning-streak van de tweede ploeg mee te pakken naar de eerste ploeg. Zeven spelers kwamen de eerste ploeg ondersteunen. Voorin moest Lotfi het doen zonder Nick, die er vandaag niet bij kon zijn.
De eerste helft is eigenlijk makkelijk samen te vatten tot knokken voor elke morzel grond. Voetbal werd eigenlijk nauwelijks gespeeld en te vaak was het wachten op flitsen van Billal of Lotfi. De twee spelers naar wie het meest gekeken wordt bij Rood-Wit. Er waren een paar goeie acties van eerstgenoemde en ook laatstgenoemde liet zich niet onbetuigd met een vrije trap die een metertje naast de kooi ging.
“Wie scoort, wint hier. Zo’n match wordt het”, klonk het aan de zijlijn. En dan weet je dat concentratie heel belangrijk zal worden. Helaas liep het (opnieuw) op een stilstaande fase mis. De bezoekers kreeg een corner niet weggewerkt en Bariton profiteerde optimaal: 1-0. Scoren leek wel het grote probleem bij Rood-Wit te gaan worden. Acties waren er voldoende, maar het had ook het geluk aan haar zijde.
Want Bariton ging op zoek naar meer met een paar goeie kansen tot gevolg. Gelukkig voor Rood-Wit bleek het allemaal nog mee te vallen. Gemiste controles, foute passes. De bezoekers konden er een actie van Diego tegenover zetten. Zijn schot ging voorlangs. En dan was het rusten. Met een achterstand voor de bezoekers. “We moeten de flanken meer aanspelen in de tweede helft”, was het devies van de coach.
En het leverde ook wat op. Rood-Wit drukte van bij de start van de tweede helft Bariton op de eigen helft. Echte kansjes kwamen daar niet van, meer zelfs: op de tegenaanval kon de thuisploeg op een dubbele voorsprong komen. Matthew hield echter de bal nog van de lijn. Stevig staaltje verdedigend werk dat hij met zijn kompanen verrichtte achterin. En ook Sascha groeide in de wedstrijd. Dat doelpunt op stilstaande fase, dat is nog een werkpunt, maar verder een goeie wedstrijd gekeept.
Het was zoeken voor Bariton op weg naar de 2-0, al leek het meer op standhouden. Rood-Wit probeerde veel meer te voetballen en combineerde soms aardig. Al liep het ook te vaak mis bij de laatste pass. Dan weer een balletje te diep, dan weer een balletje te ver. Elke keer was het wel iets. De tijd verstreek. Nog een half uur, nog twintig minuten… Die 1-0 mocht niet blijven staan. Dat verdienden de bezoekers niet.
Op een stilstaande fase nota bene kwam het leer bij Nick terecht en die vond Diego Coorman aan de tweede paal. Die vlamde het leer tegen de touwen. Knap én belangrijk eerste doelpunt bij de eerste ploeg van de flankaanvaller. En er zat meer in. Billal en Lotfi werden een paar keer vrij gespeeld, maar zagen hun acties niet beloond worden met een doelpunt. Aan de overkant was het vaak bibberen op stilstaande fases.
“Dat is de ziekte van Rood-Wit”, vertelde de coach achteraf. “Ik durf zelfs niet meer kijken bij een hoekschop of een vrije trap.” Maar ach, Sascha heeft zich niet meer moeten omdraaien, al scheelde het bij momenten niet veel. Een billijk gelijkspel brengt ons van die laatste plaatsen weg. Volgende week wacht opnieuw een duel op het scherpst van de snee tegen Groenendaal. Voor zij die vorig seizoen vergeten waren: zij hebben vier punten van ons afgepakt in de slotfase. Wees gewaarschuwd.
Drie cadeau"s, nul punten
Rood-Wit is er niet in geslaagd om de drie punten thuis te houden. Ondanks een voorsprong bij de rust, ging het in de tweede helft mis. De thuisploeg was, na de ongelukkige gelijkmaker, niet meer bij machte om het spel te doen keren.
De eerste competitiewedstrijd, altijd iets om naar uit te kijken. En toch. SAC liet pas in de derde wedstrijd tegen Rood-Wit punten liggen vorig seizoen. Dat moest dit seizoen dus wel anders, al hadden we nu maar twee pogingen. Met zowat dezelfde basiself als vorige week ging de thuisploeg op zoek naar de eerste punten van het seizoen. SAC, dat vorige week strafschoppen nodig had tegen ESVO, kon weer rekenen op zijn manschappen.
De eerste helft begon goed voor Rood-Wit, al duurde het even vooraleer er gevaar kwam. Rodney probeerde het halfweg de eerste helft met een vrije trap. Die werd nog van de lijn weggewerkt. Daarvoor was er veel middenveldspel en waren er nauwelijks kansen. Al probeerden beide ploegen wel, de doelmannen kenden een rustige en zonnige namiddag in Wilrijk.
Iets voorbij het half uur combineerden Imad en Lotfi met elkaar. De één-twee leverde een fout op die laatstgenoemde op en de bal ging op de stip. Geleerd uit de ongeschreven wet dat de man op wie de fout wordt gemaakt, niet mag trappen ging Imad achter de bal staan. De kapitein legde het leer simpel in het doel. De voorsprong stond op het bord, die diende nu vastgehouden te worden.
De thuisploeg kende weinig problemen om SAC voor het doel weg te houden, al was het telkens opletten met die snelle counters. Sascha, die ook deze week het vertrouwen kreeg onder de lat bij de eerste ploeg, moest weinig doen. Al was het toch elke keer hart vasthouden als hij ergens niet helemaal tussen zat. Ei zo na werd er zelfs gescoord op een hoekschop. Gelukkig was dat niet het geval.
Maar in de tweede helft ging het al snel mis. Mistasten van Yannis werd genadeloos afgestraft. Niet goed wakker en koud gepakt in de korte hoek. Weg voorsprong, weg vertrouwen, zo leek het wel. Want voorin kwam Rood-Wit er nadien niet meer uit. Billal bleef te vaak steken en ook de acties van Rodney leverden weinig op. Lotfi en Nick kregen voorin amper een bal te zien.
Nog voor het uur moest Rodney een tweede keer ingrijpen en haalde een bal van de lijn. Noodzakelijk, of de achterstand stond dan al op het bord. Tien minuten later zou die er wel staan. Slechte uittrap van Sascha, Yannis die zich miskijkt op de bal en SAC die het dan wel heel mooi kan afwerken: 1-2. Weg gelijke stand en zo ging het een heel moeilijk verhaal worden.
"We gaan met drie vanachter spelen", zei de coach vanop de bank. Hij probeerde de moed erin te houden, er was nog niets verloren. Het zou echter wel bijzonder moeilijk worden, want het bleef opletten voor de aanvallen van SAC. Rood-Wit kwam er voorin niet meer uit. Billal bleef te veel spelen, terwijl afspelen betere mogelijkheden kon opleveren.
Wanneer de 1-3 viel, wilden alle spelers liever naar de kant. Een pak frustratie leverde deze wedstrijd op, maar eens te meer dient gezegd te worden dat ook deze wedstrijd fysiek werd beslist in de tweede helft (net als vorige week overigens). Rood-Wit kon, na de tegenslag, nooit meer een vuist maken en verliest zijn eerste wedstrijd van het seizoen. Volgende week trekt de ploeg naar Noorse. Hopelijk volgt de ommekeer daar.
De eerste competitiewedstrijd, altijd iets om naar uit te kijken. En toch. SAC liet pas in de derde wedstrijd tegen Rood-Wit punten liggen vorig seizoen. Dat moest dit seizoen dus wel anders, al hadden we nu maar twee pogingen. Met zowat dezelfde basiself als vorige week ging de thuisploeg op zoek naar de eerste punten van het seizoen. SAC, dat vorige week strafschoppen nodig had tegen ESVO, kon weer rekenen op zijn manschappen.
De eerste helft begon goed voor Rood-Wit, al duurde het even vooraleer er gevaar kwam. Rodney probeerde het halfweg de eerste helft met een vrije trap. Die werd nog van de lijn weggewerkt. Daarvoor was er veel middenveldspel en waren er nauwelijks kansen. Al probeerden beide ploegen wel, de doelmannen kenden een rustige en zonnige namiddag in Wilrijk.
Iets voorbij het half uur combineerden Imad en Lotfi met elkaar. De één-twee leverde een fout op die laatstgenoemde op en de bal ging op de stip. Geleerd uit de ongeschreven wet dat de man op wie de fout wordt gemaakt, niet mag trappen ging Imad achter de bal staan. De kapitein legde het leer simpel in het doel. De voorsprong stond op het bord, die diende nu vastgehouden te worden.
De thuisploeg kende weinig problemen om SAC voor het doel weg te houden, al was het telkens opletten met die snelle counters. Sascha, die ook deze week het vertrouwen kreeg onder de lat bij de eerste ploeg, moest weinig doen. Al was het toch elke keer hart vasthouden als hij ergens niet helemaal tussen zat. Ei zo na werd er zelfs gescoord op een hoekschop. Gelukkig was dat niet het geval.
Maar in de tweede helft ging het al snel mis. Mistasten van Yannis werd genadeloos afgestraft. Niet goed wakker en koud gepakt in de korte hoek. Weg voorsprong, weg vertrouwen, zo leek het wel. Want voorin kwam Rood-Wit er nadien niet meer uit. Billal bleef te vaak steken en ook de acties van Rodney leverden weinig op. Lotfi en Nick kregen voorin amper een bal te zien.
Nog voor het uur moest Rodney een tweede keer ingrijpen en haalde een bal van de lijn. Noodzakelijk, of de achterstand stond dan al op het bord. Tien minuten later zou die er wel staan. Slechte uittrap van Sascha, Yannis die zich miskijkt op de bal en SAC die het dan wel heel mooi kan afwerken: 1-2. Weg gelijke stand en zo ging het een heel moeilijk verhaal worden.
"We gaan met drie vanachter spelen", zei de coach vanop de bank. Hij probeerde de moed erin te houden, er was nog niets verloren. Het zou echter wel bijzonder moeilijk worden, want het bleef opletten voor de aanvallen van SAC. Rood-Wit kwam er voorin niet meer uit. Billal bleef te veel spelen, terwijl afspelen betere mogelijkheden kon opleveren.
Wanneer de 1-3 viel, wilden alle spelers liever naar de kant. Een pak frustratie leverde deze wedstrijd op, maar eens te meer dient gezegd te worden dat ook deze wedstrijd fysiek werd beslist in de tweede helft (net als vorige week overigens). Rood-Wit kon, na de tegenslag, nooit meer een vuist maken en verliest zijn eerste wedstrijd van het seizoen. Volgende week trekt de ploeg naar Noorse. Hopelijk volgt de ommekeer daar.
Uit de beker: Rood-Wit kan voorsprong niet vasthouden tegen Brasschaat
Een 2-1-voorsprong nog een ganse helft over de streep trekken, het is weinige ploegen gegeven. Rood-Wit slaagde niet in het opzet en ligt uit de beker. "Je voelde dat we niet door zouden gaan", klonk het na de match.
Een mix van de tweede en de eerste ploeg moest voor de beker een wedstrijd spelen tegen Brasschaat. "Niets moet, alles mag. Je speelt voor je plezier", zei de coach voor de wedstrijd. En voor het eerst kon ook Lotfi opnieuw een wedstrijd meepikken. Hij viel vorig jaar geblesseerd uit en wilde dit jaar laten zien wat de competitie vorig jaar had moeten missen. Een eerste kennismaking werd Brasschaat. Naast Nick, die vorig seizoen mede-topschutter werd. Een nieuw gouden duo leek in de maak.
En het leverde al snel wat op. Rood-Wit begon erg gedreven aan de wedstrijd en wilde van bij de start duidelijk maken dat een wedstrijd op donderdag, wat in de volgende ronde het geval zou zijn, geen probleem was. Nick Mariën kon zijn rekening in de eerste helft al openen na een goeie actie van de mede-topschutter vorig seizoen. Meteen 1-0, een goed begin van wat een leuke zondag kon worden. Brasschaat kwam er niet echt aan te pas. Wat later kon Nick nog een keer richting doel trappen: zonder succes deze keer.
Maar het geluk zat niet mee. Tot twee keer toe werd een bal van de lijn gehaald. Een dubbele voorsprong had zomaar op het bord kunnen staan, maar het werd echter een gelijkmaker. Sascha leek wat te onzeker, was het de stress van de bekerwedstrijd bij de eerste ploeg?, in het begin van de wedstrijd en dat strafte Brasschaat genadeloos af. Maar Rood-Wit zou Rood-Wit niet zijn als de mentaliteit dan niet boven komt drijven. "Kom op jongens, niets aan de hand", klonk het meermaals.
En dat was ook zo want iets voorbij het half uur mocht Jarrith een vrije trap nemen van aan de middencirkel. Zijn bal leek door niemand geraakt te worden en werd in extremis van de lijn gehaald. Twee minuten later was het wel prijs. Billal met een uitstekende actie en een goeie kopbal van Nick, die meteen twee keer wist te scoren. Rood-Wit stond weer op voorsprong. Rodney kon daarna nog een keer trappen richting doel na een goeie actie. Zijn schot werd gekeerd door de doelman. De rust werd bereikt met een 2-1-voorsprong voor de thuisploeg.
Maar na de pauze veranderde het spelbeeld compleet. Rood-Wit kwam erin de tweede helft nog amper uit. De goeie acties van Billal, Lotfi en Rodney bleven beperkt en het was wachten op het laatste fluitsignaal. Maar er moesten nog drie kwartier voetbal gespeeld worden. Op het uur, daarvoor begon Brasschaat wat te drukken, wisselde de coach twee spelers. Diego en Guyllian kwamen in de ploeg ten koste van Rodney en Nick. Die laatste pakte iets daarvoor een gele kaart. Ook hij opende zijn rekening.
Diego probeerde het nadien met een vrije trap. Dat ging een meter over het doel van Brasschaat. Het was zowat het enige gevaar van Rood-Wit in de tweede helft. Brasschaat moest en zou nog die gelijkmaker maken en zou er nog over gaan. Dat voelde je aan alles in die tweede helft. "Dit is voor ons een voorbereidingswedstrijd", klonk het nog voor de wedstrijd. Volgende week wacht SAC. Dan kan je, als je die voorsprong over de streep trekt, met vertrouwen op het veld komen.
Helaas. Zo'n twintig minuten voor tijd trapte Brasschaat de gelijkmaker tegen de touwen. Een doelpunt dat in de lucht hing alsof het regen was. "En nu gaan ze er nog over gaan", werd gezegd op de bank. Al kende de thuisploeg ook massaal veel pech. Een fout op Lotfi (of was het geen fout?) binnen de zestien werd gefloten. Maar de scheids (ingegeven door de foute beslissing?) legde de bal buiten de zestien. Geen strafschop, wel een vrije trap. Die leverde uiteindelijk niets op.
Met nog vijf minuten op de klok ging het plots van de ene kant naar de andere kant. Op een hoekschop bleef de bal hangen en legde Brasschaat de 2-3 tegen de touwen. De bezoekers speelden de wedstrijd nadien nog uit, al kregen Yannis en Lotfi twee goeie mogelijkheden op de gelijkmaker. Helaas zat het niet mee, de bal wilde niet in het doel gaan. En zo is Rood-Wit uit de beker gegaan tegen Brasschaat. Volgende week start de competitie met een thuiswedstrijd tegen SAC. We kijken er nu al naar uit.
Een mix van de tweede en de eerste ploeg moest voor de beker een wedstrijd spelen tegen Brasschaat. "Niets moet, alles mag. Je speelt voor je plezier", zei de coach voor de wedstrijd. En voor het eerst kon ook Lotfi opnieuw een wedstrijd meepikken. Hij viel vorig jaar geblesseerd uit en wilde dit jaar laten zien wat de competitie vorig jaar had moeten missen. Een eerste kennismaking werd Brasschaat. Naast Nick, die vorig seizoen mede-topschutter werd. Een nieuw gouden duo leek in de maak.
En het leverde al snel wat op. Rood-Wit begon erg gedreven aan de wedstrijd en wilde van bij de start duidelijk maken dat een wedstrijd op donderdag, wat in de volgende ronde het geval zou zijn, geen probleem was. Nick Mariën kon zijn rekening in de eerste helft al openen na een goeie actie van de mede-topschutter vorig seizoen. Meteen 1-0, een goed begin van wat een leuke zondag kon worden. Brasschaat kwam er niet echt aan te pas. Wat later kon Nick nog een keer richting doel trappen: zonder succes deze keer.
Maar het geluk zat niet mee. Tot twee keer toe werd een bal van de lijn gehaald. Een dubbele voorsprong had zomaar op het bord kunnen staan, maar het werd echter een gelijkmaker. Sascha leek wat te onzeker, was het de stress van de bekerwedstrijd bij de eerste ploeg?, in het begin van de wedstrijd en dat strafte Brasschaat genadeloos af. Maar Rood-Wit zou Rood-Wit niet zijn als de mentaliteit dan niet boven komt drijven. "Kom op jongens, niets aan de hand", klonk het meermaals.
En dat was ook zo want iets voorbij het half uur mocht Jarrith een vrije trap nemen van aan de middencirkel. Zijn bal leek door niemand geraakt te worden en werd in extremis van de lijn gehaald. Twee minuten later was het wel prijs. Billal met een uitstekende actie en een goeie kopbal van Nick, die meteen twee keer wist te scoren. Rood-Wit stond weer op voorsprong. Rodney kon daarna nog een keer trappen richting doel na een goeie actie. Zijn schot werd gekeerd door de doelman. De rust werd bereikt met een 2-1-voorsprong voor de thuisploeg.
Maar na de pauze veranderde het spelbeeld compleet. Rood-Wit kwam erin de tweede helft nog amper uit. De goeie acties van Billal, Lotfi en Rodney bleven beperkt en het was wachten op het laatste fluitsignaal. Maar er moesten nog drie kwartier voetbal gespeeld worden. Op het uur, daarvoor begon Brasschaat wat te drukken, wisselde de coach twee spelers. Diego en Guyllian kwamen in de ploeg ten koste van Rodney en Nick. Die laatste pakte iets daarvoor een gele kaart. Ook hij opende zijn rekening.
Diego probeerde het nadien met een vrije trap. Dat ging een meter over het doel van Brasschaat. Het was zowat het enige gevaar van Rood-Wit in de tweede helft. Brasschaat moest en zou nog die gelijkmaker maken en zou er nog over gaan. Dat voelde je aan alles in die tweede helft. "Dit is voor ons een voorbereidingswedstrijd", klonk het nog voor de wedstrijd. Volgende week wacht SAC. Dan kan je, als je die voorsprong over de streep trekt, met vertrouwen op het veld komen.
Helaas. Zo'n twintig minuten voor tijd trapte Brasschaat de gelijkmaker tegen de touwen. Een doelpunt dat in de lucht hing alsof het regen was. "En nu gaan ze er nog over gaan", werd gezegd op de bank. Al kende de thuisploeg ook massaal veel pech. Een fout op Lotfi (of was het geen fout?) binnen de zestien werd gefloten. Maar de scheids (ingegeven door de foute beslissing?) legde de bal buiten de zestien. Geen strafschop, wel een vrije trap. Die leverde uiteindelijk niets op.
Met nog vijf minuten op de klok ging het plots van de ene kant naar de andere kant. Op een hoekschop bleef de bal hangen en legde Brasschaat de 2-3 tegen de touwen. De bezoekers speelden de wedstrijd nadien nog uit, al kregen Yannis en Lotfi twee goeie mogelijkheden op de gelijkmaker. Helaas zat het niet mee, de bal wilde niet in het doel gaan. En zo is Rood-Wit uit de beker gegaan tegen Brasschaat. Volgende week start de competitie met een thuiswedstrijd tegen SAC. We kijken er nu al naar uit.